Ο ΕΡΩΤΑΣ ΤΗΣ ΒΡΟΧΗΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΟΤΙΝΟΣ -3-

Γεννήθηκε μέσα σε λίγες μόνο σειρές

και την αίσθηση ότι η φωνή της είχε χαθεί.

Λάφυρο του ανέμου.

Ερωμένη.

Μετέωρη Θεά.

Ελεύθερη

να γελάει ακόμα και την ύστατη στιγμή.

Ορίζει το σώμα της, διαβάζει με μισόκλειστα

στο στέρνο της.

Πολλά απογεύματα εκεί στα δυτικά της πόλης

κοιτάζοντας τα χρώματα του ουρανού

είχε ανοίξει μικρές πληγές στο σώμα της.

Ένα πλάσμα

με μπλε μάτια,

αχυρένια μαλλιά

και με μια ομορφιά επικίνδυνη

την ώρα που ο ήλιος κομματιάζεται

στο πρόσωπό της.

ΖΩΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΑΓΓΕΛΟΣ ΞΩΤΙΚΟ