Σεξουαλικότητα, Πορνεία και Βιοκοινωνική Επανάσταση

Το δημοσιεύω κάπως καθυστερημένα και ανολοκλήρωτο αλλά κάλιο αργά παρά ποτέ.

Το κείμενο το είχα γράψει πριν από περίπου ένα χρόνο στο ιντιμίντια ως απάντηση σε μια δημοσίευση εκεί που τιτλοφορούταν «οι αναρχικοί και η πορνεία» και μπορεί κάποιος να την βρει εδώ:

http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1250939

Ο λόγος που το δημοσιεύω τώρα είναι γιατί πρόσφατα σε μια δημοσίευση του Παύλου-Ορμή-Θύελλα στους Σχολιαστές ξανανέκυψε το φλέγον ζήτημα της σεξουαλικότητας και το τι συνιστά σεξουαλική απελευθέρωση και τι εκπόρνευση του γυναικείου φύλου.

Αυτό το θέμα πάντα θα προκύπτει και καθώς η σεξουαλική ορμή και ένστικτο είναι κεντρικό και στο ανθρώπινο ζώο κι ίσως πιο κεντρικό από ότι στα άλλα ζώα, θεωρώ χρήσιμο να παραθέσω την δική μου άποψη.

Ιδού:

»

Παραθέτω μια απάντηση που « δεν είναι όντας προσκολλημένη σε φεμινιστικού τύπου εμμονές και σε χριστιανικής επίδρασης κριτικές πάνω σε τέτοια ζητήματα.»

Η αρχική δημοσίευση δίνει αφορμή να ανοίξουμε αυτό το θέμα που αφορά καίρια την Ελλάδα –εδώ και χρόνια κέντρο της ΕυρωπαΙκής πορνείας ως το σημείο να έχει δεχτεί ακόμη και καταδικαστικές αποφάσεις από τον ΟΗΕ.
Ακροθιγώς λοιπόν έχω να θέσω τα εξής:

Το ζήτημα της σεξουαλικότητας ΔΕΝ είναι ένα πράγμα που είτε αποκτιέται με χρηματική συναλλαγή είτε χαρίζεται σαν δώρο όπως θα ήθελε ο σχολιαστής από πάνω να γινεται σε μια άλλη κοινωνία αλλά κατεξοχήν μια ανθρώπινη σχέση, ανάγκη και λειτουργία.

Το ότι αυτή η σχέση, ανάγκη και λειτουργία εκφυλίστηκε εδώ και χιλιετίες σε μια εμπορική συναλλαγή έχει να κάνει ΚΑΙ με την σεξουαλική αθλιότητα που έφερε ο ταξικός πολιτισμός και με την γενικότερη υποδούλωση της γυναίκας και με την υποκρισία της νέας σεξουαλικής ηθικής που διαχώρισε το σεξ για την αναπαραγωγή και το σεξ για την ευχαρίστηση.

Η ουσία είναι ότι η ανάδυση ενός νέου ιεραρχικού, πατριαρχικού και ταξικού πολιτισμού έφερε δραματικές αλλαγές στην σεξουαλικότητα των ανθρώπων, αλλαγές που ακόμη τις βιώνουμε παρόλες τις διαδοχικές σεξουαλικές επαναστάσεις που ξεκίνησαν στην δύση από το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα.

Οι πιο βαθιές αλλαγές που έφερε ήταν στην ανατροφή των παιδιών και στον βίαιο χωρισμό των φύλων.
Ενώ η ανθρωπότητα στην προϊστορία της επέτρεπε την ανάμιξη των φύλων και τα σεξουαλικά παιχνίδια μεταξύ των παιδιών, ξαφνικά και με τους νέους ταξικούς πολιτισμούς αυτό άλλαξε.
Στο εξής έγινε ο κανόνας τα παιδιά να περνάνε από μια βίαιη εξαναγκαστική διαπαιδαγώγιση όπου οι ξυλοδαρμοί και οι ταπεινώσεις ήταν ο κανόνας και ξαφνικά η φυσική παιδική σεξουαλικότητα (που ανακαλύφτηκε εκ νέου τον 20αιώνα από τον Φρόυντ) έγινε ντροπή και ταμπού.
Αυτό είχε τραγικές συνέπειες στην σεξουαλική ικανότητα των ανθρώπων που μεγαλώνοντας στην σεξουαλική στέρηση και ενοχή ανέπτυσσαν αρπακτικές και σαδιστικές τάσεις που η εξουσία εκμεταλλευόταν για να διεξάγει τους δικούς της πολέμους ή για να επιβάλει την δική της κυριαρχία…

Τα πραγματα χειροτέρευσαν ακόμη περισσότερο στην χριστιανική εποχή όταν καθαγιάστηκε ως η καλύτερη λύση, η σεξουαλική αποχή και η άρνηση των σεξουαλικών ορμών .

Η πορνεία σε αυτές τις πνιγερές συνθήκες ήταν και απαραίτητη και αναπόφευκτη.
Όταν για τις περισσότερες γυναίκες προορισμός ήταν η παρθενία μέχρι τον γάμο και όταν η διπρόσωπη σεξουαλική ηθική πάντα αναγνώριζε στους άντρες περισσότερα σεξουαλικά δικαιώματα, μοιραία θα εμφανίζονταν γυναίκες που θα έδιναν επαγγελματικά σεξουαλικές υπηρεσίες σε μάζες σεξουαλικά στερημένων αντρών.
(και αν δεν υπήρχαν, πάντα οι πόλεμοι έδιναν το ελεύθερο σε άντρες να βιάζουν και να εκπορνέυουν μαζικά τις γυναίκες των κατακτημένων περιοχών…)

Η κατάσταση έφτασε έτσι ως τον 19ο αιώνα και την εμπέδωση του καπιταλισμού σε κάποιες περιοχές του πλανήτη.
Τότε η πορνεία μαζικοποιείται ακόμη περισσότερο και γίνεται επάγγελμα πρώτης επιλογής για πάρα πολλές γυναίκες που αντιμετωπιζαν το φάσμα της εξαθλιωσης.
(αρκεί να δει κανείς τον τρομερό αριθμό πορνών που υπήρχε στο Λονδίνο τον 19ο αιώνα!Σχεδόν μία στις τρεις γυναίκες!)

Η υποκρισία όμως παρέμεινε και μάλιστα στην βικτωριανή εποχή έφτασε σε νέα ύψη.

Χρειάστηκε να έρθουμε στον 20ο αιώνα για να δούμε τα ζητήματα της σεξουαλικότητας να συζητιούνται πιο ανοιχτά, ειλικρινά και θαρραλέα.
Τότε έγινε νοητό ότι και οι γυναίκες έχουν ερωτική ζωή και οργασμό
και ότι το σεξ δεν είναι απλά για την αναπαραγωγή.
Τότε επίσης αναδύθηκε με διαφορετικό τρόπο το ζήτημα του έρωτα ως κάτι που δεν είναι ανταγωνιστικό αλλα συμπληρωματικό με την σεξουαλική λειτουργία.

Κι όμως η πορνεία ακόμη παραμένει ανθιρή και πανταχού παρούσα!
Αυτό πώς εξηγείται;

Η εξήγηση είναι σύνθετη…
Από την μια όντας σε μια κοινωνία που αποτιμά τα πάντα με χρηματικούς όρους, η πορνεία –καθιστώντας και την σεξουαλική πράξη μια επιπλέον χρηματικη συναλλαγή– λειτουργεί «φυσιολογικά» και εμπραγμάτως μέσα στο γενικότερο αλισβερίσι όπου όλα πωλούνται και αγοράζονται.

Από την άλλη η σεξουαλική αθλιότητα συνεχίζει να επικρατεί παρότι είναι κάπως μειωμένη σε σχέση με παλιότερα.
Ειδικά στην Ελλάδα, οι πρώτες «γνώσεις» για την σεξουαλικότητα αποκτιούνται μέσω της πορνογραφίας και από πολύ μικρές ηλικίες.
Η εκπαίδευση έχει εξοστρακίσει το όλο θέμα σαν ταμπού και καθόλου δεν το θίγει.(ενώ ξέρει μια χαρά να θίγει το θέμα του θανάτου και της θρησκείας…)
Ο εφηβικός έρωτας συνεχίζεται να αντιμετωπίζεται με καχυποψία και οι περισσότεροι έφηβοι-όντας σε ένα στερημένο σεξουαλικά περιβάλλον που έχει πνίξει ή παραμορφώσει τις ορμές τους- αναζητούν το σεξ στα μπουρδέλα αν είναι αρσενικοί ή απλά επιλέγουν την σεξουαλική αποχή αν είναι θηλυκοί.

Γενικότερα πάρα πολλοί άνθρωποι βιώνουν μια τραγωδία.
Έχοντας χάσει την φυσικότητα τους από μικροί, γεμάτοι με απωθημένα και σεξουαλική πείνα, αρκετά άσχημοι πια για να έχουν αυτοπεποιθηση ότι θα ζήσουν έναν μεγάλο έρωτα,
επιλέγουν τις υπηρεσίες της οργανωμένης πορνείας για να εκφορτίσουν κάπως τις ορμές τους.

Αυτά από την πλευρά της ζήτησης των υπηρεσιών πορνείας.

Από την πλευρά της προσφοράς τα πράγματα είναι ακόμη πιο μπερδεμένα.
Όπως έδεξε και η τρομερή ταινία (Λίλια για πάντα) και όπως ξέρουμε και από πολλές καταγγελίες που έχουν γίνει εδώ, υπάρχουν όντως φρικτά κυκλώματα (στα οποία ανακατεύονται και μπάτσοι) που παγιδεύουν, απαγάγουν και εκπορνεύουν με την χειρότερη βία γυναίκες και τις κάνουν με το ζόρι πόρνες.
Εδω δεν πρόκειται για «επάγγελμα» αλλά για φρικτή κατάσταση υποδούλωσης που δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να είναι ανεκτή.
Και μακάρι το αναρχικό κίνημα να είχε στοχοποιησει αυτα τα κυκλώματα όσο θα επρεπε(στα οποια πρωτοστατούν κυρίως αλλά όχι μόνο ντόπιοι…) και να ελευθέρωνε έτσι τις σκλαβωμένες γυναίκες.

Υπάρχουν όμως και πόρνες που για άλλους λόγους (οικονομικής εξαθλίωσης, οικογενειακής παράδοσης κλπ) εμφανίζονται να εξασκούν την πορνεία από επιλογή τους.
Ας μην παραπλιανόμαστε από αυτό!
Όσο «εθελοντική» ειναι η μισθωτη σκλαβιά αλλο τόσο «εθελοντικό» και περισσότερο είναι η εθελοντικη πορνεία.
Αυτό βέβαια δεν σημαίνει (και εφόσον αυτές δεν δουλεύουν υποχρεωτικα για καποιο νταβά) ότι μπορεί κάποιος να τις υποχρεώσει να βγουν από αυτό το επάγγελμα (που εκτός από τον χρόνο, τούς σκοτώνει και το σώμα και την σεξουαλικότητα τους…) και ούτε ηθικολογίες χωρούν στην περίπτωση τους.
«Δικαίωμα» τους να το κάνουν όπως «δικαίωμα» είναι για τον κάθε μισθωτό ή ελεύθερο επαγγελματία να πουλάει όπως νομίζει τον χρόνο του για να ζήσει.

Όπως όμως μια πραγματική επανάσταση αλλάζει την μοιρα των μισθωτών έτσι θα αλλάξει και την δική τους μοίρα.
Στην διάρκεια της κομμούνας του παρισιού αλλά και στην διάρκεια της κομμουνας της βαρκελώνης,η πορνεία εξαφανίστηκε από τους δρόμους όχι γιατί κάποιος τους υποχρέωσε να σταματήσουν αυτό το επάγγελμα αλλά γιατί οι ίδιες το επέλεξαν.

Και να γυρίσουμε πάλι στα της σεξουαλικότητας.
Η σεξουαλικότητα (είτε ετεροφυλοφιλη είτε ομοφυλοφιλη) είναι γενικά ακρωτηριασμένη, πνιγμένη, παραμορφωμένη, διασυρμένη και απωθημένη ακριβώς γιατί αν δεν ήταν όλα αυτά οι άνθρωποι θα ήταν πολύ περισσότερο ευτυχισμένοι, ελεύθεροι και ικανοποιημένοι.

Οι περισσότεροι άνθρωποι ακόμη και τώρα δεν έχουν οργαστική ικανότητα και συνδέουν την λειτουργία του οργασμού με την ικανότητα τους να χύνουν αν είναι αρσενικοι ή να υγραίνονται αν είναι θηλυκοί.

Η ίδια όμως η λειτουργία του οργασμού προαπαιτεί ένα έυκαμπτο –ελεύθερο από άκαμπτες και μόνιμες θωρακίσεις– σώμα,
ένα σώμα που έχει κατοχυρώσει την ικανότητα του να αναπνέει βαθιά και αισθαντικά (και όχι ρηχά και αυτοματικά)
ένα σώμα που από την γέννηση του έχει αφεθεί να εκφράζεται ελεύθερα και συγκινησιακά χωρίς περιορισμούς, διαδοχικά ΜΗ, παράλογες απαγορεύσεις και ενοχικά σύνδρομα.

ΤΟΤΕ ένα τέτοιο σώμα μπορεί να αφεθεί τόσο ώστε να βιώσει την οργαστική λειτουργία ως απώλεια συνείδησης και υπέρτατη ευχαρίστησης και μετά να απολαύσει την υπέρτατη χαλάρωση που αυτό συνεπάγεται.

Και αυτό είναι εφικτό όταν υπάρχει αμοιβαία συναισθηματική τρυφερότητα και πάθος, και όχι όταν βλέπεις το άλλο σώμα  σαν ένα σκεύος ηδονής που θα κάνεις την «δουλειά» σου και θα φύγεις.

Στην πραγματικότητα, η φυσική σεξουαλικότητα δεν μπορεί να διαχωριστεί από τα φυσικά συναισθήματα αγάπης και έρωτα και γιαυτό οι ερωτευμένοι όταν απολαμβάνουν αμοιβαία την αισθαντικότητα τους είναι οι πιο ζηλευτοι και ευτυχισμένοι άνθρωποι!

Γενικά στα θέματα της σεξουαλικότητας είμαστε όλοι λίγο-πολύ κομπλεξικοί καθώς μεγαλώσαμε σε αντισεξουαλικές κοινωνίες που από την μια ταύτισαν το σεξ με την πορνικότητα και από την άλλη θεωρησαν φυσιολογική την σεξουαλική αποχή…

Για το σεξουαλικό ζήτημα τα περίσσότερα τα γνωρίζουμε από το τρομερό έργο του Βίλχελμ Ράιχ σε βιβλία του όπως «η σεξουαλική επανάσταση», «τα παιδιά του μέλλοντος», «η ανάλυση του χαρακτήρα»,»η λειτουργία του οργασμού»
Ό,τι κι αν ισχυριζεται η σημερινή μηχανιστική επιστήμη, η σεξουαλικότητα είναι κατεξοχήν βιοφυσική και μετά βιοχημική…

Ο Ράιχ έχει παρεξηγηθεί από τους ομοφυλοφιλους(που ποτέ τους δεν του συγχώρεσαν ότι ήταν ετεροφυλοφιλος…)
αλλά ήταν αυτός που στην δύση υπερασπιστηκε τους νόμους της ρώσικης επανάστασης που απελευθερωσαν την ομοφυλοφιλια(και επισης ο πρώτος που κατήγγειλε ως φρικτή οπισθοδρομιση την κατάργηση αυτών των νόμων στην σταλινική εποχή)
αυτός που μόνος του από τους ψυχαναλυτές δεν θεωρούσε την ομοφυλοφιλια ασθένεια όταν ο ομοφυλοφιλος απολαμβάνει την σεξουαλικότητα του χωρίς να ενοχλεί κανέναν,
κι αυτός που ασχολήθηκε κυρίως με την παθογένεια της ετεροφυλοφιλης σεξουαλικότητας (και όταν αυτή εκφυλιζόταν σε σαδισμό, αρπακτικότητα, βιασμό, ψυχρότητα, ανικανότητα κλπ)

Επίσης ήταν ο πρώτος που υπεράσπισε τις πόρνες από τις ηθικιστικές επιθέσεις και είχε καταδείξει τις οικονομικές και σεξουαλικές συνθήκες που έκαναν την πορνεία αναπόφευκτη…(αλλά και τους όρους μιας νέας βιοκοινωνικής επανάστασης που θα την καθιστούσε άχρηστη…)

Καλό είναι ως αναρχικοί να μελετησουμε προσεκτικά και κριτικά το έργο του καθώς ειδικά στο ζήτημα της σεξουαλικότητας, αυτό το έργο  είναι ακόμη αναντικατάστατο.»

Το θέμα όμως παραμένει να ζήσουμε σε μια κοινωνία χωρίς χρήμα, καταναγκασμούς, εκβιασμούς και πληρωμένες σεξουαλικοτητες. Να χαρουμε την ανασα μας, το σωμα μας,τα αισθήματα μας, το μυαλο μας, τις επαφες μας, την δημιουργικοτητα μας,τους οργασμούς μας και τον χωροχρονο μας χωρις χρημα…