του σχολιαστή ΑΚΜΩΝ (από σχόλιό του σε άλλη ανάρτηση στο ΣχΣ)
Η εργασία είναι μία κατάσταση της οποίας η θεωρητική διατύπωση ή περιγραφή συμβαδίζει ή και αντιβαίνει αναλόγως των συγκυριών με τις εργασιακές εμπειρίες του εκάστοτε ατόμου.
Για κάποιους η εργασία είναι μία συνθήκη η οποία απορρέει της κοινωνικής αλληλεξαρτήσεως και πάντα επάνω στην βάση της ανάγκης. Είναι δηλαδή κάτι το οποίο απλώς κάνουν χωρίς να θέλουν και ο μόνος λόγος που το κάνουν είναι η εξυπηρέτηση σκοπών άσχετων με αυτήν όπως επί παραδείγματι ο βιοπορισμός η κοινωνική καταξίωση ή κάτι άλλο το οποίο από μόνο του αποτελεί έναν ισχυρό αλλά ανεπιθύμητο μηχανισμό πίεσης .
Οι άνθρωπο αυτοί είναι μοιραίο να παραλληλίζουν την εργασία με την σκλαβιά και δεν δικαιούμαστε να τους ρίξουμε άδικο εδώ που τα λέμε.
Όντως θα πρέπει να είναι οδυνηρό το να είσαι ας πούμε γιατρός μόνο και μόνο διότι αυτό επιθυμούσαν για σένα οι γονείς σου θέλοντας ”να σε δουν καλό άνθρωπο στην κοινωνία ” σύμφωνα με την κοσμοθεώρηση της εποχής του 1970 ή ακόμα και να είσαι σήμερα λογιστής σε γραφείο μόνο και μόνο επειδή έτυχε ο πατέρας σου να έχει μία τέτοια δουλειά ή επειδή οι φίλες σου διάλεξαν τέταρτη δέσμη και εσύ ακολούθησες την ξένη επιλογή απερίσκεπτα και κατόπιν βολεύτηκες σε κάποια δημόσια υπηρεσία με τις γνωριμίες των γονέων σου πράγμα για το οποίο πρέπει να χρωστάς και υποχρέωση.
Υπάρχουν λοιπόν άνθρωποι εργασιακά δυστυχείς οι οποίοι παγιδευμένοι μέσα σε ένα τέλμα λανθασμένων επιλογών δεν δύνανται ή δεν επιθυμούν ίσως και από ατολμία το να διαρρήξουν το εργασιακό τους περίβλημα και να στρέψουν την δημιουργικότητά τους προς στόχους ωφέλιμους και εποικοδομητικούς με αποτέλεσμα το να υστερούνται την ικανοποίηση της δημιουργίας και ως εκ τούτου μένουν μόνιμοι αχθοφόροι σε εκείνο το εργασιακό στάδιο που καλείται ”παραγωγή έργου”.
Αντιθέτως υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι επέλεξαν το είδος της εργασίας τους έχοντας εκ των προτέρων μελετήσει την κατεύθυνση των επιθυμιών τους και αναλύσει το περιεχόμενο των ονείρων τους. Υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι αντιλήφθησαν τις δεξιότητές τους τις εξάσκησαν σε κάθε ευκαιρία την οποία η παιδική ή η εφηβική ηλικία τους παρείχε και με όπλο αυτήν την βελτιωμένη γνώση επί ενός όποιου αντικειμένου βγήκαν στον εργασιακό στίβο κάνοντας πλέον επάγγελμα αυτό που πάντα αποτελούσε το αγαπημένο τους παιχνίδι.
Για αυτούς η εργασία είναι δημιουργία.. Άντληση ηδονής από την διαδικασία και το αποτέλεσμα της δράσεώς τους.
Αυτούς η εργασία δεν τους κουράζει εύκολα αλλά τουναντίον παίρνουν κουράγιο από την πορεία αυτής και συνεχίζουν με όρεξη έχοντας σαν παρότρυνση την επιθυμία να φτάσουν έως την ολοκλήρωση και να δουν το αποτέλεσμα .
Έχοντας μορφοποιήσει το άμορφο και σχηματοποιήσει το άσχημο και στον βαθμό που ο καθένας πλησιάζει τους όποιους στόχους είχε θέσει αισθάνονται μία πληρότητα την οποία δεν μπορούν να περιγράψουν αλλά και θα ήταν άσκοπο το να δοκιμάσουν αφού την γεύση της γνωρίζει κανείς μόνον όταν ο ίδιος την έχει γευτεί.
Διόλου δεν μετριάζει αυτήν την ικανοποίηση το γεγονός του ότι η εργασία τους στο τέλος θα αποτελέσει αντικείμενο συναλλαγής αφού τι καλύτερο από το να κερδίζεις κάνοντας αυτό που εσύ θέλεις.
Αυτοί οι άνθρωπο είναι εργασιακά ευτυχείς ασχέτως του ”πόσα κονομάνε ρε παιδί μου” και δεν θα ήταν υπερβολικό να πούμε ότι αυτοί πληρώνονται σε πολλούς τομείς.εκτός του χρηματικού Αυτή η προσέγγιση δεν αποτελεί μία περιγραφή της εργασίας η οποία είναι ένα θέμα του οποίου οι ρίζες έχουν βάθος δυσθεώρητο και οπωσδήποτε είναι ζωτικής ανάγκης για όλα τα φυσικά πλάσματα αφού ζωή σημαίνει δράση και κίνηση.
Αυτή η προσέγγιση είναι απλώς μία προσπάθεια περιγραφής του τρόπου διά του οποίου η εργασιακή ευτυχία ή δυστυχία διαμορφώνει την αντίληψη την οποία ο κάθε ένας φέρει για την εργασία.
Η ίδια η εργασία είναι ένα θέμα βασικό του οποίου η σπουδαιότητα ας μην φανταζόμαστε ότι καταρρίπτεται από τις όποιες ευλογοφανείς αναλύσεις.
————————–
Θραξ Αναρμόδιος (για την αντιγραφή)
Σχολιαστές Χωρίς Σύνορα COMMENTATORS WITHOUT FRONTIERS Comentadores SIN FRONTERAS 
Ο Godwin, όπως και ο Άκμων, πιστεύει οτι σε μια αναρχική κοινωνία, η αυτοεκπλήρωση του ατόμου μέσα απο τη δημιουργική ενασχόληση ειναι ενα απο τα ύψιστα ιδανικά. Ο Proudhon, προσθέτει οτι σε μια αναρχική οργάνωση μιας κοινωνίας, το άτομο αυτοκαθορίζεται, αυτοελέγχεται και αυτοπροσδιορίζει το βαθμό συμμετοχής του μέσα σε μια κοινότητα ανθρώπων (αν το επιλέξει) όπου κανένας δεν υπόκεται σε ένα άγραφο ¨κοινωνικό συμβόλαιο» αλλά ο κεθένας συνάπτει επιμέρους συμβόλαια, ανάλογα με τις επιθυμίες, τις ανάγκες και τις τυχόν αλλαγές έχουν επέλθει στον ίδιο και στο περιβάλλον του. Η έννοια της αλληλεγγύης και της υποχρέωσης προσφοράς εργασίας προς την κοινότητα, ειναι μια ελέυθερη επιλογή, που προσδιορίζεται απο την πεποίθηση οτι όλοι ειναι χρήσιμοι και οτι όλοι προσφέρουν, ο καθένας ανάλογα με τις δυνατότητές του, χωρίς την προϋπόθεση της ανταγωνιστικής προσπάθειας για την εξασφάλιση μεγαλύτερης «ανταμοιβής». Καμμία εργασία ή υπηρεσία δεν ειναι αμοιβόμενη περισσότερο η μία απο την άλλη, και όλοι έχουν δικαίωμα και επιλογή να συνεισφέρουν σε όποιο τομέα θέλουν, εφόσον η εκπαίδευση και η ολική τους παιδεία, τους το επιτρέπει (με λίγα λόγια δεν υπάρχουν άνεργοι, ούτε εφόρου ζωής άσκηση επαγγέλματος) ….Αυτά για αρχή…
Το παρόν κείμενο δεν φιλοδοξούσε να γίνει ξεχωριστή ανάρτηση και δεν γνώριζε το ότι θα γίνει.
Εξ αυτής της αιτίας ας θεωρήσουμε και δικαιολογημένη την προχειρότητά του μιάς και αποτελούσε μία χοντρική περιγραφή των απόψεων του συντάκτη οι οποίες όμως είναι προιόν χρόνιας παρατηρήσεως επί του τρόπου με τον οποίον αντιμετωπίζουν την εργασία οι άνθρωποι. Είναι από αυτής της απόψεως δηλαδή μία διατύπωση γνώμης βασισμένης στην εμπειρική κρίση και χρήσιμο θα ήταν να συμπληρωθεί η συζήτηση περί της εργασίας από θεωρητικές προσεγγίσεις ώστε να γίνει πληρέστερη.
Δεσμεύομαι να στείλω την προσωπική μου άποψη σχετικά με την εργασία απόψε.
Προς ΡΟΖΑ
Στην πραγματικότητα δεν θεωρώ την αυτοεκπλήρωση μέσω της εργασίας ιδανικό αλλά ανάγκη κάτι το οποίο θα εξηγήσω.
Προς Αναρμόδιο
Μα καλά αδελφέ μου είναι θέμα αυτό που ανάρτησες; Τι περί εργασίας και τρίχες κατσαρές είναι αυτά που μας γράφεις και περιμένεις να μαζέψεις σχόλια από κάτω; Ποιός σοβαρός σχολιαστής θα κάτσει τώρα να ασχοληθεί με αυτά;
Δες και μόνος σου. Οι μόνοι που ασχολήθηκαν με αυτό το θέμα είναι ο ίδιος ο συντάκτης του κειμένου και η Ρόζα η οποία ούτως ή άλλως σχολιάζει καλοπροαίρετα τα πάντα.
Περιμένεις δηλαδή με τέτοιο εμπόρευμα να μαζέψεις πελάτες;
Πέφτω από τα σύννεφα για την ανευθυνότητα με την οποία αντιμετωπίζεις την πραγματικότητα γύρω σου.
Από την άλλη πλευρά μπαίνω και σε υποψίες για τις αληθινές σου προθέσεις σχετικά με αυτήν την δημοσίευση.
Εννοώ δηλαδή ότι ένας κατά τα άλλα έξυπνος άνθρωπος όπως εσύ για να φτάσει σε σημείο να δημοσιεύει τέτοια θέματα τα οποία ξέρει πως στις μέρες μας δεν πουλάνε ίσως να έχει τίποτε κρυφούς σκοπούς για τους οποίους θα έπρεπε να ανησυχούμε. Μην βιαστείς να με πεις συνωμοσιολόγο διότι λαμβάνω δικαίωμα εκ του δικού σου παραδείγματος.
Ενώ αδελφέ μου εάν είχες δημοσιεύσει κάτι για την προσπάθεια εσωτερικοποίησης των εξουσιαστικών δομών που προωθείται μέσω του εκπαιδευτικού συστήματος ή για το αδιέξοδο που προδιαγράφεται εξ αιτίας της τάσης για μαζοποίηση του πληθυσμού ενός κοινωνικού μορφώματος ή έστω για την άτιμη κενωνία που σε βάζει στο λούκι τώρα θα είχες μία πλούσια συζήτηση στην οποία θα μπορούσαν να ακουστούν γνώμες διάφορες και μέσα από αυτές να βγει ένα συμπέρασμα να υπάρξει μία συμφωνία μεταξύ των σχολιαστών.
Τώρα κάτσε μόνος σου εσύ και ο συντάκτης του κειμένου (η Ρόζα καλά θα κάνει να μην χαλάει την φήμη της ασχολούμενη με κάτι τέτοια) και πείτε τις θεωρίες σας ο ένας στον άλλον.
Και από ποιόν προέρχεται αυτό το κείμενο; Από τον Άκμωνα Μάλλιστα τον Άκμωνα.
Τουλάχιστον ας έκρυβες το όνομά του από την επικεφαλίδα αφού γνωρίζεις ότι αυτός ο τύπος μόνον αντιπάθειες έχει.
Για τι δηλαδή μας μοστράρισες το όνομα αυτό ;Για να το βλέπουν οι άνθρωποι και να αλλάζουν σύνδεση στο διαδίκτυο; Άσε που οι πλέον σώφρονες θα αλλάξουν και υπολογιστή διότι ο Ακμωνισμός δεν ξέρεις το πως μπορεί να μεταδοθεί.
Ο Άκμων λοιπόν. Αυτός που παριστάνει πότε τον έχοντα ανώτερη στρατιωτική εκπαίδευση με αποτέλεσμα να τον περνάμε για ασφαλίτη πότε τον δημοκράτη πότε τον συμπαθούντα την αναρχία και πότε το ότι η διαταραγμένη του ψυχοσύνθεση του υποβάλλει.
Να σου πω εγώ ρε ποιός είναι ο Άκμων.Να σου πω εγώ που τον ξέρω από την καλή και από την ανάποδη, από την κρυφή και την φανερή, .
Ο γιος του μπάτσου, που ο πατέρας του υπηρέτησε στην Ελληνική Βασιλική Χωροφυλακή και επειδή ήξερε λίγα γράμματα τον είχαν στο γραφείο να φακελώνει τους λαικούς αγωνιστές.
Ο αντισημίτης που μαθαίνει τα παιδιά του πως οι Εβραίοι είναι μίασμα του ανθρωπίνου είδους. Είναι μάλλιστα σε τέτοιο βαθμό αντισημίτης ώστε το 2000 ψήφισε Καραμανλή για να φύγει ο Σημίτης.
Ο δήθεν ήρωας που ανέτρεψε τα κάγκελα στο Σύνταγμα το 2011 αλλά δεν σας είπε πως έφυγε από εκεί με έναν βγαλμένο σπόνδυλο και έβαλε τον φίλο του να τον πατήσει με το γόνατο στην πλάτη για να μπορέσει να σταθεί.
Ρωτήστε να σας πούνε ακόμα θυμώνται οι παρευρισκόμενοι το θέαμα ενός καθιστού άντρα και ενός όρθιου να τον κλωτσάει εν μέσω δακρυγόνων στην δεξιά πλευρά της πλατείας έξω από την στοά
Ο μέγας καλλιτέχνης που ενώ είναι ικανός να φτιάχνει αληθινά τεχνήματα ( και είναι αλήθεια αυτό ) το κρεβάτι που κοιμάται και που το έχει φτιάξει με τα χέρια του είναι σπασμένο εδώ και δέκα χρόνια.
Το εργατικό παλληκάρι που στα χέρια του δεν έχει ρόζους και στο μούτρο του δεν έχει ρυτίδες.
Εσύ δηλαδή ρε Αναρμόδιε που τον είδες από κοντά για πες μας αυτός ο άντρας που το μάγουλό του ήταν σαν κώλος μωρού παιδιού σου φάνηκε να έχει περάσει την ζωή του σαν σιδεράς ;
Και μου κυκλοφορεί και με το αρχαιοπρεπές παρωνύμιο Άκμων που σημαίνει δηλαδή αμόνι επειδή έχει ένα σε μία γωνία στο εργαστήριό του.
Ρε μέχρι και το αμόνι που δουλεύει κλεμμένο το έχει ρεεεεε.
Τα όσα γράφω είναι αληθή και αν δεν με πιστεύετε να σας δώσω την διεύθυνσή μου να έρθετε να με βρείτε να πάμε μαζί στον Άκμωνα να δούμε αν μπροστά μου θα σας πει τις μεγαλοστομίες του , Σοβαρά το λέω και όποιος θέλει να το πει.
Κοίτα σε παρακαλώ να κόψεις τις παρτίδες με τον τύπο αυτό και να κοιτάξεις να ανακτήσεις την σοβαρότητά σου γιατί στο τέλος θα καταντήσεις να μην πατάει κανείς στο διαδικτυακό σου πεδίο , ούτε καν ο ίδιος ο Άκμων ο οποίος απλώς τώρα ανακάλυψε το διαδίκτυο και όταν το βαρεθεί θα το παρατήσει.
Είχες ένα σωρό φίλους και θαυμαστές εδώ μέσα οι οποίοι σιγά σιγά λιγοστεύουν από την ημέρα που έμπλεξες με τον Άκμωνα κανε κάτι για αυτό πριν να είναι αργά.
Κατέβασε το κείμενο του Άκμωνα που ανήρτησες και ανέβασε αυτό εδώ . Θα δεις ότι θα γεμίσει like από κάτω
Το παράδειγμα αυτοδιαχείρισης η συλλογικής διαχείρισης το οποίο η περίπτωση της ΒΙΟΜΕ μας δίνει κατά πάσα πιθανότητα θα αποτελέσει και το υπόδειγμα διαχείρισης της συλλογικής εργασίας στο μέλλον.
Η ευρύτερη αποδοχή αυτού και η υιοθέτησή του από άλλους φορείς είναι βεβαίως ευθέως ανάλογη με τον βαθμό αντοχής που αυτό θα δείξει στις ενάντιες επιθέσεις του καπιταλισμού.
Θεωρείται βέβαιο πως τέτοιες κινήσεις αποτελούν τον εφιάλτη του καπιταλισμού και ασφαλώς θα περιμένουμε και την αντίδρασή του στην οποία αναλόγως του βαθμού κοινωνικής ωριμότητας που διαθέτουμε θα πρέπει και να αντιδράσουμε.
Μην γελιόμαστε, αυτή η περίπτωση δεν αφορά μόνον στους εργαζόμενους στην ΒΙΟΜΕ αλλά σε όλους όσους αναζητούν λύσεις στο αδιέξοδο το οποίο το κλασσικό σύστημα εργασιακής διαχείρισης έχει δημιουργήσει.
Καλό θα ήταν να υπάρχει μία συνεχής ή έστω κατά καιρούς ενημέρωση για την πορεία αυτού του εγχειρήματος ώστε να βοηθήσει στην εξαγωγή συμπερασμάτων ή στην δρομολόγηση βοηθητικών ή παράλληλων κινήσεων
AKMΩΝ είχα σχηματίσει την εντύπωση πως είσαι άνθρωπος μες τη παραγωγή, μες την πιάτσα και ότι πατάς στην πραγματικότητα με τα δυο πόδια.
Τώρα, με τις αφέλειες που λες για τον τρόμο των καπιταλιστών μπροστά στο εγχείρημα ΒΙΟΜΕ (!) καθώς και το » θα αποτελέσει και το υπόδειγμα διαχείρισης της συλλογικής εργασίας στο μέλλον» ….φοβάμαι πως θα πρέπει να αναθεωρήσω
Pagal
Δεν είμαι ίσως ικανός να κρίνω την επαφή μου με την πραγματικότηα.
Την όποια εντύπωση για μένα πριν την σχηματίσεις εντελώς ρίξε μία ματιά στο σχόλιο των 03΄13 και ίσως να σε βοηθήσει.
Έγραψα ότι η ΒΙΟΜΈ πιθανόν να …….. και ασφαλώς αυτό δεν είναι και τόσο αρεστό στους καπιταλιστές αφού στην πραγματικότητα κάτι τέτοιο εάν γενικευτεί θα αποτελέσει την βόμβα στα θεμέλια του υπάρχοντος συστήματος.
Εάν αυτό δεν συμβαίνει τότε σου ζητώ να με βοηθήσεις ώστε να κατανοήσω την αφέλεια της σκέψης μου
«κάτι τέτοιο εάν γενικευτεί θα αποτελέσει την βόμβα στα θεμέλια του υπάρχοντος συστήματος»
Όχι βέβαια, από που κι ως που;.
Να στο θέσω αλλιώς….
Ας υποθέσουμε πως στη ΒΙΟΜΕ πετυχαίνουν και λόγο αυτής της επιτυχίας εμφανίζονται τεράστια κέρδη (λέμε τώρα)….δε θα τα μοιραστούν μεταξύ τους; ….θα τα πετάξουν;….θα τα χαρίσουν;
Η ΒΙΜΕ ΕΙΝΑΙ ΕΓΧΕΊΡΗΜΑ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΌΤΑΤΟ ένα συμβούλιο μετόχων είναι κι αυτοί*, το ότι εργάζονται κι οι ίδιοι δε λέει τίποτα….άπειρα αφεντικά εργάζονται και οι ίδιοι στις επιχειρήσεις τους
*Οι συνεταιρισμοί στα καπιταλιστικά κράτη είναι κάτι αντίστοιχο και ενθαρρύνονται απ το σύστημα
Κατά πρώτον ζητώ να μην παρεξηγήσεις το αργοπορημένο της απαντήσεώς μου δεν αδιαφόρησα απλώς είχα υποσχεθεί στα παιδιά να δούμε κάποια ταινία.
Δεν γνωρίζω να υπάρχει κάτι αντίστοιχο της ΒΙΟΜΕ το οποίο να λειτουργεί με τις ευλογίες του ήδη υπάρχοντος συστήματος.
Όντως τα αφεντικά εργάζονται στις επιχειρήσεις τους .
Από την άλλη όμως θεωρώ άτοπη την αντιστοίχηση του παραδείγματος της ΒΙΟΜΕ με έναν κοινό συνεταιρισμό μετόχων λόγω του ότι στην περίπτωση ενός κλασσικού συνεταιρισμού ο κάθε ένας συμμετέχει στις αποφάσεις και στον διαμοιρασμό των κερδών αναλόγως του ποσοστού που αυτός κατέχει κάτι το οποίο δεν συμβαίνει στην εν λόγω περίπτωση.
Έπειτα οι εργαζόμενοι στην ΒΙΟΜΕ δεν είναι κάποιοι επενδυτές οι οποίοι αποφάσισαν κάποια στιγμή να αξιοποιήσουν δι΄αυτού του τρόπου τα κεφάλαιά τους και φυσικά όποιος φεύγει από την εταιρεία δεν νομίζω πως μπορεί να ζητήσει την αξία του κεφαλαίου του σε χρήμα από τους υπόλοιπους η να πουλήσει σε κάποιον τρίτο τα δικαιώματά του σε αυτήν.
Δεν έχω βεβαίως διαβάσει το καταστατικό λειτουργίας της επιχείρησης αυτής και ίσως θα ήταν καλό εάν κάποιος εδώ μέσα έχει πρόσβαση σε αυτό να μας το μεταδώσει ώστε να αποκτήσουμε καλύτερη γνώση επί αυτού.
Κυρίως όμως πρέπει να δούμε το ότι οι εργαζόμενοι στην ΒΙΟΜΕ αυτήν την στιγμή αισθάνονται την εργασία τους δική τους όχι ως συνέταιροι αλλά ως κοινωνία και αυτό στο πεδίο της ηθικής δημιουργεί μεγάλες διαφορές. Θα τις δούμε και θα κρίνουμε
Η εργασία είναι μία διαδικασία κατά βάσιν συνυφασμένη με την φύση.
Δεν υφίσταται ζωντανός οργανισμός ο οποίος να μένει άεργος χωρίς να παράγει κάποιας μορφής έργο και χωρίς να απολαμβάνει το αποτέλεσμα της εργασίας όποιο και αν είναι αυτό και όπως και αν μεταφράζεται αυτή η απόλαυση.
Ειδικά στην περίπτωση του ανθρωπίνου είδους και εξ΄αιτίας της πολυπλοκότητας με την οποία αυτό είναι δομημένο παρατηρούμε πως η εργασία και η απόλαυση του αποτελέσματος η αμοιβή δηλαδή μπορούν να πάρουν τόσες μορφές όσες είναι αντίστοιχα και οι κατηγορίες ιδεών ή οι τύποι σκέψεων που το είδος αυτό παράγει
Έτσι παρατηρούμε τον άνθρωπο να παράγει έργο σε όλους τους τύπους από τον σκαπανέα ο οποίος θα εξορύξει το μετάλλευμα εν συνεχεία τον χύτη τον εμπορικό διαμεσολαβητή έως και τον τελικό διαμορφωτή αυτού αλλά ακόμα και τον λογιστή κόπου -εξόδων -κέρδους τον διαφημιστή του προιόντος ή τον γενικό συντονιστή όλων των υπολοίπων μέχρις ότου το τελικό προιόν το οποίο θα μπορούσε να είναι επί παραδείγματι ένα άροτρο να φτάσει στον τελικό αποδέκτη στην περίπτωσή μας έναν αγρότη.
Ο κύκλος της εργασίας δεν κλείνει ποτέ αφού και ο αγρότης με το προιόν αυτό θα εργαστεί παράγοντας άλλα προιόντα και διευρύνοντας έτσι αυτό το οποίο καλείται κύκλος εργασιών.
Στην πραγματικότητα ο κύκλος αυτός είναι ένας και περιλαμβάνει όλους εμάς διότι για κάθε νέα εφαρμογή δημιουργείται ανάγκη εργασίας και για κάποιους άλλους και ούτω καθ΄εξής .
Δεν υπάρχει στον κύκλο αυτόν κάποιος ο οποίος να μην μετέχει . Ακόμη και αυτός ο οποίος κάθεται παράμερα διότι δεν του αρέσει κάτι στην ουσία με την επισήμανση του λάθους συμβάλει στην βελτίωση του προιόντος ή της υπηρεσίας που οι άλλοι παράγουν
Δεν υφίσταται άεργος ,ακόμη και αυτός ο »τεμπέλης που γυρίζει όλη μέρα» είναι κατ ουσίαν »το μάτι που θα δει τον κλέφτη» όταν οι άλλοι »κοιτούν την δουλειά τους» ένας δηλαδή άτυπος φύλακας τις ώρες της απασχόλησης των άλλων.
Είναι σημαντική αυτή η διαπίστωση και πρέπει να δούμε τους τρόπους εφαρμογής της στο πεδίο της κοινωνικής ζωής ή εργασίας. Η απόδοση ρόλων ανάλογων προς τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του κάθε ενός είναι κάτι το οποίο καλό θα ήταν να θεωρηθεί απαραίτητο.
Αυτό είναι και το νόημα του όρου εργασιακή παιδεία κάτι το οποίο λείπει από την κοινωνία μας.
Εργασιακή παιδεία κατ΄ουσίαν σημαίνει το να μπορεί η κοινωνία να ενθαρύνει την ανάπτυξη των δεξιοτήτων του ατόμου από την παιδική ακόμα ηλικία παρέχοντας προς τούτο τις ανάλογες υποδομές και διαθέτοντας αναλόγως εκπαιδευμένους παιδαγωγούς με σκοπό την τροπή του ατόμου προς επιθυμητές για το ίδιο εργασιακές κατευθύνσεις και τούτο δεν αποτελεί αντίφαση διότι ο άνθρωπος εκ φύσεως προτιμά αυτό στο οποίο είναι ικανός να ανταπεξέλθει εύκολα και αποτελεσματικά.
Εργασιακή παιδεία σημαίνει απαγόρευση της χρήσης προτύπων προς παραδειγματισμό διότι αυτά αποτελούν επιλογές άλλων και όχι του ιδίου του ατόμου και ασφαλώς οδηγούν στην μεν καλύτερη των περιπτώσεων σε μία μετριότητα στην δε χειρότερη σε μία απογοήτευση ή μία δυστυχία.
Η εργασιακή παιδεία προυποθέτει κοινωνική ωριμότητα και είναι αποτέλεσμα αυτής χωρίς εκδήλωση ανευθυνότητας σε οικογενειακό επίπεδο ( γίνε γιατρός όπως ο θείος) ή σε ευρύτερα κοινωνικό ( η χώρα στην παρούσα φάση χρειάζεται την δημιουργία εργατών ή επιστημόνων).
Η φύση δίνει από όλα. Παράγει των άνθρωπο σε όλους τους τύπους και με διαφορετικές για τον κάθε έναν δεξιότητες ή κλίσεις.
Μένει σε εμάς να κατανοήσουμε πως πρέπει να συμπορευτούμε με αυτόν τον ποταμό πιθανοτήτων χωρίς βεβαίως να αφεθούμε ακυβέρνητοι στο ρεύμα του αλλά συμπλέοντας μαζί του και εύκολα θα παρατηρήσουμε
πως η μαγική ισορροπία μεταξύ επιστημόνων αγροτών εργατών ή ότι άλλο είναι κάτι το οποίο έρχεται από μόνο του.
Κυρίως όμως θα παρατηρήσουμε και την δημιουργία εργασιακά ευτυχισμένων ανθρώπων να συντελείται κά τι το οποίο η κοινωνία έχει ανάγκη όπως άλλως τε και κάθε τι το οποίο βασίζεται στην ευτυχία των ανθρώπω