«Δεκάρικος» επικήδειος για το άσυλο

Με την συναίνεση συγγενών πρώτου βαθμού(ΠΑΣΟΚ-ΝΔ) αποσυνδέθηκε απο τη συσκευή οξυγονου που κρατούσε ζωντανες τις βασικές του λειτουργίες το Πανεπιστημιακό Ασυλο και ανακοινώθηκε και τυπικά ο θάνατος του τις πρώτες πρωινες ώρες. Οι εγκεφαλικές του λειτουργίες ειχαν υποστεί βλάβη για πρώτη φορά το 1981 και ανήκεστο βλάβη στα γεγονότα μετά τον θανατο του Καλτεζα το 1985 οταν ο Αντρέας διέταξε τα ΜΑΤ να μπουν στο Χημείο.
Απο τότε ήταν σε κώμα και συμφωνα με τον Ιατρικό Σύλλογο ήταν το μεγαλύτερο κόμμα στα στα ιατρικά χρονικά. Ηταν κόμμα ευρείας αποδοχής γιατι όλα τα κόμματα λέγαν οτι υπήρχε ενω κάποια ευαισθητα μυαλά που σπουδαζαν η ειχαν σπουδάσει ξέραν ότι δεν υπήρχε. Οι αλλοι συγγενείς που ηταν σε κόμμα λέγανε στα παιδιά ότι υπήρχε και ότι είχε γίνει για να προστατεύη την ελεύθερη διάδοση ιδεών και γνώσεων. Δεν μας εξηγησαν ποτέ γιατί η ελευθερία θέλει προστασία σε μιά δημοκρατία. Εκτός κι αν δεν έχουμε δημοκρατία…

Την αλήθεια δεν την λέμε ποτέ στα παιδιά, έτσι δεν ειπαν ότι ο μόνος λόγος που έγινε…οχι μη πάει στο πονηρό το μυαλό σας, δε λέμε ότι έγινε απο αγάπη και θέληση αλλά ούτε ότι ήταν και αποτέλεσμα σπασμένης καπότας ένα βράδυ που οι γονείς μεθυσμένοι είχαν γυρίσει απο ένα πάρτυ κι ηθελαν ενα «γρηγορο» πριν κοιμηθούνε…λέμε την πραγματικότητα. Η πραγματικότητα είναι λοιπόν ότι έγινε για να μην επαναληφθεί ένα «Πολυτεχνείο» δηλαδή για να μην ξαναμπουνε δυνάμεις καταστολής και συλλάβουν τραυματίσουν η και σκοτώσουν τα μέλη κάποιας εξέγερσης που θα κατέφευγαν εκεί. Αυτό τουλάχιστον υπονοήθηκε τα πρώτα χρόνια που μαζευόταν στις επαιτείες του Πολυτεχνείου πλημυρισμένοι απο δάκρυα και λουλουδοσκέπαστοι ανάμεσα σε σημαίες σουβλάκια και αυτοκόλλητα και εσκυβαν στο κεφάλι του Σβορώνου και αφηναν την πορδή τους χαιρετώντας τα πληθη και σκεφτόμενοι «θαμαι ο επομενος υπουργος » «θαμαι η επόμενη κυβέρνηση» «θα μπω στη Βουλή»…αναμετρώντας τα πλήθη και κάνοντας γρηγορους υπολογισμους εξαργυρωσης ψήφων.

Γρηγορα ομως κα γιαι να μαζέψουν τη λαχτάρα που πάθαν με τις καταλήψεις του 77-78 Πατρα και 79-91 πανελλαδικά που εξωκομματικές συνελεύσεις των φοιτητών κατάργησαν στους δρόμους το νομο 815 του Ράλλη, αρχισαν να αλλάζουν φρασεολογία και συνέλαβαν αυτή τη μπουρδα περι «ελευθερης διακινησης ιδεων» λες και κάποιος σε μια «δημοκρατία» μπορούσε να την περιορίσει. Ακολούθησε η πρωτη εγκεφαλική του κάκωση το βράδυ που τα ΚΝΑΤ και η ΕΣΑΚ με τον λοχαγό Μαλαμη μπηκαν ενοπλοι στο Χημείο για να χτυπήσουν φοιτητές που υλοποιούσαν αποφαση γενικης συνέλευσης και περιφρουρουσαν την κατάληψη της σχολής του. Αυτό ήταν προβα-τζενεράλε, τα ΜΑΤ ήταν λιγα μετρα πιο περα και ειχαν εντολες να μην επεμβουν, βλέπαν «αριστερούς» να χτυπάνε αριστερους ανενταχτους και αναρχικους και γέλαγαν.

Το μονιμο εγκεφαλικό ομως κτυπησε το βράδυ που ο Αντρέας εδωσε εντολή στα ΜΑΤ να μπουνε-παλι στο Χημείο-για να το εκκενώσουν απο τους φοιτητές και αναρχικους που ειχαν καταφυγει εκει διαμαρτυρομενοι για την εκτέλεση Καλτεζα. Πολλοι/ες άσχετοι/ες νοσταλγούνε τον Αντρεα αγνοώντας τον ρόλο που επαιξε στον ευνουχισμό της δημοκρατίας απο τα πρώτα της στάδια πριν αρχισει να μιλάει και να περπατάει. Απο τα περίφημα μπλέ ψηφοδέλτια που ακυρωναν την μυστικότητα της ψηφου του βουλευτή μέχρι τα σημερινά χάλια της ονομαστικής ψηφοφορίας και μετά εχουν το θράσος να κατηγορουν τον Σταλιν για αντιδημοκρατικες διαδικασίες όταν οι ιδιοι της επανεφεραν 30 χρονια μετά τον θανατό του, μεχρι την οργουελλική λογοπλασία «εθεσεν εαυτόν εκτός κόμματος» η «διολίσθηση δραχμής οχι υποτίμηση» αποδεικνύοντας τον εξουσιαστικό χαρακτήρα της γλώσσας και ότι η μόνη αποστολή της ανώτερης εκπαιδευσης για ανθρώπους που προορίζονται να ασκήσουν εξουσία είναι να πλουτίζει το λεξιλόγιο ώστε οι παλιές καταδικαστέες στη κοινή γνώμη πράξεις και πολιτικές να σερβίρονται με νέο όνομα.

Μετά ακολουθεί η μεγάλη συμπαράσταση στον εγκεφαλικά νεκρό ασθενή, οι γονείς ειχαν δουλιες (ΠΑΣΟΚ -ΝΔ) και ειχαν αφήσει τα «παιδία παίζει» την αριστερά να πηγαίνει γλειφιτζουρια στον άρρωστο να βάζει πνευματικους της ανθρώπους να του διαβάζουν παραμύθια και να στέλνει τα καλύτερα παιδιά της στους πασοκονεοδημοκράτες με προτάσεις για την ενισχυση και περιφρουρησή του. Μερικές φορές όταν πχ στα αξεχαστα και φοβερά γεγονότα του 95/96 οπου καταργηθηκε τουλάχιστον 5 φορες σε ολη την Ελλάδα ,οπου πηγαιναν πορείες περικυκλωμένες απο ΜΑΤ και η καταστολή ηταν λιγο…αλλα πολυ λιγο ..ηπιοτερη απο την μεταμνημονιακη καταστολή, εφτιαχνε η αριστερά αντιπροτάσεις και σχέδια προστασία του ασύλου…ναι τότε ήθελε προστασία αλλά οχι το άσυλο…γιατι δεν υπήρχε πλέον άσυλο. Τοτε ηθελε προστασία η κοινωνία και τα μέλη της. Ηθελε προστασία ο εργαζόμενος στο ιδιωτικό και δημοσιο τομέα. Ηθελε προστασία ο φοιτητής γιατι του διδασκαν μπαρουφες και τον έστελναν στην ανεργία. Γιατί αμα διαμαρτυρόταν τον χαρακτήριζαν αναρχικό και τον μπουζουριαζαν. Ηθελαν προστασία οι εκπαιδευτικοί γιατί είχαν αρχίσει να ξανα-γινονται στοχος ακροδεξιών. Αλλά τι σημασία έχουν τώρα όλα αυτά…τώρα και τυπικά πέθανε ο πεθαμένος και πρέπει ολοι/ες μαζι να κλάψουμε…

Στη χρυσή εποχη του μετασταλινικου σοβιετικου κινηματογράφου είχε βγεί μια ταινία με τιτλο «Στη Μοσχα δεν ταιριάζουν τα δάκρυα» Η ταινία μεσα απο την ιστορία μιας κοπέλλας που απο την επαρχια φτάνει στη Μοσχα μεσα απο συναισθηματικες και εργασιακες εμπειρίες ξεδιπλώνει ενα μοντέλο κόσμου , ζωγραφιζει ενα πορτραιτο εποχης και συστήματος που οποιος νεοφιλελευθερος κρετίνος μου ξαναπεί ότι δεν ειχαν καλλιτεχνική ελευθερία εκφρασης θα του τριψω την κυτταρίνη του φιλμ στα μουτρα…τι δεν ειχαν οι Ρωσοι και ευχομαι να μην το αποκτησουν αν και ολα ειναι πιθανά, οι Ρωσοι δεν ειχαν ανοχη σε επιφανειακες φτηνες δουλιες…η χώρα εβγαλε Ταρκόφσκι οχι Σπηλμπεργκ…θυμουμενος λοιπον αυτη τη καταπληκτική ταινία την αφιερώνω σαν επικήδειο σε εναν θεσμό που υπήρξε και λειτουργησε μονο στην φαντασια των αριστερών και που έστω και αυτή την φαντασιακή αποτυπωση θελαν παντα οι κατέχοντες και μονοπωλουντες την εξουσία να σβήσουν

«Οχι δάκρυα για το Ασυλο, γιατι στον καπιταλισμό δεν ταιριάζουν τα δάκρυα….οργη και οργάνωση για ανατροπη ταιριάζει»
Marx Factor

12 σκέψεις σχετικά με το “«Δεκάρικος» επικήδειος για το άσυλο

  1. Οργή σίγουρα… Οργάνωση??? Ερωτηματικό…

    Έχουμε «δημοκρατία»??? Διάβασες τι είπε η Διαμαντοπούλου στη συνέντευξη τύπου? Μου φάνηκε έτσι ακριβώς όπως το λες «ο εξουσιαστικός χαρακτήρας της γλώσσας»…

  2. Δεν ξέρω αν κατάλαβα καλά, αλλά τι μας νοιάζει εμάς για τη μη μυστικότητα της ψήφου των βουλευτών?
    Όσον αφορά την ονομαστική ψηφοφορία, ο Ανδρέας (*κατά στον τάφο του) τι ακριβώς έκανε γι’ αυτήν?

  3. δεν μας νιάζει αλλά ειναι αντιδημοκρατικο μετρο πανικοβλητου που φοβάται μην του λακισουν βουλευτες σε μια μυστικη ψηφοφορία…δεν μας αφορά καθολου απλά λέει πολλά για την «δημοκρατικοτητα» του Αντρέα και του «παλιου Πασοκ» που καποιοι νεωτεροι που δεν ξερουν νομιζουν οτι και καλά ζουσαμε σε παράδεισο «δημοκρατιας»

  4. το οργάνωση δεν το εννοώ με την έννοια της κομματικής οργάνωσης αλλα με την οργάνωση αγώνα ανατροπης μέσα απο χωρους δουλιας (απεργιες) και αλλους συλλογικους αγώνες με αμεσοδημοκρατικες διαδικασίες που θα εχουνε σαφη πολιτικη στοχευση

  5. έχεις δικιο χρώμα-ανέμου αλλά ξέρεις τόσα χρόνια αμα αντιδρούσαμε μονο όταν κουνιόταν φυλλο θαχαμε γινει ενα με τον καναπέ, βέβαια για αυτό μερικοι μας λένε γραφικούς, ειχαμε φτάσει λιγο πριν το ΔΝΤ αλλά και τον πρωτο μηνα, να ειμαστε 1500 ατομα σε διαδήλωση αλλά πάλι κατεβαίναμε….ειναι πικρή αλήθεια ότι στην ελλάδα ο μέσος πολιτης έχει ακόμα «λιπος» να κάψει και έχει οπωσδήποτε «παιδαγωγηθεί» τηλεοπτικά και μέσα απο το περιρρέον λαιφ στάιλ του κύκλου του να θεωρεί τα θέματα «ελευθεριών» περιττή πολυτέλεια για να ασχοληθεί και τον απασχολούνε μόνο τα βραχυπρόθεσμα οικονομικά αιτήματα και τα ψωνια…..τα φύλλα δυστυχώς αμα δεν τα κουνά ο άνεμος πρέπει να τα κουνήσουμε εμεις κουνωντας το δεντρο που τα στηρίζει…πως? εχω κάποια κολλήματα με απεργίες διαδηλωσεις καταλήψεις αλλά ειμαι ανοικτος και σε άλλες προτάσεις…επισης μπορώ να περιμένω να εξαθλιωθεί παραπερα το επαναστατικο υποκείμενο γραφοντας αρθράκια και χτυπώντας πόρτες μεχρι καποια να ανοιξει…:)

    • Αυτό το κόλλημα με διαδηλώσεις και καταλήψεις πολύ μου αρέσει. Για απεργίες τώρα… ποια ακριβώς συνδικάτα θα τις οργανώσουν;

      Μάλλον ο πολύς κόσμος δεν έχει πάρει ακόμη χαμπάρι τι ακριβώς γίνεται. Πολύ αισιόδοξο είναι να σκεφτώ ότι άμα χαμπαριάσουν κλπ. κλπ.? Μου περιέγραψαν φάση Τετάρτη απόγευμα στο ΙΚΕΑ (αεροδρόμιο) όπου χρειάστηκαν 45 λεπτά για να πληρώσουν στο ταμείο. Τόσο κόσμο είχε και όλοι ψώνιζαν πάνω από 200 ευρώ. Έχει χαμπαριάσει ο πολύς κόσμος? Δε νομίζω. [ Και αυτοί που τα έχουν δε θα έτρεχαν φυσικά στο ΙΚΕΑ.]

  6. Εδω επιτελους καταργειται το ασυλο οπως σε ολο τον κοσμο, και εσεις ασχολειστε με ‘οργανωσεις’, ‘κινηματα’, και λοιπες χαζομαρες…. τι να πεις…… κακομοιροι ανθρωποι……

  7. οπως σ’ολο τον κόσμο? οπως πχ στη Χιλή? ο,τι νάναι ο τυπος…η οπως προπερσι σε Γερμανία Γαλλία…ολος ο κόσμος πλέον ζητά δωρεάν και καλή δημοσια παιδεία…ο,τι αφήνουμε το πιάνει ο υπολοιπος κόσμος, και συ εχεις μεινει στην τηλεβλάκωση του μεσου ελληναρά…..κάτσε εκει..στοκους δεν θελει κανένας μονο το συστημα

  8. Πανεπιστήμια σε κρίση και οι κροίσοι

    Στις μέρες μας βιώνουμε ένα από τα μεγαλύτερα κοινωνικά πειράματα εις βάρος των ζωών μας. Σε μία εποχή βαθειάς οικονομικής ύφεσης όπου έχουν καταστρατηγηθεί τα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα, και ιδιωτικοποιούνται τα πάντα, αναμενόμενο ήταν ότι σειρά θα είχε η ανώτατη εκπαίδευση, η οποία εδώ και χρόνια ήτανε στο στόχαστρο του κράτους και του κεφαλαίου. Η δρομολόγηση της ιδιωτικοποίησης της ανώτατης εκπαίδευσης που συντελείται με το νόμο Διαμαντοπούλου, είναι μία μετεξέλιξη του νόμου Γιαννάκου και των επιταγών της συνθήκης της Μπολόνια.

    Στα πλαίσια των επιταγών του μνημονίου, η χρηματοδότηση των ανωτάτων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων(ΑΕΙ, ΤΕΙ) έχει μειωθεί αισθητά κάτι το οποίο δημιουργεί πολλά προβλήματα στη λειτουργία αυτών(ακόμα και με κίνδυνο να κλείσουν τμήματα). Το «Νέο» πανεπιστήμιο είναι κομμένο και ραμμένο στις ανάγκες της ελεύθερης αγοράς και όχι στων δικών μας αναγκών. Οι ανάγκες αυτές επιτάσσουν την εύρεση πόρων χρηματοδότησης των ιδρυμάτων από ιδιώτες, επιχειρήσεις, κτλ. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να αποκλείεται η πρόσβαση των χαμηλών κοινωνικών στρωμάτων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Επίσης καθορίζεται η κατεύθυνση των προγραμμάτων σπουδών(τα οποία προσαρμόζονται στις ανάγκες της αγοράς) τα οποία πλέον θα παράγουν υπερεξειδικευμένους εργάτες και όχι επιστήμονες. Τέλος, η ακαδημαϊκή έρευνα θα χειραγωγείται από πάσης φύσεως οικονομικά και επιχειρηματικά συμφέροντα που αυτό συνεπάγεται ότι «μη παραγωγικά» τμήματα(ανθρωπιστικές, κοινωνικές σχολές κτλ) θα απειλούνται με κλείσιμο.
    Όπως ήταν φυσικό στο «Νέο» πανεπιστήμιο το άσυλο αποτελεί ένα αγκάθι για την εξουσία.

    Το πανεπιστημιακό άσυλο αποτελεί βάση κοινωνικών αγώνων και πεδίο ζύμωσης ριζοσπαστικών ιδεών και υποκειμένων. Σε ένα κόσμο παντοκρατορίας των αγορών, φωνές και κύτταρα που μπορούν να τις αποσταθεροποιήσουνε φιμώνονται και καταστέλλονται. Στο πλαίσιο της γενικευμένης καταστολής όλων των αιρετικών φωνών και της ικανοποίησης ενός συντηρητικού κομματιού της κοινωνίας(όλων αυτών που είναι εγκλωβισμένοι στη μιζέρια της καθημερινότητάς τους), το άσυλο παύει να υφίσταται.

    Τον τελευταίο καιρό τα αστικά ΜΜΕ προσπάθησαν να στρέψουν την όλη κουβέντα και το ενδιαφέρον στη νέα μορφή που παίρνει η διοίκηση των πανεπιστημίων. Για εμάς δεν υφίσταται το ψευτοδίλημμα πρύτανης ή manager, για εμάς υφίσταται ένα πανεπιστήμιο το οποίο θα αυτοδιοικείται από τους εμπλεκόμενους χωρίς ιεραρχική δόμηση. Προφανώς απορρίπτουμε το μοντέλο της συνδιαλλαγής ανάμεσα στους φοιτητές των κομματικών παραμάγαζων στα ιδρύματα(που αισθανόμενοι την καρέκλα τους να τρίζει σπεύδουν να δηλώσουν την υποκριτική εναντίωση τους στο νομοσχέδιο) και των καθηγητών, και προτάσσουμε ανοιχτές γενικές συνελεύσεις φοιτητών-καθηγητών.

    Αυτός ο αγώνας ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του πανεπιστημίου είναι αγώνας όλης της κοινωνίας γιατί είτε άμεσα είτε έμμεσα είμαστε εμπλεκόμενοι. Όλες οι κοινωνικές ομάδες θα πρέπει να σταθούν αλληλέγγυες στους φοιτητές με όποιο τρόπο μπορούνε. Νίκη των φοιτητών(ή οποιασδήποτε άλλης ομάδας) είναι νίκη όλων μας και αποτελεί παράδειγμα για συνέχιση των κοινωνικών αγώνων. Στο δρόμο των διαδηλωτών των «καλών πανεπιστημίων» της Αγγλίας, της Ιταλίας και της Γαλλίας να βαδίσουμε και εμείς. Ας γίνουμε επιτέλους «Ευρώπη».

    Κυριακή 28/8/2011 στις 21:00, Μέρες Αργίας στο Αυτόνομο Ραδιόφωνο Ιωαννίνων με θέμα το νόμο για την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Ακούστε μας και παρέμβετε ζωντανά στο http://radio-i.org

    Πρωτοβουλία φοιτητών από την Ε.Σ.Ε. Ιωαννίνων

  9. μπράβο στους γιαννιώτες εξαιρετικη ανακοινωση ….και η ΕΣΕ Ιωαννίνων έχει παράδοση πολιτικών παρεμβάσεων με νοημα

Σχολιάστε