Οδυσσέας Ελύτης: «Αν αποσυνθέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι. Που σημαίνει: με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις.»

http://wp.me/pPn6Y-jRQ

gnomikologikon.gr

Και η Ποίηση πάντοτε είναι μία όπως ένας είναι ο ουρανός. Το ζήτημα είναι από πού βλέπει κανείς τον ουρανό. Εγώ τον έχω δει από καταμεσής της θάλασσας.

.

Για να πατάς στέρεα στη γη, πρέπει το ένα πόδι σου να είναι έξω από τη γη.

.

Αρκετά λατρέψαμε τον κίνδυνο κι είναι καιρός να μας το ανταποδώσει.

.

Πιάσε το ΠΡΕΠΕΙ από το ιώτα και γδάρε το ίσαμε το πι.

.

Όταν ακούς «τάξη», ανθρωπινό κρέας μυρίζει.

.

Μια νομοθεσία εντελώς άχρηστη για τις Εξουσίες θα ‘τανε αληθινή σωτηρία

.

Χαράξου κάπου με οποιονδήποτε τρόπο και μετά πάλι σβήσου με γενναιοδωρία…

.

Τη γλώσσα μου έδωσαν Ελληνική.
Το σπίτι φτωχικό στις αμμουδιές του Ομήρου.

(από το «Άξιον Εστί»)

.

Έχοντας ερωτευτεί και κατοικήσει αιώνες μες στη θάλασσα έμαθα γραφή και ανάγνωση.

.

Πρόσεχε να προφέρεις καθαρά τη λέξη θάλασσα
έτσι που να γυαλίσουν μέσα της όλα τα δελφίνια
Κι η ερημιά πολλή που να χωρά ο θεός

.

Με τι πέτρες τι αίμα και τι σίδερο και τι φωτιά είμαστε καμωμένοι ενώ φαινόμαστε από σκέτο σύννεφο.

«Ήλιος ο Πρώτος»

.

Κατακλυσμούς ποτέ δε λογαριάσαμε
μπήκαμε μες στα όλα και περάσαμε
Κι έχουμε στο κατάρτι μας βιγλάτορα
παντοτινό τον Ήλιο τον Ηλιάτορα!

.

Θεέ μου τι μπλε ξοδεύεις για να μη σε βλέπουμε!

.

Την αλήθεια την «φτιάχνει» κανείς ακριβώς όπως φτιάχνει και το ψέμα.

.

Είναι διγαμία ν’ αγαπάς και να ονειρεύεσαι.

.

Η λύπη ομορφαίνει επειδή της μοιάζουμε.

.

Το «κενό» υπάρχει όσο δεν πέφτεις μέσα του.

.

Κάνε άλμα πιο γρήγορο από τη φθορά.

.

Βαρύς ο κόσμος να τον ζήσεις,
όμως για λίγη περηφάνια το άξιζε.

.

Τα τρία Τ της επιτυχίας: Ταλέντο, Τόλμη, Τύχη.

.

Όταν η συμφορά συμφέρει, λογάριαζέ την για πόρνη.

.

Από τον Θεό τραβιέται ο άνθρωπος όπως ο καρχαρίας από το αίμα.

.

Το άπειρο υπάρχει για μας όπως η γλώσσα για τον κωφάλαλο.

.

Αλλά με τις ξόβεργες μπορεί να πιάνεις πουλιά, δεν πιάνεις ποτέ το κελαηδητό τους. Χρειάζεται η άλλη βέργα, της μαγείας, και ποιος μπορεί να την κατασκευάσει αν δεν του ’χει από μιας αρχής δοθεί;

.

Τη μαγεία δεν την πιάνεις με την ερμηνεία της μαγείας, πόσο μάλλον με την περιγραφή της ερμηνείας της μαγείας. Ή κελαηδάς ή σωπαίνεις. Δε λες: αυτό που κάνω είναι κελαηδητό!

.

Η αλήθεια βγαίνει χυτή σαν το νιόκοπο άγαλμα, μόνον μέσ’ από τα καθάρια νερά της μοναξιάς· κι η μοναξιά της πένας είναι από τις πιο μεγάλες.

.

Ο Νόμος που είμαι δεν θα με υποτάξει

.

Ένας «Αναχωρητής» για τους μισούς είναι, αναγκαστικά, για τους άλλους μισούς, ένας «Ερχόμενος».

.

Φτασμένες οι προλήψεις σε μια καθαρότητα μαθηματική, μας οδηγούν στη βαθύτερη γνώση του κόσμου.

.

•	Ο τρομοκράτης είναι ο άξεστος των θαυμάτων
•	Ψαρεύοντας έρχεται η θάλασσα.
•	Ό,τι αγαπώ γεννιέται αδιάκοπα Ό,τι αγαπώ βρίσκεται στην αρχή του πάντα.
•	Πριν απ’ τα μάτια μου ήσουν φως. Πριν απ’ τον Έρωτα έρωτας Κι όταν σε πήρε το φιλί, Γυναίκα

•	Το ελάχιστο θέλησα και με τιμώρησαν με το πολύ.
•	Κείνο που σου προσάπτουνε τα χελιδόνια είναι η άνοιξη που δεν έφερες
•	Έχεις μια γεύση τρικυμίας στα χείλη – Μα πού γύριζες
•	Όπως σε ξέρει το φιλί κανένας δε σε ξέρει.
•	Χίλιοι δυο παραφυλάνε σε κοιτάν και δεν μιλάνε. Είσαι σήμερα μονάρχης κι ώσαμ’ αύριο δεν υπάρχεις.

•	Πιάσε την αστραπή στο δρόμο σου, άνθρωπε· δώσε της διάρκεια· μπορείς!
•	Ο Αύγουστος ελούζονταν μες στην αστροφεγγιά. Κι από τα γένια του έσταζαν άστρα και γιασεμιά.
•	Νυν η ταπείνωση των Θεών Νυν η σποδός του Ανθρώπου Νυν Νυν το μηδέν και Αιέν ο κόσμος ο μικρός, ο Μέγας! (οι τελευταίοι στίχοι του «Άξιον εστί»)
•	Όλα τα κυπαρίσσια δείχνουνε μεσάνυχτα. Όλα τα δάχτυλα Σιωπή.
•	Ένα σώμα γυμνό είναι η μοναδική προέκταση της νοητής γραμμής που μας ενώνει με το μυστήριο
•	Όπου και να θολώνει ο νους σας μνημονεύετε Διονύσιο Σολωμό και μνημονεύετε Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη.

•	Άχνα βασιλικού πάνω απ’ το σγουρό εφηβαίο.
•	Ω σώμα του καλοκαιριού γυμνό καμένο Φαγωμένο από το λάδι και το αλάτι Σώμα του βράχου και ρίγος της καρδιάς
•	Έχω κάτι να πω διάφανο και ακατάληπτο Σαν κελαηδητό σε ώρα πολέμου
•	Ο Ήλιος ο Ηλιάτορας ο πετροπαιχνιδιάτορας λίγο το στόμα του άνοιξε κι ευθύς εμύρισε άνοιξη
•	Μακριά, μέσα στ’ απώτατα βάθη του Αμνού, ο πόλεμος συνεχίζεται

*

Οδυσσέας Ελύτης ( 1911-1996 , Ποιητής, Νόμπελ 1979)

Φιλολογικό ψευδώνυμο του Οδυσσέα Αλεπουδέλη. Γεννήθηκε στο Ηράκλειο με καταγωγή από τη Μυτιλήνη. Διακρίθηκε το 1960 με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης και το 1979 με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας. Γνωστά ποιητικά του έργα: «Άξιον Εστί», «Ήλιος ο πρώτος», «Προσανατολισμοί» κ.α. Διαμόρφωσε ένα προσωπικό ποιητικό ιδίωμα και θεωρείται ένας από τους ανανεωτές της ελληνικής ποίησης.

Κάποια εποχή απέκτησε το -δικαιολογημένο- προσωνύμιο «ο Ποιητής του Αιγαίου». Πολλά ποιήματά του μελοποιήθηκαν, ενώ συλλογές του έχουν μεταφραστεί σε πολλές ξένες γλώσσες. Το έργο του περιλαμβάνει ακόμα μεταφράσεις ποιητικών και θεατρικών έργων.

Πηγή: gnomikologikon.gr

*