Γράφει ο Παύλος
Οι αντιφασίστες πολλές φορές έχουμε καταγγείλει τη σιωπή που επιχειρείται να απλωθεί (π.χ. από τα καθεστωτικά ΜΜΕ) πάνω από τα φασιστικά εγκλήματα. Έτσι δεν έχουμε κανένα ηθικό δικαίωμα – το αντίθετο – να σιωπούμε απέναντι σε συμπεριφορές που υπονομεύουν τον αντιφασιστικό αγώνα. Είναι φανερό ότι η στρατηγική επιτυχία του αντιφασιστικού αγώνα δεν μπορεί να επιτευχθεί παρά μόνο εάν εξασφαλίζει, ανάμεσα στα άλλα, και σαφή ηθική υπεροχή.
Έτσι λυπάμαι πολύ για την σιωπή και την μη καταγγελία από μεριάς των διαφόρων αντιφασιστικών δυνάμεων γεγονότων όπως τα παρακάτω:
– Τον προπηλακισμό του Π. Καμμένου, στην αντιφασιστική συγκέντρωση στην Αμφιάλη για την δολοφονία του Π. Φύσσα, που συνοδεύτηκε και από προπηλακισμό φωτορεπόρτερ που κατέγραφαν το γεγονός, κατά παρόμοιο δηλαδή τρόπο που τα ΜΑΤ επιτίθενται σε φωτορεπόρτερ προκειμένου να αποκρύψουν τις άθλιες πραχτικές τους
– Τον ξυλοδαρμό πολίτη, στη Θεσσαλονίκη, που διαμαρτυρήθηκε για το κάψιμο ελληνικής σημαίας
Η περίπτωση του προπηλακισμού του Καμμένου είναι γνωστή.
Το ρεπορτάζ για τη δεύτερη περίπτωση του απλού πολίτη είναι αυτό:
«Ένα απίστευτο περιστατικό σημειώθηκε λίγο πριν την ολοκλήρωση της πορείας των εκπαιδευτικών στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Κουκουλοφόροι είχαν αρπάξει ελληνικές σημαίες από κατάστημα στην οδό Βενιζέλου. Όταν η πορεία περνούσε από την οδό Εγνατία τέσσερις από αυτούς βγήκαν στην άκρη του δρόμου και κρέμασαν στην περίφραξη του μετρό μία ελληνική σημαία με σκοπό να την κάψουν.
Τότε ένας εκπαιδευτικός που συμμετείχε στην πορεία τους πλησίασε και τους είπε «Τι κάνετε; Αφήστε τη σημαία. Γιατί θέλετε να την κάψετε;». Οι κουκουλοφόροι του επιτέθηκαν με γροθιές και εκείνος ανταπέδωσε αρχικά τα χτυπήματα. Σε λίγα δευτερόλεπτα είχε περικυκλωθεί από 20 κουκουλοφόρους. Αυτοί που ήταν πιο κοντά του τον χτυπούσαν με μανία. Λίγο αργότερα αποχώρησαν αφήνοντάς τον αιμόφυρτο. Περαστικοί και άλλοι εκπαιδευτικοί που βγήκαν από την πορεία έτρεξαν δίπλα του για να του παρέχουν τις πρώτες βοήθειες.
Οι κουκουλοφόροι ενσωματώθηκαν με την πορεία και αποχώρησαν. Ο εκπαιδευτικός δήλωσε στους αστυνομικούς ότι δεν θέλει να κάνει δήλωση ενώ μετέβη στο νοσοκομείο μόνος του. Πρόκειται για εκπαιδευτικό που είναι μέλος της Ε’ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης, υπηρετούσε σε ΕΠΑΛ και από τις 23 Ιουλίου έχει τεθεί σε καθεστώς διαθεσιμότητας»
Και στις δύο περιπτώσεις οι επιτιθέμενοι ήταν ομάδες που τοποθετούν τον εαυτό τους στον αναρχικό χώρο.
Πρέπει να γίνει φανερό ότι αν η Χ.Α. έχει αναλάβει την επίσημη εκπροσώπηση του φασιστικού πολιτικού χώρου, ο φασισμός και οι φασιστικές συμπεριφορές δεν αφορούν μόνο, βέβαια, την ΧΑ. και τους χρυσαυγίτες. Ο φασισμός και οι φασιστικές συμπεριφορές διεισδύουν σε όλους τους πολιτικούς χώρους και στον καθένα μας ξεχωριστά. Θα μπορούσε δηλαδή να εξαλειφθεί πλήρως κάποια στιγμή η Χ.Α. και τότε ξαφνικά, με τρόμο, να διαπιστώναμε ότι στη θέση της είμαστε εμείς οι νέοι φασίστες, οι πρώην δηλαδή αγωνιστές αντιφασίστες. Μόνο που ο νέος αυτός φασισμός δεν θα δημιουργείτο ξαφνικά, αλλά θα προϋπήρχε ήδη μέσα στις δήθεν αντιφασιστικές δράσεις και πραχτικές.
Για μερικούς «αναρχικούς», η αναρχική ταυτότητα περιλαμβάνει δύο κυρίως πράγματα:
– Την προθυμία στη βία
– και την απέχθεια προς την ελληνική σημαία
Οι συγκεκριμένοι «αναρχικοί» δεν έχουν καλύτερη νοητική κατάσταση από τους χρυσαυγίτες. Φτάνει να τους τεθούν δύο ερωτήματα::
– Γιατί προπηλάκισαν τον Καμμένο και όχι και τον Γ.Γ. του ΚΚΕ. Με βάση ποια αναρχική λογική έγινε αυτός ο διαχωρισμός;
Δεν θεωρώ σοβαρή πολιτική απάντηση την ακόλουθη (που ήδη μου δώθηκε):
Ο Γ.Γ. του ΚΚΕ είχε πολυπληθή περιφρούρηση, ενώ ο Καμμένος όχι.
– Γιατί δεν κατήγγειλαν τις εξεγέρσεις σε Αίγυπτο και Τουρκία που έγιναν μέσα σε θάλασσα εθνικών σημαιών;
Κατά τη γνώμη μου τμήμα του «υπαρκτού αναρχικού χώρου» δεν διαπνέεται βέβαια ούτε από την επιθυμία για αναρχία ούτε ανήκει σε οποιονδήποτε αντιφασιστικό χώρο. Αντίθετα, αυτό το τμήμα ανήκει κατευθείαν στο φασιστικό τόξο. Αυτή τη γνώμη έχουν και πολλοί που τοποθετούν τον εαυτό τους στον αναρχικό χώρο και που προσπαθούν αυτό το δύσκολο, δηλαδή να είναι αναρχικοί, αλλά διστάζουν να ξεστομίσουν δημόσια αυτό που πιστεύουν, αυτολογοκρινόμενοι. Η αυτολογοκρισία είναι ένα χαρακτηριστικό του «υπαρκτού αναρχικού χώρου», που αυτόματα τον υπονομεύει σαν υπερασπιστή της αναρχίας, μιας και η αναρχία είναι, κατά τη γνώμη μου, συνώνυμη με τη μεγαλύτερη δυνατή διεύρυνση της ελευθερίας και όχι, βέβαια, το αντίστροφο.
Ο «υπαρκτός αναρχικός χώρος» είναι γενικότερα σε οικτρή κατάσταση και αυτό είναι φανερό και αυταπόδεικτο από το γεγονός ότι δεν έχει μπορέσει να αναλάβει καμία μεγάλη πολιτική πρωτοβουλία όλα αυτά τα χρόνια της μεγάλης οικονομικής, πολιτικής και πολιτισμικής κρίσης. Και είναι αδύνατο να ξεφύγει από αυτή τη κατάσταση αν δεν είναι σε θέση να κάνει το στοιχειώδες: Να αντιμετωπίσει τις φασιστικές συμπεριφορές εντός του.
Προς τον αναρχικό φίλο που μου είπε ότι συμφωνεί μεν με την κριτική μου, αλλά από την άλλη αυτός θα την ασκεί μόνο μέσα στη συλλογικότητα του και τις αναρχικές συνελεύσεις έχω να πω το εξής:
Δεν βρισκόμαστε στη εποχή του 19ου αιώνα και στη λογική του Μπακούνιν με τις μυστικές εταιρείες. Όταν οι αναρχικοί υποστηρίζουν τη μεγαλύτερη δυνατή διαφάνεια στους θεσμούς, δεν είναι δυνατό να εξαιρούν τον εαυτό τους, πράγμα που κατά κόρο κάνουν πολλοί σήμερα. Αυτό δεν είναι αναρχία είναι μασονία.
Κατά δεύτερον, οι αναρχικοί δεν συμμερίζονται τις λενινιστικές λογικές περί κόμματος πρωτοπορίας και δημοκρατικού συγκεντρωτισμού, που καταλήγουν ακριβώς σε αυτό: Την όποια κριτική και αυτοκριτική την κάνουμε μόνο μεταξύ μας.
Προς την Αριστερά:
Τα παραπάνω δύο περιστατικά τα πήρατε χαμπάρι ή δεν σας αφορά η περίπτωση του Καμμένου επειδή είναι δεξιός και του απλού πολίτη επειδή δεν είναι δικός σας;
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
Σύντομος δικός μας σύνδεσμος: http://wp.me/pPn6Y-h20
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….
Για επικοινωνία: ormithiella@hotmail.gr
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
Σχολιαστές Χωρίς Σύνορα COMMENTATORS WITHOUT FRONTIERS Comentadores SIN FRONTERAS 
Το δεύτερο περιστατικό δεν το πήρα χαμπάρι…
(και δεν εκπλήσσομαι που συνέβη στη Θεσσαλονίκη.
Τα περισσότερα φανατικά φρούτα φύονται εκεί).
Ωστόσο, υπάρχει και μια τρίτη απαράδεκτη συμπεριφορά.
Η συκοφάντηση άλλων αντιφασιστών. Σ’ αυτή επιδίδονται κατά κόρον φανατικοί οπαδοί του ΚΚΕ.
Omadeon
Το ΚΚΕ είναι γνωστό τι είναι και τι μπορείς να περιμένεις από αυτό. Θεωρητικά από τον αναρχικό χώρο περιμένεις άλλα πράγματα. Ωστόσο, στην πραγματικότητα, κατά τη γνώμη μου, ο «υπαρκτός αναρχικός χώρος» διασύρει την ιδέα της αναρχίας…
Είμαστε νομίζω τυχεροί που αυτή η γυναίκα αστυνομικός συνέλαβε τον δολοφόνο του Φύσσα. Με τόσους ειρηνόφιλους στην αριστερά και στον «χώρο» θα ήμασταν μια ανάσα από τον εμφύλιο τώρα. Οχι δηλαδή οτι την γλυτώσαμε και εντελώς…
Γιατί προπηλάκισαν τον Καμμένο και όχι και τον Γ.Γ. του ΚΚΕ. Με βάση ποια αναρχική λογική έγινε αυτός ο διαχωρισμός;
Διάβασα κάπου οτι μέλη του ΠΑΜΕ έστειλαν στο νοσοκομείο τον αστυνομικό διευθυντή Εύβοιας. Αν αληθεύει η πληροφορία (αυτή και παρόμοιες) ίσως να δίνει και την βάση για την εξήγηση της συμπεριφοράς αυτής του «χώρου». Οτι δηλαδή «ο εχθρός του εχθρού μου φίλος μου», μια και ο «χώρος» έχει πρώτα βεντέτα με την αστυνομία, μετά με κάθε τι ελληνικό-εθνικό-κλπ, και στο τέλος-τέλος και με τον …καπιταλισμό. Εχει δική του ιεράρχηση δηλαδή.
Και μια σκέψη: ο Δένδιας που μαζεύει υποθέσεις βίας της ΧΑ και τις στέλνει στον Αρειο Πάγο (ο οποίος Α.Π. έχει γνωμοδοτήσει για μία κατοχή, δυο χούντες και τρία μνημόνια πως είναι σύννομα και συνταγματικά) γιατί δεν μαζεύει και τις χιλιάδες υποθέσεις αστυνομικής βίας, των ΜΑΤ ειδικά, να τις στείλει πεσκέσι κι αυτές. Μόλις προχθές ένας διαδηλωτής κινδυνεύει να χάσει το μάτι του από κρότου λάμψης της ΕΛΑΣ.
Θραξ Αναρμόδιος
Ορθά τα λες. Έτσι είναι. Κι όχι μόνον τον αντιφασιστικό αγώνα.
Κι εγώ πολλές φορές συμμετείχα σε συζητήσεις όπου αναρχικοί κατηγορούσαν τους γνωστούς «άλλους» για σταλινικές τακτικές.
Κι ενώ στο λόγο τους η προμετωπίδα των συνθημάτων τους ήταν «όλες και όλοι μαζί», αυτοί λειτουργούσαν ως πολιτικό μονομπλόγκ, ως κλειστή κάστα, ως παρεούλα που για να σε δεχθούν στους κόλπους τους θα έπρεπε να προσηλυτιστείς στις δικές τους ιδέες.
Τι παπαριές περί «σύνθεσης», περί «συναινετικών κι όχι πλειοψηφικών αποφάσεων», περί «όλων μαζί» έχω ακούσει δεν λέγεται!
«Σύνθεση», αρκεί η σύνθεση να γέρνει προς την ιδεολογία «μας».
«Συναινετικές αποφάσεις», αρκεί η συναίνεση να έχει την πρωτοκαθεδρία της δικής «μας» καθοδήγησης.
«Όλοι μαζί», αρκεί να «μας» μοιάζετε ή να δείχνετε ότι προσπαθείτε να «μας» μοιάσετε.
Αλλιώς με αθόρυβο ή θορυβώδη τρόπο επιχειρούμε τη διάσπαση του αγώνα, αφού πρώτα έχουμε διώξει από τον κοινό αγώνα όλους τους πολιτικούς «ανταγωνιστές μας» (συστημική, εξωσυστημική αριστερά, ανένταχτους ελεύθερους ανθρώπους κ.λ.π.).
Πλείστες των συνελεύσεων είτε ανοικτών πρωτοβουλιών κατοίκων, είτε Συνελεύσεων και Λαϊκών Συνελεύσεων περιοχών, που γεννήθηκαν τα 3 τελευταία χρόνια, έχουν διαλυθεί και αυτές ακόμα που τύποις υπάρχουν, καθοδηγούνται από μια δράκα ατόμων νικητών της μάχης που δόθηκε μεταξύ των δύο πολιτικών μονομπλόγκ: Συριζαίων και αναρχικών.
Οι όποιες εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν όλα τα ανωτέρω.
Κάθε τέτοια αντίληψη φίλε Παύλο, υπηρετεί άμεσα την ολιγαρχία και τα σχέδια της για την πλήρη υποταγή μας.
Και κάθε ένας που συμμετέχει σ’ αυτό είναι απόλυτα συνένοχος αυτού που ζούμε και του χειρότερου που θα ζήσουμε.
JDoe
Συμφωνώ με κάθε λέξη του σχολίου σου!
Κι αυτά φίλε Παύλο που έγραψα, απλά συνοψίζουν τα δεκάδες γεγονότα που έχω ζήσει πάνω από 10 χρόνια.
Συμπορεύτηκα και εμπιστεύτηκα τους συνοδοιπόρους μου (αναρχικούς και μη) ακόμα κι όταν διαφωνούσα κάθετα.
Όταν όμως τέθηκαν ζητήματα πολιτικών αρχών, συνέπειας και ειλικρίνειας μεταξύ έργων και πράξεων, όλοι όσοι διαφοροποιήθηκαν έγιναν παρίες. Εκεί να δεις υφέρπον φασισμός. Εκεί να δεις περιθωριοποίηση.
Απ΄αυτούς που καταγγέλλουν τους διαχωρισμούς και τις διακρίσεις. Απ’ αυτούς του «όλες και όλοι μαζί», που βασικά αναφέρονται στους δυστυχείς μετανάστες (ή άλλες περιθωριοποιημένες μειονότητες), που επειδή δεν ξέρουν γλώσσα, ήθη και έθιμα του τόπου που η κακή τους μοίρα τους έφερε να βρεθούν, παρακολουθούν και συντάσσονται φοβισμένοι με τον πιο δυνατό που τους υπόσχεται να τους προστατέψει, αλλά χωρίς αμφισβήτηση.
Το ξέρεις ότι όποιος έμμεσα ή άμεσα τους αμφισβητήσει, χάνει την «αλληλεγγύη τους;
Όταν θα ‘ρθει η ώρα θα πούμε και για τ’ άλλο το «μυστικό» όλων αυτών των πολιτικών χώρων…
«Το ξέρεις ότι όποιος έμμεσα ή άμεσα τους αμφισβητήσει, χάνει την “αλληλεγγύη τους;»
Ναι, δυστυχώς, έτσι είναι…
Ωστόσο, στον «υπαρκτό αναρχικό χώρο» υπάρχουν αρκετοί που πασχίζουν να είναι πραγματικά αναρχικοί και που ασφυκτιούν από την υπάρχουσα κατάσταση…
«Όταν θα ‘ρθει η ώρα θα πούμε και για τ’ άλλο το “μυστικό” όλων αυτών των πολιτικών χώρων…»
Περιμένουμε… 🙂
Θεωρώ ότι είναι δύσκολο να είναι κανείς πραγματικά αναρχικός. Υπάρχει μια θεμελιώδης δυσκολία: Το τι παράγει εξουσία και το πως αντιμετωπίζεται η εξουσία, δεν είναι παραδομένα σε κάποιες μυθικές χ εντολές. Η παραγωγή εξουσίας και η αντιμετώπιση της απαιτεί συνεχή έρευνα και δημιουργεί μεταβαλλόμενες απόψεις. Κάτι δηλαδή που ενδεχομένως δεν θεωρούνταν σημαντική πηγή εξουσίας, έρχεται η στιγμή που αντιμετωπίζεται ως τέτοιο (σαν δηλαδή σημαντική πηγή εξουσίας). Επομένως πραχτικές που θεωρούνταν αναρχικές, έρχεται η στιγμή που μπορεί να θεωρηθούν κατεξοχήν εξουσιαστικές.
Δυστυχώς, για τους περισσότερους όμως αναρχικούς του “υπαρκτού αναρχικού χώρου”, η παραπάνω συνεχής αμφισβήτηση και εγρήγορση δεν υπάρχει. Δηλώνοντας αναρχικοί και υπακούοντας σε κάποια στερεότυπα, θεωρούν ότι σίγουρα δρούν και αναρχικά. Στην πραγματικότητα παράγουν όμως ατόφια και πολλές φορές σκληρή εξουσία…
Ένας φίλος μου ο Γαβρίλος έχασε προχτές το μάτι του στην αντιφασιστική στην Νίκαια. Έχω επιμείνει πολλές φορές να γίνεται διάκριση αναρχικού χώρου και αναρχικού κόσμου. Οι αναρχικοί δεν είναι άνθρωποι που χωράνε σε κομματικά στεγανά ούτε σε αυστηρά οριοθετημένους χώρους. Ο καθένας εξ ορισμού κουβαλά την ευθύνη των λόγων και των πράξεων του. Συνολικά σαν κόσμος είναι αυτός που επιμένει να αντιστέκεται ακόμη και στις πιο αντίξοες συνθήκες. Για την ιστορία να γράψω ότι το ίδιο το κίνημα του συντάγματος είχε ζυμωθεί σε ανοιχτές συνελεύσεις του συντάγματος που οι περισσότεροι εκεί ήταν αναρχικοί.(ναι τότε είμασταν πολλοί λίγοι κι ακόμη και οι άλλοι αναρχικοί μας κορόιδευαν για τις προσπάθειες μας να φτιάξουμε ένα ευρύτερο ετερόκλητο κίνημα αντίστασης…) Ποτέ δεν καπηλεύτηκαν αυτή τους την συμμετοχή εκεί γιατί γενικά δεν είναι στην ιδιοσυγκρασία του αναρχικού να κοκορεύεται για τα πολιτικά του επιτεύγματα. Η ίδια η εξέγερση της 12 Φλεβάρη 2012 είχε προαναγγελθεί από μια κατάληψη αναρχικών στην νομική. Στον αγώνα της ΕΡΤ υπήρχε επίσης συμπαγής παρουσία αναρχικών και αναρχικά πανό. Οι γενικές απεργίες όταν σταμάτησαν να τις στηρίζουν μαχητικοί αναρχικοί έγιναν άνευρες και ασήμαντες. Άρα να λέμε ότι οι αναρχικοί δεν έκαναν αυτό που τους αναλογούσε αυτά τα χρόνια είναι ψέμα και ιστορική ανακρίβεια. Υπάρχει μια πανσπερμία αναρχικών ομάδων η καθεμιά με το δικό της ύφος και χαρακτηριστικά όπως και υπάρχει και πολύ περισσότερος αναρχικός κόσμος που δεν είναι ενταγμένος σε καμιά τέτοια ομάδα. Τις φασιστικές συμπεριφορές κάποιων πιτσιρικων που μόλις έμαθαν την αναρχία και ούτε καν την έμαθαν καλα τις έχω αντιμετωπίσει και τις έχω καταγγείλει αρκετές φορές. Αλλά δεν μπορούν αυτές να ενοχοποιούν συλλογικά εναν ολοκληρο κόσμο που έχει και άλλες αξίες και άλλο πολιτισμό και άλλη πορεία δράσης.
Τώρα ο κίνδυνος είναι άλλος. Να καταπιούμε μια τέτοια στυγερή φασιστική δολοφονία χωρίς γενικευμένη αντιφασιστική εξέγερση στο όνομα της ειρήνης και της μη βίας. Το να μην τσακίσουμε τώρα τους φασίστες θα σήμαινε ότι τους αποθρασύνουμε ώστε να προχωρήσουν και σε άλλες δολοφονίες. Η συμπαιγνία ΝΔ χρυσής αυγής πρέπει να αποκαλυφτεί σε όλο το μεγαλείο της ώστε να ξέρουμε ότι μια αντιφασιστική εξέγερση τώρα σημαίνει και επίθεση στο κύριο κόμμα των μνημονίων και της ΔΝΤ κυβέρνησης. Η σύμπραξη μπάτσων-χρυσής αυγής καθιστά ένα μεγάλο κομμάτι της αστυνομίας στόχο για άμεσο ξήλωμα. Η αντιφασιστική εξέγερση θα είναι και εξέγερση κατά της εξαθλίωσης και θα είναι ευρύτερα κοινωνική εξέγερση που θα θέλει να δώσει πίσω την αξιοπρέπεια και την ελευθερία στον κόσμο να ζει…
«Η συμπαιγνία ΝΔ χρυσής αυγής πρέπει να αποκαλυφτεί σε όλο το μεγαλείο της ώστε να ξέρουμε ότι μια αντιφασιστική εξέγερση τώρα σημαίνει και επίθεση στο κύριο κόμμα των μνημονίων και της ΔΝΤ κυβέρνησης.»
Ας μην ξεχναμε ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ. Η επίθεση ας μην γίνεται αποκλειστικά στους φασίστες αλλά στο κράτος και τους μηχανισμούς του που τους στηρίζει, κι όχι μόνο την αστυνομία. Δεν πρόκειται απλώς για θέμα πολιτικών κομμάτων, όπως πολύ καλά ξέρουμε, ούτε για θέμα ‘δημοκρατικότητας’. Πρόκειται για προσπάθεια διαχείρισης της κρίσης και του εξαθλιωνώμενου πληθυσμού, για προσπάθεια κατάπνιξης οποιασδήποτε αντίστασης, και μάλιστα στο όνομα της κοινωνικής ειρήνης και της δημοκρατίας! Ας γίνει ξεκάθαρο λοιπόν. Ας καταδικαστούν οι αυτουργοί, όχι τα εξιλαστήρια θύματα, ο κάθε πληρωμένος φασιστάκος. Αλλιώς τους δίνουμε την ευκαιρία να αναδιαρθρώσουν ΚΑΙ το παρακράτος τους, να το κάνουν πιο αποτελεσματικό και από την ΧΑ.
Αυτή η δολοφονία ήταν του κράτους, απλώς διαμεσολαβήθηκε από την ΧΑ.
Blackpanther
«Άρα να λέμε ότι οι αναρχικοί δεν έκαναν αυτό που τους αναλογούσε αυτά τα χρόνια είναι ψέμα και ιστορική ανακρίβεια»
Αυτά που προηγουμένως περιγράφεις ότι έκαναν οι αναρχικοί, από την ίδια τη πραγματικότητα, την επέλαση των μνημονιακών πολιτικών δηλαδή, αποδεικνύονται εντελώς ανεπαρκή. Ήταν μάχες οπισθοφυλακών σε πλήρη υποχώρηση.
Ο «υπαρκτός αναρχικός χώρος» δεν μπόρεσε να οργανώσει ούτε μία μεγάλη πολιτική πρωτοβουλία που θα έδειχνε στην κοινωνία ότι υπάρχει ελπίδα ανατροπής των μνημονίων και ακόμη περισσότερο ελπίδα μιας άλλης ζωής. Με την κατάσταση που επικρατεί αυτή τη στιγμή στον «υπαρκτό αναρχικό χώρο», κάτι τέτοιο είναι απλώς αδύνατο. Ας θυμηθούμε στα πόσα χρόνια από την αρχή της κρίσης έγινε κατορθωτό να οργανωθεί μια αυτόνομη αναρχική διαδήλωση και από πόσα κύματα πέρασε. Ακόμη και για την απλή λεπτομέρεια του ποιό θα είναι το κεντρικό πανό και τι θα λέει.
Η πραγματικότητα του «υπαρκτού αναρχικού χώρου» είναι πολύ πολύ πολύ κατώτερη των περιστάσεων. Αν υπήρχε πραγματικό αναρχικό ήθος και ικανή πολιτική νοημοσύνη θα είχαν παραμερισθεί οι διάφορες επιμέρους διαφωνίες, μπροστά στη τραγικότητα της κατάστασης, και θα είχε οργανωθεί ένα μεγάλο πολιτικό σχέδιο κοινωνικής αλλαγής ή έστω δυο τρία τέτοια.
Τέτοια μεγαλειώδης όμως αναρχική πρόθεση δεν υπάρχει. Ένας σημαντικός, κατά τη γνώμη μου, λόγος είναι ότι φαίνεται σαν να οι περισσότεροι αναρχικοί του «υπαρκτού αναρχικού χώρου» να είναι Μπακουνικοί – αρκετοί ανάθεμα αν ξέρουν τι είναι. Δηλαδή αποδέχονται σαν τρόπο κοινωνικής αλλαγής τη μυθική εξέγερση – επανάσταση του Μπακούνιν.
Ωστόσο, ο Μπακούνιν ήταν ο μόνος από την επιφανή τετράδα των πρώτων μεγάλων αναρχικών διανοητών, δηλαδή Προυντόν, Μπακούνιν, Κροπότκιν, Μαλατέστα που δεν είχε ακούσει τίποτα για μεταρρυθμίσεις 🙂 . Όλοι οι άλλοι, και σε διαφορετικούς βαθμούς, υποστήριζαν την αξία των μεταρρυθμίσεων.
Τέλος πάντων, το γεγονός ότι μετά τα τριάντα υπάρχουν μαζικές αποχωρήσεις από τον αναρχικό χώρο, που στηρίζεται κυρίως από ηλικίες μέχρι τα τριάντα φαίνεται ότι ρίχνει βαριά τη σκιά του σε οποιαδήποτε μεγαλειώδη πρόθεση.
Και τελικά η επέλαση της σύγχρονης καπιταλιστικής βαρβαρότητας μαζί με την ανυπαρξία οποιουδήποτε πετυχημένου αναρχικού σχεδίου παγκοσμίως, κάτι σημαίνουν ως προς την δυνατότητα της αναρχίας να πορεύεται όπως μέχρι τώρα. Και φοβάμαι ότι ο «υπαρκτός αναρχικός χώρος» κλείνει τα μάτια μπροστά σε αυτή την ιστορική πραγματικότητα, προκειμένου να προστατέψει το μικρόκοσμο του…
δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα που να λέγεται ‘αναρχικός υπαρκτός χώρος’ Υπάρχει όπως είπα μια πανσπερμία αναρχικών ομάδων με διαφορετικές προτεραιότητες και στοχεύσεις κι ένας ευρύτερος αναρχικός κόσμος που λειτουργεί αυτόνομα και με το θυμικό του. Τον τελευταίο χρόνο ΚΑΝΕΙΣ δεν μπόρεσε να στήσει πρωτοβουλία αντίστασης που να είναι καταιγιστική και διαρκής. (Κι όμως σε αυτό τον άνυδρο απογοητευτικό χρόνο οι αναρχικοί έκαναν την πιο μαζική τους διαδήλωση στις 12 Γενάρη 2013.)Η τελευταία προσπάθεια έγινε στο σύνταγμα στο οποίο όπως είπα κομβικό ρόλο για την γέννηση του έπαιξαν οι αναρχικοί.
Να μην ξεχνάμε οτι και η ίδια η εξέγερση του Δεκέμβρη ξετυλίχτηκε ερήμην των αναρχικών και αυτοί με δυσκολία εκεί μπόρεσαν να του δώσουν πολιτική κάλυψη. Αν υπαρχουν πολιτικοί κρατούμενοι στις φυλακές αυτοί είναι όλοι αναρχικοί όπως και χιλιάδες αναρχικοί έχουν αποφάσεις με αναστολή που για άλλους θα σήμαινε απλά την λήξη της πολιτικής τους δράσης (όπως είχε γίνει το 1995…)
Η συζήτηση για το είναι η αναρχία και για το τι σημαίνει να είσαι αναρχικός είναι ακόμη ανοιχτή καθώς όλο αυτό είναι σε διαμόρφωση. Σίγουρα όμως σημαίνει να στηρίζεσαι στις δυνάμεις σου, να μην εμπιστεύεσαι αυτόκλητους ηγέτες, να αγαπάς την ζωή και να θες να αξιοποιηθεί όλο το κρυμμένο δυναμικό της. να αναδεικνύεις την κοινωνική αλληλεγγύη και την αυτοοργάνωση, να αναλαμβάνεις στο ακέραιο την προσωπική και κοινωνική σου ευθύνη, να αντιπαλεύεις κάθε εξουσία που θέλει να σκλαβώσει το ζωντανό. Πράγματα δηλαδή που ακόμη είναι πολύ δύσκολα σε μια ιεραρχική εξουσιαστική και οικονομικά άνιση κοινωνία. Το αναρχικό όνειρο (που πρώτοδιατυπώθηκε στα καμμένα βιβλία του Επίκουρου) θα ταξιδέψει ανά τους αιώνες μέχρι να βρει την πραγμάτωση του. Προαπαιτεί ανθρώπους με υψηλή ποιότητα, δίψα για την ελευθερία, αίσθημα ευθύνης και αξερίζωτης ανθρωπιάς. Τέτοιους ανθρώπους δύσκολα βρίσκεις στην εποχή μας…
pros Blackpanther
«Προαπαιτεί ανθρώπους με υψηλή ποιότητα, δίψα για την ελευθερία, αίσθημα ευθύνης και αξερίζωτης ανθρωπιάς. Τέτοιους ανθρώπους δύσκολα βρίσκεις στην εποχή μας…»
Συμφωνώ με την πρώτη πρόταση, διαφωνώ όμως με τη δεύτερη. Πρέπει να αντιληφθούμε όλοι οτι Η Ανθρωπιά ειναι υπο διωγμό, απο όλα τα καθεστώτα, αυτό δε σημαίνει οτι δεν υπάρχουν τέοιοι άνθρωποι, αυτό σημαίνει οτι το εκάστοτε οργανωμένο απο τα πάνω σύστημα (επιχείρηση,γραφείο, κόμμα, δημόσια υπηρεσία) υπαγορεύει και απαγορεύει την ανθρώπινη συμπεριφορά, τα ανθρώπινα συναισθήματα, το μέτρο της κοινής ανθρώπινης λογικής με ηθικά-ανθρωπιστικά κριτήρια, εχει επιδιώξει να «κατασκευάσει τον ιδανικό δούλο-ρομποτάνθρωπο- όπυ οι σκέψεις του θα απέχουν απο τα συναισθήματά του και θα ενεργεί εκτελώντας εντολές διαταγές, λογικοφανείς αποφάσεις κλπ ανάλογα με τη βαθμίδα ένταξης σε αυτό το τερατούργημα (του φαντάσματος του Χίτλερ) που λέγεται κοινωνία ρομποτανθρώπων…
Για να ανατραπεί αυτό χρειάζεται να απελευθερωθούν οι άνθρωποι απο το φόβο που νιώθουν απο την φασιστική επιβολή του «κοινωνικού μοντέλου επιβίωσης » του να μη σκέφτονται και να μη δρούν ανθρώπινα , δηλαδή να μην εκδηλώνουν τα πραγματικά συναισθήματά τους.Αυτή ειναι η τεχνητή αποκοπή σκέψησ απο το συναίσθημα που πέτυχαν τα πειράματα των ναζιστών επιστημόνων και εφαρμόζονται σήμερα αν την υφήλιο.
ΝΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΘΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟ ΦΟΒΟ ΤΟΥΣ ΝΑ ΔΕΙΞΟΥΝ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥΣ ΠΡΩΤΑ ΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΝΙΩΘΟΥΝ ΚΑΙ ΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΣΚΕΦΤΟΝΤΑΙ.
Με λίγα λόγια μετά την εποχή του Διαφωτισμού ήρθε η ώρα να περάσουμε στην εποχή του Ανθρωπισμού ανεπιστρεπτί…
Δηλαδή οι «πραγματικοί αναρχικοί» είναι οι ρεφορμιστές!… Οι οποίοι μάλιστα θα έπρεπε να επεξεργάζονται κάποιο «πετυχημένο αναρχικό σχέδιο παγκοσμίως» (πενταετές;). Και μόνος πραγματικός σοσιαλιστής ήταν ο Αντρέας, υποθέτω. Ε ρε τι παπαριές διαβάζει κανείς στο Ίντερνετ….
Δεν έκανα αναφορά σε «πραγματικούς» ή μη αναρχικούς και μάλιστα σε σχέση με τις μεταρρυθμίσεις. Αυτό που έγραψα είναι, ακριβώς, το εξής:
«Ωστόσο, ο Μπακούνιν ήταν ο μόνος από την επιφανή τετράδα των πρώτων μεγάλων αναρχικών διανοητών, δηλαδή Προυντόν, Μπακούνιν, Κροπότκιν, Μαλατέστα που δεν είχε ακούσει τίποτα για μεταρρυθμίσεις. Όλοι οι άλλοι, και σε διαφορετικούς βαθμούς, υποστήριζαν την αξία των μεταρρυθμίσεων».
Θυμίζω τη παρακάτω δήλωση του Μαλατέστα:
«Ο αναρχισμός υπήρξε πάντα και δεν μπορεί να είναι τίποτε άλλο από ρεφορμιστικός. Προτιμάμε να πούμε μ ε τ α ρ ρ υ θ μ ι σ τ ι κ ό ς προκειμένου να αποφύγουμε οποιαδήποτε πιθανή σύγχυση μ’ εκείνους που ταξινομούνται επίσημα σα «ρεφορμιστές»».
Ο Προυντόν παραδεχόταν μόνο ένα μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα και όχι την επανάσταση και μάλιστα την βίαιη και ο Κροπότκιν παραδεχόταν και αυτός την αξία των μεταρρυθμίσεων – ας μην βάλω σχετικά αποσπάσματα…
Όσο γι’ αυτό:
«Οι οποίοι (αναρχικοί) μάλιστα θα έπρεπε να επεξεργάζονται κάποιο «πετυχημένο αναρχικό σχέδιο παγκοσμίως» (πενταετές;)»,
θα σε παρακαλούσα να ξαναδιαβάσεις το απόσπασμα από την σχετική πρόταση μου:
«…την ανυπαρξία οποιουδήποτε πετυχημένου αναρχικού σχεδίου παγκοσμίως»
Αυτό που έγραψα δεν είναι αυτό που λες εσύ! Επίτρεψε μου να σου πω ότι Κάνεις λάθος στη κατανόηση του κειμένου 🙂
Ο Προυντόν δεν έχει παρά ελαχιστότατη σχέση με τους άλλους τρεις που αναφέρεις, οι οποίοι πιο πολύ μοιάζουν με τον Μαρξ (με τις γνωστές διαφορές τους από τον μαρξισμό) παρά με τoν τελείως άλλης σχολής και προγενέστερο Προυντόν. Το τσουβάλιασμα που κάνεις μόνο σύγχυση προκαλεί.
Οι μεταρρυθμίσεις του Μαλατέστα δεν γίνονται μέσα από τους θεσμούς του συστήματος, αλλά κερδίζονται ύστερα από κοινωνική πίεση προς το σύστημα, στοχεύοντας τελικά στην ανατροπή του. Μια ανατροπή που δυστυχώς ούτε «αναίμακτα», ούτε «ειρηνικά», ούτε «μη-βίαια» μπορεί να γίνει, εκτός αν λάβει χώρα σε συνθήκες state failure (πράγμα απίθανο).
Δεν νομίζω ότι κάνω τσουβάλιασμα. Το αντίθετο: Παρουσίασα τους 4 εμβληματικούς αναρχικούς διανοητές για να δείξω ότι με διάφορους τρόπους βλέπουν θετικά τις μεταρρυθμίσεις, αντίθετα με τον Μπακούνιν και τους δικούς μας τους αναρχικούς, που άραγε είναι όλοι Μπακουνικοί ή βασιλεύει η άγνοια;
Όσο για τη μυθολογία ότι οι μεγάλες κοινωνικές ανατροπές γίνονται μόνο βίαια, έχω να παρατηρήσω ότι τα ολοκληρωτικά (!!) καθεστώτα του «υπαρχτού σοσιαλισμού» κατέρρευσαν με ένα σχεδόν αναίμακτο τρόπο.
Τόση τυφλότητα επικρατεί στους «επαναστάτες» μας που αρνούνται να δούν και να σκεφθούν αυτές τις περιπτώσεις.
Επίσης η μεταβολή στη Τουρκία, από το στρατιωτικό καθεστώς στο «κοσμικό ισλαμικό», με δεκάδες στρατηγούς (!!!) στις φυλακές, έγινε εξαιρετικά ειρηνικά. Θυμίζω για σύγκριση ότι το 1961 απαγχονίστηκε μετά από στρατιωτικό πραξικόπημα ο Τούρκος πρωθυπουργός Μεντερές.
Εγώ πάλι νομίζω, γιατί ο Προυντόν ελαχιστότατη σχέση έχει με Μαλατέστα, Μπακούνιν και Κροπότκιν, οι οποίοι μπορούν να ενταχθούν φιλοσοφικά σε μία κοινή παράδοση, που δεν περιέχει τον Προυντόν. Εκτός κι αν ηλιθιωδώς τσουβαλιάσουμε κάθε αντικρατιστή, από Στίρνερ μέχρι τον φιλοκαπιταλιστή Ρόθμπαρντ, στην ίδια κατηγορία με τον Κροπότκιν!
Οι «δικοί μας αναρχικοί» που υπονοείς είναι της σύγχρονης σχολής Μπονάνο και Ιταλίας των ’70s, όχι της προπολεμικής «σχολής Μπακούνιν», ο οποίος όμως συνιστά έναν πρόδρομο.
Τα «ολοκληρωτικά καθεστώτα του υπαρκτού» κατέρρευσαν αναίμακτα, γιατί η ταξική διαστρωμάτωση κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας έμεινε ανέπαφη: απλώς άλλαξε προσωπείο (βλεπε κάστα Μιλόσεβτις, που απ’ τον «κρατικό σοσιαλισμό» το γύρισαν εν μία νυκτί στο σερβικό εθνικισμό, άρα η «αναίμακτη κατάρρευση του ολοκληρωτικού καθεστώτος» δεν ήταν καμία λαϊκή νίκη, αλλά απλώς πλήρης παλινόρθωση του καπιταλισμού).
Όμως μία συστημική ανατροπή με απελευθερωτικό πρόσημο δεν μπορεί να σημαίνει απλώς αλλαγή φρουράς ή μάσκας στην κορυφή της κοινωνικής ιεραρχίας, μα κατάργηση της ίδιας αυτής της ιεραρχικής δομής, κάτι που η ελίτ θα αντιπαλέψει λυσσασμένα και βίαια κατά 95%, καθιστώντας όνειρο θερινής νυκτός μια «ειρηνική μετάβαση» όσο και να χτυπιέσαι.
@ Blackpanther: «Το αναρχικό όνειρο (που πρώτοδιατυπώθηκε στα καμμένα βιβλία του Επίκουρου) θα ταξιδέψει ανά τους αιώνες μέχρι να βρει την πραγμάτωση του. «
Το De rerum natura του Λουκρήτιου δεν έτυχε να το διαβάσω διότι δεν μου αρέσουν οι …νεκρές γλώσσες. Αλλά διάβασα μετά μανίας (5-6 φορές) το «Επίκουρος, η αληθινή όψη του αρχαίου κόσμου» του Χ. Θεοδωρίδη. Διάβασα και στον Δ. Λαέρτιο την βιογραφία του Επίκουρου (στο τελευταίο βιβλίο). Διάβασα και το «Αντιγνώση, τα δεκανίκια του καπιταλισμού» της Λ. Ζωγράφου, που λέει αρκετά για την εποχή αλλά και για τον Επίκουρο, η οργισμένη.
Και από όλα αυτά τα ευχάριστα και αναψυκτικά αναγνώσματα δεν θυμάμαι να μου δημιουργήθηκε πουθενά η εντύπωση πως ο Επίκουρος έχει κάποια σχέση με αυτό που καταλαβαίνω εγώ ως αναρχία. Βέβαια δεν καταλαβαίνω και πολλά, και αυτό είναι ένα πρόβλημα…
Πάντως δεν θυμάμαι ούτε τον Χ. Θεοδωρίδη, ούτε την Λ. Ζωγράφου να συνδέουν αναρχία και Επίκουρο. Αλλά είπα πως δεν καταλαβαίνω και πολλά…
Αυτό που καταλαβαίνω πάντως είναι πως ο Επίκουρος δεν ήταν μισέλληνας ή ανθέλληνας ή κάτι παρόμοιο.
Και πήγε και φαντάρος κανονικά. Αυτό που το βάζεις;
Ομως σίγουρα ήταν κατά της βίας. Κατά των πολιτικών δολοφονιών. Κατά των ληστειών τραπεζών (λολ). Κατά του καψίματος κινηματογράφων, αυτοκινήτων, κάδων και τα παρόμοια. Κατά της εκτέλεσης αθώων στη μέση του δρόμου. Και μάλλον και κατά των μηδενιστικών «επαναστάσεων» τύπου δεκέμβρη.
Ο Επίκουρος ήταν ένας cool τύπος γενικά που έτρωγε σύκα. Και που τα μοιραζόταν με τους φίλους του. Είχε πολλούς φίλους.
Και επίσης μου φάνηκε σχετικά φοβισμένος ή έστω προσεκτικός, και με το δίκιο του αν λάβεις υπόψη το κλίμα της εποχής, μια που δεν θέλησε να μας αφήσει ούτε μια ξεκάθαρη κουβέντα του, μια τέλοσπάντων σαφή άρνηση της ύπαρξης θεών ή θεού. Δεν τον κατηγορώ. Δικός του λογαριασμός (εξάλλου αυτοί που το τόλμησαν πάθανε τα χειρότερα).
Οφείλω όμως να πω και μια καλή κουβέντα για πάρτη του.
Διότι παρά το ότι ήταν από ξεπεσμένη αριστοκρατική οικογένεια, και όχι ένας δικός μας άνθρωπος του απλού λαού δηλαδή (όπως π.χ. Ο Χρήστος Ρήγας που έχει γράψει το καταπληκτικό βιβλίο «Η δημοκρατία του Εφιάλτη»), ανήκει όμως στην ελληνική δημοκρατική παράδοση. Ζει βέβαια στην εποχή της ήττας της δημοκρατίας. Και αυτό είναι πολύ σημαδιακό.
Μου φαίνεται λοιπόν πως ο Επίκουρος είχε το απαραίτητο μυαλό που χρειάζεται ώστε να μπορεί να κάνει την σύνδεση μεταξύ έθνους-δημοκρατίας. Δηλαδή μεταξύ ενός πολιτεύματος και μιας κοινωνίας που ζητάει να αυτο-κυβερνηθεί. Πρέπει δηλαδή ωστόσο να τον έκοβε. Βέβαια τότε δεν υπήρχε και ο φόβος να τον χαρακτηρίσει κάποιος ως εθνικιστή, φασίστα ή απλώς μαλάκα.
Εξάλλου μια και μιλούσε την νεκρή του τώρα γλώσσα, θα μπορούσε να εννοήσει τι σημαίνει δήμος. Και τι δημοκρατία. Ετυμολογικά. Και τι σχέση έχουν όλα αυτά με τους ανθρώπους που κατοικούν ΜΟΝΙΜΑ σε έναν τόπο. Και που έχουν σπιτια, χωράφια κι εργαστήρια στον τόπο αυτό. Πάππου προς πάππου.
Εν γένει θα έλεγα, σχεδόν ως παράκληση, αυτά τα λίγα που διασώθηκαν από την δημοκρατία, όπως ο Επίκουρος, ας τα αφήσουμε στην ησυχία τους.
Το αναρχικό όνειρο ας βρει άλλους τρόπους για την …πραγμάτωσή του.
Θραξ Αναρμόδιος
ο Επίκουρος φίλε αναρμόδιε από όσο εγώ ξέρω ήταν κοσμοπολίτης και κατά του κράτους. Συμφωνούσε με τους στωικούς όσον αφορά την οικουμενική τους οπτική. Διαφωνούσε μαζί τους όσον αφορά την ανάγκη ύπαρξης κράτους. (οι στωικοί ήθελαν ένα παγκόσμιο κράτος που θα αγκάλιαζε όλη την ανθρωπότητα) Η ρήση του το κράτος είναι πηγή της βίας και της αυθαιρεσίας ανήκει μια χαρά στην αναρχική σκέψη.Όμως δεν ξέρουμε πολλά γι’ αυτόν καθώς κάηκαν ΟΛΑ τα βιβλία του και έμμεσα από άλλους μάθαμε για την σκέψη του. Σίγουρα δεν ήταν πατριώτης καθώς υιοθετούσε τον κοσμοπολιτισμό των στωικών και όπως σου έγραψα η βασική διαφωνία μαζί τους ήταν για την ανάγκη ύπαρξης του κράτους. Είναι αυτή η ξεκάθαρη αντίθεση του στο κράτος που τον κατατάσσει στους πρωτοαναρχικούς μαζί με άλλες προσωπικότητες της αρχαιότητας.
@anarmodios
Διότι η αθηναϊκή δημοκρατία της αρχαιότητας και το έθνος-κράτος των τελευταίων αιώνων «σχετίζονται κάπως» (!), ενώ (ακόμα χειρότερα) πεμπτουσία της δημοκρατίας δεν ήταν οι πολιτικοί θεσμοί λαϊκής αυτοκυβέρνησης, αλλά η «μόνιμη εγκατάσταση συγκεκριμένων ανθρώπων σε συγκεκριμένο τόπο»!! «Μαθαίνει» κανείς πολλά πράγματα απ’ το ίντερνετ…
@xyz: «…ενώ (ακόμα χειρότερα) πεμπτουσία της δημοκρατίας δεν ήταν οι πολιτικοί θεσμοί λαϊκής αυτοκυβέρνησης, αλλά η «μόνιμη εγκατάσταση συγκεκριμένων ανθρώπων σε συγκεκριμένο τόπο»!!»
Είδες δηλαδή εσύ εμένα, εντιμότατε σύντροφε, να ισχυρίζομαι οτι πεμπτουσία της δημοκρατίας είναι η «μόνιμη εγκατάσταση συγκεκριμένων ανθρώπων σε συγκεκριμένο τόπο»;
Αν τελικά ένας αναρχικός (όπως και κάθε άλλος πιστός μιας οποιασδήποτε θρησκείας εξάλλου, διότι η ιδεολογία δεν απέχει από το θρησκευτικό φαινόμενο) αποφασίσει πως ο άλλος είναι ΕΛΕΦΑΝΤΑΣ, αλλίμονο στον …άλλο. Δεν έχει καμμιά ελπίδα ακόμα κιαν καταφανώς είναι …άλλο ζώο.
Κι ο Επίκουρος πρωτο-αναρχικός, κι ο Αναρμόδιος αρχαιο-γηγενο-χτυπημένος κι ο γάϊδαρος πετάει, πετάει και κάνει και κωλοτούμπες.
««Μαθαίνει» κανείς πολλά πράγματα απ’ το ίντερνετ…»
Οχι όλοι. Οι πιστοί μετά το σοκ της ιδεολογικής αποκάλυψης έχοντας ανακαλύψει πλέον την σωτηρία του εαυτού τους και του κόσμου, δεν έχουν ανάγκη καμμία νέα γνώση. Εχουν φτάσει στην πνευματική πληρότητα.
Αλλίμονο σε μας τους ατελείς.
Θραξ Αναρμόδιος
@anarmodios
Ο Θραξ μίλησε: «[Ο Επίκουρος] θα μπορούσε να εννοήσει τι σημαίνει δήμος. Και τι δημοκρατία. Ετυμολογικά. Και τι σχέση έχουν όλα αυτά με τους ανθρώπους που κατοικούν ΜΟΝΙΜΑ σε έναν τόπο. Και που έχουν σπιτια, χωράφια κι εργαστήρια στον τόπο αυτό. Πάππου προς πάππου.»
Ας αφήσουμε επομένως τους ΕΛΕΦΑΝΤΕΣ ήσυχους…
@xyz: «Ας αφήσουμε επομένως τους ΕΛΕΦΑΝΤΕΣ ήσυχους…»
Που σπούδασες τόση εντιμότητα να γράφει ο συνομιλητής σου για «σχέση» κι εσύ να ισχυρίζεσαι πως έγραψε «πεμπτουσία» συνάνθρωπε;
«Ας αφήσουμε επομένως τους ΕΛΕΦΑΝΤΕΣ ήσυχους…»
Που θες και «επομένως»! Τι επομένως; Βλέπεις και συνεπαγωγή δηλαδή; Απόδειξη μήπως;
Πράγματι μια απελπισία.
Θραξ Αναρμόδιος
@anarmodios
Άντε καλά. Προϋπόθεση, αντί για πεμπτουσία; Δεν αλλάζει κάτι, πάλι παπαριές «μαθαίνει» κανείς απ’ το ίντερνετ. Τις άσχετες μπούρδες για «εντιμότητα» αστες, δεν το σώζεις.
@xyz: «Άντε καλά. Προϋπόθεση, αντί για πεμπτουσία;»
Δηλαδή τώρα εσύ εντιμώτατε δεν καταλαβαίνεις την σχέση που έχει η δημοκρατία, ως πολίτευμα, με τους ανθρώπους που κατοικούν μόνιμα σε έναν τόπο;
Δεν σε πιστεύω βέβαια.
Αλλά επειδή μπορεί να μας διαβάζει κάποιος που μπορεί να τον ενδιαφέρει το ζήτημα, ας κάνουμε μια αναγωγή στην μικρή κλίμακα, σε μια προσπάθεια να γίνει πιο φανερό το ζήτημα.
Ας υποθέσουμε οτι μια αναρχική ομάδα, μια αναρχική συλλογικότητα, έχει γενική συνέλευση μελών. Θα επέτρεπαν αυτά τα μέλη σε έναν αριθμό 50 ή 100 τυχαίων περαστικών να πάρουν μέρος στην γενική τους συνέλευση, μια και έτυχε να περνάνε έξω από το αναρχικό στέκι ή αίθουσα την μέρα και την ώρα της συνέλευσης;
Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων όχι.
Διότι η δημοκρατία (ακόμα και η μελο-κρατία, εκ του μέλους) απαιτεί μονιμότητα στην σχέση μεταξύ μέλους και συνόλου. Απαιτεί μονιμότητα συμφερόντων και σύνδεση συμφερόντων. Σύνδεση. Συνοχή. Συνάφεια. Και δημοκρατία χωρίς κατάλογο μελών είναι σχολική παράσταση.
Δημοκρατία σαν λέξη και σαν πολίτευμα ΕΙΝΑΙ κάτι ΠΟΛΥ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ.
Δημοκρατία ΣΗΜΑΙΝΕΙ κάτι ΠΟΛΥ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ.
«Δεν αλλάζει κάτι, πάλι παπαριές «μαθαίνει» κανείς απ’ το ίντερνετ. Τις άσχετες μπούρδες για «εντιμότητα» αστες, δεν το σώζεις.»
Τι να σώσω βρε άνθρωπε, μπορεί κανείς να τα βάλει με τέτοιο λαμπρό ήθος και εντιμότητα σαν τη δική σου;
Θραξ Αναρμόδιος
@Anarmodios
Αγαπητέ δημοκρατολόγε – επικουρολόγε, πες μας πώς, γιατί και από πότε για να λειτουργήσουν οι δημοκρατικοί θεσμοί απαιτούν πάππου-προς-πάππου εντοπιότητα απ’ όλους τους πολίτες, αντί απλώς για δημοκρατική συνείδηση και σεβασμό στη δημοκρατική συνδιαμόρφωση, λήψη και εκτέλεση αποφάσεων;
Πες μας από πού προκύπτει γεωγραφικός αντί για πολιτικός προσδιορισμός της ταυτότητας του πολίτη της δημοκρατίας, και άσε ήσυχους τους «ΠΟΛΥ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥΣ ορισμούς της σαν πολίτευμα».
Μας λες:
«Διότι η δημοκρατία (ακόμα και η μελο-κρατία, εκ του μέλους) απαιτεί μονιμότητα στην σχέση μεταξύ μέλους και συνόλου. Απαιτεί μονιμότητα συμφερόντων και σύνδεση συμφερόντων. »
Συμφωνώ κι επαυξάνω. Όμως η πάππου-προς-πάππου εντοπιότητα και η σύνδεση γεωγραφικών-πολιτικών χαρακτηριστικών που το αρχικό σου σχόλιο υπονοούσε, όπως και η έμμεση συσχέτιση εκ μέρους σου όλων αυτών με το σύγχρονο φαινόμενο του έθνους-κράτους, είναι ανέκδοτα για μικρά παιδιά.
Η μονιμότητα και η σύνδεση συμφερόντων μεταξύ των πολιτών της δημοκρατίας δεν δύναται να έχει πολιτισμικά, γεωγραφικά ή φυλετικά χαρακτηριστικά, αλλά ΠΟΛΙΤΙΚΑ χαρακτηριστικά. Διότι η δημοκρατία είναι το ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ του αυτοκυβερνώμενου, αταξικού δήμου.
Αν οι Αθηναίοι (με τα στραβά και τους περιορισμούς της δημοκρατίας τους) αποφάσιζαν μαζικά να εγκαταλείψουν την Αττική και να ξαναχτίσουν την πόλη και τους θεσμούς τους αλλού, διατηρώντας ανέπαφο το πολίτευμα, θα έπαυε η «Νέα Αθήνα» να έχει δημοκρατικό χαρακτήρα; Επειδή θα ήταν πλέον έποικοι και όχι γηγενείς; Προφανώς όχι. Τραβηγμένο παράδειγμα, που όμως απλώς προεκτείνει τον τρόπο σκέψης σου.
Αυτά είναι αστειότητες.
@xyz: «Αγαπητέ δημοκρατολόγε – επικουρολόγε…
Η μονιμότητα και η σύνδεση συμφερόντων μεταξύ των πολιτών της δημοκρατίας δεν δύναται να έχει πολιτισμικά, γεωγραφικά ή φυλετικά χαρακτηριστικά, αλλά ΠΟΛΙΤΙΚΑ χαρακτηριστικά. Διότι η δημοκρατία είναι το ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ του αυτοκυβερνώμενου, αταξικού δήμου.»
Ευγενέστατε και εντιμώτατε επαναστάτη συνομιλητή μου.
Δεν μου φαίνεται οτι καταλαβαίνεις την αντίφαση στην ίδια την δική σου πρόταση.
Η μονιμότητα και η μονιμότητα στην συμβίωση ΟΔΗΓΕΙ στα κοινά πολιτισμικά και γεωγραφικά χαρακτηριστικά. (Κι όχι φυλετισμούς και ζωολογία εκ του πλαγίου, θα παρακαλούσα, κάνοντας έκκληση στο σπάνιο ήθος, στην ευγένεια και στην εντιμότητά σου).
Η μονιμότητα είναι που δημιουργεί τα κοινά χαρακτηριστικά. Η μονιμότητα σε έναν τόπο. Τα κάθε είδους κοινά χαρακτηριστικά που θα αναπτύξουν η ιστορική και η κοινωνική κίνηση. Η μονιμότητα αυτή δημιουργεί κοινωνία. Δημιουργεί τον «δημόσιο χώρο». Δημιουργεί τον όποιο πολιτισμό. Δημιουργεί την κοινή γλώσσα σε βάθος χρόνου. Δημιουργεί εντέλει την ΙΔΙΑ την κοινότητα. Το σύνολο. Την συλλογικότητα. Η μονιμότητα τα κάνει όλα αυτά.
Ο περαστικός έξω από το αναρχικό στέκι, όσα κοινά ΠΟΛΙΤΙΚΑ χαρακτηριστικά κι αν έχει με αυτούς που είναι μέσα στο στέκι και κάνουν συνέλευση, ΔΕΝ έχει κοινότητα μαζί τους. Είναι περαστικός. Πιο πολύ τον νοιάζει αν είναι φτηνή η μπύρα και ωραία τα κορίτσια.
Και φυσικά δεν απαιτείται πάππου προς πάππου εντοπιότητα από όλους τους πολίτες, απαιτείται όμως μονιμότητα στην εγκατάσταση, προκειμένου για πολίτευμα. Και μια και ανέφερες τους αθηναίους, εσύ τους ανέφερες, όχι εγώ, οι αθηναίοι συχνά-πυκνά έγραφαν στα μητρώα των πολιτών και δούλους και περιοίκους. Οι οποίοι φυσικά και ΔΕΝ ήταν ντόπιοι και «πάππου προς πάππου» ζωολόγε. Και το ίδιο έκαναν και άλλες πόλεις.
Ο προλετάριος που δεν έχει την παραμικρή περιουσία, ακίνητη κυρίως, είναι περαστικός. Περιστασιακός. Πάει από τόπο σε τόπο. Σε αναζήτηση καλύτερων αμοιβών και καλύτερων συνθηκών εργασίας. Δεν τον ενδιαφέρει ο τόπος και οι άλλοι που κατοικούν σε αυτόν τον τόπο μόνιμα. Δεν έχει λόγους να τον ενδιαφέρουν. Ούτε ο τόπος, ούτε οι άνθρωποι. Σήμερα είναι εδώ και αύριο αλλού. Γι’ αυτό και δύσκολα αναπτύσσει και ταξική συνείδηση (γι’ αυτό στις ΕΟΖ παίρνουν μόνο μετανάστες) διότι χωρίς κοινωνία και σύνδεση με τους άλλους τι ταξική σύνδεση να αναπτύξει. Δεν συνδέεται. Δεν υπάρχουν συνεκτικά υλικά ανάμεσα σ’ αυτόν και στους άλλους. Λείπει η μόνιμη ή μακροχρόνια ΣΥΜΒΙΩΣΗ που κάνει τους ανθρώπους από άτομα να γίνουν σύνολο. Κοινωνία με συνείδηση του εαυτού της. Και των συμφερόντων της ως σύνολο.
«Αταξικός δήμος»;
Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα. Η δημοκρατία είναι ένας μηχανισμός λήψης και εφαρμογής αποφάσεων, επιτήρησης της εφαρμογής αυτών των αποφάσεων, καθώς και απονομής δικαιοσύνης, ενός αυτο-νομούμενου και αυτο-κυβερνώμενου συνόλου.
Η δημοκρατία ΔΕΝ είναι ούτε μαρξισμός, ούτε φιλελευθερισμός. Δεν είναι οικονομικό σύστημα η δημοκρατία (τα οικονομικά συστήματα δημιουργούν οικονομικές τάξεις, τα πολιτεύματα δημιουργούν πολιτικές τάξεις).
Η δημοκρατία είναι ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ.
Τα πολιτεύματα κάνουν ή όχι, συσσώρευση ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ σε λίγα χέρια.
Τα οικονομικά συστήματα κάνουν ή όχι συσσώρευση ΠΛΟΥΤΟΥ σε λίγα χέρια.
Η δημοκρατία ΔΕΝ έχει να κάνει με την κατάργηση των οικονομικών τάξεων. Αλλά με την κατάργηση των ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΤΑΞΕΩΝ. Διότι η δημοκρατία καταργεί την συσσώρευση πολιτικής εξουσίας σε λίγα χέρια.
Για το αν μια δημοκρατία θα καταργήσει ΚΑΙ τις οικονομικές τάξεις είναι κάτι που θα το αποφασίσει η γενική της συνέλευση.
Αν βρεθεί κάποιος και κατεβάσει μια τέτοια πρόταση.
«Αυτά είναι αστειότητες.»
Ετσι πιστεύω κι εγώ. Διότι βλέπω μια ελαφρά δυσκολία στην κατανόηση της διαφοράς ανάμεσα στο τι είναι πολίτευμα και στο τι είναι οικονομικά σύστημα.
Θραξ Αναρμόδιος
@anarmodios
«Η μονιμότητα και η μονιμότητα στην συμβίωση ΟΔΗΓΕΙ στα κοινά πολιτισμικά και γεωγραφικά χαρακτηριστικά…. Η μονιμότητα είναι που δημιουργεί τα κοινά χαρακτηριστικά. Η μονιμότητα σε έναν τόπο. Τα κάθε είδους κοινά χαρακτηριστικά που θα αναπτύξουν η ιστορική και η κοινωνική κίνηση. Η μονιμότητα αυτή δημιουργεί κοινωνία. Δημιουργεί τον “δημόσιο χώρο”. Δημιουργεί τον όποιο πολιτισμό. Δημιουργεί την κοινή γλώσσα σε βάθος χρόνου. Δημιουργεί εντέλει την ΙΔΙΑ την κοινότητα. »
Εθνικιστικές παραισθήσεις του 19ου αιωνα είναι αυτές. Στα Βαλκάνια π.χ. μέχρι τον 19ο αιώνα συμβίωναν ανάμεικτοι πολιτισμοί, θρησκείες και φύλα επί αιώνες: ποτέ δεν εξομοιώθηκαν πολιτισμικά, αντιθέτως συσπειρώθηκαν σε ένα ορισμένο πλήθος από διαφορετικές πολιτισμικές κοινότητες οι οποίες γεωγραφικά αλληλοπλέκονταν.
Κανένας «φυσικός», «κοινωνικός» ή «ιστορικός νόμος» δεν υποχρεώνει τους κατοίκους μίας περιοχής, που συστηματικά συνδιαλλέγονται πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά, να μοιάσουν όλοι μεταξύ τους σώνει και καλά στις συνήθειες. Η πολιτική κοινότητα δεν ταυτίζεται με την πολιτισμική κοινότητα, παρά μόνο στο μυαλό των απολογητών του έθνους-κράτους. Και για τη δημοκρατία μία τέτοια ταύτιση ούτε λογικά απαραίτητη, ούτε απαραιτητα ευνοϊκή είναι. Επίσης καμία δημοκρατική λογική δε δικαιολογεί τον αποκλεισμό από τους δημοκρατικούς θεσμούς αυτού που ζει, εργάζεται και συνεισφέρει σε έναν αυτοκυβερνώμενο δήμο, απλώς επειδή ο παππούς του δεν είναι γηγενής.
«“Αταξικός δήμος”; Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα. » Προφανώς και υπάρχει ως έννοια και είναι το ζητούμενο για ένα ριζοσπαστικό απελευθερωτικό κίνημα δημοκρατικού χαρακτήρα. Η Αθήνα της αρχαιότητας διαλθηκε (και μαζί της η δημοκρατία) ακριβώς επειδή είχε ταξικό χαρακτήρα. Σε σημείο που, λίγα χρόνια πριν τη νίκη της Σπάρτης, ο δήμος αναγκαζόταν να πληρώνει τους φτωχούς πολίτες για να συμμετέχουν στις συνελεύσεις. Δημοκρατία χωρίς συλλογική οικονομική αυτοδιεύθυνση είναι λειψή και αυτοϋπονομευόμενη δημοκρατία. Η συλλογική αυτοκυβέρνηση του δήμου δεν μπορεί να αποκλείει την οικονομική σφαίρα από την επιρροή τους.
Ή για να το πώ αλλιώς, λες «α. Η δημοκρατία είναι ένας μηχανισμός λήψης και εφαρμογής αποφάσεων, επιτήρησης της εφαρμογής αυτών των αποφάσεων, καθώς και απονομής δικαιοσύνης, ενός αυτο-νομούμενου και αυτο-κυβερνώμενου συνόλου.»
Μα κανένας λογικός κανόνας δεν περιορίζει αυτόματα αυτόν τον μηχανισμό εκτός της σφαίρας της οικονομίας και των αποφάσεων που λαμβάνονται εκεί. Ένας τέτοιος περιορισμός (προκειμένου να μπορέσεις μετά να διαχωρίσεις τη δημοκρατία από το οικονομικό σύστημα) είναι δική σου προσθήκη και δεν απορρέει αυτόματα από τον ορισμό που έδωσες.
Με το σκεπτικό σου θα ήταν λογικά άκυρος ο χαρακτηρισμός του καπιταλισμού ως ολιγαρχικού ή αντιδημοκρατικού, παρόλο που διασφαλίζει τη συγκέντρωση πλούτου (και άρα ισχύος, ταξικών προνομίων) στα χέρια ολίγων και στερεί δυνατότητες λήψης αποφάσεων (περί ζητημάτων παραγωγής και κατανάλωσης) από το σύνολο των πολιτών. Ένα τέτοιο σκεπτικό είναι τουλάχιστον παράδοξο.
Ιδού και άλλη μια απόδειξη τη λαμπρής Αθηναϊκής Δημοκρατίας που ευαγγελίζεστε ορισμένοι:
Ο Πρωταγόρας έμεινε στην Αθήνα, όπου δίδασκε ως το 411 π.Χ.. Τότε ο Πυθόδωρος τον κατάγγειλε ως άθεο και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την Αθήνα.
Τα βιβλία του κάηκαν δημόσια.
http://www.avdera.gr/index.php?Itemid=90&id=33&option=com_content&task=view
Θα προσθέσω κάτι που δεν αφορά μόνο τον πολιτικό χώρο της αναρχίας άλλα και τον πολιτικό χώρο της αριστεράς.
Χάνουμε μάχες κατά της διάλυσης της ζωής μας για δυο λόγους:
– Πολλά μαντριά και γκρούπες που κοιτάζουν τις δικές τους ατζέντες (και αναφέρομαι και σε κόμματα και σε πολιτικές ομάδες).
– Έλλειψη μελέτη πεδίου μάχης και οργανωμένο στρατηγικό πλάνο.
Για το πρώτο να αποσαφηνίσω ότι σέβομαι απίστευτα την διαφορετικότητα των απόψεων, θέσεων και ιδεολογιών αρκεί η έκφραση της να είναι μέσα σε κάποιο πλαίσιο ανταλλαγής απόψεων που να καταλήγουν κάπου. Δεν υπάρχει όμως ούτε ιδεολογική ομπρέλα που να μας καλύπτει όλους ούτε κοινό ιδεολογικό υπόβαθρο. Ούτε και είναι δυνατόν να φέρουμε κάποιον στα «δικά μας» ιδεολογικά μέτρα και σταθμά. Επίσης πρακτικά πολλές φορές χανόμαστε κυριολεκτικά στην μετάφραση.
Δεν είμαστε εδώ για να δίνουμε «μαθήματα» στην κοινωνία ή να το παίζουμε φωστήρες. Είμαστε εδώ για να ΑΚΟΥΜΕ και να συνδιαλεγόμαστε μαζί της. Στο τελευταίο φίλοι μου πάσχουμε οικτρά. Πχ κείμενα που για να τα διαβάσεις αν δεν έχεις προηγούμενη σχέση με συγκεκριμένους πολιτικούς χώρους είναι αδύνατο να τα καταλάβεις χωρίς αντίστοιχο λεξικό ή ακόμα η λογική «θα πούμε στην κοινωνία» τι λέτε παιδία; Τι θα της πούμε; Και ποιοι είμαστε εμείς που θα της πούμε; Μπορούμε να προτείνουμε και είναι υπό συζήτηση αν θα τα αποδεχτεί ή όχι.
Στο δεύτερο: Το έχω ξαναπεί άπειρες φορές και δεν θα κουραστώ να το λέω χωρίς πραγματική ανάγνωση πεδίου μάχης είτε με πολιτικούς όρους είτε με κινηματικούς μην περιμένετε ουδεμία πραγματική νίκη. Θέλει στρατηγική. Και στρατηγική απαιτεί να ταχθείς στο σκοπό και όχι στα λόγια. Θέλει οργανωμένο πλάνο, ακρίβεια, στράτευση (ναι δεν ξέρω άλλη λέξη βάλτε άλλη αν θέλετε ισοδύναμη), και κυρίως θέλει αυτοπειθαρχία και πειθαρχία.
Θέλει τεκμηριώσει και δουλεία αρκετή προτού ας πούμε κατέβεις σε μια πορεία.
Η διαφορά είναι ποιοτική. Έως και σήμερα ακόμα διαχειριζόμαστε αντιδράσεις και όχι δράσεις.
Στις δράσεις ανιχνεύεις , χτυπάς και καταστρέφεις τον χώρο (πάντα μιλάω με πολιτικούς και μόνο όρους όχι παραστρατιωτικούς ή όρους τρομοκρατίας) και το αποτέλεσμα είναι μετρήσιμο και προϋπολογισμένο.
Ναι και σε αυτή την περίπτωση έχει το ρίσκο να αποτύχεις, αλλά μειώνονται οι αρνητικές πιθανότητες. Και ναι κάποιοι έχουμε φέρει αποτέλεσμα δρώντας κάτω από πλάνο με την εφαρμογή σχεδίου και όχι ότι να είναι απλά κινήσεων διαμαρτυρίας. Και κλιμακώνουμε τις δράσεις χωρίς να κατεβαίνουμε βάση θυμικού ή φανατισμού αλλά με στόχευση και με την συμφωνία ότι και απώλειες θα υπάρξουν αλλά πρωτίστως θα υπάρχει μετρήσιμο αποτέλεσμα.
Να το τονίσω ξανά ότι αναφέρομαι σε πολιτική πράξη και όχι σε βία.
Λυπάμαι που το λέω αλλά με χύμα καταστάσεις όπου ο καθένας κάνει ότι θέλει θα έχουμε τυχαία αποτελέσματα και χωρίς οριστική νίκη στον πόλεμο.
Αν και ενδιαφέρουσα η κουβέντα που ακολούθησε, τη προσπερνώ για να σχολιάσω το άρθρο.
Απαράδεκτες δεν είναι μόνο κάποιες συμπεριφορές στις πορείες αλλά και η προσπάθεια εξομοίωσης άσχετων περιστατικών ώστε να καταγγελθεί ο «υπαρκτός αναρχικός χώρος» σαν να πρόκειται για μια συμπαγής και στατική δομή και όχι σαν αποτέλεσμα συνδιαμόρφωσης και πρωτοβουλίας δράσεων.
Ο Καμμένος, του οποίου ο πατριωτισμός είναι το προπύργιο του εθνικισμού και οδηγεί σ’αυτόν (θυμηθείτε τις περι γερμανίας ομιλίες του στη βουλή όταν ήταν στη ΝΔ) και στου οποίου το κόμμα όταν καταρρεύσει το μαγαζί της χα θα στεγαστούν οι «αντιμνημονιακοί» φασίστες (όπως είχε γίνει και με το λαος πριν τη συγκυβέρνηση) δεν έχει καμιά δουλειά σε αντιφασιστική πορεία (πόσω μάλλον τη νύχτα της δολοφονίας) και καλώς εκδιώχθηκε απο εκεί για εμένα.
Το 2ο περιστατικό, όπως το διαβάζω τουλάχιστον γιατι δεν το είχα ακούσει, πολύ κακώς έφτασε ως εκεί. Καλώς επέλεξαν κάποιοι το συμβολισμό του να κάψουν τις σημαίες, όπως και απο τη δική του οπτική για κάποιον που αποδέχεται το συμβολισμό της σημαίας, καλώς τους την είπε. Απο εκεί και πέρα, θα μπορούσαν να τον αγνοήσουν και να συνεχίσουν και σίγουρα να τον ξυλοφορτώσουν δεν ήταν κάποια λύση.
Εάν η αναρχία που βιώνω αναγκαστικά ως κάτοικος κέντρου είχε το ένα εκατομμυριοστό από την ευφυϊα, το ήθος, την ποιότητα, την καλλιέργεια, την ευγένεια, κλπ, του κειμένου του Παύλου, θα ήμουνα αναρχικιά βαμμένη κι εγώ κι όλο μου το σόϊ. Εμείς όμως άλλα βιώνουμε. Τόσο άθλια, τόσο συχαμένα, τόσο διεστραμμένα, νεοταξίτικα, πολιτικώς ορθά κι ευθυγραμμισμένα απολύτως με την προοδευτικότητα της Χίλαρυ (ω τί σύμπτωσις..) που δεν υπάρχουν λόγια. Δεν έχω λόγια να τα περιγράψω. Όσο για την «εξέγερση» της 12-2-012 που αναφέρει ο μπλακ πάνθερ, τί να του πει κανείς. Πάλι καλά που δεν αναφέρει ως «εξέγερση» και την 5-5-010!! Όταν η προβοκάτσια, το σαμποτάζ διαδηλώσεων με άλλοθι τους μπάτσους, η καφρίλα, η καταστροφή πολιτιστικής κληρονομιάς, η κατατρομοκράτηση του κοσμάκη, κι όλ’ αυτά τα αίσχη πλασάρονται σαν αντίσταση, αδύνατον να συννενοηθείς. Άστο καλύτερα.
Η ουσία είναι μία: Αν υπήρχε πραγματικό αναρχικό ή αριστερό ή κομμουνιστικό κίνημα θα είχε πέσει ποτέ η χώρα στην αβυσσαλέα λούμπα που έπεσε;;;;; Και θα κυκλοφορούσαν ελεύθεροι κι αμέριμνοι οι πρωταίτιοι ενώ εσείς μετά μανίας κυνηγάτε μπάτσους και χρυσαυγίτες;
Εμ να λοιπόν γιατί έχετε αναγάγει το έλασσον σε απόλυτο Κακό: Για να γλεντάει εις υγείαν των κορόϊδων όλη η συμμορία του αληθινού Κακού, εδώ και διεθνώς.
@popaia
Διότι η ορθή «αντίσταση» είναι η βολτίτσα στο κέντρο της πόλης φωνάζοντας συνθήματα με ντουντούκα, ώστε να ξυθούν μερικοί κυβερνητικοί όρχεις και ν’ ανέβουν τα ποσοστά της κομματικής αριστεράς στις επόμενες εκλογές…
Δεν ξέρω κατα πόσο σχετίζεται με το παρόν άρθρο,αλλά αξίζει να διαβαστεί!:
Γράφει ο Νίκος Σ.
Ήρθε η ώρα να πω κάποια πράγματα με το όνομά τους. Και διάλεξα να απευθυνθώ σε σένα που μέχρι χτες θεωρούσα απλώς ηλίθιο. Δυστυχώς είσαι κάτι παραπάνω από ηλίθιος. Είσαι εγκληματίας. Σε σένα μιλάω λοιπόν θλιβερέ ρεμπεσκέ, ψευτοδημοκράτη της πεντάρας, ουδέτερε και αντικειμενικέ παρατηρητή. Σε σένα που είσαι ενάντια στη βία απ” όπου κι αν προέρχεται και δηλώνεις την πίστη σου στο σύνταγμα και τους νόμους. Σε σένα μιλάω καναπεδάτε φλώρε που τα ονόματα Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος, Δημήτρης Χριστούλας, Θανάσης Καναούτης δεν λένε τίποτα. Μη σπας το κεφάλι σου. Δεν παίζουν σε κάποια ομάδα, ούτε τραγουδάνε σε κάποιο σκυλάδικο στην Πειραιώς. Ο πρώτος ήταν ένα δεκαεξάχρονο παιδί που δολοφονήθηκε αναίτια από ένα ένστολο γουρούνι, ο δεύτερος ήταν ένας αγωνιστής που θυσίασε τη ζωή του μπας και ξεκολλήσουν απ” τον καναπέ τους κάτι βόδια σαν και σένα, ο τρίτος ήταν ένα δεκαοχτάχρονο φτωχόπαιδο που δολοφονήθηκε από έναν ρουφιάνο (επίσημη ονομασία του ρουφιάνου: ελεγκτής κομίστρου) γιατί δεν είχε εισιτήριο.
Σε σένα μιλάω που ενώ ζεις σε μια χώρα που οι γονείς μας όταν ήμασταν μικροί μάς κυνηγούσαν για να φάμε, γιατί δεν μπορούν ακόμα να ξεχάσουν την πείνα της κατοχής και που ο ύπνος των οικογενειακών μας φίλων στοιχειώνεται ακόμα απ” τα εγκλήματα που διέπραξαν οι ναζί στο χωριό τους και στη γειτονιά τους μπροστά στα παιδικά τους μάτια, τολμάς να υποστηρίζεις το δικαίωμα των ναζιστικών αποβρασμάτων να μολύνουν την κοινωνία με το δηλητήριό τους, στο όνομα της ελευθερίας της έκφρασης. Σε σένα απευθύνομαι ανθρωπάκι που έχεις το θράσος να αποκαλείς φασίστες τους ανθρώπους που δεν αναγνωρίζουν κανένα δικαίωμα λόγου στους νοσταλγούς του Χίτλερ. Σε σένα που έχεις την ελεεινή αυθάδεια να βάζεις στο ίδιο τσουβάλι τους ανθρώπους που αγωνίζονται για μια κοινωνία ισότητας και ελευθερίας με τα πιθηκοειδή που ονειρεύονται στρατόπεδα συγκέντρωσης, αρίες φυλές και ολοκαυτώματα.
Σε σένα μιλάω γελοίο υποκείμενο, που έχεις την απύθμενη ξεδιαντροπιά να εξισώνεις τις αντιφασιστικές πολιτοφυλακές με τα ναζιστικά τάγματα εφόδου. Σε σένα λοιπόν μιλάω αξιολύπητο ανθρωπάριο, που η εγκληματική σου βλακεία σε κάνει να πιστεύεις πως μια ναζιστική συμμορία είναι νόμιμο πολιτικό κόμμα, ισότιμο με τα κόμματα της Αριστεράς. Σε σένα που τσουβαλιάζεις αγωνιστές που ακόμα έχουν σημάδια στο κορμί τους από βασανιστήρια, με παρακρατικούς μαχαιροβγάλτες, τραμπούκους και κάθε λογής κατακάθια. Σε σένα βρωμερό σκουλήκι που βεβηλώνεις τη μνήμη νεκρών αντιφασιστών εξισώνοντάς τους με τους δολοφόνους τους. Σε σένα μιλάω κτήνος που κάθε φορά που ένας άνθρωπος δέχεται επίθεση από ναζί εγκληματίες, λες από μέσα σου ότι πήγαινε γυρεύοντας
Αν δεν ήσουν τόσο κρετίνος θα καταλάβαινες ότι αύριο μπορεί να βρεθείς δαρμένος απ” αυτούς που υποστηρίζεις, είτε γιατί είσαι gay, είτε γιατί είσαι λίγο πιο σκούρος απ” όσο επιτρέπουν οι ναζί, είτε γιατί δεν τους αρέσει το ντύσιμό σου και η μουσική που ακούς. Αν είχες λίγο μυαλό θα πήγαινες να ζητήσεις κανένα μεροκάματο απ” τον φύρερ Μιχαλολιάκο για τις υπηρεσίες που προσφέρεις στη συμμορία του. Είμαι απόλυτα σίγουρος ότι δεν θα είχες κανέναν ηθικό ενδοιασμό να το κάνεις.
Άκου λοιπόν άθλιο ανθρωπάκι, πριν λίγες μέρες δολοφονήθηκε ένας άνθρωπος από ένα ναζιστικό κάθαρμα. Αυτό και μόνο αρκεί για να γεμίσει οργή όποιον αισθάνεται άνθρωπος. Ο άνθρωπος που δολοφονήθηκε είχε όνομα. Λεγόταν Παύλος Φύσσας. Ήταν εργάτης, ταλαντούχος μουσικός και μαχητικός αντιφασίστας. Ήταν συνομήλικός μου και γείτονάς μου. Θα μπορούσα να είμαι στη θέση του αν είχα την ατυχία να ξέρουν οι ναζί το πρόσωπό μου. Άσε κάτω το λάπτοτ και την αθλητική εφημερίδα και κοίτα τα χέρια σου. Έχουν πάνω τους το αίμα του Παύλου. Πέρα απ” την αηδία που αισθάνομαι για τη μίζερη ύπαρξή σου, λυπάμαι για ένα πράγμα. Λυπάμαι γιατί το αίμα των συντρόφων μου το θεωρώ ιερό και δεν θέλω να το βλέπω στα βρωμόχερα άχρηστων υπανθρώπων σαν και του λόγου σου.
Ντρέπομαι γιατί κάποτε μοιραστήκαμε ένα ποτήρι κρασί. Μετανιώνω γιατί δεν κατάλαβα ότι κάτω απ” τη μουτσούνα ανθρώπου που φοράς, κρύβεται το αποκρουστικό πρόσωπο ενός τέρατος. Δεν συγχωρώ τον εαυτό μου που έκλεισα τη μύτη μου στην αφόρητη μπόχα που αποπνέεις. Τα ναζιστικά αποβράσματα κήρυξαν τον πόλεμο στους ανθρώπους. Έχεις ήδη επιλέξει στρατόπεδο. Δεν θα προσπαθήσω ξανά να σε πείσω με λογικά επιχειρήματα για τα αυτονόητα. Ότι δηλαδή οι ναζί είναι το μακρύ χέρι του κράτους για αυτό δεν τους αγγίζει κανένας νόμος, ότι όσοι τους δίνουν βήμα και υποστηρίζουν το δικαίωμά τους στο δημόσιο λόγο είναι συνένοχοι στα εγκλήματά τους, ότι αυτοί που τους αφήνουν ατιμώρητους τούς ενθαρρύνουν να συνεχίσουν την εγκληματική τους δράση, ότι σε μια κοινωνία ανθρώπων, πολύ περισσότερο σε μια δημοκρατία δεν χωράνε μισάνθρωποι, ότι όσο και να επιμένεις υστερικά οι ναζί δεν είναι το ίδιο με τους αριστερούς και τους αναρχικούς, ότι όταν έχουμε να κάνουμε με ναζί δεν χωράνε ίσες αποστάσεις.
Αν δεν είχες κάψει το μυαλό σου απ” την τηλεόραση θα τα καταλάβαινες μόνος σου όλα αυτά. Αν και εδώ που τα λέμε για να καταλάβει κανείς αυτά τα πράγματα δεν χρειάζεται καν μυαλό. Χρειάζεται μόνο λίγη ανθρωπιά. Κάτι που εσύ δεν έχεις γιατί είσαι βουτηγμένος μέχρι το λαιμό στα σκατά. Άκου λοιπόν αξιοθρήνητο γιουσουφάκι του Μιχαλολιάκου. Τέρμα η ανοχή! Αν σε ξαναδώ μπροστά μου θα σε φτύσω και θα σε στείλω στο διάολο. Αν και αμφιβάλλω αν ο διάολος θα ήθελε για παρέα ένα υποκείμενο σαν και σένα.
Υ.Γ. 1 Αν κάποιοι αναγνωρίζουν τον εαυτό τους στις παραπάνω περιγραφές και αισθάνονται προσβεβλημένοι απ” τους χαρακτηρισμούς, μπορούν να κατευθυνθούν μέχρι τον πλησιέστερο βόθρο ή κάδο απορριμμάτων και να μπουν μέσα. Εκεί είναι η θέση τους. Και θα είναι προς όφελος της ανθρωπότητας αν μείνουν για πάντα εκεί.
Υ.Γ. 2 Αν το παραπάνω κείμενο ξεχειλίζει από μίσος και οργή και δεν είναι μια ψύχραιμη και νηφάλια τοποθέτηση, είναι γιατί η καρδιά μου ξεχειλίζει από μίσος και οργή για τους δολοφόνους ναζί και τα ψευτοδημοκρατικά κατακάθια που τους όπλισαν τα χέρια και στην κατάσταση που είμαι δεν μπορώ να κάνω ψύχραιμες και νηφάλιες τοποθετήσεις. Το ανθρωπάκι που περιγράφω παραπάνω θα μπορούσε κάλλιστα να είναι θηλυκού γένους. Απλώς αλλάξτε τις καταλήξεις και στη θέση της αθλητικής εφημερίδας βάλτε κάποια life style φυλλάδα.
ΠΗΓΗ http://vathikokkino.com/2013/09/κοίτα-τα-χέρια-σου/
αναφέρεσαι στην επίθεση στον Π.Κα(η)μμένο; στον γνωστό Π. Καμμένο; τον πρόεδρο των ΑΝΕΛ;
και αν αναφέρεσαι στο γνωστό και μη εξαιρετέο Π.Καμμένο για ποιο λόγο ακριβώς απορείς για το πέσιμο που έφαγε;
ε ρε κάτι πατριώτες οι οποίοι αν και συνήθως ευαγγελίζονται ότι είναι «τσεκουράτοι», παθαίνουν μερική απώλεια μνήμης όταν αισθάνονται ότι τους θίγουνε άλλους «πατριώτες»
δεν πειράζει θα σου θυμίσω εγώ: ο Καμμένος έκανε προεκλογική σημαία του (όπως άλλωστε όλοι οι ακροδεξιοί από το πασοκ μέχρι και κάτι κακομοίρηδες φιλελεύθερους) τη δημιουργία στρατοπέδων συγκέντρωσης των παρανομοποιημένων μεταναστών εργατών. Ο λόγος του βρυθεί ρατσισμού, εθνικισμού και ομοφοβίας ενώ στην περίπτωση της διαπόμπευσης των οροθετικών ιερόδουλων ήταν από αυτούς που μιλούσανε για την «προστασία της αγίας ελληνικής οικογένειας». Γενικότερα αποτελεί μία έκδοση pocket size χρυσής αυγής και «ΝΔ η νεώτερη, η ακροδεξιότερη, η Θατσερικότερη με αξιώσεις γενικότερων εκκαθαριστικών επιχειρήσεων».
Για ποιο λόγο λοιπόν απορείς που έφαγε πέσιμο; δεν είναι προφανές; ή μήπως δεν είναι και τόσο διαυγές επειδή τον φασιστικό του οχετό τον εξαπολύει εναντίον των παρανομοποιημένων μεταναστών, οπότε λες εντάξει μωρέ δεν πειράζει;
1. Και το ΚΚΕ με όλη την ύπαρξη του και τις πραχτικές του προωθεί τον ολοκληρωτισμό. Επομένως ρίχνει, με θεμελιώδη τρόπο, νερό στο μύλο της Χ.Α. Εκεί γιατί δεν έγινε πέσιμο;
2. Το να είναι κάποιος ρατσιστής, εθνικιστής, ομόφοβος, κατά τη γνώμη μου, είναι δικαίωμα του. Το να θέλει να επιβάλλει με συστηματικό τρόπο αυτή τη γνώμη αυτό κάνει τη διαφορά και αυτό είναι φασισμός. Ρατσιστής που δεν φέρεται βίαια σε κανέναν, έχει δικαίωμα να λέει την άποψη του. Δεν δέχομαι καμμία αστυνομία σκέψης και καμμία εξουσία που θα αποφασίζει τι είναι το σωστό να ειπωθεί.
@παύλος
Πω πω ήμαρτον με το φιλελεύθερο οχετό εξομοίωσης «των άκρων» και «ελευθερίας του λόγου» (δηλαδή ανοχής στη συστημική προπαγάνδα, που έτσι κι αλλιώς διαδίδεται άνετα στην κοινωνία από την κυρίαρχη ελίτ και τα μέσα της).
Ο σταλινισμός μπορεί να είναι ό,τι είναι και να συνιστά διαστροφή των ίδιων του των αρχών, αλλά στηρίζεται θεμελιωδώς σε ένα όραμα κοινωνικής χειραφέτησης και παγκόσμιας αδελφοσύνης (εστω στο… απώτερο μέλλον) και δεν μπορεί να συγκριθεί με ένα σιχαμένο «όραμα» καθ’ αυτού ολιγαρχίας, εκμετάλλευσης, αποκλεισμού και ταξικής καταπίεσης, που μάλιστα προβάλλεται σαν αυτονόητο, τεχνοκρατικά επιβεβλημένο και «λογικό».
Η παντελής έλλειψη ταξικής ανάλυσης οδηγεί γρήγορα κάποιον «σχολιαστή» σε καθεστωτικής φιλελεύθερης αύρα σχόλια, σαν αυτού του Παύλου. Τελικά δε «μαθαίνει» κανείς μόνο απ το ίντερνετ, νυστάζει κιόλας από τα κλισέ.
ε ρε τι διαβαζει κανεις…
«φασισμος» δεν ειναι το ιδεολόγημα της μη ελευθερίας του λόγου, αλλά το ιδεολόγημα της μαζικής συσπείρωσης με επίκεντρο το έθνος
Φυσικά και ο κάθε ρατσιστής και ομοφοβικός έχει το δικαίωμα να λέει αυτά που πιστεύει. Μόνο που αυτά τα οποία λέει και πιστεύει έχουν ένα άμεσο αντίκτοιπο (πχ δες μετανάστες, δεν τους μαστιγώνανε όλοι οι ρατσιστές αφέντες τους αλλά αν δεν ήταν ρατσιστές και με αυτό τον τρόπο δεν συναινούσαν στην τεχνική παρανομοποίησή τους δε θα είχαμε πογκρόμ «παράνομων» μεταναστών, ούτε μαύρη εργασία, ούτε απλήρωτη εργασία με τον εκβιασμό της παράδοσης στην αστυνομία, ούτε ατελείωτες ώρες εργασίας για ψίχουλα – που όλα αυτά ΕΙΝΑΙ ΑΣΚΗΣΗ ΒΙΑΣ). Για αυτό λοιπόν και εμείς, αντιλαμβανόμενοι την ταξική μας θέση, έχουμε κάθε δικαίωμα να αυτοπροστατευτούμε από τους εχθρούς και τους δυνάστες της τάξης μας. Κάθε ρατσιστής είναι εχθρός μας και ως τέτοιος θα αντιμετωπίζεται.
Είναι αρκετά καλή η ανάλυση νηπιαγωγείου που σου έδωσα παραπάνω ή θες να εξηγήσω ακόμα περισσότερο το αυτονόητο;