wp.me/pPn6Y-eu5
Τελευταία Ενημέρωση: 20-08-2012, 03:30 / Άρθρα & φωτος.
Του Γιώργου Δελαστίκ*
*(το 1ο άρθρο της ανάρτησης / ακολουθούν και άλλα σχετικά με τους Τουαρέγκ)
Οι Τουαρέγκ μπορεί να είναι στα μυαλά όλων αναπόσπαστα δεμένοι με τη Σαχάρα, αλλά πατρίδα οργανωμένη σε δικό τους κράτος δεν έχουν. Ζουν στην Αλγερία, στον Νίγηρα, στο Μάλι και σε δύο μεθοριακές ζώνες της νοτιοδυτικής Λιβύης και του Βορρά της Μπουρκίνα Φάσο. >>>
Περιεχόμενα / Άρθρα:
-Τουαρέγκ: οι «Κούρδοι» της Σαχάρας (Του Γιώργου Δελαστίκ)
-Ο νομαδικός λαός των Τουαρέγκ
– Τουαρέγκ, από το Λεξικό Εθνών, Εθνοτήτων, Λαών του Γιόζεφ Βολφ
– Τουαρέγκ, φωτογραφίες
–Tuareg people/ brief ethnological analysis
-Ο ξεσηκωμός των Τουαρέγκ σαρώνει τη Λιβύη (27 Φεβρουάριος 2011)
-Are Tuaregs being used as cover by Islamic militants? (March 30 2008)
-Αφού το Μάλι έπαψε να υπάρχει, μήπως ήρθε ο χρόνος να ανασχεδιαστεί ο χάρτης του Σαχέλ και της Υποσαχάριας Αφρικής;( 24 ΜΑΡΤΊΟΥ 2012), του Bernard Lugan
-Οι Τουαρέγκ ανεξαρτητοποίησαν το βόρειο τμήμα του Μάλι (06 / 04 / 2012)
-Ποιοι είναι οι αντάρτες Τουαρέγκ; Οι νομάδες που κατέλαβαν μια χώρα (2 Απριλίου 2012)
-Νίνα Ουάλετ Ινταλού, Η «πασιονάρια» των Τουαρέγκ, του Γιώργου Αγγελόπουλου (20 Απριλίου 2012)
-Λιβύη: Μισθοφόροι Τουαρέγκ (13-09-2011)
-Στο στόχαστρο του Σαρκοζί οι αντάρτες Τουαρέγκ
Πιθανότητα γαλλικής στρατιωτικής παρέμβασης στη Δυτική Αφρική (11/04/2012)
-Τουαρέγκ με σόλο ηλεκτρικά (Tinariwen), του Γιώργου Χριστοδουλόπουλου
*
*
Μοιάζουν σ’ αυτό με τους Κούρδους. Είναι εκατομμύρια, αλλά είναι διασκορπισμένοι σε μια τεράστια έκταση της ερήμου χωρίς δική τους χώρα. Τώρα, ίσως αυτό να αρχίζει να αλλάζει σταδιακά, καθώς τα δύο τρίτα του εδάφους του Μάλι βρίσκονται στα χέρια των εξεγερμένων Τουαρέγκ.
Ολες οι πόλεις του βόρειου τμήματος του Μάλι, αρχής γενομένης από το θρυλικό στα μυθιστορήματα των αρχών του περασμένου αιώνα Τιμπουκτού, βρίσκονται στα χέρια των ανταρτών Τουαρέγκ. Παράδοξη φαινομενικά εξέλιξη, αν κρίνει κανείς από το γεγονός ότι στον Βορρά ζουν μόλις 1,3 εκατ. άνθρωποι – μόνο το ένα δέκατο δηλαδή των 13,2 εκατομμυρίων που ζουν στο νότιο κομμάτι του Μάλι, το οποίο βρίσκεται όμως όχι στην έρημο, αλλά στην τροπική υποσαχάρια Αφρική.
Το όνομα «Αζαουάντ» αρχίζει να εμφανίζεται στον διεθνή Τύπο. Είναι το όνομα με το οποίο οι Τουαρέγκ αποκαλούν τις περιοχές του Μάλι που ελέγχουν.
Υπάρχουν τρία κινήματα, ένοπλα, φυσικά, που δραστηριοποιούνται εκεί. Το πρώτο είναι λαϊκών καταβολών, μια παρεφθαρμένη μορφή των κλασικών εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων του δεύτερου μισού του 20ού αιώνα. Ονομάζεται Εθνικό Κίνημα για την Απελευθέρωση του Αζαουάντ – MNLA από το ακρωνύμιό του στα Γαλλικά, καθώς το Μάλι ήταν γαλλική αποικία. Τα άλλα δύο είναι ισλαμιστικά. Το ένα αποκαλείται Ανσάρ Εντίν και το άλλο AQMI – από τα αρχικά της ονομασίας Αλ Κάιντα του Ισλαμικού Μαγκρέμπ.
Οσο και αν ακούγεται παράξενα, η ανατροπή του καθεστώτος του Μουαμάρ Καντάφι στη Λιβύη από τους Αμερικανούς και τους Ευρωπαίους με τη χρήση της στρατιωτικής μηχανής του ΝΑΤΟ έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην αποσταθεροποίηση του… Μάλι!
Αυτό οφείλεται στο ότι χιλιάδες σκληροτράχηλοι πολεμιστές Τουαρέγκ βρίσκονταν στην υπηρεσία του Καντάφι, ο οποίος υποσχόταν να τους βοηθήσει να φτιάξουν δικό τους κράτος. Μόλις το ΝΑΤΟ άρχισε την επίθεση κατά της Λιβύης, οι Γάλλοι συμβούλευσαν τους Τουαρέγκ να γυρίσουν στις χώρες τους. «Πήραμε όσο χρόνο χρειαζόταν για να εξοπλιστούμε καλά και κατόπιν διασχίσαμε την έρημο για να φύγουμε από τη Λιβύη», εξομολογείται στη γαλλική εφημερίδα «Λε Μοντ» ένας από αυτούς.
Ο οπλισμός τους ήταν πολύ βαρύς για τα αφρικανικά δεδομένα. Ιδίως η κατοχή κινητών εκτοξευτήρων πολλαπλών πυραύλων οδήγησε τους Τουαρέγκ του Μάλι σε αλλεπάλληλες στρατιωτικές νίκες επί των κυβερνητικών στρατευμάτων από τις αρχές αυτού του χρόνου. Οι πόλεις του Βορρά έπεφταν η μία μετά την άλλη στα χέρια των ανταρτών, αποκαλύπτοντας παράλληλα πόσο σαθρή ήταν η κυβέρνηση του προέδρου Αμαντού Τουμανί Τουρέ, η οποία χαρακτηριζόταν από εκτεταμένη διαφθορά και ανικανότητα.
Σε συνδυασμό με την ενδημική στα αφρικανικά κράτη έλλειψη οικονομικών πόρων και την απροθυμία των στρατιωτών του Νότου του Μάλι να πηγαίνουν να πολεμούν στη Σαχάρα, στο βόρειο τμήμα της χώρας τους, όπου ήταν παντελώς ξένοι και αντιμετωπίζονταν ως κατακτητές από τον τοπικό πληθυσμό, η κατάσταση επιδεινωνόταν διαρκώς. Οι στρατιωτικές ήττες και απώλειες πολλαπλασιάζονταν. Η δυσαρέσκεια γενικευόταν.
Μέσα στο κλίμα αυτό το στρατιωτικό πραξικόπημα που εκδηλώθηκε την 21η Μαρτίου 2012 στην πρωτεύουσα Μπαμακό έγινε δεκτό σχεδόν με ανακούφιση, παρόλο που διέκοπτε μια εικοσαετή συνεχή πορεία δημοκρατικής διακυβέρνησης, πράγμα πολύ σπάνιο για την Αφρική.
Η χούντα όμως δεν μπορεί να σταματήσει τους Τουαρέγκ. Το Μάλι είναι αδύνατον να επανέλθει στην προηγούμενη κατάσταση. Η πιο λογική λύση θα ήταν να παραχωρηθεί γρήγορα αυξημένη αυτονομία στο Αζαουάντ, πριν οι εξελίξεις στο στρατιωτικό πεδίο οδηγήσουν σύντομα στην πλήρη απόσχιση και ανεξαρτητοποίησή του. Καμία γειτονική χώρα δεν θα αναγνωρίσει ένα ανεξάρτητο Αζαουάντ, καθώς αυτό θα είναι προάγγελος της απόσχισης εδαφών από την Αλγερία, τον Νίγηρα, τη Λιβύη, τη Μαυριτανία, την Μπουρκίνα Φάσο – κάτι που ίσως μετατρέψει την πατρίδα των Τουαρέγκ σε χαίνουσα πληγή αιματοκυλίσματος επί δεκαετίες…
ΝΙΓΗΡΙΑ
Ειρηνοποιοί για… πλιάτσικο
Στρατιωτική επέμβαση στο Μάλι εξετάζει η Οικονομική Κοινότητα των Κρατών της Δυτικής Αφρικής (CEDEAO), με επικεφαλής τη Νιγηρία, καθώς οι μεγάλες χώρες δείχνουν απρόθυμες να εμπλέξουν τον ΟΗΕ σε μια τέτοια περιπέτεια – πόσω μάλλον που όσες σφαγές και να γίνουν στο Μάλι, δεν απειλούνται κατά κανέναν τρόπο σημαντικά συμφέροντά τους. Από εκεί και πέρα όμως το παρελθόν των αφρικανικών ειρηνευτικών αποστολών, όπου λόγω πληθυσμιακού μεγέθους και στρατιωτικής ισχύος πρωτοστατεί η Νιγηρία, προκαλεί ανησυχίες. Οπως έδειξαν οι αποστολές στη Λιβερία και τη Σιέρα Λεόνε τη δεκαετία του 1990, οι Αφρικανοί «κυανόκρανοι» πρωτίστως… λεηλατούν, αρπάζουν, καταστρέφουν, βιάζουν, σφάζουν τους τοπικούς πληθυσμούς αντί να τους σώζουν.
*Δημοσιεύθηκε στο “Εθνος” την Πέμπτη, 16 Αυγούστου 2012 (Συγγραφέας άρθρου: Γιώργου Δελαστίκ)
Εμείς το διαβάσαμε στη Σεισάχθεια–seisaxthia.wordpress.com
*
———————————————————————————————
*
Ο νομαδικός λαός των Τουαρέγκ
Στη γλώσσα τους ονομάζονται Imuhay.
Φωτογραφία Garrondo
Φωτογραφία Triss16
Στον πολιτισμό των Τουαρέγκ οι γυναίκες έχουν υψηλή κοινωνική θέση, σε σύγκριση με άλλους Αραβικούς και Βερβερικούς λαούς.
Φωτογραφία Brend Stirton
Φωτογραφία haddock
Φωτογραφία giuseppedr
Όσον αφορά στη θρησκεία τους, είναι μουσουλμάνοι Σουνίτες, αλλά διατηρούν πολλά προ-ισλαμικά ήθη και έθιμα, όπως για παράδειγμα τα πολλά φυλαχτά που φοράνε, κυρίως οι γυναίκες.
Φωτογραφία Garrondo
Φωτογραφία Alain Elorza
*
———————————————————————————————
*
Τουαρέγκ
Μία από τις μεγαλύτερες εθνολογικές ομάδες των Βερβέρων, η οποία ζει στο χώρο της Κεντρικής Σαχάρας.
Διαφέρουν από τους υπόλοιπους Βέρβερους, αλλά και από τις άλλες εθνότητες της Β. Αφρικής.
Η γλώσσα τους ανήκει στην ομάδα των χαμιτικών γλωσσών.
Πολιτιστικά και κοινωνικά αποτελούν ιδιαίτερη αρχαία βερβερική ομάδα, η οποία μέχρι σήμερα χαρακτηρίζεται από πολλές ιδιομορφίες (απόλυτη ισχύς του καστικού συστήματος, νομαδικός τρόπος ζωής σε ιδιόρρυθμες χαμηλές σκηνές, προτίμηση στο μαύρο και στο σκούρο μπλε χρώμα, κάλυψη του προσώπου των ανδρών -στους Άραβες συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο- κλπ).
Κατά την 1η μ.Χ. χιλιετία οι περιοχές των Τουαρέγκ βρίσκονταν βορειότερα,
στις πλαγιές των οροσειρών Άτλας & Αντιάτλας.
Κατά τον 11ο αιώνα, όμως, πιεζόμενοι από τη μετανάστευση των Αράβων στα νότια, κατέφυγαν στις οάσεις της Σαχάρας, όπου ζουν μέχρι σήμερα.
Τον 19ο αιώνα αντιστάθηκαν με επιτυχία στις επιθέσεις των Γάλλων, διατηρώντας την περιοχή τους ελεύθερη.
O πληθυσμός τους (Wikipedia):
Νίγηρ: 790,000 (1998)
Μάλι: 450,000 (1991)
Μπουκίνα Φάσο: 30,000 (1991)
Αλγερία: 25,000 (1987)
Λιβύη: 20,000 (1993)
Ασχολούνται κυρίως με την εκτροφή καμηλών & τη γεωργία.
Στις νότιες περιοχές της Σαχάρας οι Τουαρέγκ έχουν αναμειχθεί ως ένα βαθμό με νέγρικους πληθυσμούς.
Πηγή: Λεξικό Εθνών, Εθνοτήτων, Λαών του Γιόζεφ Βολφ (1994)
*
———————————————————————————————
*
Τουαρέγκ
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
———————————————————————————————
*
Tuareg people
| Total population |
|---|
| 1.2 million (est.)[1] |
| Regions with significant populations |
|
| Languages |
| The Tuareg languages (Tamasheq, Tamajeq, Tamahaq), Hausa, Arabic |
| Religion |
| Islam |
The Tuareg (also spelled Twareg or Touareg; endonym Imuhagh) are a Berber people with a traditionally nomadicpastoralist lifestyle. They are the principal inhabitants of the Saharan interior of North Africa.[2][3]
The Tuareg language, or languages, have an estimated 1.2 million speakers. About half this number is accounted for by speakers of the Eastern dialect (Tamajaq, Tawallammat).[1]
Most Tuareg live in the Saharan parts of Nigerand Mali but, being nomadic, they move constantly across national borders, and small groups of Tuareg are also found in southeastern Algeria, southwestern Libya and northern Burkina Faso, and a small community in northernNigeria.[4]
Names
The name Tuareg is derived from Targa, the Berber name of Libya’s Fezzan province.
*
*
The name Tuareg thus in origin designated the inhabitants of Fezzan from the perspective of the Berbers living closer to the Mediterranean coast, and was adopted from them into English, French and German during the colonial period.
The Berber noun targa means «drainage channel» and by extension «arable land, garden».
It designated the Wadi al-Haya area between Sabha and Ubari and is rendered in Arabic as bilad al-khayr «good land».
The name of the Tuareg for themselves is Imuhagh (Imazaghan or Imashaghen, Imazighan).
The term for a Tuareg man is Amajagh (var. Amashegh, Amahagh), the term for a woman Tamajaq (var. Tamasheq, Tamahaq, Timajaghen).
The spelling variants given reflect the variety of the Tuareg dialects, but they all reflect the same linguistic root, expressing the notion of «freemen», strictly only referring to the Tuareg «nobility«, to the exclusion of the artisan client castes and slaves.
Another self-designation of more recent origin is linguistic, Kel Tamasheq or Kel Tamajaq {Neo-Tifinagh […]} «Speakers of Tamasheq«.
Also encountered in ethnographic literature of the early 20th century is the name Kel Tagelmust «People of the Veil»[5] and «the Blue People» (for the indigo colour of their veils).
Territory
Azawad (briefly)
| Azawad أزواد Azawad |
||||
| Unrecognized state | ||||
|
||||
|
||||
.svg) |
||||
| Capital | Timbuktu (proclaimed) Gao (provisional) |
|||
| Language(s) | Tuareg languages,Hassānīya Arabic,Songhay, Fula | |||
| Religion | Islam | |||
| Government | Transitional Council of the State of Azawad, Conseil de Transition de l’Etat de l’Azawad (CTEA) | |||
| President | ||||
| – 2012 | Bilal Ag Acherif | |||
| Vice President | ||||
| – 2012 | Mahamadou Maiga Djeri | |||
| History | ||||
| – Azawad Declaration of Independence | 6 April 2012 | |||
| – Battle of Gao | 27 June 2012 | |||
| – Fall of Ansongo | 12 July 2012 | |||
Azawad (Tuareg: … , Azawd; Arabic: أزواد , Azawād; French: Azawad or Azaouad) is a territory situated in northern Mali as well as a former unrecognised state unilaterally declared by the National Movement for the Liberation of Azawad (MNLA) in 2012 after a Tuareg rebellion drove the Malian Army from the territory. Azawad, as claimed by the MNLA, comprises the Malian regions of Timbuktu, Kidal, Gao, as well as a part of Mopti region,[1] encompassing about 60 percent of Mali’s total land area. Azawad bordersBurkina Faso to the south, Mauritania to the west and northwest, Algeria to the north and northeast, andNiger to the east and southeast, with undisputed Mali to its southwest. It straddles a portion of the Saharaand the Sahelian zone. Gao is its largest city and served as the temporary capital,[2] while Timbuktu is the second-largest city, and intended to be the capital.[3]
On 6 April 2012, in a statement posted to its website, the MNLA declared «irrevocably» the independence of Azawad from Mali. In Gao on the same day, Bilal Ag Acherif, the secretary-general of the movement, signed the Azawadi Declaration of Independence, which also declared the MNLA as the interim administrators of Azawad until a «national authority» is formed.[4] The proclamation has yet to be recognised by a foreign entity,[5] and even the MNLA’s claim to have de facto control of the Azawad region is disputed.[6] TheEconomic Community of West African States, which refused to recognise Azawad and called the declaration of its independence «null and void», has said it may send troops into the disputed region in support of the Malian claim.[7][8]
On 26 May, the MNLA and its former co-belligerent Ansar Dine announced a pact in which they would merge to form an Islamist state.[9] However, some later reports indicated the MNLA had decided to withdraw from the pact, distancing itself from Ansar Dine.[10][11] Ansar Dine later declared that they rejected the idea of Azawad independence.[12] The MNLA and Ansar Dine continued to clash,[13] culminating in the Battle of Gaoon 27 June, in which the Islamist groups Movement for Oneness and Jihad in West Africa and Ansar Dine took control of the city, driving out the MNLA. The following day, Ansar Dine announced that it was in control of all the cities of northern Mali.[14]
(still on construction / to be fulfiled a bit later)
Source: wikipedia
*
———————————————————————————————
*
Ο ξεσηκωμός των Τουαρέγκ σαρώνει τη Λιβύη
Δεκάδες φυλές εξεγέρθηκαν ενάντια στο μιλιταριστικό «διαίρει και βασίλευε» του αμείλικτου συνταγματάρχη Καντάφι
Ατίθασοι και ετοιμοπόλεμοι. Ως το 2009 (φωτογραφία) οι Τουαρέγκ έκαναν αντάρτικο στο Μάλι της Δυτικής Σαχάρας«Αυτό που έγινε στην Αίγυπτο και στην Τυνησία αποκλείεταινα αγγίξει τη Λιβύη. Ναι, ο Καντάφι είναι τρελός,αλλά έχει στο τσεπάκι τις μεγάλες φυλές, που τον διατηρούν στην εξουσία 42 χρόνια τώρα. Πληρώνειαδρά τους φυλάρχους» έλεγε με κάθε σοβαρότητα πριν από μόλις δύο εβδομάδες μεγαλοστέλεχος δυτικής πετρελαϊκής εταιρείας σε αμερικανό δημοσιογράφο.
Επεσε έξω: ως και οι Τουαρέγκ, οι σκληροτράχηλοι νομάδες πολεμιστές της Σαχάρας, ξεσηκώθηκαν, μαζί με μια πανσπερμία τοπικών φυλών που ρίχτηκε σε έναν λυσσασμένο πόλεμο για το πετρέλαιο, την εξουσία και- πρωτόγνωρη λέξη- την ελευθερία.
Η σπίθα που άναψε από τους φυλάρχους της πλούσιας σε πετρέλαιο Ανατολικής Λιβύης έγινε πυρκαγιά που σάρωσε το πολύπλοκο φυλετικό παζλ της χώρας, με προσάναμμα την απόφαση του «Αδελφού Ηγέτη» Μοαμάρ Καντάφι να μην παραιτηθεί αλλά να πεθάνει σαν «βεδουίνος πολεμιστής». Η άβυσσος του εμφυλίου πολέμου είναι ανοιχτή. Και είναι κοινό μυστικό, ανεξάρτητα από την τύχη του δικτάτορα, ότι από τη στάση των φυλάρχων-πολεμάρχων, οι οποίοι στην πλειονότητά τους έχουν εξεγερθεί και έχουν αναλάβει τον έλεγχο των παραδοσιακών τους εδαφών, θα εξαρτηθεί το μέλλον όχι μόνο του καθεστώτος, αλλά και της Λιβύης ως κρατικής οντότητας και βασικού προμηθευτή καυσίμων της Ευρώπης. Ο Καντάφι επιβίωσε επί δεκαετίες χειραγωγώντας αριστοτεχνικά τις βαθύτατες ιστορικές αντιπαλότητες των 140 φυλών της Λιβύης. Ενός κράτους-μωσαϊκού, τα σύνορα και η πληθυσμιακή σύνθεση του οποίου καθορίστηκαν πάνω στον χάρτη, με τον χάρακα, από τους αποικιοκράτες.
Αν και στην αρχή της επανάστασης αυτός και οι άλλοι «Ελεύθεροι Αξιωματικοί» του ορκίστηκαν να καταστείλουν την παραδοσιακή ισχύ των φυλάρχων, σύντομα συνειδητοποίησαν ότι ο μόνος τρόπος να παραμείνουν στην εξουσία ήταν η συστηματική εξαγορά με χρήματα και θέσεις εξουσίας των ισχυρότερων φυλών.
Ετσι, πέρα από την «αξιοποίηση» στον κρατικό μηχανισμό σύσσωμης της δικής του μικρής φυλής, της Καντάφα- που από νομάδες γιδοβοσκοί και καμηλιέρηδες βρέθηκαν μέσα σε δύο γενιές να διαχειρίζονται πετρελαϊκά έσοδα δισεκατομμυρίων -, ο συνταγματάρχης προχώρησε σε μια «συμμαχία με τον Διάβολο». Δηλαδή με τις ανώτερες κάστες των πολυπληθών φυλών Ουαρφάλα (πάνω από 1 εκατομμύριο) και Μαγκάρα, εδραιώνοντας την εξουσία του. Αλλες, μικρότερες φυλές, τα πατρογονικά χώματα των οποίων βρίσκονταν δυστυχώς γι΄ αυτούς πάνω από τα πετρελαϊκά κοιτάσματα στα ανατολικά, βρέθηκαν επί Καντάφι εκτός νυμφώνος.
Το διαίρει και βασίλευε όμως δεν λειτουργεί πια. Σε αντίθεση με την Τυνησία και την Αίγυπτο, δεν υπάρχουν πολιτικές δυνάμεις ικανές να εγγυηθούν μια «ομαλή μετάβαση», όπως κόμματα, εργατικά συνδικάτα ή πάσης φύσεως οργανώσεις πολιτών.
Ολα αυτά βέβαια δημιουργούν τον κίνδυνο για ένα τεράστιο κενό εξουσίας. Ελλείψει μιας «ενωτικής» προσωπικότητας ή ομάδας που να μπορεί να συμβιβάσει τα ασυμβίβαστα, είναι πολύ πιθανό να δούμε διάφορους φυλάρχους να επιχειρούν να αναλάβουν με τα όπλα τον έλεγχο στις περιοχές τους, επιχειρώντας να μετατρέψουν τη Λιβύη σε Σομαλία.
Ηδη ορισμένες φυλές απειλούν ότι θα διακόψουν τη ροή του πετρελαίου και του φυσικού αερίου από τις περιοχές τους. Συμμορίες ενόπλων κακοποιών που υπακούουν μόνο σε τοπικούς πολεμάρχους στήνουν μπλόκα σε κεντρικούς αυτοκινητοδρόμους και «ξαλαφρώνουν» τους δύσμοιρους πρόσφυγες και τους ξένους εργάτες που εγκαταλείπουν όπως όπως τη Λιβύη.
Και στον Βορρά, στην άλλη «όχθη» της Μεσογείου, η Γηραιά Ηπειρος τρέμει στην ιδέα των συνεπειών μιας παραδομένης στο χάος Λιβύης, τόσο για τον ανεφοδιασμό με πετρέλαιο όσο και για τα ανθρώπινα ποτάμια των παράνομων μεταναστών. Ο στρατός και οι δυνάμεις ασφαλείας της Λιβύης βρίσκονται ουσιαστικά υπό διάλυση. Πιλότοι αυτομολούν, ολόκληρες μονάδες ενώνονται με τους διαδηλωτές παραδίδοντας τα όπλα τους, ενώ βασικές υποδομές (λιμάνια, αεροδρόμια, πετρελαϊκές εγκαταστάσεις) είτε δεν λειτουργούν είτε έχουν υποστεί ήδη μεγάλες καταστροφές. Λαμπρό πεδίο μελλοντικής επιχειρηματικής δόξας για τις δυτικές εταιρείες, θα σπεύσουν να πουν οι κυνικοί. Υπό έναν όρο: η χώρα να μη διαλυθεί εις τα εξ ων συνετέθη (το 1954, μετά την ιταλική, πρώτα, και την αγγλογαλλική, κατόπιν, αποικιακή κατοχή) μέσα στη δίνη των φυλετικών συγκρούσεων.
Ο ΠΕΡΗΦΑΝΟΣ «ΛΑΟΣ ΤΟΥ ΜΠΛΕ ΠΕΠΛΟΥ» ΟΠΛΟΦΟΡΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΣΤΕΙΕΥΕΤΑΙ
Ερημος Σαχάρα: λημέρι από άμμο
Οι βερβερικής καταγωγής Τουαρέγκ, γνωστοί και ως «λαός του μπλε πέπλου» ή «γαλάζιοι άνθρωποι» από τα χαρακτηριστικά μπλε υφάσματα με τα οποία προστατεύουν τα πρόσωπά τους από την άμμο της ερήμου,αριθμούν περίπου έξι εκατομμύρια και απλώνονται σε ολόκληρη την έκταση της Σαχάρας. Αδάμαστοι πολεμιστές χωρίς πατρίδα
Οι Τουαρέγκ πολέμησαν για δεκαετίες τους Γάλλους,αλλά τελικά είδαν τα εδάφη τους να διαμοιράζονται μεταξύ των νέων κρατών της περιοχής.Η κατάσταση παραμένει εύθραυστη στη Δυτική Σαχάρα (Μάλι),όπου η τελευταία ένοπλη εξέγερση έληξε μόλις το 2009.
Χθες ήταν υπέρ…
Χιλιάδες γαλλόφωνοι αντάρτες Τουαρέγκ από το Τσαντ,το Μάλι και τον Νίγηρα,μέλη απελευθερωτικών κινημάτων που είχαν υποστηριχθεί παλαιότερα από τον Καντάφι, κατέφυγαν στη Λιβύη και σήμερα δρουν ως αιμοσταγείς μισθοφόροι στις «επαναστατικές πολιτοφυλακές» του.
…σήμερα στρέφονται κατά του Καντάφι
Ωστόσο η ηγεσία της θρυλικής φυλής επισήμως ανακοίνωσε τη συμμετοχή της στην επανάσταση κατά του Καντάφι την περασμένη Κυριακή.
Πολλοί εξεγέρθηκαν απελευθερώνοντας την πόλη Γκαντ, στα νοτιοδυτικά της Λιβύης,κοντά στα σύνορα με την Αλγερία.
Φύλαρχοι απειλούν τα… ρεζερβουάρ μας
Μακράν η ισχυρότερη πολιτικά φυλή της Λιβύης είναι η Ουαρφάλα,η οποία αριθμεί πάνω από ένα εκατομμύριο μέλη.Ωστόσο η φυλή με το μεγαλύτερο «ειδικό βάρος» σήμερα είναι η Αλ Ζουάγια,η οποία ζει στην πλούσια σε πετρέλαιο Ανατολή και ήδη απείλησε να διακόψει τη ροή προς την Ευρώπη.
Πηγή: roumlouki.gr
*
———————————————————————————————
*
Are Tuaregs being used as cover by Islamic militants?
published: March 30 2008 10:49
The current crisis along the Malian-Algerian border is being overshadowed by questionable elections and other events occurring across Africa, but the worsening situation needs to be more closely monitored.
The region in question, along with parts of Chad and Niger, is home to theTuareg people. They are a people with a rich history of music that has lasted for countless generations—they have generally moved across the region by the way of camelback without any major difficulty.
In the last few years, however, tensions have risen between the Tuaregs and the governments of Niger and Chad. There have been reports that the mining industry in Northern Niger has come under threats of attack from the Tuaregs; there have been attacks against the armed forces of these nations as well. In recent weeks groups of Tuareg rebels have launched two raids against the Malian military capturing dozens of soldiers.
There have been reports that forces loyal to Al-Qaida are in the region and it is believed the group that kidnapped Austrian tourists recently in Tunisia is hiding out in the same area.Western intelligence services and special forces units have a keen interest in the region as well. There have been reports that forces loyal to Al-Qaida are in the region and it is believed the group thatkidnapped Austrian tourists recently in Tunisia is hiding out in the same area. It is also rumored that the terror group has cemented ties with some Tuareg people in the region.
Reports are also surfacing that talks will be held in Tripoli in early April. The Malian government will be sending one delegation and forces loyal to Tribal Chief Ag Bahanga will lead the other delegation. This is not the first time that Libya has mediated a dispute between the Taureg and a Government. In the 1980s, they were involved in the talks that the Tuaregs had with the Government of Niger.The Government of Mali has asked for international assistance to rein in the rebel forces that have been a major part of the problem as well. Currently the U.S. has a program called the Trans-Sahara Counter-Terrorism Partnership (TSCTP). The project has U.S. soldiers training armed forces in the region to confront insurgencies; Mali has been used as a key training ground since the project was initiated. It should be noted that the government of Mali has not directly asked for military aid yet.
Tensions in this particular region have been simmering for some time. Several states have had autocratic governments in the past that have histories of repression. Most people outside of Africa have never even heard of the Tuareg people or the countries in question due to the other concerns in Africa that international media seems to be favoring. But will the volatile situation change in the near future?
Scott A. Morgan publishes Confused Eagle on found atmorganrights.tripod.com
Comments
#2Politics Editor commented, on March 31, 2008 at 3:53 p.m.:TCN,The article is in no way spreading «rumors» as you claim. If you want a few facts that back his article, here they are:
«The Tuareg are motivated to fight al-Qaida in order to defend their territory. At the beginning of this month an AQIM cell was dismantled in the area and a big fish (Abu Osama) was caught, allegedly thanks to information provided by some Tuareg tribal leaders.»
– Oliver Guitta, Middle East Times
«There are many rebel groups [some Tuaregs included] in that part of Africa. Some of them are supposed to have very strong links with al-Qaida, and there is lots of arms trafficking, many traffics in that part of the region.»
– Nico Colombant, Voice of America
«In the most recent incident, ethnic Tuareg rebels took about 30 troops hostage last week. The attack occurred in the same lawless cross-border region where reports have suggested two Austrian tourists are being held since being kidnapped by Islamic militants last month while on vacation in Tunisia.»
– The Associated Press, reported in the International Herald Tribune
—–
In no way did Mr. Morgan claim that ALL Tuaregs are Islamic extremists nor did he generalize about the group. How did he spread racism or prejudice on any level?
He simply pointed out the fact that SOME Tuaregs are, according to many reliable sources, being used as cover by and on some level working with al-Qaida. The key point of the article is that other happenings in Africa have led to minimal coverage from international media.
The on-again, off-again Tuareg rebellions in Niger and Mali, as well as hostage-taking for ransoms, pre-date Al-Quaida and have nothing to do with Islamic fundamentalism. The Tuareg have been marginalized by all of the Sahelian/Saharan governments, and are struggling mightily to maintain their traditional existence despite enormous challenges, ranging from climate change to the neglect of governments and development agencies. It would be in the best interest of the U.S. to reach out to the Tuareg via diplomacy and development assistance. Without substantive efforts on the part of the U.S. to form alliances with the Tuareg community across the Sahel/Sahara, it is likely that AQIM, through coercion and well-placed gifts, will gain the hearts and minds of these natural allies of the U.S.
You mention tensions «between the Tuaregs and the governments of Niger and Chad». I think you meant Mali, not Chad – there are virtually no Tuaregs in Chad and the Chadian Sahara is dominated by the Toubou and Gorane who tend not to get along with the Tuareg.
#5Politics Editor commented, on March 31, 2008 at 10:07 p.m.:TCN,I understand your disagreement with the author’s description of the Tuaregs, feel free to contact me if you would like to write an article to be posted on the site that details your stance rather than just leaving your opinions in a lengthy comment. I don’t claim to be an expert in African affairs, and I would like to think that someone who has lived in Saharan Africa would have greater insight on the issue than myself.
I assure you, you have sorely misread my opinions and beliefs regarding the Tuaregs, Africans and Muslims.
You can reach me at politics@tnjn.com if you are interested in writing or contributing to an article, or if you would like to go into more depth with this conversation.
– Austin Baird
You’re absolutely right that the Tuareg would not be «bought» by Islamic radicals. I retract my comment about the possibility of AQIM winning Tuareg hearts and minds – the Tuareg are far too intelligent, pragmatic, and savvy to become extremists.
Jack – This is a discussion, and TCN’s comments about the article struck me as pretty civil given the magnitude of the consequences associated with linking Tuareg’s to AQIM and the lack of depth in the article. The main problem with this piece is in the headline, which implies that Tuaregs are providing cover for Islamic extremists – a question that is not answered or followed in the body of the article. If this line of thought (i.e. that Tuaregs are supporting/covering for AQIM) were to gain traction in the DOD and/or State Department, much less the governments of Niger, Mali, and Algeria, the Tuareg would suffer severe consequences due to unfounded rumors.
#9jmw556 commented, on April 1, 2008 at 9:39 p.m.:I think the main issue with this article isn’t the subject but rather the actual construction. I am pleased to see someone taking an interest in the Tuareg, however the article doesn’t seem to convey what you intended.The title does indeed imply that the Tuareg are providing cover for Islamic extremists, which is probably why TCN accused you of spreading rumors. None of the «facts» that back the article seem to suggest this in any way.
It is a shame you didn’t include a more thorough background of the conflicts in Niger and Mali. In your article you lump them together, but although they are similar in nature they are in fact two separate conflicts.
I ran out of space! comment continued below…
#10jmw556 commented, on April 1, 2008 at 9:39 p.m.:I was also very surprised to see that you hadn’t included any information or reference at all to the Mouvement des Nigeriens pour la Justice (MNJ), the group leading the rebellion in Niger. You mention that there have been attacks on the both military bases and the uranium mining industry in Niger, but you fail to mention the purpose behind these attacks. You also failed to mention the numerous accusations by human rights watch dogs against the Nigerien government concerning human rights abuses such as torture, extra judiciary executions, arbitrary arrests and a ban on all journalism in the north (which has a lot to do with why the conflict isn’t hardly getting any media attention).I’m sure you did not intend to write a biased article (what journalist does?), unfortunately failing to explore both sides of the conflict has painted the Tuareg as the «bad guys,» which is not necessarily true. I suggest you take a look at the MNJs blog (www.m-n-j.blogspot.com) so that you can read up on their side of the story.
Finally, the quote that you site from the AP seems a bit confusing. There are some pretty big differences between the Tuareg and the Islamic militants, and just because they happen to be in the same geographical location does not mean there is enough evidence to link or even compare their two actions.
1. The tuareg are holding military troops hostage
while the militants are holding innocent civilians,
2. The MNJ has promised on their website to treat
their prisoners of war in accordance with
international law, and have since released several
prisoners to the international red cross for medical
treatment. I don’t believe the same can be said for
the Islamic militants.
Please don’t let these comments get you down, I really do appreciate your interest in the Tuareg and I hope that you will continue to do more research on the subject and perhaps try writing another piece that explores the situation in more depth. If you’d like to discuss the conflict or any of my comments or if you’d like a list of further resources you can email me at jmw556@gmail.com
A few tips for the future:
1. proof read, proof read, proof read! (Tuareg is spelled two different ways in this article…you need to be consistent!)
2. try setting up your facts for each «side» in a parallel chart to make sure that you are writing an unbiased piece. If you have a whole lot of research on one side but not much on the other you’ll know what you need to investigate more thoroughly.
3. try not to rely so heavily on previous opinions from other articles. Use them as a jumping off point, then fish out some primary sources and come to your own conclusions. If you do use their opinions consider including a quote or two (that could have saved you from some of TCNs heat)
best of luck in the future!
Source: tnjn.com
*
———————————————————————————————
*
ΣΆΒΒΑΤΟ, 24 ΜΑΡΤΊΟΥ 2012
Αφού το Μάλι έπαψε να υπάρχει, μήπως ήρθε ο χρόνος να ανασχεδιαστεί ο χάρτης του Σαχέλ και της Υποσαχάριας Αφρικής;
Σουδάν, Λιβύη, Σομαλία, Ουγκάντα… η εφαρμογή του σχεδίου Ζινόν για την Αφρική βρίσκεται στο φόρτε του. Προχθές έσκασε η βόμβα του πραξικοπήματος στο Μαλί που μάλλον θα σημάνει το τέλος αυτού του κράτους. Μετέφρασα μια σύντομη αλλά αποκαλυπτική ανάλυση του Γάλλου ιστορικού Bernard Lugan.
Στο Μάλι, όπου ένα στρατιωτικό πραξικόπημα ανέτρεψε τον σημερινό πρόεδρο Στρατηγό Αμαντού Τουμανί (Amadou Toumani), οι προεδρικές εκλογές που είχαν κηρυχτεί για τις 29 Απριλίου 2012 δεν θα λάβουν χώρα. Αυτό το πραξικόπημα είναι αποτέλεσμα της ήττας του στρατού του Μάλι από τους αντάρτες Τουαρέγκ [1] που διεκδικούν τη διχοτόμηση της χώρας.
*
———————————————————————————————
*
06 / 04 / 2012 07:03
Οι Τουαρέγκ ανεξαρτητοποίησαν το βόρειο τμήμα του Μάλι!
Το Εθνικό Κίνημα Απελευθέρωσης του Αζαουάντ, το οποίο αποτελεί μια σημαντική συνιστώσα της εξέγερσης των Τουαρέγκ στο Μαλί, κήρυξε σήμερα «την ανεξαρτησία του Αζαουάντ» με δήλωση που δημοσιεύεται στον ιστότοπό του και την οποία έκανε ένας από τους εκπροσώπους του στο τηλεοπτικό δίκτυο France 24.
«Κηρύσσουμε επισήμως την ανεξαρτησία του Αζαουάντ που αρχίζει από σήμερα», δήλωσε ο Μοσά Αγκ Αταχέρ, προσθέτοντας πως θα γίνουν σεβαστά «τα σύνορα με τα όμορα κράτη».
Οι αντάρτες Τουαρέγκ δραστηριοποιούνται στο βόρειο τμήμα της αφρικανικής χώρας.
Πηγή: newsbomb.gr
*
———————————————————————————————
*
Ποιοι είναι οι αντάρτες Τουαρέγκ;
Οι νομάδες που κατέλαβαν μια χώρα
Οι αντάρτες Τουαρέγκ κατέλαβαν το Τιμπουκτού, τελευταία πόλη στο βόρειο Μαλί που παρέμενε υπό κυβερνητικό έλεγχο,μετέδωσαν τα ειδησεογραφικά πρακτορεία.Ποιοι είναι οι Τουαρέγκ;Οι Τουαρέγκ,είναι μια νομαδική φυλή στη Βόρεια και Δυτική Αφρική.Κυρίαρχοι του εμπορίου στην έρημο,όταν αυτό υπήρχε.Η ζωή τους άλλαξε δραματικά μετά από χιλιάδες χρόνια όταν σύνορα επιβλήθηκαν και το εμπόριο βρήκε θαλάσσιες διαδρομές.Η προσπάθεια επιβίωσής τους συχνά συνδέθηκε με εξεγέρσεις.Πρόσφατα στο Μαλί,το Νίγηρα και είχαν εμπλοκή και στο πόλεμο της Λιβύης.Οι Τουαρέγκ έχουν ερθεί σε επαφή με την Αλ Κάϊντα του Ισλαμικού Μαγκρέμπ (AQIM).
Στα τέλη Αυγούστου 2011, ο Ι. Bahanga, ένας Τουαρέγκ επαναστάτης ο οποίος ηγήθηκε μιας εξέγερσης στο Μαλί κατά την περίοδο 2007-2009 πριν από τη φυγή του προς τη Λιβύη, επανεμφανίστηκε στο βόρειο Μαλί. Πραγματοποίησε μια συνέντευξη μέσω δορυφορικού τηλεφώνου στην αλγερινή εφημερίδα Al Watan, κατά την οποία ορκίστηκε να “αναγεννήσει” την εξέγερση των Τουαρέγκ. Μέσα σε λίγες ώρες ,ετά από τη συνέντευξη, ο Bahanga σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα στην περιοχή του Κιντάλ Μάλι – ένα γεγονός που πιθανόν δεν ήταν ατύχημα.
Ο Bahanga ήταν μεταξύ των περίπου 800 Τουαρέγκ που πολέμησαν ως μισθοφόροι στο Λιβυκό εμφύλιο πόλεμο και είχαν αρχίσει να επιστρέφουν στη χώρα τους στα τέλη του 2011 καθώς η σύγκρουση πλησίαζε στο τέλος της. Οι χώρες καταγωγής των Τουαρέγκ , ιδιαίτερα το Μάλι και ο Νίγηρας, είχαν υποστεί μια σειρά από εξεγέρσεις κατά τη διάρκεια των προηγούμενων δεκαετιών, κι έτσι υπήρχε ανησυχία για την άφιξη των εκατοντάδων εκπαιδευμένων και εξοπλισμένων μαχητών . Ο Bahanga ήταν ο νούμερο ένα κίνδυνος για τις υπηρεσίες ασφαλείας του Μαλί,εκπαιδευμένες από Αμερικανούς.
Οι Τουαρέγκ είναι νομάδες κτηνοτρόφοι, που κατάγονται από τη Βόρεια Αφρική. Εκτιμώνται συνολικά σε πάνω από 1 εκατομμύριο, στο Μαλί, στο Νίγηρα και την Αλγερία, αν και μπορεί επίσης να βρεθούν σε μικρότερο αριθμό στη Λιβύη, τη Μπουρκίνα Φάσο και η Μαυριτανία.
Οι Τουαρέγκ δεν ήταν πάντα μαχητές και λαθρέμποροι. Για περισσότερο από δύο χιλιετίες κυριάρχησαν στο εμπόριο μέσα στην έρημο της Σαχάρας. Πουλούσαν ζώα, κλωστοϋφαντουργικά προϊόντα, αλάτι, τμικρά όπλα και πολύτιμους λίθους. Μέχρι σήμερα οι Τουαρέγκ παραμένουν μία από τις λίγες εθνότητες στη Σαχάρα, όπου το νερό σπανίζει και οι θερμοκρασίες μπορεί εύκολα να υπερβούν τους 38 βαθμούς Κελσίου .
Όταν το Μαλί και ο Νίγηρας κήρυξαν την ανεξαρτησία τους το 1960, άρχισαν να ισχυρίζονται ότι η περιοχή εδώ και χιλιάδες χρόνια δεν ανήκε σε κανέναν άλλο και οι Τουαρέγκ ξεκίνησαν ένα αντάρτικο στα βουνά στο βόρειο Μαλί από το 1961 μέχρι το 1964.
Στη δεκαετία του 1970 και του 1980, η εκτεταμένη ξηρασία είχε ως αποτέλεσμα την απερήμωση μεγάλων τμημάτων του βόρειου Μάλι και του Νίγηρα, η οποία ανάγκασε πολλούς Τουαρέγκ να μεταναστεύσουν, κυρίως στην Αλγερία και τη Λιβύη. Ταυτόχρονα, η αστικοποίηση άλλαζε το τοπίο της περιοχής.
Στη Λιβύη, ορισμένοι Τουαρέγκ που είχαν εγκαταλείψει τη πατρίδα τους, είχαν προσληφθεί από τον ηγέτη της Λιβύης Μ.Καντάφι , σ΄ ένα ειδικό στρατιωτικό σύνταγμα που δημιουργήθηκε το 1972 για να βοηθήσει στην ένωση της περιοχής στο πλαίσιο της προετοιμασίας για το διαφαινόμενο σχέδιο Καντάφι πέρι Ηνωμένων Πολιτειών Αφρικής. Αλλά η ισλαμική Λεγεώνα διαλύθηκε το 1987 μετά την ήττα της στο Τσαντ. Με υποσχέσεις για βοήθεια από το Μαλί και το Νίγηρα , οι Τουαρέγκ μαχητές εκπαιδευμένοι και οπλισμένοι άρχισαν να επιστρέφουν στο Μάλι και τον Νίγηρα. Οι εντάσεις αυξήθηκαν γρήγορα και Τουαρέγκ συγκρούστηκαν με αγρότες στο Μαλί. Καθώς περνούσε ο καιρός και η βοήθεια των κυβερνήσεων δεν υλοποιήθηκε,η απογοήτευση μεταξύ των Τουαρέγκ ξεχείλισε.
Εκατοντάδες συνελήφθησαν στο Νίγηρα, την άνοιξη του 1990 και είχαν κατηγορηθεί για επίθεση σε κυβερνητικά κτίρια. Η εξέγερση ξέσπασε μήνες αργότερα, όταν αντάρτες Τουαρέγκ στο Μαλί επιτέθηκαν σε αστυνομικό τμήμα κοντά στα σύνορα του Νίγηρα .
Η βία μεταξύ των Τουαρέγκ και των κυβερνήσεων του Μαλί και του Νίγηρα έπληξε τις δύο χώρες και διήρκεσε μέχρι το γαλλοαμερικανική μεσολάβηση το 1992.
Οι υποσχέσεις δεν τηρήθηκαν κι έτσι οι περιοχές που ζουν οι Τουαρέγκ έγιναν καταφύγια για τους ισλαμιστές μαχητές. Ήταν στα μέσα προς τέλη της δεκαετίας του 1990 που η Γαλλία και οι Ηνωμένες Πολιτείες ξεκίνησαν αντιτρομοκρατικές πρωτοβουλίες για την εκπαίδευση των Τουαρέγκ και την καταπολέμηση των ισλαμιστών μαχητών, συμπεριλαμβανομένης της Αλ Κάιντα.
Τα αποτελέσματα αυτής της εκπαίδευσης, φάνηκαν το 2007, όταν δύο ομάδες Τουαρέγκ από το Μαλί με επικεφαλής τον Α. Bahanga και από τον Νίγηρα με τον Iyad Gali, με βάση το Κίνημα για τη Δικαιοσύνη στο Νίγηρα,επαναστάτησαν εναντίον του Μαλί και του Νίγηρα κυβερνήσεις.
Στις αρχές του χρόνου οι Τουαρέγκ ξεκίνησαν νέο κύκλο επιθέσεων,νέα εξέγερση και χθες μπήκαν στο Τιμπουκτού.Η σχέση τους με την τρομοκρατία και ειδικά με την Αλ Κάϊντα και τα παρακλάδια της προβληματίζει αν και οι αναλυτές επισημαίνουν ότι οι Τουαρέγκ δεν συνδέονται μ΄ αυτές τις ομάδες ιδεολογικά αλλά οικονομικά. Ακόμη και στη Λιβύη οι 800 που πολεμούσαν στο πλευρό των δυνάμεων του Καντάφι,κατέβασαν τα όπλα όταν οι πληρωμές σταμάτησαν.
Πηγή: onalert.gr
*
———————————————————————————————
*
ΝΙΝΑ ΟΥΑΛΕΤ ΙΝΤΑΛΟΥ
[Πρόσωπα] Η «πασιονάρια» των Τουαρέγκ
Του Γιώργου Αγγελόπουλου
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Παρασκευή 20 Απριλίου 2012
*
———————————————————————————————
*
τρίτη, 13 σεπτεμβρίου 2011
Λιβύη: Μισθοφόροι Τουαρέγκ
Σε μια χώρα όπου το ημερομίσθιο μπορεί να φτάσει τόσο χαμηλά όσο ένα δολάριο, ο Αγκάλη άρπαξε την ευκαιρία, όταν Λίβυοι στρατολόγοι του προσέφεραν το Μάρτη χίλια δολάρια το μήνα για να ενταχθεί στις μάχες στη Λιβύη.
Με τα πόδια ή με οτοστόπ
Jean-Stéphane Brosse για τη γαλλική υπηρεσία
RELIGION: Islam ( Maliki)
People Name: Tuareg
Primary Language: Tamajaq
Ethnologue Code: TTQ, THZ, THV
Other Names: Imjeghen, Blue men of the desert.
Dialects: 4, each with sub-dialects
Πηγή: ethnologic.blogspot.gr
*
———————————————————————————————
*
Στο στόχαστρο του Σαρκοζί οι αντάρτες Τουαρέγκ
Ετοιμη για μια ακόμη στρατιωτική «παρέμβαση» στην Δυτική Αφρική, στο βόρειο Μάλι αυτη τη φορά, εμφανίζεται η γαλλική κυβέρνηση, με τις «πλάτες» και των ΗΠΑ.
Πηγή: tovima.gr
*
———————————————————————————————
*
Τουαρέγκ με σόλο ηλεκτρικά
Ο πρώτος τους δίσκος κυκλοφόρησε στη Δύση το 2001. Ως συγκρότημα, όμως, οι Tinariwen* -από τη φυλή των Τουαρέγκ της Σαχάρας- υπήρχαν ήδη επί δύο δεκαετίες. Τη μουσική τους την έβρισκε κανείς σε κασέτες, κατά καιρούς απαγορευμένες στο Μάλι, εναντίον της κυβέρνησης του οποίου οι νομάδες Τουαρέγκ είχαν εξεγερθεί ζητώντας την ανεξαρτησία της Σαχάρας.
*σημαίνει «the Deserts», οι Έρημοι
Οι Τινάριγουεν αφήνουν την έρημο και έρχονται στο φεστιβάλ του «Κόσμου»Τα χρόνια του ’80, στην αρχική τους σύνθεση, οι Τινάριγουεν έπαιζαν στα στρατόπεδα εκπαίδευσης των ανταρτών Τουαρέγκ που είχαν δημιουργηθεί στη Λιβύη και την Αλγερία. Αργότερα και ώς το 1996 που επήλθε η εκεχειρία συνέχισαν στα ανταρτικά κρυσφήγετα στη Σαχάρα του Βόρειου Μάλι.
Σήμερα οι Τινάριγουεν παίζουν σε φεστιβάλ σ’ όλο τον κόσμο, έχοντας αποκτήσει φανατικούς οπαδούς ανάμεσα σε ρόκερ όπως ο Ρόμπερτ Πλαντ που έχει παίξει μαζί τους, ο Κάρλος Σαντάνα, ο Κρις Μάρτιν των Coldplay, ο Τζάστιν Ανταμς των Strange Sensation που έκανε παραγωγή στο δίσκο τους «Amassakoul» ή οι Ρόλινγκ Στόουνς των οποίων άνοιξαν την περιοδεία του 2007, παίζοντας μπροστά σε 65.000 θεατές στο Δουβλίνο.
Οι Τινάριγουεν, πρώτοι μουσικοί Τουαρέγκ που χρησιμοποίησαν ηλεκτρικές κιθάρες στη μουσική τους, τραγουδούν στη διάλεκτο Ταμασέκ και στα γαλλικά. Οι «ειδικοί» εντάσσουν τον ήχο τους στο στιλ Tishoumaren, τη «μουσική των ανέργων», δηλαδή.
Μετά την περσινή θριαμβευτική τους εμφάνιση στο φεστιβάλ Σάνης στη Χαλκιδική, θα τους δούμε και στην Αθήνα, την 1η Ιουλίου στις εγκαταστάσεις του Ιππικού Ομίλου στο Γουδή και στο πλαίσιο του 1ου «Kosmos festival». Αυτή τη φορά θα παίξουν και κομμάτια από τον τελευταίο τους δίσκο «Imidiwan: Companions» που θα κυκλοφορεί εκείνες τις μέρες.
«Οι στίχοι μιλάνε για την επανάσταση, την πίστη, τη νοσταλγία, τα βάσανα και την καταπίεση, τη μνήμη, τη φυσική ομορφιά της ερήμου», μας λένε οι ίδιοι. «Αλλά και για τη σπουδαιότητα της εξέλιξης στην έρημο, της ειρήνης και της εκπαίδευσης. Δεν είμαστε, ούτε ποτέ υπήρξαμε παραδοσιακοί μουσικοί.
Τραγουδώντας για την καταπίεση
»Είμαστε μοντέρνο συγκρότημα και μιλάμε για την πραγματικότητα γύρω μας: θυμίζουμε ότι υπάρχει ένα μικρό μέρος του κόσμου που λέγεται Σαχάρα και πως αυτός ο τόπος είναι από τους πιο όμορφους και υπέροχους στη Γη μας. Και δεν είναι άδειος. Κατοικείται από πολλές και διαφορετικές εθνότητες: Τουαρέγκ, Μαυριτανούς, Σονγκάι, Πελ… Οι άνθρωποι αυτοί έχουν δυνατούς πολιτισμούς και όμορφες μουσικές. Βεβαίως έχουμε και προβλήματα, έλλειψης νερού, ανάπτυξης, μόρφωσης, ειρήνης ανάμεσα στις φυλές, αλληλεγγύης. Για όλα αυτά τραγουδάμε. Και αν μέσω της μουσικής μας ένας Ιάπωνας, ένας Αυστραλός, ένας Ισπανός ή ένας Ελληνας μαθαίνει τα πιο βασικά γεγονότα, αυτό είναι επιτυχία για μας».
Το 2001, στο πρώτο Φεστιβάλ της Ερήμου στο Tin Essako οι Γάλλοι LoJo που βρέθηκαν εκεί άνοιξαν τις πόρτες του κόσμου για τους Τινάριγουεν. Την ίδια χρονιά έκαναν την πρώτη τους ευρωπαϊκή τουρνέ και έπαιξαν σε μεγάλα φεστιβάλ: «Ηταν πια φανερό για μας», θυμούνται τώρα, «πως η μουσική μας είχε αποκτήσει πλέον παγκόσμια δυναμική».
Κι όταν κλήθηκαν για πρώτη φορά ν’ ανοίξουν συναυλία των Ρόλινγκ Στόουνς στην Ιρλανδία;
«Ηταν περίεργο συναίσθημα», απαντούν. «Μόνο και μόνο το μέγεθος του τεχνικού εξοπλισμού… Ουάου! Δεν είχαμε ξαναδεί κάτι σαν κι αυτό. Η σκηνή ήταν αχανής. Και όταν έπαιξαν οι Ρόλινγκ Στόουνς, το πλήθος ήταν απίστευτο. Μας ρώτησαν πώς θ’ αντιδρούσε ένας νομάς από τα μέρη μας αν τον οδηγούσαν εκεί μ’ ένα ελικόπτερο κατευθείαν από την έρημο. Σίγουρα θα του καιγόταν το κεφάλι»!
– Και τώρα, τι συμβαίνει;
«Πίσω στη Σαχάρα, όλοι γνωρίζουν τα τραγούδια μας, οι στίχοι έχουν αυτή την ιδιαίτερη δύναμη γιατί είναι κατανοητά από το κοινό μας. Για την ακρίβεια, το κοινό είναι όπως εμείς. Δεν υπάρχει καμιά διαφορά. Συχνά στην έρημο τα κονσέρτα είναι για μας, την κοινότητά μας, τους φίλους και τις οικογένειές μας. Χαλαρά. Μακριά από την έρημο, όμως, ξαναβρισκόμαστε αμέσως σ’ ένα επαγγελματικό, θα λέγαμε, απρόσωπο πλαίσιο. Ενα πλαίσιο προκατασκευασμένο. Εχουμε, όμως, πια σχεδόν παντού φίλους που μας δίνει χαρά να ξανασυναντάμε.
»Βέβαια, στις περιοδείες η κοινωνική μας ζωή είμαστε εμείς οι ίδιοι σαν να είμαστε στο στρατό! Αλλά μας αρέσει αυτή η πρόκληση. Να παίζουμε για ανθρώπους που δεν γνωρίζουν τους Τινάριγουεν, που δεν γνωρίζουν καν τι είναι ένας Τουαρέγκ. Αυτό σημαίνει πως από τη στιγμή που οι άνθρωποι αυτοί σε εκτιμούν, είναι η δύναμη της μουσικής που μιλά. Κι αυτό μας ικανοποιεί απόλυτα».*
Reblogged this on ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ.