ΕΞΕΓΕΡΣΗ:12 Φλεβάρη 2012:Ο Δεκέμβρης Συναντά τον Ιούνη. Μέρος Τρίτο και τελευταίο

Μετά από χαρακτηριστική καθυστέρηση ιδού το τρίτο μέρος του κειμένου! (τα δυο πρώτα μέρη του είναι συγκεντρωμένα εδώ: http://wp.me/pPn6Y-cSi )

Γι’αυτούς που βαρέθηκαν να το περιμένουν θα αποζημιωθούν από ένα κείμενο που είναι υπερδιπλάσιο από τα δυο προηγούμενα μέρη μαζί και γεμάτο από βίντεο και συνδέσμους για να έχουν στο αρχείο τους.

Και τα τρία του μέρη μαζί είναι αφιερωμένα στους φυλακισμένους αγωνιστές των πυρήνων της φωτιάς και ειδικότερα στον Μιχάλη, τον Γιώργο, τον Δαμιανό και τον Χάρη που είχα την τύχη να γνωρίσω στις φοιτητικές καταλήψεις του 2006 αλλά και σε όλους τους συλληφθέντες της 12 Φλεβάρη και ειδικότερα σε αυτούς που παραμένουν φυλακισμένοι…

Εξετάσαμε διάφορες όψεις των γεγονότων της 12 Φλεβάρη. Όπως κι αν τα δει κανείς το βέβαιο είναι ότι η ενέργεια εκείνη της μέρας θα διαχυθεί σε όλη την υπόλοιπη χρονιά.

Η 12 Φλεβάρη αφορά όλο το 2012. (ή γιατί αυτή η μέρα θα τους κυνηγά μέχρι την πτώση τους)

Ήταν καθησυχαστικό για κάποιους ότι οι επόμενες μέρες δεν στάθηκαν στο ύψος εκείνης της εξεγερμένης Κυριακής. Υπήρξαν διαδηλώσεις, καταλήψεις και ακτιβισμοί που ακολούθησαν μέσα στον κρύο χειμώνα όμως η ορμή τους και η συνέχεια τους δεν είχαν καμιά σχέση με αυτά που έγιναν τον Δεκέμβρη του 2008.

Από αυτό κάποιοι έβγαλαν συμπέρασματα που μείωσαν την σημασία και την σπουδαιότητα της μέρας. «Ήταν ένα χαοτικό ξέσπασμα που εκτόνωσε παρά κλιμάκωσε της λαϊκές αντιδράσεις» Δυστυχώς γι’ αυτούς κι ευτυχώς για μας, τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά.

Η 12 Φλεβάρη δεν ήταν μέρα εκτόνωσης,Ήταν η πρώτη πρόβα ακηδεμονεύτης κοινωνικής εξέγερσης σε συνθήκες ΔΝΤ και τραπεζικης χούντας αλλά και σε κοινωνικό περιβάλλον εντεινόμενης οικονομικής κατάρρευσης. Ως πρόβα που δεν μπόρεσε να πάει παραπέρα τον εαυτό της πέρα από εκείνη την τρομερή νύχτα έχει να διδάξει πολλά τόσο με τις επιτυχίες της όσο και με τις αποτυχίες της.Περισσότερο από αυτό, αποζητά την αφομοίωση και εξοικείωση της από αυτούς που συμμετείχαν ενεργά σε αυτή, εξοικοίωση που δεν έχει υπάρξει κι ας έχει περάσει  ένας μήνας από το γεγονός. Στοιχείο που μαρτυρά απο μόνο του πάρα πολλά για την σφοδρότητα, την ανοικειότητα και το πρωτοφανές εκείνης της νύχτας.

Συμβαίνει όταν η ζωή επιστρέφει στην κανονικότητα της, ο εξεγερμένος χρόνος να φαίνεται σαν όνειρο.Αλλά σαν ένα όνειρο πανίσχυρα ζωντανό και ακατάβλητο από τον χρόνο. Κι έτσι  ένα μήνα μετά  ακόμη βγαίνουν(και καλώς κάνουν!)  πολιτικές ανακοινώσεις, προσωπικές αναλύσεις και αφθονία αναφορών για το γεγονός λες και έγινε χτες, λες και δεν πέρασε μια μέρα… Κι έτσι ένα μήνα μετά ακόμη οι άνθρωποι ονειρεύονται, σκέφτονται, νιώθουν, στοχάζονται εκείνη την Κυριακή…

Η 12 Φλεβάρη στέκεται λοιπόν περίεργα στην Ιστορία και βρίσκεται στην κόψη της όσο καμιά άλλη μέρα. Δεν μπόρεσε να δημιουργήσει κατάσταση διαρκής εξέγερσης αλλά μπόρεσε να δείξει όσο έζησε τι είναι η εξέγερση. Δεν μπόρεσε να έχει άμεσα διάρκεια αλλά μπόρεσε να έχει τόση ένταση και πάθος όσο καμιά άλλη μέρα. Ξεπέρασε κι αυτό που έγινε εξεγερσιακά στις 8 Δεκέμβρη (τρίτη μέρα εξέγερσης αλλά και η μέρα που έκανε όλο το γεγονός του Δεκέμβρη να χαρακτηριστεί εξέγερση) χωρίς να είναι τμήμα μιας ευρύτερης εξέγερσης χρονικά όπως ήταν ο Δεκέμβρης. Πραγματικά οξυμωρο και πρωτοφανές!

Έστω κι έτσι αρκετός κόσμος έχει καταλάβει ότι το γεγονός παρά την βραχυβιότητα του έχει να προσφέρει πάρα πολλά για το άμεσο μέλλον.Θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε ότι η 12 Φλεβάρη ήταν δώρο για το άμεσο μέλλον και όχι για τις αμέσως επόμενες μέρες του αλλά αυτό θα φανεί και θα αποδειχτεί από αυτά που θα συμβούν αυτόν τον μήνα και τους επόμενους του. Όμως οι ιστορικές πιθανότητες τούτη την φορά είναι με το μέρος μας και είναι βάσιμες οι ελπίδες για σύντομα νέα εξεγερσιακά ξεσπάσματα μεγαλύτερα και από της 12 Φλεβάρη. Γιατί όπως θα δειχτεί μπορεί η αντιεξέγερση να θριάμβευσε γρήγορα και αποφασιστικά τις επόμενες μέρες της 12 Φλεβάρη αλλά αυτός ο θρίαμβος της απειλείται να είναι ο πιο βραχύβιος και κούφιος θρίαμβος που έχει συντελεστεί σε εξέγερση.

Ανατομία των δυνάμεων της αντιεξέγερσης

Συνεπικουρούμενη από έναν σκληρό χειμώνα και στηριγμένη στους καναλάρχες και τους μεγαλοδημοσιογράφους τους αλλά και σε όλο το πολιτικό φάσμα (από το ΚΚΕ και το ΣΥΡΙΖΑ ως την ΝΔ και την Χρυσή Αυγή) και θωρακισμένη με τον πιο στυγνό αστυνομικό μηχανισμό, η αντιεξέγερση κοιτάχτηκε στον καθρέφτη της με κάποιο κομπασμό και μια αυθάδικη σιγουριά. Ποιος μπορεί να νικήσει αυτόν τον συνδυασμό; Να έχεις μαζί σου ως καθεστώς και τα κανάλια και όλα τα κόμματα (δες αυτό: http://wp.me/pPn6Y-aXL γραμμένο από τον Οκτώβρη) και από πίσω έναν τεράστιο και δαιδαλώδη αστυνομικό μηχανισμό που εκπαιδεύεται για να αντιμετωπίσει τα χειρότερα. Πραγματικά σε μια άλλη εποχή το καθεστώς θα ήταν αλώβητο και πλήρως απρόσβλητο σε ανατροπή από κοινωνική εξέγερση. Όμως η εποχή μας κάνει ακόμη κι αυτή την ανίερη και φαινομενικά τόσο παντοδύναμη συμμαχία να μην είναι απρόσβλητη.

Στην πραγματικότητα είναι και ευάλλωτη και αλώσιμη και να γιατί: Το ότι η αριστερα έχει χρεωκοπήσει και είναι απόλυτα νομοταγής με το καθεστώς δεν σημαίνει ότι και η βάση της είναι το ίδιο. Τα τεράστια ποσοστά που απολαμβάνει δημοσκοπικά έρχονται και από τον κόσμο της 12 Φλεβάρη κι αυτός ο κόσμος στο ζήτημα της εξέγερσης ακολουθεί τις δικές του επιλογές και ένστικτα χωρίς να παίρνει γραμμή από καμιά αριστερά. (κι ας ψηφίσει στο τέλος αυτός ο κόσμος αριστερά (οτ)αν γίνουν εκλογές. Αυτό έχει δευτερεύουσα σημασία σε σχέση με το τι κάνει στον δρόμο)Το κίνημα των πλατειών και των λαϊκών συνελεύσεων αλλά και η διεύρυνση του αναρχικού χώρου διαπαιδαγωγεί τον κόσμο να στηρίζεται στις δυνάμεις του χωρίς μεσάζοντες και εκπροσώπους. Όσον αφορά τα κανάλια με τα οποία  ασχοληθήκαμε αρκετά αναλύοντας τον ρόλο τους στα προηγούμενα μέρη του κειμένου, έχει ενδιαφέρον να δούμε αυτό:

Η πύρρειος νίκη των καναλιών την μέρα της εξέγερσης και μετά

Όπως και στις 5 Μάη έτσι και στις 12 Φλεβάρη τα κανάλια μπόρεσαν τελικά να ελέγξουν έστω προσωρινά την πλειοψηφία των μυαλών αλλά και την γενικότερη ψυχολογία και ατζέντα της επικαιρότητας. Τούτη την φορά όμως το κατάφεραν με τεράστιες απώλειες και φρικτό τίμημα κι έτσι αυτό που είπε η Τρέμη μετά τα γεγονότα της Κυριακής «δεν νιώθω και πολύ ασφαλής» είναι πολύ σωστό.

Και στις 5 Μάη τα ίδια κανάλια είχαν ανέλπιστα βοηθηθεί απο την αυτοχειριαστική και αυτοενοχοποιητική διάθεση κάποιων αναρχικών ομάδων όπως κυρίως από το γεγονός ότι υπήρχαν τότε άσχετοι δολοφονημένοι νεκροί που είχαν χρεωθεί με συλλογική ευθύνη σε όλους τους διαδηλωτές.

Η 12 Φλεβάρη όμως είχε την ανθρωπιά του Δεκέμβρη και δεν σκότωσε άσχετους και άμαχους και φρόντισε καλά για να μη γίνει αυτό.

Κι έτσι έπρεπε να εφευρεθεί το αμίμητο: «κουκουλοφόροι καίνει το ιστορικό κέντρο της αθήνας» για να συκοφαντηθεί η εξέγερση και να απαξιωθεί ως πραγματικότητα. Κι όταν εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου είχε γυρίσει σπίτι του από τις 7 ή τις 8 ή τις 9 το βράδυ μην αντέχοντας τον χημικό πόλεμο και τον πετροπόλεμο της αστυνομίας(έχει υποτιμηθεί αυτό αλλά και οι μπάτσοι πέταξαν χιλιάδες πέτρες εκείνη την μέρα και ο πετροπόλεμος δεν ήταν καθόλου μονόπλευρος όπως παρουσιάζουν κάποιοι!)

είχε να λουστεί από τα δελτία ειδήσεων την κακοποίηση και φρικτή παραμόρφωση των γεγονότων πέρα από κάθε αρνητική φαντασία. Η λογοκρισία ήταν πρωτοφανής. Έπρεπε το γεγονός να ανακατασκευαστεί ώστε να μεταμορφωθεί σε αμόκ πυρομανών βανδάλων που καταστρέφουν τα πάντα. Κι ας πήγε το 99% της εξεγερσιακής βίας προς τους μπάτσους όπως ήδη αναφέραμε!Οι καμμένες τράπεζες και ενεχυροδανειστηρία μετατράπηκαν σε ιστορικό κέντρο που καίγεται! Τα ανοιγμένα ψυγεία των περίπτερων (για να ξεδιψάσει ο κόσμος) συκοφαντήθηκαν σαν καγκουριές που δεν σέβονται την μικρή ιδιοκτησία. Και όλη η κολοσσιαία αναμέτρηση με τους μπάτσους σε όλους τους κεντρικούς δρόμους που οδηγούν στο σύνταγμα εξαφανίστηκε σαν να μην έγινε ποτέ!

Δυστυχώς αυτή η εκστράτεια παραπληροφόρησης και πλύσης εγκεφάλου είχε αποτέλεσμα ακόμη και σε ανθρώπους που είχαν κατέβει στις 12 Φλεβάρη και έφυγαν νωρίς.Τα κανάλια μπόρεσαν να επιβάλουν την ατζέντα τους και το κάψιμο κάποιων κτιρίων έγινε το θέμα ενώ η ίδια η εξεγέρση εξαφανίστηκε ως δρώσα πραγματικότητα. Κι έτσι για αρκετές μέρες υπήρχαν τσακωμοί και εντάσεις ανάμεσα σε ανθρώπους που είχαν φύγει νωρίς και ανθρώπους που έφυγαν αργά για το θέμα των κτιρίων και για το θέμα της εξέγερσης που συκοφαντείται από τα κανάλια. Η τακτική να χρησιμοποιούνται καμμένα κτίρια για να διασπαστούν οι εξεγερμένοι γίνεται κατά καιρούς και σε διάφορες χώρες αλλά ας μην ξεχνάμε ότι δεν πέρασε ως τέτοια ούτε τον Δεκέμβρη και δεν θα περάσει ούτε τώρα. Εδώ κρίνονται οι ζωές μας, δεν κρίνονται άψυχα κτίρια. Οι τράπεζες σε καθεστώς τραπεζικής χούντας είναι απόλυτα θεμιτός στόχος με προσοχή πάντα να μην υπάρχουν άσχετοι νεκροί. Ας καταλάβουν αυτοί που έφυγαν νωρίς και έγιναν βορά της φασιστοκαναλικής προπαγάνδας πόσο θύματα κατάντησαν κι ας κοιτάξουν την επόμενη φορά να κάτσουν περισσότερο και να δουν αλλά και να δράσουν στα γεγονότα απευθείας!

Από αυτούς τους τσακωμούς έγινε καθαρό ότι η τηλεοπτική επιρροή είναι ακόμη ισχυρή και χρειάζεται άμεσο τσάκισμα. Κι έτσι είδαμε τον Τσίμα να στοχοποιείται στην Λειβαδιά, επιθετικές επισκέψεις στο Βήμα αλλά και κατακλυσμό μηνυμάτων στο ίντερνετ για την ανάγκη να γίνει ντου στα χουντοκάναλα.(Ανάγκη που έχει τεθεί από παλιότερα: http://wp.me/pPn6Y-1eZ )

Το σήμα τους πρέπει να πέσει και μια εξέγερση που θέλει να πάρει στα σοβαρά τον εαυτό της δεν μπορεί να αφήνει ένα τέτοιο πουλημένο, μονόπλευρο, ύπουλο και διπρόσωπο μέσο να λειτουργεί ανενόχλητο εις βάρος της εξέγερσης. Το αν τα κανάλια πρέπει να καούν ή να καταληφθούν για να εκπέμψουν σήμα συμβατό με την αλήθεια είναι ένα ζήτημα που δεν έχει λυθεί και που δεν ξέρουμε ακόμη πώς θα λυθεί. Όμως έτσι ή αλλιώς τα φασιστοκάναλα και τα δελτία ειδήσεων ΣΚΑΙ, ΜΕΓΚΑ, ΣΤΑΡ, ΑΛΦΑ, ΑΝΤΕΝΑ πρέπει να πέσουν. Το ίντερνετ είναι υπεραρκετό για να καλύψει κάθε ανάγκη ενημέρωσης και επικοινωνίας κι ας βελτιωθούν περισσότερο οι υποδομές του.

(Το κωμικοτραγικό της κατευθυνόμενης και υπερδιογκωμένης συζήτησης για τα καμμένα κτίρια ήταν που διεξαγόταν σε μια πόλη που έχει χαρακτηριστεί τσιμεντένια ζούγκλα με το λιγότερο πράσινο και την μεγαλύτερη ασυδοσία των αμαξιών, μια πόλη που είναι η πιο εχθρική για ποδηλάτες και παιδιά και στερεί τα πιο στοιχειώδη στους κατοίκους της. Όχι! Το έγκλημα δεν ήταν που σπάστηκαν φανάρια και σήματα κυκλοφορίας.Το έγκλημα είναι που στο ιστορικό κέντρο της πόλης κυκλοφορούν ελεύθερα τα αμάξια και δεν υπάρχει ένας για δείγμα ποδηλατόδρομος. Το έγκλημα είναι που σε μια πόλη με τόσους αστέγους υπάρχουν τόσα κτίρια άδεια και αναξιοποίητα. Το έγκλημα είναι που ανεχομάστε αυτό το ιστορικό κέντρο να είναι τόσο μικρό αποπνιχτικό και μίζερο παραδομένο στις τράπεζες και στο real estate…)

Kαι για να είμαστε δίκαιοι πρέπει να σημειώσουμε ότι δεν ήταν μόνο τα κανάλια που ξέρασαν την χειρότερη αντιεξεγερσιακή προπαγάνδα. Από δίπλα τους είχαν ουκ ολίγους ραδιοφωνικούς σταθμούς και εμπορικά έντυπα να σιγοντάρουν και να πλειοδοτούν. Στο μυαλό μου έχω την πατσαβουροφυλλάδα lifo (που μετά τις 12 Φλεβάρη δεν κάνει ούτε για χαρτί υγείας) και τον αλητήριο δημοσιογράφο της που έγραψε (το μεταφέρω από μνημης αλλά το νόημα του είναι ακριβώς αυτό): «αν ήμουν πρωθυπουργός για μια μέρα θα συλλάμβανα σε μια ώρα τους χίλιους που έκαψαν την Αθήνα και θα τους έκλεινα φυλακή» Τέτοια φασιστάκια που κρύβονται καλά από το εναλλακτικό lifestyle έδειξαν το πραγματικό τους πρόσωπο και με τι ιδέες ανταλλάσσουν το σημερινό τους βόλεμα.Όμως και το ίντερνετ είχε γεμίσει με αναρτήσεις και σχόλια που λες και ήταν ηχώ του κάθε πουλημένου μεγαλοδημοσιογράφου.Εκεί όμως συνήθως και λόγω της ανοιχτής φύσης του μέσου έπαιρναν την απάντηση που τους άξιζε…

Η κάλυψη των γεγονότων από την πλευρά μας

Ευτυχώς τούτη την φορά δεν τσίμπησε καμιά αναρχική ομάδα (με εξαίρεση ίσως την ανακοίνωση των αναρχικών από τα μεσόγεια) και τόσο η ΑΚ όσο και η συσπείρωση αναρχικών έβγαλαν αξιοπρεπέστατες ανακοινώσεις για το γεγονός. Αλλά και τα στέκια προώθησαν την σημασία της μέρας πολύ σωστά. Το ίδιο και περισσότερο ισχύει και για τις λαϊκές συνελεύσεις που είχαν και συλληφθέντες στα γεγονότα. Εξαιρετική είναι η ανακοίνωση της συνέλευσης του Μαρουσιού που αναγνωρίζει ανοιχτά την εξέγερση της 12 Φλεβάρη.

Σε αυτό το κεφάλαιο θα σταχυολογήσουμε ανακοινώσεις από συλλογικότητες, στέκια και λαϊκές συνελεύσεις που έδωσαν την δική τους ερμηνεία στα γεγονότα και στάθηκαν πολύ κοντύτερα στην αλήθεια της εξέγερσης.

Η παράθεση δεν είναι εξαντλητική και περιορίζεται σε λινκς και σύντομες περιγραφές του περιεχομένου των κειμένων καθώς το κείμενο είναι ήδη τεράστιο για να αντέξει μια πλήρης αναδημοσίευση τόσων κειμένων.

Ξεκινάμε από σχετικά πρόσφατες ανακοινώσεις:

1)http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1385727

Για μας η εξέγερση νοηματοδοτείται στη πραγμάτωση της αντίστασης στο δρόμο. Αποτελεί την επανοικειοποίηση του δημόσιου χώρου και την επίθεση σε κάθε μορφή εκμετάλλευσης, στον πλούτο των κυρίαρχων, σε κάθε κρατική και θεσμική εξουσία. Η απόδραση από την κανονικότητα θα γίνει η αφετηρία για  ην ανατροπή του υπάρχοντος σε κάθε του έκφανση. Θα δημιουργήσει συνθήκες που θα σχετίζονται άμεσα με τις πραγματικές μας ανάγκες και θα έρχονται σε ρήξη με τα τωρινά πρότυπα διαβίωσης. συλλογικό εγχείρημα λόγου και  δράσης ΠΕΡΑΣΜΑ από το κατειλημμένο Μαραγκοπούλειο, Γούναρη 102

2)http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1385529

 Δεν είναι τυχαίο που την Κυριακή 12/2 έβλεπε κανείς εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου, να πλημμυρίζουν το κέντρο της πόλης, να φωνάζουν. να συγκρούονται με τους μπάτσους, να μετατρέπουν το γυαλιστερό περιτύλιγμα της ομαλότητας σε στάχτη, να καρπώνονται και να μοιράζουν  τα εμπορεύματα του καπιταλισμού. Τα προϊόντα εκμετάλλευσης τόσων ανθρώπων, που προορίζονται για την κατανάλωση των λίγων.

Κυρίως όμως, να στέκονται τόσες ώρες, χωρίς να υπολογίζουν την καταστολή από τους φρουρούς του καθεστώτος, που έκαναν τα πάντα για να διαλυθεί η συγκέντρωση, Χημικά, ξύλο, προληπτικές προσαγωγές, συλλήψεις , δεκάδες τραυματίες και άλλοι τόσοι που «φτηνά τη γλίτωσαν»,σε μια στην ουσία κατεχόμενη από την αστυνομία πόλη που εκτελεί το έργο της πολύ καλά.

 Αυτοδιαχειριζόμενο στέκι παιδαγωγικού-νηπιαγωγών

3)http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1385646

Όσες φυλακές και να φτιάξετε, δε μας χωράνε όλους.

Δε μας τρομοκρατείτε, μας εξοργίζετε!

Άμεση απελευθέρωση των απαχθέντων της 12/2.

 Ανοιχτή Λαϊκή Συνέλευση Χολαργού-Παπάγου

4)http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1385642

Το σύστημα εξουσίας και  καταστολής τρομοκρατημένο απ τη λαϊκή οργή  ξεδιπλώνει τις πλέον αντιδραστικές εφεδρείες, προκειμένου να συκοφαντήσει το λαϊκό κίνημα και να το συνδέσει  με φασιστικού τύπου τυφλά  χτυπήματα βίας.

Λαϊκή Συνέλευση Αγανακτισμένων Αίγινας

5) http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1385569

Η προσπάθεια του κράτους και των ΜΜΕ να εκφοβίσουν τα αγωνιζόμενα και μη κομμάτια της κοινωνίας πρέπει να πέσει στο κενό.

Η παραπληροφόρηση σχετικά με τις ανοιχτές λαϊκές συνελεύσεις και η στοχοποίησή τους δεν πρέπει να μείνουν αναπάντητες.

Ο αγώνας μας θα συνεχιστεί ακόμα πιο δυναμικά και θα ενταθεί, ενάντια στην τρομοκρατία των κυβερνώντων και των παπαγάλων τους στα ΜΜΕ.

Λαϊκή Συνέλευση Παλλήνης – Γέρακα

6)http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1384273

για μια χούντα όποιος αντιστέκεται είναι τρομοκράτης. Προφανώς για αυτούς είμαστε όλοι τρομοκράτες. Εμείς τους απαντάμε ότι τρομοκρατία ασκούν αυτοί με τα πιο βρώμικα και καθεστωτικά μέσα που διαθέτουν. Τρομοκράτες είναι αυτοί που κλέβουν τις ζωές τις δικές μας και των παιδιών μας. Όσο, όμως, μας τρομοκρατούν, τόσο μας δυναμώνουν, άλλωστε τώρα πια ξέρουμε!

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΧΟΛΑΡΓΟΥ-ΠΑΠΑΓΟΥ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΠΟΙΟΝ ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΒΡΙΛΗΣΣΙΩΝ

7) http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1384203

Η 12η Φλεβάρη συνιστά, λοιπόν, μία ημερομηνία ορόσημο τόσο για το ημερολόγιο των κοινωνικών συγκρούσεων όσο και για τη δικαιικο-κατασταλτική ατζέντα. Η κλασική διάκριση Φίλος/Εχθρός, απαραίτητη τόσο για το σχεδιασμό της εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής, της ασφάλειας δηλαδή και του πολέμου, όσο και για τη δημιουργία εκείνου του εννοιολογικού και κοινωνικού περιβάλλοντος που καθιστά τις κρατικές επιλογές διανοήσιμες και εφαρμόσιμες, παύει σιγά-σιγά να τροφοδοτεί με βεβαιότητες τις αφηγήσεις της αντι-εξεγερτικής μηχανής.

Άμεση απελευθέρωση των συλληφθέντων της 12ης Φλεβάρη.

συντρόφισσες/σύντροφοι

8)http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1383825

 Κυριακή 12/2 ήταν η οργή των «από κάτω» που πλημμύρησε τους δρόμους του κέντρου της Αθήνας. Οι χιλιάδες «προβοκάτορες», όπως ονομάστηκαν οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι μετανάστες, οι μαθητές, οι φοιτητές, οι συνταξιούχοι, οι φτωχοί άνθρωποι… είναι εκείνοι-ες που συγκρούστηκαν για ώρες με τους σύγχρονους ταγματασφαλίτες της αστυνομίας, αυτοί-ές που επιτέθηκαν με λύσσα σε ό,τι λεηλατεί τις ζωές μας. Πολυκαταστήματα, τράπεζες, ενεχυροδανειστήρια ήταν κυρίως οι στόχοι.

http://www.thersitis.gr

9)http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1382611

Οργισμένοι διαδηλωτές έκαναν αλλεπάλληλες αντεπιθέσεις στους πραιτοριανούς υπερασπιστές του κοινοβουλίου. Ο κόσμος στην προσπάθειά του να παραμείνει στο δρόμο αντιμετώπιζε αποφασιστικά και με δυναμισμό για πολλές ώρες τις επιθέσεις των δυνάμεων καταστολής, καταργώντας στην πράξη το μονοπώλιο της βίας από πλευράς του κράτους. Στη συνέχεια οι συγκρούσεις που επεκτάθηκαν στους δρόμους πέριξ του συντάγματος και από εκεί στο ευρύτερο κέντρο της πόλης μαίνονταν έως αργά το βράδυ.

Συνέλευση Αναρχικών για την Κοινωνική Αυτοδιεύθυνση

Τα ως τώρα κείμενα βγήκαν στην δημοσιότητα μετά την 1 Μάρτη και σωστά προβάλλουν τους φυλακισμένους αγωνιστές και την ανάγκη να απελευθερωθούν αλλά και το κλίμα τρομολαγνείας που έφτασε να στοχοποιήσει λαϊκές συνελεύσεις και τα κείμενα τους σαν τρομοκρατικές οργανώσεις! (Η υπόθεση Λαμπρόπουλου του βήματος είναι η πιο ακραία και χαρακτηριστική αυτού του κλίματος τρομοκρατίας…)

Συνεχίζουμε με κείμενα που βγήκαν τον Φλεβάρη:

10) http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1381417

Οι τελευταίες επιδείξεις κατασταλτικού θράσους από τη μεριά του κρατικού μηχανισμού, εύλογα οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η καταστολή αποτελεί το τελευταίο στήριγμα του καταρρέοντος καθεστώτος. Μετά τη συγκλονιστική κινητοποίηση της 12ης Φλεβάρη κι ενώ πλέον οι πάντες ομολογούν ότι το λεγόμενο πρόγραμμα διάσωσης τους μόνους που διασώζει είναι τους δανειστές και τις τράπεζες, αφήνονται οι κατασταλτικοί μηχανισμοί να δρουν ασύδοτα:
                        -Προφυλακίζονται διαδηλωτές με στοιχεία της πλάκας.
                        -Δημοσιεύονται οι φωτογραφίες τους και η Αστυνομία καλεί τους πολίτες να γίνουν καταδότες.

Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα  (Κίνηση Αθήνας)

11) http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1380962

Πρωτοφανής φαινόμενο ήταν η μεγάλη αποδοχή της κοινωνικής αντιβίας από τον κόσμο, αφού όλο και περισσότερα κομμάτια διαδηλωτών έχουν αρχίσει να ενστερνίζονται τέτοιου είδους τακτικές.

                         Αναρχικό στέκι τει πειραιά

12)http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1380089

 Κυριακή 12/2 ήταν μια μέρα σταθμός. Καθώς νωρίς το απόγευμα κι ύστερα από κεντρική εντολή, οι αστυνομικές δυνάμεις χωρίς καν το πρόσχημα των «επεισοδίων» διαλύουν με χημικά τη συγκέντρωση φοβούμενοι τον όγκο και τη δυναμική των διαδηλωτών και μια ενδεχόμενη εισβολή στο κοινοβούλιο. Από εκείνο το σημείο και μέχρι αργά το βράδυ, χιλιάδες κόσμου απ’ το Σύνταγμα μέχρι το Μοναστηράκι κι απ’ τις στήλες του Ολυμπίου Διός μέχρι την Ομόνοια, στήνουν οδοφράγματα και αμύνονται απέναντι στις δυνάμεις καταστολής υπερασπιζόμενοι το δικαίωμα τους να διαδηλώσουν. O οργισμένος κόσμος αντιμετωπίζει χωρίς φόβο τα χημικά και την ωμή βία των ΜΑΤ στην προσπάθεια του να προσεγγίσει τη βουλή και τα καθάρματα που αποφασίζουν για εμάς, χωρίς εμάς και εις βάρος μας. Ότι και να λένε τα καθοδηγούμενα μέσα μαζικής ενημέρωσης, η κοινωνική λαϊκή εξέγερση είναι γεγονός.

Ανοιχτή συνέλευση αγίας Παρασκευής

13) http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1379971 (από Ηράκλειο Κρήτης)

Το εντελώς ετερόκλητο πλήθος (από αναρχικούς και νεολαίους μέχρι αγρότες και εκπέσοντες μεσοαστούς με κουστούμια) όλων των ηλικιών που κινήθηκε προς το Δημαρχείο μπορεί να μην είχε κάποια φοβερή μαζικότητα (500-700 άτομα), αλλά είχε αυτήν ακριβώς την αποφασιστικότητα που χαρακτηρίζει τους εξεγερμένους. Το Δημαρχείο καταλαμβάνεται, καρέκλες και αντικείμενα από το εσωτερικό του γίνονται οδοφράγματα ενώ μια μεγάλη ομάδα κόσμου φεύγει προς την Εφορία.

7η Ανακοίνωση της ανοιχτής ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ Α/Α Ηρακλείου

14) http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1379539

Η δολοφονική επίθεση με το χημικό πόλεμο, τις ομάδες ΔΙΑΣ-ΔΕΛΤΑ, (τους ξυλοδαρμούς, ευθείες βολές δακρυγόνων και πέτρες σε διαδηλωτές),  τις δεκάδες συλλήψεις  και τραυματίες,  δε φόβισαν,  αλλά  εξόργισαν  τον  κόσμο,  που  με αποφασιστικότητα  διαδήλωνε μέχρι αργά τη νύχτα τόσο στην Αθήνα όσο και την υπόλοιπη Ελλάδα. Εκατοντάδες χιλιάδες λαού βγήκαν στους δρόμους αντιστάθηκαν, συγκρούστηκαν και τους ακύρωσαν στη συνείδησή τους, στέλνοντας το μήνυμα του αγώνα κόντρα στο φόβο και την υποταγή.

Ανοιχτή Λαϊκή Συνέλευση Περιστερίου

15)http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1378863

Οι εξεγερτικές ταραχές με την ένταση που είχαν απέδειξαν ότι αν υπάρξει η θέληση, η ολική απελευθέρωση δεν είναι κάτι το αδύνατο να συμβεί. Φτάνει να δουλευτούν και να διαδοθούν οι αναρχικές και απελευθερωτικές απόψεις με πολύμορφο τρόπο.

Σύμπραξη για την αναρχία

16)http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1378842

Όσο για τις συγκρούσεις της Κυριακής επαναλαμβάνουμε αυτό που γνωρίζουν όχι μόνο οι εκατοντάδες χιλιάδες συγκεντρωμένοι αλλά πλέον προφανώς και όλοι οι γνωστοί, συγγενείς και φίλοι τους: «Αυτοί που συγκρούονταν την Κυριακή δεν ήταν παρά ο γνωστός «προβοκάτορας λαός». Και το μόνο «οργανωμένο σχέδιο» που «υποκίνησε» τις συγκρούσεις είναι το σχέδιο κατεδάφισης της κοινωνίας, τα ανθρώπινα συντρίμμια που αφήνει πίσω της η καπιταλιστική ερημοποίηση κι η εξουσιαστική βαρβαρότητα».

«Τόσο ονειρευτήκαμε εδώ το μέλλον, ώστε μας φαινόταν μερικές φορές πώς το θυμόμαστε».

Αναρχικό ρεσάλτο

17)http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1378748

Το περίεργο(?) της υπόθεσης ήταν η σιγή των ΜΜΕ για την μεγαλειώδη αυτή συγκέντρωση..Κάποιοι έκαναν λόγο μέχρι και για 1 εκατομμύριο κόσμο στους δρόμους,ενώ η τηλεόραση και τα φερέφωνα του κράτους,οι δημοσιογράφοι μιλούσαν για 30 χιλιάδες.Επικεντρώθηκαν για άλλη μια φορά στους 30(!!) κουκουλοφόρους που “έσπαγαν ” και “λεηλατούσαν” ,σαν να είχαμε επέλαση των βαρβάρων!Και πάλι όμως έπεσαν έξω!Και πάλι έκρυψαν την αλήθεια!
Κανείς από αυτούς δεν ανέφερε τον πραγματικό αριθμό των ανθρώπων που διαμαρτύρονταν με τον τρόπο τους!Στους δρόμους της Αθήνας,βρίσκονταν εκατοντάδες διαδηλωτές,πνιγμένοι από θυμό και οργή,καίγοντας οτιδήποτε θυμίζει πως ζούμε σε μια καπιταλιστική κοινωνία όπου κυριαρχεί η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Ανυπάκουοι μαθητές χαϊδαρίου

18)http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1378641

 όσοι-ες αναθάρρησαν, γοητεύτηκαν, χαμογέλασαν, έζησαν και πραγμάτωσαν τη σύγκρουση, την συντροφικότητα, τη λύσσα χιλιάδων, πρέπει να γνωρίζουμε πως δεν μας αρκούν πια οι μικρές φωτεινές στιγμές μας. Και πως όλη αυτή η δημιουργική δύναμη της αντίστασης, της αλληλεγγύης, πρέπει να μεταφερθεί παντού: στις γειτονιές, στους χώρους εργασίας, στα σχολεία, στις πλατείες, στην καθημερινότητά μας. Αυτοργανωμένες συνελεύσεις παντού, αντι-δομές ελευθερίας, οδοφράγματα στον πολιτισμό της βαρβαρότητας. Είναι στοίχημα ελευθερίας να οξύνουμε και να βαθύνουμε αυτήν την «καταστροφική μανία» της αλληλεγγύης και της αυτοοργάνωσης…

19)http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1378502

Το ένα εκατομμύριο ανθρώπων που κατέκλυσαν τους δρόμους της Αθήνας και άλλων πόλεων της χώρας τη 12η Φλεβάρη 2012 αλλά και οι χιλιάδες διαδηλωτές που συμμετείχαν στη διήμερη γενική απεργία στις 10 και 11 Φλεβάρη, έχουν επιταχύνει τη διαμόρφωση μιας επαναστατικής κατάστασης στη χώρα.   

Η 12η Φλεβάρη, ήταν μια λαϊκή εξέγερση. Η ψήφιση της κατάπτυστης δανειακής σύμβασης και του PSI από τους 199 πρασινογάλαζους βουλευτές και την στήριξη των φασισταριών του Καρατζαφύρερ στον Παπαδήμο, ενώ δεν εξασφαλίζει το σύστημα από την κρατική χρεοκοπία και τον λαό από την εξαθλίωση, επιδεινώνει την τεράστια πολιτική κρίση που υπάρχει στο εσωτερικό της άρχουσας τάξης. Την ίδια στιγμή σε όλη την Ευρώπη αρχίζουν να αναπτύσσονται μεγάλοι εργατικοί αγώνες που πυροδοτούνται από την παγκόσμια κρίση.

Νεολαία του ΕΕΚ

20)http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1378436

Η Κυριακή 12 Φλεβάρη ήταν μία κορυφαία στιγμή συγκέντρωσης και εκδήλωσης της συσσωρευμένης κοινωνικής οργής. Αυτό που χρειάζεται ασταμάτητα είναι η ματιά να μην καθηλώνεται σε συγκεκριμένες στιγμές όσο μεγάλες κι αν αυτές υπήρξαν αλλά να τις βλέπει σαν τη διαρκή μήτρα που γεννάει το πεδίο των καινούργιων δυνατοτήτων και μας υποδεικνύει να κοιτάμε συνεχώς μπροστά. Η αντίσταση, η αυτοοργάνωση και η αλληλεγγύη μέσα στις γειτονιές, στους χώρους δουλειάς, στα σχολεία, τα πανεπιστήμια, τις συνελεύσεις ανέργων πρέπει να συνεχιστεί, να διευρυνθεί και να βαθύνει. Παράλληλα με τα μεγάλα ραντεβού στους δρόμους.

21)http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1378429

προχτές χιλιάδες διαδηλωτές-τριες επέμεναν να διαδηλώνουν επί ώρες παρά τον καταιγισμό των χημικών και τα γιουρούσια των ΜΑΤ, ενώ σ’ αυτές καθ’ αυτές τις συγκρούσεις συμμετείχαν περισσότεροι-ες από κάθε άλλη φορά τα τελευταία χρόνια. Τα προχτεσινά γεγονότα αποτελούν αδιάψευστο κριτήριο ότι η κοινωνική οργή έχει πιάσει κόκκινο.

22)http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1378286

Σφυγμός της ανθρωπινότητας παραμένει η εξέγερση, και η αναπνοή της θα παραμένει σταθερή όσο το πνεύμα της ανυποταξίας θα αποδεσμεύει κάθε ζωτική μας ενέργεια. Φθάνει να μην κοιτάξουμε το τώρα και σκύψουμε το κεφάλι, αλλά να αγναντέψουμε μακρύτερα για το αύριο. Και αν οι καρποί του είναι ακόμα πικροί, αν οι σπόροι αναζητούν ακόμα το εύφορο έδαφος για να βλαστήσουν, ας μην επιτρέψουμε μέχρι τότε να σκορπίσουν τον φόβο στις καρδιές μας, να μην σκοτεινιάσει το βλέμμα μας, να μείνει δέσμιο το πνεύμα μας.

Εν κατακλείδι η 12η Φλεβάρη 2012, καταγράφηκε όχι σαν μια σελίδα ταπείνωσης και συμβιβασμού, αλλά σαν ένα ακόμα αγκάθι που καρφώθηκε με δύναμη στα πλευρά των δυναστών μας.

Συσπείρωση Αναρχικών

23)http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1377629

Το πολιτικό σύστημα καταρρέει ενώ ένα νέο αναδύεται μέσα από κάθε πτυχή της καθημερινής ζωής. Η κανονικότητα που προσπαθούν να μας επιβάλουν είναι έξω από τον πραγματικό κοινωνικό χρόνο.Όσο μας αφορά δηλώνουμε ξεκάθαρα ότι θα συμμετέχουμε στους αγώνες της κοινωνίας για ελευθερία και αξιοπρέπεια.

 Τίποτα για εμάς

Όλα για όλους

 ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΑΘΗΝΑΣ

Εδώ τελειώνουμε την αναφορά μας σε κείμενα που είδαν θετικά και σωστά την εξέγερση της 12 Φλεβάρη δίνοντας τις δικές τους ερμηνείες και οπτικές χωρίς τονίζοντας αυτή η αναφορά να είναι εξαντλητική παρά μόνο ενδεικτική. Το δείγμα όμως είναι υπεραρκετό για να δείξει με τον τρόπο του γιατί ο Δεκέμβρης συνάντησε τον Ιούνη και πώς στο σύνολο τους οι αναρχικές ομάδες (Δεκέμβρης) συμπλεύσαν με τις λαϊκές συνελεύσεις (Ιούνης) τόσο στην ίδια την διάρκεια του γεγονότος όσο και στο μετά του.

Όμως το ερώτημα παραμένει.

Γιατί η Εξέγερση δεν μπόρεσε να έχει άμεση συνέχεια;(κι ενώ και οι λαϊκές συνελεύσεις και οι αναρχικοί θα το ήθελαν;)

Κομβικό σημείο που έκρινε πολλά ήταν η απόπειρα κατάληψης του δημαρχείου Αθηνών. Αν αυτή πετύχαινε και πλαισιωνόταν από τον σωστό κόσμο θα μπορούσε να δώσει στην εξέγερση ένα κέντρο συντονισμού της που μαζί με την Νομική θα πρόσφερε στην εξέγερση δυο σημαντικά κτίρια του κέντρου. Ας μην ξεχνάμε ότι στην διάρκεια της εξέγερσης του Δεκέμβρη ήταν τα κατειλημμένα κτίρια του κέντρου που της έδωσαν βάθος και διάρκεια και που χωρίς αυτά όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα.

Έτσι ήταν πολύ σωστή η ιδέα των συντρόφων να το καταλάβουν όμως ατυχής στάθηκε η υλοποίηση της . Πολύ απλά μια τέτοια ιδέα έπρεπε να είχε γίνει γνωστή σε όλους τους εξεγερμένους ώστε να μπορούσε να στηριχτεί ανάλογα. Όμως οι περισσότεροι που ήταν στον δρόμο αγνοούσαν ότι υπάρχει τέτοιο σχέδιο και έμαθαν μετά εορτής για το εγχείρημα. Εδώ η ανάγκη του αιφνιδιασμού δεν υπολογίστηκε σωστά ή υπολογίστηκε από την ανάποδη. Το εγχείρημα δεν χρειαζόταν αιφνιδιασμό αλλά επαρκή μαζικότητα τέτοια που μπορούσε να αποκτηθεί μόνο αν είχε γίνει ευρύτερα γνωστό. Το καθεστώς μπόρεσε να τσακίσει στην γέννηση του την κατάληψη του δημαρχείου πρώτον γιατί ήταν αποφασισμένο να μην αφήσει ένα τέτοιο κτίριο στα χέρια των εξεγερμένων και δεύτερον γιατί το όλο εγχείρημα ήταν κάπως αποκομμένο από την ευρύτερη εξέγερση και έτσι δεν είχε την στήριξη που θα μπορούσε να έχει. Αυτά φυσικά δεν γράφονται σαν μομφή σε αυτούς που πήραν την πρωτοβουλία (που παραμένει αξιέπαινη και θαρραλέα ανεξάρτητα του αποτελέσματος) αλλά σαν δίδαγμα για το μέλλον για ανάλογα εγχειρήματα που θα ξεπηδήσουν σε εξεγερσιακές καταστάσεις.

Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορεί να υπάρξει διαρκής εξέγερση στο κέντρο χωρίς να υπάρχουν κατειλημμένα κτίρια που να την στηρίζουν κι εδώ ήρθε η ώρα να γράψουμε για το άλλο εγχείρημα των ημερών αυτό που μπόρεσε να λειτουργήσει για μέρες πριν τις 12 Φλεβάρη

Μια μαρτυρία από την κατάληψη της Νομικής

Η κατάληψη της Νομικής ήταν μια εξαιρετικά γενναία προσπάθεια σε συνθήκες που δεν υπάρχει πια το φοιτητικό άσυλο αλλά και μια τεράστια χαμένη ευκαιρία.

Ξεκίνησε προωθώντας ένα ιδιαίτερα φορτισμένο ιδεολογικό κείμενο που άγγιζε πάρα πολλά και που κάτα κάποιο τρόπο συνιστούσε μια περιεκτική ιδεολογική πλατφόρμα. Όπως όμως όλα τα ιδεολογικά κείμενα έτσι κι αυτό ήταν γεμάτο με απολυτότητες, κραυγαλέες γενικεύσεις και δογματικές θέσεις τυλιγμένο στην δική του αλαζονεία και έπαρση. (χαρακτηριστικό εκεί ήταν η διακήρυξη για κατάργηση της οικογένειας λες και μια τέτοια θεμελιακή αλλαγή θα μπορούσε να προκύψει από μια διακήρυξη ή σάμπως αυτή η κατάργηση της οικογένειας θα μπορούσε να εφαρμοστεί εξίσου σε εξαναγκαστικές οικογένειες που εχθρεύονται τον έρωτα και σε αυτές που σχηματίζονται πιο φυσικά και ερωτικά!)

Παρά όμως τις απολυτότητες και τους μαξιμαλισμούς της, η κατάληψη αγκάλιασε από την αρχή ευρύτερο κόσμο. Η πρώτη συνέλευση της την Πέμπτη ήταν μαζικότητη και ζωντανή αποφασίζοντας πολλά σωστά πράγματα.

Από τότε όμως φάνηκε ένα χάσμα μεταξύ των συμμετέχοντων. Μεταξύ αυτών που ήθελαν αδογμάτιστα να μετατρέψουν την νομική σε κέντρο αγώνα συνδέοντας την κατάληψη της με τις λαϊκές συνελεύσεις και αυτών που ήθελαν να στηρίξουν με κάθε τρόπο την αρχική ιδεολογική πλατφόρμα της κατάληψης θεωρώντας δευτερεύουσα την μετατροπή της σε ανοιχτό κέντρο αγώνα.

Η πλειοψηφία της συνέλευσης έκλεινε προς την πρώτη προοπτική αλλά ποτέ της δεν κατάφερε να την κάνει πράξη.Προσέκρουσε στον δογματισμό και την απολυτότητα κάποιων συντρόφων που είδαν εχθρικά και προκατειλημμένα την τόσο μεγάλη συμμετοχή από τις πλατείες και από τον κόσμο του συντάγματος μέσα σε αυτή την κατάληψη.

Το οξύμωρο λοιπόν ήταν ότι ενώ μια πολύ μεγάλη μερίδα αναρχικών, η μεγάλη πλειοψηφία τους, είχε γυρίσει την πλάτη του σε αυτή την κατάληψη και απουσίαζε επιδεικτικά από την ζωή της θεωρώντας ότι είναι υπερβολικά κλειστή και δογματική, τέτοια άρνηση δεν έδειξαν καθόλου οι αναρχικοί του συντάγματος ή ακόμη και πολλοί αγωνιστές του συντάγματος που δεν είναι καν αναρχικοί. (κι έτσι κατάρρευσε για άλλη μια φορά το ιδεολόγημα για το ποιοι ήταν αυτοί που στήριξαν τον Ιούνη…)

Η αλήθεια είναι ότι στο παρελθόν τον Δεκέμβρη του 08 είχα κατηγορήσει δημόσια τις καταλήψεις του κέντρου από τους αναρχικούς σαν κλειστές και εσωστρεφείς ενώ μετά την εμπειρία στην νομική τις βλέπω πλέον σαν παραδείγματα ανοικτότητας και εξωστρέφειας κι αυτό λέει από μόνο του αρκετά για το πόσο κλειστή και εσωστρεφής ήταν η κατάληψη της Νομικής…

Το χειρότερο από όσα έζησα εκεί ήταν ο ξεδιάντροπος τραμπουκισμός και η φασιστική χαρακτηροδομή νέων ανθρώπων (ευτυχώς λιγοστών…)όπως εκδηλώθηκε  προς όλους αυτούς που θεωρούν ‘άλλους’ και επομένως αξιωματικά εχθρούς. Τα περιστατικά δεν ήταν λίγα και όλα διακρίνονταν από την εύκολη βία και τον στιγματισμό προς συνανθρώπους μας που ήθελαν και αυτοί να είναι μέρος της κατάληψης. Την μια φορά βάρεσαν ξέμπαρκους Σεκίτες, την άλλη ξυλοφόρτωσαν κάποιον γιατί τόλμησε να πει ότι είναι πατριώτης (και σε αυτή την κατάληψη ίσχυε η ιδεολογική φόρμουλα ότι πατριώτης=φασίστας με όλο τον παραλογισμό που συνεπάγεται μια τέτοια θέση), την άλλη χτύπησαν έναν φτωχοδιάβολο γιατί τον είχαν σταμπάρει από αλλού ότι κλέβει (προληπτικό ξύλο λοιπόν που αν συνέβαινε τέτοιο στην κατάληψη του συντάγματος θα είχαμε αποκαλέσει τους δράστες φασίστες…) ενώ την μέρα της Κυριακής βρήκαν ευκαιρία να χτυπήσουν κάποιον -πάλι προληπτικά και αναίτια- που ήταν όλες τις μέρες στην κατάληψη για μια υπόθεση που είχε ξαναφάει ξύλο πριν από καιρό…

Σε αρκετά από αυτά τα περιστατικά υπήρξαν αντιδράσεις ιδιαίτερα από μεγαλύτερους σε ηλικία συντρόφους ο αριθμός των ανθρώπων που τα προκαλούσε ήταν μικρός και σχετικά συγκεκριμένος. Αυτό που δεν γνωρίζουν μάλλον τα νεαρά άτομα που μπλέχτηκαν σε τέτοια αίσχη είναι ότι για πολλά χρόνια τώρα ο αναρχικός χώρος παλεύει να απαλλαχτεί από τέτοιες συμπεριφορές και νοοτροπίες κι ότι αν θέλουν να γίνονται σεβαστοι σαν αναρχικοί πρέπει πρώτα να σκοτώσουν τον φασίστα που κουβαλούν μέσα τους. Διαφορετικά θα είναι οι χειρότεροι δυσφημιστές αυτού του χώρου και στο όνομα του μετεφηβικού ξεκαβλώματος τους θα τον εκφασίζουν όπως κάθε ιδεολογία ξέρει να εκφασίζεται από τέτοιες συμπεριφορές…

Και τέτοιου είδους περιστατικά ήταν που έδωσαν όλα τα βολικά άλλοθι στους αναρχικούς που απείχαν από την κατάληψη χωρίς όμως αυτοί να τα αξίζουν. Αυτή η κατάληψη έπρεπε τουλάχιστον να στηριχτεί από την πλειοψηφία των αναρχικών παρά τις αδυναμίες και τα παρατράγουδα της.

Το Σάββατο παραμονή της μεγάλης Κυριακής γίνεται συνέλευση που αποφασίζει το κατέβασμα της κατάληψης της νομικής από σχετικά νωρίς στον δρόμο.

Η απόφαση αυτή δεν θα υλοποιηθεί.

Την Κυριακή κινδυνεύσαμε να εγκλωβιστούμε επ’αόριστον. Μια πρώτη απόπειρα εξόδου αποτυγχάνει καθώς κάποιοι ασυνείδητα και αντίθετα από ότι έχει αποφασιστεί προχώρησαν σε πρόωρη σύγκρουση με τους μπάτσους.

Ξανά μέσα και ξανά συνέλευση ενώ όλος ο κόσμος ήδη είναι στον δρόμο και οι συγκρούσεις έχουν αρχίσει.Το πιο τραγικό ήταν που ο κόσμος μέσα στο κτίριο δεν είχε αντιληφθεί τι ακριβώς συμβαίνει έξω.

Και ακούγονταν προτάσεις να μείνουμε μέσα και να μην βγούμε καθόλου έξω που αν γίνονταν αποδεκτές θα σήμαιναν την ίδια την αυτοακύρωση του εγχειρήματος.

Ευτυχώς οι εξελίξεις του έξω έφεραν κάθαρση και στο μέσα. Ο κόσμος επιτέλους απεγκλωβίζεται και γίνεται ενεργό κομμάτι της εξέγερσης.

Δεν θέλω να είμαι αρνητικός για την κατάληψη της νομικής και ίσως να υπερτόνισα κάποια μελανά σημεία της.

Όμως (και νομίζω ότι και οι αρχικοί εμπνευστές της κατάληψης θα συμφωνούσαν με αυτό) δεν ήταν προετοιμασμένη να γίνει κέντρο αγώνα και ούτε τελικά επιδίωξε σοβαρά κάτι τέτοιο και αυτό τελικά ήταν μεγάλο κρίμα γιατί η εξέγερση διψούσε για ένα τέτοιο κέντρο αγώνα…

Είναι τελικά το Σύνταγμα παγίδα για τον κόσμο;

Όχι αν υπάρχει τεράστια μαζικότητα και εξεγερσιακότητα! Ναι όταν αυτά λείπουν!

Αυτό φάνηκε τις επόμενες μέρες περίτρανα και πιο συγκεκριμένα στις 19 και στις 22 Φλεβάρη.

Τότε το καθεστώς ακόμη σε πανικό για αυτά που έγιναν έκλεισε τους βασικούς σταθμούς στο μετρό και αυτόν στο μοναστηράκι, προχώρησε σε αποκλεισμό των εξαρχείων και σε όργιο προληπτικών προσαγωγών.

Τότε ήταν που είδαμε από την ανάποδη πόσο το είχαμε φοβίσει και πόσο εκδικητικό είναι το ίδιο.

Στις 19 και 22 όσοι κατεβήκαμε στον δρόμο λουστήκαμε μια νέου τύπου καταστολή που δεν απείχε πολύ από αυτή μιας απροκάλυπτης χούντας.

Κι έτσι καταλάβαμε και από την καλή και από την ανάποδη ότι αν θέλεις να έχεις ανατρεπτικά γεγονότα όπως αυτά της 12 Φλεβάρη χρειάζεσαι την μέγιστη δυνατή μαζικότητα συνδυασμένη με την μέγιστη δυνατή εξεγερσιακότητα…

Καιρός όμως να δούμε πιο συγκεκριμένα τι δυνάμεις έδρασαν την 12 Φλεβάρη:

Οι δυνάμεις της εξέγερσης

Το γεγονός της 12 Φλεβάρη μπόρεσε να ήταν τόσο μεγάλο ακριβώς γιατί σε αυτό έδρασαν μεγάλες και πολυποίκιλες δυνάμεις. Αυτό το τεράστιο πλήθος μπόρεσε να έχει εξεγερσιακή συνοχή κι ενώ ήταν πολλαπλά ετερόκλητο.

Υπήρχαν εκεί οι πιο διαφορετικές ηλικίες, επαγγελματικές τάξεις, πολιτικοποιήσεις, εθνότητες. Μια ταξινόμηση των δυνάμεων που έδρασαν δεν είναι καθόλου εύκολη όπως δεν είναι εύκολο να επιλεγούν τα κριτήρια που θα χρησιμοποιηθούν. Ταξικά υπήρχαν εργαζόμενοι από όλους τους κλάδους αλλά οι άνεργοι ίσως να πλειοψηφούσαν. (με τέτοιο επίσημο ποσοστό ανεργίας αυτό δεν είναι δύσκολο…) Ποιοτικά υπήρχαν και οι βετεράνοι της σύγκρουσης και οι νεόφυτοι που πέταγαν πέτρα πρώτη φορά στην ζωή τους. Ηλικιακά δέσποζε η νεολαία όμως και η παρουσία μεγαλύτερων σε ηλικία ανθρώπων ήταν παραπάνω από εμφανής. Πολιτικά ήταν το κίνημα των πλατειών, οι αναρχικοί, οι οπαδοί ποδοσφαιρικών ομάδων(μα είναι αυτή πολιτική κατηγορία;Σε κατάσταση εξέγερσης ναι!και δεν έχει υπάρξει εξέγερση στην ελλάδα που δεν συμμετείχε ενεργά και αυτή η ομάδα ανθρώπων), οι αριστεροί αλλά διάσπαρτοι υπήρχαν και πολλοί δεξιοί και πρώην Πασοκοι.

Το τρομερό ήταν ότι στην σύγκρουση περισσότερο ή λιγότερο συμμετείχαν όλες οι απο πάνω κατηγορίες! Δεν υπήρχε ένα ευδιάκριτο μπλογκ της σύγκρουσης κι ενώ το μπλακ μπλογκ έδρασε όσο έδρασε δεν ήταν αυτό που έκανε συνολικά την σύγκρουση! (στην πραγματικότητα πολλοί σύντροφοι από το μπλακ μπλογκ είχαν διαχυθεί στα ευρύτερα μέτωπα της σύγκρουσης εκεί όπου η σύνθεση των συγκρουόμενων ήταν πολύ πιο ετερογενής) Κι αυτό είναι το ανησυχητικό και επίφοβο για την εξουσία. Ότι πλέον δεν έχει ένα συγκεκριμένο χώρο να στοχοποιήσει και να εξαρθρώσει για να αποφύγει την κοινωνική σύγκρουση.Τώρα η διάθεση για σύγκρουση έχει διαπεράσει τεράστιες κοινωνικές ομάδες, είναι τρομερά δημοφιλής σε όλη την νεολαία και είναι ο μεγαλύτερος πονοκέφαλος για την νομοταγή αριστερά και ο χειρότερος εφιάλτης της αστυνομίας.

Η 12 Φλεβάρη μπόρεσε να γίνει γιατί αυτή η διάχυτη και επελαύνουσα επιθυμία για σύγκρουση μπόρεσε να πάρει σάρκα και οστά ενοποιώντας στην πράξη και στον δρόμο μεγάλο κομμάτι από τις διάθεσιμες εξεγερσιακές δυνάμεις. Αφού μπόρεσε να γίνει αυτή η ενοποίηση και αφού ο κόσμος μπόρεσε για ώρες να είναι αναρχικά και εξεγερμένα στους δρόμους θα ήταν εξαιρετικά ατυχές να μην ξαναγίνει και μάλιστα σε ακόμη μεγαλύτερη κλίμακα και διάρκεια.

Γιατί στο βάθος όλοι οι άνθρωποι που έδρασαν στις 12 Φλεβάρη μοιράζονται πάρα πολλά και μπορούν μαζί να δώσουν κοινωνικές λύσεις.

Διακυβεύεται για όλους μας η ζωή μας και οι ιδέες(και κυρίως οι πρακτικές) της αλληλεγγύης της αυτοοργάνωσης της αξιοπρέπειας και της ελευθερίας μπορούν και να μας ενώσουν και να ανοίξουν δρόμους για κοινωνίες χωρίς καταναγκασμούς αλλά και χωρίς την εξαχρείωση του χρήματος.

Προσοχή λοιπόν σε όσους ενώ είναι αντίθετοι με την εξέγερση και δεν πιστεύουν καθόλου στην προοπτική της το κρύβουν επιμελώς και βρίσκουν αφορμές για άσκοπες διασπάσεις και αλληλοφαγώματα. Και να μην ξεχνάμε ότι πριν οι άνθρωποι αναβαπτιστούν από εξεγερσιακά και εξεγερμένα γεγονότα και πριν οι συνθήκες ζωής τούς ωθήσουν να δουν τα πράγματα αλλιώς κουβαλάνε συνήθως.τις κυριάρχες ιδεολογίες και ιδεοληψίες. Διαφορετικά δεν θα μπορούσε το κυρίαρχο σύστημα να είχε επιβιώσει. Κι έτσι ας είμαστε ανεκτικοί και συζητήσιμοι με ανθρώπους που κουβαλούν πατριωτικές περγαμηνές χωρίς οι ίδιοι να είναι φασίστες. Αν βέβαια μας ενδιαφέρει αυτοί οι άνθρωποι να αλλάξουν και δεν θέλουμε να βρίσκουμε εύκολους και βολικούς εχθρούς. Πατριώτες έδρασαν στις 12 Φλεβάρη μαζί με απάτριδες, διεθνιστές. Οι καλύτεροι από αυτούς είναι πιο έτοιμοι να γίνουν αναρχικοί από αρκετούς υπάρχοντες αναρχικούς όσο κι αυτό σοκάρει ως διαπίστωση.

Έχω ξαναγράψει ότι μεγαλύτερη σημασία από το πώς αυτοπροσδιορίζεται κάποιος/α έχει τι πραγματικά κάνει και πώς συμπεριφέρεται στην ζωή του και στους άλλους αλλά και τι πραγματικά νιώθει σκέφτεται και ονειρεύεται. Καμιά ιδεολογία(ούτε η αναρχική!) δεν είναι στεγανή από παλιανθρώπους, διπρόσωπους και γραφειοκράτες και καμιά ψευδής ιδεολογία (με εξαίρεση αυτή του ναζισμού) δεν είναι πλαισιωμένη όλη από παλιανθωπους διπρόσωπους και γραφειοκράτες. Κι έτσι μπορείς να βρεις ανθρώπους πατριώτες αριστερούς και δημοκράτες πολύ καλύτερους από κάποιους αναρχικούς. (για να μην παρεξηγούμαι, η αριστερή πατριωτική δημοκρατική ιδεολογία έχει το δικό της μερίδιο παλιανθρώπων διπρόσωπων κλπ που είναι αισθητά μεγαλύτερο από αυτό της αναρχικής!) Εξέγερση πάντως με καθαρό ιδεολογικό πλήθος δεν γίνεται ούτε έχει γίνει ποτέ!

Αυτό ας το καταλάβουν κάποιοι που στο όνομα της ιδεολογικής καθαρότητας τους βρίσκουν ως πρωταρχικό καθήκον τον πολεμο των ιδεολογιών ενώ ξεκάθαρα πρωταρχικό καθήκον παραμένει η ίδια η εξέγερση.

Φυσικά και αποτελεί ανάγκη της εποχής να τσακιστούν οι φασιστικές συμμορίες που είναι κίνδυνος τόσο για τους μετανάστες οσο και για τους ντόπιους αγωνιστές.Αλλά άλλο αυτό και άλλο η στοχοποιήση και ο τραμπουκισμός κάποιου γιατί δηλώνει πατριώτης!Αυτό όχι μόνο δεν βοηθά στο τσάκισμα των πραγματικών φασιστών αλλά τους διευκολύνει αφάνταστα.Κι αυτό είναι γραμμένο από έναν που έχει απαρνηθεί τον ζορλομανδύα του έθνους και χαίρεται όταν καίγεται το σύμβολο του καθεστώτος γνωστό κι ως ελληνική σημαία.

Οι ιδεολογίες του πατριωτισμού της αριστεράς και της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας είναι σε παρακμή ούτως ή άλλως σε μια εποχή που η ανθρωπότητα έχει τόσο παγκοσμιοποιηθεί διαθέτωντας τα πιο προηγμένα και παγκόσμια μέσα επικοινωνίας και πληροφορίας. Η Ελληνική εξέγερση δεν μπορεί παρά να έχει σαν στόχο την ευρωπαϊκή και παγκόσμια μεταλαμπάδευση της στις διαφορετικές συνθήκες των άλλων χωρών. Διαφορετικά απειλείται με απομόνωση, διεθνής επέμβαση και στραγγαλισμό.

Προς μια Πανευρωπαϊκή Εξέγερση;

Ευτυχώς η εποχής μας είναι επαναστατική σε παγκόσμιο επίπεδο και τα γεγονότα που διαδραματίζονται εδώ δεν στοιχειοθετούν κάποιου είδους εξαίρεση αλλά συμπυκνώνουν όλο το παγκόσμιο δράμα του τραπεζικού καπιταλισμού.

Tα γεγονότα στην Ελλάδα ωθούν προς μια πανευρωπαϊκή εξέγερση με δυο διαφορετικούς τρόπους. Έναν αρνητικό και έναν θετικό.

Αρνητικά με την Ελλάδα να είναι το κέντρο ενός κοινωνικού πειράματος προς εξαγωγή που οδηγεί σε διάλυση τα εργασιακά δικαιώματα και σε κάθετη πτώση το βιοτικό επίπεδο.

Ένα τέτοιο επαχθές κοινωνικό πείραμα που προορίζεται να αντιγραφεί και στις άλλες δυτικές επυρωπαϊκές χώρες δεν μπορεί παρά να ξεσηκώσει τις μεγαλύτερες κοινωνικές αντιδράσεις για να αποφύγουν αυτές οι χώρες να γίνουν αντίγραφα του αντικοινωνικού πρότυπου  που τώρα θέλουν να παγιώσουν στην ελληνική κοινωνία.

Θετικά με την Ελλάδα να είναι πάλι το κέντρο των αντιστάσεων και των εξεγερμένων αντιδράσεων εμπνέοντας αντίστοιχες δράσεις και αντιστάσεις και στις άλλες χώρες.

Οι εικόνες από την εξεγερμένη Αθήνα έδωσαν χαρά και έξαψη σε πολλύς ευρωπαίους που τις είδαν σαν προεικόνισμα του δικού τους μέλλοντος.

Αυτές οι δυο πλευρές η αρνητική και η θετική αλληλοσυμπληρώνονται αμοιβαία και οδηγούν σε ένα γενικό ανέβασμα των κοινωνικών αγώνων σε όλη την ευρώπη αλλά και σε ένα μόνιμο κίνημα αλληλεγγύης στους αγώνες της χώρας μας.

Μετά τις 12 Φλεβάρη είδαμε εκτός από το κίνημα αλληλεγγύης προς την Ελλάδα να φουντώνουν και οι κοινωνικές αντιδράσεις σε όλη την ευρώπη ενάντια στην λιτότητα, την ανεργία, την διαφθορά και την υποβάθμιση του περιβάλλοντος. Από την Ιταλία ως την Σλοβακία με αποκορύφωμα τις πιο μαζικές εκδηλώσεις διαμαρτυρίας στην Ισπανία.

Και η Ελλάδα να μην ήταν σε αυτή την κατάσταση πάλι το μέγεθος της ευρωπαϊκής κρίσης θα εξασφάλιζε το φούντωμα των κοινωνικών αγώνων. (αφού πλέον όλη η Ευρωπαϊκή οικονομία θα είναι σε ύφεση για το 2012)

Όμως με την Ελλάδα σε τέτοια οικτρή οικονομική και κοινωνική κατάσταση έχει βρεθεί ο αδύναμος κρίκος που μπορεί να σπάσει και να οδηγήσει όλη την ευρώπη σε εξέγερση. (Κάτι που χωρίς την Ελλάδα μπόρεσε να γίνει το 1848, το 1918 και το 1968)

Ανάγκη να ανέβει κατά μια μονάδα η κλίμακα ρίχτερ της Εξέγερσης

Για να μπορούσε όμως η Ελλάδα να ωθήσει στα σοβαρά προς μια πανευρωπαϊκή εξέγερση αλλά και για να μπορούσε να συντρίψει τους ντόπιους και ξένους δυνάστες της δεν θα έφτανε σε καμιά περίπτωση μια επανάληψη των γεγονότων της 12 Φλεβάρη.

Θα χρειαζόμασταν μια εξέγερση τουλάχιστον δέκα φορές μεγαλύτερη σε ένταση και διάρκεια, μια εξέγερση που θα μπορούσε να υπερασπιστεί κατηλειμμένα κτίρια του κέντρου, θα μπορούσε να αφοπλίσει το σύνολο της αστυνομικής δύναμης, θα γεννούσε πλήθος εγχειρημάτων αυτοοργάνωσης στους χώρους δουλειάς και στις γειτονιές, θα αναίσταινε το κίνημα των πλατειών σε πιο ριζοσπαστικές και αποφασιστικές βάσεις, θα καταλάμβανε ή θα κατέστρεφε όλα τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης, θα ήταν σε θέση να φέρει σε επιτυχία το δημοφιλές ντου στην βουλή και γενικά θα δημιουργούσε οριστικά νέες κοινωνικές συνθήκες και ευκαιρίες που θα έβαζαν στο χρονοντούλαπο τα καθεστωτικά κόμματα και τους φθαρμένους καταπιεστικούς θεσμούς της κοινωνίας.

Περισσότερο θα απελευθέρωνε τεράστια κοινωνική ενέργεια, τώρα δεσμευμένη στην μιζέρια και στην φαινομενική ανημπόρια και θα αποδείκνυε ότι η αλληλεγγύη και η αυτοοργάνωση μπορούν να είναι πραγματικές εναλλακτικές λύσεις απέναντι στον άψυχο και άκαρδο κόσμο του χρήματος δίνοντας παγκόσμιο σήμα για εξεγέρσεις που θα ακολουθούσαν ανάλογους δρόμους.

Είναι κάτι τέτοιο εφικτό στο άμεσο μέλλον; Κι όταν μάλιστα πιθανολογείται η άμεση προκήρυξη εκλογών;

Οι εκλογές ως μέσο ανάσχεσης της κοινωνικής εξέγερσης και ως κίβδηλη έκφραση λαϊκής δυσαρέσκειας.

Δεν κρύφτηκε από εκπροσώπους του καθεστώτος όπως ο Σαμαράς η ανάγκη να γίνουν γρήγορα εκλογές για να απορροφηθεί η διάχυτη κοινωνική δυσαρέσκεια. Με τον ίδιο και μεγαλύτερο ζήλο ζητούν εκλογές και τα κόμματα της αριστεράς που ελπίζουν βάσιμα να είναι αυτά που θα καρπωθούν εκλογικά αυτή την δυσαρέσκεια. Η εκλογολογία έχει ξαναφουντώσει και δεν περνά μέρα που να μην ανακοινώνεται ένα καινούργιο κόμμα.

Κι από την άλλη δεν λείπουν οι φωνές που μας θυμίζουν ότι οι εκλογές δεν είναι το χειρότερο πράγμα που μπορεί να συμβεί. Ένας νέος φόβος ότι το χρεωκοπημένο καθεστώς θα μετεξελιχθεί σε κάτι ακόμη πιο αυταρχικό, αυθαίρετο και δικτατορικό από αυτό που είναι τώρα εκφράζεται από δεξιά και αριστερά.(δες αυτό: http://wp.me/pPn6Y-ddq )

Η συμβουλή του Σόιμπλε να παραμεριστούν τα κόμματα και να αναλάβουν απευθείας οι τεχνοκράτες δείχνει ότι με την ιδέα να παραμεριστεί ο κοινοβουλευτισμός και τα κόμματα του φλερτάρει και η ευρωπαϊκή γραφειοκρατία.

Σε αυτές τις συνθήκες κάποιοι ισχυρίζονται ότι μια νέα μεγαλύτερη εξέγερση θα ήταν παιχνίδι με την φωτιά και θα έδινε όλα τα άλλοθι στην εξουσία για να μετατραπεί σε γυμνή δικτατορία. Η πραγματικότητα όμως είναι η ακριβώς αντίθετη. Μια νέα μεγαλύτερη εξέγερση θα στοχοποιούσε και θα ξεδόντιαζε όλους αυτούς τους μηχανισμούς που μεθοδεύουν γυμνές δικτατορίες, μηχανισμοί που έχουν ισχυροποιηθεί από τότε που το ΔΝΤ και η τρόικα έχουν αναλάβει την διακυβέρνηση και που το ίδιο το φάντασμα της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας ενεργοποιεί για να σώσει το καθεστώς που στηρίζει.

Οι εκλογές στις σημερινές συνθήκες θα έφερναν αναμφίβολα έναν πολιτικό σεισμό και θα αναδιάτασσαν σε βάθος τους συσχετισμούς των νέων και παλιών κομμάτων όμως σε πρακτικό επίπεδο θα ήταν μια τρύπα στο νερό και χαμένος χρόνος στον αγώνα ενός λαού να ορίσει ο ίδιος την μοίρα του. Ας μην ξεχνάμε ότι το πιο προβεβλημένο νέο κόμμα είναι αυτό του Κουβέλη που έχει δεχτεί και το PSI και την κηδεμονία της χώρας από το ΔΝΤ και την Τρόικα και ας μην ξεχνάμε σε ποια επίπεδα νομιμοφροσύνης και αποδοχής του καθεστώτος βρίσκεται και η υπόλοιπη αριστερά με το ΚΚΕ και το ΣΥΡΙΖΑ να συναγωνίζονται ποιος θα συκοφαντήσει περισσότερο σαν προβοκάτορες τους εξεγερμένους. Κι ας μην ξεχνάμε βέβαια ότι το ίδιο το κοινοβούλιο έστω και χωρίς τον δικομματισμό του λίγη πραγματική δύναμη έχει μπροστά σε μη εκλεγμένους τραπζεζικούς και κατασταλτικούς θεσμούς.Καμιά πραγματική ρήξη δεν μπορεί να γίνει μέσα από αυτό και η ίδια η αυτοργάνωση της κοινωνίας βρίσκεται σε απευθείας ανταγωνισμό με αυτό.

Υπάρχει λοιπόν ο κίνδυνος οι κοινωνικές αντιστάσεις να μετριαστούν και να σιγάσουν στην διάρκεια μιας παρατεταμένης προεκλογικής περιόδου. Ο κίνδυνος όμως ίσως για πρώτη φορά δεν είναι τόσο μεγάλος και αποφασιστικός.

Τον τελευταίο καιρό είδαμε χώρες να βρίσκονται σε προεκλογικό πυρετό κι αυτό να μην εμποδίζει τις κοινωνίες τους να συνεχίσουν να αντιδρούν και να εξεγείρονται. Το είδαμε να συμβαίνει στην Αίγυπτο αλλά και στην Ισπανία και στην Γαλλία. Εδώ υπάρχουν επίσης όλοι οι λόγοι ώστε μια προεκλογική περίοδος να μην μπορεί να ανακόψει καμιά κοινωνική διαμαρτυρία ή εξέγερση.

Οι αντικειμενικές αλλά και οι υποκειμενικές συνθήκες ωριμάζουν πέρα από κάθε όριο (και νέα αγωνιστικά ορόσημα αχνοφέγγουν…)

Οι αντικειμενικές συνθήκες ήταν αυτές που οδήγησαν την κοινωνία στο ξέσπασμα της 12 Φλεβάρη και θα είναι αυτές πάλι που θα ξαναβγάλουν την κοινωνία στον δρόμο.

Μετά τις 12 Φλεβάρη οι αντικειμενικές συνθήκες συνεχίζουν να γίνονται ολοένα και πιο δυσβάσταχτες και ανυπόφορες για τον πληθυσμό. Από τότε μάθαμε για το νέο κύμα λουκέτων που χτυπάει τις μικροεπιχειρήσεις (το δεύτερο από το 2010),http://www.naftemporiki.gr/news/viewcomments.asp?id=2147775 , για κατασχέσεις μισθών (!) για εξόφληση χρεών, http://www.naftemporiki.gr/news/viewcomments.asp?id=2147355

για την επισημη ανεργία να σκαρφαλώνει στο 21% και την ανεπίσημη να είναι πάνω από 30%, για ένα νέο κύμα μικροεγκληματικότητας που αφορά καθαρά την επιβίωση αλλά περισσότερο μάθαμε για το τι σημαίνει αυτό το τερατούργημα που ψηφίστηκε από την βουλή στις 12 Φλεβάρη. Τα επιδόματα ανεργίας πετσοκόφτηκαν, οι δαπάνες για υγεία και παιδεία σχεδόν εξαφανίστηκαν, ο κατώτατος μισθός με την βούλα του κράτους μετράπηκε σε χαρτζηλίκι, οι συλλογικές συμβάσεις καταργήθηκαν και  η αστυνομοκρατία το μόνο που ενισχύθηκε.

Παράλληλα ληστεύτηκαν τα ασφαλιστικά ταμεία για να γίνει αυτή η διαβόητη ανταλλαγή ομολόγων φορτώθηκε στην χώρα νέο δάνειο 130 δις ευρώ, μεθοδεύεται νέος γύρος λιτότητας και περικοπής των συντάξεων από το προσεχές καλοκαίρι ενώ από τώρα ομολογείται ότι η χώρα θα μείνει σε τροχιά λιτότητας ακόμη και μετά το 2020!

Μια απλή παράθεση λοιπόν για το τι επιβάλλεται εδώ από τους εξουσιαστές και τους τραπεζίτες αρκεί για να σε βγάλει εκτός εαυτού και υπέρμαχο μιας γνήσιας εξεγερσιακής προοπτικής. Κι αυτό χωρίς να συγκεκριμενοποιείται τι κρύβεται πίσω από τα στατιστικά διαγράμματα και τους δείκτες της καταρρέουσας οικονομίας. Χωρίς να μιλήσουμε συγκεκριμένα δηλαδή για τους ανθρώπους που ψάχνουν στα σκουπίδια, που αγωνιούν τι θα φάνε αύριο και πώς θα πληρώσουν τους λογαριασμούς τους, που σκέφτονται την αυτοκτονία ή την μετανάστευση σαν την μόνη λύση. Για όλα αυτά τα αμέτρητα προσωπικά δράματα που διαδραματίζονται πίσω από κλειστές πόρτες στους στεγανούς ιδιωτικούς κόσμους…

Η 12 Φλεβάρη βοήθησε να ωριμάσουν όμως και οι υποκειμενικές συνθήκες.

Έδειξε ότι η πιο ισχυρή αστυνομία της ευρώπης δεν είναι ανίκητη, ότι η μαζικότητα μπορεί να συνδυαστεί με συγκρουσιακότητα, ότι προσυμφωνημένα γεγονότα αντίστασης μπορούν να ξεπεράσουν τις προσδοκίες αν είναι καλά οργανωμένα και έχουν ποτίσει την κοινωνία, ότι η εξέγερση είναι και επίκαιρη και εφικτή κόντρα σε όλους τους εχθρούς της.

Ο κόσμος εφοδιάστηκε με αναντικατάστατα βιώματα, έμαθε να παλεύει χωρίς να φοβάται, να στηρίζεται στον εαυτό του και στις δυνάμεις του.

ΒΙΝΤΕΟ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ

Κοιτώντας το υλικό που έχει δημοσιευτεί στο youtube και σε άλλα σάιτς για τις 12 Φλεβάρη αποκομίζεις σίγουρα πολύ καλύτερη εικόνα από αυτή που πέρασαν τα κανάλια για την μέρα αλλά πάλι μένεις με την αίσθηση του λίγου και του αποσπασματικού.Ακριβώς γιατί αυτή η εξέγερση ξετυλίχτηκε για αρκετές ώρες σε πολλά μέτωπα, κανένα βίντεο δεν είναι σε θέση να αποθανατίσει πλήρως το μεγαλείο και την σφοδρότητα της.

Όμως έστω έστω κι έτσι, έστω αποσπασματικά και φευγαλέα αυτά τα βίντεο αποτυπώνουν σε ένα βαθμό την ατμόσφαιρα της μέρας.

[To πρώτο βίντεο είναι από τις 5 το απόγευμα πριν το ξέσπασμα των συγκρούσεων.Ο κόσμος έχει γεμίσει το σύνταγμα αρκετά πριν ξεκινησει επίσημα το ίδιο το γεγονός]

[Λίγο μετά και ενώ ο κόσμος έχει πολλαπλασιαστεί σε μέγεθος η έναρξη της αστυνομικής επίθεσης…]

[Εδώ είναι ένα πολύ καλό 17λεπτο βίντεο που καλύπτει όλη την συγκέντρωση από την αρχή της ως το χτύπημα της από τους μπάτσους αλλά και πιο μετά…]

[Ένα πιο γενικό βίντεο από τις συγκρούσεις]

[Κι εδώ η επική επίθεση στους μπάτσους που ήταν στην Σοφίας ]

[Εδώ φαίνεται πώς οι μπάτσοι ρίχνουν τα χημικά απρόκληκτα μέσα στον πανικό τους…Το βίντεο το έβαλα και για τα δυο κορυφαία σχόλια του που προέρχονται από Αιγύπτιους αγωνιστές!]

[Άλλο ένα βίντεο από συγκρούσεις που έγιναν σε διαφορετικές χρονικές στιγμές και τοποθεσίες εκείνη την κυριακή…]

[Διδακτικό βίντεο από περασμένη ώρα της Κυριακής.Στην αρχή οι μπάτσοι κάνουν ντου μετά οπισθοχωρούν μετά ξανακάνουν ντου και πιάνουν έναν ξέμπαρκα.Η κατακραυγή του κόσμου τούς υποχρεώνει να τον αφήσουν.Κανένας αιχμάλωτος στα χέρια τους!]

[Βίντεο πάλι περασμένης ώρας από το ανυπότακτο σύνταγμα. Προσέξτε ειδικά στο 2.00 την επιθέτική κίνηση των διαδηλωτών που οδηγεί τεράστια αστυνομικη δύναμη σε υποχώρηση!Όχι δεν είναι ανίκητοι!]

[Ακολουθούν έξι βίντεο παρμένα από έναν τύπο που ήταν στην πρώτη γραμμή και δίνουν ζωντανά στιγμυότυπα της εξέγερσης σε διάφορα σημεία της…

Με πρώτο αυτό. Η ώρα είναι 19.26 και υπάρχει κόσμος στο σύνταγμα ενώ γύρω μαίνονται οι συγκρούσεις. Εκεί ακούμε απλό κόσμο να φωνάζει στους μπάτσους για την ώρα που θα βγουν οι καραμπίνες!]

[Μετά πηγαίνουμε στις 19.44 όταν οι μπάτσοι κάνουν μεγάλο ντου προς την Πανεπιστημίου για να ανακαλύψουν ότι τα πράγματα δεν είναι καθόλου εύκολα για αυτούς…]

[Είμαστε πια στις 20.10 την ώρα που τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων ξερνούν τα ψέμματα τους και το μέτωπο στην Πανεπιστημίου καλά κρατεί!-αλλά και από δίπλα το μέτωπο της Σταδίου κρατάει το ίδιο καλά και καλύτερα]

[Συγκλονιστικό βίντεο!Είμαστε πια στις 20.44 και το μέτωπο της Πανεπιστημίου ανασυγκροτείται και είναι έτοιμο για επική αντεπίθεση!Σε αυτό το βίντεο φαίνεται και ο κόσμος που δεν είναι μάχιμος και έτοιμος για σύγκρουση μοιράζεται το ίδιο αντιμπατσικό μένος με τους συγκρουσιακούς διαδηλωτές…]

[Κι αυτό είναι ένα από τα αγαπημένα μου!Η ώρα είναι 21.07 και φαινομενικά από το πουθενά οργανώνεται μαζική επίθεση στα ΜΑΤ που είναι στριμωγμένα και ανήμπορα παρά τους τόνους των χημικών που έχουν πετάξει…]

[Όπως γράφει το κορυφαίο σχόλιο αυτού του βίντεο:

Αυτο το βιντεο σφραγιζει την αλλαγη εποχης που αρχισε την 12-02-2012.67 χρονια μετα την υπογραφη της συμφωνιας της Βάρκιζας.

Απο την μια το βιντεο με τους ανταρτες να κλαίνε και να παραδιδουν τα οπλα στους αγγλους και στους χαφιεδες του κκε απο την άλλη αυτην η σκηνη.

Σηματοδοτηση αλλης εποχης.Πλεον δεν λεμε πως ερχομαστε.Ειμαστε εδω.Σας αγγιζουμε την ωρα που ενω εχετε γαμησει κοσμο φοράτε την ρομπα σας,τις παντοφλες σας και φιλάτε την γεμάτη κρέμες νυκτος σάπια γυναίκα σας.

ΤΕΛΕΙΩΣΑΤΕ.» Προσωπικά το έβαλα γιατί μου θύμισε τις στιγμές όταν χτυπάγαμε τις πέτρες μας στα σιδερένια κάγκελα και αλλού για να νιώσουμε την δύναμη μας…Η ώρα έδειχνε 21.42…]

[Εδώ ένα βίντεο από Θεσσαλονίκη που αποτυπώνει την απρόκλητη επίθεση των ΜΑΤ σε μπλόκο διαδηλωτών αλλά και πώς η φοβική υπεραμυντική στάση των διοργανωτών του-που φωνάζουν αλυσίδες αλυσίδες λες κι έτσι μαγικά θα σωθούν…- τους αποθρασύνει.Αυτό ως απάντηση σε αυτούς που θέλουν να αντιμετωπίζουμε τα ΜΑΤ φοβικά και αμυντικά…]

Και τελειώνουμε με τρία βίντεο που έχουν μουσική επένδυση και παίζονται πολύ στο εξωτερικό.

Ένα είναι αυτό που απαρτίζεται κυρίως από φωτογραφίες της μέρας:

Δεύτερο είναι αυτό και καλύπτει συγκρούσεις από τις 15 Δεκέμβρη 2010 ως τις 12 Φλεβάρη:

και τελευταίο είναι αυτό που τείνει να γίνει κλασικό!

Δυστυχώς δεν μπόρεσα να ενσωματώσω στο κείμενο ένα εξαιρετικό βίντεο μιάμισης ώρας που έχει φτιαχτεί από σύντροφο και καλύπτει όλες τις συγκρούσεις από τις 5 Μάη 2010 ως τις 12 Φλεβάρη. Θυμάμαι όμως καλά τα τρία τελευταία κεφάλαια του. Για τις 28-29 Ιούνη είχε κεφάλαιο με τίτλο οι μέρες της αγανάκτησης, για τις 19-20 Οκτώβρη είχε τίτλο οι μέρες της οργής και για την 12 Φλεβάρη η μέρα της εξέγερσης.

Πολλά άλλα βίντεο μπορεί να ανακαλύψει κανείς για τις 12 Φλεβάρη κοιτώντας δεξιά στο youtube  σε κάθε βίντεο που ποστάρεται εδώ κι ελπίζω τα υπάρχοντα να ξύπνησαν τις σωστές μνήμες από την μέρα!

H Εξέγερση είναι πράξη υπέρβασης και τεράστιας ευθύνης.

Όπως γράφτηκε και όπως ισχύει, στις εξεγέρσεις αυτό που πρώτο σμπαραλιάζεται είναι η ίδια η καθημερινότητα και η παγιωμένη ρουτίνα. Σε στιγμές εξέγερσης κάνεις πράγματα που πριν δεν τα τολμούσες, ανάγεις την σύγκρουση σε πρώτο θέμα, αλλάζεις τον τρόπο που βλέπεις, ακούς, μιλάς, αισθάνεσαι και σκέφτεσαι. Είναι οι στιγμές που οι λέξεις της ελευθερίας, της αξιοπρέπειας, της αλληλεγγύης αποκτούν το πραγματικό τους νόημα και όλα γίνονται ένας αγώνας μέχρι εσχάτων. Σε τέτοιες στιγμές μαζικής αφύπνισης και ανάτασης γράφεται Ιστορία και αποφασίζονται πολλά για το μέλλον. Η ίδια η κοινωνικη οργάνωση και ακόμη περισσότερο η ίδια η Ζωή.

Οι εξεγέρσεις κρίνονται από το πόσο ωθούν περισσότερους ανθρώπους να παλέψουν πιο αποφασιστικά, συνειδητά και θαρραλέα για τις ίδιες τις ζωές τους αλλά και από τις ενότητες που δημιουργούν σε πλήθη που δεν γνωρίζονται μεταξύ τους συναδελφώνονται και συντροφεύονται όμως στην φωτιά της εξέγερσης.

Αν δεν είναι μόνο τυφλά ξεσπάσματα του περιθωρίου που αποσύρεται εκ νέου στην αθλιότητα του (και η 12 Φλεβάρη ήταν πολύ περισσότερο από ένα τυφλό ξέσπασμα του περιθωρίου!) τότε αφήνουν λίγο πολύ μόνιμα αποτελέσματα και στην κοινωνία και στην ζωή. Κι αυτό σημαίνει ότι μια κοινωνία που είναι σε θεσή να εξεγερθεί είναι και σε θέση να αλλάξει τον εαυτό της προς το ριζικά καλύτερο. Και να απαλλαχτεί από νοοτροπίες, συμπεριφορές και ρόλους που την υποδουλώνουν, την εξαχρειώνουν και την κρατούν στην δομική ανευθυνότητα στην άγνοια και στην ημιμάθεια. Και αυτό σημαίνει ότι η μάχη δίνεται στο σώμα, στην ψυχή και στο πνεύμα κάθε ξεχωριστού ανθρώπου.

Το ιστορικό μοντέλο ένας ηγέτης να προχωρά και να χαράσσει δρόμους και οι υπόλοιποι να ακολουθούν δεν μπορεί να έχει ελπίδα στην εποχή μας. Όχι μόνο γιατί οι ηγεσίες ιστορικά οδηγησαν σε τρομερά εγκλήματα, διαφθορά και φασιστικές προσωπολατρείες. Αλλά γιατί περισσότερο κι όπως αποδείχτηκε, αυτό το μοντέλο ήταν σύμπτωμα της γενικότερης αδυναμίας των ανθρώπων να απελευθερωθούν και να αυτορυθμιστούν βασισμένοι στις δικές τους δυνάμεις…

Η 12 Φλεβάρη ήταν ξεκάθαρα μια εξέγερση χωρίς ηγέτη και οργανωτικές ηγεσίες και αυτό ήταν στα  θετικά της. Δείχνει ότι το 2012 είναι ικανό για μεγάλα απελευθερωτικά γεγονότα και ότι οι άνθρωποι μπορούν να αποτολμήσουν εξεγερμένες πρωτοβουλίες που για πολλά χρόνια θεωρούνταν ακατόρθωτες.

Η ιστορική πράξη ευθύνης που έδειξε ο κόσμος στον δρόμο στις 12 Φλεβάρη είναι κάτι με το οποίο πρέπει να εξοικειωθεί και εξασκήσει ξανά και ξανά. αν θέλει να φύγει από αυτόν τον εφιάλτη της οικονομικής εξαθλίωσης, της τραπεζικής χούντας και του αστυνομικού κράτους. Κι ανεξάρτητα από τα λάθη, τα ατοπήματα και την αφασία του παρελθόνοτος να ξεκινήσει να ορίζει την ζωή του εκ νέου και σε ελεύθερες, αυτοοργανωμένες και αλληλέγγυες βάσεις.

 ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Η 12 Φλεβάρη ανήκει στο μέλλον πολύ περισσότερο από ότι ανήκει στο παρελθόν.

Σαν ακηδεμόνευτη και αυθόρμητη πρόβα κοινωνικής εξέγερσης τρομάζει το κατεστημένο όσο καμιά άλλη μέρα.

Θα χάσει όμως μεγάλο μέρος της σημασίας της αν δεν συνοδευτεί γρήγορα από αντάξια και μεγαλύτερα γεγονότα.

Τέτοια γεγονότα που μπορούμε να έχουμε στο άμεσο μέλλον και σε αυτόν τον Μάρτη.

Υπάρχουν ήδη καλέσματα για τις 25 Μάρτη, καλέσματα ανοιχτής εξέγερσης που θα έδιναν την καλύτερη συνέχεια στις 12 Φλεβάρη.

http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1384439

25η Μαρτίου: Ο τρόμος λαϊκής εξέγερσης πάνω από το αστικό κατεστημένο

Ένα τέτοιο κείμενο δεν θα μπορούσε να κλείσει παρά με ένα άλλο κείμενο που καλεί άμεσα σε νέες εξεγέρσεις.

Το παραθέτω αυτούσιο:http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1383852

Μετά τις 12 Φλεβάρη μου έχει συμβεί κάτι περίεργο!

Σχεδόν κάθε μέρα που κοιμάμαι βλέπω κι από ένα εξεγερσιακό όνειρο.

Πότε ονειρεύομαι τρομερές συγκρούσεις πότε ντου στην βουλή πότε κατάληψεις κτιρίων του κέντρου και οδοφράγματα.

Όπως ανακάλυψα δεν είμαι ο μόνος που του συμβαίνει αυτό.

Μπορεί μετά τις 12 Φλεβάρη να αναδιπλωθήκαμε, μπορεί να υποχωρήσαμε από το βάρος της καταστολής, της συκοφαντίας και του χειμώνα αλλά αυτή η μέρα χαράχτηκε καλά μέσα μας όσο καμιά άλλη.

Κι αποζητά την συνέχεια της, την εκδίκηση της, την διάρκεια της, την νίκη της.

Αυτή η μέρα είναι το καλύτερο δώρο για τον πιο ανοιξιάτικο Μάρτη και αυτός ο μήνας έχει όλα τα φόντα να ξαναφουντώσει το ντελίριο της εξέγερσης που άναψε εκείνη η αλησμόνητη Κυριακή του Φλεβάρη.

Μπροστά μας έχουμε τρεις τουλάχιστον βδομάδες με απρόβλεπτα γεγονότα αλλά και με προγραμματισμένα ραντεβού.

Ξεκινώντας ανάποδα έχουμε την 31 Μάρτη το Σάββατο και την προγραμματισμένη μέρα αντίστασης στον παγκόσμιο καπιταλισμό που με επιμέλεια οργανώνεται σε όλη την Ευρώπη από τους ακτιβιστές, τους αντικαπιταλιστές και τους αναρχικούς.

Αυτή είναι μια μέρα που σηκώνει μεγάλες προσδοκίες τόσο για το πανευρωπαϊκό εύρος της όσο και για την εξεγερσιακή επικαιρότητα της.

Πιο πίσω και ειδικά για την Ελλάδα έχουμε την 25 Μάρτη που υπόσχεται να ξεσηκώσει μεγαλύτερη αντίσταση από ότι και η 28 Οκτώβρη. Ευκαιρία να πάμε στο Σύνταγμα και να δείξουμε την οργή μας εκίείνη η μέρα!

Ακόμη πιο πίσω έχουμε τις 18 Μάρτη και την μέρα εκλογής του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ.Θα ήταν ασυγχώρετο εκ μέρους μας να αφήναμε χωρίς αντίσταση μια τέτοια πρόκληση.Το ΠΑΣΟΚ αφού εξαθλίωσε την χώρα και την παρέδωσε σε ΔΝΤ και Τρόικα θέλει τώρα να παραστήσει ότι τίποτα δεν έγινε και μπορεί να βγάζει νέο αρχηγό ατιμώρητα; Οι χώροι που θα λάβουν χώρα οι ψηφοφορίες πρέπει να δεχτούν πλημμύρια οργής.

Μια μέρα πριν υπάρχει η αντιναζιστική συγκέντρωση στον Παντελεήμονα.

Ανεξάρτητα που το καλεί το ψόφιο και ανεκδιήγητο ΣΕΚ, το γεγονός συνιστά μια πρώτης τάξης ευκαιρία να σπάσει το αισχρό ναζιστικό άβατο στην περιοχή. Παρακολουθώντας την συζήτηση για το θέμα στο ιντιμίντια  είδα ασυγχώρετη υποτίμηση και αθωωτικό εξισωτισμό της χρυσής αυγής.http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1382426

Όχι η χρυσή αυγή δεν είναι το ίδιο όπως το σύριζα και όχι δεν είναι μια ασήμαντη παρακρατική ομάδα! Είναι μια ανερχόμενη ναζιστική οργάνωση στελεχωμένη με δολοφονους και υπόκοσμο που απειλεί τόσο τους μετανάστες όσο και τους αναρχικούς όπως και ευρύτερα όποιον δεν είναι φασίστας.Με τον αέρα της 12 Φλεβάρη είναι καιρός να τελειώνουμε με αυτούς τώρα και όχι αργότερα!

Πιο πριν δεν γνωρίζω για μείζονα προγραμματισμένα γεγονότα που θα μπορούσαν να ξαναβγάλουν την 12 Φλεβάρη στον δρόμο. Όμως υπάρχουν πολλές τοπικές διαδηλώσεις και πιο ειδικές γενικές που έχουν το δικό τους ενδιαφέρον και θα μας κρατήσουν ζεστούς για τα μεγαλύτερα. Όπως και πολλές τοπικες κινήσεις με δική τους δράση και κινητοποιήσεις.

Ο Μάρτης πρέπει να είναι καυτός με έναν πιο διαρκή τρόπο από αυτόν που υπήρξε ο Φλεβάρης και να βγάλει πολλά περισσότερα ορόσημα που συνδυαστικά θα φέρουν αυτόν τον τόπο σε κατάσταση διαρκής εξέγερσης.

Αν δεν εξεγερθούμε οι δυνάμεις του θανάτου θα οργιάσουν. Και οι αυτοκτονίες, η τυφλή εγκληματικότητα που πλήττει κυρίως τους φτωχούς και απροστάτευτους, ο κυνισμός και η εκδούλευση, η εκπόρνευση και ο παλιανθρωπισμός θα γίνουν κοινός τόπος όπως ήδη τείνουν να γίνουν.

Η κοινωνική εξέγερση στην εποχή μας δεν είναι καν επιλογή αλλά αδήριτη ανάγκη.

Η 12 Φλεβάρη έδειξε τον δρόμο.

Άκου τον υπόκωφο ήχο απο το κοπάδι των βουβαλιών που πλησιάζει καλπάζοντας.

Σημαίνει την άνοιξη…

Το βράδυ άκου το εξεγερτικό ουρλιαχτό των λύκων γύρω στις κορφές, που ετοιμάζονται να κατέβουν στις πεδιάδες.

Σημαίνει την άνοιξη…

Άκου το μουρμουρητό των μαυροφορεμένων ανθρώπων που σκυφτοί συνομωτούν στο σκοτάδι, ανταλλάσοντας ματιές που πετάνε σπίθες.

Σημαίνει την άνοιξη…

Ρίξε μια φευγαλέα ματιά στην άκρη του δρόμου και δές τους πάνοπλους ανθρωποφύλακες να πηγαίνουν πέρα-δώθε νευρικά, με άγχος, με φόβο, με ανησυχία στην ματιά.

Ο χειμώνας τους τελειώνει…

Μην ανησυχείτε συντρόφισες και σύντροφοι, οι εκατοντάδες χιλιάδες της 12ης Φλεβάρη δεν πήγαν σπίτια τους για να κλειδωθούν μέσα. Πήραν το εξεγερτικό τους μπάνιο στους δρόμους της σύγκρουσης και μηρυκάζουν τις εμπειρίες τους χαμογελώντας πονηρά… Είναι εδώ, δίπλα μας και περιμένουν το νέο κάλεσμα για την ανατροπή. Όσοι εκλπαγήκατε απο την ήττα του πασιφισμού στην συμπεριφορά του πλήθους, ετοιμαστείτε να ζήσετε πιο σκληρά σκηνικά στην επόμενη μαζική σύγκρουση…

Είναι σαν κύμα που σηκώνεται αθόρυβα, σιγά-σιγά, βουβό, στο βάθος του ορίζοντα, σε κάνει να νομίζεις οτι είναι ήρεμο και ήσυχο, για να υφώσει την οργή του με ορμή, λίγο πριν ξεσπάσει την δύναμή του πάνω στην ακτή.

Η ΑΝΟΙΞΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ ΕΡΧΕΤΑΙ,

ΑΠΛΩΝΕΙ ΓΥΡΩ ΜΑΣ ΤΟ ΑΡΩΜΑ ΤΗΣ, ΜΥΡΙΣΤΕ ΤΟ, ΑΠΟΛΑΥΣΤΕ ΤΟ !

Ποτέ στην ανθρώπινη ιστορία, όσοι σατραπίσκοι και ναρκισευόμενοι δικτατορίσκοι κι αν το προσπάθησαν, όσες συνωμοσίες κι αν στήθηκαν για να «παγώσουν» την ιστορική εξέλιξη, όσοι ποταμοί αίματος κι αν χύθηκαν, κανένας δεν κατάφερε να σταματήσει, να «ξεφουσκώσει» την οργή της κοινωνείας και να την αναστείλει. ΠΑΝΤΑ αυτή εκφραζόταν, αργά ή γρήγορα, ανεξάρτητα απο το αποτέλεσμα.

Το αποτέλεσμα εξαρτάται ΚΑΙ απο την δικιά μας προετοιμασία και οργάνωση….

 

Η αλληλεγγύη το όπλο των λαών, πόλεμο στον πόλεμο των αφεντικών.»

Ο χειμώνας τελειώνει…

Μια πολλά υποσχόμενη άνοιξη έρχεται…

http://wp.me/pPn6Y-d7n