Αναδημοσιεύει και σχολιάζει ο Παύλος
Παρουσιάζω το ρεπορτάζ και στο τέλος ακολουθεί σχόλιο μου με το θέμα: Δεν υπάρχουν «άγιες» εξεγέρσεις και επαναστάσεις
80 σεξουαλικές κακοποιήσεις σε μια μέρα: η σκοτεινή πλευρά της πλατείας Ταχρίρ
….
….
…. …. ….
Σχολιάζει ο Παύλος
Δεν υπάρχουν «άγιες» εξεγέρσεις και επαναστάσεις
Οι Αιγύπτιοι εξεγερμένοι έχουν ευθύνες για το αίσχος των σεξουαλικών κακοποιήσεων γυναικών. Πρόκειται για κακοποιήσεις που συμβαίνουν στη καρδιά της εξέγερσης, τη, θρυλική πια, πλατεία Ταχρίρ. Και δεν πρόκειται για φαινόμενο που συμβαίνει για πρώτη φορά, ούτε για μεμονωμένο φαινόμενο που αφορά μία ή δύο γυναίκες, που ακόμη και σε τέτοιες μεμονωμένες περιπτώσεις θα χρειαζόταν η πιο μεγάλη εγρήγορση. Εδώ σε ένα βράδυ συνέβησαν 80 καταγεγραμμένες (και άλλες περιπτώσεις ασφαλώς δεν θα κατεγράφησαν ποτέ) «επιθέσεις σεξουαλικής κακοποίησης, παρενόχλησης ή ακόμη και βιασμών».
Θα έπρεπε επομένως οι εξεγερμένοι, που φαίνεται ότι έχουν κάποιου είδους οργάνωση ως προς την εξέγερση τους, να ενεργήσουν περισσότερο δραστήρια και αποφασιστικά στην περιφρούρηση από τέτοιες αντικοινωνικές ενέργειες. Δεν το έχουν κάνει. Οι «Σωματοφύλακες της Ταχρίρ» είναι απελπιστικά ολιγομελής ομάδα σε σχέση με τις ανάγκες περιφρούρησης των γυναικών διαδηλωτριών.
Δεν εξετάζω τα κίνητρα των δραστών. Αν δηλαδή πρόκειται για προβοκάτορες και ασφαλίτες που σκοπό έχουν να δυσφημήσουν την εξέγερση ή πρόκειται για συντηρητικούς ισλαμιστές που στοχεύουν να τιμωρήσουν τις γυναίκες που αποτολμούν μόνες τους έξοδο σε δημόσιους χώρους, κάτι που το συντηρητικό Ισλάμ χωρίς τη παρουσία επίσημα συνδεδεμένων μαζί τους αντρών απαγορεύει. Θα μπορούσαν ακόμη να πρόκειται απλά για λούμπεν στοιχεία που βρίσκουν την ευκαιρία να πραγματοποιήσουν με αυτούς τους τρόπους τις σεξουαλικές τους επιθυμίες και ανάγκες, μη βρίσκοντας άλλους τρόπους σεξουαλικής ικανοποίησης. Αλλά μάλλον πρόκειται για ένα συνδυασμό ή συνδυασμούς των παραπάνω περιπτώσεων. Ωστόσο, νομίζω ότι δεν πρέπει να ρίξουμε το βάρος στη πλευρά των δραστών και στα κίνητρα τους. Το βάρος πρέπει να πέσει στη πλευρά των εξεγερμένων και στην αδυναμία τους να περιφρουρήσουν τη καρδιά της εξέγερσης από αντικοινωνικές ή προβοκατόρικες ενέργειες που τελικά δυσφημούν την ίδια την εξέγερση και την πάνε πίσω.
Τελικά σε αυτό το σημείο έχει αξία να μιλήσουμε για τις ίδιες τις εξεγέρσεις και επαναστάσεις. Θα ήταν λάθος λοιπόν, κατά τη γνώμη μου, να δημιουργούμε την εντύπωση ότι οι εξεγέρσεις και επαναστάσεις είναι εξ ορισμού «άγιες» ή ταγμένες εξ ορισμού επίσης και αποκλειστικά στην ελευθερία. Τις εξεγέρσεις τις κάνουν άνθρωποι που έχουν ζήσει ζωές βουτηγμένες σε διάφορους βαθμούς ανελευθερίας και εγωισμού. Όσο και αν η εξέγερση και η επανάσταση μεταμορφώνει, τα βιώματα ανελευθερίας είναι εκεί, το ίδιο πιθανά και η οξυμένη εγωιστική (με μια άσχημη έννοια) πλευρά της ανθρώπινης φύσης, επίσης οι διάφορες νοητικές και ιδεολογικές υποδουλώσεις, ώστε ακόμη και ο πιο «αγνός» εξεγερμένος και επαναστάτης, τελικά, να μην είναι καθόλου αγνός. Απλώς δεν υπάρχουν αγνοί εξεγερμένοι και επαναστάτες. Όλοι υπόκεινται στην πιθανότητα να συμπεριφερθούν και να δράσουν σαν μιαν άλλη εκδοχή αυτού που θέλουν να αλλάξουν ή να καταστρέψουν. Η ιστορία είναι γεμάτη από τέτοιες συμπεριφορές. Η ιστορία, αλλοίμονο, είναι γεμάτη από ελπίδες που έχουν διαψευσθεί.
Επομένως εκείνο που χρειάζεται είναι η πιο μεγάλη επαγρύπνηση. Απέναντι στους άλλους και κυρίως απέναντι στο εαυτό μας. Εξεγερμένε και επαναστάτη, πρέπει να ξέρεις καλά ότι έχεις ήδη μέσα σου τον νέο δυνάστη και αν αυτό δεν το κατανοείς και δεν είσαι αποφασισμένος να το αντιμετωπίσεις, μην ξεκινάς καμιά εξέγερση και καμιά επανάσταση. Γιατί δεν χρειάζεται καμιά επιπλέον ιστορική τραγική ειρωνεία.
Οι εξεγερμένοι λοιπόν άντρες της πλατείας Ταχρίρ πρέπει να δείξουν τη μέγιστη επαγρύπνηση και να μην υπερασπίζουν μόνο τη δική τους ελευθερία, των αντρών δηλαδή, αλλά και των γυναικών. Αλλιώς, αυτή η μερική ελευθερία, ιδίως στις μέρες μας, δεν είναι πραγματική ελευθερία και ο αγώνας τους για ελευθερία θα είναι σημαδεμένος με μεγάλη ανελευθερία.
Υ.Γ.
Με τις συνθήκες που περιγράφονται στο ρεπορταζ που παράθεσα, όπως και σε άλλα παρόμοια ρεπορταζ, θα περίμενα οι ανακοινώσεις των πολιτικών οργανώσεων και κινήσεων να έχουν οπωσδήποτε αναφορά στην ανελευθερία των γυναικών διαδηλωτριών και στην ανάγκη υπεράσπισης των θεμελιωδών δικαιωμάτων τους. Έτσι είναι οδυνηρό να διαπιστώνει κανείς ότι κείμανα σαν αυτό: Ανακοίνωση των Επαναστατών Σοσιαλιστών Αιγύπτου: “Τέσσερις μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο”
δεν αφιερώνουν λέξη στο πρόβλημα της μεγάλης ανελευθερίας μέσα στον αγώνα για ελευθερία. Φαίνεται ότι οι συντάκτες του κειμένου όταν μιλούν επανειλημμένα για «μάζες» επιθυμούν να εννοούν τις αντρικές κυρίως μάζες και επίσης δεν είναι καθόλου διατεθειμένοι να αμφισβητήσουν την «ιερότητα» της εξέγερσης.
Όμως:
ΚΑΜΙΑ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΚΑΙ ΚΑΜΙΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΙΕΡΗ.
Η ΜΕΓΙΣΤΗ ΔΥΝΑΤΗ ΕΠΑΓΡΥΠΝΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΑΙΑ – ΠΡΩΤΑ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ.
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
Σύντομος δικός μας σύνδεσμος: http://wp.me/pPn6Y-gJR
……………………………………………………………………………………………………………………………………………….
Για επικοινωνία: ormithiella@hotmail.gr
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………
τα κακά μαντάτα είχαν αρχίσει νωρίτερα
Και το 2011 υπήρξαν τέτοια περιστατικά, πασίγνωστα επειδή θύμα έπεσε και ξένη ρεπόρτερ.
Μα μην ξεχνάμε, στην Αίγυπτο και προ Επαναστάσεων για τις γυναίκες δεν ήταν εύκολα εκτός κι αν επρόκειτο για προστατευμένες τουρίστριες ή πάμπλουτες που (ακόμα και αυτή τη στιγμή) απολαμβάνουν με μπικίνι φρουρούμενες θαυμάσιες παραλίες σα να ζουν σε άλλη χώρα (και μιλώ εκ πείρας),
Ευχαριστώ για τη συνεισφορά σας στο θέμα!
Eγώ (και ως γυναίκα)..
σωστά λέει η Δάφνη, κι εμείς ευχαριστούμε Παύλο,
και μια που το είδα τώρα μόλις, δέστε κι αυτό – για να μην ξεχνάμε και τον (θρασύτατο) μισογυνισμό τού «πρώτου» (μας) κόσμου –
Χάρη
Απίστευτο!!
είδες; και τα (καλοντυμένα) σκουπιδάκια (τού τένις κιόλας) (μ’ όλη τους την ασχήμια (παρεπί, πόσο άσχημοι είναι αυτοί, που κρίνουν την ομορφιά τών άλλων)) δεν διστάζουν να μιλήσουν και για βιασμούς (τι να σού πω, δοκίμιο γράφεις…)
Συγχαρητήρια που ανακαλύψατε την Αμερική…Ότι δηλαδή μέσα σε 20.000.000+ κόσμο κυκλοφορούν και ανώμαλοι και κλέφτες και βιαστές και και και…Εδώ στην Πλατεία Συντάγματος και μας είχαν κατακλέψει το ’11 όχι στην Αίγυπτο…
Είναι πάντως πολύ περίεργο ότι αυτοί που βλέπουν μόνο βιασμούς ή που βλέπουν μόνο τον στρατό, αγνοούν τα εκατομμύρια του αιγυπτιακού λαού που οργάνωσε αυτή την διαμαρτυρία (δυο μήνες την προετοίμαζαν), την πραγματοποίησε, έριξε τον Μόρσι (όπως το επιθυμούσε) και συνεχίζει, γιατί τίποτα δεν έχει ακόμα τελειώσει.
Ας μην ακυρώνουμε τις προσπάθειες των λαών, και ειδικά του λαού της Αιγύπτου που έχει αποδείξει επανειλλημένα ότι έχει εξαιρετικά αντανακλαστικά.
όσο μέ αφορά (οι άλλοι δεν χρειάζονται συνηγορία από μένα) έχω να σού πω ότι δεν «ανακαλύψαμε» τίποτα…
στο ποστ που παράπεμψα, τόνιζα μια διάσταση που (ειδικά σήμερα, τώρα) τείνουμενα «ξεχνάμε» : ότι για τη συγκεκριμένη εξέγερση δλδ, ειδικά, γυναίκες ήταν αυτές που πρωτοστάτησαν – με κίνδυνο τής ζωής τους *διπλόν*
(γι’ αυτό πονάει και πολύ η αχαριστία τών αντρών «γύρω τους» (δες τα βίντεα))
«Είναι πάντως πολύ περίεργο ότι αυτοί που βλέπουν μόνο βιασμούς»
Τόσο το κείμενο που αναδημοσίευσα, όσο και το σχόλιο μου, αλλά βεβαίως και τα άλλα σχόλια των φίλων, δεν νομίζω ότι σχετίζονται με μια τέτοια ματιά… 🙂
«Ας μην ακυρώνουμε τις προσπάθειες των λαών»
Το να μιλάμε για τα αρνητικά μιας εξέγερσης, μιας οποιασδήποτε εξέγερσης, η γνώμη μου είναι ότι δεν ακυρώνει τους αγώνες των «λαών». Και αρνητικά πάντα υπάρχουν, μιας και οι «λαοί» δεν αποτελούνται από αγίους, ούτε βέβαια, αυτομάτως, κατά την διαδικασία οποιασδήποτε εξέγερσης, τα άτομα που αποτελούν τους λαούς, αγιοποιούνται.
Είμαι λοιπόν της γνώμης ότι η κάθε αγιοποίηση αγώνων, χωρίς δηλαδή την απαραίτητη, πάντα, κριτική και αυτοκριτική, είναι τελικά εκείνη που ακυρώνει, αφεαυτής, την προσπάθεια των «λαών», καταλήγοντας σε μια από τα ίδια…
Θέλω ακόμη να προσθέσω ότι άλλο (από άποψη ποιότητας) είναι οι κλοπές που σημειώνονταν στις συγκεντρώσεις των Αγανακτισμένων στο Σύνταγμα και άλλο οι σεξουαλικές κακοποιήσεις γυναικών στη Ταχρίρ. Εν πάση περιπτώσει η συνέλευση του Συντάγματος οργάνωσε περιφρούρηση με αντικείμενο και τη προστασία από τις κλοπές. Και εδώ ακριβώς είναι η κριτική μου προς τους Αιγύπτιους εξεγερμένους: Δεν έχουν συστήσει την αναγκαία περιφρούρηση. Η γνώμη που έχω σχηματίσει είναι ότι υποτιμούν, ανεπίτρεπτα, το πρόβλημα…
Θα έλθει μέρα που (ειδικά οι Αιγυπτίες) θα αναπολούν τις μέρες που πρόεδρος ήταν ο Μουμπάρακ!! Θα διαπιστώσουν όοοοοολοι το απάνθρωπο πρόσωπο του φανατικού ισλάμ! Τότε όμως θα είναι πολύ αργά!
Στηρίξτε τώρα την προσπάθεια του στρατού γιατί κινδυνεύετε!!