Σχολιάζει, εξαιρετικά σύντομα, ο Παύλος
….
….
Δεν υπάρχει καμμιά αμφιβολία ότι το όχι, απέναντι στο ναι της καθαρής υποτέλειας, που αυτή τη στιγμή επικράτησε στη Κύπρο, δεν συνιστά ρήξη με το σύστημα. Το οποίο όμως σύστημα ευθύνεται για την κρίση.
Για παράδειγμα, καμμία πολιτική δύναμη στην Κύπρο, και βέβαια και στην Ελλάδα, δεν βάζει το ζήτημα της ανύπαρχτης δημοκρατίας που επιτρέπει σε 2 – 3 ανθρώπους να αποφασίζουν σε κλειστές διεθνείς συσκέψεις με άλλους ομοίους τους 2 -3 άλλων χωρών, την τύχη των λαών.
Ωστόσο, το όχι της Κύπρου, συνέπεια ενός είδους εξέγερσης, συνιστά ρωγμή στο ντόπιο και διεθνές σύστημα.
Αν λοιπόν, αν λέω, υπήρχε ένα πραγματικά αντισυστημικό κίνημα της προκοπής, θα μπορούσε να εκμεταλλευθεί τέτοιες ρωγμές, για να προωθήσει τα ουσιαστικά διλήμματα και αιτήματα που θα αφορούσαν το βάθος των προβλημάτων.
Τέτοιο αντισυστημικό κίνημα δεν υπάρχει. Και γιατί δεν υπάρχει;
Κατά τη γνώμη μου, γιατί ακόμη δεν έχει υπάρξει εναλλακτική απάντηση στα ιστορικά αδιέξοδα τόσο της Αριστεράς, σε όλες τις αποχρώσεις της, όσο και του αναρχισμού, επίσης σε όλες τις αποχρώσεις του.
Ακόμη δηλαδή δεν έχουν συγκροτηθεί, σε ικανοποιητικό βαθμό, νέες αφηγήσεις και πραχτικές αγώνα, εναλλαχτικές στις ιστορικά, πια, αποτυχημένες και εξαντλημένες επαναστατικές ιδεολογίες που ξεκίνησαν τη καριέρα τους τον 19ο αιώνα.
Ωστόσο, τα κινήματα που ξέσπασαν από το 2011 και μετά, από τις Αραβικές χώρες μέχρι τις ΗΠΑ, δείχνουν ότι με γοργό τρόπο βρισκόμαστε μπροστά σε νέες συγκροτήσεις.
Είναι λοιπόν θέμα χρόνου…
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
Σύντομος δικός μας σύνδεσμος: http://wp.me/pPn6Y-g1E
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
Για επικοινωνία: ormithiella@hotmail.gr
………………………………………………………………………………………………………………………………………………….
Σχολιαστές Χωρίς Σύνορα COMMENTATORS WITHOUT FRONTIERS Comentadores SIN FRONTERAS 
«Ακόμη δηλαδή δεν έχουν συγκροτηθεί, σε ικανοποιητικό βαθμό, νέες αφηγήσεις και πραχτικές αγώνα, εναλλαχτικές στις ιστορικά, πια, αποτυχημένες και εξαντλημένες επαναστατικές ιδεολογίες που ξεκίνησαν τη καριέρα τους τον 19ο αιώνα.»
Δεν έχει ξεκινήσει ακόμα τίποτε σοβαρό να γίνεται διότι ακόμα και τώρα οι «πολιτικές δυνάμεις», κόμματα, πολιτικές οργανώσεις, συνδικάτα, παρατάξεις και «χώροι», συνεχίζουν την προσπάθεια να κρατούν εγκλωβισμένα στην δική τους ηγεμονική λογική, στην δική τους δηλαδή οπτική της πραγματικότητας, μεγάλα τμήματα της κοινωνίας. Η αριστερά μάλιστα και ο περίφημος «χώρος», κρατούν τα πιο ενεργά και δυναμικά τέτοια τμήματα.
Και όσο και τα ίδια τα πρόσωπα αυτά τα εγκλωβισμένα δεν αυτονομούνται πολιτικά και πνευματικά, ώστε να στοχαστούν ανεπηρρέαστα επάνω στο πρόβλημα, δεν θα ξεκινήσει τίποτε σοβαρό.
Γι’ αυτό πρέπει να βοηθήσουμε σε αυτή την χειραφέτηση αυτών των στρωμάτων του λαού και της κοινωνίας, με όποιον τρόπο μπορούμε. Ξεκινώντας πρώτα πρώτα από τον ευατό μας. Και καθιστώντας τον αυτόνομο και ελεύθερα σκεφτόμενο άνθρωπο. Χωρίς ιερότητες και απυρόβλητα στον στοχασμό του.
Και το πρόβλημά μας έχει να κάνει κυρίως με το ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ. Και όχι με το ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ.
[Δηλαδή δεν «είναι ο καπιταλισμός ηλίθιε», είναι το πολίτευμα και το ποιος έχει, ασκεί και ελέγχει την πολιτική εξουσία].
Το πρόβλημά μας είναι ΠΟΛΙΤΙΚΟ, όχι ΟΙΚΟΝΟΜΟ-ΤΕΧΝΙΚΟ.
Διότι όποιος έχει το μαχαίρι (πολιτική εξουσία) έχει και το καρπούζι (οικονομία).
Θραξ Αναρμόδιος
Μόνο που στους ανάποδους καιρούς που ζούμε συμβαίνει το »όποιος έχει την οικονομία να ελέγχει και την πολιτική εξουσία
Είναι δύσκολο πάντως το να καταστήσεις κάποιον »ελεύθερα σκεπτόμενο άνθρωπο» και ο βαθμός δυσκολίας ισούται με το να προσπαθήσεις να κάνεις όλα τα αυτοκίνητα της αγοράς να ανεβαίνουν στο βουνό με 100 χιλιόμετρα την ώρα. Όσες μετατροπές ή βελτιώσεις και αν δοκιμάσεις, δεν θα το πετύχεις αυτό παρά μόνον για τα αυτοκίνητα τα οποία έχουν από κατασκευής μία κάποια ορειβατική ικανότητα.
Αντίστοιχο αυτού του παραδείγματος φαινόμενο είναι και ο ανθρώπινος νους ο οποίος δεν είναι παρθένος από εντυπώσεις (από παραστάσεις εν-τυπωμένες) δεν είναι δηλαδή »tabula rasa». Σε ηλικία μικρότερη των επτά ετών ο άνθρωπος δεν διαθέτει κριτική σκέψη ,του λείπει δηλαδή εκείνο το φίλτρο διαχωρισμού το οποίο επιτρέπει στους ενήλικες να διαχωρίζουν την αλήθεια από το ψέμα ή να διακρίνουν την σκοπιμότητα πίσω από μία πράξη.. Οτιδήποτε και αν διδαχθεί ένας άνθρωπος νεότερος των επτά ετών θα το θεωρεί αλήθεια αυθύπαρκτη και μη αμφισβητούμενη για όλη την ζωή του και όσο και αν κάποιος του παραθέτει επιχειρήματα ή και ορατές αποδείξεις για το αντίθετο αυτός πάντα θα προσπαθεί να φέρνει αντιρρήσεις έστω και αν αναγκάζεται να καταφεύγει σε επινοήματα.Η όποια φράση ειπώθηκε το όποιο παράδειγμα δόθηκε από τον πατέρα ή τον παππού του θα λειτουργεί πάντοτε σαν οδηγός πορείας και θα τον τρέπει προς μία ιδεολογική κοίτη ανάλογη με την του πατέρα ή παππού.
Αυτό δεν είναι εκτίμηση ή υπολογισμός ,είναι κανόνας εκ του οποίου ελάχιστοι εξαιρούνται.
Μόνον σε αυτούς τους ελάχιστους θα μπορούσε να βρει απήχηση η όποια νέα θεωρία ή η όποια νέα αφήγηση η οποία είναι μεν ζητούμενη, από μόνη της όμως δεν αρκεί ώστε να δημιουργήσει εκείνη την κρίσιμη ποσότητα που θα ξεκινήσει την αντίδρομη πορεία του ζυγού.
Μόνον αυτοί οι ελάχιστοι έχουν την δυνατότητα να κατανοήσουν την όποια νέα θεωρία ή αφήγηση κρίνοντάς την καθαυτή χωρίς να παρεμβάλλονται στην κρίση τους αναγνώσματα ακούσματα ή λοιπά διάφορα στερεότυπα εντυπωμένα από τις εμπειρίες της παρελθούσης ζωής τους
Μόνον μεταξύ αυτών των ελαχίστων θα πρέπει να αναζητηθούν οι δείκτες πορείας ή οι οδηγοί οι οποίοι και θα αναλάβουν να εξηγήσουν το ζητούμενο και στους υπολοίπους καθώς και να οργανώσουν τις διαδικασίες εκείνες που θα το φέρουν πιο κοντά έως του σημείου του να το δούμε και να το αγγίξουμε .
Μόνον μεταξύ αυτών των ελαχίστων θα βρεθούν αυτοί στους οποίους θα πιστέψουμε και τους οποίους θα υποστηρίξουμε, ώστε να δημιουργηθούν επιτέλους εκείνες οι προυποθέσεις που χρειάζονται για να μπορέσουμε να αφυπνιστούμε, να αυτονομηθούμε και να συνεχίσουμε εν τέλει την πορεία αυτοδύναμα και ακηδεμόνευτα.
@ΑΚΜΩΝ: «…Οτιδήποτε και αν διδαχθεί ένας άνθρωπος νεότερος των επτά ετών θα το θεωρεί αλήθεια αυθύπαρκτη και μη αμφισβητούμενη για όλη την ζωή…»
Μου θύμισες με αυτό εκείνη την φοβερή πρακτική παρατήρηση που έκανε το τάγμα των Ιησουϊτών, για το ότι ο χαρακτήρας ενός ανθρώπου κλειδώνει στην ηλικία των 7 ετών. Οταν επεδίωξαν να πάρουν, και πήραν σε μεγάλο μέρος, την πρωτοβάθμια παιδεία στην Ευρώπη.
Από μνήμης μερικά…
Ενα από τα τρία μέτρα που πήρε η παπική εξουσία εναντίον της μεταρρύθμισης, και που ονομάστηκαν αντιμεταρρύθμιση, ήταν η ίδρυση του τάγματος των Ιησουϊτών, με αρχηγό κάποιον Ιγνάτιο Λογιόλα, με βασικό στόχο να αναλάβουν την πρωτοβάθμια παιδεία στην καθολική Ευρώπη, βασισμένοι ακριβώς στην πρακτική αυτή παρατήρηση του ορίου των 7 ετών.
Τα άλλα δύο μέτρα ήταν
-η γνωστή μας Ιερά Εξέταση
-ο κατάλογος των απαγορευμένων βιβλίων (indices librorum proibitorum), που νομίζω ισχύει ακόμα (λολ)
Θραξ Αναρμόδιος
Είναι αληθές πάντως το ότι το ανθρώπινο σώμα και ο ανθρώπινος νους παρουσιάζουν διακριτές μεταβολές ανά επτάετία
Προς Άκμονα
Σου είχα υποσχεθεί να γράψω προτάσεις για ποιοτικά αιτήματα που απουσιάζουν από τη ρητορική των εκπροσώπων των σωματείων εργαζομένων μιας ιδιωτικής ή δημόσιας εταιρείας, επιχείρησης, γραφείωυ υπηρεσιών , τμημάτων εργοστασίων κ.ο.κ
Οι συνδικαλιστές φέρουν την δική τους αισθητική και τη δική τους αντίληψη του χώρου όπου αλληλεπιδρούν με τους εργαζόμενους και αυτό προβάλουν σαν εικόνα προς τους τρίτους. Αν η σχέση αυτή αλληλεπίδρασης με το χώρο των εργαζομένων που υποτίεται ότι εκπροσωπούν δεν είναι ειλικρινής και οσιαστική σε επίπεδο ανθρώπινης επαφής, αυτό εχει ως αποτέλεσμα την «αποξένωση» του σωματείου από την καθημερινότητα των εργαζομένων και τις δυσκολίες της, και από την πραγματική εκπροσώπηση, εφόσον αυτή αποδυκνύεται επιφανειακή και περιστασιακή ,δηλαδή, κάθε που έρχονται οι εκλογές …για ανάδειξη εκπροσώπων στα σωματεία.
Όπως ακριβώς συμβαίνει με την πολιτική εκπροσώπηση του «λαού» ή των πολιτών στη καλύτερη εκδοχή της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, όπου οι βουλευτές εμφανίζονται επίσης προεκλογικά και ζητάν την ψήφο για να εκπροσωπήσουν τα συμφέροντά σου με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, ωσάν εσένα να είναι άλλη η δουλειά σου κι όχι η αυτοπρόσωπη υπεράσπιση των συμφερόντων σου με μόνη την δική σου παρουσία αλλά «ως ει παρόν ή παρούσα» εισαι καταδικασμένος από το σύστημα εκπροσώπησης του άλλου , δηλαδή άλλος στέκεται στη θέση μου και λέει και κάνει χωρίς να βιώνει και να αισθάνεται, όσα θα έκανα εγώ αν ήταν στη θέση μου που δεν είναι αλλά προσποιείται ότι είναι…λες κι εγω είμαι λίγος να εκπροσωπήσω ο εαυτό μου…λες κι εμένα είναι άλλη η δουλειά μου: να δουλεύω σαν το δούλο για να παράγω χωρίς να ελέγχω ούτε ο πως, ούτε το πόσο, ούτε το γιατί, αλλά να έχω και την ψευδαίσηση ότι «συμμετέχω» δια της εκπροσώπησής μου από ένα άλλο που μιλάει για εμένα!
Αυτός ειναι και ο φαύλος Λόγος της «επιβολής της εκπροσώπησης των εργαζομένων» :το να εξυπηρετεί στο να διαιωνίζονται οι «παρανοήσεις» από τα συνδικάτα, «οι παρερμηνείες» των ιδεολογικών θεωριών για τη χάραξη των φιλεργατικών πολιτικών, «οι παραβιάσεις» δημοκρατικών κανόνων και αρχών για ην ανάδειξη εκπροσώπων σωματείου και πάει λέγοντας…από το μικρότερο προεδρείο συνεταιριστικής οργάνωσης μέχρι την μεγαλοεπιχείρηση (π.χ. Super Market), εταιρεία, εργοστάσιο…
Έτσι λοιπόν τα συνδικάτα καταλήγουν να διατυπώνουν ξύλινο λόγο και να διεκδικούν οικονομικά και θεσμικά αιτήματα κάε που έρχονται εκλογές…υμούνται και τους εργαζόμενους και ασχολούνται μαζί τους…γιατί εχουν κι άλλες επαφές να κάνουν με άλλα όργανα, θεσμικά εννοώ…όπως τα κόμματα.
Που καιρός και χρόνος να σκεφτείς να γίνεις για μια μέρα π.χ οδηγός σε αστικό λεωφορείο, πριν πας να τον εκπροσωπήσεις και να μιλήσεις εξ’ονόματός του. Σε εξουσιοδοτεί εξάλλου χωρίς να απαιτεί να μπάινεις στη έση του, αλλά ουτε κι εσύ έχεις την διάθεση να το κάνεις για μια μέρα, για να δείς ότι η ποιότητα της ζωής σου δεν εξαρτάται από το 1 ή 2 ευρώ την ώρα αύξηση που θα πάρεις με τη διεκδίκηση του «αγωνιστικού» σωματείου, αλλά από την ποιότητα της εργασίας που παράγεις η οποία μεταφράζεται σε απολαβή ευχαρίστησης στην καθημερινότητά σου, με την επαφή σου με τους συνανθρώπους σου, τους συναδέλφους σου, τους συμπολίτες σου. Τι να την κάνεις την αυξησούλα όταν θα στα φάει το σύστημα υγείας…λόγω εμφράγματος στα 60!
Η ποιότητα λοιπόν πρέπει να μπεί μπροστά και όχι η ποσότητα…Τα ποιοτικά αιτήματα έχουν μεγαλύτερη αξία και όχι τα οικονομικά και τα δήθεν «θεσμικά» που παραμένουν στο εκεί και τότε… με το γνωστό επιμύθιο της πορείας του ντόπιου συνδικαλιστικού κινήματος και των συνδικαλιστών που τον στελεχώνουν :κι έζησαν αυτοί καλύτερα …κι εμείς καθόλου !
Και δίνω μερικά απλά παραδειγματάκια «ποιοτικού αιτήματος», που θα δείτε ότι αυτόματα μετατρέπει τη «συμμετοχή» σε συμμετοχή, την εκπροσώπηση σε παρουσία, την μηχανιστική εργασία παραγωγική, το εισόδημα του εργαζόμενου σε επένδυση σε μακροπρόθεσμο επίπεδο, χωρίς το μεσαιωνικό αίτημα για αύξηση εισοδήματος… (ωρομίσθιου/μηνιαίου):
Βασικές θεσμικές & οικονομικές προϋποθέσεις της διατύπωσης των ποιοτικών αιτημάτων:
1.Εννοείται ότι σε μια επίταξη το σωματείο έχει κάνει την πρόβλεψη για την υποστήριξη των απεργών μέσω της οικονομικής ενίσχυσης του ταμείου του σωματείου από τους ίδιους τους εργαζόμενους
2. Εννοείται ότι οι εργαζόμενοι /απολυμένοι θα έχουν συμμετοχή στην οικονομική ενίσχυση του σωματείου ανάλογα με την εισοδηματική τους κατάσταση (δήλωση εφορίας)
3. Η στήριξη των απολυμένων,νυν ανέργων, από το σωματείο πρέπει να είναι συνεχής , ανάλογα με την εισοδηματική τους κατάσταση (δήλωση εφορίας) και να υπάρχει θεσμοθετημένη δυνατότητα να αξιοποιούν το χρόνο τους σε αυτό.
4. Οι όποιες αποφάσεις των μελών του σωματείου υπόκεινται στην ψηφοφορία όλων των εργαζομένων/απολυμένων, και ο αντίστροφο, οι προτάσεις του όποιου εργαζόμενου ή ομάδας εργαζομένων υπόκειται στην ψηφοφορία του σωματείου
Και προχωράω σε ποιοτικά παραδείγματα:
1. Μέσα σε κάθε χώρο εργασίας καλό θα είναι για τη σωματική, ψυχική και πνευματική υγεία των εργαζομένων να υπάρχουν ομάδες δραστηριοτήτων, όπως:
Καλλιτεχνική ομάδα , που θα ασχολείται μέσα στα πλαίσια της συνδικαλιστικής ώρας απουσίας από την εργασία (αμοιβόμενη μισή από ον εργοδότη-μισή από το σωματείο) με την αισθητική των χώρων εργασίας.
Ομάδα αθλητικής δραστηριότητας που θα ασχολείται μέσα στα πλαίσια της συνδικαλιστικής ώρας απουσίας από την εργασία (αμοιβόμενη μισή από ον εργοδότη-μισή από το σωματείο) με την άθληση των εργαζομένων σε επιλεγμένο ειδικό χώρο
Ομάδα ψυχαγωγίας, με προβολή ντοκυμαντέρ , ταινιών, βιντεοσκοπημένων εκπομπών, αγώνων κλπ μέσα στα πλαίσια της συνδικαλιστικής ώρας απουσίας από την εργασία (αμοιβόμενη μισή από ον εργοδότη-μισή από το σωματείο) για θέματα που άπτονται του ενδιαφέροντος των εργαζομένων, με πρόγραμμα που α τίθεται σε ψηφοφορία πριν την Ανακοίνωσή του στον Πίνακα Αακοινώσεων.
Ομάδα επίλυσης διαφορών μεταξύ εργαζομένων σε προσωπικό επίπεδο ή μεταξύ Ομάδων σε προγραμματισμένες συναντήσεις μέσα στα πλαίσια της συνδικαλιστικής ώρας απουσίας από την εργασία (αμοιβόμενη μισή από ον εργοδότη-μισή από το σωματείο) για την ανάπτυξη της δημοκρτικής συμμετοχής και διαλόγου.
Ομάδα έντυπης πληροφόρησης του κοινού για τα προϊόντα της εργασίας, συμμετοχή σε διαφημιστική προβολή των δράσεων του συλλόγου εργαζομένων/ανέργων.
Υποχρεωτική συμμετοχή ομάδας εργαζομένων στα κείμενα και στην προώθηση των προϊόντων των διαφημιστικών εταιρειών, με επιβάρυνση ενός ποσοστού επι της αμοιβής τους (π.χ. 10%) υπερ του ταμείου αρωγής απεργών/ανέργων, από την εταιρεία/γραφείο/υπηρεσία των εργαζομένων.
Οι Ομάδες λειτουργούν με συγκεκριμένο πλαίσιο, εναλλάσσονται οι ρόλοι ανάμεσα στους εργαζόμενους και υπόκεινται σε ανοιχτή ψηφοφορία όλες οι προτάσεις όλων των ομάδων.
Ομάδα αναφοράς, για προβλήματα υγείας των εργαζοένων, ιδιαίτερα κοινωνικά προβλήματα, σε προγραμματισμένο χρόνο συνάντησης μέσα στα πλαίσια της συνδικαλιστικής ώρας απουσίας από την εργασία (αμοιβόμενη μισή από τον εργοδότη-μισή από το σωματείο) για την ανάπτυξη των ανθρώπινων σχέσεων και της αλληλεγγύης.
Προγραμματισμένη συνάντηση Ομάδων και μελών του σωματείου σε συγκεκριμένο χώρο εντός ή εκτός εργασιακού χώρου μέσα στα πλαίσια της συνδικαλιστικής ώρας απουσίας από την εργασία (αμοιβόμενη μισή από ον εργοδότη-μισή από το σωματείο) για την ανάπτυξη των ανρώπινων σχέσεων και της αλληλεγγύης.
Η επιλογή των υπεύθυνων των ομάδων γίνεται με κλήρωση, και κάθε φορά α εξαιρείται ο ήδη διατελάσας/σασα ως υπεύθυνος/η, και αυτό θα επαναλαμβάνεται κυκλικά.
Το ίδιο ισχύει και για τον πρόεδρο, τον γραμματέα και τον ταμία του σωματείου, οι οποίοι θα κληρώνονται από το σύνολο των εργαζομένων, τόσο για τις συγκεκριμένες θέσεις ευθύνης, καθώς και για την στελέχωση με τα μέλη, με συγκεκριμένη θητεία και συγκεκριμένη επίτευξη στόχων με χρονοδιάγραμμα.
Αυτά προς το παρόν αν εφαρμοστούν από σήμερα είναι αρκετά για μια ουσιαστική συμμετοχή των εργαζομένων στο χώρο εργασίας τους, που πρέπει κάποτε να γίνει και χώρος που αναπνέουν ελεύθερα, συμμετέχουν στο περιβάλλον τους και μοιράζονται τα συναισθήματα και το ψωμί με συνανθρώπους τους, ζώντας τη μισή ζωή τους με αυτούς.
Θα ήθελα να μου πείς τη γνώμη σου.
Δεσμέυομαι για μία απάντηση γνώμης επί των ιδεών σου απλώς θεωρώ σωστό να την στείλω στον δικό σου ιστότοπο ώστε να μην κάνω κατάχρηση του παρόντος διαδικτυακού πεδίου.
Σε ευχαριστώ
Προς Άκμονα
Εγω ευχαριστώ.
Να ξανασυστηθούμε λοιπόν και να ξαναμετρηθούμε !
Eίμασταν 2 είμασταν 3 +10 +100 +1000 …γίναμε 1013 ;
Αφιερωμένο στην Κύπρο. Γιατί ως γνωστόν «αλλού τα κακαρίσματα κι αλλού γενούν οι κότες» http://www.youtube.com/watch?v=vK_vxKte-hg
Και λόγω των ημερών…αφιερώμενο στους ελληναράδες που τράβηξαν τη σπάθα τους …για να κόψουν το πεπόνι …http://www.youtube.com/watch?v=o5z108veNAg
Και για τους επίδοξους εργολάβους της επανάστασης του 1821 , λίγος Μακρυγιάννης …για το καλό τους !
(http://www.ekebi.gr/Fakeloi/makrygiannis/ejousia.htm)
Εξουσία
«Έκαμαν πλήθος αξιωματικούς και μέρασαν χιλιάδες αριστεία – και τότε έπεσε η μεγαλύτερη διχόνοια αναμεταξύ των ανθρώπων. Ότι οι καλύτεροι, οπούχουν και δικαιώματα, αδικιώνται. Εκείνοι οπού δεν έχουν δικαιώματα λαβαίνουν. Και γεννήθη η διχόνοια, και ξέκλισαν τους κατοίκους σε όλο το Κράτος κι΄ αφάνισαν και τις ΄διοχτησίες, κόβοντας τα δέντρα ένας του άλλου και τ΄ αμπέλια τους και σκοτώνοντας τα μεγάλα τους ζώα και ρημάζοντας τα γιδοπρόβατα. Εμείς θέλομεν να μας λένε μεγάλους πολιτικούς , μεγάλους στρατιωτικούς – κι ας κατακομματιάζωμεν τους συνπολίτες μας κι΄ ας τους δίνωμεν ασκιά γιομάτα αγέρα κι ας τους κάνωμεν και σκοτώνονται. Εμείς λέμε, «Έχομεν επιρροή, έχομεν προκοπή, μας αγαπούνε οι άνθρωποι».
Εις τις τρείς μέρες παρουσιάστηκα εις τον Βασιλέα. Του λέγω «Βασιλέα, παρουσιάζομαι ομπρός σου και μ΄ έναν τρόπο με τύπτει η συνείθησή μου και μ΄ άλλον μ΄αφήνει ήσυχον». Μου λέγει η Μεγαλειότης του «Πως με τον έναν τρόπον σε τύπτει η συνείθησή σου και με τον άλλο σ΄ αφήνει ήσυχο; – θα σου κάμω την εξήγησιν. Αυτός ο τόπος, η πατρίδα μας, οπού βασιλεύεις, ήταν πρώτα ρουμάνι. Ότ΄ είχε γένει βάλτος τόσα χρόνια, κι΄ έκαμεν πολλά άγρια δέντρα και παλιοχόρταρα. Κι ένα μέρος από εμάς τους ντόπιους κι΄ από τα έξω μέρη πολλοί αγαθοί άνθρωποι πήραν τα τζαπιά, τα τζεκούρια, τα φκυάρια κι΄ εκοψαν όλες τις ακαθαρσίες και δούλεψαν αυτόν τον τόπο και δίνει τώρα σοδήματα, καρπούς και φρούτα αξιόλογα. Εκείνοι οπού αγωνίστηκαν, από μέσα κι απ΄όξω, λίγοι ήταν και χάθηκαν οι περισσότεροι. Κι όσοι μείναν πολλοί από αυτούς γκεζερούν ξυπόλυτοι και γυμνοί μέσα στα σοκάκια αυτηνής της πατρίδας τους. Και οι χήρες κι΄ αρφανά των αγωνιστών διακονεύουν . Και οι νιές τους πατούνε οι διαφταρμένοι την τιμή τους στανικώς να φάνε κομμάτι ψωμί. Λίγοι αγωνιστήκαμεν – εις τον καρπόν πολλοί πλάκωσαν, και παίρνουν το ξύλο και βαρούνε τους αγωνιστάς.»
TNI REPORT: USING THE CRISIS TO ENTRENCH NEOLIBERALISM
http://babouinos.info/2013/03/20/tni-report-using-the-crisis-to-entrench-neoliberalism/
http://open.ypoga.net/index.php?q=node/2508#comment-4405
Φάρσες της «Eλληνοφρένειας» σε Κύπριους βουλευτές
Προς Αναρμόδιο
Η ιδέα της Κάρτας εισοδήματος αφορά κατεξοχήν τις δημοτικές αρχές και τις πρωτοβουλίες σε τοπικό επίπεδο απο αυτόκλητες συνελεύσεις πολιτών, εσύ πως θα τη σχολίαζες αυτή την πρόταση, Αναρμόδιε; Εισαι ο πιο αρμόδιος Σχολιαστοχωρισυνορίτης να εκθέσεις τον προβληματισμό σου ή την δική σου τοποθέτηση.
Θα είναι μεγάλη μου τιμή και χαρά εαν το κάνεις.
προς Παύλο
Κι ενα ευχαριστώ στον Παύλο που έβαλε αυτό το χαλί για την Κύπρο με τέτοια λεπτότητα και χωρίς μοιρολατρικούς σχολιασμούς και ενα εύγε για την εγκράτειά του και την ενδελέχεια που διαθέτει οταν εκθέτει τις απόψεις του, αλλά και όταν επιλέγει να μην το κάνει, κάτι που το θεωρώ οτι ειναι επίσης ενα χάρισμα σπάνιο ωριμότητας.
Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια! 🙂