Αντί να ενώνεται διασπάται το «εργατικό κίνημα»;
Κάποτε έπαιζε το διασπαστικό ΠΑΜΕ κι έκανε τις δικές του συγκεντρώσεις Ομόνοια, Σύνταγμα. Τώρα έχουμε τέσερεις διαφορετικές απεργιακές συγκεντρώσεις για το ασφαλιστικό:
Του ΠΑΜΕ Ομόνοια.
Της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ στην πλατεία Κλαυθμώνος.
Του Συντονισμού πρωτοβάθμιων σωματείων στα Προπύλαια.
Συλλογικοτήτων που καλούν στο μουσείο.
Κι ωραία όσοι ΚΚΕδες, ΠΑΣΟΚτζήδες, αριστεροί κι αναρχικοί κατεβαίνουν στην πορεία. Εκείνοι ξέρουν που να πάνε ανάλογα με την πολιτική τους αντίληψη. Ολος ο άλλος κόσμος;
Αυτό το 75% που σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις ακόμα και των αστών μουτζώνει τους πάντες που σκατά να πάει; Μιλάμε για το άτομο που λέει «δεν πάει άλλο» και συμμετέχει στην απεργία κινδυνεύοντας να απολυθεί και θέλει να κατέβει στο δρόμο. Δεν ξέρει ούτε από αυτοοργάνωση ούτε από κομμούνες ούτε από σοσιαλιστικές παρλαπίπες. Ξέρει πως πεινάει, θα πεινάσει ακόμα περισσότερο στο μέλλον κι αν δεν κάνει κάτι τώρα θα αφανιστεί.
Ως τώρα ήξερε πως θα κατέβει Πεδίο Αρεως και θα ακολουθήσει κάποιο μπλοκ. Τώρα τι κάνει;
Μια απεργία που υπονομεύεται πρώτα από εκείνους που την προκυρήσσουν και μετά από όσους τη στηρίζουν. Μια απεργία που θάπρεπε να γίνει ταφόπλακα του συστήματος εκφράζοντας τη δύναμη της λαικής βούλησης γίνεται ταφόπλακα του «εργατικού κινήματος» όπως το κατάντησαν εργατοπατέρες και «πολιτικά ορθοί» εργατιστές.
Αν η εξουσία περνάει έτσι χαλαρά την κατάργηση της ασφάλισης (ενάντια στο ίδιο της το σύνταγμα) μες τον Ιούλιο, φανταστείτε τι έχει να γίνει τον Αύγουστο.
Μέσα σε λίγους μήνες μας πήγαν αιώνες πίσω.
Η οργή υπάρχει αλλά όπως φαίνεται τη διαχειρίζεται άψογα η εξουσία και τα παρακλάδια της ώστε να μην εκφραστεί ποτέ ανατρεπτικά.
«Φεύγω». Αυτό κυριαρχεί στις συνειδήσεις μιας κοινωνίας που ξυπνάει από το όνειρο όπου ήταν αφεντικό μεταναστών και συνειδητοποιεί ότι είναι δούλος αφεντικών. Ο καθένας νομίζει ότι μπορεί ν’αμολύσει μια μούτζα και να πάει κάπου να περάσει ό ίδιος καλά αφήνοντας πίσω τη μιζέρια της κατεχόμενης κοινωνικής του τάξης. Αμ δε. Οι ατομικές ελευθερίες και κοινωνικές απολαβές ήταν μόνο στο διαφημιστικό σποτ του καπιταλισμού. Και τώρα αρχίζει το έργο.
Φεύγουν νομίζουν όσοι καλούν τις δικές τους συγκεντρώσεις όπου τους κατέβει. Ισως πιστεύουν πως έτσι θα γλυτώσουν από τα δακρυγόνα. Από τα δάκρυα δε θα γλυτώσουν όμως όταν θα γεράσουν χωρίς σύνταξη και θα διηγούνται στα παιδιά τους ζητιανεύοντάς τους τη φασουλάδα πως το κακό κράτος τους κατάντησε έτσι. Πως φταίει ο καπιταλιστής επειδή είναι καπιταλιστής. Πως φταίει ο εξουσιαστής επειδή είναι εξουσιαστής.
Δίκαια τότε θα γυρίσει η γενιά των 100 ευρώ (με το ρυθμό που πάμε οι επόμενοι κάπου εκεί θα βρίσκονται) να σου απαντήσει πως με τη λογική σου, όπως φταίει τ’αφεντικό που είναι αφεντικό έτσι φταίει κι ο δούλος επειδή είναι δούλος.
Δε θα γλυτώσεις αυτή τη φορά επειδή «ξέρεις άτομα» κι επειδή «ελλάδα είναι καημένε, πολλά λέμε λίγα κάνουμε». Το κεφάλαιο δεν είναι (μόνο) ελλάδα, όπως δεν είναι διαφορετικό για τον καθένα που πηγαίνει σε μια διαφορετική συγκέντρωση και πολύ περισσότερο δεν είναι διαφορετικό για κείνον που πηγαίνει για δουλειά τη μέρα της απεργίας νοιώθοντας προδωμένος από τους ομοίους του. Για όλους είναι εξίσου αδίστακτο και αδηφάγο.
Ο αγώνας αυτός όσο πάει και θολώνει. Η πόλωση ανάμεσα στους εργαζόμενους και οι ατομιστικές τάσεις ατόμων-κλάδων-δημοσίων ή ιδιωτικών-αριστερών-δεξιών μόνο σε νίκη δεν μπορεί να οδηγήσει. Για να μπούμε φραγμός στην επέλαση της καπιταλιστικής Βέρμαχτ έχουμε να κατακτήσουμε πρώτα την ενότητα και μετά τη συνείδηση του συλλογικού μας συμφέροντος. Οτιδήποτε τορπιλίζει αυτές τις προυποθέσεις τορπιλίζει τον αγώνα, τάσσεται πρακτικά με τα συμφέροντα της κυριαρχίας.
Υ.Γ. Το παραπάνω δεν είναι είδηση ή άποψη, είναι η αρχή ενός σχολιασμού πάνω στην ερώτηση «που σκατά να πάει την Πέμπτη αυτός που δεν είναι με κανέναν;».
mauros
Σχολιαστές Χωρίς Σύνορα COMMENTATORS WITHOUT FRONTIERS Comentadores SIN FRONTERAS 
Εγώ κάπου θα βρώ να πάω εσύ κάπου θα πας (ποιός υπογράφει αλήθεια?), αυτός που δεν έχει πού να πάει θα κάτσει σπίτι του ή χειρότερα θα πάει στη δουλειά του και θα μουτζώνει -δικαίως- προς κάθε κατεύθυνση. Τι να του πεις? Κατέβα? Αν έχεις τα κότσια να πεις π.χ. στη μάνα σου κατέβα γνωρίζοντας αυτό το χάλι που θα την αηδιάσει αντί να την ενθαρρύνει, που θα την καθηλώσει αντί να την κινητοποιήσει και που θα μετατρέψει την οργή που νιώθει σε απογοήτευση, κάντο, εγώ δεν τα έχω.
Ta pragmata einai polu sobara kai polu asxhma gia na emenoume se polwseis. Eimaste arketa monoi (oi upoloipoi evrwpaioi akoma den antidroun oso tha prepe kai gia emena xreiazontai mazikes evrwpaikes pieseis mpas kai ksefugoume apo to dogma Merkel) kai arketa strimwgmenoi ston toixo kai anti na ennothoume diaspomaste??
ps
Mavre xairomai pou se ksanabriskw!
ποιος γραφει ρε παιδια;;;
Ενταξει οι προσυγκεντρωσεις…..στην πορεια θα τραβηξουν ΟΛΟΙ για Συνταγμα;;;;;Γιατι στις 5 Μαη βρηκαμε αυτα που μας ενωνουν «απ’οπου κι αν προερχομασταν»
καλησπερα
«Μια απεργία που υπονομεύεται πρώτα από εκείνους που την προκυρήσσουν και μετά από όσους τη στηρίζουν. Μια απεργία που θάπρεπε να γίνει ταφόπλακα του συστήματος εκφράζοντας τη δύναμη της λαικής βούλησης γίνεται ταφόπλακα του “εργατικού κινήματος” όπως το κατάντησαν εργατοπατέρες και “πολιτικά ορθοί” εργατιστές.
Αν η εξουσία περνάει έτσι χαλαρά την κατάργηση της ασφάλισης (ενάντια στο ίδιο της το σύνταγμα) μες τον Ιούλιο, φανταστείτε τι έχει να γίνει τον Αύγουστο.
Μέσα σε λίγους μήνες μας πήγαν αιώνες πίσω.»
Έτσι ακριβώς είναι τα πράγματα και είναι όντως αποθαρρυντικό να ψάχνει ο καθένας που είναι οργισμένος πού θα πάει και πού θα σταθεί… κανονικά θα έπρεπε να είμαστε όλοι μία γροθιά και όχι πολύχρωμες σημαιούλες με διαφορετικά ραντεβουδάκια. Τον Αύγουστο θα περάσουν όλα μην τη ψάχνουμε… και άντε να δούμε πώς θα τα συμμαζέψουμε το Σεπτέμβριο που θα ξυπνήσουμε. Γειά σου mauros.
την καλησπέρα μου…
Δε νομίζω η 5η Μάη να ήταν παράδειγμα ενότητας όταν είχαμε εργαζόμενους να πνίγονται στους καπνούς από αλληλέγγυο «Μαύρο Χέρι», ανεξέλεγκτους μπάτσους να ρίχνουν παντού χημικά, εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ να διώχνουν τον κόσμο και το ΠΑΜΕ να κλείνει αλυσίδες για το φόβο των φασιστών (που όπως αποδείχθηκε δεν ξεπερνούσαν τους 20). Αν ήταν δε θα κατέληγε σε όργιο καταστολής αλλά σε επιχείρηση διάσωσης των παροικούντων στη βουλή.
Δεν ήταν παράδειγμα ενότητας. Περιγράφεις όμως πολύ ωραία των πανικό όλων αυτών απέναντι στους χιλιάδες απλούς ανθρώπους, «ακομμάτιστους» πως να τους πω, που κατέβηκαν από μόνοι τους την 5η του Μάη χωρίς να ακούσουν κανέναν, κανένα κάλεσμα, καμιά γραμμή. Άμαθοι κι ανεξέλεγκτοι… Αυτοί προς το παρον χάθηκαν.. αλλά μόνο αυτοί μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα. Η επαναστατική γυμναστική καλή είναι, τη συνιστώ για αδυνάτισμα αλλά όχι για ανατροπές..
Πολύ ωραίο κείμενο, καλορίζικος.. 🙂
Για μενα μαυρε η 5 Μαη ηταν μηνυμα ενοτητας , μεχρι τη στιγμη που οι παρακρατικες συμμοριες εδρασαν αστραπιαια για να την καταστειλουν ,χωρις να διστασουν να παρουν στο λαιμο τους τρεις αθωους ανθρωπους!
Αυτο ηταν το δικο τους μηνυμα.(κρατους-παρακρατους)
Οσο για τα ερωτηματα που βαζεις, νομιζω οτι απασχολουν ενα πολυ μεγαλο κομματι του κοσμου κι αυτο το βιωσα (οσο κι αν συναισθηματικα ανηκω στο κκε) στις 20 Μαη,οπου ο κοσμος που εφυγε απο το Υπουργειο εργασιας και ηρθε στη Σταδιου, εφτιαχνε ενα τεραστιο μπλοκ.
Θελω ομως να ειμαι αισιοδοξη οτι με τον καιρο το τοπιο θα ξεκαθαρισει και θα βρεθουν λυσεις.
Δεν φημιζομαι για τις πολιτικες μου αναλυσεις,αλλα επιβαλετε η ενοτητα!
http://tvxs.gr/news/%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1/%CF%80%CF%81%CF%89%CF%84%CE%BF%CE%B2%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%AF%CE%B1-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CE%AD%CE%BD%CE%B1-%CE%B5%CE%BD%CE%B9%CE%B1%CE%AF%CE%BF-%CE%B1%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%81%CF%8C-%CE%BC%CE%AD%CF%84%CF%89%CF%80%CE%BF-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%80%CE%AE-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BC%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%BF%CF%85
περιμενουμε κι αλλα ωραια απο σενα 🙂
Ναι για τον «φόβο» των φασιστών πράγματι αλλά από μόνο του δε λέει κάτι αυτό αν δε συνδυαστεί με το σόου που παίχτηκε στη βουλή.
Επί της ευκαιρίας να σε χαιρετήσω κι εγώ. Το blog γίνεται πιο πλούσιο με την παρουσία σου.
νάσαι καλά mitsara.
Το ΠΑΜΕ για άλλη μια φορά έδειξε την απέραντη αυτοαναφορικπότητά του βαφτίζοντας «φασίστες» τις χιλιάδες των οργισμένων που έκαναν το ντού στη βουλή.
Είναι σαν να αποκαλούσε ο Λένιν «φασίστες» τους αναρχοκομμουνιστές που επετέθησαν στα χειμερινά ανάκτορα τον Οκτώβρη του ’17.
Ακόμα κι αν υπήρχαν φασίστες, δεν ήταν αυτοί το πρόβλημα του ΠΑΜΕ. Αλλωστε δεν έχουμε δεί ποτέ το ΠΑΜΕ να καλέσει σε αντιφασιστικές συγκεντρώσεις όταν οι φασίστες βιαιοπραγούν σε βάρος των μεταναστών αδερφών μας. Ξαφνικά το έπιασε ο πόνος δήθεν για τους φασίστες επειδή υπήρξε κόσμος που προσπάθησε να κάνει πράξη τα κενά λόγια του ΚΚΕ-ΠΑΜΕ περί «ξεσηκωμού».
Με κάθε σεβασμό στους συναδέλφους που δραστηριοποιούνται με το ΠΑΜΕ, είναι καιρός να καταλάβουν ότι η δραστηριοποίησή τους μόνο σε ψήφους στο «κόμμα» εξυπηρετεί.
Η ίδια η Παπαρήγα επανέλαβε προχτές ότι δεν μπορούν να ανακληθούν τα μέτρα χωρίς να αλλάξουν οι πολιτικοί συσχετισμοί.
Με λίγα λόγια, καλή η γυμναστική με το ΠΑΜΕ αλλά το παιχνίδι όλο παίζεται στην κάλπη.
Αφού το παιχνίδι παίζεται στην κάλπη, τι διάβολο ταλαιπωρούν τόσο κόσμο που τους εμπιστεύεται, κάνει απεργίες και χάνει τη δουλειά του;
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο λαός μπορεί αλλά το ΚΚΕ δε θέλει.
Δείτε εδώ μια σημαντική μαρτυρία του αγωνιστή εργάτη Γιάννη Ταμτάκου για τα γεγονότα του Μάη του ’36 στη Σαλονίκη: http://www.vrahokipos.net/old/history/gr/salonika_may.htm
Κάποια από αυτά τα απάντησα μόλις τώρα στον Αρούρι. Για το θέμα της επαναστατικής γυμναστικής και της κάλπης θα τα απαντήσω κάποια άλλη στιγμή.
Γεια σου μαύρε
Καλή αρχή
Αν το 75% που αναφέρεις είναι φρέσκο εγώ λέω ότι στο δρόμο γεννιούνται συνειδήσεις και στο δρόμο το 75% θα αποφασίσει πως θα πράξει δεδομένων των περιστάσεων.
Προσωπικά στην παρούσα συγκυρία θεωρώ σημαντική την κίνηση των πρωτοβάθμιων σωματίων, εκεί για μένα είναι η γέννηση και η ζωή αυτού του αγώνα.
Tουλάχιστον η προσωπική μου συνείδηση εκεί με ωθεί
“που σκατά να πάει την Πέμπτη αυτός που δεν είναι με κανέναν;”
Στη μοναξιά του. Άμα δεν είναι με κανέναν: α) ή είναι μόνο για την πάρτη του (οπότε στα @@ μου, στο διάολο να πάει) ή δεν είναι ούτε καν γι’αυτό, οπότε είναι για τον ψυχίατρο/ψυχολόγο (και τα λέμε στο επισκεπτήριο).
η απάντηση στα faq είναι:
1) να φτιάξει σωματείο -αν είναι δυνατόν- στο χώρο εργασίας του ή να γραφτεί σε περίπτωση που υπάρχει ήδη. Οπότε να κατέβει με το σωματείο του.
2) σε περίπτωση που δεν μπορεί να φτιάξει σωματείο, μπορεί να συμμετάσχει σε εργατικές/συνδικαλιστές πρωτοβουλίες που υπάρχουν ή να συγκροτήσει τη δική του. Αν μπορεί να απεργήσει, να πάει στην προσυγκέντρωση των πρωτοβάθμιων σωματείων -αλλά και προηγουμένως σε συνέλευσή τους δε θα έβλαπτε
3) Αν δεν μπορεί να απεργήσει, να πάει στη δουλειά του. Αν η δουλειά του σχετίζεται με την καταστολή ή την συκοφάντηση της απεργίας, να επιδείξει ανυπακοή (αλλιώς να πάει στο διάολο πριν τον στείλουνε όσοι θα’ναι στην απεργία).
4) Να αρχίσει να μαθαίνει τι είναι η αυτοοργάνωση, οι κομμούνες και οι σοσιαλισμοί. Να ενδιαφέρεται και να ασχολείται με το κοινωνικό-πολιτικό.
Γιατί είτε με (πλήθος, αμέτρητο πλήθος) πεινασμένους είτε με χορτασμένους οπαδούς της Μενεγάκη, της σωβρακοφανέλας και του τελευταίου γκομενο-σκυλά αυτός ο τόπος είναι/θα’ναι για τα μπάζα.
Και για να αντιστρέψω το αγαπημένο σύνθημα: «Οι συνειδήσεις γεννάνε τους δρόμους»
Denyal mou kalimera.. polloi apo aftous einai apla anhrwpoi pou exoun oikogeneia paidia, giagiades pou periegrafe o naftilos
http://wp.me/pPn6Y-1A1
Giati kalws h kakws uparxei megalo kommati noikokuraiwn skuladofans menegakh viewers. Sthn telikh mia koinwnia etsi einai, den einai oloi san kai mas kai de tha ginoume oloi omoiomorfoi kai pote de tha ginoun oloi teloioi.. Prepei na uparksoun erethismata, logoi na bgei o kosmos stous dromous.. Tha ferw paradeigma me ta skulakia (nai to kserw sas ta prizw :D). Sthn arxh oi filoi mou me koroidevan me to kollhma mou. Twra eidika kai mesw internet pou blepoun olo kai pio polu kosmo na endiaferetai, oti to na boithas adespota einai kai tropos na kaneis filous, na shkwnesai apo kanape, foto ti wraia pou pername me ta gab, olo kai perissoteroi pernoun kai ena koutabi.. Tha mporousa apo arxh na pw.. a afou de noiazeste den aksizei na sas milaw na sas enhmerwnw mou eiste axrhstoi den eiste toso gamw oso egw.. Tha eixa xasei to paixnidi euaisthitopoihshs.. Elpizw na ginetai katanohth h paromoiwsh.. Afto pou thelw na pw einai oti esu den agwnizesai gia esena, agwnizesai gia mia kaluterh koinwnia kai afth h koinwnia apoteleitai se megalo pososto apo «noikokoiraious» pou aftoi th stigmh einai se apognwsh to thema loipon einai na peisthoun me prakseis na kateboun kai na summetexoun kai oxi na apaksiwnontai. Giati sthn telikh kai gia aftous polemame 😀
Kalimeres ksana (a kai ws sobrakofanelas fun me th nikh ta germanoulia na kanoume kai kana tzertzelo kana street partu kai efxh na mhn ksesalwsoun oi ethnikes.. pou se kati tetoia xalan to partu)
Γεια σου anle! Καταρχήν πρέπει να ξεκαθαρίσω πως ήμουν με την Αργεντινή 🙂 Τώρα.. μάλλον με την Ολλανδία γιατί δεν το’χει πάρει ποτέ. Και είδες πανηγύρια μου έγιναν στο Άμστερνταμ; Διψάνε οι άνθρωποι 😀 Έχουν και κάτι βασιλιάδες έβλεπα… ό,τι πρέπει! Μπορεί να στέψουν ιππότες τους ποδοσφαιριστές..
Κοίτα, εσύ απαντάς σε άλλο faq, του τι να κάνουμε εμείς. Εγώ απάντησα στο τι να κάνει το 75% (λέμε ένα ποσοστό).
Όσο για «εμάς». Εμείς χτυπήσαμε τις πόρτες των σπιτιών τους και τους σταματήσαμε στο δρόμο για να τους μιλήσουμε. Φτιάξαμε μπροσούρες, κείμενα, ταινίες, ντοκιμαντέρ, εφημερίδες, ραδιόφωνα, blogs, sites ε, κι επειδή η TV μας έπεσε κάπως ακριβή, καταλάβαμε μερικούς σταθμούς για να μιλήσουμε κι από κει. Άλλες φορές βγήκαμε και στο γυαλί με συμβατικότερο τρόπο. Κάναμε καταλήψεις, φτιάξαμε τους χώρους, νοικιάσαμε στέκια. Οργανώσαμε προβολές ταινιών μέσα και έξω στις πλατείες, τα πάρκα και στους δρόμους ακόμα. Φεστιβάλ, συζητήσεις, εκδηλώσεις, κάμπινγκ, συναυλίες, πάρτυ, θεατρικές παραστάσεις και ομάδες, λογοτεχνικές ομάδες, μαθήματα, πορείες, σωματεία και ό,τι μπορεί να φανταστεί κανείς. Μιλάμε για άπειρο χρόνο και χρήματα, με ένα φάσμα για όλα του γούστα… (μόνο βραδιές τσάι με παππούδες και γιαγιάδες δεν έχουν οργανωθεί ακόμη…)
Επίσης αυτή η πολυδιάσπαση μπορεί να ειδωθεί αλλιώς, ως πολυχρωμία. Με τόσα σχήματα αριστερά, αναρχικά, οικολογικά, αυτόνομα, αντιεξουσιαστικά και πάει λέγοντας ο καθένας μπορεί να επιλέξει αυτό που του ταιριάζει καλύτερα. Οπότε ούτε αυτή η δικαιολογία υπάρχει.
Οπότε οπότε… αλλού πέφτει το μπαλάκι.
Εγώ προσωπικά δεν πολεμάω για ανθρώπους που συνειδητά έβλαψαν ή βλάπτουν τους υπόλοιπους, επειδή κοιτούν την πάρτη τους (ή μέχρι τον στενό περίγυρό τους).
Η αλληλεγγύη είναι πολύτιμη, δεν είναι για πέταμα.
Ωραία όλα αυτά που λες και έγιναν denyal.
Αυτό όμως που δεν έγινε και το οποίο και το θεωρώ και το σημαντικότερο (εκτός από τα συστηματικά βήματα του κινήματος, μέσω κοινωνικών κατακτήσεων), είναι ότι δεν «ονειρευτήκαμε» και δεν «ονειρευόμαστε» την κοινωνία στην οποία θέλουμε να ζήσουμε.
Και δεν εννοώ να ανέβουμε όλοι στην ακρόπολη και να αρχίσουμε να…»ονειρευόμαστε», ούτε να γίνουμε «ονειροπαρμένοι», αλλά να κατευθυνθούμε συστηματικά και με οργανωμένη δράση προς τα κάπου.
Που είναι οι κατευθύνσεις;
Που είναι οι κοινωνικές και κινηματικές κατακτήσεις;
Που είναι η οργανωμένη διεκδήκηση;
Που είναι η Αντιπρότασή μας;
Και όλα αυτά τα γράφω χωρίς να υποβιβάζω αυτά που γράφεις και τα οποία , έτσι κι αλλιώς είναι σημαντικά.
Αλλά αυτά από μόνα τους δεν …αρκούν
Και είναι κρίμα με τόσο κόσμο να εξακολουθούμε να βρισκόμαστε στην κοσμάρα μας.
΄Η απλά να προσπαθούμε να αναπαράγουμε (και μάλιστα σε όλο τους το … μεγαλείο) όλες αυτές τις πρακτικές που χρησιμοποιούσαμε όταν βρισκόμαστε σε πολιτική και κοινωνική μοναξιά (π.Δ.. Προ Δεκέμβρη δηλαδή)
Αλλά για να πραγματοποιηθούν όλα αυτά χρειάζεται μια τεράστια και γενικότερη αναθεώρηση. Μέχρι του σημείου να εξαφανιστούν και κλασσικά πολιτικά θέσφατα, απ’ όλους τους χώρους, καθώς και αντίστοιχες πρακτικές (τουλάχιστον τα μη αναποτελεσματικά/ες).
Και εξ αριστερών και εξ αναρχικών
και οι οποίες πρακτικές ήταν αναποτελεσματικές
Αφήνουν όμως οι «αυθεντίες», οι «ηγεσίες» (αριστερές και αναρχικές);
΄Η ακόμη κάποιες παγιωμένες πολιτικές προσεγγίσεις και πρακτικές (που στο παρελθόν από την πράξη κρίθηκαν , ως αναποτελεσματικές);
Είμαστε διατεθειμένοι να τα υπερβούμε όλα αυτά ή χρειαζόμαστε ακόμα έναν πολιτικό μπαμπά ή μαμά για να μας κατευθύνει (είτε αυτός είναι αναρχικός είτε αριστερός);
tolos όλα αυτά τα πράγματα δεν έγιναν εν κενω, ούτε βέβαια από μια ομάδα. Θέλω να πω ότι ο τρόπος που έγιναν και γίνονται, δηλαδή: ο τρόπος λήψης των αποφάσεων, η οικονομική διαχείριση μέχρι και η αισθητική τους είναι Αντιπρόταση (αντιπροτάσεις για να είμαι ακριβής).
Δεν υπάρχει έλλειψη Αντιπρότασης. Μάλλον υπερπληθώρα. Πχ το ΚΚΕ και ο ΣΥΝ έχουν κάτι τόμους κυβερνητικού προγράμματος. Μπορούμε να εφαρμόσουμε ένα μοντέλο σαν του Τσάβες ή ένα μοντέλο σαν των αναρχικών της Ισπανίας. Μπορούμε να το πάμε προς Περιεκτική Δημοκρατία Φωτόπουλου ή προς Συμμετοχική Οικονομία του Άλμπερτ. Κάθε οργάνωση έχει να επισημάνει και κάτι ΝΑΡ, ΕΕΚ, ΔΕΑ, ΚΚΕ Μ-Λ κ.ο.κ.
Και δηλαδή πρέπει να αποδεχτούμε πώς όλοι κάνουν λάθος ή ό,τι δεν προβάλουν το σωστό τους με τον βέλτιστο τρόπο; Και μάλιστα κάνουν μεγαλύτερο λάθος από ΠΑΣΟΚ-ΝΔ;
Όχι βέβαια.
Ο πολύς κόσμος επιλέγει κάτι άλλο προς το παρόν. Δική του επιλογή, δική του ευθύνη.
Η κριτική που κάνεις (για αυθεντίες, ηγεσίες, μπαμπάδες, μαμάδες, πρακτικές, οργάνωση) είναι βέβαια σωστή. Αλλά και πάλι δεν συγκρίνονται με ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, οπότε δεν είναι αυτή η απάντηση στο «γιατί δε μας προτιμά ο πολύς κόσμος». Η σύγκριση είναι συντριπτική, είτε στα πολιτικά προγράμματα, είτε στις πρακτικές. Δεν είναι αυτό.
Η εξήγηση δεν είναι ότι οι πολλοί είναι «προσκυνημένοι» αλλά ότι είναι κυριαρχούμενοι από τον καπιταλισμό. Για την ακρίβεια όλοι είμαστε κυριαρχούμενοι από τον καπιταλισμό και τρώμε στη μαπα την καθημερινή του κυριαρχία στη δουλειά, στον ελεύθερο χρόνο, στις ιδέες, στη ζωή μας ολόκληρη. Τότε γιατί καποιοι «ξεχωρίζουμε» και βγαίνουμε να τον πολεμήσουμε? Δεν είναι γιατί είμαστε «εκλεκτοί» αλλά γιατί η ίδια η πραγματικότητα γεννά την ταξική πάλη, γεννά την αντίσταση στην καταπίεση, γεννά ιδέες και ανθρώπους που έρχονται κόντρα στην κυρίαρχη ιδεολογία. Αντι να μεμψοιμηρούμε γι’ αυτούς «που δεν κατασλαβαίνουν», ας καταλάβουμε ότι είμαστε οι τυχεροί ή οι άτυχοι (και τα δυο σωστά είναι :)) που αποτελούμε αυτή την τόσο παρεξηγημένη έννοια της «πρωτοπορίας», αυτοί που η εμπειρία της ταξικής πάλης, όχι μόνο της εποχής μας αλλά και των παλαιότερων, μας έδωσε τη «φώτιση» για να βγούμε στην αντίσταση. Μια «φώτιση» που είναι λειψή κι ανέσωστη και θελει δουλειά για να γίνει νικηφόρα (αν δεν ήθελε δουλειά δεν θα είχαμε 100 διαφορετικές απόψεις μεταξύ μας). Και θέλει δουλειά όχι μόνο με τον διάλογο μεταξύ μας αλλά κυρίως με την πάλη για να τραβήξουμε μαζί μας τους «βολεμένους» και να βρούμε όλοι μαζί το δρόμο για την κοινωνική απελευθέρωση.
iskra δεν υπάρχουν … προσκυνημένοι (τουλάχιστον στο μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας), αλλά καταπιεσμένοι
iskra υπάρχουν και προσκυνημένοι και βολεμένοι και καταπιεσμένοι και εξουσιαζόμενοι, μάλιστα εναλλασσόμαστε στους ρόλους αυτούς πότε έτσι και πότε αλλιώς. Στη δική μου θεώρηση και πρακτική δεν παίζω το δίπολο «εξεγερμένοι – προσκυνημένοι» γιατί το βρίσκω και απατηλό και επικίνδυνο και οδηγό για σίγουρο περιθώριο-ήττα.
Δεν έγραψα μεμψιμοιρίστικα. Απλά θεωρώ πως αυτό το πολυσύνθετο αντικαπιταλιστικό κίνημα έχει κάνει τόσα, που δεν μπορεί να δικαιολογηθεί η μη στήριξη του από περισσότερο κόσμο μόνο από 1) κριτική ότι δεν τα κάνει τόσο καλά 2) τις καπιταλιστικές πρακτικές.
Επί τόσα χρόνια… είναι κουραστικό να μας φταίνε οι διαφορετικές προσυγκεντρώσεις, ξεχωριστές πορείες, οι ανα τόπους ή πανελλαδικές, η περισσότερη και η λιγότερη ιεραρχία στην οργάνωση. Σιγά και τι έγινε. Απίστευτη ομφαλοσκόπηση, ασκήσεις επί χάρτου, ενέργεια που μπορεί να βρει χίλιες καλύτερες χρήσεις.
Ας κατέβουν 3 εκατομμύρια, και ας πάνε Ακρόπολη, Θησείο, Βουλή, ας πάνε στα δημαρχεία, στα υπουργεία, στα σπίτια των πολιτικών, στις πλατείες, ας πάνε όπου θέλουνε. Ας ανάψουν κεριά εδώ, ας κάνουν καθιστική διαμαρτυρία με άσπρα παραπέρα, ας πετάξουν μολότοφ παρακείθε, ας παίζουν ταμπούρλα στην εθνική, ας κάνουν ό,τι θέλουν.
Τους φταίει η ΓΣΕΕ, το ΠΑΜΕ και ο Συντονισμός Πρωτοβάθμιων; αν είναι δυνατόν..
Ιδιωτεύω και γκρινιάζω. Μου φταίνε οι φοιτητικές παρατάξεις, μου φταίνε οι συνδικαλιστικές οργανώσεις, μου φταίνε τα κόμματα, μου φταίνε οι αναρχικές ομάδες, μου φταίνε… μου φταίνε… άσε ρε φίλε, κούνα και λίγο τα δακτυλάκι σου.
Προσυπογράφω όλες τις παρατηρήσεις του tolos. Όμως σε τι ποσοστό φταίνε οι ενδοκινηματικές αδυναμίες, σε τι ποσοστό φταίνε οι θεσμοί των Εξουσιών (σχολεία, ΜΜΕ κτλ), και σε τι ποσοστό ανέρχεται η προσωπική ευθύνη-επιλογή;
Και πόσο αποδυναμώνεται και πολυδιασπάται ‘το κίνημα’ όταν χρεώνει στον ευατό του ευθύνες που δεν είναι δικές του και βρίσκεται σε μια μόνιμη ενδοσκόπηση (πες με αλληλοκατηγορίες-αλληλοφαγωμάρα);
Εν κατακλείδι, φαγωνόμαστε μεταξύ μας για επουσιώδη που δεν παίζουν (τόσο) καθοριστικό ρόλο. Κι αυτό συμβαίνει επειδή αυτό που μπορούμε να επηρεάσουμε καθοριστικά είναι τα ενδοκινηματικά, δίνοντάς τους διαστάσεις δυσανάλογες με της πραγματικής θέσης τους στο κοινωνικό-πολιτικό. Αλλά η εξίσωση έχει άλλες, σημαντικότερες παραμέτρους.
denyal δεν είπα ότι φταίμε «εμεις», διαφώνησα με αυτό που λες ότι φταίνε «οι άλλοι» που δεν κατεβαίνουν. Με άλλα λόγια λέω ότι ούτε «εμείς» φταίμε ούτε οι «άλλοι» όμως. Φταίει ότι και «εμείς» και οι «άλλοι» ζούμε στον καπιταλισμό και είμαστε κυριαρχούμενοι από αυτόν. Σήμερα απεργούν εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι. Λίγοι όμως θα κατέβουν στην πορεία. Και όσοι δεν κατεβαίνουν μη νομίζεις ότι ρίχνουν την ευθύνη σε «εμας», στην πολυδιάσπασή μας κλπ. Μπορεί να φοβούνται, μπορεί να μην πιστεύουν ότι έχουν δύναμη να αλλάξουν τα πράγματα κλπ.
Το θέμα είναι με δεδομένη αυτή την κυριαρχία του καπιταλισμού και τις συνέπειές της, τι «καθήκοντα» πέφτουν τόσο σε «εμας» όσο και στους «άλλους». Και αν στους άλλους πέφτει το «καθήκον» να ξεσηκωθούν σε «εμάς» πεφτει το καθήκον να βρούμε τον τρόπο να τους ξεσηκώσουμε και μάλιστα να δώσουμε και προοπτική στον όποιο ξεσηκωμό. Ξεσηκωμοί συμβαίνουν καθε τόσο στον καπιταλισμό και μαιστα οι μεγάλοι ξεσηκωμοί συμβαίνουν συνήθως αυθορμητα και όχι γιατί τους προκαλέσαμε «εμείς». Υπάρχουν εποχές που οι ίδιες οι αδιέξοδες συνθήκες του συστηματος ωθούν τη συσσωρευμένη πίεση να εκδηλωθεί και οι «βολεμένοι» γίνονται σε μια στιγμή «επαναστάτες»Από την Κομμούνα του Παρισιού μέχρι τις πρόσφατες εξεγέρσεις στη λατινική Αμερική, η ιστορία βρίθει ξεσηκωμών, εξεγέρσεων, επαναστάσεων. Ας μην είμαστε ανυπόμονοι λοιπόν, τέτοιες ιστορικές στιγμές είναι μπροστά μας. Και σε τέτοιες στιγμές που το χαος επικρατεί και τεράστιος αριθμος ανθρώπων ψάχνει να μάθει και να κάνει όσα δεν έμαθε και δεν έκανε για χρόνια, το ποιους από «εμάς» βρίσκει μπροστά του και τι του λεμε, έχει μεγάλη σημασία. Κάνει τη διαφορά ανάμεσα στην νίκη του ξεσηκωμού και στην ήττα.
Συμπλήρωμα:
Λέω ότι δεν φταίμε «εμείς» αλλά ούτε και οι «άλλοι». Η ανάποδα, φταίμε και «εμείς», φταίνε και οι «άλλοι». Και τα δυο, απο διαφορετική σκοπιά, σωστά είναι
…Η κριτική που κάνεις (για αυθεντίες, ηγεσίες, μπαμπάδες, μαμάδες, πρακτικές, οργάνωση) είναι βέβαια σωστή. Αλλά και πάλι δεν συγκρίνονται με ,ΠΑΣΟΚ-ΝΔ οπότε δεν είναι αυτή η απάντηση στο “γιατί δε μας προτιμά ο πολύς κόσμος”….
———————————————–
@ denyal
Σίγουρα δεν συγκρίνονται, αλλά από ότι έχουμε δει και στην πράξη, ο κόσμος προτιμάει το τετριμμένο (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, κ.λπ), έστω και αν αυτό τον οδηγεί μαθηματικά στο… ΔΝΤ, παρά κάτι καινούργιο, αν και καλύτερο από το παλιό, το οποίο όμως δεν το έχει ζήσει (το καινούργιο) και θεωρώ λογική αυτή του την … προτίμηση.
Πόσω μάλλον όταν στο καινούργιο υπάρχουν και κάποιες αποχρώσεις του παλιού, δηλ. «ηγεσίες», «αυθεντίες», «μπαμπάδες» και «μαμάδες».
…Θέλω να πω ότι ο τρόπος που έγιναν και γίνονται, δηλαδή: ο τρόπος λήψης των αποφάσεων, η οικονομική διαχείριση μέχρι και η αισθητική τους είναι Αντιπρόταση (αντιπροτάσεις για να είμαι ακριβής)….
———————————————–
@ denyal
΄Οντως αποτελούν μια αντιπρόταση, αλλά επιμέρους (αντιπροτάσεις) και όχι συνολική.
΄Αλλο , αν μια συνολική αντιπρόταση απαιτεί άλλα πράγματα.
Τώρα όσο για «το ΚΚΕ και ο ΣΥΝ έχουν κάτι τόμους κυβερνητικού προγράμματος», αυτό δεν αποτελεί μια ουσιαστική αντιπρόταση, αλλά μια, κατ’ ουσίαν, διαχείριση (έστω και προοδευτική) του ήδη υπάρχων συστήματος.
Ενός συστήματος που άσχετα, αν είναι προοδευτικό ή συντηριτικό, από καιρό εις καιρό δείχνει τα δόντια του και ακόμα πιστεύω ότι δεν έχουμε δει τίποτα (από την… οδοντοστοιχία του).
…Μπορούμε να εφαρμόσουμε ένα μοντέλο σαν του Τσάβες ή ένα μοντέλο σαν των αναρχικών της Ισπανίας. Μπορούμε να το πάμε προς Περιεκτική Δημοκρατία Φωτόπουλου ή προς Συμμετοχική Οικονομία του Άλμπερτ…
——————————————-
@ denyal
Η ίδια η πράξη μπορεί να ξεπεράσει οποιοδήποτε μοντέλο. Από Τσάβες έως Φωτόπουλο, ΄Αλμπερτ ή των Αναρχικών της Ισπανίας.
Το ζήτημα δεν είναι αυτό.
Αλλά, κατά την γνώμη μου ότι ως κίνημα χωλαίνουμε από πράξη (από πολιτική πρακτική και μια συνολική, πρακτική, θεώρηση του κόσμου που θέλουμε να ζήσουμε).
Και από συνολικό σχέδιο-στρατηγική/ες για την επίτευξη των στόχων μας (και όχι μόνο των επιμέρους ) χωλαίνουμε.
Ακόμα, είμαστε, πρώτα απ’ όλα εμείς οι ίδιοι, αποφασισμένοι να κάνουμε το μεγάλο βήμα προς την ελευθερία;
΄Η απλά βολευόμαστε σε πορείς και άλλες εκδηλώσεις (που έτσι και αλλιώς είναι χρήσιμες από την φύση τους).
Επίσης θα σου θέσω και ένα υποθετικό ερώτημα.
Ας υποθέσουνε ότι αύριο μεθαύριο, έρχεται ο ΓΑΠ και μας λέει (στο ευρύτερο κίνημα), οργανώστε την κοινωνία όπως εσείς θέλεται.
Τι θα κάνουμε;
Πως;
Πως θα οργανωθούν από την μια μέρα στην άλλη συμμετοχικά και αντιιεραρχικά, η κοινωνία, η οικονομία και η πολιτεία;
Αυτό ακριβώς επισήμανα πιο πάνω
και μιλάω σε ευρεία κλίμακα.
΄Οχι ότι το θεωρώ ακατόρθωτο, αλλά κάτι τέτοιο προϋποθέτει πιο ευρύτερες και συνολικές τοποθετήσεις και πρακτικές.
΄Αλλωστε, αν δεν αρχίσουμε να χτίζουμε (και μάλιστα βήμα-βήμα και κινηματική νίκη-κινηματική νίκη) την κοινωνία που «ονειρευόμαστε» (κάτι που ήδη έχει αρχίσει να γίνεται, αν και κάποιες φορες, εν αγνοία μας), τότε πως θα την φτιάξουμε κάποτε στο σύνολό της;
΄Εχουμε δρόμο ακόμα, ας μην τον δυσκολεύουμε και ας αφεθούμε στην αποτελεσματικότητα των σκέψεων και των πρακτικών μας (τηρουμένων πάντα των ηθικών μας και των πιστεύω μας).
πορείες, εννοούσα
Χαιρετώ άπαντες. Πρώτο σχόλιό μου.
“Που σκατά να πάει την Πέμπτη αυτός που δεν είναι με κανέναν;”
Αυτός που δεν ειναι με κανέναν να πάει να στηρίξει τον γείτονα του, τον φίλο του που είναι σε χειρότερη κατάσταση. Αυτός που έχει δουλεία να απεργησει στηρίζοντας τον γνωστό του που δεν έχει δουλειά. Πως θα κατέβει σε πορεία ο άπειρος απο ανυπακοή και αντίσταση ενώ βλέπει την κοροιδία. Βλέπει τα μαγαζάκια. Βλέπει οτι μόλις τελειώσει η πορεία, καθε ενας από αυτους τους συντρόφους που πορεύτηκε μαζί θα κοιτάξει τον εαυτό του. Το συμφέρον του. Και στην χειρότερη περίπτωση θα πατήσει πάνω του για να επιβιώσει αυτός. Οι πορείες έχουν καταντήσει μια μορφη ψυχοθεραπείας. Μία βολτούλα απενεχοποίησης. Ένα διάλλειμα στο παιχνίδι της επιβίωσης που ειναι πραγματικός πόλεμος στο σύστημα που βιώνουμε. Θα ζήσω αν πεθάνεις. Θα περάσω καλύτερα αν περάσεις χειρότερα. Ακούω πολλους να λένε: Άλλο οι ιδέες άλλο η επιβίωση φίλε μου. Αυτό πιστεύω είναι ο πυρήνας του τρόπου ζωής μας. Οπότε δεν περιμένω να αλλάξει κάτι απο τις τωρινές παραγωγικές γενιές. Ίσως από τις επόμενες. Η υποκρισία των «Επαναστατών» είναι χειρότερη απο τον πόλεμο του κεφαλαίου. Και για να συμπληρώσω το αγαπημένο σύνθημα: Η αλλυλεγγύη γεννάει συνειδήσεις. Και ύστερα φτάνουμε στους δρόμους. Όσοι πιστεύουν στην ανατροπή έτσι κι αλλίως, ας κοιτάξουν τι γίνεται κοντά τους τελικά. Η προσωπική μου άποψη; Όταν τα χάσεις όλα, τότε ισως γίνεις αποτελεσματικός επαναστάτης. Ως τότε, απλα θα δηλώνεις επαναστάτης.
Ευχαριστώ για την φιλοξενία.
Εγώ δε θα πάω σε ΑΚΟΜΑ ΜΙΑ πορεία όπου θα είμαστε και μαζί και χώρια και, όπως κάθε μια δυο βδομάδες, θα καλούν (ποιοι ακριβώς;) να «κάνουμε» ντου στη Βουλή. Έτσι αόριστα και εκτονωτικά, χωρίς κανένα συγκεκριμένο στόχο. Για ποιό ακριβώς λόγο; Για να ανατρέψουμε το νομοσχέδιο; Για να κάνουμε ντα τους βουλευτές; Οι μπάτσοι (για να μη πω τα σολντά) θα κάθονται να μας κοζάρουνε; Ή μήπως ελπίζουμε ότι η «τιμημένη εργατιά», σαν μια (;) γροθιά θα προτάξει τα στήθια της στο κατεστημένο; Επειδή κατέβηκε όλος αυτός ο συφιλιασμένος κόσμος το Μάη, σημαίνει ότι θα κατεβαίνει κάθε τόσο; Μήπως πρέπει κάποια στιγμή να ξεχωρίσουμε τις φλούδες ελπίδες και τα όνειρά μας από τη πραγματικότητα;
Δε θα φτιάξω σωματείο, ούτε θα συμμετάσχω σε εργατικές πρωτοβουλίες, ούτε θα πάω σε συζήτηση στο αμφιθέτρο Γκίνη. Γιατί; Γιατί δεν είμαι ούτε εργάτης, ούτε φοιτητής, είμαι άνεργος και δεν έχω δουλειά. Μπορεί να είμαι και μετανάστης. Μπορεί να είμαι μαθητής λυκείου και να μη καταλαβαίνω λέξη σχετικά με το νομοσχέδιο.
Εφόσον εδώ και χρόνια ο μοναδικός τρόπος αντίδρασης είναι οι πορείες (άντε και καμιά συναυλία με τους αγαπημένους μας καλλιτέχνες) και η φαντασία στην αντίδραση έχει πάει περίπατο, προτιμώ να πάω να κάνω μπάνιο στο Πόρτο Κεντάι και να σταθώ αλληλέγγυος πνευματικά.
Όταν οργανώσετε αποκλεισμό των σπιτιών του ΓΑΠ, του Σαμαρά και των άλλων μπάσταρδων με συναυλίες Πουνκ συγκροτημάτων (για να τους πάρετε τ αυτιά) και με συμμετοχή γυμνών διαδυλωτών με βουβουζέλες, τότε θα συμμετάσχω.
Βολτίτσα στο κέντρο δε πάω.
Μαύρε γουστάρω!
Τι διάλο τόσο τούβλα έχουν γίνει στο Λύκειο;
Άμα του πεις/ακούσει/διαβάσει πως θα παίρνει μισθό 500Ε και ότι θα πρέπει να δουλεύει 40 χρόνια για να πάρει πάλι τόσα για σύνταξη… τι; τίποτα; νο γκέγκε;
Δεν θέλω να σου χαλάσω τον αρνητισμό. Αλλά και οι άνεργοι μπορούν να οργανωθούν ώστε α) να βρουν δουλειά, β) να ενταχθούν σε ένα δίκτυο αλληλεγγύης, γ) να μπουν στη διαδικασία να αλλάξουν κι άλλα πράγματα που δεν γουστάρουν
Παρόμοια για μετανάστες, μαθητές και ό,τι άλλο.
Δικαιολογίες τέλος. Μπουχτήσαμε από τα αντεπιχειρήματα της στασιμότητας.
Και δεν το λέω για συμμετοχή στην συγκεκριμένη πορεία. Κάθε μέρα υπάρχουν τόσες επιλογές.
Και δύο σχετικά «ρητά» του «Πιτσιρίκου».
«Η αμερικανική πρεσβεία θα πρέπει να μεταφερθεί στο Ζεφύρι – από το Πολυτεχνείο ή το Σύνταγμα ως το Ζεφύρι είναι μισή μέρα δρόμος. Τότε μόνο θα μάθουμε πόσοι διαδηλωτές έχουν πραγματικά επαναστατική διάθεση – στη Βασιλίσσης Σοφίας, όλοι επαναστάτες είμαστε».
«Η πολυπόθητη ένωση της Αριστεράς περνάει μέσα από την αναγγελία της μεταφοράς της αμερικανικής πρεσβείας, σε τοποθεσία μακριά από το κέντρο της Αθήνας – σε μια τέτοια περίπτωση, το ΚΚΕ και ο Συνασπισμός θα κάνουν κοινή πορεία για να παραμείνει η πρεσβεία στη Βασιλίσσης Σοφίας».
Y.Γ. Μαύρε καλώς όρισες.
Ας κατέβουν όλοι όπου νομίζουν.
Η ενότητα στην δράση – και όχι σε πολιτικές αρχές – είναι το ζητούμενο σε αυτή την φάση.
Είναι προβληματική όντως η αδυναμία του συνδικαλιστικού κινήματος να οργανώσει τα στοιχειώδη.
Επτά («προειδοποιητικές» και καλά) 24ωρες απεργίες χωρίς καμιά προοπτική συνέχειας τους τελευταίους μήνες είναι η απόλυτη εκτόνωση των αγωνιστικών διαθέσεων των εργαζομένων.
Για να μην μιλήσουμε για τους άνεργους και τους μετανάστες που δεν τους γράφουν καν στα σωματεία οι εργατοπατέρες.
Μόνο η μαζική εισβολή του ανένταχτου και χύμα κόσμου στο κοινωνικό και πολιτικό προσκήνιο μπορεί να ανατρέψει συσχετισμούς και να αλλάξει την κατάσταση.
Οι παραδοσιακές συνδικαλιστικές ηγεσίες έχουν αποτύχει ΠΑ-ΤΑ-ΓΩ-ΔΩΣ.
Επιτέλους και μια εύκολη ερώτηση…η απάντησή μου είναι «οπου πάνε τα πρωτοβάθμια»…γιατι δεν χρεώνουν αέρα …οχι άλλο branding στον συνδικαλισμό…
Χθες, κάνοντας μια βόλτα στο κέντρο, είδα στην Πανεπιστημίου την εξής εικόνα:
Εξαθλιωμένος τύπος φορώντας μπουφάν (έσκαγε ο τζίτζικας εκείνη την ώρα) ψαχούλευε για ώρα μέσα στο καλαθάκι των σκουπιδιών που υπήρχε στην γωνία. Κάποια στιγμή βγάζει ένα κομματάκι (μάλλον μισοτελειωμένης πίτσας) και το τρώει. Το ίδιο έκανε και στο επόμενο καλαθάκι λίγο πιο κάτω.
Κι ακόμη δεν έχει έρθει, το…περιμένουμε(!) το «τσουνάμι». Η επόμενη εικόνα φαντάζομαι ότι είναι 2 εξαθλιωμένοι να τσακώνονται για το κομματάκι της δαγκωμένης πίτσας.
Ας δώσουν μια σημασία σ’ αυτά κάποιοι που ψάχνουν που θα είναι το επόμενο ραντεβού.
Στο κατώφλι των 30 μου χρόνων αισθάνομαι κι εγώ απογοήτευση, θλίψη και οργή όσον αφορά στον τρόπο που κινείται στη ζωή της η γενιά μου στην πλειοψηφία της. Η μόνη λύση που βλέπω είναι η προσωπική, βαθιά αλλαγή. Προηγείται όμως η δημιουργία του προσωπικού παραδείγματος. Ο καθένας μας έχει διαφορετικούς τρόπους μέσα από τους οποίους θα μπορέσει να εκφραστεί. Ας αποκτήσουμε όλοι μας έναν νέο τρόπο σκέψης και ζωής. Η διαφορά της συνειδητής διαμαρτυρίας από την συγκυριακή είναι ότι η δεύτερη ενεργοποιείται μόνο και μόλις το πρόβλημα χτυπήσει την πόρτα σου. Όταν σε συνθήκες οικονομικής και κοινωνικής κρίσης στο πλαίσιο της οποίας το κατεστημένο επιδιώκει να καταστείλει κάθε λαϊκή διεκδίκηση και να μετατοπίσει συντηρητικότερα το κοινωνικό εκκρεμές εμείς δεν αντιδράμε τότε γινόμαστε συνένοχοι τους.
Ε λοιπόν ή ανέχεια, χτυπάει τη πόρτα μας… Επιτέλους ήρθε ο καιρός να αντιδράσουμε. Μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων θα περάσει από μια ζωή στερήσεων σε μια κατάσταση πείνας, προκειμένου να πληρώσει τα σπασμένα. Για την άθλια κατάσταση της χώρας υπάρχουν ηθικές, πολιτικές και ποινικές ευθύνες. Οι πολιτικοί ευθύνονται ανάμεσα στα άλλα και για την ανήθικη διαπεδαγώγιση του Ελληνικού λαού. Εμείς οι πολίτες ήδη τιμωρούμαστε για την ανοχή μας και τη συνενοχή μας και πρέπει να αντιληφθούμε και να αναλάβουμε τις δικές μας ηθικές ευθύνες.Τις πολιτικές ευθύνες θα τις αποδώσουμε (ελπίζω) στις επόμενες εκλογές. Εκκρεμεί ο επιμερισμός των ποινικών ευθυνών. Πρεπει να αποδοθεί και δικαιοσύνη. Το προβλημα όμως ειναι οτι μέρος της ευθύνης για την τωρινη κατάσταση φέρει και η δικαιοσύνη.
Αν πραγματικά μας απασχολούν αυτά όλα που γίνονται, ναι, να το δείξουμε. Η μεγαλύτερη μάχη γίνεται με τους εαυτούς μας. . ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ Η ΧΩΡΑ ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ.
Πώς να εμπνεύσεις και πώς να πείσεις; Γιατί μόνοι μας δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα χρειαζόμαστε όλοι μαζί οι «αποφασισμένοι» να λειτουργήσουν ξεσηκωτικά για τις πλατιές μάζες.
Κάπου διάβασα «Είναι απαγορευτικό να κατέβει στο δρόμο κανείς πέρα από εσάς? ο δρόμος σας ανήκει? Εσείς ξέρετε τι θα κάνετε, έχετε σχέδιο δράσης, οι χιλιάδες άνθρωποι όμως που δεν έχουν και έχουν κατέβει στην πορεία, αφήνονται μέσα σε στενά έρμαια των μπάτσων. Εμένα σήμερα με κάνατε, να αισθανθώ πως είστε το ίδιο εχθροί με τους μπάτσους.»
Κάποιος άλλος είπε «Ο δρόμος δεν είναι τσιφλίκι κανενός, ούτε και η αντίδραση προνόμιο ομάδων κρούσης. Οι ομάδες κρούσης έχουν σχεδιασμό και ξέρουν πότε πρέπει να τρέξουν. Εγώ ούτε ξέρω, ούτε και μπορώ να τρέξω, αν η σύμπραξή μου από μερικούς θεωρείται άχρηστη, ή εγώ αναλώσιμη για να κάνουν αυτοί το μπαχαλάκι τους και να νιώσουν μάγκες ας μου το πουν τουλάχιστον. Να ξέρω επιβεβαιωμένα πως έχω απέναντί μου δυο φασισμούς και να τους παρατήσω να παίζουν μόνοι τους counter strike στο δρόμο.»
Το λέω αυτο γιατί πιστεύω ότι αυτούς τους ανθρώπους πρέπει να τους έχουμε μαζί μας και όχι εναντίον μας. Αυτό σημαίνει ότι η δράση των «αποφασισμένων» πρέπει να μπορεί να υποστηριχτεί και να διεκδικήσει την πλειοψηφία με το μέρος της. Όταν δεν μπορούμε να καλέσουμε τον λαό σε ειρηνική διαδήλωση- διεκδίκηση των δικαιωμάτων του τότε φίλοι μου έχουμε χάσει από χέρι.
Nα σταματήσει αυτή η αντιπαλότητα, και ποτέ δεν θα ακούσω γιατί πολλοί επιθυμούν την αντιπαλότητα απλά δεν καταλαβαίνω το γιατί τους ανεχόμαστε.
Αυτό που επιδιώκουν με κάθε τρόπο είναι να μας αδρανοποιήσουν σε επίπεδο δράσης αλλά και σκέψης και γι’ αυτό χρησιμοποιούν με πανούργο τρόπο την προπαγάνδα, την παραπληροφόρηση και την τρομοκράτηση. Εξακολουθώ να πιστεύω ότι ο μαζικός αγώνας είναι η μόνη απάντηση στο σύστημα. Για να το καταφέρουμε αυτό όμως πρέπει να ξεφύγουμε από τον μικρόκοσμο μας και να απευθυνθούμε στον λαό και να αρχίσουμε τον διάλογο μαζί τους. Εαν θέλουμε την ανατροπή πρέπει να βρουμε τα μεσα να αναδείξουμε τις ιδέες μας να καταλάβουν οτι οι διεκδικήσεις μας είναι και δικές τους.
Επιτέλους ας τινάξουμε όλοι από επάνω μας τη σκόνη της μοιρολατρίας και της ανημποριάς και ας διεκδικήσουμε ένα καλύτερο κόσμο.
ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΥ !
ΥΓ( άσχετο) πρώτη φορά έχω το θάρρος να γράψω έαν και παρακολουθώ ΣΧΣ από την αρχή αρχή και χαίρομαι ιδιαίτερα που μας ήρθες μαύρε. Καλη συνέχεια.
Αναλύσεις, θεωρίες, επιχειρήματα, οργή, αγανάκτηση, τύψεις, ενοχές, , απελπισία, προδοσία, κλείσιμο στο υπέροχο εγώ…
Και ο ‘’περιπλανώμενος θίασος΄΄ πάντα εκεί… αριθμοί που κάτι ψελλίζουν, κάτι διεκδικούν – ναι, κατάλαβέ το, για αυτούς είμαστε μόνο αριθμοί, ποσότητα, μάζα. Ένας εύπλαστος περιπλανώμενος θίασος – και που αντιμετωπίζονται σαν ενοχλητικά έντομα, από ανθρώπους που αποφασίζουν μέσα από καλά κλιματιζόμενα κτήρια. Από ανθρώπους που κοιτούν χαρτιά, που σε αναγνωρίζουν μόνο μέσα από χαρτιά, από ανθρώπους που δεν έχουν νοιώσει την αγωνία του αύριο ούτε στους χειρότερούς τους εφιάλτες και που χαμογελούν μέσα από ακριβά κουστούμια, εξερχόμενοι από σοβαρές συνεδριάσεις και από ακριβά αυτοκίνητα, για τα μάτια σου και μόνο.
Και ο ‘’περιπλανώμενος θίασος΄΄ πάντα εκεί… άλλοι από συμφέρον, άλλοι από ανάγκη, άλλοι σε διατεταγμένη υπηρεσία, άλλοι από πραγματικό ενδιαφέρον. Οι τελευταίοι είναι που συμμετέχουν δυσκολότερα και που αποχωρούν ευκολότερα από τα δρώμενα του ΄΄θιάσου’’.
Δεν ξέρω να σου πω που να σταθείς. Δεν ξέρω να σου πω τι να κάνεις.
Ξέρω πως η φυσική σου παρουσία είναι απαραίτητη σαν ελάχιστο δείγμα αυτοσεβασμού. Ξέρω πως θα κερδίσεις ελάχιστα ή και τίποτα. Και εσύ τα ξέρεις όλα αυτά. Γνωρίζουμε τους τρόπους, γνωρίζουμε τις διαδικασίες, γνωρίζουμε τα αποτελέσματα κι όμως δρούμε…
Είναι απλά μια απόφαση. Εδώ, τώρα. Τουλάχιστον ας φύγουμε χαμογελώντας.
Δεν ακούω την σκέψη σου. Έχω ανάγκη την φωνή σου…
Στους δρόμους θα σε βρω
για άλλη μια φορά
κι ας ξέρω μέσα μου
πως τίποτα, ποτέ, κανείς και πουθενά…
Joker.
Οι διαφορετικές προσυγκεντρώσεις δυστυχως αναδεικνύουν τις αδυναμίες των συνδικαλιστικών φορέων και των οργανωσεων. Πιστευω πως ειναι πολύ προβληματικό οτι τα τελευταία χρόνια προσπαθεί ο ενας να διαχωριστεί απο τον άλλον χωροταξικά, ισως επειδη δεν μπορούν ή επειδη εχουν τοσο μεγάλη αγωνία να διαχωριστούν πολιτικά.
Και αν αυτός ο χωροταξικός διαχωρισμός είχε ενα νόημα (εστω και στρεβλά) στο παρελθόν, θα έπρεπε να εχει πάψει εδω και καιρό. Το ΚΚΕ καταδίκαζε όποιον καλούσε στην προσυγέντρωση της ΓΣΕΕ ως χειροκροτητη του Πολυζωγόπουλου ή του Παναγόπουλου, λες και η επαναστατικότητα μετριέται απο τα χιλιόμετρα που σε χωρίζουν απο την προσυγκέντρωση της ξεπουλημένης ηγεσίας της ΓΣΕΕ. Ξεχνουσαν οτι ο διαχωρισμός αυτός είναι πρωτα και κύρια πολιτικός και οτι μπορεί να εκφραστεί απο τα διαφορετικά συνθήματα, τις διαφορετικές πρακτικές στο δρόμο και τον διαφορετικό τρόπο που συγκροτείται ετσι και αλλιώς το καθε μπλόκ.
Και αν όπως είπα και πριν είχε ενα νόημα ο διαχωρισμός αυτος πριν λίγα χρόνια, σε περιοδους κινηματικής νηνεμίας, απο δυνάμεις του εργατικού κινήματος που ηθελαν να αναδείξουν μια άλλη μορφη οργάνωσης των σωματείων, το συντονισμό των σωματείων απο τα κάτω με ζωντανές αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες, τη συγκρότηση ενος διεκδικητικού, αγωνιστικού εργατικού κινήματος που δεν θα εχει καμία σχέση με τη ρεφορμιστική γραφειοκρατική ΓΣΕΕ, νομίζω πως τωρα αυτοι οι διαχωρισμοί (χωροταξικοί) λειτουργουν αρνητικά για το ίδιο το κινημα.
Οι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ ξέρουν πολύ καλά οτι οι πλατιες μαζες εργαζομένων τους εχουν γυρισει την πλάτη, δεν χρειάζεται να μαζευτούν 3 και ο κούκος στην πλατεία Κλαυθμώνος για να το καταλάβουν καλύτερα. Ετσι και αλλιώς ακόμα και σε μια ενιαία πορεία δεν θα μπορούσαν με τίποτα να ελέγξουν και να χειραγωγήσουν την αγωνιστική διάθεση του κόσμου που διαδηλώνει. Εχουμε δει πολλές φορές τις «ηγεσίες» που εχουν αποκοπεί απο τις μάζες να ξεπερνιούνται (ακόμα και να ποδοπατιούνται) απο την αγωνιστική διάθεση των μαζων. Κακώς πιστευουν λοιπόν μερικοί οτι αν ξεκινήσουν 10 μπλόκ απο την προσυγκέντρωση της ΓΣΕΕ θα καπελωθούν απο την ηγεσία της και θα τους ακολουθήσουν σε εναν ακόμη «περίπατο», οπως συνήθως εχουν στο μυαλό τους οι εργατοπατέρες αυτες τις διαδηλώσεις. Τα ιδια μπλόκ μπορούν κάλλιστα να αποκλείσουν τη βουλή, να περικυκλώσουν υπουργεία ή να συγκρουστούν άγρια με τις δυνάμεις καταστολής ανεξάρτητα απο τα σχέδια των ξεπουλημένων ΠΑΣΟΚων. Και οταν οι ίδιοι θα παρακαλάνε τον κόσμο να διαλυθεί, να σκύψει το κεφάλι, να απομακρυνθεί απο τις επικίνδυνες «κόκκινες ζωνες», θα φανεί ξεκάθαρα πως το εργατικό κίνημα δεν ελέγχεται και δεν ακολουθεί τους ξεπουλημένους αυριανούς βουλευτες του ΠΑΣΟΚ.
Μαύρε καλώς μας ήρθες..
Μπορεί να ακουστέι λίγο απλοικό ,αλλά δεν πιστεύω οτι κόσμος που δεν ανηκει πουθενα θέλει να κατεβει αλλά δεν ξέρει σε ποιά συγκέντρωση να πάει και επειδη δεν υπάρχει μια που να μήν ανήκει κάπου ή επειδή δεν είναι όλες μαζί ξενερώνει και δεν πάει καθόλου…
Ειναι λιγάκι πιο βαθυ το ζήτημα.
Νομίζω οτι ΑΚΟΜΑ το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι να ΠΑΕΙ κάποιος μή οργανωμένος σε πορεία ή συγκέντρωση και όχι τόσο το σε ποιά απο όλες θα πάει κατα την άποψή μου.
Στην ερώτηση λοιπόν
«που σκατά να πάει την Πέμπτη αυτός που δεν είναι με κανέναν» εγώ απαντω :
Οπουδήποτε, αρκεί να κατέβει.
ΥΓ.Ατομα που δεν ανήκουν ούτε καν είναι κοντα σε κάποια συλλογικότητα ή κομμα συνήθως και ακούγοντας την συνείδησή τους κατεβένουν να διαδηλώσουν συνηθως δεν ενδιαφέρονται αν είναι στο μπλοκ των πρωτοβάθμιων ή της ΓΣΕΕ ή του ΠΑΜΕ.
(Νομίζω..)
Ο θεός να μας φυλάει από όσους μαθαίνουν για την αυτοοργάνωση, τις κομμούνες ή την πολιτική οικονομία από περιέργεια. Και λέω «ο θεός» γιατί δε διαφέρει καθόλου το «ακαδημαικό» (βλέπε προσποιητό) ενδιαφέρον από τη θεολογία και τη στείρα θρησκοληψία του φιλάνθρωπου που δήθεν ενδιαφέρεται για τα κοινά.
Την αυτοοργάνωση, τις κομμούνες, την πολιτική οικονομία την εμπεδώνει κανείς από τη ζωή, ενδιαφέρεται και μαθαίνει για να το εφαρμόσει κι όχι για να κάνει τον έξυπνο στις κουλτουριάρικες παρέες του.
«Ανάμεσα σε έναν κριτικό της τέχνης και έναν ποδοσφαιριστή, επιλέγω να λάβω υπόψη τη γνώμη του δεύτερου για τα έργα μου.» Σαλβαδορ Νταλί
Προτιμώ λοιπόν να βαδίσω δίπλα σε έναν συνάδελφο που αντιμετωπίζει υπαρκτό οικονομικό πρόβλημα παρά δίπλα σε έναν «καταρτισμένο» συνδικαλιστή. Κι αυτό επειδή ο πρώτος θα φτάσει μέχρι το τέλος κι έχουμε κοινά συμφέροντα. Ο δεύτερος άντε να φτάσει μέχρι τα βουλευτικά έδρανα ή την υπουργική καρέκλα.
Αυτός λοιπόν που δεν είναι με κανέναν δεν είναι μόνος του. Δίπλα του έχει όλους εμάς. Μόνοι τους είναι όσοι κοιτάζουν το ατομικό τους συμφέρον και χρησιμοποιούν όλους εμάς για να το πετύχουν.
«οχι άλλο branding στον συνδικαλισμό…»
Αυτό είναι μακράν το καλύτερο σύνθημα που έχω διαβάσει.
Ίσως θα έπρεπε ΠΡΩΤΑ να οργανωθεί μία αντίσταση στην «αντίσταση» των επαγγελματιών διαδηλωτών και μετά να οργανωθεί αντίσταση στα μέτρα που αναγγέλονται και που θα αναγγελθούν.
Όταν λυθεί αυτό, θα γίνουμε όλοι μία ωραία παρέα στους δρόμους. Μέχρι τότε ο Γιωργάκις θα αλωνίζει ΑΝΕΝΟΧΛΗΤΑ με την ανοχή των κομματικών παρωπίδων μας.
…Το παραπάνω δεν είναι είδηση ή άποψη, είναι η αρχή ενός σχολιασμού πάνω στην ερώτηση “που σκατά να πάει την Πέμπτη αυτός που δεν είναι με κανέναν;”…
—————————————————————–
Δεν διοργανώνουν και οι Σχολιαστές Χωρίς Σύνορα την δική τους συγκέντρωση ; ΄Ετσι για να γίνουν πέντε οι συγκεντρώσεις.
Αφετηρεία θα είναι τα γραφεία του tvxs στον νέο κόσμο.
Περιμένω κάλεσμα
αγαπητε ερωτικέ εμπνευστή, μη μου κλέβεις τις ιδέες… αν και είθισται ο διευθυντής να οικειοποιείται τις ιδέες του υποδιευθυντή…
αχχααχχα
… αν και είθισται ο διευθυντής να οικειοποιείται τις ιδέες του υποδιευθυντή…
————————————————————–
… ως συνήθως
και το σχετικό
Ελπίζω να μην είναι αύριο έτσι και η απεργία.
Του ελαφρολαϊκού δηλ.
https://sxoliastesxwrissynora.wordpress.com/2010/07/07/apergia/#comment-23334
άσχετο
Την διοργάνωση του συγκεκριμένου καλέσματος θα την αναλάβει ο κούλογλου αυτοπροσώπως.
Ενώ σε ρόλους κουκουλοφόρων θα είναι οι :
μπαζιωτόπουλος, imagine, κούτσογλου και αλή/πιπίτσα
Πρώτα απ’ όλα θα συμφωνήσω και με sosta, ότι δηλ. καλώς μας ήρθες και ακόμη καλύτερα μας γράφεις (…άρθρα μην παρεξηγηθώ)
Αν και σου έχω ήδη στείλει τα καλωσορίσματα σε άλλο θρεντ
Πάντως, όπως και νά’χει το θέμα και όποιες και αν είναι οι … «διαφορές» μεταξύ μας, η ισχύς πάντα βρίσκεται εν τη ενώσει (για δείτε τι κάνουν οι καπιταλιστές στα δύσκολα. ΄Οταν δηλαδή απειλείται η κυριαρχία τους. Ενώνονται. Και μιλάμε για τους καπιταλιστές που κοιτάζουν το κέρδος, άρα έχουν τεράστιες «διαφορές» μεταξύ τους).
΄Οσο δεν επικρατεί η ένωση μεταξύ μας επάνω σε κοινά θέματα που μας απασχολούν και κοινές πρακτικές (με όσες από αυτές συμφωνούμε), τόσο δίνουμε «ζωτικό χώρο» στην κυριαρχία.
Τόσο η κυριαρχία «διαίρει και βασίλευε».
Εκτός και αν δηλώνουμε «επαναστάτες» για να προβληθούμε («επαναστατικός βουγιουκλακισμός», όπως έχουμε ξαναπεί) ή επειδή είμαστε και λίγο άχρηστοι για να διαχειριστούμε την ζωή μας και τις απαιτήσεις της
Ας τελειώνουμε με έναν προβληματικό και αρρωστημένο «πολιτικό ναρκισσισμό», που στην πράξη οφελεί μόνο την κυριαρχία και εμάς μας φέρνει σε χειρότερη θέση και ατομικά, καθώς και συλλογικά.
Κατά πόσο όμως είμαστε ώριμοι για το συλλογικό;
Κατά πόσο καταπολεμούμε έναν μεγάλο μας εχθρό, τον εγωισμό;
Κατά πόσο όμως αφήνουμε τον εγωισμό μας να καλύψει και να κυριαρχήσει επάνω στις προσωπικές μας και υπαρξιακές μας ανάγκες;
εγώ απλά θα προσθέσω στο κείμενο του denyal μια ακόμη επιλογή… ας πάρει ένα φίλο του, μια φίλη του και ας πάει μια βόλτα μέσα στην πορεία χωρίς να είναι σε κάποιο μπλοκ ή ας πάει στο μπλοκ κάποιου φίλου φίλης… ας περπατάει ανάμεσα… το περπάτημα κάνει καλό…
ας κατεβουν στην πορεία σαν παρέα, όπως βγαίνουν για ποτά. αν θελει να βρει κανείς δικαιολογίες για να μην κατέβει, θα βρει πολλές…
αν μαζευτεί πολύς κόσμος έτσι η πορεία δε θα έχει κενά ανάμεσα στα μπλοκ, θα γίνει μια λαοθάλασσα…
….ας κατεβουν στην πορεία σαν παρέα, όπως βγαίνουν για ποτά….
—————————————————————–
@ j4nus
Αν κατέβω έτσι σε πορεία, θα είμαι ντρίρλα και θα κάνω φασαρίες
κι έχω και καιρώ να κάνω φασαρίες, καθ’ ότι είμαι και καλό παιδί
Οπότε βρες άλλο παράδειγμα
εγώ έτσι κατεβαίνω… για να κάνω φασαρίες…
είμαι φαν της ανησυχίας, αταξίας και ανασφάλειας… γιατί εγώ πάλι είμαι κακό παιδί…
χαχαχα, έτσι!
οπότε δεν κρατάς και ημερολόγιο (http://74.55.230.37/forum/61—–/8907#8907)
τα καλά αγόρια πάνε στον παράδεισο, τα κακά παντού… και ενίοτε στην (αν)άβυσσο…
και νά’ταν μόνο αυτό κιχώτη;
Συνήθως μένουμε στο να δείχνουμε αριστερά και δεξιά, χωρίς καν να επιχειρούμε να βαδίσουμε τον δρόμο που δείχνουμε και ας κάνουμε λάθος
Προτιμώ τον λανθασμένο δρόμο, παρά αυτόν που δεν περπατήθηκε ποτέ
Αυτός ο δρόμος που περπατήθηκε και αποδείχθηκε λανθασμένος, αυτός ο ίδιος ο δρόμος θα σε ωθήσει να περπατήσεις και τον σωστό (δρόμο)
Εγώ προτιμώ έναν φρέσκο δρόμο παρά εναν χιλιοπερπατημένο που μας εφερε εδώ που είμαστε. Ίσως κάποτε οι πορείες να ήταν αποτελεσματικές. Αλλά ο άνθρωπος εξελίσεται και εξελίσει μαζί του και όλα τα συστήματα που γεννά. Αλλίως θα πολεμούσαμε ακόμα με πέτρες. Η γενιά των πορειών κατάντησε ο δυνάστης των παιδιών της. Δεν γουστάρουμε ανατροπή. Γουστάρουμε να αυξήσουμε τα ψίχουλα που μας πετάνε η απλα να τα διατηρήσουμε. Μακάρι οι νέες γενιές να αηδιάσουν τόσο ωστε να κάνουν μία νέα αρχή απο το μηδέν.Χωρίς δεκανίκια αντίστασης και αυθεντίες. Να δουν την ζωη στο είναι της και όχι στο φαίνεσθαι. Παρ ΄ολα αυτά σεβαστή η άποψη σου.
Κι εγώ σε φρέσκους δρόμους αναφέρομαι Zof.
Από την στιγμή όμως που είναι φρέσκιοι δεν μπορείς να ξέρεις εκ των προτέρων (μόνο να σχεδιάσεις), αν θα είναι ορθοί ή λανθασμένοι. Σ’ αυτό ακριβώς το σημείο πολλές παραδοσιακές ριζοσπαστικές θεωρείς διαφώνησαν και διχάστηκαν (αν δηλαδή ο τάδε φρέσκος δρόμος είναι ορθός ή λανθασμένος).
Αυτό όμως μόνο η πράξη μπορεί να το δείξει και η ίδια η πράξη να τον αναθεωρήσει ή να τον προχωρήσει.
Πάντως στον μύθο με τον δρόμο της αρετής και τον δρόμο της κακίας, ο Ηρακλής ακολούθησε αυτόν της αρετής, ο οποίος όμως ήταν δύσκολος, απότομος και δύσβατος.
Στο τέλος όμως σε δικαίωνε (και δεν ακολούθησε αυτόν της κακίας, ο οποίος ήταν στρωμένος με τριαντάφυλλα, καλοπέραση, τιρβή, ασωτία, κ.ά και ο οποίος όμως ανέδειξε μεταγενέστερα και τον βασιλιά της Ασσυρίας, Σαρδανάπαλο ,ως… τέτοιον).
http://tha.pblogs.gr/files/120970-%C3%8F%20%C3%88%C3%81%C3%8D%C3%81%C3%94%C3%8F%C3%93%20%C3%94%C3%8F%C3%95%20%C3%93%C3%81%C3%91%C3%84%C3%81%C3%8D%C3%81%C3%90%C3%81%C3%8B%C3%8F%C3%95.jpg-
…Δεν γουστάρουμε ανατροπή. Γουστάρουμε να αυξήσουμε τα ψίχουλα που μας πετάνε η απλα να τα διατηρήσουμε….
———————————————————–
@ Zof
γενεὰ πορεύεται καὶ γενεὰ ἔρχεται καὶ ἡ Γῆ εἰς τὸν αἰῶνα ἕστηκεν (δηλ. γενιές έρχονται και γενιές φεύγουν (δηλ. πεθαίνουν) και έτσι κατορθώνει να διατηρείται ζωντανή η Γη.
γενιές ανθρώπων δηλαδή.
…Δεν γουστάρουμε ανατροπή. Γουστάρουμε να αυξήσουμε τα ψίχουλα που μας πετάνε η απλα να τα διατηρήσουμε….
———————————————————–
@ Zof
Δηλ., τι θέλω να πω.
Αν ένα συλλογικά επαναστατικό κίνημα δεν ονειρεύεται και δεν πράττει με προοπτική την ανατροπή, τότε η κοινωνία, όχι μόνο απλά θα διατηρεί τα ψίχουλα που της πετάνε, αλλά θα τα χάνει κιόλας (δες τι έγινε και με το ΔΝΤ, το οποίο «πάτησε» επάνω σε μια ελληνική κοινωνία που ήδη βρισκόταν σε λήθαργο, σε αποχαύνωση και σε συμβιβασμό )
…Δεν γουστάρουμε ανατροπή. Γουστάρουμε να αυξήσουμε τα ψίχουλα που μας πετάνε η απλα να τα διατηρήσουμε….
———————————————————–————–
@ Zof
Αν τώρα θελήσουμε και την ανατροπή του σημερινού συστήματος (καπιταλιστικού-κοινοβουλευτικού).
Ενός συστήματος δηλ., που ανά πάσα ώρα και στιγμή μπορεί να μας πάρει τα ψίχουλα που μας έχει πετάξει (κυρίως ως αποτέλεσμα κοινωνικών αγώνων) και το οποίο ανά πάσα ώρα και στιγμή μπορεί να μας οδηγήσει σε πόλεμο, γεννοκτονίες, εκμετάλλευση, κ.λπ, τότε πρέπει να ονειρευτούμε και την κοινωνία την οποία θέλουμε (και να δράσουμε προς αυτή την κατεύθυνση)
Γενεὰ πορεύεται καὶ Γενεὰ ἔρχεται καὶ ἡ Γῆ εἰς τὸν αἰῶνα ἕστηκεν
και το ερώτημα που παραμένει είναι το εξής:
Τελικά γουστάρουμε ή δεν γουστάρουμε την ανατροπή;
Γουστάρουμε να ζήσουμε καλύτερα (ατομικά και συλλογικά) ή δεν γουστάρουμε;
Να καιγόμαστε να χανόμαστε
φλόγα τη φλόγα π’ αγαπιόμαστε
Να καιγόμαστε και να σβήνουμε
στάχτη τη στάχτη μας ν’ αφήνουμε
Κι όλα τα λάθη που ‘χω κάνει
σε σένα να βρούνε λιμάνι
να βγάλει η αγάπη σου φιρμάνι
μόνο για σένα να πονώ
Κι αν ταξίδεψα κι αν περπάτησα
σ’ άλλες καρδιές κι αν παραστράτησα
στο ποτήρι σου μεθυσμένη πια
μες το στρατώνα σου διπλή σκοπιά
Κι όλα τα λάθη που ‘χω κάνει
σε σένα να βρούνε λιμάνι
να βγάλει η αγάπη σου φιρμάνι
μόνο για σένα να πονώ
Η δική μου απάντηση μάλλον γέρνει προς τα Προπύλαια. Χωρίς αυταπάτες περί «τρίτου πόλου» του συνδικαλισμού από το συντονιστικό των πρωτοβάθμιων αφού η επιλογή μου δεν είναι πολιτική αλλά ταξική.
Για τα όνειρα που λέει ο τολος, αν δεν ονειρευόμασταν θα είχαμε σαλτάρει.
Το δικό μου όνειρο έχει φάτσες οργισμένες, γροθιές σφιγμένες και μάτια που πετούν φλόγες. Δε μιλάω για κινηματογραφικούς υπερήρωες αλλά για ανθρώπους της διπλανής πόρτας, καθημερινές φάτσες παραμορφωμένες από την καταπίεση και την υποταγή που ξεσπούν σε μια ορμητική, ξέφρενη πορεία προς το άγνωστο γιατί το γνωστό τους σκοτώνει.
Τ’όνειρό μου έχει μια τεράστια μάζα ανθρώπων που έχουν βρεί τους τρόπους να αποφασίζουν από κοινού με κοινά αποδεκτούς τρόπους για τα κοινά τους προβλήματα. Εχει ευχαριστημένους, έχει και δυσαρεστημένους, όλους όμως με τις ίδιες ευκαιρίες και την ίδια εξουσία με τον οποιονδήποτε άλλο. Εχει ανθρώπους που δεν έχουν λόγους να μην είναι ενωμένοι.
Υ.Γ.Φίλτατε τολος, δε μου αρέσει να μασάω τα λόγια μου, στο λέω στα ίσα κι αν θες σεβάσου το. Ανεξάρτητα με τα όσα λες και σε γενικές γραμμές συμφωνώ, τα πολλά σχόλια που κάνεις είναι ενοχλητικά για όποιον διαβάζει, ιδιαίτερα για όσους ενδιαφέρονται για όσα γράφεις.
Αν θέλεις μάζεψε τα σε ένα σχόλιο για να βγαίνει και νόημα. Η κριτική γίνεται εντελώς καλοπροαίρετα κι επειδή πιστεύω ότι γράφεις για να σε διαβάζουμε κι όχι για να μας μπερδεύεις.
Προσωπικά θα κατέβω με τα πρωτοβάθμια σωματεία.
Αλλά σαφώς και είναι δευτερεύον ζήτημα το σημείο της προσυγκέντρωσης σε σχέση με το να κατέβει κανείς στην πορεία.
Περισσότερη σημασία έχει επίσης το σημείο κατάληξης της πορείας. Δηλαδή από το να γίνει άλλη μια καθιερωμένη βόλτα Σταδιου-Σύνταγμα-Πανεπιστημίου, η πορεία να μείνει μπροστά στη Βουλή και να προσπαθήσει να κάνει περικύκλωσή της.
Χτες ψηφίστηκε επί της αρχής το ασφαληστρικό. Και αυτό είναι μια ήττα που πρέπει να προβληματίσει όλες τις δυνάμεις του κινήματος που δεν έκαναν έστω μια πορεία.
Είμαστε ήδη στο και 5.
Η κυβέρνηση διδάχτηκε από τον καλοκαιρινό οίστρο της προηγούμενης που κάθε αντιλαικό νομοσχέδιο το πέρναγε μαζί με τα μπάνια του λαού.
Η αριστερά πότε θα διδαχτεί από τα λάθη της;
υγ: Μαύρε, καλορίζικος 🙂
όπως έγραψαν κι άλλοι, ας κατέβει ο κόσμος και ας πάει όπου θέλει…Αλλά να κατέβει…
Η ηττοπάθεια και η απογοητευση οδηγούν μόνο σε αδράνεια και παράλυση…
Ναι!Υπάρχουν προβλήματα, διασπάσεις, σκοπιμότητες και διχασμοί που αδυνατίζουν τον αγώνα κατά αυτής της Χούντας…
Αλλά δεν μπορούν αυτά και άλλα περισσότερα να είναι άλλοθι ιδιώτευσης και απαξίωσης του δρόμου και των αγώνων του…
Αν κατέβαινε κάτω μισό εκατομμύριο, όλα τα μπλόκα θα ενώνονταν αναγκαστικά και τότε θα πήγαινε περίπατο η διάσπαση και οι σκοπιμότητες!
Ας κατέβουμε ολοι κάτω και θα βρεθεί πού θα πάμε!
Διαβάζοντας τα σχόλια καταλαβαίνω ότι το πιο σημαντικό είναι να κατέβεις στη πορεία. Δεν έχει σημασία με ποιον και που, δεν έχει σημασία αν είσαι συνηδητοποιημένος ή ξέρεις γιατί κατεβαίνεις. Το σημαντικό είναι να κατέβεις ολούθε, ανάμεσα στα μπλοκ ας πούμε, για να φαινόμαστε πολλοί. Το νομοσχέδιο, που δεν έχει σημασία αν ξέρεις τι λέει ή αν σε αφορά, πέρασε και άρα δεν υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος λόγος πάλης στη συγκεκριμένη περίπτωση…αλλά δεν πειράζει…κατέβα εσύ και άσε τ άλλα σ εμάς «που ξέρουμε». Ας κάνουμε ένα κάτι έτσι…μια αυθόρμητη ομορφιά!
Έλα όπως είσαι (κάτι μου θυμίζει αυτό…) και άμα γουστάρεις φέρε και καμιά μολότοφ. Κοίτα μόνο να μη τη πετάξεις σε καμιά τράπεζα με απεργοσπάστες μέσα γιατί τότε θα είσαι μηδενιστής και δε θα σ αγαπάμε!
Λατρεύω το Νταλί, Μαύρε, αλλά έλα ντε που δεν έχω δει ποτέ μα ποτέ ποδοσφαιριστές να κατεβαίνουν σε πορεία. Φαντάζεσε να κατέβαινε όλη η ΑΕΚ (μπάλα, μπάσκετ, βόλει….), αθλητές, προπονητές έτσι μπούγιο; Αλλά μάλλον ή αυτοί δεν είναι εργαζόμενοι ή δεν είναι συνηδητοποιημένοι. Όπως ας πούμε και τα υπόλοιπα 9 και βάλε εκατομμύρια που ζουν στο Ουνανιστάν και δε κατέβαίνουν στις πορείες.
Που είναι και συννένοχοι, ας μη το ξεχνάμε.
Παιδιά, και θα σας χειρωκροτάω όταν γουστάρω και θα σας τη λέω. Αρεστός δε μ ενδιαφέρει να γίνω.
Καλή πορεία σήμερα.
«Το νομοσχέδιο, που δεν έχει σημασία αν ξέρεις τι λέει ή αν σε αφορά, πέρασε και άρα δεν υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος λόγος πάλης στη συγκεκριμένη περίπτωση…αλλά δεν πειράζει»
ΕΔΩ ΚΑΝΕΙΣ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΛΑΘΟΣ!
Έχουν υπάρξει νομοσχέδια που αποσύρθηκαν κάτω από τεράστια λαϊκή πίεση κι ας είχαν ψηφιστεί…
Επίσης αυτό το νομοσχέδιο αφορά το σύνολο των εργαζομενων αλλά και μικροαστών και επομένως δεν έχει την διάσταση που του αποδίδεις.
Εσύ έχεις ενημερωθεί τι είναι αυτό;
Έχεις ενημερωθεί ότι η χώρα σου βρίσκεται σε ιδιοτυπο καθεστώς ΧΟΥΝΤΑΣ ΔΝΤ;
Έχεις πάρει χαμπάρι τι έχει γίνει τους τελευταίους μήνες;
Τελικά εσύ θα κατέβεις σήμερα;
Άκου λιγάκι και αυτόν εδώ τον άνθρωπο: http://vimeo.com/12615104
, έναν από τους πολλούς δηλαδή,
δε θα πάθεις τίποτα
Ξεκίνησα με όλη τη καλή διάθεση αλλά δεν άντεξα πάνω από 3 λεπτά. Απλά δε μ ενδιαφέρει. Καλή προσπάθεια ακούγετε, καλή συνέχεια νάχετε.
Μάλλον δεν έχεις καταλάβει ότι δεν είναι όλοι πολητικοποιημένοι, μ όρεξη ν ασχολούνται όλη μέρα, κάθε μέρα με τα εργατικά και τον συνδηκαλισμό.
Τις ευχές μου σας τις έδωσα, τη κρητική μου την έκανα, και πάλι καλή πορεία να χετε.
Προσέχτε γιατί τα γουρούνια είναι ιδιαίτερα οξύθημα το καλοκαίρι. Κάτι οι ζέστες, ιδρώνουν και βρωμάνε, με τις μάσκες βγάζουνε σπυράκια στη μούρη, συγκαίονται και τα καλαμπαλίκια τους…
Και να σου πω και κατιτίς ακόμα γιατί είμαι σύγουρος ότι μ έχεις παρεξηγήσει.
Δεν κρίνω την απόφασή σου να κατέβεις στη πορεία. Ούτε καν τη πορεία αυτή καθ αυτή. Καλά κάνεις.
Αυτό που λέω είναι ότι ΝΟΜΙΖΩ (να μια λέξη που δε σ έχω δει να τη χρησημοποιείς καθόλου) ότι για να κατεβεί ο κόσμος που θέλεις να κατέβει για να γίνει κάτι, θα πρέπει:
1. ν αλλάξεις τη συνθηματολογία
2. να ποικίλεις το τρόπο δράσης
Αλλιώς θα είσαστε πάντα μεταξύ σας. Που κι αυτό κακό δεν είναι αν αποφασίσεις ότι αυτό είναι που θέλεις. Αν δηλαδή αποφασίσεις ότι εγώ κάνω αυτό που κάνω και στα τέτοια μου ποιος θα ρθει.
Και να στο σπάσω και σε σέντσια.
Αν θες μαζικότητα θα πρέπει ν αλλάξεις εσύ. Όχι να λες ότι φταίει ο κόσμος που δεν έρχεται.
Αν δε σε ενδιαφέρει η μαζικότητα, μη κλαίγεσαι που δεν καταβαίνουν στις πορείες σου.
Αυτά και τέλος από μένα.
Πάντως 5 Μάη το είχαμε κερδίσει το στοίχημα της μαζικότητας πέρα από κάθε φαντασία…
Ο καθένας συνεισφέρει όπως μπορεί…
Όποιος δεν εμπνέεται και δεν πείθεται από κάποια , ας φτιάξει τα δικά του για να εμπνεύσει τον εαυτό του και άλλους…
Τελικά όλοι και ο καθένας μας έχει τις ευθύνες του στην Ιστορία, στο τι κάνει και δεν κάνει, στο πόσο συμμετέχει ή απέχει…
Μην περιμένεις από άλλους να φτιάξουν!
Δώσε το δικό σου στιγμα και τις δικές σου προτάσεις!
Αλλά να συμμετέχεις!
Αλλιως δεν γίνεται τίποτε…
Να σε βοηθήσω. Ο Χριστόδουλος ήταν.
Τι σχέση έχει με την απεργία όμως;
Μήπως είσαι λίγο άδικος;
Για τη «ΧΟΥΝΤΑ» θα το συζητήσουμε άλλη φορα.
Ελπίζω σήμερα να υπάρξει η «τεράστια λαική πίεση» από «το σύνολο των εργαζομενων αλλά και μικροαστών» και ν αποσυρθεί το νομοσχέδιο.
Όπως είπα δε θα κατέβω. Δεν είμαι ούτε εργαζόμενος ούτε μικροαστός. Σόρι.
ούτε άνεργος;ούτε διανοούμενος;ούτε ακτιβιστής;
Αλλά τι;
Επιχειρηματίας με καράβια και εργοστάσια;
Γιατί τελικά μόνο αυτοί έχουν συμφέρον να μην κατέβουν σήμερα…
Όσο για το ΧΟΥΝΤΑ, μπορείς να ψάξεις στο νετ αλλά και δω τι είναι το ΔΝΤ ,τι έχει κάνει σε άλλες χώρες και αν η παρέμβαση του στα εσωτερικά των χωρών συνιστά την χειρότερη ΧΟΥΝΤΑ ή όχι…
Το βιολί σου με τους απρόμαυρους δυισμούς σου κι εσύ κι ο Κιχώτης. Ή έτσι ή αλλιώς. Δεν υπάρχει ενδιάμεσα. Όποιος δε κατεβαίνει στη πορεία σήμερα είναι «Επιχειρηματίας με καράβια και εργοστάσια», έτσι;
Δεν υπάρχουν άλλες αποχρώσεις; Τι να σου κάνω; Μόνος σου τις αμολάς.
Και δε θα κάτσω να κάνω απολογισμό της δράσης μου ούτ εδώ ούτ αλλού.
Φιλικότατα και μάτσα μούτσα!
Όταν φτάσεις σε ηλικία συνταξιοδότησης ξαναπέστα αυτά.
Μπορεί να είναι λίγο αργά τότε όμως…
Ταπερνίδη θα το γράψω απλά και ξεκάθαρα:
Αν ο κόσμος δεν είναι διατεθιμένος όχι απλά να σηκωθεί από την καρέκλα του, αλλά να ακούσει και 3′ το διπλανό του όπως γράφεις επανάσταση δε γίνεται. Τι να κάνουμε;
Απλά δε Γ-Ι-Ν-Ε-Τ-Α-Ι.
Ευχαριστώ, ο κόσμος είναι είτε πιο πολιτικοποιημένος είτε έχει μεγαλύτερες ανάγκες από σένα Ταπερνίδη.
Δεν έχω σκοπό να πείσω έναν φανατικά «κριτικό» της πορείας.
Κανένας εξ άλλου δε με πληρώνει για αυτό, ούτε είναι η δουλειά μου.
Ευτυχώς στον κόσμο υπάρχουν και άνθρωποι σαν την Κωνσταντίνα Κούνεβα εκτός από τον Ταπερνίδη.
ΥΓ: στο βίντεο σε παρέπεμψα για δύο λόγους βασικά:
ο ένας είναι ότι αν καθόσουν να το δεις θα έβλεπες ότι σε γενικές γραμμές θα συμφωνούσες
ο δεύτερος ήταν για να σου πω με άλλα λόγια ότι ακόμα και η οργάνωση μιας απεργίας και κατεβάσματος στο δρόμο δεν είναι εύκολη δουλειά. Πόσο μάλλον να υπάρχει και φαντασία που αναφέρεις, λες και οι εργαζόμενοι είναι παιδαρέλια και παίζουν με τα κουβαδάκια τους.
Παντως αυτο που βλεπω ειναι οτι και στο μπλογκ αυτο παροτι εχουμε σχολιαστες που καλυπτουν μεγάλο φασμα πολιτικςων πεποιθησεων, απο ανενταχτους εξωκοινοβουλευτικη αριστερα μεχρι ανανεωτικες νοικοκυραιες κυρατσες 😛 υποτιθεται οτι ολοι θελουμε απο αυτοι την κρση να μη χασουμε τα σοσιαλιστικα μας δικαιωματα.. Αλλα για να γινει αυτο πρεπει πρωτα να ενωθουμε και να μαθουμε να ακουμε και να σεβομαστε και να συνδιαλεγομαστε με ανθρωπους με διαφορετικη αποψη (οκ οχι φασιστες η φονιαδες με τους υπολοιπους).. αλλιως οι τραπεζιτες θα κανουν παρτυ.. Το διαιρει και βασιλευε δε χρειαυζεται να μας το επιβαλει κανεις, μια χαρα το εχουμε και απο μονοι μας
Ευλάμπιε, δε χρειάζεται ο απεργός ή ο διαδηλωτής να κάνει αναλογιστική μελέτη για να κατέβει στο δρόμο ή για να ξέρει γιατί διαμαρτύρεται. Σε λίγο θα μας βάλεις να γράψουμε και διαγώνισμα.
Κατεβαίνει
γιατί ξέρει ότι θα δουλεύει περισσότερα χρόνια και θα παίρνει λιγότερη σύνταξη
γιατί πλέον η σύνταξη δε θα υπολογίζεται με βάση τα 5 καλύτερα χρόνια ή με βαση τα 5 τελευταία όπως γινόταν…
γιατί το μνημόνιο λέει στο κράτος να κόψει από τους πολλούς,
γιατί πρέπει να μειωθεί το έλλειμμα, γιατί πρέπει να πληρωθεί το δημόσιο χρέος,
γιατί αν σκάσει το κανόνι στην Ελλάδα, θα είναι ντόμινο που θα οδηγήσει και σε άλλα κανόνια στην Ευρώπη, βλ Ισπανία, Πορτογαλία
γιατί αν γίνει αυτό οι τράπεζες γερμανικές γαλλικές κτλ που έχουν δανείσει όλους αυτούς θα έχουν big time problem…
τώρα κατάλαβες γιατί πρέπει να αποπληρώσουμε το χρέος «μας»; γιατι τρώμε το το αγγούρι; γιατί αν δεν πληρώσουμε την κρίση τους μπορεί και να καταρρεύσουν…
περικοπές σε μισθούς, αυξήσεις φπα, αυξήσεις σε καύσιμα, αύξηση του πληθωρισμού, περισσότερα χρόνια δουλειάς, μικρότερη σύνταξη, συλλογική σύμβαση κουρελόχαρτο, μικρότερες αποζημιώσεις απόλυσης, μεγαλύτερο όριο απολύσεων… λιγότερη αξιοπρέπεια γενικώς…
θες κι άλλους λόγους για να κατέβεις στους δρόμους; όχι οτι σε γυρίζουν 50 χρόνια πίσω; όχι γιατί δεν ευθύνεσαι εσύ για αυτό ή αν δεχτούμε ότι εχεις καποια ευθύνη αυτή είναι η ελάχιστη, είναι η μαλακία σου και το εκλογικό τους σύστημα το απατηλό…
…. Όμως σε τι ποσοστό φταίνε οι ενδοκινηματικές αδυναμίες, σε τι ποσοστό φταίνε οι θεσμοί των Εξουσιών (σχολεία, ΜΜΕ κτλ), και σε τι ποσοστό ανέρχεται η προσωπική ευθύνη-επιλογή;
Και πόσο αποδυναμώνεται και πολυδιασπάται ‘το κίνημα’ όταν χρεώνει στον ευατό του ευθύνες που δεν είναι δικές του και βρίσκεται σε μια μόνιμη ενδοσκόπηση (πες με αλληλοκατηγορίες-αλληλοφαγωμάρα);….
—————————————————————–
@ denyal
denyal δεν αναφέρομαι στον ρόλο που παίζουν οι ενδοκινηματικές αδυναμίες , οι θεσμοί των Εξουσιών (σχολεία, ΜΜΕ κτλ), που για το τελευταίο, έτσι και αλλιώς η κυριαρχία δεν θα μας πει περάστε, αλλά θα μας καταπολεμήσει με κάθε διαθέσιμο και αποτελεσματικό μέσο (εκ των οποίων η καταστολή είναι ίσως μικρής σημασίας, μπροστά σε όλα τα υπόλοιπα και ύπουλα , πολλές φορές μέσα που διαθέτει).
Εκτός αυτού, μη συγχέουμε την διαδικασία της ενδοσκόπησης με αυτήν της ονειροπόλησης.
Αυτός που ενδοσκοπεί, οι πράξεις του είναι πιο αυθεντικές και αποτελεσματικές. Αυτός όμως που ονειροπολεί, πρώτα απ’ όλα είναι στάσιμος, καθώς αυτή η διαδικασία συνδέεται συνήθως με την στασιμότητα.
Τώρα αναφορικά με την αλληλοφαγωμάρα και τις αλληλοκατηγορίες του κινήματος, θα σε παραπέμψω στα σχόλια που έγραψα εγώ, αλλά και άλλοι σχολιαστές, στο θρεντ της inflammatory με θέμα : Ερωτήματα για το Αναρχικό Κίνημα. Αναφορικά από την μεριά μου πρόκειται για επιγραμματικές προσεγγίσεις
https://sxoliastesxwrissynora.wordpress.com/2010/06/08/%CE%B5%CF%81%CF%89%CF%84%CE%AE%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CE%BA%CE%AF%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%B1/
Θα με ενδιέφερε η γνώμη σου
….Υ.Γ.Φίλτατε τολος, δε μου αρέσει να μασάω τα λόγια μου, στο λέω στα ίσα κι αν θες σεβάσου το. Ανεξάρτητα με τα όσα λες και σε γενικές γραμμές συμφωνώ, τα πολλά σχόλια που κάνεις είναι ενοχλητικά για όποιον διαβάζει, ιδιαίτερα για όσους ενδιαφέρονται για όσα γράφεις…..
—————————————————————
@ mauros
Πρώτα απ’ όλα μαύρος ,τα πολλά σχόλια που κάνω όπως θα είδες αποτελούν και απαντήσεις σε συνσχολιαστές και δεν ξέρω την επόμενη απάντηση-σχόλιό τους, για να δώσω μια συνολική απάντηση-σχόλιο (εκτός αυτού το βρίσκω πιο αυθεντικό να απαντάω στον κάθε συνσχολιαστή ατομικά. Δεν είμαι πολιτικός και ούτε θέλω να γίνω).
Το σύστημα με την επιλογή : «Απάντηση» περιπλέκει λίγο τα πράγματα, γιατί κάποιες φορές υπάρχουν απαντήσεις επί των απαντήσεων και το όλο θέμα γίνεται λίγο τουρλουμπούκι.
Πάντως στο άλλο μαγαζί το είχα λύσει το θέμα με το να απαντάω σε κάποιον στο τέλος των σχολίων. Μετά άλλαξε και εκεί το σύστημα.
Τέλος, τις μακροσκελείς απαντήσεις-σχόλια, τα θεωρώ βαρετά (και φιλόσοφος να ήμουν, πάλι δεν θα έμπαινε εύκολα κάποιος στον κόπο να με… διαβάσει).
Από ‘κει και πέρα το παρακάνω και γω λίγο μερικές φορές.
Δεκτό πάντως το αίτημά σου
Μια ανταπόκριση της πορείας όπως την είδα:
Η γνωστή μπατσοκρατία παντού με άπειρους ένστολους αλλά και μεταμφιεσμένους σε πολίτες μπάτσους. Στα Προπύλαια οι γνωστοί «ταλιμπάν-σταλινικοί» που δεν το βάζουν κάτω. Στην Κλαυθμώνος μαζεμένοι καμιά 50αριά άτομα πιστοί του γνωστού ιερατείου της ΓΣΕΕ.
Ο κόσμος έλαμψε δια της απουσίας του.
Αφού ξεκίνησε από τα Προπύλαια το κομματικό μπλοκ του συριζα, τα σωματεία έκαναν μεταβολή και κινήθηκαν προς τη βουλή αντίθετα στην Πανεπιστημίου αιφνιδιάζοντας τους μπάτσους που έτρεχαν να προλάβουν (τι;) πανικόβλητοι.
Και πάλι, ελάχιστα τα σωματεία που έδωσαν φυσική παρουσία στην κινητοποίηση.
Διέκρινα το Σωματείο Βιβλίου-Χάρτου, το ΣΕΤΤΕΑ (οδηγοί δικύκλου), το Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών και το Σερβιτόρων-Μαγείρων.
Τα υπόλοιπα πρωτοβάθμια που συμμετέχουν στο συντονισμό (γύρω στα 50 που συμμετέχουν στις συνελεύσεις από Αθήνα) δεν είχαν διακριτή παρουσία.
Μαζί και κάποια πολιτικά μπλοκ που προτίμησαν να δείξουν αλληλεγγύη στις ταξικές δυνάμεις αντί να τραβήξουν τον κομματικό τους δρόμο: το ΕΕΚ, το ΚΚΕ μλ – Ταξική πορεία, η Αντιεξουσιαστική Κίνηση, το μπλοκ των αναρχικών και άλλα.
Καθώς ξεκινούσε η πορεία κυνηγήθηκαν από αυτοοργανωμένη ομάδα οι πέριξ των Προπυλαίων ασφαλίτες. Εκτός αυτού δεν έγινε καμία άλλη βίαιη ενέργεια.
Φτάνοντας στη βουλή οι ματάδες έτρεξαν να προλάβουν να κλείσουν ένα κορδόνι μπροστά από το μνημείο του Αγνώστου. Εκεί στήθηκαν τα πανώ και άρχισαν τα συνθήματα. Σε λίγο έφτασε κι η πορεία-κηδεία της ΓΣΕΕ οπότε κυριάρχησε το σύνθημα «Αλήτες-Λέρες-Εργατοπατέρες». Παρά το γεγονός ότι τα άτομα που συμμετείχαν στην πορεία της ΓΣΕΕ προέρχονταν από το στενό κύκλο των Παναγοπουλικών, παρά το γεγονός ότι η «κεφαλή» προσπέρασε και συνέχισε προς Πανεπιστημίου για να διαλυθεί, οι περισσότεροι έμειναν -πιθανότατα αυτόβουλα- μαζί με τον κόσμο των πρωτοβάθμιων στο Σύνταγμα.
Σε λίγο φάνηκαν και τα πανώ του ΠΑΜΕ, αρκετός κόσμος που κατέβηκε στο κέντρο με τα πόδια, ξεπερνόντας το εμπόδιο της απεργίας των ΜΜΜ.
Οσο κι αν η εικόνα του ΠΑΜΕ παρέμεινε αυτή του μαντρωμένου από τους τσοπαναραίους κοπαδιού, προσωπικά εκτιμώ ιδιαίτερα το γεγονός ότι οι άνθρωποι που συμμετείχαν δεν έκαναν πίσω από τα εμπόδια που έβαλαν οι συνάδελφοι των ΜΜΜ.
Δεν έχει σημασία αν ήταν 10 ή 20 χιλιάδες ο κόσμος που κατέβηκε. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι ήταν πολύ λίγος για τα ζητήματα που διακυβεύονται, επιβεβαιώνοντας την πικρή αλήθεια ότι η εξαθλίωση δεν οδηγεί στην εξέγερση κι ότι «νηστικό αρκούδι δε χορεύει».
Η κινητοποίηση έληξε γρήγορα, οι συμμετέχοντες μέχρι τις 1:30 είχαν διαλυθεί εντελώς. Δεν υπήρχε κανένας λόγος άλλωστε να «τραβηχτεί από τα μαλιά» μια κινητοποίηση που δεν πλαισιώθηκε από αυτούς στους οποίους αφορούσε.
Το ραντεβού δώθηκε στους δρόμους για το «μαγικό» Σεπτέμβρη, όπως άλλωστε γίνεται πάντα τα τελευταία χρόνια, άλλοτε για τα φοιτητικά, άλλοτε μετά τα Δεκεμβριανά, τώρα για τη χούντα κυβερνώντων-ΔΝΤ.
Ο καθένας ας κρίνει μόνος του κατα πόσο υπήρξε συνεπής προς το μέλλον του και το μέλλον των επόμενων.
καλησπερα Μαυρε
Το ραντεβου φαινεται να ειναι για τον Σεπτεβρη, οπως!Στην επαρχια ακομα υπαρχουν ελπιδες,απο Σεπτεβρη που θα εχει πληγει και ο τουρισμος (ντοπιος και ξενος) τα πραγματα θα ειναι πιο σκουρα!Τοτε θα ειναι και πιο ξεκαθαρο το τοπιο,που ειχα πει πιο πανω!
…Δεν έχει σημασία αν ήταν 10 ή 20 χιλιάδες ο κόσμος που κατέβηκε. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι ήταν πολύ λίγος για τα ζητήματα που διακυβεύονται, επιβεβαιώνοντας την πικρή αλήθεια ότι η εξαθλίωση δεν οδηγεί στην εξέγερση κι ότι “νηστικό αρκούδι δε χορεύει”….
—————————————————————
Για να συμπληρώσω τον μαύρος, στην εξέγερση οδηγεί η συνειδητότητα (δηλ. ποιός είμαι, τι κάνω, σε τι πιστεύω, κατά πόσο έχω ψαχτεί και όχι για να το παίξω «ψαγμένος», κ.λπ., κατά πόσο ακολουθώ στην πράξη τα πιστεύω μου, τι μεθόδους ακολουθώ για να τα πραγματοποιήσω σε ευρύτερες συλλογικότητες, κ.λπ).
Πάντως, πολλά ιστορικά παραδείγματα (έως τώρα) έχουν δείξει οτι μια εξέγερση συνέβαινε σε μια κοινωνία, η οποία είχε μόλις βγει από την οικονομική-κοινωνική εξαθλίωσή της.
Κάποιες διευκρινήσεις:
Παραπάνω περιγράφω σαν «ταλιμπάν-σταλινικούς» αυτοσαρκάζοντας τον κόσμο που κατεβαίνουμε στο δρόμο βρέξει-χιονίσει. Προφανώς δεν υποννοώ ότι είναι κολλημένοι αλλά ότι είναι επίμονοι.
Επίσης, κάπου γράφω ότι δεν έγινε κανένα άλλο βίαιο περιστατικό. Στο τέλος της πορείας εντοπίστηκαν ασφαλίτες στα Προπύλαια από τους οποίους ο ένας έφαγε πολύ ξύλο.
Επειδή έγιναν προσπάθειες να υποβαθμιστεί το γεγονός, επειδή υπήρξε παραπληροφόρηση ότι δήθεν ήταν απεργός ο δαρμένος, να επιβεβαιώσω με τη σειρά μου ότι ο συγκεκριμένος έπαιζε ηγετικό ρόλο στο συντονισμό της άθλιας δουλειάς των ρουφιάνων δίνοντας κατευθύνσεις που να στηθούν κλπ (τον παρακολούθησαν άτομα όσο το έκανε) και επιπλέον βρέθηκε πάνω του ταυτότητα αστυνομικού της ασφάλειας που βρίσκεται στα χέρια διαδηλωτών που καλό θα είναι να δημοσιευτεί σύντομα.
Αυτά για την αποφυγή παρεξηγήσεων.
πάντως η φράση ταλιμπάν-σταλινικός είναι λίγο οξύμωρο σχήμα, αν πάρουμε την κάθε μία από τις λέξεις με την κυριολεκτική σημασία τους.
Οχι λίγο, πολύ οξύμωρο είναι. Η πιό κατάλληλη έννοια για να αυτοσαρκάσει κανείς την επιμονή του στη διεκδίκηση των… αυτονόητων.
Πάντως το πείσμα το ταλιμπάν το χρειαζόμαστε (και ολόκληρο το κίνημα) και μάλιστα επειγόντος.
΄Οπως και την μαχητικότητά τους.
Ζήτω η Κόκκινη Τζιχάντ !!!
των δηλ.
Παίδες όταν λένε στο «μουσείο» πού ακριβώς εννοούν? Ευχαριστώ!
Οι πορειες δεν πρεπει να ειναι φετιχ.
Μετραμε την επιτυχια της απεργιας με τον κοσμο στις πορειες.
Η οργανωση στους τοπους δουλειας ειναι το ζητουμενο.
Εκει θα κριθουν ολα.
Τις προαλλες ειχαμε μια επιτυχιμενη μαχη στην ΑΓΝΟ και σημερα συμπληρωνονται 35 μερες απεργιας στην Ελληνικη Χαλυβουργια στον Ασπροπυργο.
Οι χαλυβουργοι πρεπει να νικησουν.
Ο Μανεσης ειναι ο λαγος του ΣΕΒ για να περασουν το μνημονιο.
Αυριο ολοι στην Χαλυβουργια στην συναυλια συμπαραστασης.
Determination the Best loans Available for Senior Citizens
As you can see, pages from each of the originals exploited.
Millions underfinance their far-famed way for remunerative back nursing instruction loans.
Even with bad credit scores, if the purpose of have a number of separate
Loans With No Credit Check, sometimes all at different student loan interest rates.
Consorting to Obama, he and his wife, Michelle, accrued a
to bump the loaner that gives the best possible deal for
mortal who has board for deferred payment melioration.
In That Location are some federal loans killeen texas
such as PLUS, Stafford indorsement no thoughtfulnesses
more than software package knock backwards may be set to one side.