Ευχή για τον σύντροφο Βαγγέλη…

Σύντροφε ζεις . . .

Είσαι Σύντροφος,  γιατί

Αγωνίστηκες στη πρώτη γραμμή ενάντια στο Κράτος που καταστέλλει, δολοφονεί, εξαθλιώνει, ενάντια στη Τρόικα και το ΔΝΤ που επιβάλλουν γενοκτονία στο λαό και μειώνουν κάθε χρόνο το προσδόκιμο ζωής του, ενάντια στους ντόπιους Υποστηρικτές τους, είτε αυτοί λέγονται πολιτικά κόμματα, είτε λέγονται μαυραγορίτες, πραιτοριανοί του καθεστώτος, ρουφιάνοι, γενίτσαροι του νεοφιλελευθερισμού,  είτε λέγονται αντικοινωνικοί μηδενιστές, είτε λέγονται ιδιοτελείς αριστεριστές που προσπάθησαν να μετατρέψουν τις λαϊκές συνελεύσεις σε μαγαζάκια επιρροής τους και σε φιλανθρωπικά ιδρύματα χωρίς πολιτικό στόχο, ενώ ταυτόχρονα ήταν οργανωμένοι σε κόμματα που συμμετέχουν στο κοινοβούλιο ή προσπαθούν να εισέλθουν σε αυτό.

Σε λέω σύντροφο χωρίς να σε ξέρω προσωπικά,

Σε κρίνω από τις πράξεις σου:

Χωρίς παρωπίδες συνδέθηκες με τον απλό κόσμο και ένωσες την ιδεολογία σου με άλλες ιδεολογίες, στη λαϊκή συνέλευση της γειτονιάς σου.

Δεν έμεινες μόνο στα λόγια πουλώντας επαναστατική κουλτούρα, αλλά πολέμησες στην πρώτη γραμμή στο σύνταγμα, πλάι στις εκατοντάδες χιλιάδες λαού.

Μετέτρεψες το επάγγελμά σου σε λειτούργημα, επανασυνδέοντας κομμένα ρεύματα σε πολίτες Και η αλληλεγγύη σου δεν είχε άρωμα φιλανθρωπίας, ούτε άρωμα δήθεν Μ.Κ.Ο. Το έκανες συντροφικά μέσω της λαϊκής συνέλευσης, φέρνοντας ανθρώπους σε επαφή με τα προτάγματα και τις αξίες των συνελεύσεων αυτών.

Δεν έδειξες ελιτισμό απέναντι στο λαό, χρησιμοποιώντας αριστερίστικες κορώνες, αλλά συνδιαλέχθηκες μαζί του, κατανοώντας τις αδυναμίες του,

Δεν έφυγες προς το εξωτερικό αναζητώντας ατομική λύση, και ελπίζοντας να μην έρθει και εκεί η ίδια λαίλαπα, αλλά αγωνίστηκες στον τόπο σου, απέναντι σε αυτούς που ήθελαν να σε κάνουν δούλο.

Εύχομαι λοιπόν να πάθουν οι φονιάδες σου αυτό που τους αξίζει. Και οι φονιάδες σου δεν είναι το σύστημα ή ο καπιταλισμός γενικά και αόριστα, αλλά συγκεκριμένα πρόσωπα που υλοποιούν ή στηρίζουν τη συγκεκριμένη πολιτική.

Και εύχομαι να το πάθουν από το θεσμό που τόσο αγάπησες και βοήθησες να ξεκινήσει, τις Λαϊκές Συνελεύσεις Γειτονιών. Ελπίζω οι λαϊκές συνελεύσεις να καταφέρουν να εντοπίσουν τι της κρατάει περιορισμένες σήμερα, και εάν είναι τμήμα του σώματός τους να το αποβάλλουν. Εάν δε, είναι κάτι στην ίδια τους τη συμπεριφορά, να το βελτιώσουν. Και έτσι να καταφέρουν να μαζικοποιηθούν, να ομοσπονδιοποιηθούν, να τιμωρήσουν όλους τους διαπλεκόμενους κύκλους εξουσίας και να απελευθερώσουν το λαό από το σύγχρονο ολοκληρωτισμό των μνημονίων, των ΜΜΕ και των εταιριών.

Αυτή θα ήταν η μεγαλύτερη τιμή στη μνήμη σου και εύχομαι ολόψυχα να γίνει.

Β.Π., πρώην μέλος λαϊκών συνελεύσεων Πάτρας

https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1453492

τη 29 Γενάρη 2013 ξημερώματα. Ο σύντροφος Βαγγέλης Σταμούλιας, 33 χρόνων, «έφυγε» από κοντά μας. Η ζοφερή πραγματικότητα που βιώνουμε αποδιοργανώνει τις ζωές μας, τα συναισθήματά μας, την καθημερινότητά μας. Αυτό το πλαίσιο ζωής οδήγησε σήμερα το δικό μας Βαγγέλη στην αυτοκτονία.

Ηθικός αυτουργός αυτής της απώλειας είναι η πολιτική πραγματικότητα. Η ανασφάλεια, τα κοινωνικά αδιέξοδα, η εσωστρέφεια, η μοναξιά. Ο κοινωνικός κανιβαλισμός που παράγεται από τις πολιτικές των κυρίαρχων ελίτ.
Ο Βαγγέλης ήταν ένας άνθρωπος με ιστορία στους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες. Με πάθος για ζωή, με αξιοπρέπεια. Ήταν αυτός που έδωσε το έναυσμα για την εκκίνηση της Λαϊκής μας Συνέλευσης. Το πρώτο κάλεσμα, το Μάη του 2010 από το βήμα της πλατείας Συντάγματος, που έδωσε ζωή στο κοινό μας εγχείρημα, που κρατάει ακόμα. Πρωτοστατούσε πάντα στις δράσεις μας και στήριζε όλα τα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα.
Ένας άνθρωπος που βίωσε την κρατική καταστολή στο πετσί του, με τη σύλληψή του σε μία από τις μεγάλες αντιμνημονιακές κινητοποιήσεις. Αυτή της 23ης Φλεβάρη του 2011. Παρόλα αυτά δεν έκανε πίσω σ’ αυτά που διεκδικούσε από τη ζωή.
Ένας γλυκός, ζεστός και σεμνός άνθρωπος, ανιδιοτελής, αλληλλέγγυος, με αγάπη για τη ζωή, την ελευθερία, την ισότητα, την αξιοπρέπεια.
Ήταν η ήρεμη δύναμη ανάμεσά μας και η παρουσία του αποφασιστική. Θα είναι πάντα κοντά μας στους αγώνες, στους δρόμους, στις μάχες μας.

9 σκέψεις σχετικά με το “Ευχή για τον σύντροφο Βαγγέλη…

  1. Ευχή για το μέλλον: Ας καταργηθούν τα συρματοπλέγματα -αν όχι τα σύνορα του εγώ κάποτε- ανάμεσα στα μέλη των συνελεύσεων…Η ατομική ιστορία του κάθε ένα και ο προσωπικός του αγώνας εινια πιο σημαντικός και πιο ώριμα πολιτικοποιημένος λόγοςς απο οπιαδήποτε κομματική προκατασκευασμένη ιδεολογική τοποθέτηση απέναντι στη κρίση…Το κανένας μόνος του στην κρίση δεν πρέπει να παραμείνει σαν σύνθημα αλλά να πάρει σάρκα και οστά πρώτα ανάμεσα στα μελη των λαϊκών συνελεύσεων! Κάτι που απο την προσωπική μου εμπειρία σχεδόν απαγορεύεται και δεν υπαγορεύεται δίνοντας προτεραιότητα σαφώς στους στόχους της «κομματικού τρόπου» λειτουργίας της συνέλευσης! Ο καθείς κουβαλώντας το μικροαστικό κλουβί του, απο την κομματική οργάνωση ατη συνέλευση ….Κι ύστερα απορούν οι φιλόσοφοι και αναλώνονται στο γιατί δεν αλλάζει ο κόσμος; και του ρίχνουν και την ευθύνη!

    Και είπε ο Κύριος, πηγαίνετε τώρα να διδάξετε όσα σας έμαθα στα σδέρφια σας που θα γίνουν κι αυτοί μαθητές μου και θα διαόσουν τις ιδέες μας. Ενας απο τους δώδεκα αποστόλους ρώτησε: Και πως θα αναγνωριζόμαστε μεταξύ μας (χωρίς κανένα σύμβολο που να λέει αναρχικός, χωρίς καμμία κομματική ταυτότητα που να λέει αριστερός, αντιεξουσιαστής, αντικαπιταλιστής) …
    Κι εκείνος τους είπε, δε χρειάζεται να δηλώνετε ποιοί είστε , σε ποιά φυλή ανήκετε, απο ποιά χώρα κατάγεστε, θα αναγνωρίζετε αμέσως τους μαθητές σε όλη τη γή απο την Αγάπη ανάμεσά σας» Κι ύστερα ήρθε η οργάνωση της χριστιανικής θρησκείας…

    Θα αφιερώσω στη μνήμη του συναγωνιστή Βαγγέλη , που θα φωτίζει σαν αστέρι τον δρόμο σε μαύρο ουρανό, τα λόγια του παρακάτω μελωποιημένου τραγουδιούαπο ενα άλλον επίσης αξιομνημόνευτο αγωνιστή της ζωής και συνοδοιπόρο του στα μονοπατια του οράματος για μια κοινωνία αλληλεγγύης:
    Συρματοπλέγματα αναμεσά μας,
    φαντάρε που `σε αντικρύ.
    Αύριο θα `μαστε νεκροί,
    αύριο θα `μαστε νεκροί,
    μια τρύπα στα πουκαμισά μας.

    Συρματοπλέγματα και στις καρδιές μας,
    όπως τα γένια μας σκληρά.
    Ηρθ’ η δική σου η σειρά,
    ηρθ’ η δική σου η σειρά,
    ρίξε να κάψεις τις σοδειές μας.

    Συρματοπλέγματα και οι ψαλίδες,
    κόβουν μονάχα το χαρτί.
    Φυλάξου θα `χουμε γιορτή,
    φυλάξου θα `χουμε γιορτή,
    ανάψαν οι φωτοβολίδες.

  2. Δεν ήξερα οτι ήμουν ανθρώπινη , πριν μου το πούνε οι άλλοι!!!
    Στις συναλλαγές μου με τους «πελάτες» του ΙΚΑ ανθρώπους, νέους, ενήλικες, μεσήλικες, υπέργηρους ήμουν ο εαυτός μου…κι οταν κανενας απο την τελευταία ομάδα καθόταν λίγο παραπάνω για να ρωτήσει κάτι…καταλάβαινα οτι ήθελε να ζεστάνει το κοκκαλάκι του στη ζέστη του γραφείου… Τότε ο προϊστάμενος της Διεύθυνσης ωρίονταν και οι υφισταμένες μου, διαμαρτύρονταν γιατί «τους έφερνα μέσα»!! Κι εκείνοι που με γνώριζαν απο κοντά μου λέγανε με απορία μας πως μας φέρεσε έτσι ευγενικά και μας δέχεσαι, δεν φοβάσαι οτι θα σε διώξουν…πρώτη φορά μας φέρονται ανθρώπινα! Μας σέβονται, μας εξυπηρετούν , μας συμβουλεύουν τι πρέπι να κάνουμε για να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας. Άλλοι μου λέγανε μή μιλάς, κινδυνεύεις! Άλλοι λέγανε 20 χρόνια έχομαι σε αυτό το ΙΚΑ και ποτέ δεν ένιωσα σαν πολίτης αυτής της χώρας, πρώτη φορά νιώθουμε την ανθρωπιά και τη ζεστασιά που έπρεπε να υπάρχει σε τέτοιες κοινωνικές υπηρεσίες. Ερχόμασταν με μαγκωμένη την καρδιά, και με σκυμμένο το κεφάλι για να υποστούμε τον εξευτελισμό του να ζητάμε τα χρήματα που μας ανήκουν, αφού ήταν δικές μας κρατήσεις, απο τον ιδρώτα μας, και μας κάνανε να νιώθουμε ντροπη ποτ τα ζητάμε…Κάποιοι υπάλληλοι -οι αγαπημένοι και προστατευόμενοι των εκάστοτε προϊσταμένων Διεύθυνσης- εκθέτανε τον ασφαλισμένο μπροστά στους άλλους…Δεεν ειναι φιλανθρωπικό Ίδρυμα το ΙΚΑ! Εγω έχασα σε 1 χρόνο (πριν τις εκλογές,παράνομα) την θέση μου ως προϊσταμένη του Τμήματος Παροχών, οι συνδικαλιστές γνωρίζοντας οτι έχω Μάστερ στην Κοινωνική Διοίκηση μου λένε εσύ το ξέρουμε οτι αδικήθηκες! …Όχι κύριοι διακαιώηκα, γαιτί παλέυω για μία κοινωνία που τον εκάστοτε υποψήφιο υπάλληλο θα τον κρίνει ο εξυπηρετούμενος ασφαλισμένος με ψηφφορία και με δικαίωμα παύσης των καθηκόντων σε μια αυτοδιαχειριζόμενη ασφαλιστική αυτοοργάνωση εργαζομένων και συνατξιούχων! Για αυτή την κοινωνία παλέυω, που θα βάζω τον ασφαλισμένο πάνω απο το οποιοδήποτε μικροπρεπές ατομικό μου συμφέρον γλίφοντας και έρποντας για μια θέση προϊσταμένου τους συνδικαλιστές και τους εκάστοτε Διευθυντάδες… Και τώρα που θα έρθουν οι Γάλλοι για τα γαλλικά τεστάκια θα εξετάσουν πόσο πειθήνιο όργανο μπορείς να γίνεις στα χέρια της εξουσιαστική Διοίκησης που θα εφαρμόσει την εντολή της αποκτήνωσης, τηρώντας τα ιδεώδη του ναζιστικού προτάγματος, για να επιλεγείς ως κατάλληλος υπάλληλος για εργασία στο δημόσιο προς το παρόν…έπεται ο ιδιωτικός τομέας (αλλά εκεί αυτό ούτως ή άλλως αποτελεί προϋπόθεση πρόσληψης).

    Απέναντι σε αυτή τη λαίλαπα κατά του ανθρωπισμού και των ανθρώπινων σχέσεων, σκέφτομαι τη δημιουργία μιας Ομάδας που θα έχει ως αποστολή την Διατήρηση της Ανθρωπιάς…και θα ονομάζεται ρΟΔΑ (ριζοσπαστική Ομάδα Δαιτήρησης της Ανθρωπιάς). Όσοι πιστοί στα πανανθρώπινα ιδανικά προσέλεθετε: Για μια κοινωνία Αλληλεγγύης …Τιμαί λογικαί! (www.noslaverysociety.com)

  3. Αυτή η σαχλαμάρα με την ιεροποίηση των μαζώξεων στο σύνταγμα πότε θα σταματήσει? Αντίο στο Βαγγέλη, που δεν τον γνώριζα, αλλά και δεν μπόρεσα να μην παρατηρήσω αυτή τη φετιχοποίηση. Και αυτή τη σπόντα απέναντι στον «ελιτισμό και τις αριστερίστικες κορώνες». Αντίθετα, θα ομολογήσω ότι όλο και μεγαλύτερη διάθεση έχω να με πιάνουν τα γέλια με κάτι ωραιοποιήσεις του «ανθρωπισμού», των πανανθρώπινων τάχαμου ιδανικών, αυτή την ιεροποίηση της κοινωνίας, με την πρόθεση να «σκύψουμε πάνω της με συμπάθεια» μουάχααα, ούτε για φτύσιμο δεν είναι γενικά, όχι που θα σκύψω και πάνω της, σε μία κοινωνία που είναι φασίζουσα, ρατσιστική και που την κρατάνε κάποιοι στο απυρόβλητο. Άλλο ένα φαντασιακό, το πόπολο. Όλα τα σφάζω όλα τα μαχαιρώνω, εδώ οι καλοί ανθρωπιστές, όξω οι κακοί ελιτιστές. Τι μεγάλες χαζομάρες…χαχαααχ

    (ξέρω, τώρα θα επακολουθήσουν υποκριτικές μαλακίες τύπου δε σέβεσαι το νεκρό, λες και αυτός που έγραψε τις μάπες του δεν εξυπηρετούσε τις μικροπολιτικές του, εξ ου και οι σπόντες. Αθώα πάντα ρε Βαγγέλη.

  4. Λέτε η κοινωνία να μην έπαιξε το ρολάκι της στην αυτοκτονία του Βαγγέλη? Ή φταίνε μόνο οι μηχανισμοί? Οι άνθρωποι συντηρούν τους μηχανισμούς, και η αποενοχοποίηση της κοινωνίας, ειδικά όταν μετράς θύματα, είναι απάνθρωπη φιλαράκο, οπότε αυτοακυρώνεσαι με τους δήθεν ανθρωπισμούς.

  5. Μια χαρά τον σέβεσαι τον νεκρό ultra, γιατί θίγεις το πρόβλημα που έθιξε με το δικό της τρόπο και η Rosa Loser Burg πιο πάνω. Σκ@τ@ στα μεγάλα λόγια για κοινωνίες κλπ., όταν όλοι αυτοί που τον ήξεραν αδιαφόρησαν στην ουσία για το πρόβλημα που είχε δημιουργηθεί στον άνθρωπο από την ώρα της σύλληψης του και μετά.

  6. έφυγε απο τη ζωή ο αναρχικος μουσικος hip hop Literal-X http://omniatv.com/blog/2769-%CE%AD%CF%86%CF%85%CE%B3%CE%B5-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B7-%CE%B6%CF%89%CE%AE-%CE%BF-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82-literal-x

    η κηδεία του θα πραγματοποιηθεί αύριο Πέμπτη στην εκκλησία του αγιου Νικολάου στην Καβαλα

  7. Αντίο! Άφησε κληρονομιά τη μουσική του. To σωστότερο το γράψανε τα παιδιά από κάτω. Και τα χουντάλια ψοφάνε στα 90 τους!

Αφήστε απάντηση στον/στην ultra Ακύρωση απάντησης