Φωτεινές διαδρομές

Τις τελευταίες μέρες έκανα ακριβώς αυτό: προσπαθούσα να περνάω όσο περισσότερες ώρες μπορούσα στον ήλιο. Είχε ήλιο εδώ που ζω τις τελευταίες 4-5 μέρες και το χάρηκα απίστευτα. Βρέχει αρκετά σπάνια εδώ… Έχω ακούσει συχνά τους κατοίκους να μονολογούν με γκρίνια: «Στον καταραμένο τόπο δεν βρέχει ποτέ»… Κι όντως, πριν μερικές μέρες μου έλεγε ο Γ. ότι αν και ήταν «χρονιά λαδιού», η «λαδιά» ήταν τελικά λιγοστή φέτος κι ότι, επίσης, για πρώτη φορά στα χρονικά ξέμειναν από ντομάτες (καλλιεργούν οι ίδιοι για προσωπική τους χρήση & απόλαυση) κιόλας από τα τέλη Αυγούστου κι αναγκάστηκαν ν΄αγοράσουν, πράγμα που δεν είχε ξανασυμβεί… Κι όλα αυτά λόγω καιρού & παρατεταμένης ανομβρίας που δεν ευνόησε τις σοδειές… 

Φχαριστήθηκα ήλιο τις τελευταίες μέρες… Είχα χρόνια να το κάνω αυτό… Χειμώνα ειδικά σπάνια… Όταν, όμως, βρεθείς στη φύση, αντιλαμβάνεσαι διαφορετικά το καθετί. Πέρασα πάρα πολλές ώρες στον ήλιο, ακούγοντας τα πουλάκια να κελαηδούν στα δέντρα, παρατηρώντας τα μέχρι να κουρνιάσουν, χαζεύοντας τα βουνά, παρέα με το γάτο μου -ένα αλητάκι που περιμάζεψα τις τελευταίες μέρες… στην αρχή τον έδιωχνα, αλλά ο μικρός μου την έπεφτε συστηματικά & ήταν χαδιάρης και πολύ υπομονετικός μαζί μου, μιας και δεν πολυγουστάρω τις δεσμεύσεις, κάθε τύπου (εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων), και τελικά κατάφερε να με πείσει ότι ήταν καλή παρεούλα κι όντως έτσι αποδείχτηκε…- , τον καυτό καφέ μου, τα στριφτά μου και κάτι κομμάτια του Charlie Zaa (Κολομβία) που συνηθίζαμε ν΄ακούμε στην Αβάνα με τους κολλητούς/ες εκεί (τότε τα ψιλοκοροιδεύαμε λίγο ως γλυκανάλατα… τώρα τα ξανάκουγα με νοσταλγία…), αλλά και μουσικές κι από άλλους Κολομβιανούς (κάποιοι απ΄αυτούς ζουν στο Μεξικό ή τις ΗΠΑ), τον Αλμπέρτο Μπάρρος (=»Ο Τιτάνας της Σάλσα»), την Λους Ελένα, τον Ντάννυ Φράνκ, τους Σονόρα Ντιναμίτα, αλλά και Κουβανούς ή Πουερτορικένιους, κλασικά πια κομμάτια της λάτιν μουσικής σκηνής, μουσικές γεμάτες ρομαντισμό, αλλά κι έντονο αισθησιασμό, που με κάνουν και βάζω τα γέλια όταν -αναλογιζόμενος τι λένε τα κομμάτια αυτά με τις ποιοτικές τζαζίστικες εκτελέσεις ή τις ρομαντικές μουσικές- σκέφτομαι Ελληνίδες ή Βορειοευρωπαίες αιθέριες υπάρξεις (που δεν καταλαβαίνουν γρι ισπανικά…) να τα χορεύουν γοητευμένες & αμέριμνες, συνοδεία καυτών Λατίνων, ενώ ο τραγουδιστής τραγουδάει με νόημα «καταβρόχθισέ με άλλη μία φορά»… 

Τώρα, λοιπόν, που έτυχε να πέσει στα χέρια μου το ακόλουθο άρθρο, πραγματικά συνειδητοποίησα ότι ναι, όντως, αυτές οι παρατεταμένες & επίμονες παραμονές μου των τελευταίων ημερών στον ήλιο με χαλάρωσαν απίστευτα, με ξεκαθάρισαν, με ξελαμπικάρισαν & μ΄έκαναν αληθινά να νιώθω πιο δυνατός, τόσο σε ψυχικό, όσο και σε σωματικό επίπεδο. Το συνιστώ με την πρώτη ευκαιρία. 

Λίγο υπομονή και σε λίγες μέρες και πάλι ο ήλιος θα λάμπει! Μην παραλείψετε να χαρείτε την ευκαιρία! Θα με θυμηθείτε. Αράχτε στον ήλιο και απολαύστε τον. Για ώρες. Και βαρέστε ατέλειωτες ζεστές ντάγκλες, όπως εγώ κι ο γάτος μου. Είναι τσάμπα κι από τις λίγες απολαύσεις που μας έχουν απομείνει. Τρώμε που τρώμε τα «πακέτα» από την αιώνια βρωμιά της (σιχαμερής & μόνιμα ξεπουλημένης στα ξένα συμφέροντα, είτε ιδιωτικά, είτε κρατών, είτε πολυεθνικών) πολιτικής στη χώρα… ας απολαύσουμε τουλάχιστον τα ελάχιστα που έχει να μας προσφέρει ο τόπος, μιας και η φύση του -για πολλούς & διάφορους λόγους- σύμφωνα με πολύ κόσμο απ΄όλη την υφήλιο, είναι από τους ομορφότερους στον Κόσμο… Ευχή & Κατάρα μαζί, για όσους ζούμε σ΄αυτό τον τόπο…

ΒΜΡ

*

Φωτεινές διαδρομές…

Δημοσιεύτηκε από: Φιλονόη – arxisame.gr on: 13 Δεκεμβρίου 2016 In: «εἰς τὰ ἐνδότερα»

(δίνω λινκ, γιατί είναι σε πολυτονικό και δεν μου περνάει καλά τους χαρακτήρες)

κλικ στην εικόνα >

*

απλό & αληθινό…

πόσο όμορφα είναι τα απλά & αληθινά…

*

.

.

.

.

.

.

.