Ανεβάζει ο Παύλος
1. Κάθε πρωί ο κύριος Σάατσι παίρνει το πρωινό του δίπλα σε ένα…
Κάθε πρωί ένας εύσωμος κύριος με χαρακτηριστικά κοκάλινα γυαλιά εισέρχεται σε ένα κοιμητήριο του Δυτικού Σάσεξ και κατευθύνεται προς έναν τάφο πάνω στον οποίο διακρίνονται τα αρχικά «J» και «Μ». Βγάζει από μια τσάντα που κρατά έναν χυμό γκρέιπφρουτ, τον πίνει καταναλώνοντας παράλληλα ένα λιτό πρωινό και αποχωρεί. Ο κύριος αυτός είναι 66 ετών, ονομάζεται Μόρις Σάατσι και αυτό που πλέον τον απασχολεί είναι το ότι έχει χάσει την όρεξή του για ζωή. Στον τάφο τον οποίο επισκέπτεται ανελλιπώς κάθε ημέρα εδώ και 16 μήνες αναπαύεται η δεύτερη σύζυγός του, Τζόζεφιν Χαρτ, συγγραφέας διάσημη για το μυθιστόρημα «Η ζημιά», η οποία πέθανε το 2011 σε ηλικία 69 ετών.
Ο Μόρις Σάατσι παραδέχεται επίσης πως δεν περνάει ημέρα δίχως να σκεφτεί την αυτοκτονία. «Μέχρι τώρα δεν είχα δοκιμάσει ανάλογο πόνο. Πρόκειται για έναν ασύγκριτο εφιάλτη», δήλωσε ο ίδιος. Πριν από τρία χρόνια, ένα απόγευμα του Δεκεμβρίου του 2009, η Τζόζεφιν Χαρτ, μετά την επίσκεψή της σε έναν γιατρό για κάποιους πόνους στο στομάχι, τηλεφώνησε στον άντρα της για να του ανακοινώσει πως έπασχε από κακοήθη καρκίνο σε προχωρημένο στάδιο. «Συγχώρησέ με, σου κατέστρεψα τη ζωή».
Με την Τζόζεφιν Χαρτ ο Μόρις Σάατσι παντρεύτηκε το 1984 και μαζί έζησαν «έναν έρωτα ιδιαίτερα έντονο». Διηγείται ο ίδιος: «Η ζωή μου θα ήταν εντελώς διαφορετική δίχως εκείνη. Ημασταν ένα πρόσωπο, ένα μονάχα πράγμα». Τα αρχικά «J» εκ του Τζόζεφιν και «Μ» εκ του Μόρις ζήτησε εκείνος να τα χαράξουν στον τάφο της γυναίκας του. «Κάποια ημέρα θα τη συναντήσω εκεί».
«Εγώ είμαι εκείνη και εκείνη είναι εγώ… πως αλλιώς να το πω… είμαι η Τζόζεφιν Χαρτ», εκμυστηρεύτηκε πρόσφατα ο ίδιος στους «Τάιμς του Λονδίνου», αποκαλύπτοντας παράλληλα πως συνεχίζει ακόμη να κάνει κράτηση για δύο όταν επισκέπτεται κάποιο εστιατόριο και να αραδιάζει τις εφημερίδες στο τραπέζι του σπιτιού τους με τη σειρά που συνήθιζε εκείνη να τις διαβάζει.
«Εχω σκεφτεί ακριβώς όπως το σκέφτεστε εσείς τώρα, ότι η συμπεριφορά μου είναι κοντά στην τρέλα. Γνωρίζω πως ένας ειδικός θα με συμβούλευε να πάω μπροστά, να αποδεχθώ το γεγονός, να ξαναρχίσω να ζω. Αλλά δεν συμφωνώ καθόλου μ’ αυτό. Κατά τη γνώμη μου, το να ξαναρχίσω να ζω αποτελεί μια τερατώδη πράξη προδοσίας ενώ το να αποδεχθώ το γεγονός θα το χαρακτήριζα μια πράξη εγωισμού».
……………………………………………………………………………………….
2. 16 χρόνια μαζί, παρά τα 320.000 χιλιόμετρα χωριστά…
..
..
Είναι μια ιστορία επικών ταξιδιών και αιώνιας αγάπης. Ενα ζευγάρι μαγγελανικών πιγκουίνων (αποκαλούνται και πιγκουίνοι του Μαγγελάνου) διαπιστώθηκε πως είναι από τα πιο πιστά στο ζωικό βασίλειο. Ερευνητές διαπίστωσαν πως κατά τη διάρκεια της 16ετούς σχέσης τους, τα δύο πουλιά πέρασαν μεγάλες χρονικές περιόδους χωριστά και καθένα τους πραγματοποίησε μοναχικά ταξίδια διανύοντας συνολικά περισσότερα από 320.000 χιλιόμετρα. Εντούτοις κάθε χρόνο επέστρεφαν στην ίδια φωλιά, το ένα στην αγκαλιά του άλλου, για να φέρουν στον κόσμο μια νέα γενιά μικρών. Τώρα οι δύο ερωτευμένοι πιγκουίνοι γερνούν μαζί – τα πουλιά συνήθως πεθαίνουν περίπου 20 χρόνια αφότου αρχίσουν να αναπαράγονται.
Βιολόγοι εξέφρασαν την έκπληξή τους για την αντοχή της σχέσης αυτών των δύο πουλιών, καθώς τα ζευγάρια των μαγγελανικών πιγκουίνων συνήθως διαλύονται πολύ νωρίτερα. Σε μερικές περιπτώσεις, το ένα ταίρι πεθαίνει κατά τη διάρκεια των μεγάλων θαλάσσιων ταξιδιών. Αλλα ζευγάρια καταλήγουν σε «διαζύγιο»: αν ένα ζευγάρι δεν μεγαλώσει με επιτυχία μικρά σε μια περίοδο αναπαραγωγής, την επόμενη χρονιά θα βρουν νέα ταίρια. Οι πιο μακρές σχέσεις που είχαν διαπιστώσει έως τώρα οι επιστήμονες ήταν από 5 έως 10 χρόνια.
Το πόσο πιστό είναι το συγκεκριμένο ζευγάρι προέκυψε στο πλαίσιο 30ετούς μελέτης για το είδος. Οι μαγγελανικοί πιγκουίνοι περνούν την καλοκαιρινή περίοδο της αναπαραγωγής στην ακτή της Παταγονίας, στη Νότια Αργεντινή, όπου ερευνητές τοποθετούν μεταλλικές ταινίες στα πτερύγια 50.000 πουλιών για να παρακολουθούν την πρόοδό τους. Η παρακολούθησή τους έγινε φέτος για πρώτη φορά με δορυφόρο και αποκάλυψε τα τεράστια ταξίδια που κάνουν κάθε χειμώνα όταν μεταναστεύουν ατομικά σε θερμότερα ύδατα στα ανοικτά της Βραζιλίας. Ζουν, κοιμούνται και τρώνε πάνω στα κύματα επί έξι μήνες, «γράφοντας» περίπου 16.000 χιλιόμετρα προτού επιστρέψουν την άνοιξη στην παλιά φωλιά και στο ίδιο ταίρι, το οποίο αναγνωρίζουν από το κάλεσμά του.
«Ο δεσμός που έχουν είναι πραγματικά απίστευτος», λέει στη βρετανική «Σάντεϊ Τέλεγκραφ» ο δρ Πάμπλο Γκαρσία Μπορμπόρογλου του Εθνικού Συμβουλίου Ερευνας της Αργεντινής, ο οποίος ήταν επικεφαλής της έρευνας και είναι πρόεδρος της Παγκόσμιας Εταιρείας για τους Πιγκουίνους. «Είναι απίστευτο πόσο μακριά κολυμπούν οι μαγγελανικοί πιγκουίνοι – και σε κάθε περίοδο αναπαραγωγής επιστρέφουν στην ίδια φωλιά και στο ίδιο ταίρι».
……………………………………………………………………………………………………………………………………………….
Σύντομος δικός μας σύνδεσμος: http://wp.me/pPn6Y-f7P
…………………………………………………………………………………………………………………………………………….
Για επικοινωνία: ormithiella@hotmail.gr
………………………………………………………………………………………………………………………………………………
Σχολιαστές Χωρίς Σύνορα COMMENTATORS WITHOUT FRONTIERS Comentadores SIN FRONTERAS 