Σημείωση malamadre: Τα 2 σχόλια που δημοσιεύω είναι σχόλια που έκανα στην κουβέντα που αναπτύχθηκε τις προηγούμενες ημέρες στην δημοσίευση του arsenelupin: Ακολουθώντας την λογική της παράκαμψης. Δυστυχώς ειδικά το 2ο σχόλιο που ήταν και το μεγαλύτερο και εκτιμώ εξηγούσε καλύτερα πολιτικά την στάση μου συνολικά σε λογικές αντιπροσώπευσης και όχι μονάχα στις εκλογές, εξαφανίστηκε μέσα σε μερικά δευτερόλεπτα λόγω της άλλης κουβέντας που είχε πάρει φωτιά εχθές και συνεχίζεται και μέχρι σήμερα και έχει σχέση με τα σεξουαλικά προβλήματα ενός φασιστάκου που διόλου δεν ενδιαφέρουν ούτε εμένα και εκτιμώ ούτε και το σύνολο των γυναικών.
1ο σχόλιο
Το σύστημα δεν πέφτει ούτε με την συμμετοχή ούτε με την αποχή από τις εκλογές και όποιος τείνει προς την μία η την άλλη κατεύθυνση αντίληψης καταντάει επικίνδυνα γραφικός. Πρέπει να ξεπεραστούν επιτέλους οι λογικές “άμυνας” που εμφανίζονται στους “ψηφοφόρους” με το που τολμήσει κάποια να μιλήσει για αποχή.
Καταρχάς αξίζει να σημειωθεί πως το μεγαλύτερο κομμάτι του κόσμου που θα απέχει από τις εκλογές δεν είναι υποκείμενα που διέπονται από τις αναρχίζουσες ιδέες ή να παλεύουν για την καταστροφή της κυριαρχίας. Είναι κόσμος που πιστεύει πως με αυτόν τον τρόπο θα “τιμωρήσει” τους πολιτικούς εκφραστές του, θα αντιδράσει απέναντι στο υπάρχον και θα διατελέσει την προσωπική του “επανάσταση”, κόσμος που τους έχει σιχαθεί όλους (ακόμα και τα αδιαμεσολάβητα μορφώματα περιμένοντας καρτερικά να τρέξουν εκείνα για τον κώλο του) και κυκλοφορεί με την αποψάρα του δεξιά – αριστερά, μην έχοντας σπάσει στο ελάχιστο την λογική της ανάθεσης , περιμένοντας για άλλη μια φορά “άλλοι” να πάρουν την ζωή του στα χέρια “τους”. Έτσι για να μην γελιόμαστε πως είναι και κάνα πρόταγμα από μόνο του.
Από την άλλη και η άποψη που λέει πως “θα ψηφίσω ένα μικρό κόμμα για να υπάρχει ακυβερνησία ώστε να ταρακουνήσω το σύστημα” είναι πολύ απλοϊκά βαλμένη και πέφτει σε σοβαρότατα λάθη. Καταρχάς αναπαράγει την ψευδεπίγραφη “μπετόν αρμέ” λογική που υιοθετεί και η καθεστωτική αριστερά κατά κύριο λόγο πως “μπορούμε από μέσα να χτυπήσουμε την καρδιά του συστήματος”. Ξεχνάμε όμως πως σε ένα παιχνίδι που έχει στηθεί από την κυριαρχία δεν είναι μονάχα τα “ζάρια πειραγμένα” αλλά έχει μελετηθεί διεξοδικά και η οποιαδήποτε εναλλακτική περίπτωση συνέχισης και εδραίωσης της. Ούτως ή άλλως ένα από τα δομικά υλικά του καπιταλισμού είναι η ευελιξία του και η προσαρμοστικότητα του. Στα ίδια λάθη εξάλλου έπεσαν διάφορες και διάφοροι που έδιναν “αγώνα” στο τελευταίο μνημόνιο που ψηφίστηκε ώστε να πείσουμε τους αφέντες μας να μην ψηφίσουν το μνημόνιο και στήθηκε η ανάλογη παράσταση με τα μίντια να παίρνουν φωτιά για την παρακολούθηση της συνεδρίασης. Είναι βαθιά γελασμένες όσες και όσοι πίστεψαν πως αν δεν ψηφιζόταν το μνημόνιο τα πράγματα θα ήταν αλλιώς. Τα σενάρια παίρναν και δίναν εκείνη την περίοδο για το “χάος” που θα δημιουργούταν σε περίπτωση μη ψήφισης, αντίστοιχα με τα σημερινά εκλογολαγνικά για το “χάος της ακυβερνησίας”. Κι ενώ πολλές από εμάς το παίζουμε πως δεν μασάμε το κουτόχορτο των καθεστωτικών ειδήσεων αποδεικνύουμε πως το παραμασάμε τελικά, καταλήγοντας να αναπαράγουμε τα ίδια πράγματα που αναπαράγει η Τρέμη και Γιαννάκης ο Πρετεντέρης στα δελτία των 8 και όχι μόνο, νομίζοντας πως θα τους αιφνιδιάσουμε κιόλας και θα βρεθεί το σύστημα ξαφνικά στον γκρεμό (λες και δεν θα έχει υπάρξει και η ανάλογη προετοιμασία από πλευράς εξουσιαστών).
Το ζητούμενο λοιπόν δεν είναι η αποχή, η μη αποχή, το άκυρο, τα μικρά κόμματα, η ψήφο στην αριστερά για να μην βγει η ΧΑ και μας κάνει ντα και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Το πρώτιστο ζήτημα είναι η συνείδηση. Η επαναστατική συνείδηση αποδόμησης της ανάθεσης, όπου απλά και μόνο κομμάτι της είναι η μη συμμετοχή σε αντιπροσωπευτικές λογικές. Δεν μου λέει τίποτα να μην διαλέγω αφέντη στις εκλογές, ενώ να τον διαλέγω στην δουλειά, στην ερωτική σχέση, στην οικογένεια, στις κοινωνικές διενέξεις, στην “οριζόντια” συλλογικότητα που συμμετέχω. Η μη συμμετοχή στις εκλογές δεν είναι και κάνα πρόταγμα από μόνο του αν δεν συνεπάγεται από την αντίληψη και υιοθέτηση στάσης ζωής της αποδόμησης της ανάθεσης και των απανταχού εμφανιζόμενων αφεντών και αφεντισσών. Δεν φτάνει λοιπόν να μην τους ψηφίζεις, πρέπει και να τους πολεμάς. Και εκεί είναι κατά την εκτίμηση μου το πεδίο που πρέπει να ασχοληθούμε. Δεν με ενδιαφέρει να στηθεί μια στρατιά από νέα άβουλα ζόμπι που νομίζουν ότι ζούνε, ενώ ήδη θα έχουν υπογράψει την εκτέλεση τους με τον έναν ή τον άλλον τρόπο.
Μια πρόταση που έχω στο μυαλό μου (ας μην καταγραφεί ως “αυθεντία” αλλά απλά ως μία ακόμα πρόταση): Για μένα το ζήτημα είναι θα έλεγα το σαμποτάζ και η ακύρωση των εκλογικών διαδικασιών. Λαϊκές συνελεύσεις υπάρχουν, άλλες συλλογικότητες με διάθεση επίσης, θα μπορούσαμε να συναποφασίσουμε/συνδιαμορφώσουμε με τους ανθρώπους που ερχόμαστε σε πολιτική επαφή να γίνουν πράγματα (στο όριο των εκάστοτε δυνατοτήτων μας που θα έχουμε βάλει εμείς) έξω από τα εκλογικά κέντρα εκείνες τις ημέρες και προφανώς και την ημέρα των εκλογών. Να εκφραστεί η διάχυτη κοινωνική οργή σε όσο το δυνατόν περισσότερα εκλογικά κέντρα, ατομικά ή συλλογικά, διαλύοντας στην ουσία το πανηγύρι τους ξεφεύγοντας από τα στενά όρια συμμετοχής ή μη συμμετοχής μας.
2ο σχόλιο που έγινε έπειτα από την κριτική και κάποιων άλλων υποκειμένων σε αυτά που είχα γράψει (blackjack, dimi, επιβολής, sphaeragroup)
@blackjack
Σχετικά με το πόσο ξεκάθαρο είναι για το ποιοι είναι οι εξουσιαστές με έχει καλύψει σε σημαντικό βαθμό ο dimi. Να σημειώσω πως δεν έκανα κάποιο διαχωρισμό “τάσεων” (συνειδητά) καθώς είναι πολύ παραπάνω από δύο και τουλάχιστον στα καλοπροαίρετα υποκείμενα θα πρέπει να υπάρξει η ανάλογη σύνθεση χωρίς τις ανάλογες υποχωρήσεις (τουλάχιστον όσον αφορά τις ριζικές αντιλήψεις της καθεμιάς μας). Ακόμη οι λογικές πριονισμού του κλαδιού ποτέ δεν μου πολυάρεσαν καθώς πέφτουν στο σφάλμα της “χρηστικής ηθικής” που κανένας όσο και καλοπροαίρετος και να είναι δεν έχει καταφέρει να αποδεσμευτεί από πάνω της.
Άλλο να αποδέχεσαι την κοινωνική απεύθυνση και την κατά καιρούς σύμπραξη με ριζοσπαστικά κομμάτια της κοινωνίας και άλλο να κάνεις σοβαρότατες εκπτώσεις στην στάση σου επειδή ο “κόσμος δεν είναι έτοιμος”. Αυτή η φράση δυστυχώς εμπεριέχει πολύ περισσότερο ρεφορμισμό απ’ όσο θα μπορούσαμε να καταλάβουμε κατά καιρούς καθώς συμπλέουν με αυτήν από “αναρχικοί” μέχρι και οι πιο αντιδραστικοί, καθωστικοί αριστεροί. Δεν παλεύω για ολόκληρη την κοινωνία, παλεύω πρώτα και κύρια για τον εαυτό μου ενώ διακατέχομαι θα έλεγα από πολύ ισχυρά χαρακτηριστικά κοινωνικής αλληλεγγύης αλλά δεν θα γίνω υπηρέτης κανενός αντιδραστικού που στο όνομα της κοινωνίας θα ξεράσει τον ιεραρχικό του λόγο. (προφανώς δεν αναφέρομαι σε σένα, κουβέντα κάνουμε).
Προσωπικά δεν θεωρώ πως δεν υπάρχουν προτάγματα (μια χαρά υπάρχουν) αλλά ότι φοβόμαστε να τα αναφέρουμε καθώς έχουμε συνηθίσει να “αντιστεκόμαστε” στην κυριαρχία ενώ όταν έρχεται η ώρα να “δημιουργήσουμε”, να προτείνουμε, να συμπράξουμε κάνουμε δυστυχώς μοκο. Πιστεύω πως μια σοβαρή αυταπάτη μας είναι πως περιμένουμε με κάποιον μαγικό τρόπο “όλος ο κόσμος” να ενωθεί κάτω από μία και μοναδική ιδέα (την δικιά μας) ώστε να εξεγερθεί και να επαναστατήσει. Αυτή είναι μια πολύ προβληματική αντίληψη. Δεν θεωρώ εχθρική οποιαδήποτε πολυμορφικότητα αναπαραχθεί στο επαναστατημένο κοινωνικό πεδίο που θα έχει αναπτυχθεί σε μικρές συνελεύσεις/ομάδες/συλλογικότητες με διάθεση πολιτικού συντονισμού (και όχι την μεγάλη συνελευσάρα των εκατομμυρίων που θα τα έχουμε και καλά όλα ληγμένα αλλά στην ουσία αν πάει έτσι το πράγμα θα έχουν διεξαχθεί οι πιο σημαντικές ιστορικές συγκρούσεις στο εσωτερικό μας και θα έχουμε αλλάξει στόχευση πριν καν το πάρουμε χαμπάρι). Μέχρι ενός σημείου λοιπόν καλά γράφτηκε το “θα δούμε” στο κείμενο με την έννοια ότι δεν υπάρχει έτοιμη η μαγική προταγματική ατζέντα και απλά περιμένουμε στρατιωτάκια να την υλοποιήσουν. Από την άλλη, την διαφωνία μου την εξέφρασα ήδη πιο πάνω.
Αντίστοιχα λοιπόν και σε αυτά που λες (και ο επιβολής) για το σαμποτάρισμα όπως είπα και προηγουμένως δεν σκοπεύω να κάνω έκπτωση στην δράση μου επειδή κομμάτια της κοινωνίας (όχι ολόκληρη πάντως και αυτό έχει σημασία) είναι αντιδραστικά. Και το Δεκέμβρη γίναν πράγματα που θεωρούσαμε πως η κοινωνία δεν θα τα δεχθεί καλά, αλλά τελικά μια χαρά τα δέχθηκαν διάφορα κομμάτια της. Δεν είναι τυχαίο για παράδειγμα το πόσο εντατικοποιήθηκε από τότε η πρακτική της απαλλοτρίωσης σούπερμάρκετ και του πόσο ευρεία κοινωνική αποδοχή έχει πάρει. Από την άλλη σκέψου πόσο πίσω θα ήμασταν αν ετεροκαθορίζαμε πάντα την δράση και τον λόγο μας με βάση τις κοινωνικές νόρμες και όχι με βάση τις αρνήσεις και τις ανάγκες μας. Πόσο πίσω θα ήταν οι αντάρτες πόλης, οι απελευθερωτές ζώων, οι διάφορες οριζόντιες συλλογικότητες, οι αντιφασίστες, οι αντισεξίστριες και οι queer, οι ριζοσπάστες φοιτητές που έχουν σαμποτάρει και στο παρελθόν εκλογικές διαδικασίες, όλες μας τέλος πάντων. Όλα αυτά δεν τα βάζω ούτε δογματικά ούτε με λογικές πρωτοπορίας αλλά με τις διάχυτες ανάγκες της καθεμιάς μας για πολυμορφικότητα.
Επίσης δεν μπορώ να βρω την γέφυρα στην συμμετοχή μου σε μια αυθόρμητη κουβέντα που θα προκύψει σε έναν καφενέ σε ένα χωριό 100 κατοίκων με την συμμετοχή μου σε έναν αντιπροσωπευτικό μηχανισμό εξουσίας όπως είναι οι εκλογές. Υπάρχουν ριζικές διαφορές και πέρα από τις όποιες εξουσιαστικές πτυχές μπορεί να έχει μια αυθόρμητη κουβέντα σε ένα καφενείο, δεν θα με περιλάβει και καμιά διμοιρία αν τοποθετηθώ και την πέσω στους τοπικούς αφεντάδες (που σίγουρα θα υπάρχουν, αυτοί είναι σαν τα μαργαριτάρια).
Προφανώς η εκλογικη διαδικασία είναι μια διαδικασία εκτόνωσης ή ακόμα καλύτερα θα έλεγα “φαντασιακής ονείρωξης” ότι στέλνουμε το μήνυμα μας και αντιδράμε. Επίσης δεν τρέφω καμία αυταπάτη για τους κόκκινους φασίστες ή άλλα κομμάτια της καθεστωτικής αριστεράς πως θα ανατρέψουν την σκληρή υλική πραγματικότητα. Πέρα από το γεγονός πως πάλι πέφτουμε στην παγίδα της “ανάθεσης” βάζοντας άλλους να ανατρέψουν αυτό που πρέπει να ανατρέψουμε εμείς, αυτά τα κομμάτια αποτελούν τα καλύτερα αναχώματα του συστήματος, μερικές φορές ίσως και καλύτερα από τους φασίστες. Ο Σύριζα φλερτάρει και με ΚΚΕ και με τον φασίστα καμμένο και με οικολόγους και παίζει το χαρτί της “ξεφτιλοενότητας”, το ΚΚΕ δογματικό αλλά κλείνει κρυφά και το μάτι στον σύριζα, οι ανταρσύα από δίπλα μπας και τους κάτσει και καμιά έδρα κοκ. Ειλικρινά έχω συνδιαλλαγεί με αυτά τα καθίκια πολύ περισσότερο απ’ όσο θα ήθελα (και σε κοινές καταλήψεις και ως στέλεχος αριστερού κόμματος στο παρελθόν) και τέτοιος ανομολόγητος καρεκλοκενταυρισμός, έρωτας με την ιεραρχία και θεσμολαγνεία ξεπερνάει και ισοπεδώνει κατά πολύ τα όρια του αριστερου, του κομμουνιστή του ριζοσπάστη (με την έννοια ότι ριζοσπάστης είναι αυτός που χτυπάει την “ρίζα” ενός προβλήματος και όχι τα “κλαδιά του εκλογικού μηχανισμού”). Δεν περιμένω τίποτα από αυτούς, τουλάχιστον καλύτερο. Ακόμα και στον δρόμο να κατέβουν, θα λυσσάνε για να συσπειρώσουν την δυναμική του μαγαζιού τους και για να κάνουν επίδειξη του κομματικού στρατού τους ή ακόμη για να καταστείλουν μαζί με τα ΜΑΤ κοινωνικές εξεγέρσεις (πριν έρθει η 20 Οκτώβρη των ΚΝΑΤ η αλέκα το’λεγε ανοιχτά πως αν συνεχιζόταν ο Δεκέμβρης του ’08 θα έβγαιναν στους δρόμους για να μαζέψουν τους “ασφαλιτοπράκτορες” αναρχικούς”). Ας μην τρέφουμε τουλάχιστον για δαύτους λοιπόν καμία αυταπάτη.
Οι απο τα κατω οργανώσεις δεν χρειάζεται να ετεροκαθοριστούν με τις κοινωνικές νόρμες για να απευθυνθούν στην κοινωνία (όχι σε όλη έτσι γενικά) και να “καταλήξουν” και mainstream. Άλλο κοινωνική απέυθυνση, άλλο έκπτωση στον λόγο μου, άλλο ετεροκαθορισμός με την κοινωνία, άλλο κοινωνισμός στα όρια του ρεφορμισμού και άλλο τοποθετούμαι σταράτα όπου και να βρεθώ προσπαθώντας να συμπαρασύρω μαζί μου κοινωνικά κομμάτια σε σύγκρουση με το υπάρχον κι ας έχουμε ακόμα και εμβρυακή σύνθεση απόψεων. Δεν θέλω να γίνουν όλοι όπως εγώ ούτε παλεύω για αυτά που έχω στο κεφάλι μου να γίνουν κυρίαρχο πολιτικό μόρφωμα (απέναντι σε ποιους? καθώς για να υπάρχει κυρίαρχο θα πρέπει να υπάρχει και μειοψηφικό πολιτικό μόρφωμα). Θα μπορούσα να γράψω κι άλλα πολλά με αυτό που λέω καθώς δεν ξέρω αν γίνομαι πλήρως κατανοητός αλλά πιστεύω πως δεν μπορούμε από εδώ να υποκαταστήσουμε πλήρως την κουβέντα σε φυσικό επίπεδο.
@επιβολής
Για το σαμποτάζ τα είπαμε και πιο πάνω. Το μόνο που θέλω να σημειώσω μονάχα είναι πως αυτή η διάχυτη κοινωνική οργή παρόλο που είναι διάσπαρτη σε περιορισμένους πολιτικούς κύκλους έδειξε σε παρελθοντικά εξεγερτικά γεγονότα πως μια χαρά μπορεί να κοινωνικοποιηθεί και από άλλα κομμάτια (12 Φλεβάρη, Δεκέμβρης 08, 5 Μάη)ενω επίσης απαξιώθηκαν πολλές θεσμικές μορφές ανάθεσης σε τέτοια γεγονότα, ακόμα και του ελευθεριακού χώρου. Ας παλέψουμε λοιπόν για την ουτοπία πριν μας σκοτώσει η πραγματικότητα. Οι αντίληψη με τους “προδότες” δεν είναι στάσιμη, αλλάζει όπως αλλάζουμε κι εμείς. Στο χέρι μας είναι να μην γίνει “έξω οι κερατάδες οι ξένοι που παίρνουν τα λεφτά μας και βιάζουν τις γυναίκες μας” ή “μια χούντα θέλουμε, τότε δεν πείναγε ο κόσμος” και να γίνει αντίληψη αντίστασης και σύγκρουσης με το υπάρχον. Συγγενικά μου μέλη συμμετείχαν όλο το καλοκαίρι στους αγανακτισμένους και πάνω κάτω έχουν τις αντιλήψεις περί “προδοτών”. Καθημερινά παρεμβαίνω και τους ανοίγω κουβέντες συνολικότερα για μια σειρά από θεματικές πιο διευρυμένες από το στενό “κλέφτες πολιτικοί” και μια χαρά εξελίσσονται οι άνθρωποι πολιτικά εκεί που δεν είχαν πατήσει πόδι για χρόνια σε καμία συνελευσιακή διαδικασία.
Καταλήγοντας το γεγονός του αν θα μπει η ΧΑ στην βουλή η όχι με αφήνει παγερά αδιάφορο (να μη πω προβοκατόρικα κιόλας ότι θα’θελα να μπει για να δω τις ξεφτιλισμένες συστημικές αντιδράσεις από διάφορο κόσμο). Η κοινωνική νομιμοποίηση που δέχεται δεν έχει να κάνει με το αν θα μπει στην λέσχη των 300 υπηρετών του συστήματος. Στον δρόμο και στον λόγο μας τσακίζεται ο κοινωνικός εκφασισμός και όχι με την ψήφο μας. Να δω αν θα μπει τι στάση θα κρατήσουν διάφορες “αριστερές” και “δημοκρατικές” κουφάλες όταν θα μπαίνει και θα χαιρετάει ναζιστικά ο Τουρκόσπορος Κασιδιάρης. Να δω αν θα αποχωρήσουν από την βουλή ή αν θα την αναγνωρίσουν. Να δω γιατί όλοι μας θιγόμαστε ξαφνικά μονάχα με τον φασισμό της ΧΑ και γιατί δεν μας ταράζουν οι άλλοι φασίστες της Βουλής. Γιατί δεν κάνουμε ανάλογο μέτωπο ενάντια στον Καμμένο, στην ΝΔ, στο ΛΑΟΣ, στο ΕΠΑΜ, στο ΠΑΣΟΚ, στο ντοράκι, στους κόκκινους φασίστες του ΚΚΕ που ήταν αγκαζέ με τον κασιδιάρη στους χαλυβουργούς ενώ σε άλλα πολιτικά υποκείμενα μόνο τα κεφάλια δεν τους άνοιξαν. Όλα αυτά τα αναχώματα τα θέλει ο καπιταλισμός, δήθεν για να αναδεικνυει την διαφορετικότητα του “σταράτου φασίστα χρυσαυγίτη” με τον “κοσμοπολίτη” του ΛΑΟΣ ή τον “φιλελεύθερο” της ΝΔ. Μην ξεχνάμε πως η Ναζιστική Γερμανία δεν θα είχε φτάσει τόσο μακρυά αν δεν είχε δεχθεί την πραγματικά τεράστια ενίσχυση τόσο σε οπλισμό, όσο και σε οικονομικό επίπεδο από τον “κοσμοπολίτη” Μπους (τον μπαμπάκα) και διάφορους αμερικάνικους διεθνείς τραπεζικούς κολοσούςτην ίδια στιγμή που οι δυνάμεις της Συμμαχίας ήταν σε πόλεμο μαζί τους.
Ο φασισμός κυκλοφορεί ελεύθερος ανάμεσα μας με σβαστιγγα ή χωρίς. Αν εμείς βλέπουμε μονάχα τον πρώτο τότε μάλλον θα πρέπει να αλλάξουμε αντιφασιστικά γυαλιά. Την Λερναία Ύδρα ο Ηρακλης πάντως την σκότωσε κόβωντας όλα τα κεφάλια, όχι μονάχα το ένα..
Συντροφικά 😉
Σχολιαστές Χωρίς Σύνορα COMMENTATORS WITHOUT FRONTIERS Comentadores SIN FRONTERAS 
Ενδιαφέρον, αλλά φοβάμαι οτι ΔΕΝ είναι το πρώτο αιτούμενο η Επαναστατική συνείδηση. Πρώτο στη σειρά έρχεται κάτι άλλο, πιο σοβαρό: Η επανάσταση.
Μην πέφτουμε στην παγίδα της απλοικής σκέψης, οτι π.χ στους ποπουλιστές ή στο Λένιν οφείλονται οι Ρωσικές επαναστάσεις ή σον Παπαφλέσα και τους Φιλικούς η Ελληνική. Η επανάσταση-με τη μορφή της εξέγερσης- ΠΡΟΥΠΑΡΧΕΙ «από μόνη της». Τ άλλα έπονται.
Ακόμα δεν υπάρχει προ-επαναστατικό κλίμα στην Ελλάδα.(επαναλαμβάνω, η επανάσταση, είναι σπάνιο στην ανθρώπινη ιστορία). Τι υπάρχει; Ένα μεγάλος θυμός για το μνημόνιο. Όχι τόσο μεγάλος, όσο θα έπρεπε, αφου τόσοι πολλοί θα ψηφίσουν τα δυο μνημονιακά κόμματα. Κι από τους θυμωμένους, πάρα πολλοί στρέφονται προς στην άκρα Δεξιά.
Αντί, λοιπον να περιμένει κανείς μια επανάσταση κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του, καλύτερα είναι να κοιτάει το εδώ και το τώρα. Να μην τσουβαλιάζει όλους τους «εξουσιαστές» μαζί, να κάνει μέτωπα, να κερδίζει τον κόσμο, να οργανώνει τον κόσμο πάνω σ’ αυτά που τον αφορούν, κλπ,κλπ.
Αλλά αυτά, μόνο μια δομημένη οργάνωση μπορεί να τα κάνει. Ούτε ένα ή εκατό μπλογκ, ούτε ένα ρεμπέτ ασκερί χωρίς δομή και ατομικές υποχρεώσεις.
Ο Χέγκελ έχει γράψει : Το δικαστήριο της ιστορίας είναι το θέατρο της ζωής. Πουθενά στην Ιστορία δεν έχει δικαιωθεί το ανοργάνωτο και ασαφές. Τα κόμματα, οι οργανώσεις, οι στρατοί είναι αυτοί που φέρνουν τις -όποιες αλλαγές.
Ακόμα και ένα αστικό κοινοβούλιο διαβρωμένο από τους κατάλληλους ανθρώπους μπορεί να φέρει κάποιες αλλαγες, να σπρώξει το σύστημα ένα πόντο παραπέρα. Η ιστορία αυτή την ετυμηγορία έχει βγάλει.Π.χ το Λαικό μέτωπο στη Γαλλία , πριν τον πόλεμο, έφερε πρωτόγνωρες αλλαγές στα κοινωνικά πράγματα του Γάλλου εργαζόμενου(φυσικά και με τους αγώνες στο δρόμο). Πρώτη φορά είδαν οι άνθρωποι ασφάλιση και πληρωμένες διακοπές.
Τι θα ήταν καλύτερο. Να έλεγαν: Α όχι, αυτοί είναι εξουσιαστές κι εμείς δε συμμετέχουμε σε εκλογές των εξουσιαστών;
Μου φαίνεται απίστεφτο που υπάρχει άνθρωπος που να συγκρίνει και να βρίσκει όμοιους τον Καμμένο, στην ΝΔ, στο ΛΑΟΣ, στο ΕΠΑΜ, στο ΠΑΣΟΚ, και στους «κόκκινους φασίστες» του ΚΚΕ με τους Νεο-ναζί της Χ.Α.
Γράφει ο επιβολής:
Να δω γιατί όλοι μας θιγόμαστε ξαφνικά μονάχα με τον φασισμό της ΧΑ και γιατί δεν μας ταράζουν οι άλλοι φασίστες της Βουλής. Γιατί δεν κάνουμε ανάλογο μέτωπο ενάντια στον Καμμένο, στην ΝΔ, στο ΛΑΟΣ, στο ΕΠΑΜ, στο ΠΑΣΟΚ, στο ντοράκι, στους κόκκινους φασίστες του ΚΚΕ …
Μιλάμε για παντελή έλλειψη πολιτικής σκέψης . Και μάλλον ένα καθαρά ταλιμπανίστικο κνίτικο(για να μην πώ χρυσαυγίτικο) συναισθηματικό κόσμο του στυλ «είμαι εναντίον όλων».Πάντως είναι βολικος τρόπος σκέψης, αν θες να απλοποιείς τη ζωή σου, τις πράξεις σου, τη στρατηγική σου. Τώρα για αποτελέσματα, τα βλέπουμε ποια είναι.
Νομίζω πως έχει γίνει τόση κατάχρηση της λέξης «φασίστας» ( κυρίως από τους ίδιους τους φασίστες), που έχει καταντήσει να σημαίνει απλά «ο κακός».
Πάρτο αλλιώς: «Τα μέλη και τα στελέχη του ΚΚΕ του Καμένου και του ΕΠΑΜ είναι ότι και οι Ναζιστές της ΧΑ».
Ε, δεν το λες αυτό,πρέπει να έχεις παρωπίδες στο μυαλό.
_____________________
Και επι τέλους: Λέγεται σβάστιΚα, όχι σβάστιΓΓα, όπως λέμε: στρόφιΓΓα ή ΔυστροπόπιΓΚα .
Για τη μαστουρα των εκλογων
Ειδικα αφιερωμενο στους εκλογολαγνους εκλογομαστουρηδες. 😉
προς καλτσοδετη
καλοριζικο ρε το ανακαινισμενο μαγαζι της υπογας.
αντε να το βλεπουμε με τα ωραια του. 😉
🙄
θενκς :coll:
καλα ειμαι πολυ δυσλεκτικος λεμε
εννοω 😎
χαχαχαχαχαχα
τα παθαινει κανεις αυτα με τις ανακαινισεις και ανανεωσης, λογω φορτου εργασιας. 🙂
κι εγω δεν παω πισω χαχαχαχαχα
… με τις … ανανεωσεις … 😉
Παρε θεση ρε! Παρε θεση ρεεεεεεεεεεεε!
Ψηφισεις δε ψηφισεις το αγγουρι θα το φας μες στην παθητικοτητα σου.
Επειδη το προηγουμενο βιντεο ειχε τα δικα του …
Ξαναποσταρω αυτό, που ανταποκρινεται στο πνευμα του ποιητη και στο δικο μου σκεπτικο.
«Ξεχνάμε όμως πως σε ένα παιχνίδι που έχει στηθεί από την κυριαρχία δεν είναι μονάχα τα “ζάρια πειραγμένα” αλλά έχει μελετηθεί διεξοδικά και η οποιαδήποτε εναλλακτική περίπτωση συνέχισης και εδραίωσης της. Ούτως ή άλλως ένα από τα δομικά υλικά του καπιταλισμού είναι η ευελιξία του και η προσαρμοστικότητα του»
Αυτή είναι μια κεντρική θεωρητική άποψη του malamadre, βαθιά λανθασμένη, κατά τη γνώμη μου, που οδηγεί και σε λάθος στρατηγική…
Χα,χα! Γεια σου ρε Λαγάρτσα!
Για πάμε και λίγο να δούμε 2-3 πράγματα: Αν οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν τον κόσμο, θα είχαν κυρηχθεί παράνομες έλεγε ο Ενγκελς και πάρα ταύτα εκατοντάδες χιλιάδες αριστεροί που υπερασπίζονται τον λόγο του συγκεκριμένου (εγώ προσωπικά διαφωνώ με την οπτική του αν στη «Διαλεκτική της Φύσης» και την «Καταγωγή της οικογένειας» μου προστηκαν χρήσιμα εργαλεία ανάλυσης του υπάρχοντος διαβάζοντας τα) τον κάνουν γαργάρα. Και τον κάνουν γαργάρα προφανώς συνειδητά.
Σταύρο ειλικρινά κάθε φορά που τοποθετείσαι εκπλήσσομαι όλο και πιο πολύ για το πόσο εύκολα μπορείς να την «πέσεις» με 5-6 θεαματικές εκφράσεις στον συνομιλητή σου ενώ ποτέ μα ποτέ δεν έχεις κάτσει να δεις την ουσία αυτών των οποίων εκφράζει ο άλλος. Αντιθέτως, απομονώνεις φράσεις, χρησιμοποιείς εμφανέστατα ad hominem ενώ από την άλλη πέφτεις στα ίδια σφάλματα που κατηγορείς τους άλλους (με κατηγορείς ότι εκφράζω αποψάρα a priori που δεν αλλάζει ενώ εσύ ο ίδιος πέφτεις στον θεωρητικό λάκκο που έσκαψες αναπαράγοντας την αποψάρα σου θεωρόντας πως οτιδήποτε διαφορετικό εκφράζεται πέρα από εσένα προέρχεται από….ταλιμπάν ή κνίτη). Και με τον blackjack διαφωνούμε αλλά προέκυψε μια υγιέστατη κουβέντα.
Στο επι ταυτά τώρα μου φαντάζει λίγο αστείο πως παλεύουμε για την επανάσταση (ποια απ’ όλες?) αλλά δεν μας ενδιαφέρει η διαμόρφωση επαναστατικής συνείδησης. Η επαναστατική συνείδηση είναι διαλεκτικά συνδεδεμένη με την επαναστατική διαδικασία καθώς υπάρχει αλληλοτροφοδότηση προς την κατεύθυνση αυτής της διαδικασίας μέσω των δράσεων των επαναστατικών υποκειμένων ενώ από την άλλη όσο παίρνει σάρκα και οστά μια τέτοια διαδικασία τόσο περισσότερες συνειδήσεις πλάθονται με επαναστατικά εργαλεία. Το να χωρίζουμε σε κουτάκια «επανάσταση» και «συνείδηση» είναι δυστυχώς πολιτική απλοϊκή σκέψη. Και η επανάσταση και η συνείδηση είναι μια διαδικασία δεν είναι απλά ένα κουμπάκι που πατάς το «on» και ενεργοποιείται κάποια επαναστατικότητα. Ποτέ λοιπόν δεν αναφέρθηκα πως οι επαναστάσεις ανήκουν στα εν λόγω υποκείμενα που ανέφερες στα λεγόμενα σου. Η καθεμιά και ο καθένας που δίνουν μάχη προς αυτή την κατεύθυνση με τον έναν ή τον άλλον τροπο, είτε ζήσουν σε μια προεπαναστατική κατάσταση, είτε την προετοιμάζουν είτε έχουν ήδη πεθάνει παλεύοντας γι’ αυτήν (και μια σειρά από άλλες περιπωσεις που μπορεί να σκεφτεί η καθεμιά μας) έχουν προσθέσει τον δικό τους οβολό σε αυτή την ιστορία.
Κανένας δεν περιμένει μια επανάσταση κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του, συνηθώς αυτή η αντίληψη είναι αντίληψη νοικοκυραίων που περιμένουν να «εξεγερθεί» με κάποιον μαγικό τρόπο «ο κόσμος» και τότε θα αποφασίσουν να ξεφύγουν απ’ τον μικρόκοσμο τους. Τις προϋποθέσεις παλέυω για να δημιουργήσω στο εδώ και τώρα. Το γεγονός ότι επικοινωνώ τον λόγο μου και προσπαθώ να βάλω «και» τα δικά μου (όχι «μόνο» τα δικά μου) χαρακτηριστικά μέσα σε αυτές τις προϋποθέσεις επ’ ουδενί δεν συμβαδίζει με την κοπτοραπτική που είναι αγαπημένη συνήθεια της καθεστωτικής ιεραρχικής αριστεράς ενώ παράλληλα έχω μάθει να μην αυτοθυματοποιούμαι με αφορμή κάποιο ακαθόριστο «κοινό όφελος» που θα έχω αν υποταχτώ σε κάποιο από τα πολλά εκκολαπτόμενα «μαντριά» που αναπτύσσονται σαν τα μανιτάρια στις μέρες μας. Το τουμπεκί λοιπόν σε τέτοια ψευτοδιλλήματα «κοινού όφελους» δεν θα αφήσω κανένα ιεραρχικό καθίκι να μου το επιβάλλει.
Δομές υπάρχουν. Από κει και πέρα το τι δομές θα επιλέξει η μια ή η άλλη (αντιιεραρχικές ή ιεραρχικές) είναι αποκλειστικά θέμα δικιάς τους πολιτικής θεώρησης. Δεν παλεύω γενικά για αλλαγές, όποιος γενικά παλεύει ακαθόριστα για «κάποια» αλλαγή χωρίς να έχει υπόψιν του την κατεύθυνση που θα πάρει ας οργανωθεί σε κάνα κόμμα, ας πάει στρατό, ας κάνει καμμιά περιπολία με καμμιά «πατριωτική» πολιτοφυλακή κυνηγώντας και κάνα μετανάστη που μας έχει φάει τις δουλειές ρε αδερφέ. Αλλά μια φορά ας μην συμμετάσχει σε οριζόντιες διαδικασίες όπου παράγονται σαφείς πολιτικές ζυμώσεις μεταξύ των υποκειμένων και υπάρχουν (σε μια βάση τουλάχιστον) πολιτικά προτάγματα με σαφή και όχι ακαθόριστη στόχευση.
Ποιοι είναι οι «κατάλληλοι» άνθρωποι μέσα στο κοινοβούλιο του ελλαδικού χώρου για σένα λοιπόν? Ξεκάθαρα και χωρίς υπεκφυγές όμως. Γιατί εγώ όπου και να στρίψω το κεφάλι μου μέσα σε αυτή την κοινοβουλευτική παράνοια βλέπω ανέντιμα καθάρματα τα οποία ευτελίζουν ακόμα και τις θεωρίες που λένε πως ασπάζονται (θεωρίες που διαφωνώ ούτως ή άλλως αλλά έτσι, για να λέμε και τα πράγματα με το όνομα τους). Η ιστορία προπάντων δεν είναι μία και αναλόγως τα εργαλεία που θα χρησιμοποιήσει η καθεμιά θα οδηγηθεί στα αποτελέσματα που θέλει. Υπάρχουν τα παραδείγματα τύπου Μαριναλέντα στην Ισπανία (που ακόμη και να διαφωνώ με την δομή μια χαρά μπορώ να δω τον εαυτό μου εκεί μέσα) όπως υπάρχουν και τα παραδείγματα του Βέρτισκου στον ελλαδικό χώρο και των αυτοοργανομένων χωριών στην αφρική, την βραζιλία, το εκουαδόρ και αλλού. Το ζήτημα λοιπόν δεν είναι «τι δομή πετυχαίνει» λες και είναι κάποιο μαγικό φίλτρο. Όλες οι δομές μπορεί να πετυχαίνουν λιγότερο ή περισσότερο, ακόμα και ο καπιταλισμός στις αρχές του θεωρούταν προοδευτικότατος και κινιόταν σε μια «προνοιακή» κατεύθυνση. Το ζήτημα είναι ΤΙ ΔΟΜΕΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΘΕΛΟΥΜΕ. Η ιστορία λοιπόν είναι εργαλείο και όχι μέγγενη που «νομοτελειακά» θα μας οδηγήσει προς το σωστό. Αυτά είναι πολιτικές γραφικότητες.
Κοίτα, και μένα μου φαίνεται απίστευτο που κάποιος άνθρωπος μπορεί να αναζητάει συμμάχους μέσα στα έδρανα της βουλής αλλά τι να κάνουμε. Οι απόψεις είναι σαν τις κωλοτρυπίδες. Όλοι έχουν από μία. Ναι, για μένα αυτοι οι μηχανισμοί είναι διαφορετικά πρόσωπα της κυριαρχίας, λιγότερο η περισσότερο επιθετικά στον λαϊκισμό τους, το ίδιο όμως επικίνδυνα. Προσωπικά δεν βλέπω εχθρικά διάφορα μέλη (τα μέλη όμως ε, όχι τα στελέχη που μια χαρά παίζουν το ρολάκι τους και οπαδίζει σαν μαλάκας ο κοσμάκης απέναντι τους) αριστερών κομματικών μηχανισμών αν και αντίληψη μου είναι πως θα πρέπει όσο περνάει ο καιρός να αντιληφθούν την φάκα που έχουν πιαστεί μαλάκες. Γιατί για παράδειγμα, αν ξαναβγούνε σε κανά εμφύλιο και πούνε τους αναρχικούς «συνεργάτες των φασιστών» (όπως έκαναν και οι σοβιετικοί στην ισπανία με τον φράνκο) ή ξαναστηθεί ξανά καμμιά ΟΠΛΑ που θα πετσοκόβει αναρχικούς,τροτσκιστές,αρχειομαρξιστές και κάθε διαφορετική αντίληψη εκτός από την «νομοτελειακά σωστή» να ξέρεις πως τώρα πια υπάρχει ιστορική εμπειρία (ακόμα και πρόσφατη) που θα έχει την δυναμική να τσακίσει αυτές τις άθλιες πρακτικές που φλερτάρουν διάφοροι (ευελπίστω όχι κι εσύ). Εχθροι μου επίσης δεν αποτελούν ούτε και διάφοροι ψηφοφόροι (εκτός βέβαια από φονταμενταλιστές ψηφοφόρους ΧΑ,ΛΑΟΣ και συναφών καθαρμάτων) που ανήκουν από την σκοπιά των καταπιεσμένων παρόλο που μπορεί να έχουμε και ριζικές διαφορές. Από κει και πέρα το στελεχικό δυναμικό των κομματικών μηχανισμών που ανέφερα (σε μερικές περιπτώσεις ακόμα και τα μέλη τους) είναι τα ίδια σκατά μόνο που είναι χρωματισμένα αλλιώς και το παίζουμε πως θέλουμε να πάρουμε και καμμιά μυρωδιά. Ο κόσμος που κατεβαίνει στον δρόμο, που ζυμώνεται, που ψάχνει να βρει τρόπους μακρυά από «νομοτέλειες», που έχει αυταπάτες αλλά θα αλληλοστηριχθείτε στην καταστολή του δρόμου, που διαφωνείτε ριζικά σε κάποια ζητήματα αλλά χτυπάτε μαζί τον φασισμό, που είναι πασιφιστής του κερατά αλλά δημιουργείς τα πιο όμορφα εγχειρήματα μαζί του, που είναι με τα μπούνια αυτό που λέμε νοικοκυραίος αλλά θα σε υπερασπιστεί στις πιο δύσκολες κινηματικές στιγμές, αυτός που μιλάει για τους προδότες πολιτικούς και νιώθει πατριώτης αλλά έχει οξυμένα αντιφασιστικά χαρακτηριστικά, ο αμεσοδημοκράτης που δεν θέλει να σου επιβληθεί, αυτός είναι ο κόσμος που συνδιαλέγομαι. Και είναι μάλιστα πολύς. Με αυτόν τον κόσμο θα κάνω πράγματα και θα ζυμωθώ και όχι με ξεφτιλισμένα ρομποτάκια της εξουσίας που κάνεις γαργάρα πως δεν υπάρχουν. Ακόμα και συ ο ίδιος μίλαγες για τα ακροδεξιά χαρακτηριστικά Καμμένου και Καζάκη και αν δεν έχεις κοντή μνήμη δεν θα έχεις ξεχάσει αυτά που έλεγες. Μην με αναγκάσεις να ψάξω σχόλια σου πέρι τούτου.
Κάτι τελευταίο περί εξουσίας: Εξουσιαστές όλες μας είμαστε, περισσότερο ή λιγότερο. Δεν υπάρχει ανθρώπινο ον σε αυτή την αλλοτριωμένη κοινωνία που να μην έχει αναπτύξει έστω και στο ελάχιστο εξουσιαστικά χαρακτηριστικά. Από κει και πέρα όμως είναι το ζήτημα για μένα. Κάποιοι/ες το αναγνωρίζουν αυτό και προσπαθούν να σπάσουν κάθε πτυχή της κυριαρχίας όπου και να εμφανίζεται ενώ κάπποιες άλλες ακολουθούν άλλα σταροδρόμια που αφορούν την διαχείριση της. Δεν είναι απλά ζήτημα νόρμας, είναι ριζικό ζήτημα αντίληψης και θεώρησης. Η προσωπική μου άποψη για την «διαχείριση» της εξουσίας είναι ούτως ή άλλως γνωστή και δεν έχει νόημα να ξαναμπούμε σε ένα τέτοιο διάλογο ξανά.
ΥΓ: Αιπυταιλους γάμυσαι μας μαι τιν ωρθωγραφύα κε ξαικύνα να παρατυρίς πιο συμαντηκά πράγματα όσται να ζιμοθούμαι κε υ δηο μας απώ τω να κάννουμαι ανόφαιλαις σιζυτύσοις μωνω για το θαίαμα.
μου πρόστηκαν = μου προστέθηκαν
Δεν μπορώ να επεκταθώ, μέρες που ΄ναι, αλλά θα πώ, προς το παρόν, κάποιο πράματα.
Είναι, ισως , το ύφος που γράφω, που με κάνει να φαίνομαι κι εμένα Ταλιμπαν. Στη πραγματικότητα ξέρω, οτι όλοι βράζουμε στο ίδιο καζάνι.
Και, μεταξύ μας, το » Ταλιμπαν» το εννοοώ μόνο ως προς τη δογματική του πλευρά. Γιατί στην πραγματικότητα, ενταγμένοι στο πεδίο ορισμού τους, οι Ταλιμπαν είναι πολύ πιο επιτυχημένη συνεύρεση ανθρώπων, από πολλούς άλλους, για τον απλούστατο λόγο,οτι νικάνε. Και ελίσσονται μέσα στη δίνη του πλέγματος πολέμου, εξωτερικής πολιτικής και διεθνών σχέσεων, πολύ επιτυχημένα και σε αρμονία με τον κόσμο του Αφγανιστάν. Αντίθετα, π.χ. με την οργάνωση του Κουφοντίνα, που πέρα από το ότι θεώρησε το πολιτικό εγκλημα μεγάλη μαγκιά, είναι κατάπτυστη στα μάτια του κόσμου. Επίσης οι Ταλιμπαν υπάρχουν αντίθετα π.χ. με την Συνελευση του Σύνταγματος, που ήταν μαγική εικόνα: Τώρα τη βλέπετε-τώρα όχι.
Ακόμα πιστεύω -και το έχω ξαναπεί- ότι θεωρώ και τον τελευταίο άχρηστο βουλευτή του πιο γελοίου κόμματος,πιο ικανό στην ταξική πάλη (δεν ορίζω ποιας τάξης) από όλους όσους κατεβήκαμε στο Σύνταγμα και όλους όσους κατεβήκαμε το Δεκέμβρη, μαζί. Γιατί; Ακριβώς διότι έχουν την εξουσία.(τμήμα της). Ενώ εμείς έχουμε το …δίκιο. Ε, να το χαιρόμαστε.
Κι αυτή είναι, στην πραγματικότητα η διαφωνία μου με τους αντεξουσιαστές: Θεωρώ την άσκηση πολιτικής και την άσκηση της εξουσίας πολύ δύσκολη και υψηλή τέχνη. Αλλιώς όσοι είχαν το δίκιο με το μέρος τους θα την είχαν κατακτήσει (ή καταργήσει) προ πολλού.
Και νομίζω οτι υπάρχει κι άλλη διαφωνία από κάτω. Διαβλέπω συχνά στα λεγόμενά πολλών , την παλιά λανθασμένη άποψη, που ξεκινάει από τον Ρουσώ, ότι ο άνθρωπος είναι απο τη φύση του καλός. Αν δηλ. του δόσεις πλήρη ελευθερία και καταργήσεις κάθε καταναγκασμό, θα συναντηθεί με την αληθινή φύση του, του ευγενους φυσικού ανθρώπου. Ο άνθρωπος δεν είναι καλός «από τη φύση του» .Είναι όλα, και καλός και ατομιστής και κακούργος-από «τη φύση του». Άρα η ελευθερία πρέπει να συνοδεύεται από όρια.Η ανθρώπινη κοινωνία πρέπει να αυτο- περιορίζεται. Τι σημαίνειο αυτό; Υπερκείμενη βούληση. Δηλαδή εξουσία. Δεν μπορεί να υπάρξει κοινωνία χωρία εξουσία-ούτε δέκα άνθρωποι στο απομονωμένο νησί.
Και να αυτο-οργανώνεται Ιεραρχικά, με ευθύνες και ειδίκευση.Σε ένα ρεμπετ ασκέρι θα μπουν και πιο εύκολα οι ασφαλίτες και οι βαλτοί, όπως γίνεται τώρα.
Τώρα, για τις εκλογές-σιγά μην προτείνω …κόμμα. Αυτό που λέω είναι ότι πρέπει να ψηφίσουμε ,και μάλιστα αντιμνημονιακά, γιατί ΣΥΜΦΕΡΕΙ το κίνημα. Και δεν καταλαβαίνω και γιτί να μην υπάρξει συσπείρωση αντι-εξουσιαστική ή αυτονομοέτσι, που να συμμετέχει στις εκλογές.Είναι εντελώς άχρηστα ταμπού αυτά.Και ετεροκαθοριζόμενοι αριστερισμοί. Σε τι θα έβλαπταν δύο βουλευτές αυτόνομοι ή αντι-σπισιστές ή αναρχικοί; Καλύτερα ειναι να νομιμοποιούνται (στη συνείδηση του κόσμου) οι Ναζιστές;
Απορείς » γιατί όλοι μας θιγόμαστε ξαφνικά μονάχα με τον φασισμό της ΧΑ και γιατί δεν μας ταράζουν οι άλλοι φασίστες της Βουλής»
Αν ταυτίσεις Χρυσή Αυγή με Τσίπρα , δηλαδή δικτάτορα Παπαδόπουλο με Μίκη Θοδωράκη, Αδόλφο Χίτλερ με Μέρκελ, ή Στάλιν με Πούτιν, τότε σημαίνει οτι η πολιτική σου σκέψη δεν είναι μόνο άχρηστη αλλά και επικίνδυνη.
Και φυσικά ο ‘Τουρκόσπορος» Κασιδιάρης θα τρίβει τα χέρια του (Αλήθεια, δεν είναι περίεργο ένας ¨αντι-εξουσιαστής να χρησιμοποιεί ακρο-δεξιούς χαρακτηρισμούς, όπως Τουρκόσπορος;)
Όσο για την μόνη πρόταση που έκανες το σαμποτάζ και την ακύρωση των εκλογικών διαδικασιώνμε ανθρώπους «έξω από τα εκλογικά κέντρα διαλύοντας στην ουσία το πανηγύρι τους » είναι σαν να στο έχει παραγγείλει η ίδια η «σταράτη» Χρυσή Αυγή, που πρότεινε να διαφυλάξει με τα Τάγματα Εφόδου της τα εκλογικά κέντρα.
Άιντε, πρέπει να πάω …εκκλησία, Χριστός Βοσκρέσια σε όλους.
Λέει ο Σταύρος
Συμφωνώ απόλυτα.
Και… σταυρό στο Σταύρο (χαχαχα).
Σε θεωρώ «δυνάμει-υποψήφιο» του… Ορθολογικού Ρεύματος Αριστερής Μαζικής Ανασύνταξης (Ο.Ρ.Α.Μ.Α.) διότι έχεις πράγματι ΚΑΙ όραμα ΚΑι ορθολογισμό.
Μετά τις εκλογές, όπου ο λαός θα _χάσει_ δυστυχώς, θάχουμε όλο το χρόνο να ρίξουμε τσουχτερές εικονικές κλωτσιές σε ένα σωρό σάπιες ιδέες.
Μέχρι τότε, όμως… ΔΕΝ έχει νόημα να συζητάμε άλλο, παραβιάζοντας την κοινή λογική χάριν διαφόρων… θεωρητικών κατασκευών του νου.
Μνημειώδες σχόλιο Σταύρε. Κάθε παράγραφος σκέτη φωτιά….
Π.χ.
Μα… θα έβλαπαν ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΑ την σοβαρή… παράκρουση ή φαντασίωση, που θέλει να φέρει τον κόσμο (και το λαό) στα δικά της μέτρα…. σνομπάροντας το «κοινοβουλευτικό σύστημα»… με το να μένει αιωνίως απ’ έξω.
Βέβαια, στην πραγματικότητα, η βουλή σαν χώρος «αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας» έχει σήμερα… προ πολλού (αυτο-)καταργηθεί, από τη στιγμή που επιβλήθηκε κομματική πειθαρχία βουλευτών-προβάτων σε αρχηγούς-τσοπαναραίους. Ομως παραμένει υπαρκτή σαν χώρος ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ. Ολοι μας, κάποτε… κάπου θαυμάσαμε κάποιο βίντεο κάποιας ομιλίας κάποιου, που (σαν εξαίρεση) έλεγε σωστά πράματα… (τα οποία μένουν ΚΑΙ εξαπλώνονται).
Το να αποκτήσει η…. αντι-κΥνοβουλευτική αριστερά ή αναρχία, ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΕΝΑ βουλευτή, που να μπορεί νάρχεται στη Βουλή, να τους… χέζει ΄όλους πατόκορφα και μετά να φεύγει… σκορπώντας σκέτο χάος, θα ήταν ΠΟΛΥ σημαντική νίκη λόγω ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΗΣ αποτελεσματικότητας (που αυτομάτως θα έκανε ντόρο ΚΑΙ διεθνώς).
Αλλά… εδώ ισχύει το «όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια». Αντι να παραδεχτούν ορισμένοι ότι είναι τρεις-κι-ο-κούκος και ΔΕΝ έχουν (ΟΥΤΕ και ΘΑ έχουν ποτέ…) αρκετό αριθμό ομοΪδεατών ώστε να νικήσουν τις τρικλοποδιές του καλπονοθευτικού (και γενικότερα νόθου) συστήματος (3%, προπαγάνδα, κλπ.)… κάθονται απ’ έξω και σπέρνουν την ιδέα ότι όποιος ψηφίζει είναι μαλάκας, ότι οι ίδιοι απαξιούν να ψηφίσουν, κλπ. κλπ.
Το κΥνοβουλευτικό σύστημα ασφαλώς κι είναι για τα πανηγύρια (κυριολεκτικά, π.χ. οι ίδιες οι εκλογές ως πανήγυρις). Αλλά όσοι ισχυρίζονται ότι το ΗΛΙΘΙΟ αυτό σύστημα είναι…. και πανέξυπνο, έχοντας «προβλέψει τα πάντα» ώστε να νικάει πάντα η εξουσία, κλπ. κλπ. έχουν ολισθήσει σε μια σκέτη ΦΑΝΤΑΣΙΩΣΗ, που ανάγεται στην εμπειρία ενός Παντοδύναμου Γονέα που συνθλίβει τα (ανήμπορο και απόλυτα εξαρτημένο) βρέφος (του Εγώ).
Στην πραγματικότητα αυτή η φαντασίωση της «Παντοδυναμίας του Συστήματος», είναι η προβολή προς τα έξω ενός εσωτερικευμένου Πατριαρχικού Ειδώλου, το οποίο απαγορεύει κάθε ηδονή κι είναι αιτία κάθε κακού.
Το καλπονοθευτικό εκλογικό σύστημα ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ πανέξυπνο. Είναι ΗΛΙΘΙΟ και κουτοπόνηρο. ΜΠΟΡΕΙ να φέρει αποτελέσματα εφόσον ο λαός, σε πολύ μεγάλο μέρος του (ή και πλειοψηφία) παραμένει ΕΞΙΣΟΥ ΗΛΙΘΙΟΣ.
Αν ο λαός ήταν ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΩΣ έξυπνος θα έκανε όσα επιτάσσει η ΚΟΙΝΗ ΛΟΓΙΚΗ και την επόμενη μέρα των εκλογών δεν θα είχει στον ήλιο μοίρα η εξουσία.
Αλλά… εδώ έχουμε κατρακυλήσει στο επίπεδο του να ΣΥΖΗΤΑΜΕ ΚΑΝ την αποχή. Αντί αυτού θα έπρεπε εμείς ειδικά εδώ, σε όλα τα μπλογκ, να έχουμε ΜΗΔΕΝΙΚΗ ΑΝΟΧΗ στην προπαγάνδα της αποχής.
Ομαδεών, δε θυμάμαι ποιος είπε οτι η ΚΟΙΝΗ ΛΟΓΙΚΗ τελικά δεν είναι τόσο κοινή, όσο νομίζουμε.
Μολονότι έχουν πια ενημερωθεί για το τί μας συμβαίνει, υπάρχουν και αυτοί, που ενώ δεν ανήκουν στην θρασύδειλη, αστόχαστη και ακαλλιέργητη πλειοψηφία εξ ορισμού (π.χ. «δεν βλέπουν τηλεόραση», «ποτέ τους δεν τους ψήφισαν», «δεν πιστεύουν στην αστική δημοκρατία» και παραλλαγές), ακόμα και τώρα επιμένουν σε μια στάση ιδεαλιστική, σε συμβολικές πράξεις, σε μια απαξιωτική εγκατάλειψη της Ιστορίας στους Άλλους.
Τί να υποθέσω;
Ότι βρήκαν και βιώνουν την βιολογική και πνευματική ανεξαρτησία τους από το σύστημα, μια ζωή που δεν απειλείται από την διεστραμμένη επεκτατικότητά του και από τον ασύδοτο και πολυμέτωπο πόλεμο που έχει ανοίξει με οτιδήποτε ζωντανό ή ζωογόνο;
Ή ότι κάπου υπερέβησαν την δοσολογία και παραμένουν αναλυτές του φαντασιακού έχοντας χάσει δυνατότητα επαναπροσδιορισμού, φτάνοντας κάποιοι να πιστεύουν ακόμα και ότι μια μη-αναστρέψιμη καταστροφή θα είναι ωφέλιμη, διανοητικά ενδιαφέρουσα ας πούμε, και ότι εκείνοι θα παραμένουν σε ασφαλή θέση παρατηρητή και σχολιαστή;
Άραγε το ότι πιθανόν στερήθηκαν φύση και ευδαιμονία στη ζωή τους (και ελλείψει εμπειριών υπέκυψαν σε μια -μεθοδευμένα- διαστρεβλωμένη αντιστοιχία λέξης και σημασίας), είναι ο λόγος που πιστεύουν ότι «καλό είναι να τα χάσουμε όλα» (βουνά, ποτάμια, υγεία, παιδεία, ελευθερία);
Διαπιστώνω λοιπόν αυτές τις μέρες ότι ένα μέρος ακόμα και των «ενημερωμένων πολιτών» κατατάσσεται–με διαφορετικές αποχρώσεις- στην κι από τους ίδιους κατακριθείσα πλειοψηφία (την υπόλογη για το ότι «δεν αλλάζουν τα πράγματα»).
Εύχομαι να βρουν σύντομα τρόπους ώστε η αφύπνισή τους να πάψει να συνοδεύεται από πανικό και μούδιασμα, και η διαπίστωση ότι από τώρα και στο εξής είναι συνυπεύθυνοι (δεδομένου ότι δεν έχουν πια το άλλοθι της άγνοιας) να μην αντιμετωπιστεί μοιρολατρικά, αλλά να γίνει έναυσμα για έμπρακτη συμμετοχή στην Ιστορία.