Η ελπίδα που πουλά ο καπιταλισμός: η μιζέρια των άλλων

Πριν από μερικές μέρες έδωσε συνέντευξη τύπου η Κριστιν Λαγκάρντ η νέα διευθυντρια του ΔΝΤ η αλλιώς της παγκοσμιας καπιταλιστικής οικονομικής ηγεσίας. Την συνέντευξη έπρεπε να την δώσει καθώς στις παγκοσμιες αγορες οι μετοχες κατρακυλούσαν απο 3% ως 5%, οι ασφάλειες ανακοινωναν ζημιες μερικών δισεκατομμυριων ευρω, μεγάλες εταιρείες αποσυραν εκατοντάδες εκατομμυρια καταθέσεων απο επισφαλεις τράπεζες και η ανακοινωση του Αμερικανικου Ελλειματος σε συνδυασμό με την επαπειλουμενη Ελληνικη Χρεωκοπία στειλαν και σπειραν πανικό στους παγκόσμιους «επενδυτες».
Η Κριστιν Λαγκαρντ ανοιξε την συνεντευξη με την ωμη φράση «Η παγκόσμια οικονομία μπαίνει σε νεα επικινδυνη φάση». Αναλυοντας την αιτια της αποτυχιας των προβλεψεων του ΔΝΤ και των αλλων μεγάλων οικων αναλυσης αποκάλυψε που-κυρίως- βασιζόταν ο παγκοσμιος καπιταλισμός για να πουληση την ελπιδα ανακαμψης πριν 3 χρόνια: Στην αυξηση της κατανάλωσης των «ανερχομενων» οικονομιων δηλαδη κυριως της Ινδίας και Κινας που μονες τους αντιπροσωπευουν 2.4 δις πληθυσμου δηλαδη πανω απο το 30% των κατοικων της γης και της παγκοσμιας οικονομιας.
Περα απο το γεγονος οτι καποιος μη Ινδοκινέζος νιώθει ξαφνικά μεγάλη μοναξια και παραιτηση γιατι δεν μπηκε καν στην εξισωση των παγκοσμιων σχεδιαστών, περα απο τους συνειρμους που κανει καθεμια και καθενας απο μας για το ποσο και που εχουν γραμμένη την τυχη η μαλλον- πιο υλιστικα- το μελλον μας, περα απο τη διαλυση της παγκοσμιας αυταπάτης οτι υπάρχει σχεδιο η προνοια, δεν θα μπορουσε κανενας και καμμιά παρά να πεθάνει στα γέλια με την βλακεια και ανοησία της παγκοσμιας οικονομικης ηγεσίας που περιμενε ανάπτυξη απο λαους που ιστορικα πολιτιστικα κοινωνικα πολιτικα και οικονομικα ηταν παντα «αποταμιευτες» και ποτε «καταναλωτές»
Οποιος εχει πάει-οχι να ζησει-αλλα εστω σαν τουριστας σε αυτές τις χώρες βλεπει καταλαβαινει και ξερει οτι οποιος/α μπορει να εργαστει φροντιζει τα πολυαριθμα υπολοιπα μελη που αδυνατουν πλεον να εργαστουνε. Αν οι μεσοι μισθοι ΜΕΣΑ σε αυτές τις χώρες ειναι 180 ως 250 δολλαρια το μηνα μια σωστή ανάλυση θα πρέπει να σκεφτει πρωτα απο ολα αν αυτά φτανουν για τον ιδιο τον εργαζομενο. Μετά να δει αν κάτι περισσεύει σε ποσα αλλα στοματα θα μοιραστει. Αλλα τι κανουν οι ηγεσιες με τα πανακριβα πτυχια και τους πομπωδεις τιτλους. Περνουν μια συνολική αθροιση, αυτο το περιφημο και απατηλο ΑΕΠ και κτιζουν εξισωσεις προβλεψεων και μοντελων κατανάλωσης. Βεβαιώνουν μετά τις αγορές οτι αυτο θα φερει παγκοσμια αναπτυξη και μετά κάθονται και περιμένουν να συμβει.
Διπλα μου μένει και δουλευει μια γυναικα απο την Αιθιοπια σαν υπηρέτρια, βγαζει 120 δολλάρια το μηνα, την ρωτησα τι κανει τα λεφτά και μου απάντησε : Στελνω 100 στην αδελφη μου και περναω με τα αλλα 20. Μη με ρωτάτε πως περνάει ουτε να σκεφτουμε οτι θα πρεπει να περναμε και μεις ετσι αλλά οταν επενδυεις στη φτωχια πρέπει να εισαι ετοιμος να λουστεις την μιζέρια της και οχι να αναμένεις τις μεγάλες εξαργυρωσεις που περιμεναν οι αγορες.
Αυτο δεν σημαινει καθολου οτι οι ηδη πλουσιοι δεν γινονται πλουσιοτεροι, το αντιθετο μαλιστα, αυτο σημαινει οτι οι υπολοιποι που πρεπει να μεινουν πειθαρχημενοι σκληρά εργαζόμενοι και στερουμενοι πρέπει να βεβαιωθουν και να τρομοκρατηθουν απο τον στενό οικονομικο οριζοντα στον οποιο πρεπει να χωρέσουν για να ξαναπουληθεί μεσα σε αυτόν μια ακόμα υποσχεση αντιστοιχης βλακειας με αυτήν που αγοράσαμε πριν 3 χρόνια «περιμενετε και μολις καταναλώσει ο εξαθλιωμένος θα παν καλυτερα και για σενα τα πραγματα»…
Λοιπον ας τελειώνουμε με αυτή την κοροιδία και ας κάνουμε το μονο πράγμα που παντα πληγωνε αυτο το συστημα ανεπανορθωτα. Σταμάτημα της πρωτογενους παραγωγης, της ροης χρηματος προς συσσωρευση και ολης της οικονομικής δραστηριότητας μέχρι να σκάσει η δική μας κριση σαν φουσκα απο σκατά στα μουτρα τους

11 σκέψεις σχετικά με το “Η ελπίδα που πουλά ο καπιταλισμός: η μιζέρια των άλλων

  1. «Σταμάτημα της πρωτογενους παραγωγης, της ροης χρηματος προς συσσωρευση και ολης της οικονομικής δραστηριότητας μέχρι να σκάσει η δική μας κριση σαν φουσκα απο σκατά στα μουτρα τους.»

    Δεν το προχωράμε λίγο από δω και κάτω, γιατί πολύ «ηρωική» μου ακούγεται αυτή η τελευταία πρόταση. Πώς θα το καταφέρουμε όλο αυτό;

  2. δεν ειναι ηρωικο…ειναι πολιτικη γενικη απεργια διαρκείας σταμάτημα πληρωμων των πολιτών προς κράτος και τραπεζες και με τη δημιουργια κατάλληλων υποδομών οπως σισιτια αλληλεγγύης και απαλλοτριώσεις τροφής σταμάτημα της κατανάλωσης ….ειναι αυτα που τοσο καιρο αρνιουνται να οργανωσουν τα κομματα και δεν ηθελαν να κάνουν και οι «αγανακτισμένοι»…..ειναι αυτά που δεν δοκιμάστηκαν γιατι ολοι λέγαν οτι «δεν γινονται» ..κι ομως για το σύστημα ολα γινονται…και απολύσεις και μειώσεις μισθων σε ολο τον κοσμο

  3. Κάποια σίγουρα μπορούν να δοκιμαστούν. Αλλά χρειάζονται προετοιμασία – όχι όπως με τα μπουκοτάζ… Αν και, όσο περνάει ο καιρός, θα γίνεται και πιο εύκολη -δυστυχώς- αυτή η προετοιμασία λόγω οικονομικής στενότητας, υποθέτω.

    Το μετά όμως δεν κατάλαβα. Θέλω να πω… μα οι τράπεζες δεν είναι ήδη προετοιμασμένες σε μεγάλο βαθμό;

    • Πως το εννοείς το προετοιμασμένες σε μεγάλο βαθμό ? Αν σταματήσουν να πληρώνει ο κόσμος φόρους και δάνεια ή σταματήσει να καταναλώνει απλά θα διαλυθεί το σύστημα συθέμελα. Το θέμα είναι πως αν εσύ και εγώ μπούμε και απαλλότριωσουμε ένα σούπερ μάρκετ τα τρόφιμα θα τα μοιραστούμε. Εάν μπούμε εμείς και ένας «νοικοκυραίος» αμφιβάλλω εάν θα αφήσει κάτι και για εμάς , ζωντανούς θα μας φάει…

  4. Η απαλλοτριωση θα οργανωθει οπως και τα συσιτια της αγανακτησης…πολυς κοσμος μεσα σε σουπερ μαρκετ θα παιρνει τροφιμα για τους απεργους …..δεν θα αφηνουμε «λεηλατικες» λογικες….θα γινεται οργανωμένα

    • Έτσι θα πρέπει να γίνει ρε marxfactor . Αλλά τι θα γίνει πραγματικά δεν ξέρω . Ξέρεις καλύτερα από εμένα πως με τον πεινασμένο δεν έχεις να συζητήσεις και πολλά ούτως ή άλλως. Σίγουρα δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί και αυτό προσπαθούμε να πολεμήσουμε αλλά..

  5. Κανεις δε ξερει απο πριν τι ακριβως θα γινει….ας ξεκινήσει με κάποιο μινιμουμ σχεδιασμό ….και μετά η καλυτερη συμβουλή ειναι sit back and enjoy the ride!….

  6. μηπως αντι να περιμενουμε «να σκασει η φουσκα απο σκατά στα μουτρα τους» (και στα μουτρα μας), να αρχισουμε να δημιουργουμε τις δομες που θα μας επιτρεψουν να επιβιωσουμε αλλα και να επαναπροσδιορισουμε τη ζωη μας? να την παρουμε στα χερια μας δηλαδη.

    γιατι το προταγμα της αυτοθεσμισης δεν ειναι αιτημα. δεν μπορεις δηλαδη να το ζητησεις/διεκδικησεις απο καποιον/ους. ειναι κατι που προσπαθεις, επιδιωκεις και τελικα βιωνεις σε οποιο βαθμο. ειναι τροπος ζωης.

    ειναι αναγκαια η αναθεωρηση της ζωης μας και η επανεξεταση των αξιων και αναγκων μας, ΤΩΡΑ. χεζουμε την ελπιδα που πουλαει ο καπιταλισμος και περναμε απο τη μιζερια στη χαρα, απο τη διαμαρτυρια στη δημιουργια, απο την καταναλωση στη δραση.

    η δημιουργια εναλλακτικων δομων και υποδομων, δηλαδη αλληλεγγυα οικονομια, εναλλακτικα δικτυα διανομης, κολλεκτιβες, συναιτερισμοι, ανταλακτικα παζαρια κτλ θα μας εξασφαλισουν τροφη, περιθαλψη, ενδυση κτλ, αλλα ειναι και κινησεις προς την αυτονομια και αυτοθεσμιση της ζωης μας.

    διαφορετικα, οταν σκασει η φουσκα, δεν εχω κανενα λογο να πιστευω οτι δεν θα προκυψει κατι χειροτερο ή μια απο τα ιδια.

    enjoy the ride ναι, αλλα σε καμια περιπτωση sit back.

  7. σχήμα λόγου είναι….καμιά αντίρρηση στη δημιουργία δομών εναλλακτικών τρόπων ζωής, αλλά χωρίς σύγκρουση δηλαδή απεργία και σταμάτημα πληρωμών δεν θιγεις το συστημα επειδή απλά εσυ και η παρέα σου ζει αλλιώτικα…αυτό ειναι sit back κυριολεκτικά, και μεταφορικά. Η πρόταση έχει ενεργητικό χαρακτήρα αντιμετώπισης

  8. Το θέμα είναι ποιος θα οργανώσει τη γενική απεργία διαρκείας. Στη Γαλλία το 68 υπήρχε ένα φοιτητικό κίνημα που ξεσήκωσε την εργατική τάξη, και υπήρχαν προδιαγραφές ανατροπής του καπιταλισμού, παρόλη την προδοτική στάση των ευρωκομμουνιστών.
    Στην Ελλάδα, όπου μέχρι τώρα η εργατική τάξη είναι μάλλον φοβισμένη, οι φοιτητές μέχρι τώρα δε δείχνουν ικανοί να ξεσηκώσουν την κοινωνία, αυτό το οποίο θα μπορούσε με ένα κλικ να δώσει το έναυσμα είναι το γαμημένο το ΚΚΕ. Μπορεί να το βρίζουμε και να τους λέμε τα χίλια μύρια, αλλά έχουν μεγάλη επιρροή στους αριστερούς της χώρας.
    Για αυτοοργάνωση δε μιλάω, αφού στην κοινωνία που ζούμε, έπρεπε να χρεωκοπήσουμε για να μην παίρνουν καν 40% τα δύο κεφαλαιοκρατικά κόμματα…

  9. δεν διαφωνώ για το ΚΚΕ αλλά μην υποτιμάμε καθολου τους ανενταχτους αριστερούς μέσα σε σωματεία και τους αναρχοσυνδικαλιστές που επειδη ακριβως δεν εχουν θεσμικη εξαργυρωση και το απυροβλητο του «καθεστωτικα αναγνωρισμένου συνδικαλιστή» έχουν εξίσου μεγάλες πιθανότητες να πείσουν μια γενική συνέλευση εργαζόμενων και για γενική απεργία και για κατάληψη μέσων παραγωγης….

Σχολιάστε