Το γνωστό σενάριο: Μη επανδρωμένα αεροσκάφη βομβαρδίζουν αμάχους με τη δικαιολογία ότι βομβαρδίζουν τρομοκράτες. Τα ίδια και στο Αφγανιστάν, στη Λιβύη, στο Πακιστάν, στην Υεμένη. Και με το μερίδιο ευθύνης που έχει η Ελλάδα , ως μέλος του ΝΑΤΟ, αναρωτιέμαι πώς τολμούν κάποιοι να αγανακτούν για τους ανθρώπους αυτούς, τους κατοίκους αυτών των χωρών, που αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την κόλαση που ζουν, όχι μόνο για να ζήσουν αξιοπρεπώς-που πολύ θα το ήθελαν-αλλά έστω για να επιβιώσουν…
30/08/2012
by filistina
Τουλάχιστον 26 άνθρωποι σκοτώθηκαν και δεκάδες τραυματίστηκαν σε αεροπορική επιδρομή που πραγματοποιήθηκε από δολοφονικό μη επανδρωμένο αεροσκάφος των ΗΠΑ στη Σομαλία, σύμφωνα με το Press TV.
Το περιστατικό συνέβη την Τετάρτη, στο Κισμάγιο, που βρίσκεται 528 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά του Μογκαντίσου.
Η επίθεση κατέστρεψε και πολλά σπίτια στην περιοχή, δήλωσαν οι τοπικές πηγές.
Ο αμερικανικός στρατός χρησιμοποιεί τηλεκατευθυνόμενα μη επανδρωμένα αεροσκάφη στη Σομαλία για αναγνωριστικές επιχειρήσεις και στοχευμένες δολοφονίες.
Η Ουάσιγκτον έχει διεξάγει επιθέσεις δολοφονίας με τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη σε άλλες χώρες επίσης, όπως το Αφγανιστάν, τη Λιβύη, το Πακιστάν, και την Υεμένη.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες ισχυρίζονται ότι τα χτυπήματα έχουν στόχο μαχητές. Σύμφωνα όμως με προσωπικές μαρτυρίες και στοιχεία που παρέχονται από τις τοπικές αρχές, αναφέρουν ότι οι επιθέσεις έχουν οδηγήσει σε μαζικούς θανάτους αμάχων.
Ο ΟΗΕ καταδίκασε τις επιθέσεις των δολοφονικών μη επανδρωμένων αεροσκαφών των ΗΠΑ, λέγοντας ότι αποτελεί πρόκληση για το διεθνές δίκαιο.
Η αδύναμη, υποστηριζόμενη από τη Δύση, μεταβατική κυβέρνηση στο Μογκαντίσου πολεμά τους μαχητές al-Shabab, για τα τελευταία πέντε χρόνια, και υποστηρίζεται από μία ισχυρή δύναμη της Αφρικανικής Ένωσης από την Ουγκάντα, το Μπουρούντι, και το Τζιμπουτί.
Σε στρατηγική τοποθεσία στο Κέρας της Αφρικής, η Σομαλία, παραμένει μεταξύ των χωρών που παράγει το μεγαλύτερο αριθμό προσφύγων και εσωτερικά εκτοπισμένων, στον κόσμο.
Σχολιαστές Χωρίς Σύνορα COMMENTATORS WITHOUT FRONTIERS Comentadores SIN FRONTERAS 
Αφγανιστάν: Ομάδες Ταλιμπάν αποκεφάλισαν 17 Αφγανούς επειδή πήραν μέρος σε πάρτι με χορό και μουσική. Η πράξη αυτή καταδικάσθηκε, πολύ σωστά, σαν πράξη «βαρβαρότητας» από τη διεθνή κοινότητα.
Αφγανιστάν: Επανειλημμένα αμερικανικά αεροσκάφη έχουν σκοτώσει μαζικά, σε λανθασμένους βομβαρδισμούς, αφγανούς αμάχους, με ιδαίτερη προτίμηση στα γλέντια γάμων. Οι Αμερικανοί ονομάζουν αυτούς τους θανάτους με τον τεχνικό όρο «παράπλευρες απώλειες»…
Πολύ καλά κάνεις επίσης και τονίζεις στην αρχή του κειμένου την ελληνική ευθύνη, στο υπαρκτό κερίδιο που της αναλογεί, στα κύματα προσφύγων. Η ευθύνη της Δύσης είναι ιδιαίτερα εκτεταμένη και από πολλές πλευρές πάνω σ’ αυτό το θέμα. Ωστόσο εγώ δεν έχω δεί να φτιάχνεται ένα είδος Μαύρης Βίβλου αυτών των ευθυνών που θα μπορούσε να προβληματίσει κάθε λογικό άνθρωπο. Από την άλλη βέβαια αυτή η Μαύρη Βίβλος δεν πρόκειται να λύσει μόνη της το μεταναστευτικό πρόβλημα. Μπορεί όμως να βοηθήσει στην αποιδεολογικοποίηση του και στην αναχαίτιση του φανατισμού εφόσον συνοδευτεί με άλλες δράσεις.
Κατά τη δική μου ταπεινή άποψη η δημιουργία μιας τέτοιας Μαύρης Βίβλου μπορεί να είναι πολύ αποτελεσματικότερη από οποιαδήποτε κλασική αντιρατσιστική διαδήλωση
Βέβαια, επίσης δεν έχω αντίρρηση, το αντίθετο, να φτιαχτεί και μια Μαύρη Βίβλος με τις δυσμενείς επιπτώσεις (στην εγκληματικότητα, γενική υποβάθμιση της ζωής, ανεργία, αξία μισθών) των κυμάτων προσφύγων στους πληθυσμούς της Δύσης και ιδίως εκείνους που είναι στη πρώτη γραμμή, όπως ο ελληνικός. Έτσι με πραγματολογικά στοιχεία, από όλες τις πλευρές, θα πρέπει να θέσουμε συνολικά το πρόβλημα, βρίσκοντας λύσεις που να υπακούν στις αρχές της ανάληψης της ευθύνης των πράξεων ή παραλείψεων του καθενός, της αλληλεγγύης και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όλων των εμπλεκομένων πλευρών.
Μια τέτοια Μαύρη Βίβλος θα ήταν εντελώς απαραίτητη ώστε να την συζητήσουμε επί της ουσίας με τους «συμμάχους» και τώρα και πριν, στο μέλλον, εγκρίνουμε την επόμενη νατοική επέμβαση…
Χωρίς να απαντώ στη συγκεκριμμένη ανάρτηση του Φιλιστίνα, αλλά στην λογική που διέπει τα γραφόμενα κυρίως του Παύλου και πολλών άλλων της λογικής των «κινημάτων», των «ελευθεριών» κλπ κλπ χωρίς ταξικά κριτήρια.
Το «η ηθική τους και η ηθική μας» του Τρότσκι (αλήθεια το μελέτησες Παύλο;)
λες και γράφτηκε για τα μέτρα του μικροαστού που ταυτίζει τις πράξεις αφεντικών και δούλων.
Στην ουσία λόγω της ταξικής του θέσης δεν θέλει να λάβει μέρος και προσφεύγει στην εκ των ουρανών ηθική.
Είναι όμως το ίδιο η πονηριά του σκλάβου με την οποία προσπαθεί να αφαιρέσει τις αλλυσίδες του με την πονηριά του αφετικού, του δουλέμπορου που προσπαθεί να του τις βάλει;
Για τον μικροαστό υποκριτή, που παράγει το «τσιμέντο της ηθικής» είναι το ίδιο. Παραγνωρίζοντας ότι και η «ηθική» είναι προϊόν της κοινωνίας. Δηλαδή των ιδεών της κυρίαρχης τάξης για να κρατα τους εκμεταλλευόμενους σε ύπνο. Όμως η ίδια η αστική τάξη εφαρμόζει τα δύο μέτρα και δύο σταθμά στην ηθική της μόλις θιχτούν τα συμφέροντά της γιατί η «ουράνια ηθική» της είναι το πρακτικό ποσοστό κέρδους.
Καιρός να πάρετε και κάποιες θέσεις και να καταδικάσετε μαζί με τα κόμματα η τις αποψεις που εκπροσωπείτε, κάποιες ιμπεριαλιστικές εισβολές ενάντια σε λαούς.
Χρήσιμο είναι το παρακάτω κείμενο που γράφτηκε πριν από 1,5 αιώνα χωρίς να προσπαθεί να ωραιοποιήσει καταστάσεις και να τις χωρίζει σε «καλούς» και «κακούς». Μην ξεχνάτε πως μία από τις αφορμές για τους πολέμους δύο του οπίου έλαβαν μπέρος οι Αγγλοι καραβοκύρηδες ενάντια στον Κινέζικο λαό γιατί ο αυτοκράτοράς της Κίνας απαγόρευε την «ελευθερία του εμπορίου» του οπίου επειδή είχε εκμαυλίσει τον λαό του.
Αξειοσημείωτη η ειρωνία του Ενγκελς στους Άγγλους(«αφού τους λέτε βάρβαρους, γιατί παραπονιέστε πως πολεμάνε βαρβαρικά εσείς οι «πολιτισμένοι» Άγγλοι που προστέθετε στις σφαγές τους βιασμούς;») στην τελευταία παράγραφο.
Φρίντριχ Ενγκελς: Η Περσία και η Κίνα ( New York Daily Tribune, Λονδίνο, 5 Ιούνη 1857)
——————————————————————————————————————
Είναι φανερό ότι τώρα υπάρχει διαφορετικό πνεύμα στους Κινέζους από εκείνο που έδειξαν στον πόλεμο από το 1840 έως το 1842. Τότε ο λαός ήταν ήσυχος. Αφησαν τους στρατιώτες του αυτοκράτορα να πολεμήσουν τους εισβολείς και υποτάχτηκαν με ανατολίτικη μοιρολατρία στη δύναμη του εχθρού. Τώρα, όμως τουλάχιστον στις νότιες επαρχίες στις οποίες έχει περιοριστεί μέχρι στιγμής η διαμάχη η μάζα του λαού παίρνει ενεργητικό, ακόμα και φανατικό μέρος στην πάλη ενάντια στους ξένους.
Βάζουν δηλητήριο στο ψωμί της ευρωπαϊκής κοινότητας στο Χονγκ Κονγκ μαζικά και με την ψυχρότερη προμελέτη, (Μερικά καρβέλια στάλθηκαν στον Liebig για εξετάσεις. Βρήκε μεγάλες ποσότητες αρσενικού να διαποτίζουν μεγάλα τμήματα του ψωμιού, δείχνοντας ότι είχαν ήδη επεξεργαστεί τη ζύμη με το δηλητήριο. Η δόση, πάντως ήταν τόσο ισχυρή που πρέπει να έδρασε σαν εμετικό και έτσι αντιρρόπησε τα αποτελέσματα του δηλητηρίου).
Πάνε με κρυμμένα όπλα πάνω σε εμπορικά ατμόπλοια κι όταν Βρεθούν στα ανοιχτά, στη διάρκεια του ταξιδιού σφάζουν το πλήρωμα και τους Ευρωπαίους επιβάτες και καταλαμβάνουν το πλοίο. Απάγουν και σκοτώνουν όποιον ξένο βρίσκουν στην εμβέλεια τους. Οι ίδιοι οι κούληδες που μεταναστεύουν σε ξένες χώρες προχωρούν σε ανταρσία και σαν να το έχουν προσυμφωνημένο πάνω σε κάθε πλοίο μεταναστών και πολεμούν για να το καταλάβουν, προτιμώντας, αντί να παραδοθούν, να βυθιστούν μαζί του ή να χαθούν στις φλόγες του. Ακόμα κι έξω από την Κίνα, οι απόδημοι Κινέζοι που ήταν μέχρι τώρα οι πια υποτακτικοί και ήμεροι υπήκοοι, συνωμοτούν και ξαφνικό ξεσηκώνονται σε νυχτερινές εξεγέρσεις όπως στο Σαρα Βάκ ή στη Σιγκαπούρη, όπου η εξέγερση καταπνίγηκε μόνο με τη βία και την επαγρύπνηση. Η πειρατική πολιτική της Βρετανικής κυβέρνησης έχει προκαλέσει αυτό το γενικευμένο ξέσπασμα όλων των Κινέζων εναντίον όλων των ξένων και του έδωσε το χαρακτήρα πολέμου εξόντωσης.
Τί μπορεί να κάνει ένας στρατός ενάντια σε έναν λαό που καταφεύγει σε τέτοια μέσα πολέμου; Πού, πόσο μακριά, μπορεί να διεισδύσει στη χώρα του εχθρού, πώς να διατηρηθεί εκεί μέσα; Οι φλυαρούντες περί πολιτισμού, οι οποίοι ρίχνουν πύρινες οβίδες σε μια ανυπεράσπιστη πόλη και προσθέτουν τους βιασμούς στους φόνους, μπορούν να αποκαλούν το σύστημα αυτό δειλό, βάρβαρο, φρικαλέο.
Τί νοιάζει, όμως, αυτό τους Κινέζους, εάν είναι αποτελεσματικό αφού οι Βρετανοί τους μεταχειρίζονται σαν βάρβαρους, δεν μπορούν να τους αρνηθούν και όλα τα αγαθά της βαρβαρότητάς τους. Εάν οι απαγωγές τους, οι αιφνιδιασμοί, ο σφαγές του μεσονυκτίου είναι αυτό που ονομάζουμε δειλία οι φλυαρούντες περί πολιτισμού δεν θα πρέπει να ξεχνούν ότι, σύμφωνα με όσα οι ίδιοι πράττουν, δεν θα μπορούσαν να αντιμετωπιστούν τα ευρωπαϊκά μέσα καταστροφής με τα συνήθη δικά τους πολεμικά μέσα.
Εν συντομία, αντί να ηθικολογεί κανείς για τις τρομερές φρικαλεότητες των Κινέζων, όπως κάνει ο ιπποτικός εγγλεζικός τύπος, θα έπρεπε καλύτερα να αναγνωρίσουμε ότι αυτός είναι ένας πόλεμος pro aris et focis (υπέρ βωμών και εστιών), ένας λαϊκός πόλεμος για τη διάσωση της κινέζικης εθνότητας, με όλη την παραφορτωμένη προκατάληψη, ανοησία, μορφωμένη αμάθεια και λόγια βαρβαρότητά της, αν θέλετε – ένας λαϊκός πόλεμος, πάντως. Και σε έναν λαϊκό πόλεμο τα μέσα που χρησιμοποιεί το εξεγερμένο έθνος δεν μπορούν να μετρηθούν με τους κοινώς αναγνωρισμένους κανόνες διεξαγωγής τακτικού πόλεμου ούτε με οποιοδήποτε άλλο αφηρημένο μέτρο σύγκρισης αλλά μόνο από το βαθμό πολιτισμού στον οποίο έχει φτάσει αυτό το εξεγερμένο έθνος.