shortlink http://wp.me/pPn6Y-dwt
Δεν ήμασταν πάνω από 700 (οι πολύ αισιόδοξοι κάνουν λόγο για 1500) εκείνοι που παρευρεθήκαμε στον δημόσιο αποχαιρετισμό του Δημήτρη -ή Μάκη- Χριστούλα στο πρώτο νεκροταφείο Αθηνών. Οι καφετέριες ήταν γεμάτες, ενώ το φέισμπουκ, μετά τα οργισμένα και τα θλιμμένα μηνύματα των προηγούμενων ημερών, σήμερα είχε και πάλι κατακλυστεί από μουσικές αφιερώσεις, γλυκά καλημερίσματα και σχόλια για την ανοιξιάτικη λιακάδα. Δεν θέλω να συμβάλω στην ενημέρωση των περίεργων που προτίμησαν τον καφέ από το να τιμήσουν έναν άνθρωπο που έδωσε τη ζωή του μήπως και ξεκουνηθούμε. Έχουν φροντίσει άλλες ιστοσελίδες γι’ αυτό. Ούτε θέλω ούτε έχω το κουράγιο να το κάνω. Θα σας χαρίσω μόνο τη φωτογραφία του, για να τον θυμηθούν όσοι τον γνώρισαν στο Σύνταγμα και για να αποκτήσει πρόσωπο στις σκέψεις των αδιάφορων ο αγνοημένος μας νεκρός. Λυπάμαι πολύ, κύριε Δημήτρη! Φαίνεται πως τον συνηθίσαμε επικίνδυνα τον θάνατο.
Σχολιαστές Χωρίς Σύνορα COMMENTATORS WITHOUT FRONTIERS Comentadores SIN FRONTERAS 
Μακάρι να είχαμε συνενοηθεί και στους ΣΧΣ, σήμερα, να ήταν ανεβασμένο μόνο αυτό το κείμενο…
Ας δωθεί μια πληρέστερη ενημέρωση για την κηδεία για ιστορικούς λόγους και για να πέσουν οι τελευταίοι μύθοι για τον Δημήτρη που θέλουν να σπείρουν οι πατριώτες.
Στην κηδεία μίλησαν πολλοί και διάφοροι.
Συγκινητική η κόρη του, με μόνη παραφωνία στον λόγο της όταν αναφέρθηκε στον αριθμό όσων είμασταν εκεί για να τον τιμήσουμε…
Με ντροπή και δάκρυα στα μάτια αναφέρω ότι είμασταν πολύ λίγοι για τέτοιο άνθρωπο και για τέτοια ενέργεια πολιτικής αυτοθυσίας που ήθελε να ξεσηκώσει τον κοσμο…
Έπρεπε να είμασταν τουλάχιστον εκατό χιλιάδες και είμασταν μόλις μια χιλιάδα άντε και κάτι περισσότερο.
Δεν του άξιζε αυτού του ανθρώπου τέτοια αδιαφορία από τον πολύ κόσμο που για αυτόν θυσιάστηκε…
Από αυτούς που είμασταν, τουλάχιστον οι μισοί είμασταν αναρχικοί ή αναρχίζοντες κι έτσι για άλλη μια φορά αποδείχτηκε ποιος πολιτικός χώρος τον έκλαψε και τον τίμησε.
Ναι ο Δημήτρης είχε γράψει στο κείμενο του για εθνικούς προδότες εννοώντας πουλημένους πολιτικούς, τραπεζίτες και τα τσιράκια τους και όχι βέβαια τους αναρχικούς που συμπαθουσε.
Εννοούσε δηλαδή αυτούς που με λύσσα πολεμάνε τους αναρχικούς και αυτούς που οι αναρχικοί πολεμάνε με λύσσα.
Ο χειρότερος όσων μίλησαν ήταν ένας τύπος από κάποιο παλλαϊκό μέτωπο(;) ή κάτι τέτοιο που άρχισε να μιλά για το ελληνικό dna και πόσο ο Δημήτρης το είχε και πώς οι Έλληνες έβγαλαν τον άνθρωπο από την κατάσταση του ζώου και άλλα τέτοια γελοία που ξεσήκωσαν διαμαρτυρίες από τον κόσμο και στο τέλος φωνάχτηκε στεντόρια από αυτό τον κόσμο «φασίστες κουφάλες έρχονται κρεμάλες»
Τελευταίος μίλησε ένας Σύριος που τόνισε ότι αυτή του η θυσία αφορά όλο τον κόσμο και όλους τους καταπιεσμένους του που παλεύουν χουντες και καταχειροκροτήθηκε.
Μετά και όταν τέλειωσαν οι ομιλίες έγινε πορεία έξω με τα στεφάνια μπροστά και τα πανό της λαίκής συνέλευσης Αμπελοκήπων (που έγραφε αναμεσα σε άλλα:σημασία έχει να μείνεις Άνθρωπος» κι ένα άλλο που δεν θυμάμαι το περιεχόμενο του.
Στην πορεία φάνηκε πόσοι πολλοι αναρχικοί είμασταν στην κηδεία και ήταν τα συνθήματα μας που έδιναν τον τόνο και τον παλμό.
Κάποιοι πατριώτες αγανακτησμένοι (μιλάμε για πολύ λίγους σε σχέση με τους αναρχικους και τους αριστερούς) είχαν πριν φωνάξει Ελλάς ή ταν ή επι τας και πριν προλάβει να ολοκληρωθεί το σύνθημα είχε προλάβει να καλυφτεί συντριπτικά από το φασίστες κουφάλες έρχονται κρεμάλες. Και μετά δεν ξαναφωνάχτηκε κάτι τέτοιο από αυτούς αλλά ούτε και έπεσε ξύλο μεταξύ των ετερόκλητων.Έβγαλαν απλά τον μόκο και ηρεμήσαμε.
Μετά φτάσαμε στο Σύνταγμα με πορεία που είχε παλμό και σκληρά αναρχικά συνθήματα και έγινε αυτό που ήδη περιγράφτηκε με τους δυο μπάτσους.
Είμασταν μεγαλόψυχοι δεδομένου ότι 18χρονος χαροπαλεύει και τα κρούσματα αστυνομικής βαρβαρότητας είναι τόσο πολλα καθημερινά.
Αλλά γιατί να ανεβάζαμε περισσότερο τον πύχη της βίας όταν η κοινωνία ήταν ντροπιαστικά απούσα; Κάτι ψιλές έφαγαν και πήραμε τον οπλισμό τους.Αν νομίζουν ότι έφαγαν πολύ ξύλο τότε δεν ξέρουν τι ξύλο μπορούν να φάνε…
Και είχε προλάβει να κρεμαστεί η μαύρη σημαία της αναρχίας και του πένθους στο δέντρο και έτσι οι ελληνικές σημαιούλες οι αγορασμένες με 1 ευρώ από το περίπτερο δεν έμειναν μόνες. Μια μεγαλύτερη αυτοσχέδια μαύρη σημαία έδωσε τον τόνο ψηλότερα από αυτές. Σε αυτήν που για κάποιο χρόνο κρεμάστηκε ο απαλλοτριωμένος εξοπλισμός του μπάτσου πριν παραδοθεί στην πυρά…
Τελικά αυτός ο λαός δεν έχει αξιοπρέπεια και έτσι δεν μπορεί να τιμήσει ανθρώπους με την μέγιστη αξιοπρέπεια.
Ένας άνθρωπος θυσιαστηκε ανοιχτά για αυτούς και αυτός γέμισε τις καφετέριες και όχι τον χώρο της κηδείας…
Αλλά αυτά αλλάζουν και αυτή η θυσία έχει περάσει στο συλλογικό υποσυνείδητο περιμένοντας να ενεργοποιηθεί σε καιρούς πραγματικού ξεσηκωμού…
Μια πίκρα, πολλά δάκρυα και μια ελπίδα που δεν πεθαίνει γιατί είναι σπόρος…
Κυριακή ρε ξεφτίλες κατεβείτε στο Σύνταγμα!
Έστω στο και πέντε σεβαστείτε τον και εκτιμήστε τον!
Ο Δημήτρης είναι σύντροφος μας και μεις δεν θα τον ξεχάσουμε!
Δεν θα θαφτεί στους τάφους σας…
Στάχτη θα γίνει να πάει σε όλη την γη…
πολυ ωραια αναρτηση eréndira
απλη, σαφης, μεστη
πολυ ομορφο, μακαρι να εμενε εκει καρφιτσωμενο για παντα.
ευχαριστουμε και για τη φωτογραφια, ειναι ετσι οπως ακριβως τον φανταζομασταν κι εμεις που δεν τον γνωρισαμε, οπως ηταν ομορφος στην ψυχη, ηταν ομορφος και αξιαγαπητος και στη μορφη.
νομιζω παντως οτι εεεε στην τελετη του αποχαιρετισμου ηταν σιγουρα 1500-2000 ατομα. ηταν και διαφοροι που…δεν πολυφαινοντουσαν κατω απο τα πευκα ψιλοσκορπισμενοι και αλλου.
για οσους βεβαια (οπως εγω) ειμαστε παντα στον κοσμο μας και περιμεναμε κανα…μισο εκαρομμυριο, ηταν μια απογοητευση.
αλλα η συγκινηση ηταν ετσι κι αλλιως τεραστια.
ας μην τον ξεχασουμε ποτε τον κυριο δημητρη, να μην τον ξεχασουμε ποτε, δεν θα τον ξεχασουμε ποτε. ποτε ποτε ποτε ποτε ποτε ποτε ποτε ΠΟΤΕ
δεν ξερω αν ειναι νορμαλ (και ποιος θα πει και θα κρινει τι ειναι νορμαλ), αλλα προσωπικα αυτος ο ανθρωπος μου εχει γινει εμμονη ιδεα, νιωθω μια τεραστια τρυφεροτητα, θαυμασμο και λατρεια γι αυτον και στενοχωριεμαι ανειπωτα που δεν τον γνωρισα.
ο κυριος δημητρης τα ειχε ολα στην υπερβολη (μα…υπαρχουν τετοιοι ανθρωποι??????????????): και την ευαισθησια και την αξιοπρεπεια και την αγαπη για την ελευθερια και την ευγενεια της ψυχης και το θαρρος και τη σοφια και την καλλιεργεια. κατι τετοιοι ανθρωποι ειναι υπερπολυτιμοι και δεν πρεπει να χανονται.
αυτος επελεξε ομως να κανει τη δικη του εφοδο στον ουρανο. πραγματικα δεν ξερω αν ειχε αλλη επιλογη.
να σημειωσουμε παντως, οτι η σημαια που τον συνοδευσε στο τελος ηταν η παλαιστινιακη και οχι η…greek. και μονο μια ζαβη κυριουλα ηταν που στην τελετη και στην πορεια κρατουσε γκρικ σημαιουλα και οταν καποια στιγμη πηγα και τη ρωτησα (πολυ ευγενικα) γιατι το κανει αυτο, ουρλιαζε σαν υστερικη…
τι να κανουμε…
και οπως λεει και το συνθημα που φωναχτηκε πολλες φορες δυνατα επιμονα και για ωρα και που σιγουρα και ο κυριος δημητρης θα συμφωνουσε:
«αυτο αυτο αυτο ειναι σωστο…..»
«Η πράξη του αγέρωχου 77χρονου άρχοντα, εραστή της ελευθερίας με άσβεστη την νεανική ορμή του «θα ήμουν ο δεύτερος που θα έπαιρνε ένα καλάσνικοφ», μόνο να συγκλονίσει μπορεί»
(ειναι μια ωραια φραση απο ενα σχετικο-αρθρο κειμενο στο σαιτ του πασοκοκυριου πασοκοκουλογλου)
αθανατος
για παντα
ενα ποιημα για τον κυριο δημητρη (και προκειται να γραφτουν ακομα χιλιαδες)
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1391579
αθανατος
κειμενο των μελων του επαναστατικου αγωνα για τον δημητρη χριστουλα
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1391399
πως λαμπουν, πως καινε τα ματια του στη φωτογραφια
αθανατος
τον σκοτωσαν τον κυριο δημητρη.
τον σκοτωσαν, τον δολοφονησαν.
ΑΥΤΟΙ οι ιδιοι που μας σκοτωνουν κι εμας λιγο λιγο καθε μερα απο τη στιγμη που ηρθαμε σ αυτον τον κοσμο
αθανατος
κυριε δημητρη, πιο πολυ λυπαμαι, γιατι κανεις μας, κανενας δεν ειναι ανταξιος σας. μονο οσοι ειναι στη φυλακη ειναι ανταξιοι σας.
αγαπημενε μας ηρωα κυριε δημητρη, μακαρι να ηταν αλλιως τα πραγματα και τωρα να περπατουσαμε μαζι χαρουμενα και ανεμελα σε ενα λιβαδι με κατακκοκινες παπαρουνες και μετα να καθομασταν στη σκια ενος μεγαλου δεντρου και να μας ελεγες ιστοριες απο τα παλια, διαφορες ιστοριες και διαφορα πραγματα απο αυτα που ξερεις. δε θα χορταινα να σε ακουω και να κοιταζω το χαμογελο σου.
θα νικησουμε ποτε?
το δεντρο του συνταγματος.
μετα απο τη χτεσινη βροχη, τα λουλουδια τα σημειωματα τα κερια και ολα τ αλλα θα εχουν γινει χαλια
να τα ξαναφτιαξουμε!
συντροφε δημητρη. για παντα μαζι μας
α ρε κυριε δημητρη. δεν αντεχω. και πως να σταματησω να σε σκεφτομαι
μια διευκρίνηση, ήτανε σίγουρα πάνω άπο 1000 άτομα και αυτό φάνηκε όταν κατέβηκε ο κόσμος στο δρόμο για την πορεία, όχι ότι και πάλι δεν ήταν ελάχιστοι για ένα τέτοιο γεγονός αλλά να μην υποτιμάμε και τις ίδιες μας τις δυνάμεις
συμπληρωνεται σημερα μια εβδομαδα απο τη δολοφονια του κυριου δημητρη.
δεν ξεχναμε-δε συγχωρουμε
εδω, ενα αρκετα ενδιαφερον σχετικο κειμενο:
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1391966
«πατερα, συντροφε, γεννηθηκες μ εναν πειρασμο: ν αλλαξεις τον κοσμο»
και ενα ακομα αρκετα ενδιαφερον κειμενο. ενταξει, δεν ξερω…
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1392017
Reblogged this on Η λέσχη του εργάτη.
To αρθρο αναπαραχτηκε εδω http://www.open.ypoga.net/node/1283
15 μερες χωρις τον κυριο δημητρη
δυο μηνες χωρις τον κυριο δημητρη
το τραγουδι των ισπανων για τον κυριο δημητρη
(αν και ειναι αρκετα γλυκαναλατο, ειναι συγκινητικο με καποιον παραξενο τροπο. οχι τοσο η μουσικη, κυριως οι στιχοι)
http://eagainst.com/articles/%CF%89%CE%B4%CE%AE-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%AE%CF%84%CF%81%CE%B7-%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B1-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CE%B9%CF%83%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%AF/
μια χαρα κυριε δημητρη. αυτοι που σας δολοφονησαν, τσαλαπατησαν την παρασκευη το μνημειο σας.
και αυτοι, για τους οποιους θυσιαστηκατε, εβγαλαν παλι το pasok και τη νεα δημοκρατια
παντα. ποτε