Αναδημοσιεύει ο Παύλος
Εμείς δεν είμαστε ούτε αριστεροί, ούτε κομμουνισταράδες πατριώτες, ούτε κομματόσκυλα, ούτε πολεμάμε πλάι σε εθνικόφρονες και άλλα σκουλήκια. Εμείς είμαστε αναρχικοί.
68 χρόνια από την “αντιφασιστική νίκη των λαών”
«Εγώ παιδί του ελληνικού λαού, ορκίζομαι να αγωνιστώ πιστά από τις τάξεις του ΕΛΑΣ, χύνοντας και την τελευταία ρανίδα του αίματός μου, σαν γνήσιος πατριώτης για το διώξιμο του εχθρού από τον τόπο μας, για τις ελευθερίες του λαού μας, κι ακόμα να είμαι πιστός και άγρυπνος φρουρός προστασίας στην περιουσία και το βιος του αγρότη. Δέχομαι προκαταβολικά την ποινή του θανάτου αν ατιμάσω την ιδιότητά μου ως πολεμιστής του Έθνους και του λαού και υπόσχομαι να δοξάσω και να τιμήσω το όπλο που κρατώ και να μην το παραδώσω αν δεν ξεσκλαβωθεί η Πατρίδα μου και δε γίνει ο λαός νοικοκύρης στον τόπο του”.
Ο όρκος της πρώτης αντάρτικης ομάδας στη Ρούμελη που έγραψε ο Άρης Βελουχιώτης και δόθηκε το 1942 στη Γραμμένη Οξιά, Ριζοσπάστης.
Γιατί καμιά σχέση δεν έχουν αυτοί,
οι υμνητές των ΕΛΑΣιτών και των ΟΠΛΑτζήδων σταλινικών με την Αναρχία. Ο δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος δεν υπήρξε μια κορυφαία νίκη απέναντι στο φασισμό, αλλά ακόμη ένας πόλεμος της Εξουσίας. Και σε κάθε τέτοιο πόλεμο, οι αναρχικοί συμμετέχουν ως αναρχικοί εξεγερμένοι και όχι ως φαντάροι των εξουσιαστικών μπλοκ.
Σε όσους φαντασιώνονται ακόμη κονσερβοκούτια και εκκαθαρίσεις, απαντούμε ότι τράβηξαν μόνοι τους τη διαχωριστική γραμμή. Για εμάς, αυτή η φαντασιακή σύνδεση των αναρχικών με τον ΕΛΑΣ, το στρατιωτικό βραχίονα του ΚΚΕ, δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια αγωνιώδης αναζήτηση ενός παρελθόντος, έστω και κίβδυλου, που χρειάζονται κάποιοι για τονώσουν την ψυχολογία τους και να το προτάξουν σαν ετοιματζίδικη λύση στα φαντασιακά του μαζικά υποκείμενα. Για εμάς δεν είστε τίποτα άλλο, παρά μαρξιστικά υποπροϊόντα, σταματήστε να ιδιοποιείστε την Αναρχία και ενωθείτε επιτέλους με το υπόλοιπο κόκκινο κοπάδι.
Εμείς δεν είμαστε εγγόνια εθνικοφρόνων κομμουνιστών, ούτε είμαστε διατεθειμένοι να γίνουμε κιμάς στην κρεατομηχανή του Κράτους. Οι “κόκκινοι” ήρωες μπορούν να πλαισιώσουν αν θέλουν την Εξουσία από τα αριστερά. Εμείς θα συνεχίσουμε να είμαστε αναρχικοί μηδενιστές. Θα συνεχίσουμε να προτάσσουμε τη διαρκή αναρχική εξέγερση, την επίθεση στο Κράτος και την Κοινωνία. Εκείνοι μπορούν να συνεχίσουν να υμνούν το Βελουχιώτη, τον ΕΛΑΣ και τη σοσιαλιστική πατρίδα.
Γιατί οι αναρχικοί δεν πολεμούν τους πολέμους του Κράτους, δεν ενώνονται με την πλέμπα σε εθνικοαπελευθερωτικά μέτωπα, δε θυσιάζονται στο βωμό επαναστατικών υποκειμένων και ανώτερων ιδανικών.
Την ίδια ώρα που ο φασισμός είναι θάνατος του πνεύματος, ο σοσιαλισμός είναι θάνατος της δύναμης. Και η κοινωνία δεν παίρνει θέση, γι’ αυτό ακριβώς είναι τέτοια. Φάντασμα, σώμα μη-σώμα, τίποτα παραπάνω από ένα κοπάδι ανδρεικέλων. Και περιμένετε από τον κοινωνικό βάλτο συνδρομή… Μα ζητάτε από την κοινωνία να εξεγερθεί εναντίον του ίδιου της του εαυτού ! Εναντίον της ίδιας της της φύσης, εκείνης της βαθιά φασιστικής φύσης.
Από το κείμενο “Μηδενισμός και Οργάνωση” – Πρώτος Χαοτικός Κύκλος” Μηδενιστική Πορεία – τεύχος 1ο
Μακριά από δίπολα δηλώνουμε ότι ο αναρχικός αντιφασισμός ή θα είναι ΑΝΤΙΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ή δε θα είναι ΤΙΠΟΤΑ. Τα εναπομείναντα σταλινικά κατακάθια που κραδαίνουν ακόμη τα κονσερβοκούτια, ας έχουν τα κεφάλια τους κοντά στους ώμους.
Μέτωπο Αναρχομηδενιστικής Συνείδησης για τη διάχυση του Αρνητικού
…. …. …. ….
Σχόλιο Παύλου:
Κατά τη γνώμη μου, το θεμελιακό λάθος των «αναρχομηδενιστών» είναι αυτό:
Λένε στο κείμενο τους: Οι αναρχικοί… δε θυσιάζονται στο βωμό… ανώτερων ιδανικών»
Ωστόσο οι ίδιοι είναι έτοιμοι να προσφέρουν, άλλα τέτοια «ανώτερα ιδανικά», διαφορετικά από αυτά της «πλέμπας«. Πρόκειται για «αρνητικά», δήθεν «μηδενιστικά» ιδανικά, όπως ο αντικρατισμός και η αντικοινωνικότητα. Ειδικά, για το δεύτερο αυτό αρνητικό ιδανικό, την «αντικοινωνικότητα«, είναι ιδιαίτερα περήφανοι και θεωρούν ότι είναι αυτό που τους διαχωρίζει από τους παραδοσιακούς και βαρετούς «κοινωνιστές» αναρχικούς.
Όμως, στη πραγματικότητα δεν αλλάζουν κάτι. Τα περίφημα αρνητικά ιδανικά τους, παραμένουν ιδανικά και δεν είναι σπουδαίο κατόρθωμα στη θέση της λατρείας της κοινωνίας να βάλουν την μεγάλη αντιπάθεια έως μίσος για την κοινωνία. Για να χρησιμοποιήσω την ορολογία του αγαπημένου τους Στίρνερ, στη θέση της «υπέρτατης ουσίας«, κοινωνία ή πατρίδα, αυτοί βάζουν την αντικοινωνικότητα και τον αντιπατριωτισμό. Πρόκειται για μια απλή μετάθεση και όχι για μια ρήξη στη σκέψη.
Κατά τη γνώμη μου ένας ουσιαστικός μηδενισμός δεν είναι δυνατό να υποστηρίζει ούτε τον κρατισμό, αλλά ούτε τον αντικρατισμό. Ούτε την κοινωνία, αλλά ούτε και την αντικοινωνικότητα, ούτε την πατρίδα, αλλά ούτε και τον αντιπατριωτισμό. Ένας πραγματικός μηδενισμός, αντίθετα, είναι πάντα έτοιμος να αποδομήσει οτιδήποτε φαίνεται σαν υπέροχο ιδανικό, πολύ περισσότερο όταν αυτό εμφανίζεται μέσα στην απατηλή γοητεία του αντί- . Ένας πραγματικός μηδενισμός δηλαδή είναι, τελικά, πάντα αποδομητικός του αποκαλούμενου, παραπλανητικά, «αναρχομηδενισμού».
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
ΠΗΓΗ: https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1470705
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
Σύντομος δικός μας σύνδεσμος: http://wp.me/pPn6Y-gqa
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
Για επικοινωνία: ormithiella@hotmail.gr
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
Σχολιαστές Χωρίς Σύνορα COMMENTATORS WITHOUT FRONTIERS Comentadores SIN FRONTERAS 
H MONH ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ………….
Ο ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΣ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ
Τι ακριβώς εννοείς με τον όρο δημοκρατικός εθνικισμός Παναγιώτη?
Φυσικά και αποδομεί κάθε ιδανικό, ο μηδενισμός δεν είναι ιδανικό, είναι εργαλείο. Δεν είμαστε ακόλουθοι μιας ιδέας, της έμμονης Ιδέας που αναφέρει κι ο Στίρνερ. Και φυσικά αποδομείται συνεχώς ο μηδενισμός μας και επανακαθορίζεται. Θα υπάρξουν και σχετικά κείμενα σύντομα για το θέμα που θίγεις.
Ωραίοι οι τύποι.
Να συνεχίσεις τις αναδημοσιεύσεις των κειμένων τους. Μια ευθυμία μέσα στην κατάθλιψη της κρίσης την χρειαζόμαστε.
Θραξ Αναρμόδιος
ΥΓ. Αυτό τώρα είναι σημάδι οτι σφίγγουν οι ζέστες, ή η στάση τους αυτή είναι «παντός καιρού» ρε συ Παύλε;
Ώς άνθρωπος της «πλέμπας» και συγχρόνως στρατευμένος, στα «ανώτερα ιδανικά» λέω τα εξής:
To να θέλει κανείς να αυτοκαθορίζεται ώς αναρχικός/μηδενιστής/πατριώτης/δημοκράτης/σοσιαλιστής/κομμουνιστής κ.ο.κ. σαφώς και είναι δικαίωμά του.
Το να διαλέγει επίσης με ποιούς θα πολεμήσει και για ποιόν σκοπό πάλι είναι δικαίωμά του.
Δέν θα επιχειρήσω μιά άσκοπη επι του παρόντος κριτική στις ομάδες και τους ανθρώπους που πολέμησαν τότε.
Όχι γιατί ανήκω σε αυτούς ή σε κάποιους άλλους, αλλά γιατί αυτό που ενδιαφέρει εμένα και κατα συνέπεια οποιονδήποτε θέλει μία άλλη κοινωνία είναι το τώρα.Οι τωρινοί άνθρωποι,οι τωρινές συνθήκες και συγκυρίες.
Μας ενδιαφέρουν τα κινήματα και οι άνθρωποι οι οποίοι δραστηριοποιούνται πάνω στην εξέγερση-αποδόμηση και στην μετάλλαξη-ανοικοδόμηση.
Άν θέλουμε να ξεκοκκαλίσουμε τις ιδέες και τις απόψεις που κρύβονται στον καθένα προσωπικά μπορούμε εύκολα και ολημερίς να ασχολούμαστε με τρίχες μπροστά στην απάνθρωπη λαίλαπα που σαρώνει τα πάντα δίπλα μας.
Κι αυτό ισχύει για όλους.
Μπορούμε επίσης να είμαστε εκ του ασφαλούς σε όλα εναντίον και αντί-.
Χωρίς όμως να προτάσσουμε κάτι επι της ουσίας.
Άν αυτό που επιθυμούμε είναι η καταστροφή των πάντων χωρίς μία κάποια ισότιμη,δημοκρατική και ελευθεριακή συνέχεια, τότε κατα πρώτον δέν είμαστε επαναστάτες αφού δέν μπορούμε να προσφέρουμε τις αξίες εκείνες τις οποίες τόσο πολύ χειρουργικά κρύβουν και εξαφανίζουν οι κυβερνώντες και τα αφεντικά,και κατα δεύτερον όταν απομακρυνόμαστε απο την κοινωνία-έτσι όπως είναι-χάνουμε την ανθρωπιά μας,τα στοιχεία εκείνα που μας διαφοροποιούν απο αυτούς που πολεμάμε.
Ο σκοπός κατα την ταπεινή μου γνώμη,ΔΕΝ είναι η πλήρης καταστροφή της κοινωνίας που φυσικά και είναι συνένοχη σε πολλά,αλλά η μετάλλαξή της σε κάτι το τελείως διαφορετικό.Και αυτό είναι δική μας δουλειά αφού ανήκουμε στην κοινωνία,αλλά και δουλειά της ίδιας κοινωνίας,αφού πρόκειται για αυτήν.
Αυτού του είδους ο απόλυτος μηδενισμός,η απόλυτη άρνηση,όσο κι άν παρουσιάζεται ριζοσπαστική(άν μπορεί να χαρακτηριστεί έτσι)δέν μπορεί να προσφέρει ούτε εξέγερση,πόσο μάλλον επανάσταση.
Γιατί είναι καταδικασμένη να αρνείται συνεχώς το περιβάλλον γύρω της,την πραγματικότητα την οποία δέν θέλει να αλλάξει,αλλά επιθυμεί να εξαφανιστεί ώς δια μαγείας και ύστερα να ανατείλει μιά άλλη κοινωνία χωρίς όμως εμείς να κοπιάσουμε καθόλου.
Κλεισμένοι στα δικά μας καβούκια,κλεισμένοι στα δικά μας φετίχ,πνιγμένοι στις δικές μας ονειρώξεις δέν μπορούμε παρα να βλαστημάμε κάθε ώρα και στιγμή για την καταραμένη κοινωνία και την δική μας διανόηση που δέν ακούγεται,χωρίς όμως ποτέ να αναρρωτιόμαστε.
Γιατί δέν ακούγομαι;Γιατί ο κόσμος στον οποίο ανήκουμε και θέλουμε να αλλάξει δέν κοιτάει και προς την δική μας πλευρά.
Η απάντηση είναι πως ο κόσμος που φέρει προσωπική ευθύνη για την αλλοτρίωσή του,δέν μας ακούει γιατί επι της ουσίας δέν είμαστε δίπλα του.Είμαστε κρυμμένοι πίσω απο τα πληκτρολόγιά μας,πίσω απο τα σύμβολά μας,πίσω απο τις δικές μας αυταπάτες,πίσω απο τα δικά μας κελιά,τα δικά μας δόγματα και οι λέξεις μας,οι ιδέες μας δέν περισσεύουν για αυτούς που νομίζουμε πως είναι ανίκανοι να δεχθούν το διαφορετικό.
Μόνο τις κρατάμε ευλαβικά και τις μοιραζόμαστε μεταξύ μας,ίσως για να νοιώθουμε αυτοικανοποίηση και να βιώνουμε την εξέγερση στο δικό μας μυαλό.
Ο μηδενισμός τελικά μπορεί να αποκτήσει ένα άλλο νόημα.Μπορεί να υπάρξει ένας χρήσιμος μηδενισμός που δέν θα επιχειρεί να καταστρέφει χωρίς να δημιουργεί,αλλά θα καταργεί στην όχι μόνο στην νόηση αλλά και στην πράξη όλα αυτά για τα οποία ένας άνθρωπος αξίζει να θυσιαστεί.
Ένας μηδενισμός που θα αποδομεί τις απάνθρωπες πολιτικοκοινωνικές δομές και θα θέτει τις βάσεις της μελλοντικής κοινωνίας πάνω σε αμιγώς ανθρώπινες αξίες και μόνον.
Και αυτό τελικά είναι το νόημα της εξέλιξης.Να μπορούμε να καταστρέφουμε ό,τι μας διαβάλλει και στην συνέχεια να δημιουργούμε.Να αντικαθιστούμε το άσχημο με το όμορφο.Το άδικο με το δίκαιο.
Και αυτό αφορά όλη την κοινωνία κι όχι κάποια διάσπαρτα κομμάτια αυτής.
Διαφορετικά θα θριαμβεύουν αιωνίως οι δυνάστες μας και εμείς θα πνιγόμαστε στα σκατά των ονειρώξεών μας,στα απατηγλά όνειρά μας παρέα με την σάπια κοινωνία που δέν γουστάρουμε…
Αποδομεί κάθε ιδανικό, έχοντας ως πλατφόρμα την άρνηση της ιερότητας. Οτιδήποτε κρατάει ενωμένη τη μάζα, οικογένεια, θρησκεία, πατρίδα, πολιτισμός, τεχνολογία, επιστήμη, πρόοδος, ανθρωπότητα, κοινωνία, ιδεολογία, ομάδα, ιδανικό, καθήκον, ανωτερότητες, καθαρότητες, σύνορα, τάξεις, κάστες και φατρίες, οτιδήποτε έρχεται ως εξωτερική ή εσωτερικευμένη τελικά επιβολή αποδομείται με το εργαλείο της μηδενιστικής θεώρησης του κόσμου και της ύπαρξης σε αυτόν. Αν δεν υπάρχει τίποτε ιερό, μπορείς να ξεφύγεις από την αναπαραγωγή εξουσιαστικών και ιεραρχικών ιδεοληψιών, καθώς και να τολμήσεις να αγγίξεις, να περιγελάσεις οτιδήποτε έρχεται ως κομμάτι του Δεδομένου. Ο Δεδομένος Κόσμος πλέον δεν υπάρχει. Ο κόσμος που φτιάχτηκε για να σου αποδώσει ρόλους, καθήκοντα, πατρίδες, ταυτότητες, να σε τοποθετήσει δίχως τη θέλησή σου σε έναν χάρτη, δίνοντάς σου συγκεκριμένη θέση, παρέχοντάς σου από τα πριν ένα φορτίο δίχως τη συγκατάθεσή σου, κληρονομώντας σου μια προκατασκευασμένη βιογραφία. Με λίγα λόγια είναι ένα εργαλείο επανερμηνείας που απελευθερώνει το άτομο επανατοποθετώντας το στο Κέντρο. Το εγώ είναι ξανά η αρχή και το τέλος, κανένα σύστημα ιερότητας δεν μπορεί να το καθυποτάξει και να το υποδουλώσει σε αρχές και αξίες, ηθικούς κώδικες, οπλίζοντάς το γερά για τη μεγιστοποίηση της ρήξης. Είναι ένα εργαλείο τόσο για κατανόηση όσο και για ελευθερία. Με το μηδενισμό ο δεδομένος κόσμος επαναξετάζεται και κονιορτοποιείται, αφήνοντας ένα τοπίο γυμνό, ένα τοπίο δυνατοτήτων. Χώρο να γεννηθεί το καινούργιο δίχως να χρειάζεται να σέρνει το παρελθόν ξοπίσω του.
Παύλο το κεντρικό σημείο της κριτικής σου είναι αν κατάλαβα σωστά, η ομοιότητα του μηδενισμού με αυτό που αρνείται. Πως έτσι κι αλλιώς ξεκινάει από μία θέση που τον προκαθορίζει και τον οριοθετεί, και είναι αυτό το Αντί. Όμως το Αντί ή μάλλον η Άρνηση δεν είναι παρά κάτι ρευστό, δεν έχει από τα πριν στόχους προκαθορισμένους, βρίσκεται πάντα σε μία εξέλιξη, σε μία διαδικασία, είναι ένα ταξίδι και όχι ένα ιδανικός στόχος, η ουσία του βρίσκεται στο δρόμο πάντα. Είναι συνειδησιακό μονοπάτι, ένας τρόπος να εξετάζεις τα πάντα γύρω σου και μέσα σου δίχως προκαθορισμούς, βάρη και μνήμες καθηλωτικές. Είναι δρόμος για την έκσταση και την απόσταση. Μόνο μέσω της απόστασης μπορείς να δεις καθαρά, και να συνειδητοποιήσεις τα παιχνίδια που παίζουν οι μεγάλοι, να τα δεις με τα μάτια ενός παιδιού. Να γυρίσεις στο πρωταρχικό, το πηγαίο και το αλώβητο. Και ναι, υπάρχουν χώροι που αυτή η συνείδηση προετοιμάζεται και πραγματοποιείται, είναι χώροι που ευνοούν την έκσταση και την απόσταση, αυτό δε γίνεται αν έχεις αποδεχτεί την παντοτινότητα της κοινωνίας, την ιερότητα του πολιτισμού σου, και απ΄ αυτή την άποψη, ο μηδενισμός είναι για μένα η επιστροφή στην αυθεντικότητα.
Ανώνυμε&ΜαύρηΛίστα, παρόλο που σε κάποια σημεία συμφωνώ μαζί σου, η ένστασή μου έχει να κάνει με το ότι δε νομίζω πως οι ανθρώπινες αξίες δεν μπαίνουν κι αυτές άνετα στο τραπέζι κάτω από το μηδενιστικό εργαλείο. Σημειολογικά θα σου αναφέρω πως εφόσον ο πολιτισμός διαπνέεται και καθορίζεται σύμφωνα με την ιεραρχία Άνθρωπος-Φύση και Ζώα, βάζοντάς τα σε διαφορετικά κουτιά και τοποθετώντας τα αξιακά διαφορετικά και ανισότιμα, είναι επόμενο εάν αποδομείς τον πολιτισμό να αποδομείς και τον ανθρωποκεντρισμό που τον χαρακτηρίζει, τα δίπολα που αναπαράγει και συντηρεί, την «ανθρωπιά» που πλασάρει σαν ένα φονικό εμπόρευμα διαφημιζόμενο επιθετικά μέσα στο πέρασμα του χρόνου. Ο μηδενισμός δεν αφήνει κανένα δεδομένο να τη σκαπουλάρει, ούτε αυτά που εξυπηρετούν το «ανώτερο είδος» sic. Δεν ανήκω στην κοινωνία. Το ανήκω είναι που εκείνη μου δίδαξε και θέλω να βγω απ’ αυτό επιτέλους. Δε μπορείς να δημιουργήσεις κρατώντας παρακαταθήκες ιερότητας στην άκρη, ή πρέπει η ρήξη να μην έχει στεγανά, ή δε θα είναι παρά ένα κακέκτυπο του υπάρχοντος, μία παραλλαγή του.
Το πρόβλημα δεν είναι δικό μας. Επειδή έχει η σκέψη συνηθίσει να αναπαράγει ιδανικά, θέλεις φίλε ακόμα και στην αλλαγή να αποδώσεις τέτοιο χαρακτήρα για να έχεις μια σταθερά. Ο αντικρατισμός και ο αντικοινωνισμός είναι δύο θέσεις που υποστηρίζουμε γιατί οι δομές στις οποίες επιτίθονται καταπιέζουν το άτομο. Τόσο απλά. Δεν υπάρχει κανένα μεγάλο ιδανικό από πίσω. Δε θα πεθαίναμε για τον αντικρατισμό ούτε για τον αντικοινωνισμό. Αν μια τέτοια επίθεση μας στερούσε τη ζωή θα ήταν σε αυτό το πλαίσιο, όχι για την Ιδέα, αλλά για το άτομο μας. Πράγμα που ακυρώνει στην πράξη τη θυσία. Όπου υπάρχουν Ιδανικά, η βούληση διατρέχει κίνδυνο.
Ο μηδενισμός είναι ο θεώρηση της άρνησης, ένα εργαλείο που δεν αφήνει τίποτα όρθιο. Ως τέτοιο, λοιπόν, ανανεώνεται και αποδομείται και το ίδιο ανάλογα με το τι αντιμετωπίζουμε. Η μόνη σταθερά είναι η άρνηση. Δεν είναι ιδεολογία.
Το ζήτημα που θα πρέπει να απασχολεί είναι ότι σε όλα τα κείμενα μας, δεν υπάρχει επί της ουσίας απάντηση αλλά κριτική στο μηδενισμό. Για τον ΕΛΑΣ και την υποτιθέμενη σχέση του με την Αναρχία θα μας πει κανείς?
δεν χρειαζονται και πολλα να αναφερεις ως συγκριση….και οι ραδιο αρβυλλα καπως ετσι ξεκινησαν δια του μηδενισμου του παντος, οταν ο Κωστοπουλος λεει οτι η αρχουσα ταξη εγινε ενα με την λαο στα BUZIOS & στην αυτοκινηση… καταφερνει να μηδενισει τα παντα. Μονο που αυτο μηδενιζει την οποια λυση υπαρχει προς ωφελος του απολυτου μηδεν, το οποιο συνηθως θα σε παρασυρει σε οπιουχες πραγματικοτητες ( εφαμιλλες των πλασματικων που επαγγελεται στην εκπομπη του βραδυ με τον Πετρο … » καντε ελευθερα οποιον παραλληλισμο θελετε » η καταληξη παντα θα ειναι η προσωπικη σταση ζωης <> και στην αλλοτριωση οποιαδηποτε επαφης με την κοινωνια «εμοσιοναλ ντεντ», σημαδια νεων που αργοπεθαινουν στα βορεια προαστεια, μεχρις το συστημα να κατορθωσει να τους ενταξει στις διαφορες κρυφες του οργανωσεις… εξειδικευμενους να πηδουν τον καθε φουκαρα των δυτικων συνοικιων….
προσωπικα συμφωνω περισσοτερο με αυτη τη προσεγγιση https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1470773
Μπράβο ρε Yannis μας ξεσκέπασες, πάω να παίξω μπιλιάρδο στο playroom του πύργου μου στη Εκάλη για παρηγοριά.
Για τον ΕΛΑΣ θα μας πεις τίποτα ή δεν καταδέχεσαι?
Μηδενική πραγματικά υπήρξε η επί της ουσίας σχέση του ΕΛΑΣ καθώς και του ΚΚΕ με την αναρχία.
Τόσον το ΚΚΕ όσον και ο ΕΛΑΣ υπήρξαν οργανώσεις ( η μία πολιτική η άλλη στρατιωτική) αυστηρώς δομημένες πάνω σε ιεραρχικά πρότυπα με κώδικες πίστης και υπακοής οι οποίοι μόνον σε φανατικές θρησκευτικές οργανώσεις θα άρμοζαν και οπωσδήποτε δεν άφηναν το παραμικρό περιθώριο αποκλίσεως από την όποια κομματική γραμμή ή στρατιωτική διαταγή.
Ο κανόνας αυτός ήταν καθολικός και ουδείς εξαιρείτο.
Η σύνδεση αυτών με την αναρχία οφείλεται στην δεξιά ρητορική προπαγάνδα της εποχής και αποτελούσε μία προσπάθεια απόδοσης τρομακτικής εικόνας στον ΕΛΑΣ ώστε αυτός εύκολα να μπορεί να παρουσιαστεί στα μάτια του λαού ως ο καταστροφέας και τίποτε περισσότερο.
Μην ξεχνούμε ότι εκείνη την εποχή η λέξη αναρχικός για το μεγαλύτερο ποσοστό της Ελληνικής κοινωνίας είχε μία σημασία παρόμοια με τις λέξεις κοινωνικός υπονομευτής ανατροπέας ή κατακρημνιστής.
Απλώς η λέξη αυτή ήταν ότι πιο πρόχειρο μπόρεσαν να χρησιμοποιήσουν κάποιοι στην προσπάθεια την οποία κατέβαλλαν με σκοπό την σπίλωση του ΕΛΑΣ και κατ’επέκτασιν του ΚΚΕ
Ως μη έχων εμπειρία επί του θέματος και από απορία ορμώμενος έρχομαι να ρωτήσω και να ζητήσω απάντηση από όποιον μηδενιστή μπορεί να μου δώσει.
Τι τελικώς σημαίνει το να ζει κάποιος χωρίς αξίες ή ιδανικά?
Πώς είναι δηλαδή η ζωή έτσι?
Ο κανόνας ο οποίος λέει »στην βάση κάθε ιδανικού υπάρχει η επιθυμία εξυπηρετήσεως της ανάγκης » για τους μηδενιστές δεν ισχύει?
Για να αποκτούμε και έναν βαθμό γνωριμίας βρε αδελφέ
Θα μου επιτρέψεις Άκμωνα στα ερωτήματά σου να επιχειρήσω να απαντήσω (κι) εγώ, αν και δεν έχω καμμιά σχέση με τον μηδενισμό
«Τι τελικώς σημαίνει το να ζει κάποιος χωρίς αξίες ή ιδανικά?»
Είναι κάτι ανέφικτο, αν μπορούσε να συμβεί θα σήμαινε πως κάποιος ζει με μια, πολύ βαριάς μορφής, αναπηρία
«Πώς είναι δηλαδή η ζωή έτσι?»
Ποια ζωή???
Αυτά θα ίσχυαν, θεωρητικώς, αν υποθέταμε πως μηδενιστές υπήρχαν….πράμα που δε συμβαίνει μια και εδώ έχουμε να κάνουμε όχι με μηδενιστές αλλά με «μηδενιστές» που και αξίες έχουν και ιδανικά αφού και το «δεν έχω καμμιά αξία-κανένα ιδανικό» είναι από μόνο του ήδη μια αξία (επίσης συχνά πυκνά μιλάν για συντροφικότητα,,,άλλη μια αξία)
Ίσως μάλιστα αυτού του είδους οι προσωπικότητες να είναι πιο συνεπείς στις αξίες τους απ το μέσο όρο των ανθρώπων
Μάλλον θα πρεπε να πουν πως δεν έχουν καμμιά αξία απ τις αξίες των άλλων, Κάτι, όμως, που είναι τελείως διαφορετικό
Ο κανόνας ”στην βάση κάθε ιδανικού υπάρχει η επιθυμία εξυπηρετήσεως της ανάγκης” ασφαλώς και ισχύει (και) για τους «μηδενιστές»
Εν προκειμένω η ανάγκη είναι το «προσέξτε και μένα, είμαι κάτι διαφορετικό-δεν είμαι σαν και σας»
Αυτή την ανάγκη τη συναντά κανείς, λίγο πολύ, σ όλους τους εφήβους και σ αυτούς που η εφηβεία τους διαρκεί πολλές-πολλές δεκαετίες
Η ανάγκη αυτή κρύβετε πίσω από κάθε υποκουλτούρα, αυτή είναι που οδηγεί, άλλον να ντύνεται σαν κλόουν, άλλον να βάζει παραμάνες και ταττού στα μούτρα, κάποιοι να ξυρίζονται γουλί και να εντάσσονται σε παράξενες ομάδες- συμμορίες και άλλα όμορφα…….ε κάποιοι ικανοποιούν αυτή την ανάγκη δηλώνοντας «μηδενιστές»
«Είναι της μόδας. Ακόμα κι οι ραχιτικοί ψευτοδιανοούμενοι που πρεσβεύουν το φθισικό φιλελεύθερο συντηρητισμό ή εκείνοι οι άρρωστοι που υποφέρουν από χρόνια δημοκρατική σύφιλη, μέχρι και οι ευνούχοι του σοσιαλισμού και οι αναιμικοί του κομμουνισμού, όλοι μιλούν και παίρνουν θέση για τους Ατομικιστές.»
Ένας μηδενιστής είναι εξοικειωμένος με τη μη δημοφιλία του, καθώς το Εγώ και η θέλησή του να μείνει στο Εγώ και να μην απομακρυνθεί από το κέντρο του, να μην το παραδώσει για χάρη του ανήκειν, για να έχει τη σφραγίδα έγκρισης των πολλών, τον έχει μάθει να μην κάνει εκπτώσεις για να αρέσει. Είναι επόμενες αυτές οι επιθέσεις και νομίζω πως θα ήταν πολύ ανησυχητικό αν δεν υπήρχαν, αυτό θα σήμαινε παραχώρηση. Οπότε δε νομίζω πως κόπτονται και ιδιαίτερα για τη γνώμη του κάθε καμμένου. Μιλάνε όχι για να τους αναγνωρίσεις και να τους αποδεχτείς. Μιλάνε γιατί είναι δική τους ανάγκη. Αυτή τη στιγμή μιλάνε γιατί η πρόσμειξη των κομμουνιστικών φαντασιακών με την αναρχία, δημιουργεί ένα μείγμα που δεν είναι αναρχία, που δεν μπορεί ποτέ να είναι, καθώς εθνικοφροσύνες και πατριωτισμοί, και νοσταλγίες τέτοιων μορφωμάτων δεν έχουν θέση κάτω από το μαύρο λάβαρο, κόκκινες περηφάνιες και εξύμνηση εργατικής πάστας και κονσερβοκούτια και γραφικά. Και καθώς όλο και περισσότερο γινόντουσαν αναφορές και φωνάζονταν συνθήματα που εξυμνούσαν είτε το προλεταριάτο, είτε συνένωναν φαντασιακά το αναρχικό υποκείμενο με ένα αριστεροκομμουνιστικό τάχαμου παρελθόν του, πρέπει δηλαδή σώνει και καλά να νιώσουμε περήφανοι αν καταγόμαστε από κομμουνιστικό σόι, τώρα που πουλάειιι, έλα κόσμε πάρε και αριστερό παρελθόν, γελοιότητες. Λες και μία εξεγερμένη ατομικότητα καθορίζεται είτε από το πού ανήκε ο μπάρμπας της και πού άρμοζε πίστη, λες και καμία πίστη είναι δυνατόν να έχει να κάνει με αναρχία. Ούτε θυμάμαι σε πόσες περιστάσεις ένιωσα αμήχανα ακούγοντας τέτοια συνθήματα, και νιώθοντας εκτός και μία εσωτερική αποστασιοποίηση. Θα έφτανε η στιγμή να τραβηχτεί η γραμμή και να χωρίσουν οι δρόμοι, δε μπορεί δηλαδή επίπλαστες φαντασιώσεις να δικαιολογούν συμπόρευση, και δεν το κάνουν. Αυτό είναι ειλικρίνεια προθέσεων και άρνηση να σε βάζουν με το ζόρι σε καλούπια που άλλοι επινόησαν. Και δεν είναι μόνο ο ΕΛΑΣ, είναι πολλά άλλα, είναι μία οικονομίστικη και εργατίστικη νοοτροπία προτεραιοτήτων, είναι παρωχημένα εργαλεία αναλυτικά, είναι οι επιμονές σε παρελθοντικές συνταγές, τα φαντασιακά των απεργιών, της κατοχής και αυτοδιαχείρισης των μέσων παραγωγής, είναι οι αμεσοδημοκρατικές κορώνες και πιπίλες, είναι ένα κάρο τακτικές με ιδεολογικά υπόβαθρα.
Υπάρχει ένα αριστερίστικο συνονθύλευμα πραγμάτων και ιδεολογημάτων που οικειοποιείται την αναρχία με ποσοτικές ονειρώξεις και με το μάτι στον κόσμο και την κοινωνία και έχει έρθει η στιγμή να ξεκαθαριστούν οι πλευρές.
Δε σχολιάζω αηδίες για βόρεια προάστεια, και κατι άλλες ηλιθιότητες της πλάκας για εφηβείες, στερεότυπα βγαλμένα από δελτία καθεστωτικά, αν έχεις άλλα επιχειρήματα που να ξεφεύγουν από τη χαζομάρα του θεατή, πέστα και βλέπουμε.
Η συντροφικότητα είναι απόρροια και όχι προαπαιτούμενο, και δεν έχει να κάνει με απαιτήσεις υποχρεωτικής επίδειξης αλληλεγγύης, δεν είναι μαζικά παραγόμενη επιταγή αλλά συμφέρουσα στην ατομικότητα που επιζητά τους λίγους που της ταιριάζουν μέσα στην έρημο των κοινωνιών, προκύπτει από την αναγνώριση ομοιοτήτων και συγγένειας, από την αίσθηση του μοιράσματος κοινών τόπων και όχι από την ανάγκη σώνει και καλά του ανήκειν με κάθε κόστος και με κάθε έκπτωση.
Σχετικά με την ηθική. Η ηθική είναι ένα παγιωμένο σώμα επιταγών. Ο αξιακός κώδικας του καθενός είναι δικό του θέμα, δεν είναι ούτε των μαζών ούτε του άλλου. Εγώ εναντιώνομαι στην Ηθική ως κοινωνική αξία, ως τρόπο άρρητης καταστολής και ελέγχου της ατομικότητας. Οι αξίες με τις οποίες ζω είναι δικές μου, μεταβάλλονται ή παραμένουν σταθερές ανάλογα με τη βούληση μου, τις ελέγχω δε με ελέγχουν. Μεγάλη διαφορά όπως καταλαβαίνεις.
Τώρα ειλικρινά τείνω πιστεύω πως η εικόνα που έχουν κάποιοι για τους μηδενιστές/ατομικιστές είναι για προσωπική τους κατανάλωση. Αν πιστεύεις πως άνθρωποι που βρίσκονται φυλακή και αντιπετωπίζουν το άκρατο μίσος του κράτους είναι το ίδιο με του punkηδες της πλατείας είσαι είτε άσχετος είτε ηλίθιος. Αντί να κάνετε σαν ενοχλημένοι γέροι που τους χαλάνε τη βολή οι «πιτσιρικάδες» προσπαθήστε να καταλάβετε τι λέμε και αρθρώστε όσο αντίλογο θέλετε. Όσο για την ταξική καταγωγή που τόσο σας νοιάζει, δείτε απλά τι ώρα κάνω το σχόλιο μου. Όχι ότι έχει καμιά σημασία, έτσι για να καταλάβετε πόσο μεγάλες είναι οι παρωπίδες σας.
Κατά τα άλλα με κάλυψε σε πολύ ,μεγάλο βαθμό ο Howl.
Δηλαδή εάν κατάλαβα καλά υπάρχει κάποιο σύστημα αξιών ή ιδανικών το οποίο αποτελεί έναν ας πούμε οδηγό συμπεριφοράς για έναν μηδενιστή απλώς είναι στο χέρι της κάθε ατομικότητας το να επιλέξει με ποιές αξίες θέλει να ζει στον εκάστοτε χρόνο?
«Αντί να κάνετε σαν ενοχλημένοι γέροι που τους χαλάνε τη βολή οι “πιτσιρικάδες” προσπαθήστε να καταλάβετε τι λέμε και αρθρώστε όσο αντίλογο θέλετε.»
Ουδείς αντίλογος. Μια χαρά το πάτε.
Και επίσης δεν ξέρω για τον Pagal και τον Ακμωνα, εγώ πάντως είμαι νεώτατος. Η έστω προσπαθώ να καθυστερήσω την ενηλικίωσή μου. Και δεν μΕ χαλάς καμμιά βολή ρε συ σύντροφε πατριώτη. Ισα ίσα. Μια ευθυμία μέσα στην κατάθλιψη την χρειαζόμανε.
Pagal: «Εν προκειμένω η ανάγκη είναι το “προσέξτε και μένα, είμαι κάτι διαφορετικό-δεν είμαι σαν και σας”
Αυτή την ανάγκη τη συναντά κανείς, λίγο πολύ, σ όλους τους εφήβους και σ αυτούς που η εφηβεία τους διαρκεί πολλές-πολλές δεκαετίες»
Κι εγώ για έτσι το κόβω. Είναι η εφηβική ανάγκη του να έχουμε μια ηρωϊκή εικόνα για τον εαυτό μας. Πχ. «Μάγκες πιάστε τα γιοφύρια, μπάτσοι κλάστε μας τ’ @ρχίδι@». Μεγάλο σουξέ.
Αλλά το πιο ενδιαφέρον στοιχείο του μηδενισμού-ατομισμού, ίσως και το πιο σχιζοφρενικό, είναι το οτι ενώ δεν ενδιαφέρεται για κοινωνία, σύνολο κλπ κλπ, παρά για το εγώ, εντούτοις επιζητεί την διάδοσή του ως ιδέα. Γι’ αυτό και έχουμε και αυτές τις κοκορομαχίες τώρα εδώ.
Πράγμα που σημαίνει πως αυτό που πολεμάει, την ομάδα και το ένστικτο αυτοσυντήρησής της, το κουβαλάει κι ο ίδιος ως στοιχείο.
Δηλαδή ενώ δεν έχουνε να μας προτείνουνε μια κοινωνική-ομαδική ζωή, παρά μόνο μία ατομική ζωή, εκείνη του εγώ, εν τούτοις μας «προπαγανδίζουν» τις ιδέες τους, παρότι δεν τους ενδιαφέρουμε καθόλου.
Αλλά και τι θα τανε η ζωή χωρίς αντιφάσεις!
Θραξ Αναρμόδιος
ΥΓ. Φ. Νίτσε: «Ο συλλογισμός είναι μια τέχνη σαν τόσες άλλες» (πολύ μεγάλη κουφ@λα ο χερ Φριτς)
Τι εννοείς δηλαδή λέγοντας ότι εσύ είσαι νεώτατος και δεν ξέρεις για τον Άκμωνα;
Στην συνάντηση που είχαμε δεν σου φάνηκα νεώτατος σφριγηλότατος και ωραίος;
Εάν όχι πες το στα ίσα ώστε να η μαρτυρία σου αυτή να με κάνει να ζητήσω πίσω τα λεφτά μου από τα ινστιτούτα ομορφιάς τα οποία χρυσοπληρώνω και να κοιτάξω να βρω έναν μαγικό καθρέφτη που να με βοηθά στην διατήρηση της όποιας απατηλής εικόνας τρέφω για τον εαυτό μου.
ΑΚΜΩΝ: «Τι εννοείς δηλαδή λέγοντας ότι εσύ είσαι νεώτατος και δεν ξέρεις για τον Άκμωνα;
Στην συνάντηση που είχαμε δεν σου φάνηκα νεώτατος σφριγηλότατος και ωραίος;»
Κοίτα, εσύ ήσουνα πολύ περιποιημένος και στην τρίχα. Με αποτέλεσμα να δείχνεις τουλάχιστον κατά …30% νεώτερος.
Ενώ η αφεντιά μου ήρθα με αξυρισιά μιας βδομάδας (για πρεστίζ, είναι μία δόλια μέθοδος που χρησιμοποιώ όταν θέλω να με πάρουνε στα …σοβαρά), οπότε έδειχνα κάπως …μεγάλος. Αλλά όχι πια κι ωστόσο ώστε να με χαρακτηρίζουνε οι σύντροφοι πατριώτες μηδενιστές και ως …γέρο (προσβολασιόν κοντρα λα μουτρ).
Θραξ Αναρμόδιος
Ευτυχώς πήγε η ψυχή μου στην θέση της.
Διότι όπως έχω δηλώσει και στο παρελθόν για εμένα η ομορφιά είναι αξία.
Και επειδή γεννήθηκα εκ φύσεως μη όμορφος τουλάχιστον ας πιστεύω πως τα χρήματα τα οποία καλοπληρώνω στα διάφορα καταστήματα καλλυντικών σκευασμάτων φέρνουν ένα έστω και πλασματικό αποτέλεσμα
Είστε τελικά τόσο φοβισμένοι, που καταλήγετε να χρησιμοποιείτε αντί για επιχειρήματα απλοικές γενικεύσεις, ειρωνείες και ένα χιούμορ που δε θα το έλεγα και πρώτης τάξεως. Το ίδιο έχει γίνει και όσες φορές στο ιντιμίντια έχουν αναρτηθεί μηδενιστικές αναλύσεις και κείμενα, μπροσούρες. Πάντα ξεσπάει ένα όργιο κριτικής που όμως σε κανένα του σημείο δε δείχνει να έχει προσπαθήσει να εντρυφήσει ούτε στη μηδενιστική φιλοσοφία, ούτε να έχει κατανοήσει τίποτε απ’ αυτήν. Δηλαδή, θα μπορούσες αυτές τις ανοησίες να τις έχει αραδιάσει ένας μεγαλοδημοσιογράφος σε κεντρικό κανάλι. Τόσο πολύ. Αυτά τα ad hominem πασαλείμματα νομίζετε πως αφαιρούν εγκυρότητα από την άλλη πλευρά? Ίσα ίσα, τη δικαιώνουν σε όσα υποστηρίζει για τη μαζικοποίηση της σκέψης, για την πλέμπα και τις σχέσεις κυριαρχίας με τις οποίες διαπλέκοται και συντηρεί. Τι σας φοβίζει στο μηδενισμό? Το ότι ακυρώνει θεότητες μίας ή άλλης μορφής? Το ότι δεν επιτρέπει να κρατήσετε ιερά και όσια? Αυτό νομίζω. Όποιος φοβάται τόσο τα πνευματικά του κεκτημένα, που δεν επιτρέπει να ανατραπούν ποτέ, ακόμη και στην παρουσία στοιχείων που το κάνουν, που δεν αφήνει τον εαυτό του να προχωρήσει τη σκέψη του, είναι άξιος να κάνει κριτική και μάλιστα να έχει η κριτική του ένα βάρος? Τι λένε? Λένε ότι η κοινωνία δεν είναι ένα εν δυνάμει επαναστατικό υποκείμενο όπως το θεωρούν οι κοινωνιστές αναρχιστές και άλλοι. Λένε πως η κοινωνία δεν είναι ένα ουδέτερο υποκείμενο, αλλά ένα σώμα φορτισμένο και γεμάτο από σχέσεις ιεραρχίας και εξουσίας. Λένε πως το ίδιο είναι και ο «λαός». Και πως δεν κόπτονται γι αυτήν και γι αυτόν εφόσον οτιδήποτε παράγει ιεραρχικές σχέσεις και εξουσιαστικές δομές είναι εχθρικό. Πού βλέπετε το παράλογο σε αυτό? Ή πού βλέπετε το παράλογο στο ότι οι θεσμοθετημένες ιερότητες είναι που εξουσιάζουν το άτομο και εν τέλει το αποδυναμώνουν και το υποτάσσουν? Ή στο ότι δε μπορεί να υπάρξει κοινωνικός αντιφασισμός εφόσον ο φασισμός είναι γέννημα θρέμμα της κοινωνίας, και είναι μέγιστη πλάνη το να θεωρείται δυνατός ένας τέτοιος αντιφασισμός?
Αναρμόδιε, δεν το διάλεξες τυχαία το γιουζερνέιμ ε? Δεν μπορείς να διακρίνεις ανάμεσα σε διάχυση ιδεών και σε πολιτική? Ή σε γλείψιμο της κοινωνίας γιατί «τη χρειαζόμαστε για την επανάστα» και στην περιφρόνηση και σφοδρή κριτική εναντίον της? Τα βλέπεις ίδια κι όμοια?
Άκμωνα, δε νομίζω ότι υπάρχει «σύστημα αξιών», ωστόσο το θεωρώ απίθανο να βρεις έναν που θα σου πει ότι θεωρεί τη ρουφιανιά καλό και χρήσιμο ή τη συντροφική αλληλεγγύη, όχι την άνευ κριτηρίων όμως, κακή. Από αυτή την πλευρά ναι, κάποια πράγματα θεωρούνται απαραίτητα νομίζω, και πάλι, δε μπορώ να μιλήσω για κανέναν, παρά για το πώς έχω αντιληφθεί να έχουν τα πράγματα απ’ όσο το έχω μελετήσει και συνεχίζω να το κάνω.
@ Ανώνυμος&ΜαύρηΛίστα
αυτό το αγωνιώδες ερώτημα γιατί δε μας ακούνε, το έκανα χρόνια στον εαυτό μου. Και τώρα απαντώ ως εξής. Ποιος να μας ακούσει? Και αυτό: χέστηκα κι αν δε με ακούνε. Δηλαδή αυτό το παθέτικ μιζέριασμα και η αυτοτιμωρία με απωθεί πλέον. ΜΗ ΣΩΣΟΥΝ να ακούσουν. Το θέμα είναι να με ακούω Εγώ και γω να ακούω λίγους άλλους. Γιατί να μας αφορούν εν τέλει οι πολλοί και αν θα μας ακούσουν ή όχι? Όχι, όσο θεωρούμε ότι τα αναρχικά προτάγματα αφορούν όλη την κοινωνία όπως εσύ έγραψες και όχι τους λίγους και διαλεχτούς σύμφωνα με τα δικά μας κριτήρια, τόσο θα είμαστε οι φυλακισμένοι στα καπρίτσια του κοινωνικού φλερταρίσματος, πότε με την επανάστα, πότε με το φασισμό. Μα, δεν το βλέπεις? (και απευθύνομαι μόνο σε σένα ουσιαστικά γιατί εσύ θεωρώ ότι έθεσες κάποια θέματα που μπορώ να δω σοβαρά για ν’απαντήσω) Δεν βλέπεις πως δεν τη νοιάζει την κοινωνία? Πως ουσιαστικά τα πλήθη, οι αριθμοί, αλλοτριώνουν και σαπίζουν οτιδήποτε αυθεντικό? Πως για να ελευθερωθούμε από την ηττοπάθεια, πρέπει να απελευθερωθούμε από την ανάγκη να μας θέλει η κοινωνία? Μη σώσει η ρουφιάνα και σωθεί. Σώσε τον εαυτό σου, ποιες ομοιότητες μπορείς να βρεις ΜΕ ΣΕΝΑ, που είσαι ένας και μοναδικός, μέσα στο αχανές πλήθος? Το πλήθος που άλλοτε πάει δω και άλλοτε πάει κει, ανάλογα με τι του τάζουν, με πόσες δημαγωγικές ικανότητες έχει ο κάθε αρχηγός και με τι τρόπο του αποσπάται κάθε φορά η συγκατάθεση? Και γιατί άραγε είναι κακό να είσαι αντικοινωνικός όταν έχεις απέναντί σου ένα τέτοιο μόρφωμα? Αντίθετα, το υγιές και το αγνό είναι να στέκεσαι απέναντί της και να μην αποζητάς την έγκριση, μάλιστα, για να το πάμε ακόμη παραπέρα, την έγκριση αυτή να τη μισείς και να της πετάς στα μούτρα.
Στη σούμα, ο μηδενισμός δεν αφήνει ούτε την κοινωνία, ούτε τον φτωχό, ούτε τον εργάτη, ούτε το λαό, ούτε τον καταπιεσμένο, ούτε τον από κάτω, ούτε τον από πάνω να ξεφύγει από το σουγιά της ασέβειας απέναντί του, μόνο και μόνο στο όνομα κάποιας του στενότητας ή καταπίεσης, αποδίδει ευθύνες δίχως να τρέμει απέναντι σε ιερά και όσια, που, κακά τα ψέματα, όλοι μ’αυτά αναθραφήκαμε. Οι αναρχικοί πρέπει να μάθουμε να μην αυτομαστιγωνόμαστε στο όνομα καμιάς γαμωκοινωνίας. Και για να γίνει αυτό πρέπει να πάψουμε να μηρυκάζουμε αυτοτιμωρητικά κλισέ όπως αυτά » ο κόσμος δε μας ακούει γιατί δεν είμαστε δίπλα του». ΣΟΒΑΡΑ ΜΙΛΑΣ? Άπειρες φορές έχει βρεθεί κάθε αναρχικός δίπλα του, ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΑΞΙΖΕ! Και μάλιστα τα τελευταία χρόνια, έχει βρεθεί με το παραπάνω. Και για δες αυτή την κοινωνία, σου φαίνεται υγιής, και ικανή για τίποτε? Ένα άχρηστο σάπιο μόρφωμα, που κυοφορεί παρτακισμούς, φασισμούς, ρουφιανιές, μούχλες. Δε χρειάζεται ν’ αλλαξει κανένας κόσμος. Το μόνο που χρειάζεται είναι να πάψουμε να χτυπιόμαστε με το αδύνατο. Να γίνει δλδ η κοινωνία κάτι άλλο απ’ αυτό που από τη φύση της είναι. Βαρέθηκα και να την περιμένω και να τη βλέπω πίσω από ροζ γυαλιά.
Προσυπογράφω το σχόλιο του Howl κατά γράμμα. Μπορείτε, έστω για αλλαγή ρε παιδί μου, να σχολιάσετε την ουσία του κειμένου για τον ΕΛΑΣ?
@ parabellum: «Προσυπογράφω το σχόλιο του Howl κατά γράμμα. Μπορείτε, έστω για αλλαγή ρε παιδί μου, να σχολιάσετε την ουσία του κειμένου για τον ΕΛΑΣ?»
Μα ποιος διαφώνησε; Συμφωνούμε όλοι. Μόνο για τον Pagal έχω κάτι υποψίες…
Ποιος είναι δυνατόν να μην συμφωνήσει με το περιφρονητικό : «Γιατί οι αναρχικοί δεν πολεμούν τους πολέμους του Κράτους, δεν ενώνονται με την πλέμπα σε εθνικοαπελευθερωτικά μέτωπα, δε θυσιάζονται στο βωμό επαναστατικών υποκειμένων και ανώτερων ιδανικών.» ;
Θραξ Αναρμόδιος
Εγώ συμφωνώ με τον Howl μόνο στην κριτική του για το χιούμορ Αναρμόδιου-Άκμωνα 🙂
Στα υπόλοιπα δε ξέρω αν συμφωνώ ή διαφωνώ μια και δεν τα διάβασα (βαριέμαι αφάνταστα αυτό το ύφος γραφής…είναι και πολλά) αλλά πιστεύω πως μάλλον θα διαφωνώ
Και τελικά τι πρεσβεύει ρε παιδιά αυτό το πράγμα που καλείται μηδενισμός; Την άρνηση; Την ανατροπή;Τι;
Διαφωτίστε με και εμένα σχετικά με την ιδεολογία του καθώς και σχετικά με τον ιστορικό χρόνο κατά τον οποίο έκανε την εμφάνισή του.
Ζητώ μία κάποια ενημέρωση από κάποιον ο οποίος να είναι μηδενιστής
pagal, δεν ξέρεις πώς χαίρομαι που δε συμφωνείς. Μπορώ να κοιμηθώ ήσυχη. Άκμων, google is your friend. Εξάλλου γιατί να θες να μάθεις? Εσύ δεν είπες πώς μπορεί να είναι η ζωή χωρίς ιδανικά? Ε, μια έρημος. Απογοήτευση, φρίκη, τα βράδια είναι κρύα, τη μέρα βράζουμε, ξυπνάς και έχεις περισσότερες ρυτίδες, σ’αυτό δώσε λίγη βάση, ένας βάλτος από μεμψιμοιρίες, γκρίνια, μίρλα, μας πέφτει το μαλλί, για το βυζί δεν το συζητώ καν. Βelieve me, ακόμη κι όποιος το κοίταξε στο γκουγκλ ποτέ ξανά δεν ήταν ίδιος με πριν! Άσε που μεταδίδεται κιόλας!
Ένα είδος σχολίου σχετικό με το θέμα αυτό έγραψα πιο πάνω.
Ένα είδος σχολίου σχετικού με το θέμα αυτό έγραψα πιο πάνω
Θέλει επισκευή αυτό το wordpress.
Αυτό το σχόλιο έπρεπε να καταχωρηθεί κατά δύο θέσεις ψηλότερα ως απάντηση στον parabellum
Πριν τρεις και βάλε δεκαετίες γνώριζα κάποιους που μου δήλωσαν αναρχικοί. Προσπαθούσα τότε να μάθω ρωτώντας. Από εκείνους τους αναρχικούς τι είναι αναρχικός και τι αναρχία. [Και από τους τρίχορδους τι και ποια είναι μακάμια.]
Δεν ξέρω τι απέγιναν εκείνα τα παιδιά, καλή τους ώρα, όπου και νάναι. Για έναν δυο είχα πάντα την υποψία πως αυτά που έλεγαν ήταν πολύ υπερβολικά για να τα πιστεύει άνθρωπος. Και πολύ βολικά ώστε να φαντάζουν ήρωες και επαναστάτες στα μάτια των θηλέων. «Και τα ποτάμια θα πάρουν τον δρόμο τους».
Αλλά όταν είσαι νέος θέτεις πολλά υπό την υπηρεσία του έρωτα. Αλλιώς δεν πάει κι η ζωή μπροστά. Ο έρωτας είναι το σχετικά πιο ακίνδυνο καύσιμο που χρησιμοποιεί η ζωή για την κίνησή της. Ακουσα πως ένας-δυο από κείνα τα παλληκάρια μεταλλάχθηκαν σε golden boys. Αλλά ποτέ δεν έμαθα στ’ αλήθεια.
Ομως αν ήταν (ακόμα κι) εκείνοι οι αναρχικοί εδώ τώρα, σίγουρα θα πετάγονταν και θα διαφωνούσαν με τον αυτοχαρακτηρισμό τους ως αναρχικών, όλων εκείνων που εμφανίζουν αυτές τις ιδέες περί μηδενισμού-ατομισμού. Και μάλλον θα γινόταν άγριος καβγάς περί ταμπέλας.
[Ο Παύλος βέβαια, ο αναρτήσας προβοκάτωρ, που είναι πολύ μετα- άτομο, ίσως και μετα-αναρχικός (ότι κι αν σημαίνει αυτό), ίσως να τα βρίσκει αυτά τα μηδενιστικά πολύ φυσιολογικά. Φυσιολογικά τουλάχιστον σε σύγκριση με αυτά τα μετα-βιβλία που υποπτεύομαι ότι παίρνει και …διαβάζει. Και δεν μπαίνει κιόλας η κουφ@λα στη συζήτηση, να μάθουμε κι εμείς οι απλοί άνθρωποι τι λένε τέλοσπάντων για τον μηδενισμό-ατομισμό και τα μετα-άτομα.]
Νομίζω πως σχετικά με την κοινωνία, οι περισσότεροι που περνάνε από δω (από ακροδεξιούς και σιωνιστές -εμφανίστηκε και τέτοιος-, μέχρι κομμουνιστές και αναρχικούς και όλο το ενδιάμεσο), θα συμφωνούσαν πάνω στο καταπληκτικό πως: η κοινωνία ΔΕΝ είναι ιερή αγελάδα. Αν το καλοσκεφτείς πρόκειται για καταπληκτική σύμπτωση.
Εν ολίγοις, άλλος λίγο άλλος πολύ, δεν βρίσκουν την κοινωνία, την λειτουργία της, τα χούγια της κλπ, καθόλου του γούστου του. Και θέλει να την δει να αλλάζει. Αλλος λίγο, αλλος λιγώτερο. Και άλλος ριζικά.
Αλλος την τρομάζει (ή και την τρομοκρατεί) την κοινωνία. Αλλος την φοβάται. Αλλος την μισεί. Αλλά κανένας δεν είπε πως δεν την χρειάζεται. Πως μπορεί να κάνει μόνος του. Εκπεφρασμένο ιδεολογικά τουλάχιστον οι μόνοι παρτάκηδες είναι οι μηδενιστές-ατομιστές. Οι άλλοι, όλοι μας, εκφραζόμαστε ιδεολογικά, ανεξαρτήτως προελεύσεως, σαν να μην θέλουμε αυτό που θέλουμε μόνο για μας. Αλλά για όλους. Για το σύνολο. Για την κοινωνία εν τέλει.
Δεν ξέρω αν οι μηδενιστές-ατομιστές σύντροφοι πατριώτες αναρχικοί είσαστε από τα βόρεια προάστεια. [Δεν ξέρω και που πέφτουν αυτά τα προάστεια.] Πιθανόν. Ούτε αν έχετε τα οικονομικά σας λυμένα. Πάλι πιθανόν. Ούτε αν είσαστε κάτω των τριάντα ή σε παρατεταμένη εφηβεία ή έστω έχετε μια προβληματική ενηλικίωση. Πάλι πιθανόν.
Αυτό που ξέρω είναι οτι δεν φυτρώσατε μόνοι σας. Δεν προήλθατε από παρθενογένεση. Αν δεν υπήρχε η ικανότητα της κοινωνίας, την οποία μισείτε, για «φυσική αναπαραγωγή της άμεσης ζωής», δεν θα υπήρχατε τώρα. Αν δεν διέθετε η κοινωνία το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, πάλι δεν θα υπήρχατε.
Αν η κοινωνία αποτελούνταν αποκλειστικά από μηδενιστές-ατομιστές-παρτάκηδες σαν και σας, πιθανόν δεν θα υπήρχε κανένας μας τώρα. Η αν υπήρχε θα ήταν σκλάβος του αρχι-εγωϊστή παρτάκια που θα είχε καταφέρει να φτάσει στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας και της κοινωνικής πυραμίδας.
Ψάχνω να βρω σε τι τάχα διαφέρετε από τον πιο βαρειά άρρωστο εξουσιαστή ολιγαρχικό νεο-φιλελεύθερο παρτάκια, και δεν βρίσκω τίποτε. Πέρα από το οτι ταυτοχρόνως δηλώνετε και αναρχικοί.
Και μου φαίνεται παράξενο που οι άλλοι που δηλώνουν κι εκείνοι αναρχικοί σας αφήνουν να τους αποκαλείτε και συντρόφους αδιαμαρτύρητα.
Τελικά αυτός ο «χώρος» είναι πολύ ευρύ-χωρος.
Θραξ Αναρμόδιος
ΥΓ. Υπήρξαν τελικά κάποιοι γερμανοί «φιλόσοφοι» οι οποίοι έγραψαν πολύ πιο διασκεδαστικά πράγματα από οτι θα μπορούσε να πετύχει κάποιος στο καλύτερο δελτίο ειδήσεων της ελληνικής τηλεόρασης. Ανώτερα και από το «Ολα» του Θέμου Αναστασιάδη. (Εξαιρείται ο Φ. Νίτσε, ο οποίος δεν ήταν φιλόσοφος. Ηταν λογοτέχνης. Αλλά εξίσου μέγας διασκεδαστής). Για τους νεώτερους μια συμβουλή: μην πιστεύεις τι λένε ούτε τα δελτία ειδήσεων ούτε οι σοφοί «γερμανοί» φιλόσοφοι.
With all my sympathy to anti-anarchists!
Songwriters: WATERS, ROGER
Hey you! out there in the cold
Getting lonely, getting old, can you feel me
Hey you! Standing in the aisles
With itchy feet and fading smiles, can you feel me
Hey you! don’t help them to bury the live
Don’t give in without a fight.
Hey you! out there on your own
Sitting naked by the phone would you touch me
Hey you! with your ear against the wall
Waiting for someone to call out would you touch me
Hey you! would you help me to carry the stone
Open your heart, I’m coming home
But it was only a fantasy
The wall was too high as you can see
No matter how he tried he could not break free
And the worms ate into his brain.
Hey you! out there on the road
Always doing what you’re told, can you help me
Hey you! out there beyond the wall
Breaking bottles in the hall, can you help me
Hey you! don’t tell me there’s no hope at all
Together we stand, divided we fall.
Αν δεν μπήκα νωρίτερα στη συζήτηση είναι γιατί απλά δεν έχω να προσθέσω κάτι ιδαίτερα σημαντικό στο σχόλιο μου. Αλλά ας επισημάνω κάποια πράγματα σε σχέση με τη συζήτηση που υπάρχει.
– Οι αναρχομηδενιστές δεν με πείθουν καθόλου ότι είναι μηδενιστές. Ήδη από τη στιγμή που έχουν βάλει μπροστά το αναρχο- οδηγούνται, κατά τη γνώμη μου, εκτός μηδενισμού. Ωστόσο, θα μπορούσα πολύ συγκεκριμένα να επισημάνω ότι, για παράδειγμα, το μένος που αναπτύσσουν εναντίον της κοινωνίας είναι ένα κλασικό παράδειγμα του τι πρέπει να αποφεύγει ο μηδενιστής. Το μένος σημαίνει ότι κατέχεσαι από κάτι. Και τότε παύεις να είσαι ανεξάρτητο άτομο. Και βέβαια μηδενιστής. Ο μηδενιστής επαναλαμβάνω, κατά τη γνώμη μου, δεν βρίσκει τίποτα το ιδανικό στην έννοια της κοινωνίας, αλλά ούτε αποθεώνει την επίθεση εναντίον της, όπως κάνουν οι αναρχομηδενιστές.
– Ο μηδενιστής, ναι είναι ένα άτομο που δεν πιστεύει σε κάτι με την έννοια του ιδανικού. Γι’ αυτόν δεν υπάρχει ιδανική έννοια και ιδανική κατάσταση και τίποτα δεν πρέπει να φετιχοποιείται. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν έχει αιτήματα, αισθήματα και δεν συμμετέχει σε αγώνες. Ωστόσο ποτέ δεν αφήνει όλα αυτά να κυριαρχήσουν στην ύπαρξη του, σαν δήθεν ακαταμάχητα ιδανικά. Απ’ αυτή την άποψη ο μηδενιστής μπορεί να υποστηρίζει, για παράδειγμα, αγώνες για τη δημοκρατία, χωρίς όμως να θεωρεί ότι οποιαδήποτε δημοκρατία, ακόμη και η καλλίστη, είναι κάτι το ιδανικό. Επομένως, στο παράδειγμα μου, οι αγώνες για την δημοκρατία δεν τον κατέχουν, αλλά αντίθετα τους κατέχει.
– Το παραπάνω συνιστά ένα δημιουργικό, κατά τη γνώμη μου και έκφραση μου, μηδενισμό.
Ωστόσο, υπάρχουν και οι αδιάλλακτοι μηδενιστές οι οποίοι σε τίποτα το κοινωνικό δεν βρίσκουν καμμία χρησιμότητα, αγωνίζονται και νοιάζονται καθαρά για τον εαυτό τους και εδώ αρχίζει να υπάρχει ο κίνδυνος τελικά να αποθεώσουν την ύπαρξη τους και έτσι να πάψουν να είναι μηδενιστές. Για παράδειγμα, δεν πιστεύω ότι ο μηδενιστής πρέπει να μιλά για «πλέμπα», σε αντιδιαστολή με τον εαυτό του, γιατί αμέσως υπονοεί ότι ο εαυτός του είναι κάτι το υπέροχο, ενδεχομένως το ιδανικό…
– Ο μηδενιστής λοιπόν έχει μόνο ένα ιδανικό: Να μην έχει κανενός είδους ιδανικό, έστω και το πονηρό και υποχθόνιο αντί- κάτι…
Ο θυμός σε κάνει να κατέχεσαι από κάτι? Ερμ, δεν είναι δαιμονισμός. λολ Σπουδαίο εργαλείο το μένος.
Και πώς συνεπάγεται ακριβώς το είμαι θυμωμένος το παύω να είμαι ανεξάρτητο άτομο? Όπως έγραψε ο Niger Lupus Negationis ο μηδενισμός είναι ένα εργαλείο. Το εργαλείο του ο καθένας το χρησιμοποιεί με το δικό του τρόπο. Δεν υπάρχει κανόνας που να μου λέει, θα σκέφτεσαι έτσι αλλιώς δεν είσαι αυτό. Και τι να λέει αν δε θεωρείς τους μηδενιστές πραγματικά μηδενιστές? Και τι να λέει αν δε τους θεωρούν οι πάντες? Αυτό που έχει σημασία είναι πού τους βγάζει τους ίδιους αυτό, όχι τι γνώμη έχουν οι άλλοι πάνω στο θέμα. Με λίγα λόγια ο μηδενισμός είναι εδώ, αρέσει δεν αρέσει. Τον αποφεύγουν δεν τον αποφεύγουν κάποιοι, είναι ορατός. Μπορείς να κλείσεις τα μάτια σου, δε φεύγει. Για να είναι εδώ, κάτι τον έκανε να έρθει/κάποιοι τον χρησιμοποιούν γιατί τους κάνει.
Αυτό το «σε τίποτα κοινωνικό» δε βρίσκουν χρησιμότητα πάλι το θέτεις λάθος.
Το ζήτημα δεν εστιάζεται εκεί, αλλά στην θεώρηση της κοινωνίας με έναν άλλο τρόπο, έξω από το κουτί. Αυτή η θεώρηση έχει να κάνει με την εξέταση των τρόπων που η κοινωνία είναι ενεργά συμμέτοχος στη βία, μέσω της κοινωνικοποίησης ενός παιδιού, μέσω της εκπαίδευσής του στο μαζικό τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς, μέσω των δεκάδων τρόπων ελέγχου και συνετισμού, μέσω της ανηλεούς τιμωρίας κάθε διαφορετικότητας, η κοινωνία είναι ένας καταπιεστής, ένας εντολοδόχος, ένας προσηλυτιστής στα κυρίαρχα συμφέροντα. Και αυτό γίνεται με την εκμετάλλευση της ανθρώπινης αδυναμίας για αποδοχή! Είναι ο έσχατος χειρισμός της ευαλωτότητας ενός ατόμου, οπότε μη ζητάς να αναγνωρίσω ούτε ουδετερότητα, ούτε αθωότητα σε καμία κοινωνία.
Δεν είναι απλά καθοδηγούμενη λοιπόν η «κακομοίρα», δίχως την κοινωνία δε θα υπήρχε φυλακή! Από την οπτική αυτή, από την εξέταση σε βάθος των λειτουργιών και των τεχνασμάτων, της ανάθεσης ρόλων και ταυτοτήτων, της άσκησης ελέγχου, συνδιαμορφώνει τις βιαιότητες κάθε εξουσίας, λαμβάνοντας ενεργό και όχι παθητικό ρόλο στην προσπάθεια κατάλυσης της χαράς, της υγείας, και της ομορφιάς ενός ατόμου. Η κοινωνία επιτίθεται καθημερινά και συστηματικά στην εικόνα του εαυτού, όσο και στις επιθυμίες του ατόμου, επιχειρώντας να τις συμμορφώσει, ψαλιδίσει, σμιλέψει ώστε να μην την απειλούν. Ένα χωριό Ποτέμκιν είναι, για γέλια και για κλάματα. Θέλω πραγματικά να μου αναλύσεις τη χρησιμότητα μίας κοινωνίας. Θέλω να δω πώς βλέπετε τη μάχη αυτή του ατόμου έναντι του βίαιου κοινωνικού ιστού που το δεσμεύει και αλλοτριώνει κάθε λεπτό της ύπαρξής του. Υπάρχει λόγος που υπάρχουν περιθωριακές ομάδες ξέρεις, και αυτό είναι κάτι που κανένας κοινωνιστής δε μπορεί να εξηγήσει με τρόπο που να δικαιολογεί την κακομοίρα. Η ύπαρξη των ομάδων αυτών είναι πρώτον ένδειξη πως δεν υπάρχει χώρος για το διαφορετικό, που πρέπει να ανακαλύψει το ίδιο τις κρυφές χαραμάδες που θα έχουν το οξυγόνο που του χρειάζεται, καθώς όμως και τη δική της ευαλωτότητα, της ίδιας δλδ της κοινωνίας, η οποία δεν καταφέρνει να υποτάξει τους πάντες.
Παύλο δεν είμαστε φιλόσοφοι. Το γεγονός ότι ο αναρχικός μηδενισμός δέχεται επιρροές από τη μηδενιστική φιλοσοφία δεν τον κάνει ταυτόσημο μαζί της. Επίσης ξεχνάς ένα σημαντικό στοιχείο. Για εμάς, εννοώ το Μέτωπο, ο μηδενισμός δεν μας περιγράφει από μόνος του. Θεωρούμε πως είναι αλληλένδετος με τον ατομικισμό και την αναρχία. Νομίζω πως αυτό είναι διακριτό στα κείμενα μας και θα γίνεται όλο και περισσότερο.
Αναρμόδιε κανείς δεν είπε ότι φυτρώσαμε. Ο καθένας όμως κάνει τις επιλογές του και διαμορφώνει αντίληψη με τα δικά του αισθητήρια όργανα. Το στυλάκι με το οποίο αντιμετωπίζεις τους συνομιλητές σου πάντως, φανερώνει αρκετά. Όσο για τις γνωριμίες σου, να δεις εγώ πόσους αγωνιστές της εργατιάς και της κοινωνίας ξέρω που είναι μαγαζάτορες. Θέλω να σου κάνω και μια πρόταση αφού είσαι τόσο εύγλωττος. Γιατί δεν πας μια επίσκεψη στον Κορυδαλλό να διατυπώσεις αυτούς τους χαρακτηρισμούς στους ενδιαφερόμενους?
Έτσι για να γίνω και σπαστικός, να υποθέσω πως για τον ΕΛΑΣ δε θα τα πούμε φέτος ε?
@Parabellum
Το δικό μου το στυλάκι δεν είναι τίποτε μπροστά στο στυλάκι με το οποίο αντιμετωπίζουνε οι ομοϊδεάτες σου σαν τον Howl ΜΟΝΙΜΑ αυτά που λέω. Σε ποιους πρέπει να πάω στον Κορυδαλλό; Είναι κάποιου είδους απειλή αυτό; Και να ρωτήσω τι; Και τι είναι αυτή η προτροπή τώρα; Επίδειξη ωριμότητας ή παιδισμού; Για ποιους ακριβώς χαρακτηρισμούς μιλάς; Εδώ μας έχετε ξεχέσει 100 φορές και σε ενόχλησαν κάποιοι δικοί μου κιόλας χαρακτηρισμοί; Το Parabellum για παράδειγμα υπαινίσσεται κάτι; Οτι δεν πρέπει να σας αντιμιλάμε; Γιατί; Μήπως θα βγουν πιστόλια; Μήπως κυκλοφοράς οπλισμένος και δεν επιτρέπεις αντιρρήσεις; Και σας φταίει η κοινωνία μετά που καταπιέζει ε; Τον δικό σας μόνιμα επιθετικό και προσβλητικό τόνο ούτε που τον προσέξατε. Οι άλλοι μας φταίνε πάντα. Εμείς είμαστε οι …καλοί και οι άγιοι.
Η κοινωνία είναι ένα φυσικό φαινόμενο. Σαν την βροχή και το χιόνι. Εχει το ένστικτο της αυτοσυντήρησης. Της αναπαραγωγής της και της διαιώνισής της στον χρόνο. Η κοινωνία ΔΕΝ υπηρετεί κυρίαρχες τάξεις έχοντάς το επιλέξει ελεύθερα. Δεν έχει τέτοια ελευθερία επιλογής ακόμα. (Οι τάξεις -οικονομικές και πολιτικές- σχηματίζονται για μια σειρά από λόγους, και πάντως όχι στα πρώτα βήματα συγκρότησης μιας κοινωνίας, αλλά αρκετά αργότερα)
Η κοινωνία δεν έχει την ελευθερία να διαλέξει το τι θα γίνει η ίδια σαν συλλογικός χαρακτήρας. Δεν έχει την ελευθερία. Ελευθερία. Η διαμόρφωσή της, η τωρινή μορφή της, συμβαίνει ως αποτέλεσμα μιας πολιτικής χρήσης και μιας «επεξεργασίας» που υφίσταται. Από αυτούς που τελικά την κυριαρχούν και τους θεσμούς που της επιβάλλουν.
Το μόνο που καταφέρνει και διατηρεί αφ’ εαυτής η κοινωνία είναι το ένστικτο της αυτοσυντήρησης. Πρόκειται για ένα φυσικό ένστικτο. Πάροχός του είναι η φύση. Η φύση παρέχει το ένστικτο αυτοσυντήρησης σε κάθε τι ζωντανό. Την φύση την ενδιαφέρει να αναπαράγεται η ζωή. Παρέχει το ένστικτο της αυτοσυντήρησης της ζωής και στα άτομα και στις ομάδες που σχηματίζουν. Οπως μια ομάδα αλόγων mastang. Οπως ένα κοπάδι σαρδέλλες. Οπως μια ανθρώπινη κοινωνία.
Αυτό που την ενδιαφέρει λοιπόν την ανθρώπινη κοινωνία είναι να υπάρχει. Γιατί αλλιώς δεν υπάρχουμε κι εμείς. Οι ατομικοί φορείς της ζωής. Οι άνθρωποι. Πρόκειται για ένα παρακλάδι του ενστίκτου αυτοσυντήρησης που έχει η ίδια η ζωή, ως έννοια και φυσική λειτουργία. Πρόκειται δηλαδή για μια παραλλαγή του ενστίκτου αυτοσυντήρησης της ζωής το οποίο εμφανίζεται σε έναν συλλογικό φορέα της ζωής: την κοινωνία.
Η κοινωνία συναρμόζει έναν κώδικα αξιών, απαγορεύσεων, προσταγών, ανοχής κλπ βασικά εξαιτίας του κυρίαρχου ενστίκτου της που είναι αυτή η αναπαραγωγή και η διατήρησή της και δευτερευόντως εξαιτίας των θεσμών της όπως εξουσία, θρησκεία, κλπ.
Μια μεγάλη σειρά από ιδεολογικές θεάσεις της κοινωνίας και της πραγματικότητας, οι πιο διαφορετικές, συμφωνούν πως οι κανόνες και οι κανονισμοί αυτοί είναι λάθος. Κανείς όμως δεν αμφισβητεί την ανάγκη ύπαρξης της κοινωνίας. Διότι χωρίς κοινωνία δεν θα υπήρχαμε ούτε εμείς. Αυτό που επιζητούμε όλοι, εκτός από σας, είναι πως να κάνουμε την κοινωνία πιο ανθρώπινη. Ο καθένας όπως το εννοεί αυτό ανάλογα με το τι κουβαλάει στην γκλάβα του.
Περιγράψτε μας επιτέλους πως εννοείτε την ζωή χωρίς κοινωνία. Οχι ακαδημαϊκά και λόγια. Αλλά με λόγια εύληπτα και καθημερινά.
Σου λέω έντιμα πως δεν κατανοώ την αντίθεσή σας στην κοινωνία, όπως θα κατανοούσα την επιθυμία σας, αν είχατε την επιθυμία, να την αλλάξετε. Αντίθεση γενικά προς την έννοια κοινωνία και μάλιστα διαγραφή της κοινωνίας είναι κάτι αδιανόητο για μένα. Τι θα μπει στην θέση της;
Αν είναι να μπει το άκρατο και αχαλίνωτο εγώ, τότε ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΕΤΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΠΕΤΥΧΕΤΕ. Το έχει πετύχει αυτό ήδη ο καπιταλισμός. «Δεν υπάρχει κοινωνία, μόνο άτομα», είπε η Μ. Θάτσερ κάποτε. Σε τι καλύτερο θέλετε να μας οδηγήσετε εσείς;
Επιτέλους γιατί είναι δύσκολο να καταλάβεις ότι δεν καταλαβαίνω, εγώ λόγω βραδύνοιας, οι άλλοι για άλλους λόγους, τι είναι αυτό το καλύτερο που φέρνουν για μας οι σκέψεις σας σχετικά με την κοινωνία. Το ωφέλιμο.
Αλλο να θέλω να αλλάξω την κοινωνία και άλλο να θέλω να την διαγράψω. Και να βάλω στην θέση της τι; Τίποτε; Κάτι άλλο; Ποιο;
Επίσης δεν κατανοώ την πράξη του να τα βάζει κανείς με ένα φυσικό ιστορικό και κοινωνικό φαινόμενο όπως είναι η κοινωνία. Τι αποτέλεσμα μπορεί να περιμένει κάποιος βάζοντάς τα με την βροχή ή τον αέρα;
Και η τελευταία μου απορία είναι ποιος είναι ο κοινός παρονομαστής σας με την αναρχία. Πως δηλαδή συνδέετε τον μηδενισμό-ατομισμό σας με την αναρχία. Η αναρχικοί ΔΕΝ αρνούνται την κοινωνία. Να την αλλάξουν θέλουν οι άνθρωποι.
Για τον ΕΛΑΣ δεν με ενδιαφέρει να συζητήσω. Οπως δεν με ενδιαφέρει να συζητήσω για τσαμπουκάδες, πιστόλια, παραμπέλουμ, γκλοκ και τα υπόλοιπα. Είμαι σε ειρηνική περίοδο (ακόμα).
Θραξ Αναρμόδιος
Ούτε του χρόνου. Καλά και συ σπαστικέ, δεν ντρέπεσαι? Δε σου φτάνει που έμαθες τι λέγανε πώς ήταν εκείνοι οι γνωστοί του Αναρμοδ πριν 3 δεκαετίες, μου θες και συζήτηση για τον γΕΛΑΣ? Αλλά τι να συζητήσεις με άτομα των βορείων προαστείων. Αν ήσουν τουλάχιστον λιγουλάκι gansta ίσως να λάβαιναν την τιμή. Φτου σου!
@Howl,συμμερίζομαι τις απόψεις σου για τις κοινωνικές αξίες και κατανοώ την απογοήτευσή σου και την δικαιολογημένη οργή σου για τις συνειδητές επιλογές της μεγαλύτερης μερίδας αυτής.Σαφώς και δέν της ανήκουμε της κοινωνίας,μόνο μέρος αυτής είμαστε.Και βέβαια δικαιούμαστε και επιλέγουμε να απέχουμε συνειδητά απο τις περισσότερες διαδικασίες της,λειτουργίες και στερεότυπα που είναι βαθιά ριζωμένα στο συλλογικό ασυνείδητο,-τις περισσότερες φορές άκριτα-ακόμη και να επιθυμούμε να καταργήσουμε στην πράξη ό,τι μας καταδυναστεύει,αρνούμενοι την υποταγή μας στην επιβαλλόμενη πραγματικότητα.
Πάρ’αυτά,βρισκόμαστε ακόμη εγκλωβισμένοι μέσα της.Γι αυτό και είμαστε καταδικασμένοι να την αρνούμαστε συνέχεια,να αποδομούμε κάθε συστατικό της με την έννοια όχι μόνο της κριτικής και του λόγου αλλά συγχρόνως να είμαστε διατεθειμένoι να υπερασπιστούμε την στάση μας,λαμβάνοντας υπ’όψιν το οποιοδήποτε τίμημα.
Η ξέχωριστή αυτή στάση μας που εκδηλώνεται απέναντι όχι αυτού καθεαυτού στο πρόσωπο της κοινωνίας-αφού κάτι τέοιο δέν υφίσταται-,αλλά στις δομές και επιλογές αυτής απαιτεί κάποια εργαλεία.Εργαλεία άμυνας-επίθεσης απέναντι σέ ό,τι ο καθένας θεωρεί βλαβερό για τον ίδιο.
Συμφωνώ πως ο μηδενισμός είναι ένα τέτοιο εργαλείο.Έχω όμως βαθύτατες επιφυλάξεις όσον αφορά την διαχείρισή του είτε στον λόγο είτε στην πράξη.
Για να κατανοήσω την χρησιμότητά του στον άνθρωπο έπρεπε να τον κατεδαφίσω απο την φιλοσοφική σφαίρα στην οποία βρισκότανε και να τον επανατοποθετήσω στην υπηρεσία του ατόμου.
Για να γίνει αυτό θα πρέπει συγχρόνως να δούμε πώς παρουσιάστηκε ο μηδενισμός στην ανθρώπινη ιστορία.Μέγα θέμα που θέλει δουλειά να το αναλύσουμε.
Οπότε αναγκαστικά θα μιλήσω προσωπικά.
Άν θεωρήσουμε ώς ένα τέτοιο εργαλείο τον μηδενισμό και ταυτόχρονα τον βάλουμε σε κίνηση μέσα στην ίδια την μηδενιστική κοινωνία του τώρα,θα δούμε και τα κοινά του στοιχεία με τον ασυνείδητο μηδενισμό που η ίδια η κοινωνία προκαλεί.
Υπάρχει λοιπόν το άτομο και η κοινωνία.Και σε αυτό το δίπολο αναφέρομαι.Αφήνω στην άκρη τη φύση και τα ζώα ώς δυνάμεις διαφορετικές απο την δύναμη του τεχνολογικά ανεπτυγμένου πολιτισμού.
Ο απρόσωπος μηδενισμός που όλοι αναφερόμαστε είναι καί αυτός ακόμη ένα δημιούργημα της ανθρώπινης εξέλιξης των κοινωνιών.
Εκφράστηκε και απέκτησε πρόσωπο στα χρόνια του πολιτισμού με τις ενέργειες των ανθρώπων.
Μπορεί να υπάρχει ώς δύναμη ακατανόητη στον άνθρωπινο νού όπως και οι δυνάμεις του σύμπαντος που δημιουργούν και συγχρόνως καταστρέφουν και το αντίθετο.
Τί σημασία έχουν όμως όλα αυτά για τον άνθρωπο;
Η γνώμη μου είναι πως αυτή ακριβώς η διπολική ιδιότητα του μηδενισμού,δηλαδή η δημιουργία και η καταστροφή είναι αυτή που κινεί τις κοινωνίες.Και οι αξίες και οι ιδέες όλες υποτάσσονται σε αυτήν την αχαλίνωτη δύναμη.
Δέν επιθυμώ προσωπικά να αλλάξω τον κόσμο αφού ξέρω πως κάτι τέτοιο είναι αδύνατο λαμβάνοντας υπ’όψιν τα παραπάνω.
Μπορώ όμως να επέμβω στην διαδικασία που συντελείται και να μεταβάλλω τους ορισμούς εκείνους που η ίδια η κοινωνία έχει θεοποιήσει.Δέν έχει σημασία το βήμα τί ταμπέλα και απόχρωση θα αποκτήσει στην προσπάθεια να εξηγηθεί απο όλους εντός και εκτός,αρνητές ή μή αρνητές.
Σημασία έχει η άρνηση,η αποδόμηση,έστω η καταστροφή να έχουνε μιά δημιουργική συνέχεια.
Να θέσουμε τις δημιουργικές δυνάμεις της ελεύθερης βούλησης του απελευθερωμένου -στο μέτρο του δυνατού-ανθρώπου στην υπηρεσία του πολιτισμού.Έτσι θα ξεπεράσουμε την κατάρα της αέναης άρνησης των πάντων ή του εξαναγκαστικού συμβιβασμού με τις συστημικές δομές.Αυτός ναί θα μπορούσε να είναι ο τελικός στόχος μιάς επαναστατικής προσπάθειας να φτάσουμε έστω και λίγο στο αδύνατο.
Αυτός είναι ο δικός μου μηδενισμός.
ΥΓ 1.Εντάξει έγραψα πολλά πάλι αλλά λίγη προσωπική φιλοσοφία δέν βλάπτει.
ΥΓ 2.Χωρίς να υποτιμώ το άρθρο ή το περιεχόμενο του κειμένου,θεωρώ σημαντικότερο να αναφερθώ στην άρνηση της τωρινής κοινωνικής κατάστασης,και την αντικατάστασή της,παρά στον ΕΛΑΣ πουσαφώς και δέν είχε σχέση με την Αναρχία
Μέγα το πλήθος των δυνατοτήτων τις οποίες προσφέρει η Ελληνική γλώσσα στον κάθε έναν ο οποίος θέλει να δικαιολογήσει την όποια ιδεοληψία του. Αυτό είναι και το μοναδικό της ελλάτωμα το οποίο δυστυχώς βελτίωση δεν δέχεται. Φιλότιμες προσπάθειες προς αυτήν την κατεύθυνση βεβαίως καταβάλλουν οι γλωσσικοί αποδομητές αν και όχι από καλή βεβαίως πρόθεση.
Με δύο λόγια εννοώ ότι το να συζητά κανείς για να συζητά και να φέρνει επιχειρήματα είναι μία ατέρμονη διαδικασία και μένει πλέον μόνον το παράδειγμα ώστε να επαληθεύσει ή να διαψεύσει την θεωρία.
Ο μηδενισμός -ατομικισμός είναι μία θεωρία η οποία μπορεί χοντρικά να ενταχθεί σε ένα πλαίσιο θεωριών που ονομάζονται θεωρίες της αρνήσεως -παραιτήσεως και τις οποίες ο καπιταλισμός αρέσκεται να προωθεί με μόνον σκοπό να οδηγήσει τα άτομα σε ένα πεδίο γενικότερης αδιαφορίας για τις κοινωνικές εξελίξεις, εδώ βρίσκει εφαρμογή το »είναι ο καπιταλισμός ρε».
Τυχαίο δεν είναι το γεγονός ότι όλες αυτές οι θεωρίες έκαναν την εμφάνισή τους την χρονική εκείνη περίοδο κατά την οποία ο καπιταλισμός άρχισε να δείχνει το αληθινό του πρόσωπο και παράλληλα να άρχισαν να γεννώνται και οι πρώτες οργανωμένες εναντίον αυτού κινήσεις.
Η πραγματικότητα μας βεβαιώνει για το ότι εάν όλοι αδιαφορήσουμε για την κοινωνία τότε αυτή καθίσταται ευάλωτη στις ορέξεις του καθενός αρπακτικού και είναι προς συμφέρον αυτού του αρπακτικού η δική μας αδιαφορία.
Αυτή είναι μία ωμή αλήθεια και ισχύει αδιάφορα με το εάν την παραδέχεται κάποιος
Επί του παραδείγματος
Ίσως να είναι εύκολο να είσαι κοινωνικός αρνητής-μηδενιστής -αναρχικός όταν έχεις μεγαλώσει σε έναν κόσμο πιστεύοντας πως τα τρόφιμα φυτρώνουν από μόνα τους στα ράφια ή ακόμα φανταζόμενος πως εάν οι κοινωνία διαλυθεί τότε όλοι ή έστω μερικοί θα έχουμε την ευκαιρία να ζήσουμε ωσάν τα πετεινά του ουρανού που ουδέν σπέρνουν ουδέν θερίζουν και όμως κάποιος πατήρ ουράνιος μεριμνά δια αυτά και άλλες τέτοιες σαχλαμάρες που λένε άνθρωποι οι οποίοι μικρή σχέση έχουν με τον κάματο.
Εάν λοιπόν κάποιος κοινωνικός αρνητής θέλει να αποδείξει την αξία της θεωρίας του στην πράξη δεν έχει παρά να εκταχθεί της κοινωνίας να ζήσει είτε στην πόλη είτε στην εξοχή για ένα διάστημα και κατόπιν να έρθει να μας πει το πως και το τι.
Λογικό όμως είναι το να μην δέχομαι να ακούω τοιούτου τύπου θεωρίες από άτομα τα οποία ζουν σε αστικό ή ημιαστικό περιβάλλον και φαντασιώνονται την ελευθερία του πρωτογονισμού σαν κάτι το ιδεώδες.
Η εμπειρία πάντως από την γνωριμία μου με ανθρώπους οι οποίοι μεγάλωσαν σε συνθήκες σχεδόν πρωτόγονες με έχει διδάξει πως αυτοί τέτοια δεν λένε
Επίσης η εμπειρία από την διαβίωσή μου σε συνθήκες αναρχίας αληθινής με όλα τα στοιχεία του αναρχισμού από τα οποία δεν έλειπαν ούτε τα φίδια ούτε τα αγριογούρουνα με δίδαξε το τι σημαίνει στην πράξη να χάνεις 17 κιλά σε 14 ημέρες.
Καλά θα κάνετε λοιπόν όλοι εσείς οι τιποτιστές να εφαρμόσετε στην ζωή σας για ένα διάστημα την αλήθεια της θεωρίας σας και μετά να έρθετε να με διδάξετε και εμένα.
Ίσως εσείς να κατορθώσετε να βρείτε τον τρόπο και εγώ να κερδίσω από τις διδαχές σας.
Αλλά ακόμη και εάν δεν τον βρείτε εγώ θα κερδίσω τουλάχιστον την διαδικτυακή μου ησυχία για αυτό το διάστημα
@Άκμων…Oμολογουμένως η ελληνική γλώσσα παρέχει αυτές τις δυνατότητες τις οποίες αναφέρεις.Επίσης παρέχει και την δυνατότητα στο να αναλύει εις βάθος ή τουλάχιστον να βοηθά προς αυτή την κατεύθυνση τον οποιοδήποτε επιθυμεί να βγάζει αυθαίρετα συμπεράσματα,είτε απο παρανόηση είτε απο άγνοια είτε απο βλακεία.
Ο μηδενισμός δέν είναι μιά ακόμη θεωρία ούτε και εμφανίστηκε όταν εμφανίστηκε ο καπιταλισμός.
Ο μηδενισμός προυπήρχε του καπιταλισμού,καθώς ο πρώτος λογίζεται ώς έκφραση,φιλοσοφία,στάση,πολιτισμική κατάσταση και συντροφεύει τον άνθρωπο απο την αρχή της δημιουργίας του.
Ο καπιταλισμός είναι αμιγώς ανθρώπινο τέχνασμα,οικονομική θεωρία,και όπως όλες γενικώς οι θεωρίες επιδρούν και πέρα απο τα στενά αρχικά πλαίσια και όρια στα οποία είναι προγραμματισμένες να λειτουργούν.
Δέν είμαι λάτρης του τίποτα ούτε και φυσικά αδιαφορώ για την κοινωνία.Άν το έκανα αυτό πίστεψέ με δέν θα ήμουνα εδώ τώρα.Ή δη τώρα που γράφω έχω αρκετή κούραση.Για ποιό λοιπόν λόγο να ασχολούμαι -άν αυτό σου λέει κάτι-και να βαυκαλίζομαι πίσω απο την ανωνυμία μου.
Το ότι στηλιτέυω συγκεκριμένες επιλογές της κοινωνίας δέν σημαίνει πως την απαρνιέμαι ολότελα και επιθυμώ την ολική καταστροφή της.Δέν δηλώνω απόλυτος μηδενιστής αφού κάτι τέτοιο δέν υφίσταται.Επιθυμώ όμως την επιστροφή στην αρχική δυνατότητα της ελεύθερης επιλογής που πρέπει να έχει ο άνθρωπος αλλά καί η κοινωνία ώστε να χαράξει την πορεία του/της.
Μιά δυνατότητα και μιά ελευθερία που την έχουν κλέψει και κατασπαράξει οι κάθε λογής δυνάστες.
Αυτός είναι ο δικός μου μηδενισμός ο οποίος δέν έχει σχέση με τον ατομικισμό που αναφέρεις καθώς το δικό μου πρόταγμα απευθύνεται σε όλους μέσα στην κοινωνία,ΕΚΤΟΣ απο αυτούς που δέν θέλουνε να αλλάξει η κοινωνία.
Επιθυμώ και στοχεύω στην διάλυση των κοινωνικών αυταπατών,την συνεχή αμφισβήτηση ακόμη και των δικών μου ιδεών ώσπου να καταλήξω-ουμε σε ένα πλαίσιο όπου θα μπορούμε πραγματικά να δημιουργήσουμε ελεύθερα και ανθρώπινα έναν διαφορετικό κόσμο.Αυτή είναι η δική μου θεωρία.
Όσον αφορά για τον κάματο,θα πρέπει να γνωρίζεις πως συνομιλείς με έναν άνθρωπο που δουλεύει απο τα δεκαέξι του,έχει φάει σκατά με το κουτάλι και μέσα σε ένα κυκεώνα προβλημάτων βρίσκομαι εδώ και μοιράζομαι το χρόνο μου,ελπίζω με αμοιβαίο όφελος.
Βλέπεις δέν είμαστε όλοι το ίδιο.Μετρημένα λόγια παρακαλώ.
Φιλικά…
@ANΩΝΥΜΟς & ΜΑΥΡΗ ΛΙΣΤΑ
Δεν ξέρω σε τι και τι μπορεί να διαφωνάμε, σ’ αυτά όμως που έγραψες τώρα εδώ, εγώ μαζί σου. Οσο για την κούραση, δεν μπορώ να σου πω πόσο σε νιώθω…
«Βλέπεις δέν είμαστε όλοι το ίδιο.Μετρημένα λόγια παρακαλώ.»
Για τον Ακμωνα, μια και τον γνώρισα πρόσφατα, έχω να πω πως είναι από τους πιο ευγενικούς ανθρώπους που έχω συναντήσει. Οσο για την σχέση του με την εργασία, πρέπει να παρατηρήσει κάποιος τα χέρια του, τα δάχτυλά του, και θα καταλάβει αμέσως.
Θραξ Αναρμόδιος
@Αναρμόδιος … Δέν έχω καμία αμφιβολία σε αυτό που λές για τον ΆΚΜΩΝ.Πιστεύω πως ήτανε μιά παρεξήγηση μιάς και το σχόλιο στο οποίο απάντησα εμφανίστηκε στο δικό μου site σάν απάντηση του ΆΚΜΩΝ.
Εν τούτοις,όπως έχω ξαναπεί εδώ μέσα βρισκόμαστε για να συζητάμε,να λέμε τις απόψεις μας.Καταλαβαίνω πως δέν μπορούμε να συμφωνούμε όλοι και σε όλα.Παρ’όλα αυτά εγώ δέν βλέπω εχθρούς εδώ μέσα.
Τώρα κάτι φαλτσοφωνές κατα διαστήματα εμφανίζονται.Αλλά σε σχέση με αυτό που συμβαίνει εκεί έξω,στην δουλειά στον δρόμο και αλλού, εδώ μέσα μετριάζει κατα πολύ η κατάσταση.
Ναι, το έχουμε καταλάβει πως εκτιμάτε τον «κάματο». Και αυτή είναι μία άλλη σημαντική διαφορά, πως κάποιοι δεν εκτιμάνε τον κάματο, τον θεωρούν σκλαβιά, όχι τιμή για έναν άνθρωπο, αυτές είναι νοοτροπίες που σέρνονται από αριστερά/ και αριστερίστικα παρελθόντα. Όπως και η τιμημένη εργατιά εξάλλου. Δηλαδή σου κλέβουν τις μισές τουλάχιστον ώρες της ζωής σου, είσαι υπηρέτης στη μηχανή που καταπίνει ανθρώπους, και σου διδάσκουν κιόλας να είσαι περήφανος για τη σκλαβιά σου. Παράδοξο, αλλά όχι το μόνο.
Μία σημαντική επισήμανση που διάβασα σε ένα κείμενο,ήταν αυτή. Πως φαίνεται το αριστερολοξοδρόμισμα από την αλλαγή των παλιότερων αναρχικών συνθημάτων, που άλλοτε έλεγαν τρομοκρατία τη μισθωτή σκλαβιά, ενώ τώρα μετατράπηκε σε τρομοκρατία είναι να ψάχνεις για δουλειά. Το μεγάλο γέλιο είναι που εγώ έχω δει να υπάρχουν και άλλα συνθήματα που προσπαθούν να κρατήσουν το ένα πόδι από δω και το άλλο από κει, δηλαδή έχω διαβάσει και το «τρομοκρατία είναι να ψάχνεις για δουλειά, αλλά κι όταν βρίσκεις πάλι τρομοκρατία είναι» λολ
Τελοσπάντων η επισήμανση ήταν πολύ σημαντική, γιατί δίνει το στίγμα πραγματικά των εκπτώσεων, που γίνονται από την πλευρά των κοινωνιστών για να «πιάσουν» τον παλμό του πλήθους και να εκμεταλλευτεί το χάλασμα του καταναλωτικού παράδεισου μέσα στο γενικό κλίμα ανεργίας και ανέχειας. Αυτό ποια διαφορά έχει από τα παραδοσιακά μαλακισμένα κώματα που κερδοσκοπούν βασισμένα στην τσέπη του πολίτη και τον αχταρμά των αγανακτισμένων?
Αυτό που θέλει νομίζω το αρχικό κείμενο, αυτό για τον ΕΛΑΣ να κάνει, είναι να τονίσει το γεγονός πως ο αναρχικός χώρος έχει ακόμη κατάλοιπα μίας αριστερίστικης παράδοσης. Αυτό αποτυπώνεται όχι μόνο στα συνθήματα φυσικά αλλά και σε πολλά άλλα. Καλά λοιπόν κάνουν και τονίζουν τα θέματα αυτά, όποιος μπορεί ας το σκεφτεί κι ας εκμεταλλευτεί την κριτική τους.
Και άλλη σημαντική επισήμανση είναι αυτή των μονοθεματικών αγώνων, άλλη φορά καλό είναι να συζητηθεί κι αυτό, το βρήκα ιδιαίτερα ενδιαφέρον.
@Howl: «Ναι, το έχουμε καταλάβει πως εκτιμάτε τον “κάματο”…..»
Αφού κατάλαβες τι εκτιμάμε (την σκλαβιά δηλαδή και την εκμετάλλευση), τι να τολμήσουμε εμείς να διαφωνήσουμε;
Αναρμόδιε
Βρες σε παρακαλώ εκείνο το τραγούδι που λέγεται ΄΄η μπαλάντα του κυρ- Μέντιου΄΄ από τον Νίκο Ξυλούρη και ανάρτησέ το για το χατήρι μου διότι εγώ δεν θα τα καταφέρω.
@ΑΚΜΩΝ
Να είσαι καλά ευχαριστώ
Μόλις εχθές έμαθα ότι αυτό το τραγούδι μιλά για έναν γάιδαρο και φυσικά αυτό δεν με αποξένωσε από τους όποιους παραλληλισμούς έκανα έως σήμερα αναφορικά με την έννοια των στίχων.
Το αφιερώνω σε όλους εκείνους των οποίων η ενασχόληση με την θεωρία έχει φτάσει στα όρια της υπομονής των υπολοίπων.
Η εργασία είναι μία κατάσταση της οποίας η θεωρητική διατύπωση ή περιγραφή συμβαδίζει ή και αντιβαίνει αναλόγως των συγκυριών με τις εργασιακές εμπειρίες του εκάστοτε ατόμου.
Για κάποιους η εργασία είναι μία συνθήκη η οποία απορρέει της κοινωνικής αλληλεξαρτήσεως και πάντα επάνω στην βάση της ανάγκης. Είναι δηλαδή κάτι το οποίο απλώς κάνουν χωρίς να θέλουν και ο μόνος λόγος που το κάνουν είναι η εξυπηρέτηση σκοπών άσχετων με αυτήν όπως επί παραδείγματι ο βιοπορισμός η κοινωνική καταξίωση ή κάτι άλλο το οποίο από μόνο του αποτελεί έναν ισχυρό αλλά ανεπιθύμητο μηχανισμό πίεσης .
Οι άνθρωπο αυτοί είναι μοιραίο να παραλληλίζουν την εργασία με την σκλαβιά και δεν δικαιούμαστε να τους ρίξουμε άδικο εδώ που τα λέμε.
Όντως θα πρέπει να είναι οδυνηρό το να είσαι ας πούμε γιατρός μόνο και μόνο διότι αυτό επιθυμούσαν για σένα οι γονείς σου θέλοντας »να σε δουν καλό άνθρωπο στην κοινωνία » σύμφωνα με την κοσμοθεώρηση της εποχής του 1970 ή ακόμα και να είσαι σήμερα λογιστής σε γραφείο μόνο και μόνο επειδή έτυχε ο πατέρας σου να έχει μία τέτοια δουλειά ή επειδή οι φίλες σου διάλεξαν τέταρτη δέσμη και εσύ ακολούθησες την ξένη επιλογή απερίσκεπτα και κατόπιν βολεύτηκες σε κάποια δημόσια υπηρεσία με τις γνωριμίες των γονέων σου πράγμα για το οποίο πρέπει να χρωστάς και υποχρέωση.
Υπάρχουν λοιπόν άνθρωποι εργασιακά δυστυχείς οι οποίοι παγιδευμένοι μέσα σε ένα τέλμα λανθασμένων επιλογών δεν δύνανται ή δεν επιθυμούν ίσως και από ατολμία το να διαρρήξουν το εργασιακό τους περίβλημα και να στρέψουν την δημιουργικότητά τους προς στόχους ωφέλιμους
και εποικοδομητικούς με αποτέλεσμα το να υστερούνται την ικανοποίηση της δημιουργίας και ως εκ τούτου μένουν μόνιμοι αχθοφόροι σε εκείνο το εργασιακό στάδιο που καλείται »παραγωγή έργου».
Αντιθέτως υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι επέλεξαν το είδος της εργασίας τους έχοντας εκ των προτέρων μελετήσει την κατεύθυνση των επιθυμιών τους και αναλύσει το περιεχόμενο των ονείρων τους. Υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι αντιλήφθησαν τις δεξιότητές τους τις εξάσκησαν σε κάθε ευκαιρία την οποία η παιδική ή η εφηβική ηλικία τους παρείχε και με όπλο αυτήν την βελτιωμένη γνώση επί ενός όποιου αντικειμένου βγήκαν στον εργασιακό στίβο κάνοντας πλέον επάγγελμα αυτό που πάντα αποτελούσε το αγαπημένο τους παιχνίδι.
Για αυτούς η εργασία είναι δημιουργία.. Άντληση ηδονής από την διαδικασία και το αποτέλεσμα της δράσεώς τους.
Αυτούς η εργασία δεν τους κουράζει εύκολα αλλά τουναντίον παίρνουν κουράγιο από την πορεία αυτής και συνεχίζουν με όρεξη έχοντας σαν παρότρυνση την επιθυμία να φτάσουν έως την ολοκλήρωση και να δουν το αποτέλεσμα .
Έχοντας μορφοποιήσει το άμορφο και σχηματοποιήσει το άσχημο και στον βαθμό που ο καθένας πλησιάζει τους όποιους στόχους είχε θέσει αισθάνονται μία πληρότητα την οποία δεν μπορούν να περιγράψουν αλλά και θα ήταν άσκοπο το να δοκιμάσουν αφού την γεύση της γνωρίζει κανείς μόνον όταν ο ίδιος την έχει γευτεί.
Διόλου δεν μετριάζει αυτήν την ικανοποίηση το γεγονός του ότι η εργασία τους στο τέλος θα αποτελέσει αντικείμενο συναλλαγής αφού τι καλύτερο από το να κερδίζεις κάνοντας αυτό που εσύ θέλεις.
Αυτοί οι άνθρωπο είναι εργασιακά ευτυχείς ασχέτως του »πόσα κονομάνε ρε παιδί μου» και δεν θα ήταν υπερβολικό να πούμε ότι αυτοί πληρώνονται σε πολλούς τομείς.εκτός του χρηματικού
Αυτή η προσέγγιση δεν αποτελεί μία περιγραφή της εργασίας η οποία είναι ένα θέμα του οποίου οι ρίζες έχουν βάθος δυσθεώρητο και οπωσδήποτε είναι ζωτικής ανάγκης για όλα τα φυσικά πλάσματα αφού ζωή σημαίνει δράση και κίνηση.
Αυτή η προσέγγιση είναι απλώς μία προσπάθεια περιγραφής του τρόπου διά του οποίου η εργασιακή ευτυχία ή δυστυχία διαμορφώνει την αντίληψη την οποία ο κάθε ένας φέρει για την εργασία
Η ίδια η εργασία είναι ένα θέμα βασικό του οποίου η σπουδαιότητα ας μην φανταζόμαστε ότι καταρρίπτεται από τις όποιες ευλογοφανείς αναλύσεις
@ΑΚΜΩΝ
Αυτό το σχόλιό σου για την εργασία νομίζω πως πρέπει να γίνει έναυσμα για μια συζήτηση επάνω στο θέμα της εργασίας. Θα το δημοσιεύσω σαν ξεχωριστό άρθρο, ώστε να μπορεσει να ανοίξει αυτή η συζήτηση και να ακουστούν οι πιο διαφορετικές απόψεις σχετικά.
Θραξ Αναρμόδιος
Στη Howl
Με ενα αχνο μειδιαμα διαβασα τα δυο τελευταια σου σχολια . 😉
χαρηκα για την ηπιοτητα του λογου σου. Οχι οτι δεν ειναι χρησιμο, μα θαλεγα απαραιτητο ωρες ωρες να αποτυπωνεται κανεις με τη βαργια στο καυκαλο του κοσμου, μπας και ετσι κατορθωθει να αναταραχτουν τα λιμναζοντα κρανιακα υδατα.
Η μισθωτη εργασια οπως και καθε εργασια που γινεται με ιδια μεσα εξ αναγκης για την επιβιωση ειναι σκλαβια.
Αν αναλογιζοταν κανεις πως η ζωη αποτελει μια μοναδικοτητα, που δε μπορει να σπαταλιεται για το οφελος των ελαχιστων εκμεταλευτων και καταπιεστων, τι αλλο θα μπορουσε να συμπερανει;! Αυτο λιγο πολυ το διαισθανονται οι συγχρονοι σκλαβοι, φιλομετρουν τα βασανα τους, γογγυζουν, βλαστημανε, οργιζονται η το ριχνουν στη μεταφυσικη των παραδεισων, των πιλαφιων και των ουρι, αφου δε μπορουν να συνειδητοποιησουν οτι η δυναμη βρισκεται στους πολλους και οχι τους λιγους, που ειναι μεν λιγοι αλλα διαθετουν ολα τα μεσα χειραγωγησης, στρατους, αστυνομια, δικαστικους, παπαδες, εγκεφαλικα πλυντηρια ΜΜΕ, εκπαιδευση, επιστημονικα ιερατεια, αντιπροσωπευτικα κυνοβουλια, κωμματα και κομματιδια στρουγκες, για να μη ξεφευγει το κοπαδι, οπως και τα ποιο συγχρονα τεχνολογικα μεσα καταστολης και πολεμου. Καραμελιτσες ολα αυτα μπροστα σε μια υπαρχουσα αντιληψη και θεληση των πολλων, για ξεκαθαρισμα. Τετοια ομως αντιληψη και θεληση γενικευμενη δεν υπαρχει.
Αυτο το πλεγμα των συγχρονων τυραννων και των μηχανισμων συντηρησης εχει μεσα του τα σπερματα της αυτοκαταστροφης. Οφειλουμε να βρουμε τον τροπο (που ισως προκυψει ;-)) ωστε να συμβαλουμε στην επιταχυνση της αποδομησης, της αποδυναμωσης και τη διαλυσης του/ς. Τετοια σπερματα ειναι η αναπτυξη, ο καταναλωτισμος, η βιαιη εξασκουμενη συμμορφωση και πληρη εξαθλιωση των σκλαβων, η περιβαλλοντικη καταστροφη που κανει τη φυση να δειχνει τις αγριες διαθεσεις της, ο φιλελε οικονομισμος που γενναει τεραστιες χρηματοπιστωτικες φουσκες ετοιμες να εκραγουν κ.α.
Οδευουμε σταθερα προς το χαος, απ οπου θα προκυψει ο νεος κοσμος της ελευθεριας και της ζωης ή η καταστροφη του πλανητη και ο πρωτογονισμος.
Η εργασιολαγνα αριστερα οπως και η κομμουνιστικη καθοδηγηση, επιβραδυντες και αναστολεις μπορει να χαρακτηριστουν αφου εχουν αναγαγει την εργασια σε θεοτητα, την “εργατικη ταξη”, το υποκειμενο ταχα μου των ανατροπων και της επαναστασης, πραττουν δε το καθε τι για τη μη καταρρευση του συστημικου πλεγματος, ενταγμενοι στα εξουσιαστικα παιχνιδακια της ολιγαρχικης αστικης δημοκρατιας. Αυτη η εργατικη ταξη μεσα στην εξαθλιωση και την απογνωση της, οχι συνειδηση δεν αποκτα και εξεγερσιμοτητα αλλα ετεροκαθορισμενη και αλλοτριομενη οπως ειναι στο μεγιστο ποσοστο της, στρεφεται σε αλλα μονοπατια, κλαδικων διεκδικησεων κοινωνικου αυτοματισμου η απαθειας, μοιρολατριας, ρατσισμου, φασισμου, ναζισμου.
Σημερα υπαρχουν ολες εκεινες οι προυποθεσεις και δυνατοτητες γνωσης και τεχνολογιας που με αποαναπτυξη, με προστασια του περιβαλλοντος σε πληρη αρμονια με τα οικοσυστηματα, ΟΛΟΙ οι ανθρωποι του πλανητη να ασχολουνται το μεγιστο ενα διωρο εκει και οπου γουσταρουν (για οσες δεν ειναι του γουστου υπαρχουν λυσεις), με απεριοριστο χωρο και χρονο για δημιουργιες χαρας και επιθυμιας, χωρις ανωτερους και παρακατιανους, χωρις εξαναγκασμους και καταπιεσεις, σε μια ποιοτικη ζωη με ελευθερια, ισοτητα και αλληλεγγυη. Αν στο μεταξυ καταφερουμε να ξεκλειδωσουμε την οικοενεργεια της υλης και να την ελεγξουμε τοτε θα μιλαμε για αλλα εντελως δεδομενα δημιουργιας και ευτυχιας.
Δε μιλαμε για ουτοπια, μιλαμε για υπαρχουσα δυνατοτητα, αρκει να το θελουμε.
Τι μενει;! Ενα μικρο, τοσο δα, φυσηματακι ανεμου, για να πεταξει η πεταλουδιτσα ακουραστα. 😉
…και τα πιο συγχρονα…
για να μη μπερδευονται οι ορθογραφοι κι αλλα καταλαβαινουν. χαχαχα
LagartsA, ωραία τα γράφεις. Αλλά είσαι πολύ πιο αισιόδοξος από μένα. Δεν πιστεύω ότι αυτός ο πολιτισμός είναι δυνατόν να βαδίσει προς την αποανάπτυξη, ούτε πως το ζήτημα εστιάζεται στη χρήση της τεχνολογίας προς αυτή την κατεύθυνση. Απλά το αιμοβόρο τέρας αυτού του κερδοσκοπικού συστήματος έχει ήδη αρχίσει να παίζει με τις ανθρώπινες ελπίδες για την βιωσιμότητα, παράγοντας ακόμη περισσότερα προιόντα, έχουμε δλδ περάσει στο πεδίο του πράσινου καπιταλισμού. Ο πολιτισμός μας φτάνει στα όριά του, η αποανάπτυξη δεν είναι καν αρκετή και με το ρυθμό που βαδίζουμε προς την εξαφάνιση των οικοσυστημάτων, μόνο η καταστροφή της καρδιάς του τέρατος είναι αυτή που θα μπορούσε να δώσει την ευκαιρία στον πλανήτη να αναπνεύσει. Και καθώς αποκλείεται να αποφασίσουν τα κράτη με τους βοηθούς τους, τις τεχνολογικές και επιστημονικές ηγεμονίες να αποφασίσουν να χάσουν ισχύ και χρήμα για να σωθούν είδη και οικοσυστήματα και βιόσφαιρα επομένως, γενικά πολύ δύσκολα τα πράγματα.
Αυτά ως υποσημείωση.
Όσον αφορά τον ΕΛΑΣ τώρα, βρήκα ένα ενδιαφέρον στοιχείο να προσθέσουμε στην κουβέντα, είναι από γραπτά ενός άλλου κοινωνιολόγου, του Αnthony Giddens, ο οποίος σημειώνει τα εξής:
«Ειδικά ο Marx, απέτυχε να προβλέψει τον τεράστιο αντίκτυπο που έμελλε να έχουν τα ιδανικά του εθνικισμού σ’όλη τη σύγχρονη εποχή. Η ειρωνεία είναι ότι τα εθνικιστικά συναισθήματα έπαιξαν σπουδαίο ρόλο στην ενθάρρυνση μερικών σημαντικών επαναστάσεων του εικοστού αιώνα, οι οποίες εγκαθίδρυσαν μαρξιστικά καθεστώτα.»
Οι κόκκινοι με λίγα λόγια, πόνταραν ανέκαθεν στην χειραγώγηση του εθνικιστικού φρονήματος και το χρησιμοποίησαν για πολιτικούς σκοπούς. Δε νομίζω πως οι σύντροφοι του Αναρχομηδενιστικού Μετώπου έχουν άδικο λοιπόν στην ανάλυσή τους. Το ανάλογο πράττεται και τώρα, αλλάζει λιγάκι μορφή, αλλά ο πυρήνας είναι ίδιος. Χρησιμοποιείται η εξ απαλών ονύχων όξυνση των εθνικιστικών φαντασιακών από πολλές πλευρές, δεν είναι εξαίρεση ούτε η πλευρά των κοινωνιστών αναρχικών.
Δεν πρέπει επίσης να ξεχνάμε ότι ο σχηματισμός των εθνικών κρατών συνέκλινε με την εμφάνιση του εθνικιστικού πνεύματος, που σημαίνει μία γέννηση και ανάθρεψη συμβόλων στο πνευματικό πεδίο, και σύμφωνα με τον Giddens πάλι, προήλθε από διαδικασίες συγκέντρωσης και χειρισμούς στο πολεμικό και στο διπλωματικό πεδίο και εξετάζει τα ζητήματα αυτά, την ύπαρξη εθνικών κρατών, την παγκόσμια οικονομία και την παγκόσμια αύξηση των εξοπλισμών κάτω από το ίδιο φακό! Τα θεωρεί αλληλένδετα. Νομίζω πως η άποψή του αξίζει εξέτασης. Δε μπορεί ένα αναρχικό άτομο που θέτει εαυτόν ενάντια στο κράτος, να συνδέεται φαντασιακά και να λέει συνθήματα που ενθαρρύνουν εθνικιστικές φαντασιώσεις και για τον λόγο ότι τα εθνικά κράτη στηρίζονται πάνω στο πνεύμα αυτό που προπαγάνδισαν. Είναι οξύμωρο τουλάχιστον.
@Howl
Με κομπλιμαρεις και κοκκινιζω. χαχαχα
Επι του προκειμενου.
Λαθος δικο μου που οφειλεται στη διαρθρωση του σχολιου. Αλλωστε φημιζομαι για το αναρχο της γραφης μου. 😉
Οι δυνατοτητες ναι μεν υπαρχουν, δεν μπορουν ομως να πραγματωθουν στις υπαρχουσες συνθηκες.
Θα προηγηθει η αποσαθρωση του πλεγματος εξουσιων απο τις ενδογενεις αντιφασεις τους και τα οποια εξεγερσιακα κινηματα. Μετα την καταρρευση θα γινει ο,τι ειναι να γινει. Τη γνωση και την τεχνολογια δεν την κατεχουν μονο τα επιστημονικα ιερατεια τα εξαρτημενα απο τους καπιταλες, ωστε να εξαφανιστουν με την εξαφανιση τους. Τεσπα.
Οσο για το σχολιο μου που αναφεροταν στο “ανιστοριτο”, αν προσεξες δεν εκανα καμια αναφορα στον ΕΛΑΣ και αυτο οχι τυχαια.
Η αναφορα μου ηταν στους ανταρτες αγωνιστες και ΤΙ κυρια τους ωθησε να παρουν τα βουνα.
Ο ΕΛΑΣ ηταν ο στρατιωτικος βραχιονας του ΕΑΜ και οχι του κκε(και μην πει καποιος τι γιαννης τι γιαννακης). Σιγουρα το κκε ειχε το πανω χερι(δεν ηταν ομως μονο το κκε) και με τις σκοπιμοτητες παντα επαιζε(ουτε εγινε τυχαια αρχιστρατηγος ο σαραφης). Τα εθνικοπατριωτικα τα δουλευε και τα δουλευει καλα. Εδω κοτζαμ σταλιν, ο πατερουλης το επραξε στο διαγγελμα του κατα του γερμανικου φασισμου, θα υπολειπονταν το κκε;!
Οταν λοιπον καποιος αναφερεται στον ΕΛΑΣ υπορρητα αναφερεται στο ανταρτικο κινημα ειτε υμνωντας τον, ειτε κριτικαροντας τον, ειτε αρνουμενος τον.
Το ανταρτικο ομως ηταν κατι πιο συνθετο και αυτο εχει να κανει με το πως προεκυψε. Δεν αναφερομαι βεβαια στις αλλες εθνικιστικες ανταρτικες ομαδες ΕΔΕΣ κτλ.
Τωρα γιατι το ΑΜ επελεξε μετα απο 68 χρονια να εκφρασει αποψη για τον ΕΛΑΣ με αφορμη καποιους ανεγκεφαλους που μιλανε για κονσερβοκουτια και μελιγαλαδες δικο τους προβλημα(λες και δεν εχουμε σημερινα δεδομενα για το κκε, τους αριστερουληδες, και τους φασιστοναζιδες).
Να τι μου ειπε καποτε μεσα στα πολλα που μου ιστορισε ενας ωραιος τυπος που εκανε ανταρτης τα δισεκτα εκεινα χρονια.
-Ακου νεαρε μου, ναι ειχαμε κονσερβοκουτια, οχι για να σφαζουμε τον κοσμακι, οπως διαδιδει η αντιδραση που κυριαρχισε, μα να κουβαλαμε και να φτιαχνουμε το λιγοστο φαΐ μας, αμα τοχαμε.
Α! ναι! Ειμαι φυσει αισιοδοξο ατομο. 😉
Πιο κάτω ο Αναρμόδιος σου δίνει μία μικρή περιγραφή από αυτό που γνωρίζει για το άτομό μου.
Ξεχνά όμως να αναφέρει ότι ο Άκμων είναι ατζαμής σε ότι έχει σχέση με την ηλεκτρονική και δεν γνωρίζει κάποιες φορές να περάσει το σχόλιό του στην σωστή θέση.
Το σχόλιο αυτό που διάβασες δεν δεν απευθύνετο σε εσέναν αλλά σε κάποια άλλα άτομα τα οποία προσωπικά θεωρώ σαν αναρχικούς της πολυθρόνας απλώς δεν πήγε εκεί που ήθελα.
Αυτό συνέβη και πιο επάνω με ένα σχόλιο το οποίο δημοσίευσα σαν απάντηση στον Parabellum και όπως θα δεις πήγε αλλού και μάλιστα δημοσίευσα και δεύτερο και στο τέλος έγραψα και ένα επεξηγηματικό.
Διαβάζω τα σχόλιά σου και ασφαλώς δεν σε θεωρώ κοινωνικό αρνητή -μηδενιστή -αναρχικό διότι δεν δείχνεις κάτι τέτοιο με τα γραφόμενά σου.
Παρόλο που από πλευράς μου δεν υπήρξε η παραμικρή κακή πρόθεση εναντίων σου εντούτοις αισθάνομαι την υποχρέωση να ζητήσω μία συγγνώμη για την αδεξιότητά μου
Εύχομαι να διαβάσεις αυτά που γράφω τώρα ώστε να λυθεί αυτή η παρεξήγηση και εάν τα διαβάσεις πληροφόρησέ με εάν όχι σε κάποια άλλη ευκαιρία θα στο θυμίσω.
Φιλικά
Ούτε και αυτό το σχόλιο πήγε στην σωστή θέση.
Εν πάση περιπτώσει το σχόλιό μου των 00΄51 ήταν για τον Ανώνυμο και Μαύρη Λίστα
@ΆΚΜΩΝ…Κανένα πρόβλημα.Εύκολα απο αυτού του είδους την επικοινωνία δημιουργούνται παρεξηγήσεις.Ακόμη και παρανοήσεις.Θα προτιμούσα φυσικά να βρισκόμασταν όλοι σε κάποιο άλλο μέρος πέρα απο εδώ,να γνωριζόμασταν και καλύτερα για να μπορέσει ο ένας να καταλάβει πιό βαθιά τον άλλον.
Ξέρω πως αυτό είναι δύσκολο.
Με τους περισσότερους εδώ μέσα προσωπικά δέν έχω να χωρίσω τίποτα.Πιστεύω πως ο καθένας έχει την δική του θεωρία για όλα όσα τον απασχολούν.Αυτά που έχω να χωρίσω και ομοίως και εσείς πιστεύω,βρίσκονται εκεί έξω και βλέπω πως ολοένα και περισσότερο οδηγούμαστε σε ένα μέλλον ζοφερό,ένα μέλλον το οποίο το καθορίζουν άλλοι για εμάς.
Εμείς πρέπει να απαντήσουμε…
Να είσαι καλά και καλό κουράγιο στην δύσκολη συνέχεια
Παπαγαλίζεις αυτά που μας μάθαιναν στο δημοτικό. Η κοινωνία είναι κάτι το φυσικό, μπλα μπλα. Την επιβολή δεν την αισθάνεται όποιος είναι ειρηνικός. Για να αισθανθείς την επιβολή, τις δυνάμεις επιταγής και καταναγκασμού, προυπόθεση είναι να μην συμμορφώνεσαι με τη θέλησή σου. Τότε, ο εξαναγκασμός παύει να είναι φυσικός και γίνεται ΑΙΣΘΗΤΟΣ. Που σημαίνει πως η ενστάλαξη χρόνιου φόβου των συνεπειών της μη συμμόρφωσης και εσωτερίκευσης των ιεροτήτων, κωδίκων αξιών, θεσμικών συστημάτων, όταν διαρραγεί από το άτομο, τότε ο εξαναγκασμός περνάει το φράγμα της μη αίσθησης, της μη ύπαρξής του ουσιαστικά, τη στιγμή που το άτομο ΠΑΨΕΙ να συμμορφώνεται με τη θέλησή του. Τότε υπάρχει ο νόμος αλλά και πριν απ’ αυτόν και σε συνεργασία με αυτόν, άλλες μέθοδοι τιμωρίας της παρέκκλισης από τη νόρμα/ και συνεχίζουμε ad nauseam. Μάλιστα είναι οι εξευγενισμένες και πλέον φιλειρηνικές κοινωνίες αυτές που έχουν κάνει σπορ την εύρεση νέων τακτικών χειραγώγησης και εξαναγκασμού. Αυτό το έχει γράψει ένας κοινωνιολόγος, σου προτείνω να το σκεφτείς πολύ σοβαρά: «στο βαθμό που η συνεχής άσκηση βίας είναι ανεφάρμοστη και αναποτελεσματική, τα επίσημα όργανα του κοινωνικού ελέγχου στηρίζονται περισσότερο στην ΠΕΡΙΟΡΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΔΡΑΣΗ που ασκεί η γνώση ότι τα μέσα της βίας είναι ΠΑΝΤΑ ΔΙΑΘΕΣΙΜΑ.»
Όχι, δεν είσαι από τη φύση σου φιλειρηνικός μέσα στην κοινωνία σου και τέτοιες παπαριές. Είσαι φοβισμένος, γιατί έχεις/έχω/έχουμε γνώση πως τα μέσα της βίας είναι πάντα διαθέσιμα.
Μη μου μιλάς για την κοινωνία σα να είναι κάτι που μόνο πλάθεται εξωτερικά από ντετερμινιστικές δυνάμεις στις οποίες δεν έχει κανέναν έλεγχο! Δεχόμαστε άπειρες πιέσεις, για να είμαστε νομοταγείς, φιλήσυχοι, νορμαλοποιημένοι, να μένουμε μέσα σε πλαίσια που μου τα παρουσιάζεις ως φυσικά και αναπόδραστα!
Όπως επίσης αποφεύγεις να δεις το γεγονός πως τα μέσα κοινωνικού ελέγχου χρειάζονται αδιάκοπα την ανανέωση της επικύρωσής τους από την ίδια την κοινωνία, που σημαίνει ότι η κοινωνία όχι μόνο ελέγχει, αλλά και διαρκώς ανανεώνει και επισφραγίζει τη λειτουργικότητα και αποτελεσματικότητα των μέσων αυτών!
Η ατομική επίγνωση για την κοινωνία μπορεί να μετασχηματιστεί και εν προκειμένω ο μηδενισμός είναι ένα καλό εργαλείο για το μετασχηματισμό της επίγνωσης αυτής. Η συνείδηση μπορεί να εκπαιδευτεί στην απελευθέρωσή της από τα δεινά της κοινωνίας και του πολιτισμού, ο ολοκληρωμένος τρόπος της απελευθέρωσης περνάει όχι μόνο από το να μάθεις όσα δεν συνέφερε να γνωρίζεις, αλλά και να ξεμάθεις όσα συνέφερε να γνωρίζεις. «Το άκρατο και αχαλίνωτο εγώ» ΛΟΛ λέμε. Δες πόσο το φοβάσαι το ΕΓΩ. Ξέρεις γιατί? Γιατί μόνο το δυνατό Εγώ είναι που φοβίζει την εξουσία, και η εκπαίδευση και διαπαιδαγώγησή σου έκανε το χρέος της μαθαίνοντάς σου πως το να υποστηρίζεις το Εγώ σου είναι κακό, γιατί τότε μπλα μπλα, ΦΟΒΟΣ. Το κακό εγώ και η καλή κοινωνία! Ντα κακό εγώ.
Τι να βάλεις στη θέση της κοινωνίας? Ό,τι γουστάρεις. Μικροκοινότητες, ομάδες συγγένειας, σχέσεις που να μην είναι σχέσεις ανάγκης αλλά επιλογής. Κανένας μας δεν αγαπάει την κοινωνία, πάφτε να λέτε μαλακίες. Σιγά μην αγαπάω το γεγονός πως είμαι αναγκασμένη να συμβιώνω με ένα σωρό μαλάκες που δε θα γούσταρα ούτε να τους φτύσω γιατί το σάλιο μου θα πήγαινε χαμένο. Είμαστε σε σχέσεις εξάρτησης, όχι επιλογής, και όσο το κρύβουμε από τους εαυτούς μας, τόσο μένουμε τα πιόνια πολλών συμφερόντων έξω από αυτά που επιλέγουμε εμείς γιατί μας κάνουν και μας προσφέρουν ευχαρίστηση.
Το από πάνω πήγαινε στον Αναρμόδιο. Ανώνυμε&ΜαύρηΛίστα, τώρα είδα την δική σου απάντηση. Τη μελετάω.
@Howl: «Παπαγαλίζεις αυτά που μας μάθαιναν στο δημοτικό.»
Δυο προσβολές σε μία μικρή πρόταση; Βελτιώνεσαι.
«Αυτό το έχει γράψει ένας κοινωνιολόγος, σου προτείνω να το σκεφτείς πολύ σοβαρά: “στο βαθμό που η συνεχής άσκηση βίας…»
Το οτι η κυρίαρχη τάξη σε μια κοινωνία εκτός από την πειθώ/εκπαίδευση/μμε/κλπ (Ηγεμονία κατά Γκράμσι) έχει και βίαιες μεθόδους συμμόρφωσης που μπορεί να τις επισείει ως φόβητρο ή και να τις κάνει πράξη, για να διατηρεί την ηγεμονία της επί της κοινωνίας, δεν είναι κάποια νέα παρατήρηση. Και, αν και του δημοτικού, δεν μου είναι άγνωστη.
Φαίνεται όμως σαν να πιστεύεις/πιστεύετε πως η κοινωνία έφθασε εδώ που έφθασε και πήρε την μορφή που πήρε, μέσα από ελεύθερη δική της επιλογή. Πράγμα για το οποίο, μια και αναγνωρίζετε ταυτόχρονα πως υπάρχουν δυνάμεις που επιβάλλουν την θέλησή τους στην κοινωνία με τη βία ακόμη, δεν μπορώ παρά να το σχολιάσω με lol.
Η κοινωνία, οι κοινωνίες, δεν διατηρούν κανένα δικαίωμα ελεύθερης επιλογής. Οι κοινωνίες έχουν ελάχιστη ελευθερία στο να επιλέξουν. Δεν χρειάζεται να είσαι ούτε κοινωνιολόγος, ούτε φυλακισμένος ηγέτης του Κ.Κ.Ιταλίας για να το παρατηρήσεις αυτό. Ακόμα και με γνώσεις δημοτικού είναι ορατό.
«“Το άκρατο και αχαλίνωτο εγώ” ΛΟΛ λέμε. Δες πόσο το φοβάσαι το ΕΓΩ. Ξέρεις γιατί? Γιατί μόνο το δυνατό Εγώ είναι που φοβίζει την εξουσία…»
Ανθρώπους με το δικό σου ΕΓΩ φοβάμαι. Και δεν βλέπω την διαφορά του δικού σου ΕΓΩ με το ΕΓΩ κάποιου επίδοξου βίαιου εφαρμοστή/αναμορφωτή/κλπ εξουσιομανή. Το είπα και πριν ποιο ΕΓΩ φοβάμαι.
«Τι να βάλεις στη θέση της κοινωνίας? Ό,τι γουστάρεις. Μικροκοινότητες, ομάδες συγγένειας, σχέσεις που να μην είναι σχέσεις ανάγκης αλλά επιλογής.»
Δηλαδή τόση ώρα (μέρες) δεν μιλάμε για την κοινωνία ως έννοια; Για τί πράγμα μιλάμε; Για την ελληνική κοινωνία; Δηλαδή οι μικροκοινότητες, οι ομάδες συγγένειας (αιματοσυγγένειας εννοείς; κάτι σαν μικρο-έθνος;) ή οι οποιοσδήποτε σχέσεις τι είναι; Δεν είναι κοινωνία;
Δηλαδή «είναι το μέγεθος που μετράει;».
Είναι μήπως η εθνική προέλευση μιας κοινωνίας που μετράει;
Γιατί μια μικρο-κοινότητα δεν είναι κοινωνία;
Καλά, θα ξαναπάω στο δημοτικό, γιατί μάλλον στο μάθημα της λογικής πρέπει να έλειπα.
Αλλά αν όντως εννοείτε οι μηδενιστές αυτά που μας λες εδώ για κοινωνία, τότε ή υποκρίνεστε ή χρησιμοποιείτε λάθος ορισμούς και έννοιες. Λάθος λέξεις.
Θραξ Αναρμόδιος
Ναι, φυσικά. Είναι αυτές οι θεωρίες παραιτήσεως ρε παιδάκι μου που έχουν το παράδοξο να φτιάχνουν εξεγερμένους, και είναι αυτοί οι φιλήσυχοι πολιτισμένοι αστοί που κρύβουν τη δειλία τους πίσω από την ασπίδα του όχλου και πολεμάνε χύνοντας το αίμα τους (στο ξύρισμα) μαχόμενοι ενάντια στο σύστημα ιδρώνοντας για τον εξανθρωπισμό της κοινωνίας. Λες και δεν έχει βρωμίσει ανθρωπίλα αρκετά ο πλανήτης ήδη, χρειάζεται και λιγουλάκι παραπάνω. Που κριτικάρετε κιόλας τρομάρα να σας έρθει. Ή μάλλον, την τρομάρα την έχετε ήδη, τι να σας έρθει. Ας μη σε πω κότα και τι μου φταίει το ζωντανό. Οι κοινωνίες που έχουν ελάχιστη ελευθερία να επιλέξουν είναι έτσι γιατί έχουν περήφανους αντιπροσώπους σας εσάς να τις κρατάτε στο απυρόβλητο. Ελπίζω τώρα να σε κάλυψαν περισσότερο οι προσβολές μου. Αν όχι, έχω κι άλλες. Παπάρα φιλειρηνικέ.
@Howl
«…και είναι αυτοί οι φιλήσυχοι πολιτισμένοι αστοί που κρύβουν τη δειλία τους πίσω από την ασπίδα του όχλου και πολεμάνε χύνοντας το αίμα τους (στο ξύρισμα) μαχόμενοι ενάντια στο σύστημα ιδρώνοντας για τον εξανθρωπισμό της κοινωνίας…»
Εχουμε αστούς δηλαδή και αστική τάξη στην ελλάδα;
Κι άντε εμένα με καταχώρισες στους φιλειρηνιστές αστούς. Εσύ δηλαδή σύντροφε πατριώτη μάχεσαι και ματώνεις κιόλας στις μάχες εναντίον του συστήματος, όπου παίρνεις μέρος ως μαχητής;
«…Λες και δεν έχει βρωμίσει ανθρωπίλα αρκετά ο πλανήτης ήδη, χρειάζεται και λιγουλάκι παραπάνω….»
Το να δηλώνει κάποιος αναρχικός ή ότι άλλο βρίσκει πρόχειρο, ενώ βασικά είναι φασίστας, δεν σημαίνει κιόλας πως θα καταφέρει για πολύ να κρύψει τον φασισμό του πίσω από αυτή την ψεύτική του δήλωση.
Είναι τόση η οργή σου, που η μισανθρωπία σου δεν είναι δυνατόν να μείνει κρυμμένη. Ο μηδενισμός σου δίνει απλώς την ευκαιρία να θεωρητικοποιήσεις το μένος σου εναντίον των ανθρώπων. Το μίσος σου εναντίον των ανθρώπων. Ολων των ανθρώπων. Ολων των κοινωνιών. Μακάρι να μπορούσες να μας εξαφανίσεις όλους, μιας και μας θεωρείς υπεύθυνους για οτι σου συνέβη. Ομως και πάλι δεν θα βρισκες γιατρειά…
Το ξαναλέω. Δεν ξέρω τι σε πλήγωσε τόσο. Αλλά αυτό δεν είναι κάτι που αφορά μια γενική πολιτική συζήτηση. Αν δεν μπορείς να το αφήσεις απέξω, καλώς. Αλλά οχι να καμωνόμαστε οτι παίρνουμε όλοι μέρος σε μια πολιτική συζήτηση, τη στιγμή που εδώ ένας μας τουλάχιστον χρησιμοποιεί αυτή την συζήτηση για δικούς του ψυχο-θεραπευτικούς λόγους.
«…Που κριτικάρετε κιόλας τρομάρα να σας έρθει. …»
Μας το απαγορεύει η αναρχικότητά σου ή ο φασισμός σου αυτό;
Ούτε αναρχικός είσαι, ούτε μηδενιστής. Είσαι απλός ένας φασίστας. Δηλαδή είσαι το αποτέλεσμα κάποιων δυστυχών γεγονότων που πλήγωσαν οτι ευαίσθητο είχες μέσα σου και το μετάλλαξαν σε φασισμό. Είναι σχεδόν πάντα ο ίδιος μηχανισμός. Παλιός και πρωτόγονος. Και συμβαίνει κατά βάση σε (κάποτε) ευαίσθητους ανθρώπους. Φέρεσαι σαν να επιζητείς τον θυμό, την οργή μας και την εναντίωσή μας μαζί σου. Ισως μόνο έτσι νιώθεις να επιβεβαιώνονται αυτά που (νομίζεις οτι) πιστεύεις. Μακάρι να φτάσεις κάποτε σε μια γαλήνη. Αλλά πες την αλήθεια στον εαυτό σου. Αυτά που (νομίζεις οτι) πιστεύεις, περί μηδενισμού κλπ κλπ, δεν είναι σκέψεις και στοχασμός. Εχουν εντελώς άλλη προέλευση. Δεν έχουν σχέση με την πολιτική ή τον κοινωνικό προβληματισμό. Ανήκουν σε άλλη επικράτεια.
Θραξ Αναρμόδιος
lol, καλά, μη μας λυπάσαι κιόλας. Η σκληρή μου πλην πληγωμένη ψυχή δεν μπορεί να αντέξει την αλήθεια των λόγων σου. Ναι, αυτό είναι. Η γαλήνη! Θέλω και γω να βρω τη γαλήνη, ένα λιμάνι, μια αγκαλιά, την τρυφερότητα, χα χα
Είπαμε,
Δεν ήταν μόνος του αυτός που πυροβόλησε
είχε μαζί του κι άλλους αφανείς δήμιους
Είχε μαζί του τους ενάρετους
Είχε μαζί του τους έντιμους
Είχε μαζί του τους ηθικούς
Είχε μαζί του τους δίκαιους
Είχε μαζί του τους φιλήσυχους
Και τώρα πάω να πω την αλήθεια στον εαυτό μου, μαλάκααα, έχω γαμηθεί στο γέλιο λέμεεεε, πες μου κιάλλα τέτοιαααα ΛΟΛ
Αν θεωρείς την κοινωνία φυσική κατάσταση, δεν έχουμε κάτι άλλο να πούμε. Δε ξέρω αν τεχνιέντως κάνεις ότι δεν καταλαβαίνεις τη διαφορά μεταξύ κριτικής(π.χ. Παύλος) και μπινελικιού του τύπου αστόπαιδα και άλλες μαλακίες. Δεν είναι απειλή. Θέλω απλά να σε δω αν έχεις το ίδιο θάρρος και τη χαριτομενιά να πας να πεις σε ανθρώπους που τα έπαιξαν όλα για να ΖΗΣΟΥΝ και όχι να φυτοζωούν ειρηνικά όπως εσύ, πως είναι εξουσιομανείς μαθητές του Κωστόπουλου. Οπότε μην παίρνεις τη στάση του θύματος που δέχετε απειλές είναι γελοίο. Όσο για το όνομα που χρησιμοποιώ και τους συμβολισμούς δε με ενδιαφέρει αν σε τρομάζουν η αν αδυνατείς να τους κατανοήσεις.
Και στην τελική αν τρομάζει το Εγώ μου ανθρωπάκια σαν και εσένα, κάτι κάνω καλά.
Προσπάθησα παρ’όλη την πείρα τέτοιων συζητήσεων, να συμμετέχω στη συζήτηση κόσμια. Αλλά τύποι σαν εσένα δεν καταλαβαίνουν. Άσε εμάς τους φασίστες στα αδιέξοδα μας και μείνε εσύ με την ελευθεριακή σου πλέμπα αφού σου ταιριάζει. Δε θα συμμετέχω άλλο αφού έγινε για χιλιοστή φορά τσίρκο η φάση.
my 2 cents:
οι σκοπια των ανθρωπων που μιλαν για τον ελας σαν κομματι της ιστοριας του επαναστατικου κινηματος ειναι συγκεκριμενη. λενε(λεμε) οτι το επαναστατικο προταγμα απευθυνεται σε, πηγαζει απο και προκειται να (αν προκειται να) υλοποιηθει απο τις εργαζομενες μαζες. οι οποιες μπορει να περιγραφονται ειτε αυστηρα ως εργατικη-ταξη-που-λεει-το-κκε, η λιγοτερο αυστηρα (οι απο-τα-κατω, το πληθος οι καταπιεσμενοι, ο επαναστατης ποπολαρος κλπ).
στο βαθμο αυτο η περιγραφη του αντιφασιστικου, εθνικοαπελευθερωτικου αλλα και σοσιαλιζοντος προταγματος του ελας (μας εσωσε απο την πεινα – θα μας σωσει απο τη σκλαβια – εχει προγραμμα λαοκρατια) σαν τον προδρομο του σημερινου επαναστατικου προταγματος ειναι μαλλον φυσικη. και το οτι ο ελας εφτασε κοντα στη νικη καινει την αναφορα σαυτον, στα χρονια τα δικα μας τα σακατικα, ακομα φυσικοτερη.
κατανοητο ειναι βεβαια οτι οποιος ειναι μηδενιστης ενδεχεται να διαφωνει με ολα τα σημεια στην αναλυση αυτη. αλλα αυτο εχει να κανει με τη βαση της παρα με την ιδια την υποστηριξη του ελας. ετσι εγω διαβαζω το κειμενο και αυτο που ακουω ειναι «δε μπορει να ειναι καποιος αναρχικος και ταυτοχρονα να στηριζει προταγμα με μαζικη απευθυνση». και νομιζω οτι αυτο σηκωνει/χρειαζεται περισσοτερες εξηγησεις απο αυτες που δινονται.
με αλλα λογια, μια διαφωνια επι της αρχης δινεται στο κειμενο ως διαφωνια σε κατι επι μερους, και αυτο συσκοτιζει την ιδια τη λογικη της διαφωνιας.
και μια ερωτηση για το παρακατω:
Ο δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος δεν υπήρξε μια κορυφαία νίκη απέναντι στο φασισμό, αλλά ακόμη ένας πόλεμος της Εξουσίας. Και σε κάθε τέτοιο πόλεμο, οι αναρχικοί συμμετέχουν ως αναρχικοί εξεγερμένοι και όχι ως φαντάροι των εξουσιαστικών μπλοκ.
τι ακριβως θα πρεπει να θεωρηθει οτι περιλαμβανει η συμμετοχη των αναριχκων σαν τετοιων στο πολεμο? εχουμε καποιον στο μυαλο μας για τον βππ πχ? η απο τη ζωη γενικα?
Χαχαχα
γιατι ρε παιδες επρεπε να στερηθω πολυτιμο χρονο απο τη ζωη μου για να διαβασω τα ρευματα της σκεψης σας;! Χαλαλι σας ομως, το απολαυσα. Δε μπορω να πω, ζηλεψα το σφριγος της νιοτης οπως και την εμπειρικη σοφια και γνωση των μεγαλυτερων. Εκεινο που δεν κατανοησα ηταν η εμπαθεια, η οι διαφοροι χαρακτηρισμοι ενθεν και ενθεν. Υπ αυτη την εννοια δεν νοειται κουβεντα, παρα μονο να ζυγιαστουμε και να βγαλουμε τα μαχαιρια ή τα κουμπουργια και να πλακωθουμε στα αλωνια της κενωνιας για να επιβαλει ο ενας στον αλλο την αποψη του, με το ετσι γουσταρω. Το πλακωμα ναι οφειλουμε να το κανουμε αλλα για τη ζωη και την ελευθερια ατομικη και κοινωνικη και εναντια σε εκεινους και τα συστηματα τους, τους τυραννους, που μας τις επιβουλευονται. Θαλεγα αληθειες ειπωθηκαν απ ολους, αν εξαιρεσουμε το γουρουνοτρολλ και καποιον εκει στην αρχη, αλλα και λουμπες. Μακαρι να μπορουσαμε να συνθεσουμε τις αληθειες μας, σιγουρα τοτε ο κοσμος μας θαταν καλυτερος, μεχρι τον αποτερο στοχο μας την ουτοπια, που για μενα ειναι μεν ουτοπια αλλα εφικτη.
Για την κοινωνια καλα τα ειπαν και ο μαυρος λισταρχος και ο αναρμοδιος οπως και σε πολλα εχουν δικιο η Howl και ο Parabellum στην αφηρημενη εννοια της.
Για τους αναρχομηδενιστες/στριες θα πω κατι αντιστοιχο με το:
“ο αριστερισμος ειναι η παιδικη αρρωστια του κομμουνισμου”
ε! και
“ο αναρχομηδενισμος ειναι η παιδικη αρρωστια του αναρχισμου” (-ισμου ως ιδεολογια, σκατα στις ιδεολογιες και οχι ως αναρχια).
Ο αναρχομηδενισμος ως πραξη και οχι ως λογια του αερα ειναι εκεινη η παραδοξοτητα(με τη φυσικοκοινωνικη της εννοια) πριν και εως το επερχομενο χαος που συμβαλει στην αποδομηση και διαλυση των υπαρχοντων δομων, την αυξηση της εντροπιας, που ειναι η βασικη προυποθεση για την ανακτηση των βαθμων ελευθερια μας και ως εκ τουτου απαραιτητος. Μα ως εκει.
Το να βαφτιζεται κανεις ως ετσι κι αλλιως, μπορει να ειναι ενα υπαρξιακο βιτσιο κατανοητο, μα αυτο καμια σχεση δεν εχει με τη μπραγματικοτητα, για να μη μπω κατι χειροτερο. Αυτος/η που ειναι ο,τι ειναι δε χρειαζεται να πει τι ειναι, το λεν οι πραξεις του/της. Ταλλα ειναι αιθερια λογακια για να αγαπιομαστε. 😉
Η εννοιολογικη σημασια του ΕΓΩ η του υπερ ΕΓΩ καμια σχεση δε μπορει να εχει με την αναρχια. Αν εχει καποια σχεση ειναι μονο με τον αναρχισμο (το ιδεολογημα δηλαδη). Το ανθρωπινο ον ετσι κι αλλιως αποτελει μια αυτονομη οντοτητα με τις ιδιεταιροτητες της και δε μπορει κανεις να την τσαλαπατα για τον α η βου λογο.
Το ΕΓΩ (ο ατομισμος δηλαδη)εχει αμεση σχεση με τους φιλελεδες και τους τυραννους, μικρους η μεγαλους.
Τελειωνοντας, για να σπασω τη σοβαροτη ριχνω για το κεφι μου και το εγω μου(μπου χαχαχα) τη ρεμπετια:
Ο Μπαρμπα-Γιάννης ειναι σήμερα 92 χρονών…άμα του πείς να τα εκατοστήσει θα σε κοιτάξει στραβά και θα σου πεί οτι θα ζήσει 300 χρόνια. ¨Ηταν αντάρτης του ΕΛΑΣ απο τα 20 του χρόνια. Απο την Ευρυτανία η καταγωγή του. Γνώρισε τον Άρη απο κοντά. Απο 7 χρονών δούλευε τα καλοκαίρια μακριά απο το σπίτι του για να βοηθάει την οικογένειά του. Πολέμησε και σώθηκε πολλές φορές ανάμεσα απο σφαίρες που τριγύριζαν πάνω απο το κεφάλι του ! Οδηγεί ακόμα και τώρα μετά απο εξετάσεις που περνάει κάε χρόνο! Έπαιξε σαν κομπάρσος με το φίλο του Θανάση Βέγγο τον αείμνηστο, για να βγάζει το ψωμί του. Ποτέ δεν έκανε λεφτά απο τη δουλειά του (ενω μπορούσε), ποτέ δεν πουλήθηκε για να λύσει τα οικονομικά του προβλήματα. Δεν ζήτησε απο περηφάνεια να πάρει σύνταξη εθνικής αντίστασης απο το Κράτος. Έζησε με τις αρχές του και τις αξίες του αλώβητος…συνεχίζει να παλεύει μοιράζοντας φυλλάδια στη γειτονιά που μένει και μιλώντας με συνανθρώπους του για τον νέο αγώνα κατά της φασιστικής απειλής…πρόσφερε πάντα περισσότερα απο όσα του προσφέρανε οι άλλοι. Το μέτρο του ήταν ο άνθρωπος και οι ανάγκες του. Ζεί σαν άγιος, λιτά και απέριττα. Είναι ενας γνήσιος αναρχικός που πολέμησε στη νιότη του και πολεμάει και μέχρι τα βαθιά του γεράματα για να ζεί και για να πεθάνει με αξιοπρέπεια…ανυπόταχτος όπως όταν γεννήθηκε! Στον ΕΛΑΣ βρέθηκαν πολλοί για πολλούς και διαφορετικούς λόγους, κάποιοι απο αυτούς ήταν αναρχικοί με όλη τη σημασία της λέξης. Τι ψάχνετε να βρείτε; Δικαιολογίες για τη δειλία σας….να χάσετε αυτά που έχετε; Ποιός σας τα χάρισε και σε ποιόν τα χρωστάτε; Αναρωτηθήκατε ποτέ;
Κατάλαβα ότι δε χρειάζεται να σχολιάσω τίποτα ως μηδενιστής όταν διάβασα αυτό:
«Το μέτρο του ήταν ο άνθρωπος και οι ανάγκες του. Ζεί σαν άγιος, λιτά και απέριττα.»
Καλό παράδεισο.
+ευλόγηcon δέσποτα+
«…
Εσείς που αποστρέφεστε την ουσία της Ζωής, το Έγκλημα και τη Βία, εγκωμιάζετε συνεχώς την αδυναμία της μάζας. Μα Εγώ φτύνω κάθε σας ένσταση και καταδίκη, και ψύχραιμα σας λέω: Οι αδύναμοι πρέπει να τσακιστούν. “Η τάξη είναι η αρετή των μετριοτήτων”, όπως έγραψε και ο μεγάλος Γερμανός εξεγερμένος Φ.Νίτσε.
Πόσο κατώτερα συναισθήματα είναι ο οίκτος και η συμπόνια ! Καταδικάστε την ουσία της Ζωής, καταδικάστε το Έγκλημα και τον Πόλεμο για να χαρείτε τη μιζέρια σας… Αλλά την Αναρχία αφήστε την ήσυχη. Καμιά σχέση δεν έχετε εσείς με την αυτοκυριότητα, με το απόλυτο Μηδέν και τη φωτιά της Εξέγερσης. Ονειρευτείτε επαναστάσεις και κοιμηθείτε ήσυχοι, νανουρισμένοι με τα παραμύθια της Δικαιοσύνης.
Αλλά Εγώ θα συνεχίσω να γελάω με τα όνειρά σας, θα συνεχίσω να χλευάζω τις αξίες και τα ιδανικά σας, την επαναστατική ή και “αναρχική” σας Ηθική. Θα φτύνω τις χριστιανικές σας δοξασίες για Έλεος, Βοήθεια, Αλληλεγγύη, Αγάπη και Σεβασμό. Επιμένετε να συντάσσεστε με την αδυναμία και την ασχήμια. Ας είναι. Μην απαιτείτε, όμως, να μένουν οι επιθέσεις σας στην Αναρχία (γιατί αυτό κάνετε ουσιαστικά) αναπάντητες.
Θα είμαι ειλικρινής. Δε συμμερίζομαι κανένα όνειρο κοινωνική επανάστασης, κανένα επαναστατικό όνειρο γενικά. Στόχος μου η υψηλότερη Κορυφή και η βαθύτερη Άβυσσος. Ο Μηδενισμός ως καθαρή και απόλυτη τάση δε χρειάζεται καμμία απολύτως υπεράσπιση απέναντι στους ιδεολογικούς -ισμούς σας.
Ο Μηδενισμός και η Αναρχία θα συντροφεύουν για πάντα τους μηδενιστές στο δρόμο της Φωτιάς και της
Άρνησης.
Και το βλέμμα μου δεν είναι στραμμένο σε δανεικά όνειρα και μετεπαναστατικούς παραδείσους. Ονειρευτείτε εσείς σοσιαλιστικές και κομμουνιστικές ουτοπίες, Εγώ θα συνεχίσω να πορεύομαι προς το απόλυτο Τίποτα, όχι περιτρυγιρισμένος από σκουπίδια και “νοικοκυραίους”, αλλά από την Οργή και τη Λύσσα της Καταστροφής.
Τα λάβαρα των μηδενιστών ήταν και θα είναι Μαύρα. Πλαισιωμένα από το χορό του Θανάτου και τον Αντίχριστο που γεννιέται από τη Φωτιά και το Αίμα.
Γιατί είμαστε μηδενιστές ; Μήπως για να εξυπηρετήσουμε κάποιο ανώτερο ιδανικό ; Ή μήπως από αλτρουισμό ; Όχι! Αδιαφορώ για την Ανθρωπότητα και την Κοινωνία, σιχαίνομαι κάθε ηλίθιο φιλισταίο ανθρωπάκι, είμαι Μηδενιστής και επιδιώκω την ολική Καταστροφή του υπάρχοντος, είμαι Αναρχικός και επιτίθεμαι ενάντια στην Εξουσία, την Κοινωνία και το Κράτος
…
Από: https://athens.indymedia.org/local/webcast/uploads/midenistiki_poreia_gia_ti_diahisi_tis_fwtias_kai_tou_haous_teihos_1o_martios-aprilios_2013_teliko.pdf
Θραξ Αναρμόδιος
Το » Οι αδύναμοι πρέπει να τσακιστούν»…είναι όλα τα λεφτά !
Μετά απ αυτό, νομίζω πως οποιαδήποτε κουβέντα παύει να έχει νόημα
@pagal » Το ” Οι αδύναμοι πρέπει να τσακιστούν”…είναι όλα τα λεφτά !»
Ετσι λες; ΔιαφωνΑμε κάργα.
Το καλύτερο είναι πως θεωρούν ως ουσία της ζωής το Εγκλημα και την Βία.
Οσο για τον Φ. Νίτσε, μια και τον αναφέρουν ως ήρωά τους, ή εγώ δεν τον κατάλαβα ή αυτοί. Το πιθανώτερο εγώ, γιατί είμαι κι αργός κάπως.
Αλλά αν τον κατάλαβα καλά, νομίζω πως ο χερ Φριτς θα τους θεωρούσε την χειρότερη ενσάρκωση του «τσαντάλα μίσους». Την μεγαλύτερη δηλαδή απειλή για αυτό που πρέσβευε ο ίδιος. Και στην ιεραρχία των τάξεων που ονειρευόταν θα τους κατέτασσε μάλλον στην τελευταία τάξη.
Ο Φ. Νίτσε βέβαια δεν αναφέρει πουθενά τον Στίρνερ, πράγμα κάπως μυστήριο. Αν και νομίζω πως μάλλον θα ένιωθε απαξίωση για τις ιδέες του Στίρνερ όπως και των σοσιαλιστών τους οποίους επίσης δεν θυμάμαι να αναφέρει. Και τολμώ να πω πως θα χαρακτήριζε τον Στίρνερ μάλλον με τον συνήθη χαρακτηρισμό που είχε για τέτοιες περιπτώσεις: «παρακμή του γερμανικού πνεύματος».
Θραξ Αναρμόδιος
Αυτοι που γραψαν τη μπροσουρα ειναι εντελως ανιστορητοι. Θελω να πιστευω παρ ολα αυτα οτι ειναι μαχητες και αγωνιστες της πραξης και οχι των μεγαλων λογων.
Η ιστορια δεν ειναι αυτη που γραφεται απο τους καλαμαραδες των εξουσιαστων καπιταλων ή αντιστοιχα των γραφιαδων της κομματικης καθοδηγησης, της αλλης εξουσιαστικης οψης, για ιδιους λογους.
Δεν καναν το γκοπο να αναζητησουν αγωνιστες αντιφασιστες που μερικοι ακομα ζουν ή να αναζητησουν γραπτα κειμενα που για προφανεις λογους δε κυκλοφορουν ευρυτερα.
Οπως αγνοουν το πραγματικο προσωπο του γερμανο-ιταλικου φασισμου τοτε και των ντοπιων φασιστων των τρισχειροτερων. Οι φασιστοναζιδες του σημερα ακομα δε φτασαν το επιπεδο των παπουδων τους εκεινων των ανθρωποειδων τερατων.
Τι ηταν οι αγωνιστες ανταρτες, που πηραν τα βουνα για να πολεμησουν τους τυραννους. Οι περισσοτεροι φτωχοι ανθρωποι της επαρχιας. Ποσοι απ αυτους ξερανε περι κομμουνισμου και αναρχιας; ελαχιστοι αν οχι κανενας. Ανθρωποι που ζουσαν μεσα στη φυση και που απο τη φυση τους ηταν με την ελευθερια και κοντα σ αυτο που λεμε αναρχια, σε μικρες κοινοτητες αλληλοβοηθουμενοι στη ανεχεια τους, με τα καλα τους και τα κακα τους.
Μπουκαρανε οι φασιστοναζιδες με πρωτοπαλικαρα τους ντοπιους μακελαρηδες, καιγανε τα χωρια τους, σκοτωνανε αδιακριτα οποιον αντιστεκοτανε, λεηλατουσαν τη μικροσοδια τους ή τα ελαχιστα ζωα τους που δεν επαρκουσαν να θρεψουν την οικογενεια τους. Τι τους εμενε αλλο παρα να παρουν τα βουνα. Ποια πατριδα και ποιο κρατος;! Ο αγωνας τους στην αρχη τουλαχιστον ηταν για την επιβιωση τους και την ελευθερια τους. Αργοτερα οταν το ΚΚΕ εκανε τους πρωτους πυρηνες πολλοι ενταχθηκαν στις ταξεις του, γιατι ετσι θεωρουσαν οτι ο αγωνας τους θα ηταν πιο αποτελεσματικος, για τη ζωη τους και την ελευθερια τους. Και τι μ αυτο. Γιναν ολοι εκεινοι κομμουνιστες; τριχες και αγνοια. Οι περισσοτεροι αφησαν τα κοκκαλα τους στα ξεροβουνια, γιατι επελεξαν την ελευθερια.
Ευκολο ειναι να γραφονται παπαρες. Ναβλεπα εσας αν ησασταν στη θεση τους τι θα κανατε;!
Θεωρω οτι θα κανατε το ιδιο, αν δεν περνουσατε στην αντιδραση των φασιστοναζιδων.
Οσα ζουμε σημερα ειναι καραμελιτσες μπροστα στα βασανα εκεινων των ανθρωπων, ετσι ειναι ευκολο να λεμε μαλακιες.
Σκατα στους ανεξοδους εξυπνακηδες, τους καθε λογεις εξουσιαστες, τους καπιταλες, τους φασιστοναζιδες, τους τυραννους.
Τα πηρα στο κρανιο. Νταξ θα μου περασει. 😉
Lagartsa, όσο και να τσούζει, έχουν τις πιο φρέσκες, τις πιο καθαρές, τις πιο προχωρημένες και τις πιο εμπεριστατωμένες αναλύσεις. Διάβασε λίγο έξω από δω, θα το δεις και μόνος σου. Είναι σαν νέος, δροσερός αέρας μέσα στην ξεραίλα. Είναι φοβικό να μην δεχόμαστε πως υπάρχουν νέες ιδέες που έρχονται στο πεδίο από νέες φωνές, διαφορετικές ανησυχίες, άφοβες κριτικές δίχως τα ταμπού παλαιότερων ιερών, είναι τρομερό να καταδικάζουμε ό,τι γνησιότερο υπάρχει αυτή τη στιγμή και τιμά την αναρχία. Στο εξωτερικό δεν υπάρχει αυτή η ταγκίλα που έχουν εδώ αυτή τη στιγμή οι παλαιοαναρχικοί/κοινωνιστές,και αυτός τους ο πανικός, και η διαρκής απαξίωση σημαίνει ανασφάλεια και τρόμο να μη χάσουν δημοφιλία και «κεκτημένα». Με θλίβει να βλέπω πως άνθρωποι που αυτοχαρακτηρίζονται αναρχικοί μπορούν να υποτιμούν τόσο την ατομικότητα και να εξωραίζουν και διακοσμούν αυτόν τον συρφετό της μάζας που κοιτάει αδιάφορα ενώ αγωνιστές έχουν δώσει αίμα και είναι πίσω από τα κάγκελα. Σκέτο ρισπέκτ αξίζει και μόνο για τις αναλύσεις, για την φρεσκάδα, την αγωνιστικότητα και τη συνέπεια που δείχνουν. Κι αν κάνουν λάθη, μαθαίνουν απ’αυτά και προπάντων δεν είναι ούτε μίζεροι ούτε απολογητές στον κάθε τυχαίο.
Οι περισσότερες κριτικές που διαβάζω εναντίον της αντικοινωνικής, μηδενιστικής/αναρχοατομικιστής πλευράς, και πίστεψέ με διαβάζω πολλές, δε λένε τίποτε το ουσιώδες. Μπλα μπλα και τσιτάτα και κάτι εξυπναδούλες τάχαμου. Είναι ανασφάλειες μπροστά σε κάτι που αναδύεται αγνό και καθαρό και φοβίζει με την τόλμη του και την αυθάδειά του. Επιτέλους, κάποιοι ξεπερνάνε τα όρια! Το μένος για το οποίο κατηγορούν οι κοινωνιστές, το επιδεικνύουν ζηλόφθονα και απαξιωτικά και με κρυφές ενοχές για τους συμβιβασμούς που κάνουν. Και θα κάνουν περισσότερους, αυτή είναι η αλήθεια. Πως οι διαφορές αρχίζουν και φαίνονται εντονότερες από ποτέ, και δεν είναι υπέρ της κοινωνιστικής πλευράς η εξέτασή τους. Μέσα στο τέλμα, χαίρομαι που υπάρχουν μπροστάρηδες, όχι με την έννοια της πρωτοπορίας, αλλά με την έννοια της τόλμης να ρίξουν πράγματα και σκέψεις και κριτικές και ιδέες στο τραπέζι, τώρα, λυπάμαι αν θεωρείτε πως σας κλέβουνε τον πολύτιμό σας χρόνο ή χώρο, η αλαζονεία καθώς βλέπω δεν ανήκει στα ΕΓΩ που κατηγορείτε με τόση σφοδρότητα. Είναι κι αυτό από τα αξιοπερίεργα των υποστηρικτών της μετριοπάθειας και της ταπεινότητας και τους υπέρμαχους της ποσότητας, έτσι γίνεται και με τους πιστούς, ε?
Έτσι είναι αναρμόντ, βλέπεις δε φοβούνται καν να ξεστομίσουν τη λέξη ΒΙΑ, όπως άλλοι, ούτε καν την ονομάζουν αντιβία, σπάνε το φόβητρο που τόσα χρόνια έχει προπαγανδιστεί, είμαστε λέει πάντα σε άμυνα και στην άμυνα επιτρέπεται η αντιβία. Ακόμη και σ’αυτό το ταμπού ρίχνουν μπουρλότο, τι να κάνουμε, να μην το παραδεχτούμε πως χρόνια τώρα αυτό το σύνδρομο της νομιμοποιημένης ηθικά (αντι-sic)βίας έκανε τις άπειρες διαδρομές του στα μυαλά μας? Τις έκανε. Με τον τρόπο αυτό σηκώνουν τον πήχυ και αφήνουν και μία παρακαταθήκη μη φοβική απέναντι στην εξουσία, ψιλά γράμματα ε?
Τσάκισες κανέναν αδύναμο σήμερα Howl ?
…πήγε καλά η μέρα;
to gourouni to mamouni
einai tromero zouzouni! 😀
❤ ❤ ❤
Πάντα πάει καλά η μέρα όταν δεν έχω παρτίδες με μαλάκες σαν του λόγου σου. Εξάλλου, εσείς οι ανθρωπιστές κολλάτε καλά μεταξύ σας.
Δεν πείθεις…
αν πήγαιναν καλά οι μέρες σου θα ήσουν και φυσιολογική
Εγώ πάλι, pagal, μια χαρά τους βλέπω και τους τρεις. Οι αδύναμοι είναι αυτοί που θα μας ζαλίσουν με το που θα σκάσουν πάλι εκλογές, και που θα πάνε να ψηφίσουν τα ίδια ή διαφορετικά σκ@τ@ (γιατί κάθε φορά τους πείθει κι ένας διαφορετικός «κοινωνικός», αλλά το μυαλό τους αρνούνται να το βάλουν να δουλέψει). Αν μη τι άλλο, ο Ανώνυμος και Μαύρη Λίστα εκφράζει μια σοβαρή άποψη – και όχι ο Παύλος, που απλώς προβοκάρει, Parabellum (γνωστέ σάκε του μποξ…) Howl, θαυμάζω το κουράγιο σου εδώ μέσα!!!
Γεια σου χρώμα ανέμου! χαίρομαι που σε ξαναβρίσκω.:)
«και όχι ο Παύλος, που απλώς προβοκάρει»
Από κακοήθεια, πας πολύ καλά…
Μόλις ο μέσος έλληνας ψηφοφόρος και η μέση ελληνίδα πάψει να ονειρεύεται εναν Ηγέτη που θα λύσει τα μικρά ή μεγάλα προβλήματά της καθημερινότητάς του και συνειδητοποιήσει οτι είναι ο ίδιος Υπεύθυνος και Υπεύθυνη για ότι συμβαίνει γύρω του, τότε θα σηκωθεί απο τον καναπέ.
Αν οι κομματικοί μηχανισμοί και οι συνδικαλιστές δεν παίζαν τον ύπουλο ρόλο που παίζουνε, για να αποφευχθεί η όποια εξέγερση και η όποια υγιής αντίδραση του λαού, δεν θα αυτοκτονούσε κανείς και όλοι θα ήτανε στους δρόμους κάθε μέρα…Για να πάρει τη ζωή του στα χέρια του, για να πάρει τον δύσκολο δρόμο της αυτοδιαχείρισης, της αυοδιεύθυνσης και της συσπείρωσης του αγώνα των πολιτών, για εκδημοκρατισμό του πολιτεύματος για την κατάργηση της κομματοκρατορίας, για να διεκδικήσει την άμεση δημοκρατία
Ξέρετε δεν πίστευα ποτέ πως θα προέκυπτε ανάγκη τόσων διευκρινίσεων μετά τη δημοσίευση των κειμένων του «Πρώτου Χαοτικού Κύκλου». Επειδή διάβασα παραπάνω ότι είναι ανιστόρητα τα κείμενα της Μηδενιστικής Πορείας και νομίζω ξέρω σε ποιο αναφέρεται ο σχολιαστής, Εγώ απλώς θα ενημερώσω πως τα εργαλεία ερμηνείας της ιστορικής πορείας της ανθρωπότητας δεν είναι το εξής ένα που χρησιμοποιείτε ως παρακαταθήκη του «ξεμωραμένου αρλεκίνου». Υπάρχουν και διαφορετικές γνώμες, πέρα από τον ,τελείως ανιστόρητο, ιστορικό ντετερμινισμό. Και αν δεν μπορείτε να δεχτείτε ότι η πορεία της ιστορίας είναι απρόβλεπτη και ότι δεν υπάρχει τελικός στόχος, τότε δεν είναι δικό μου πρόβλημα. Δικό σας είναι. Οι αναλύσεις υπάρχουν. Μία έκανα Εγώ στο κείμενο ενάντια στον αναρχισμό. Δεν είναι η μοναδική. Απλώς το γεγονός πως ουδεμία επαφή είχατε ποτέ με κείμενα και αναλύσεις αναρχικών εκτός των «ορθοδόξου αναρχοκομμουνιστικού φάσματος» σας καθιστά τώρα έκπληκτους. Ας είναι.
Και ούτε Εγώ είχα κανένα λόγο να σας απαντήσω τώρα. Το μόνο που με παρακινεί για να είμαι ειλικρινής είναι η απορία μου για το πόσο μακριά μπορείτε να φτάσετε σε επίπεδο προσβολών, ώστε να απομακρυνθείτε από ένα πεδίο στο οποίο, ας το θέσω κομψά, δεν είστε και οι μεγαλύτεροι δεξιοτέχνες. Αυτό το πεδίο είναι η διαλεκτική. Και για να μιλήσω και για κάτι ακόμα. Αναφέρθηκε στην κουβέντα πως ο Νίτσε δεν αναφέρει πουθενά το Μαξ Στίρνερ. Ούτε τους σοσιαλιστές. Και όμως, παρότι η σύνδεση δε γίνεται ονομαστικά ο Νίτσε αποδομεί όπως ο Στίρνερ όχι μόνο το χριστιανισμό, αλλά και τη σύγχρονή του κοινωνία, η οποία βασίζεται, όπως κάθε κοινωνία σε ιερά και τοτέμ. Επιτίθεται, ίσως πιο ωμά από το Στίρνερ, στο Κράτος και το ίδιο κάνει και με την ίδια την επανάσταση. Ο Στίρνερ διακρίνει την επανάσταση από την εξέγερση, ο Νίτσε αναφέρεται σε πολεμιστές που φέρουν διαρκώς αυτή την ιδιότητα και αρνείται την επανάσταση των μαζών.
Έρχομαι ξανά στη φράση που σας ερέθισε: «Οι αδύναμοι πρέπει να τσακιστούν». Λοιπόν ναι, πρέπει. Εγώ από τη μεριά μου προσπαθώ να το κάνω, άλλοι σύντροφοί μου το ίδιο. Το τσάκισμα των αδυνάμων είναι το τσάκισμα της αδυναμίας. Αν μπορέσετε να καταλάβετε τι εννοώ, ίσως σταματήσετε να φαντάζεστε εκκαθαρίσεις από την πλευρά μας. Άλλωστε, μην ξεχνάτε πως αυτό δεν είναι εφικτό αγαπητοί. Διότι, για λόγους που αναφέρονται ξεκάθαρα στα κείμενα, οι μηδενιστές είμαστε ελάχιστοι σε σχέση με τους κοινωνικούς. Σκεφτείτε για ποιο λόγο. Και σας προλαβαίνω, δεν είναι ούτε η αδυναμία μας για κοινωνική απέυθυνση (γελάω), ούτε ο οχετός που εκτοξεύετε.
Δε θα απαντήσω σε τίποτα σχετικά με τα κείμενα, διότι ούτε νιώθω υποχρωμένος, ούτε οφείλω να απολογηθώ. Εάν κάποιος έχει κάποια ουσιαστική απορία ή σχόλιο για τα κείμενα, ας στείλει ένα μέιλ στη διεύθυνση της Μηδενιστικής Πορείας και θα του απαντήσω.
Προς Niger Lupus Negationis
Εγώ αδελφέ έχω μία απορία και θέλω να μου απαντήσεις.
Σε όλο αυτό το χάλι που ζούμε και βλέπουμε γύρω μας και για το οποίο θα κληθούμε από τους επερχόμενους να δώσουμε απολογισμό η όποια θεωρία πρεσβεύεις ή ασπάζεσαι έχει να δώσει κάποια λύση ή ανήκει και αυτή στις θεωρίες οι οποίες αρνούνται έστω και να δουν το πρόβλημα πόσο μάλλον να το αντιμετωπίσουν;
Με δύο λόγια εσύ καθώς και οι όμοιοί σου εκτός από το να γράφετε κατεβατά τα οποία αδίκως καταναλώνουν χρόνο και πνεύμα σε όσους τα διαβάζουν τι άλλο μπορείτε να κάνετε;
Τι είναι αυτό που προτείνετε σε όποιον ρωτά το πως θα σωθεί αυτό που χάνεται;
Μήπως το να τα θεωρήσουμε όλα μηδαμινής αξίας και να τα εγκαταλείψουμε έρμαια της αδιαφορίας είναι λύση;
Και εάν ο κόσμος ακολουθήσει μία τέτοια μέθοδο ποιός τελικά θα είναι ο κερδισμένος; Ποιός;
Εν κατακλείδι μήπως αυτά που λες συμφέρουν μόνον αυτούς που στα δίδαξαν;
Είσαι βέβαιος για το ότι τέτοιες θεωρίες δεν ρίχνουν νερό στον μύλο του καπιταλισμού ;
Πρώτον, δε δίνω λογαριασμό σε κανέναν, είτε αυτός ανήκει σε επόμενη, είτε σε προηγούμενη γενιά για τον τρόπο που δρω, έστω και στο συγκεκριμένο πλαίσιο. Δρω όπως δρω και γράφω όσα γράφω, όχι για να δώσω λύση σε κάποιο αδιέξοδο κοινωνικό ή οικονομικό, αλλά επειδή αισθάνομαι προσωπική πλήρωση μέσα από τη διαρκή επίθεση στο Κράτος και την Κοινωνία.
Με λίγα λόγια, επαναλαμβάνω τη φράση:
Γιατί είμαστε μηδενιστές ; Μήπως για να εξυπηρετήσουμε κάποιο ανώτερο ιδανικό ; Ή μήπως από αλτρουισμό ; Όχι! Αδιαφορώ για την Ανθρωπότητα και την Κοινωνία, σιχαίνομαι κάθε ηλίθιο φιλισταίο ανθρωπάκι, είμαι Μηδενιστής και επιδιώκω την ολική Καταστροφή του υπάρχοντος, είμαι Αναρχικός και επιτίθεμαι ενάντια στην Εξουσία, την Κοινωνία και το Κράτος.
Η θεωρητική ή πρακτική μου δράση εφορμάται όχι από αίσθημα ευθύνης απέναντι σε κάποιο σύνολο ή τάξη, αλλά από την καθαρά εγωιστική επιθυμία της επίθεσης και καταστροφής. Εντούτοις, ας μη μου αποδοθεί κάποιος βιαστικός και κοντόφθαλμος χαρακτηρισμός, όπως πολλάκις έχει συμβεί, εκτίθεστε. Αν δεχτούμε, όμως, ότι Εγώ είμαι αδιαφορώ πλήρως για την ευημερία του συνόλου και της κοινωνίας (πράγμα που είναι απολύτως αληθές), δε νομίζεις πως η ευθύνη για τον «επαναστατικό μετασχηματισμό» ανήκει στους άμεσα ενδιαφερόμενους ;
Εννοώ πως οι ευθύνες για την αδυναμία αλλαγής της κατάστασης «ίσως» θα έπρεπε να αναζητηθούν στην ίδια την πλέμπα πρωτίστως και δευτερευόντως στους μηδενιστές. Άλλωστε, ο ρόλος μου στην υπηρεσία της «αντεπανάστασης» ξεκινά να διαδραματίζεται μετά την επανάσταση των μαζών, όχι μετά. Όποιος διάβασε το κείμενο και έδωσε σημασία στη διάκριση εξέγερσης και επανάστασης κατανοεί πλήρως τι εννοώ.
Και κάτι ακόμα. Εγώ δεν είμαι ιεραπόστολος ή πνευματικός του κάθε βλαμμένου που έρχεται για καθοδήγηση. Όποιος θέλει να εξεγερθεί, ας το κάνει. Εγώ το κάνω ήδη με τον τρόπο μου και αρνούμαι να δώσω λογαριασμό στην κοινωνία. Η πλέμπα που ψάχνει για καθοδήγηση τσακίζεται, δε συνδιαλέγομαι μαζί της και πολύ περισσότερο, δεν της προτείνω μεσσίες και λύσεις στα αυτιστικά της αδιέξοδα.
Το εάν γράφω Εγώ κατεβατά (όμοιοι μου δεν υπάρχουν, οι ατομικιστές, σε αντίθεση με το κοινωνικό κοπάδι, είναι αυτοτελείς προσωπικότητες με εγωισμό και συνείδηση) είναι δική μου υπόθεση. Πρέπει να καταλάβεις ότι η πολεμική σου δομείται στη βάση της ηθικής απαξίωσης, οπότε, το μόνο που καταφέρνει είναι να μου προκαλέσει γέλιο. Μπορείς να γράψεις όσες φορές θέλεις ακόμα ότι ρίχνω νερό στο μύλο του καπιταλισμού. Μπορείς βασικά να γράψεις το ο,τιδήποτε. Και οι δύο, όμως, έξω από ηθικά πλαίσια γνωρίζουμε την πραγματικότητα. Και η πραγματικότητα είναι χαστούκι στο πρόσωπο για τον αστικό αναρχισμό σας.
«Εννοώ πως οι ευθύνες για την αδυναμία αλλαγής της κατάστασης “ίσως” θα έπρεπε να αναζητηθούν στην ίδια την πλέμπα πρωτίστως και δευτερευόντως στους μηδενιστές. »
μα προφανως η ευθυνη για τις αλλαγες που γινονται η δε γινονται στην κοινωνια αφορουν την «πλεμπα» παρα εκεινους που δεν ενιδαφερονται για την ευημερια της κοινωνιας. το επιδικο εδω βρισκεται στο τι ακριβως σημαινει αλλαγη και το τι θα συνιστουσε κινηση προς την ευημερια.
στο βαθμο που πιστευουμε οτι η κοινωνια ειναι χαοτικο φαινομενο, ειναι ευλογο να πιστευουμε και οτι ενδεχεται η αλλαγη να ερθει με διαφορετικες προσεγγισεις και σε διαφορετικες κατευθυνσεις. και ακομα οτι η αξιολογηση των αλλαγων αυτων θα ναι διαφορετικη αναλογα με τα διαφορετικα κριτιρια που χρησιμοποιουνται. και ακομα ακομα,ενδεχεται να υπαρχουν διαφορετικα υποκειμενα-φορεις διαφορετικων τυπων αλλαγης.
το ζητημα λοιπον δεν ειναι να πουμε οτι αυτοι οι πουστηδες φταιν που δεν ερχεται αλλαγη. το ζητημα ειναι πια αλλαγη περιμενες να ερθει και ποιος θα την εφερνε αν ερχοταν. και απο την αλλη, αν δε σε ενδιαφερει να ερθει καμια αλλαγη τοτε το σχολιο σου ειναι σαν αυτο που λεει ο γουντι αλεν,»Boy, the food at this place is really terrible.» The other one says, «Yeah, I know; and such small portions.».
Μου απάντησες για το πως είσαι εσύ και μάλλιστα με Ε κεφαλαίο στο εγώ.
Εγώ από πλευράς μου πάλι δεν είμαι ούτε ο αστικός αναρχικός που αναζητεί την συμμαχία σου ούτε ο κάθε βλαμμένος που επιθυμεί την καθοδήγησή σου άλλωστε και στα δύο δεν έχεις να προσφέρεις τίποτε.
Άχρηστος για την πορεία ως μη διατεθειμένος ή μη δυνάμενος να κουβαλήσεις φορτίο κάτσε τουλάχιστον στην άκρη να περάσουν αυτοί οι οποίοι πορεύονται.
Ευχαριστώ για την ενημέρωση
Το σχόλιο τω ν 11΄53 πήγαινε σαν απάντηση στον Niger Lupus
@ Niger Lupus Negationis
Δε θα ηθελα να επεκταθω σε κριτικη των κειμενων σας(ποιος ο λογος αλλωστε; ασε που βαργιεμαι αφορητα τη μπεριτεχνη φορτισιακη φαφλατογραφη, ως εραστης του αναλφαβητισμου ;-)) ή να αναφερθω στα περι διαλεκτικης, ντετερμινισμου, ορθολογισμου, αγελαιων κοινωνιων … και τσιτατων. Θαυμαστη η ενασχοληση σας και το μορφωσιακο σας επιπεδο, γεννηματα θρεματα αυτου του κατά τα αλλα καταπτυστου ελιτιστικου πολιτισμου. Ορθογραφικα και συντακτικα αλανθαστοι τηρητες των κανονων αυτης της σαπιας πολιτισμικης κοινωνιας.
Θα ηθελα να αναφερω μονο ότι εδώ μεσα οι σχολιαστες δεν αποτελουμε καμια συνεκτικη ομαδα ώστε να μας μαζαρεις.
Τα ιερατεια παντος χρωματος, όπως και τα νέο-ιερατεια ταχω χεσμενα. Τα κειμενα σας τα εντασσω στη σφαιρα της αστικης αντικοινωνικης λογοτεχνιας και εσας στους ενεργους λογοτεχνες της παρανοιας.
μη μου τσιτωθεις τωρα και εκραγεις! καλοπροαιρετα ειναι οσα γραφω. ειμαι δε στα ορια να γινω αντικοινωνικος αναρχομηδενιστης. 😉
Δύναμη ειναι να παραδέχεσαι τις αδυναμίες σου…
Ανθρώπινος άθλος ειναι το να τις ξεπερνάς…δίνοντας το προσωπικό σου αγώνα
Η αδυναμία δεν ειναι μια επίκτητη νόσος, ειναι μια ανθρώπινη ιδιότητα των ανθρώπινων όντων!
@ανωνυμος κ. μαυρη λιστα:
πολυ ωραια κ σωστα σχολια σου. ειδικα το πρωτο πρωτο. respect! 🙂
κ ο φιλος του harry potter (<3) τα λεει καλα
αλλα κ η μελισσουλα κατι παει να πει 😉
εμεις παλι ως νυχτεριδοξωτικο, δεν εχουμε κ πολλα να προσθεσουμε στην πολυ ενδιαφερουσα συζητηση,
παρα μονο οτι ο ΕΛΑΣ ανηκει στην προσωπικη μου μυθολογια, οποτε και δε θα μπορουσα ποτε μα ποτε και με τπτ να τον απαρνηθω.
ο ΕΛΑΣ ηταν οι..antifa εκεινης της εποχης. καθως και πολλα πολλα αλλα.
δλδ, τι επρεπε να γινει τοτε, να ακολοθουσαν ολοι τη σταση του..Στινα??? μα τοτε………..
επισης, θελω να πω οτι θαυμαζω και ζηλευω καπως τους πραγματικους και απολυτους μηδενιστες, κυριως επειδη εγω….δεν μπορω τελικα να γινω ετσι (αν και το εχω προσπαθησει, αν και ειχα τον καλυτερο και γοητευτικοτερο δασκαλο), κυριως γιατι ο μηδενισμος ερχεται σε αντιθεση με τον ρομαντισμο μου.
αν και καποιοι μηδενιστες υποστηριζουν οτι ειναι κι εκεινοι ρομαντικοι, αν και με εναν διαφορετικο τροπο.
και ειναι.
Κοινωνία ένοχη
Στίχοι: Χρήστος Κολοκοτρώνης, Θεσσαλός
Μουσική: Στέλιος Καζαντζίδης
Κοινωνία ένοχη παλιοκοινωνία
είσαι σκάρτη και άπονη και σε κατηγορώ
μες στην αδικία σου και μες στην τυραννία
κοινωνία ένοχη να ζήσω δεν μπορώ
Κοινωνία ένοχη εσύ μου `χεις γκρεμίσει
όλα μου τα όνειρα σε τούτη τη ζωή
κι απ’ την αγάπη μου εσύ μ’ έχεις χωρίσει
και άδικα με τυραννάς βράδυ και πρωί
Κοινωνία αχάριστη δε θα αντέχω άλλο
σ’ το `χω πει πολλές φορές και θα σ’ το ξαναπώ
έχω ένα παράπονο παράπονο μεγάλο
πως το δίκιο μου ποτέ δεν πρόκειται να βρω
Πέρα από τη Δημοκρατία, Αναρχία
από του Amedeo Bertolo 21:23, Πέμπτη 23 Μαΐου 2013
https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1471413
Μορφές του πολιτικού
….»Ο αναρχισμός είναι αξιοζήλευτα ατομικιστικός, αλλά και . γενναιόδωρα κοινοτιστικός. Και έχει πλήρη συνείδηση ότι το μοναδικό άτομο ειναι επίσης αναπόφευκτα ένα κοινωνικό προϊόν και υποκείμενο. Εάν ο καθένας/μια συμμετέχει συνειδητά και ελεύθερα σε θεσμικές διαδικασίες και ταυτόχρονα σέβεται (όχι υποτάσσεται) τις διαδικασίες αυτές, τότε δεν έχουμε να κάνουμε με κυριαρχία ενός μέρους της κοινωνίας, ούτε με την κυριαρχία του συνόλου πάνω στο άτομο. Υπάρχει βέβαια το σημαντικό θεωρητικό πρόβλημα των θεσμών που έχουν θεσμισθεί στο παρελθόν και βρίσκονται ακόμα σε ισχύ λόγω μιας κοινωνικής αδράνειας, θεσμών στων οποίων τη δημιουργία δεν έχει συμμετάσχει το άτομο ή θεσμών τους οποίους δεν εγκρίνει και τους οποίους δεν μπορεί να τροποποιήσει, οι οποίοι συνεπώς αποτελούν μια μορφή κυριαρχίας του παρελθόντος πάνω στο παρόν, αλλά μπορούμε για την ώρα να παραβλέψουμε το πρόβλημα αυτό»….
Ελευθεριακή δημοκρατία
…..» Δεν μπορεί να υπάρξει πραγματική δημοκρατία στην πολιτική σφαίρα, εάν όλοι όσοι πράττουν σ’ αυτή δεν είναι κοινωνικά ίσοι (ή ισοδύναμοι, αν προτιμάτε). Έτσι, δεν είναι δυνατό να έχουμε πολιτική δημοκρατία χωρίς οικονομική δημοκρατία,24 την οποία μπορούμε να αποκαλέσουμε αυτοδιεύθυνση. Και δεν είναι δυνατόν να έχουμε αυτοδιεύθυνση, εάν οι άνθρωποι που συμμετέχουν δεν είναι ίσοι, δηλαδή χωρίς την ενοποίηση της χειρωνακτικής και της διανοητικής εργασίας.25 Και ούτω καθεξής. Η ελευθεριακή δημοκρατία (για να χρησιμοποιήσουμε έναν νεολογισμό,26που είναι λίγο ή πολύ συνώνυμος με τον εφικτό, πρακτικό αναρχισμό) είναι αδύνατη, εάν το ήθος της κοινωνίας και οι θεμελιώδεις αξίες της δεν έχουν μια ορισμένη τουλάχιστον συνάφεια με την άμεση δημοκρατία και την αυτοδιεύθυνση, δηλαδή με την ισότητα, την ελευθερία, την αλληλεγγύη και τη διαφορετικότητα με την ευρύτερη έννοια. Αυτό είναι πάνω κάτω ο αναρχισμός….. Quod erat demostrandum. 27″
26. Βλ. δύο «κλασσικούς» του αναρχισμού: Michail Bakunin, όπως πριν, το κεφάλαιο “Integral Education”, και Petr Kropotkin, “Fields, Factories and Workshops Tomorrow” με επιμελητή τον C. Ward, Λονδίνο, 1974, το κεφάλαιο “Intellectual and Manual Work” [ελληνική μετάφραση: Πιοτρ Κροπότκιν, Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια, μτφρ. Βασίλης Τομανάς, Νησίδες, Θεσσαλονίκη, 2005, Σ.τ.Ε.]
27. Από όσο γνωρίζω, αυτή η έκφραση χρησιμοποιήθηκε πρώτη φορά από τον Gaston Leval, Espagne Libertaire, 1936-1939, Παρίσι, 1971, σσ. 217-225.
οποιος ειναι μηδενιστης εχει ενα επιπλεον πλεονεκτημα: αυτη την αισθηση (η την ψευδαισθηση, δεν εχει σημασια)απολυτης Ελευθεριας, αλλα και αποφυγης της υπαρξιακης φρικης και του υπαρξιακου Πονου.
γενικα παντως, ενω εχουμε δει να γραφουν πολυ ωραια φλογερα κειμενα, το συγκεκριμενο της αναρτησης ειναι χαλια.
τρεις λαλουν και δυο χορευουν δλδ 😀 😀 😀
μακαρι βασικα να ημασταν ολοι εγγονια κομμουνιστων που αγωνιστηκαν τοτε… τεραστια τιμη και ευτυχια.
επισης, δεν καταλαβαινω γιατι ειναι κακο να «μολυνεται» ο αναρχισμος η ο αναρχικος χωρος απο αριστερες η κομμουνιστικες αντιληψεις και ιδεες.
ιδεολογικη καθαροτητα κι ετσι?! 😛 😛 😛
αυτα μας μαραναν, ax ax 🙂
δλδ αν ολο το θεμα τους και το προβλημα τους/μας ειναι πως θα αποδομησουν/αποδομηθει ο ΕΛΑΣ, αφηστε τα να πανε!!! 😛
συμφωνα μ αυτα που μας λενε, ακομα και το πανο της φετεινης (η της περσινης?) πορειας του πολυτεχνειου του μπλοκ της αυτοδιευθυνσης (??? μαλλον) με το ιστορικο συνθημα του ΕΑΜ για τις αλυσιδες και τα οπλα ηταν λαθος και αστοχο.. :O
ο,τι να ναι
Λίγο από το βάλσαμο που πρόλαβαν και στάλαξαν στον αέρα κάποιοι αδύναμοι, αλλά ταλαντούχοι, αυτής της ζωής. Βάλσαμο που πάντα θα χρειάζονται οι άλλοι, οι πολλοί αδύναμοι, για να γιατρεύουν τις πληγές τους.
Σκληρός Απρίλης του ’45
Θραξ Αναρμόδιος
Οι μέρες είναι μαγικές
όταν μπορούμε και γελάμε δίχως φόβο
όταν δεν έχει θάνατο του πρωινού καφέ η κουβεντούλα
οι μέρες είναι φυλακές
όταν η νύχτα πλημμυρίζει βαθμοφόρους
οι μέρες είναι φυλακές
όταν χτυπάνε κάρτα οι βασανιστές
ο χρόνος είναι μαγικός
όταν δεν κρύβονται χαφιέδες στα ρολόγια
όταν γερνάμε σίγουροι με το κεφάλι στο λαιμό μας
ο χρόνος είναι πανικός
όταν ανοίγουν τα ντοσιέ οι στρατοδίκες
ο χρόνος είναι πανικός
όταν μας ζώνει μια τεράστια διαταγή
η πόλη είναι μαγική
όταν φιλιόμαστε στο πάρκο δίχως φόβο
όταν δεν γίνονται έφοδοι στα καφενεία και στους σινεμάδες
η πόλη είναι ασφυκτική
όταν την πνίγουν τα εθνικά ιδεώδη
η πόλη είναι ασφυκτική
όταν ξυπνάμε με εμβατήρια χακί
Η βίαιη αντίσταση είναι η μόνη ελπίδα
σε μια χώρα δίχως ελπίδα και φωνή
sidet buyuleyijidir sidet umutur
umut suz ve sesiz bir
sesiz bir dunada
BOC BOCU NERDE BULIUR KIOPEC HANADE
δεν κατεχω τουρκικα. αμα θες κανε μας τη μεταφραση και του ρεφρεν και του σχολιου σου.
… αν και για το ρεφρεν την υποψιαζομαι ναναι οι δυο τελευταιοι στιχοι. 😉
Κρίμα διότι μου έδωσες την εντύπωση με το ρεφραίν του τραγουδιού πως κάτι γνωρίζεις από αυτά και ίσως να μετέφραζες και αυτήν την φράση την οποία θυμάμαι από τον παππού μου .
Αυτός έμαθε τα τουρκικά σχεδόν σαν μητρική του γλώσσα και αυτό που έγραψα μάλλον είναι παροιμία.
Lagartsa
Μάλλον έχεις δίκιο sidet σημαίνει δίχως umut είναι πιθανόν η ελπίδα και suz σημαίνει όρθωση αναστήματος δηλαδή εναντίωση σούζα που λέμε και εμείς
Bir είναι το ένα στα τουρκικά ( όπως λέμε μπιρ Αλλάχ) κατ’ επέκτασιν το μοναδικό
Hello! I just would like to give a huge thumbs up for the
nice info you’ve here on this post. I shall be coming back
to your blog for extra soon.