ΠΡΟΣ ΤΗ ΛΑΪΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ: ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΕΦΕΥΡΕΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ (του Γιάννη Φωτιάδη)

(Σαβ. 22/8/15 – 16:12)

Tου ΓΙΑΝΝΗ ΦΩΤΙΑΔΗ*- από iskra.gr

Η ΑΝΑΓΚΗ ΕΠΑΝΕΦΕΥΡΕΣΗΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Πολλοί ελπίζουμε ότι η Λαϊκή Ενότητα θα μπορέσει να γίνει η αφορμή και ένα μέσο που χρειάζεται η χώρα ώστε να εξαπολυθεί μια μεγάλη ανατρεπτική κοινωνική δημιουργικότητα που θα αλλάξει τα περισσότερα. Αυτό φαίνεται υπερφίαλο, αλλά στην πραγματικότητα νομίζω ότι δεν είναι. Γιατί, αφενός μεν είναι δεδομένη η απέχθεια των πολιτών προς την κατεστημένη τάξη πραγμάτων σε όλους τους τομείς. Αφετέρου, η περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ έδειξε στους πολίτες ότι η κοινωνική αλλαγή δεν μπορεί να συμβεί παρά μόνο μέσα από ρήξεις και όχι με συνθηκολογήσεις. Και τελικά, το δημοψήφισμα της 5^ης Ιουλίου έδειξε, κατά τη γνώμη μου, ότι, σε μεγάλο βαθμό, αυτή η απέχθεια των πολιτών συνοδοιπορεί πλέον με την διάθεση για ρήξη.

Σε ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο του (ΝΑ ΥΠΕΡΒΟΥΜΕ ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΥ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ) ο Α. Ζαφείρης, υποστηρίζει το αυτονόητο και σημαντικό: «Σε μια εποχή που ο κύκλος κλείνει οριστικά δεν αρκεί μία απάντηση για τα μεγάλα ΟΧΙ αλλά και για τα μεγάλα ΝΑΙ». Δεν αρκεί δηλαδή να είμαστε μια συνεπής αντιμνημονιακή δύναμη, αλλά πρέπει να γίνουμε μια δύναμη οραματική που θα εμπνεύσει και θα συναρπάσει τους πολίτες με τις σκέψεις και τις προτάσεις της. Ακόμη καλύτερα: Που θα δημιουργήσει τον απαραίτητο χώρο στους πολίτες ώστε οι ίδιοι να δημιουργούν συναρπαστικές σκέψεις και προτάσεις και να μην έχουν ανάγκη εξειδικευμένες πολιτικές και κοινωνικές πρωτοπορείες.

 

Ναι, πρέπει να γίνουμε κοινωνικά δημιουργικοί, όπως η αριστερά έχει ξεχάσει ή δεν μπορεί πλέον να είναι. Δεν θα μπω στην συζήτηση που υπονοεί αυτή η τελευταία πρόταση. Θέλω, απλώς, σε αυτό το κείμενο να αναφερθώ σε ένα σημαντικό τομέα, όπου πρέπει να εξαπολυθεί η κοινωνική μας δημιουργικότητα: Στον τομέα των πολιτικών θεσμών. Στον τομέα δηλαδή της δημοκρατίας.

Δημοκρατία δεν έχουμε. Αυτό που έχουμε είναι ένα πολίτευμα που διαφεντεύουν στενές ηγετικές ομάδες ολιγαρχίας, καταρχήν και κυρίαρχα, γύρω από τον εκάστοτε πρωθυπουργό και κατά δεύτερον γύρω από τους αρχηγούς των κομμάτων. Οι ολιγάρχες αυτοί της πολιτικής εξουσίας με μοιραίο τρόποδιαπλέκονται κάθε φορά με οικονομικούς ολιγάρχες και οικονομικά συμφέροντα. Αν αυτό είναι αυτή τη στιγμή η παγκόσμια τάση των «δυτικών δημοκρατιών», επιπλέον, για περιπτώσεις όπως η ελληνική, έχουμε την κυρίαρχη πολιτική ολιγαρχική ομάδα να είναι ο τοποτηρητής ουσιαστικά μιας αποικιακής πολιτικής ολιγαρχικής δύναμης εκτός εθνικών συνόρων,

Στην συνέντευξη τύπου του προέδρου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της «Λαϊκής Ενότητας» (21/8), οΠαναγιώτης Λαφαζάνης αναφέρθηκε εμφατικά στην ανάγκη «παραγωγικής ανασυγκρότησης» της χώρας. Αυτό δεν φτάνει. Ή για να το πούμε διαφορετικά, «παραγωγική ανασυγκρότηση» χωρίς «δημοκρατική ανασυγκρότηση» δεν γίνεται. Και, μάλλον, ο όρος «δημοκρατική ανασυγκρότηση» είναι λανθασμένος. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι τόσο ριζικό ώστε να μιλάμε για την ανάγκη μιας επανεφεύρεσης της δημοκρατίας.

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΕΠΑΝΕΦΕΥΡΕΣΗΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Πολλοί, ανάμεσα τους και η πλειοψηφία της Αριστεράς, θέλησαν να δουν στο Κίνημα των Πλατειώνμόνο την σφοδρή αντιμνημονιακή του πλευρά. Αντίθετα, υποβάθμισαν ή καθαρά αποσιώπησαν την σφοδρή αντίθεση του στο πολιτικό σύστημα. Ήταν τέτοια η αντίθεση των πολιτών που συμμετείχαν στο Κίνημα των Πλατειών στο πολιτικό σύστημα, ώστε στις συνελεύσεις ψήφιζαν την απαγόρευση της συμμετοχής των κομμάτων στις Πλατείες και ταυτόχρονα ζητούσαν σαν συνταγματικό μέτρο την κατάργηση των κομμάτων σαν ολιγαρχικών μηχανισμών και την θέσπιση παντού μηχανισμών άμεσης δημοκρατίας. Οι προτάσεις που καταθέτω παρακάτω ήταν προτάσεις που ακούστηκαν στις πλατείες της χώρας μας και που τις κρίνω σαν πραγματοποιήσιμες και ρεαλιστικές, εφόσον υπάρχει πραγματικά η πολιτική βούληση για ένα πολίτευμα Πραγματικής Δημοκρατίας και όχι διαφόρων τύπων ολιγαρχικής δημοκρατίας.

– Δυνατότητα πρόκλησης δεσμευτικών δημοψηφισμάτων από τους ίδιους τους πολίτες.

Θα ήθελα να καταθέσω ταυτόχρονα όμως και μια διορθωτική θεσμική δυνατότητα. Επειδή οι πολίτες δεν είναι ούτε καλοί ούτε κακοί και επειδή υπάρχουν κοινωνικές φάσεις μαζικής παραφοράς, η γνώμη μου είναι ότι θα έπρεπε να υπάρχει ένα Συνταγματικό Δικαστήριο, αποτελούμενο από επαγγελματίες δικαστές, αλλά και από λαϊκούς κληρωμένους δικαστές, όπου αυστηρά και μόνο σε περιπτώσεις όπου το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος οδηγεί σε παραβιάσεις θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, θα δίνεται η δυνατότητα επανάληψης της συζήτησης και του δημοψηφίσματος.

– Μηχανισμός ανάκλησης αντιπροσώπων, οποιουδήποτε τύπου, οποιαδήποτε στιγμή. Είτε οι αντιπρόσωποι αυτοί είναι βουλευτές, είτε της τοπικής και περιφερειακής αυτοδιοίκησης, είτε συνδικαλιστές, κλπ.

Αν υπάρχει τέτοιος μηχανισμός, για παράδειγμα, οι βουλευτές, θα το σκέφτονται πολύ περισσότερο πριν πετάξουν στο καλάθι των αχρήστων τις προεκλογικές τους δεσμεύσεις. Αλλά ακόμη και αν το κάνουν θα υπάρχει δημοκρατικός μηχανισμός ανάκλησης τους.

– Κλήρωση αντιπροσώπων, μεταξύ όλων των πολιτών, σε ποσοστό τουλάχιστον 15% του συνολικού αριθμού τους (των αντιπροσώπων).

Έτσι, θα μπορούν όλοι οι πολίτες να συμμετάσχουν στην άσκηση εξουσίας, ακόμη και οι πιο αποκλεισμένοι από τα διάφορα δίκτυα εξουσίας.

– Απευθείας μετάδοση όλων των σημαντικών συναντήσεων θεσμικών παραγόντων, π.χ. υπουργικών συμβουλίων, εθνικών συμβουλίων κορυφής κλπ.

– Όλες οι τηλεοπτικές ενημερωτικές εκπομπές παντός τύπου διεξάγονται από δημοσιογράφους που προκύπτουν κατόπιν κλήρωσης και για περιορισμένο διάστημα ενός χρόνου, μέσα από ένα μεγάλο σώμα δημοσιογράφων. Επιπλέον, ερευνάται και η ταυτόχρονη ύπαρξη επιτροπών πολιτών που εξασφαλίζουν τους στοιχειώδεις όρους πλουραλισμού και ελευθερίας. Τέλος δίνεται η δυνατότητα σε αποκλεισμένες πολιτικές και κοινωνικές ομάδες να παρουσιάζουν τις απόψεις τους από τα ΜΜΕ.

ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΛΑΪΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ

Η πρόταση μου αυτή, πρόταση ουσιαστικά του πνεύματος και του γράμματος των Πλατειών, της οποίας απλός κομιστής είμαι, απευθύνεται προς την Λαϊκή Ενότητα. Για να συνδέσει το τελευταίο μεγάλο κίνημα της χώρας μας με έναν νέο φορέα που καθαρά δηλώνει ότι υποστηρίζει τα κινήματα και την αναγέννηση τους. Είναι ανάγκη όμως να υπερβούμε τις γενικόλογες και αμήχανες θέσεις περί δημοκρατίας. Η Λαϊκή Ενότητα πρέπει ξεκάθαρα να διατυπώσει τις θέσεις της για μια διαφορετική δημοκρατία, εφόσον διαφωνεί με την παρούσα «δημοκρατία», κάτι που όλες οι δηλώσεις στελεχών της, ασυμβίβαστα, αυτό λένε.

Ο Παν. Λαφαζάνης στη συνέντευξη του, στην οποία ήδη αναφέρθηκα, δήλωσε:

«Για εμάς, αυτή η προεκλογική περίοδος θα είναι μια περίοδος που ταυτόχρονα θα επεξεργαζόμαστε, θα προεκτείνουμε και θα εμπλουτίζουμε τις ήδη επεξεργασμένες θέσεις μας και θα καταθέτουμε συνεχώς τις προτάσεις μας. Είμαστε Λαϊκή Ενότητα των εναλλακτικών προτάσεων, της εναλλακτικής λογικής, της εναλλακτικής προοπτικής της χωράς. Αυτήν την εναλλακτική θέλουμε να την τεκμηριώνουμε πιο ουσιαστικά και πιο αποτελεσματικά και πιο παραστατικά για το λαό»

Κομίζω λοιπόν τις παραπάνω προτάσεις προς την Λαϊκή Ενότητα, στα πλαίσια ακριβώς του αναγκαίου αυτού καλέσματος για συνεχή διαμόρφωση και κατάθεση προτάσεων. Πρέπει να δείξουμε μια μεγάλη δημιουργικότητα.

Στο φυσιολογικό ερώτημα ποιος και ποιο σώμα θα κρίνει τις προτάσεις που διατυπώνονται στα πλαίσια της Λαϊκής Ενότητας, εδώ ουσιαστικά ανοίγει ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο, για το οποίο θα μου επιτρέψετε να κομίσω προτάσεις σε επόμενο κείμενο.

Σάββατο 22 Αυγούστου 2015

Πηγή: Tου ΓΙΑΝΝΗ ΦΩΤΙΑΔΗ*- από iskra.gr

.