TI NA KANOYME (Marx Factor)

Το χρέος είναι παγκόσμιο. Το χρέος της Ελλάδας σαν ποσοστό του ΑΕΠ είναι σημαντικά μικρότερο απο όλων των ανεπτυγμένων χωρών. Η οικονομία της επίσης αλλά αυτό επιδιορθώνεται με συνολική ανυπακοή στους ιστορικούς σχεδιασμούς της ΕΕ. Οι μορφές εξάρτησης οικονομιών που επιννοούσε το παγκόσμιο κεφάλαιο δεν άλλαξαν απο την εποχη της αποικιοκρατικής εξάπλωσης μέχρι σήμερα, αυτό που άλλαζε ηταν τα εργαλεία και η ταχύτητα υπαγωγής όσο και το μέγεθος. Ετσι οπως οι αποικιοκρατικές δυνάμεις έπνιγαν την βιομηχανική η έστω την βιοτεχνική ανάπτυξη των αποικιών τους και τις υποβάθμιζαν σε κέντρα παραγωγής φτηνών πρωτων υλών για τις βιομηχανίες τους, τώρα τα υπερεθνικά-πλέον-κέντρα υποβαθμίζουν τις οικονομίες σε 3 ζώνες:
Α)Ζώνη κάτεργο παραγωγής τόσο πρώτων υλων οσο και μεταποιημένων αγαθών αρκεί η υπεραξία να βγαίνει ηλεκτρονικά σε ένα απρόσωπο-υπερθνικο-αόρατο-απυρόβλητο-ανεξέλεγκτο χρηματιστηριακό περιβάλλον. Οι ζώνες αυτές θα έχουν εξαθλιωμένο πληθυσμο και θετικό κρατικό ισοζύγιο πληρωμών.

Β) Ζώνες κατανάλωσης και ολοένα μεγαλύτερης πτώχευσης και εξάρτησης οπου θα ξαφρίζεται οποιος συσσωρευμένος πλούτος απο παρελθόντα χρόνια αλλά και ζώνες οπου θα ξηλώνονται συστηματικά όλα τα συλλογικά και ατομικά δικαιώματα που ανεβάζουν το κόστος παραγωγής η προστατεύουν το δικαίωμα έκφρασης και αντίδρασης. Αυτές είναι οι πιο σημαντικές ζώνες ταξικου πολέμου. Εδώ ανηκουμε και εμείς.

Γ) Ζώνες εκτροπής η πολεμικές ζώνες. Εδώ θα είναι όλα τα «παραβατικά» η «αντιστεκόμενα» κράτη άσχετα απο την αφετηρία η την στόχευση της παράβασης αρκεί να δικαιολογείται υπερεθνικός πόλεμος. Αυτές οι ζώνες υπάρχουν και είναι αναγκαίες γιατί ένας μηχανισμός του καπιταλισμου που υπήρχε υπάρχει και θα υπάρχει ΜΟΝΟ ΣΕ ΚΡΙΣΗ είναι ο πόλεμος. Οι ζώνες αυτές θα χρησιμοποιούνται για να δικαιολογούνε την αμυντική πολεμική βιομηχανία, για να δικαιολογούνε την περιστολή ελευθεριών στη ζώνη Β και για να αναπαραγουνε τα φοβικά αντανακλαστικά της κοινωνίας οπως τα έχει περιγράψει η Ναόμι Κλάιν στη θεωρία του «Κοινωνικού Κλονισμού» Αν δεν υπάρχουν αυτες οι ζώνες θα εφευρίσκονται.

Η μόνη κινητήρια δύναμη αυτού του αυτοκτονικού και θνησιγενούς πλέον συστήματος είναι η ροή υπεραξίας. Η μόνη βραχυπρόθεσμη στόχευσή του πλέον δεν είναι το κέρδος-αυτό εξασφαλίζεται απο την διαχείριση των ζωνών. Αυτό που επιδιώκεται παγκόσμια είναι ο απόλυτος έλεγχος άσχετα αν αυτός θα επιτευχθεί η θα επιτυγχάνεται με αυξημένο κόστος αρα μειωμένα κέρδη. Αν υπάρξουν και κέρδη δεν τους χαλά καθόλου-απώλεια ελέγχου να μην υπάρξει.
Το καθήκον της αμυνόμενης παγκόσμια κοινωνίας είναι:
-Η οργανωμένη η αυθόρμητη απώλεια ελέγχου με πρόκληση η υιοθέτηση τυχαίων απρόβλεπτων κινήσεων η δράσεων που θα εισάγει και θα επαυξάνει τον απρόβλεπτο παράγοντα στη κοινωνικη διαδικασία αρα και την σύγχιση και μπέρδεμα στο μυαλό των σχεδιαστών. Επίσης θα αυξάνει το κόστος ελέγχου.
-Η οργανωμένη η αυθόρμητη μείωση της παραγωγής υπεραξίας. Οιτιδήποτε κάνουν οι οργανωμένες αντιστάσεις αυτοθεσπισμένες η κομματικά ελεγχόμενες που να μειώνει την υπεραξία ανατρέπει τον σχεδιασμό.
-Σαμποτάρισμα της ανάπτυξης. Η ανάπτυξη είναι πίσω απο την περιβαλλοντική κρίση. Η ανάπτυξη είναι ενάντια στην επιβίωση και ευτυχία. Πρέπει να καταπολεμηθεί τόσο σαν έννοια στην εκπαιδευτική διαδικασία οσο και σαν πραγματικότητα μέσα στις κοινωνικές ζυμώσεις
-Αρνηση και ανυπακοή στις οικονομικίσικες προσταγες της κοινωνίας αγοράς. Αρνηση πληρωμών άρνηση συμμετοχής σε χρηματικά επινοήματα (ευρώ-δολλάριο κλπ) . Ακύρωση και εξευτελισμός των εννοιών που βάζουν το χρήμα σαν συστατικό ζωής επιβίωσης και ευτυχίας.
-Ανάπτυξη μιας παράλληλης πραγματικότητας ζωής ανταλλακτικής τελείως έξω απο την πραγματικότητα της αγοράς.
-Συμμετοχική οικονομία οπου ο παραγόμενος πλούτος μιας ομάδας εργασίας παραγωγής προιόντος η υπηρεσίας θα μοιράζεται ανάμεσα στους παραγωγούς και την κοινωνία.
-Αμεση δημοκρατία στη ληψη αποφάσεων.
-Ανατροπή και άρνηση όλης της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Τα σχολεία είναι ο ΧΥΤΑ της Βιομηχανικής Εποχής, είναι το Baby Sitting των παιδιών της εργατικής τάξης. Σκοτώνουν την δημιουργικότητα. Πρέπει να αναπτύξουμε εναλλακτική παιδεία αμφιδρομης μάθησης (ο μεγαλύτερος απο τον μικρότερο και αντίστροφα) με έντονο το στοιχειο του παιχνιδιού της ελευθερίας και της κατάργησης ολων των ποινών τιμωριών και αξιολογήσεων.
-Ελευθερία σε όλους τους τομείς εκτός απο τον πλουτισμό. Κανένας δεν έχει το δικαίωμα να περνάει καλύτερα απο τον άλλον. Η ελευθερία θα αφορά την πρόσβαση στα κοινωνικά αγαθά και υπηρεσίες και την πρόσβαση στην ηδονή και ευτυχία. Οποια ομάδα η άτομο του λείψουν τα γκατζετάκια γκλαμουριάς της καπιταλιστικής βαρβαρότητας θα ψυχοθεραπεύεται και μετά θα επανέρχεται στη κοινωνία.
Αυτά πετυχαίνονται και με οργανωμένη αντιδραση αλλα και με υιοθεσία αυτού του μοντέλου στη πράξη. Δηλαδή εκτός απο την σύγκρουση της κοινωνίας δεν έχει κανένα νόημα η αντίδρασή μας αν δεν αρχίζουμε παράλληλα ακτιβιστικά να ζούμε και να φτιάχνουμε αυτές τις παράλληλες εναλλακτικές μορφες άρνησης του συστήματος. Δεν έχει νόημα να ανατρέψουμε αυτό το σύστημα αν δεν μπορούμε να ζήσουμε στη πράξη το άλλο. Η υπαρξη «καλου παραδείγματος» παράλληλα με την διαδικασία ανατροπής μόνο να μεγαλώσει τη μαζικότητα αυτής της ανατροπής μπορεί δίνοντας στη κοινωνία το όραμα του «εφικτου».

Marx Factor

shortlink : http://wp.me/pPn6Y-Fa