Από καρδιάς. Για το 2011 που τελειώνει. (2). Σκέψεις για την επικοινωνία στο διαδίκτυο, τα blogs, την άρθρωση λόγου και την ανησυχητική κατάσταση που συνεχίζει να επικρατεί στον τόπο, που αν συνεχίσει έτσι, δεν πρόκειται να προσφέρει καμία λύση, ώστε να καταφέρουμε να διαφύγουμε από το τέλμα & το αδιέξοδο στο οποίο έχουμε περιπέσει ομαδικώς.

BlackMediterraneanPirate   31-12-2011    17:20

short  link   wp.me/pPn6Y-c8l

Εύχομαι «καλή χρονιά» σε όλους & όλες.

Ας είναι το 2012 γεμάτο με τις ελπίδες και τα όνειρα που μας στέρησε το 2011.

[…] «Θέλετε ν΄ αποδομήσετε εντελώς τον άνθρωπο;

Πάρτε του την αξιοπρέπεια.

Τότε ο άνθρωπος μετατρέπεται σε κάτι που και τα ζώα δεν είναι».

(Hannah Arrendt)

*

Το κείμενο ξεκινάει με αφορμή την προσφώνηση σε έναν αγαπητό διαδικτυακό φίλο που εκτιμώ (ο οποίος επίσης στεναχωρήθηκε, αλλά και «χρεώθηκε» το φταίξιμο για μία κατάσταση που περιγράφεται παρακάτω) και συνεχίζει με την ανάπτυξη σκέψεων που περιγράφει ο τίτλος του.

*

Αγαπητέ φίλε Omadeon.

Τ΄ ότι σ΄εκτιμώ, τόσο εσένα όσο και τα υπόλοιπα παιδιά στο blog σας (Αιρετικό, ολογιστής) το γνωρίζετε, το έχω πει πολλές φορές και να ξέρεις  ότι αυτά τα πράγματα τα λέω σε λίγους ανθρώπους, δεν είμαι ιδιαίτερα κοινωνικός τύπος, δε γουστάρω πολλά κολλητηλίκια, ούτε την ψάχνω για κονέ.

Είμαι πολύ επιλεκτικός με τους ανθρώπους κι όταν λέω κάτι, το λέω μέσα απ΄την ψυχή μου.

Σε καμία περίπτωση δεν μπορώ να καταπιεστώ για να κάνω σε κάποιον τον φίλο ή να το παίξω καλός.

 

Εξ΄άλλου, δεν χρειάζεται να το πω εγώ ότι χαίρετε εκτίμησης: μιλάει το ίδιο το blog σας και τα εξαιρετικά άρθρα σας, όλα ιδιαίτερα υψηλού επιπέδου & αυθεντικά.

Παρατηρώ για μία ακόμη φορά ότι είσαι ευαίσθητος άνθρωπος και σε πείραξε όλο αυτό.

Αν ήσουν διαφορετικός, θα πάταγες κάνα καντήλι ακόμα και θα την έκανες ή θα έβγαινες να με βρίσεις αλλού.

Δεν το έκανες, όμως, στεναχωρήθηκες. Και αντιλαμβάνομαι το πόσο στεναχωρήθηκες, γιατί είμαι κι εγώ ευαίσθητος άνθρωπος, ή τουλάχιστον το προσπαθώ, ή έτσι πιστεύω.

Ομολογώ ότι δεν το περίμενα. Πίστευα ότι  θ΄ αντιδρούσες διαφορετικά. Με εξέπληξες, βέβαια, γιατί ανακάλυψα ότι εκτός από παρορμητικός και άνθρωπος εξαιρετικής καλλιέργειας & ενέργειας, είσαι και ένας άνθρωπος εξαιρετικά ευαίσθητος.

Γι΄αυτό και αποφάσισα να σου γράψω, γιατί ξέρω ότι στεναχωριέσαι, σε πονάει όλο αυτό, νοιάζεσαι.

 

 

Αδίστακτος & αδαής δεν είμαι, σε καμία περίπτωση, ούτε σχεδιάζω σκηνικά, ούτε καταχθόνιες καταστάσεις, ούτε πια είμαι πρόβατο, ώστε να μην καταλαβαίνω τι διακυβεύεται σε συγκεκριμένες καταστάσεις.

Νομίζω ότι είναι ξεκάθαρο ότι και εμπειρίες έχω και υψηλή νοημοσύνη και καλλιέργεια. Όπως κι εσύ άλλωστε και τα παιδιά απ΄το blog σας, καθώς και οι συν-Σχολιαστές μου από τους ΣχΣ: γνωρίζουμε όλοι τι είναι ο καθένας μας, έχουμε επίγνωση, δεν περιμένουμε να μας το επιβεβαιώσει κάποιος άλλος.

Επίσης, πιστεύω ότι φαίνεται τι άνθρωπος είμαι. Δεν θα μπορούσα πια να κρύβομαι τόσο καλά: κάπου θα έκανα ένα σφάλμα και θα αποκαλυπτόμουν. Σε κάποιο άρθρο ή σχόλιο.

 

 

Το σχόλιο σε bold, αυτό>> ΒlackΜediterraneanPirate , Δεκεμβρίου 30, 2011 στις 4:44 ΜΜ

δεν αναφερόταν αποκλειστικά σε εσένα & τον Αιρετικό, αλλά σε όλους όσους συμμετείχαν στις συζητήσεις αυτές και δεν ήταν «κόσμιοι». Απλώς, έτυχε να έχετε γράψει εσείς δίπλα.

Απευθυνόταν, όμως, σε όλους.

Άλλωστε, αν κάνετε ένα σύντομο review στα σχόλια των σχετικών αναρτήσεων, θα με πετύχετε πολύ συχνά να κάνω ευγενικές εκκλήσεις να μην βρίζεστε. Σε όλους ανεξαιρέτως.

 

————————————————

 

Πως ξεκίνησε το πράγμα, για να ξεκαθαρίζουμε :

Έγραψε ο Πάνθηρας ένα άρθρο για κάποια θέματα που διαφωνούσε με Φωτόπουλο & Περιεκτική Δημοκρατία, ομολογουμένως αρκετά επιθετικό.

Έπειτα, όμως, «ανέλαβαν» άλλοι και το θέμα πια «τραβήχτηκε σαν λάστιχο».

 

 

Ξεκαθαρίσαμε ήδη κι εγώ  σε σχόλιό μου

>>ΒlackΜediterraneanPirate , Δεκεμβρίου 28, 2011 στις 2:27 ΜΜ

& ο Πάνθηρας  σε σχόλιό του >>Blackpanther, Δεκεμβρίου 28, 2011 στις 12:49 ΜΜ

ότι

το blog των ΣχΣ είναι συλλογικό.

 

 
Όπως αναφέρει και ο Πάνθηρας,
“ο κάθε συγγραφέας στους ΣχΣ έχει την σελίδα του και είναι αποκλειστικά υπεύθυνος για αυτή. Άρα κανείς δεν δέχεται τίποτα όταν κάποιος συγγραφέας εδώ δημοσιεύει κάτι.

Ο συγγραφέας και μόνο αυτός είναι υπεύθυνος για το τι δημοσιεύεται στην σελίδα του”.

Επιβεβαιωνόμαστε για μία ακόμη φορά όταν λέμε ότι το blog των ΣχΣ είναι πραγματικά πλουραλιστικό και δε συμφωνούμε όλοι απαραίτητα και σε όλα μεταξύ μας.

Παρ΄ όλα αυτά, πιστεύω ότι ανάμεσα στους Σχολιαστές των ΣχΣ υπάρχει μία κοινή βάση σε κάποια θέματα.
Και πάνω απ΄ όλα η ελευθερία έκφρασης, που είναι το βασικό που πρεσβεύει η βασική του διαχειρίστρια.

 

 

[…]
όταν δημοσιεύεται ένα κείμενο στους ΣχΣ
δεν σημαίνει ότι όλοι οι ΣχΣ είναι σύμφωνοι με αυτό ή ότι το δέχονται.

Αυτό, όμως, είναι που κάνει το blog των ΣχΣ πραγματικά ελεύθερο & πλουραλιστικό.

Οπότε, αυτό που έγραψες “Δέχτηκες να αναρτηθεί στο blog σου ένα κείμενο σαν αυτό του Πάνθηρα, από το οποίο και ξεκίνησαν όλα, και τώρα κάνεις γενικές εκκλήσεις”>>>
δεν ισχύει.

 

 

Το παραπάνω σχόλιο ήταν απάντηση σε σχετικό σχόλιο της αγαπητής  & ευγενέστατης φίλης κ.κ. που εκτιμώ πολύ και την ευχαριστώ από καρδιάς για το όμορφο πορτραίτο που μου έκανε την τιμή να μου φτιάξει στο blog της. Πάνω απ΄ όλα, όμως, την ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη και την ευγενική φιλία της.

Δημοσίευσες κι εσύ ένα τμήμα από αυτό το σχόλιο, αλλά έχεις κόψει λόγια μου κι αυτό δεν με τιμά.

Στο μεγαλύτερο τμήμα του, είναι έτσι όπως το παραθέτω ακριβώς εδώ παραπάνω.

 

>>>

Οπότε, δημοσιεύτηκε το άρθρο αυτό από τον Πάνθηρα, στο οποίο, να πω την αλήθεια, δεν έδωσα αρχικά ιδιαίτερη σημασία, ούτε το πολυκατάλαβα ή, μάλλον, δεν πολυασχολήθηκα, γιατί δεν γνωρίζω τον κ. Φωτόπουλο, ούτε το έργο του. Δεν έτυχε μέχρι τώρα να ασχοληθώ με την θεωρία του ή φιλοσοφικά θέματα που έχει αναπτύξει.

Γιατί;

Μία εξήγηση.

 

 

Να ξέρετε πως όσοι δεν σπουδάσαμε ή δεν ζήσαμε τη δεκαετία των 20 μας στην Αθήνα, δεν είχαμε τριβή με κάποια θέματα, όπως εκείνοι που έζησαν Αθήνα και κινούνταν στα αμφιθέατρα & στις παρέες, όπου στήνονται παρόμοιες κουβέντες.

Εγώ σπούδασα Θεσσαλονίκη, ξαναγύρισα για λίγο στην Αθήνα και την έκανα για έξω, με εξαιρετική σιχαμάρα για τη νοοτροπία του τόπου (ήδη από τότε), πιστεύοντας ότι ρίχνω μαύρη πέτρα πίσω μου. Τουλάχιστον με αυτή τη λογική την έκανα.

Οπότε, έχω ένα κενό σε θέματα που αφορούν την ελληνική κουλτούρα συγκεκριμένης περιόδου 10-12 χρόνων τουλάχιστον, ενώ –αντίθετα- βίωσα σημαντικά γεγονότα έξω, την ώρα που γίνονταν, στον τόπο που γίνονταν. Θέλω να πω, τα έζησα, δεν τα είδα απλώς στην τηλεόραση, ήμουν μέσα σε αυτά. Το πιο τραγικό απ΄ όλα ήταν ότι έζησα το «όνειρο της Ενωμένης Ευρώπης» στην ακμή του. Καταλάβατε γιατί ήταν τραγικό. Γιατί τώρα πια το βλέπουμε να γκρεμίζεται με αυτό τον οικτρό τρόπο. Πιστέψτε με, όμως, τότε που το ζούσαμε, κάπου εκεί μέσα στο κέντρο του, μας γέμιζε όλους με χαμόγελα & ευτυχία.

 

 

Επανέρχομαι.

Θα μου πείτε: ο Φωτόπουλος έχει μεταφραστεί μέχρι και στα κινέζικα, και σε πολλές άλλες γλώσσες.

Εσένα, πως και δεν τον πήρε το αυτί σου;

Δεν έτυχε βρε παιδιά, τι να πω. Ας μου συγχωρηθεί, παρακαλώ πολύ. Οι παρέες & οι χώροι που κινήθηκα δεν έτυχε να με φέρουν σ΄ επαφή με το έργο του.

Μην γνωρίζοντας , λοιπόν, το έργο του ανθρώπου αυτού, δεν μπορούσα, φυσικά, να πάρω και θέση στο σχολιασμό των σχετικών άρθρων στο   blog μας.

 

 

Παρατηρούσα, βέβαια, ότι ενώ περίμενα να διεξαχθεί συζήτηση, να τοποθετηθούν με θέσεις & επιχειρήματα οι γνώστες του έργου του κ. Φωτόπουλου και με ενάντια επιχειρήματα αυτοί που δεν συμφωνούν με τη θεωρία του για την Περιεκτική δημοκρατία, άρχιζαν οι συμμετέχοντες να βρίζονται μεταξύ τους με τον χειρότερο τρόπο & με χυδαιότητες (οι περισσότεροι συμμετέχοντες / μην βάζουμε όλο τον κόσμο στο ίδιο καζάνι, ενώ κάποιοι δεν φταίνε σε κάτι), με σκοπό ποιος «θα πατήσει περισσότερο τον κάλο του άλλου».

Ενώ θα μπορούσε κάποιος/κάποιοι να μας κάνουν παρουσίαση ή resumé των βασικών στοιχείων της θεωρίας του ή των γραπτών του και να μας αναφέρουν που διαφωνούν ή που συμφωνούν.

Κάτι τέτοιο, δεν συνέβη. Ή τουλάχιστον, αν έγινε, έγινε με κακό τρόπο, ώστε  κι εγώ, όπως και άλλοι, συνεχίζω να μην έχω την παραμικρή ιδέα του τι τελικά έχει πει ο άνθρωπος αυτός.

 

 

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>Παρένθεση>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

>>>

Αυτό το είχα παρατηρήσει και σε παλαιότερα άρθρα και είχε ενοχλήσει πολύ, τόσο εμένα, όσο και πολλούς άλλους συν-Σχολιαστές μας.

Μάλιστα, κάποιες φορές το είχαμε συζητήσει μεταξύ μας οι ΣχΣ, είτε όλοι μαζί με e-mails, είτε ανά ομάδες, τηλεφωνικά.

 

 

Ακούστε παιδιά:

Έτσι, δεν βγαίνει.

Με το να γίνεται μπάχαλο στο blog, να βριζόμαστε, να τσακωνόμαστε, δεν βγαίνει κάποια άκρη.

Τέτοιοι τρόποι συμπεριφοράς, είναι δείγμα χαμηλού επιπέδου και έλλειψης στοιχειωδών ανθρώπινων αξιών & δικαιωμάτων.

Scripta manent.

Πολύ όμορφα και ήρεμα και κατανοητά διατύπωσαν τις ιδέες τους στα τελευταία σχόλια ο Thomas & η κ.κ.

Δείτε επίπεδο.

>>>

Thomas , Δεκεμβρίου 30, 2011 στις 7:41 ΜΜ

κ.κ. , Δεκεμβρίου 30, 2011 στις 8:02 ΜΜ

Μπορείς να καταλάβεις τι θέλουν να πουν οι άνθρωποι.

Και δεν προσβάλλουν κανέναν.

 

 

Ξέρετε,υπάρχει και η έκφραση «σφάζω με το βαμβάκι». Μπορείς, δηλαδή, με τη δύναμη του λόγου να κατατροπώσεις κάποιον πραγματικά, χωρίς, όμως, να τον προσβάλλεις ανοιχτά και με άσχημο τρόπο.

 

 

Εκτίμησα πολύ την στάση του Thomaς (δείτε λίγο παραπάνω ή εδώ το σχόλιό του που έχω παραθέσει).

Το παιδί αυτό δεν το γνωρίζω, ούτε έχουμε μιλήσει ποτέ, ούτε έχουμε συνυπάρξει σε κάποια συζήτηση.

Βλέπω, όμως, ότι είναι άνθρωπος λογικός & αξιοπρεπής, από τα δείγματα που έχω μέχρι τώρα.

Μην προτρέχετε, δεν ρίχνω υπονοούμενα για κανέναν άλλο.

Όλοι οι άνθρωποι είναι αξιοπρεπείς. Δεν θέλω να θίξω κάποιον. Απλώς αναφέρομαι στον συγκεκριμένο άνθρωπο, τον Thomaς, γιατί εκτίμησα την αξιοπρεπή & ευγενική του στάση, ενώ ανέπτυσσε τη σκέψη του για το έργο του εν λόγω στοχαστή. Ενώ αναφέρει ότι δεν συμφωνεί και γιατί, δεν προσβάλλει και μάλιστα αναφέρει τα ενδιαφέροντα στοιχεία στο έργο του εν λόγω φιλόσοφου.

«Από την άλλη όμως το έργο του είναι σημαντικό και αξίζει κανείς να ασχοληθεί. Θα μάθει πολλά σχετικά με την οικονομία, με το διεθνές σύστημα, για τη θέση της Ελλάδας σε αυτό κλπ. Βέβαια δε θα πρέπει να έχει καμιά αυταπάτη ότι η ΠΔ έχει οποιαδήποτε σχέση με την ελευθερία με την πραγματική σημασία του όρου αλλά αν ασχοληθεί κάποιος μέσος αναρχικός με την ΠΔ θα βοηθηθεί πολύ στο να ξεφύγει ίσως από τα ελευθεριακά κλισέ (που και αυτά δεν έχουν σχέση με την ελευθερία) και να δει ότι υπάρχει και μια εντελώς διαφορετική οπτική από τη δική του που έχει τη δική της αξία.»

Με τόσα σχόλια που διάβασα, δεν ξέρω, δεν θυμάμαι τι άλλο έγραψε αυτό το παιδί πριν ή σε άλλες σχετικές αναρτήσεις.

 

 

Πείτε μου, όμως, δεν είναι άξιος θαυμασμού ο  Thomaς; Δείτε με πόση ευγένεια και πόσο αμερόληπτα διακρίνει στοιχεία που έχουν ενδιαφέρον στο έργο του συγκεκριμένου στοχαστή.

Δεν είναι σκοπός του, δηλαδή, να προσβάλλει ή να ισοπεδώσει. Ναι μεν διαφωνεί, αλλά είναι αμερόληπτος.

 

 

Το ίδιο διαπίστωσα και στα σχόλια της αγαπητής φίλης κ.κ.

Το blog της κινείται επίσης στα ίδια επίπεδα αξιοπρέπειας, φιλικότητας & συντροφικότητας.

 

 

Ακούστε παιδιά.

Οι τρόποι που κινηθήκαμε οι περισσότεροι από εμάς σαν άνθρωποι σε αυτό τον τόπο (επηρεασμένοι και από ξένες κουλτούρες), οδήγησαν σε ένα τέλμα, το οποίο το ζούμε καθημερινά.

Κάποιοι διαβρώθηκαν ιδιαίτερα.

Κάποιοι άλλοι διατήρησαν τις στοιχειώδεις ανθρώπινες αξίες τους και συνεχίζουν να τις διατηρούν απτόητοι.

 

 

Ναι, ξέρω. Όλοι πρέπει να επιβιώσουμε κι ο «δυνατός» έχει περισσότερες πιθανότητες να επιβιώσει.

Ας μην γίνουμε, όμως, ζούγκλα.

Ας διατηρήσουμε την ομορφιά στις ψυχές & τις σχέσεις μας.

Αυτό είναι το στοιχειώδες που μας κάνει να νιώθουμε όμορφα μέσα στην καθημερινότητά μας.

Αυτό είναι το στοιχειώδες που μας κάνει να νιώθουμε Άνθρωποι.

Ας μην το χάσουμε.

Να μην επιτρέψουμε να χαθεί, μέσα στον πανικό μας και το άγχος της επιβίωσής μας, για το οποίο δεν ευθυνόμαστε.

 

 

>>>>>>>>Κλείνει η Παρένθεση που άνοιξα κι επανέρχομαι σ΄αυτό που έλεγα>>>>>>>>

>>> 

 

Παρατηρούσα, λοιπόν, ότι ενώ περίμενα να διεξαχθεί συζήτηση, να τοποθετηθούν με θέσεις & επιχειρήματα οι γνώστες του έργου του κ. Φωτόπουλου και με ενάντια επιχειρήματα αυτοί που δεν συμφωνούν με τη θεωρία του για την Περιεκτική δημοκρατία, άρχιζαν οι συμμετέχοντες να βρίζονται μεταξύ τους με τον χειρότερο τρόπο & με χυδαιότητες (οι περισσότεροι συμμετέχοντες / μην βάζουμε όλο τον κόσμο στο ίδιο καζάνι, ενώ κάποιοι δεν φταίνε σε κάτι), με σκοπό ποιος «θα πατήσει περισσότερο τον κάλο του άλλου».

Σε κάποια σημεία και σχόλια, έφτασαν τα βρισίδια να γίνουν αυτοσκοπός.

 

 

Ενώ θα μπορούσε κάποιος/κάποιοι να μας κάνουν παρουσίαση ή resumé των βασικών στοιχείων της θεωρίας του ή των γραπτών του και να μας αναφέρουν πού διαφωνούν ή πού συμφωνούν.

Κάτι τέτοιο, δεν συνέβη. Ή τουλάχιστον, αν έγινε, έγινε με κακό τρόπο, ώστε  κι εγώ, όπως και άλλοι, συνεχίζω να μην έχω την παραμικρή ιδέα του τι τελικά έχει πει ο άνθρωπος αυτός.

Δεν μου αρέσει ούτε να κατηγορώ, ούτε να κρίνω τους άλλους ανθρώπους, ούτε να τους μειώνω, ούτε να τους ισοπεδώνω.

Πιστεύω πως κανένας μας δεν έχει δικαίωμα να κάνει κάτι τέτοιο.

Και, τέλος πάντων, δεν είπα να χάσουμε τον αυθορμητισμό μας. Θα βρίσουμε κιόλας, άμα χρειαστεί ή πάνω στα νεύρα μας, όταν ο συνομιλητής μας δεν λέει να μας κατανοήσει.

Όχι συνέχεια, όμως, και να γίνεται αυτοσκοπός.

 

 

Μέσα από όλα αυτά τα δεδομένα, λοιπόν, άρχισε να δημιουργείται ένα σκηνικό κατινιάς, βρισιδιού & αλληλοφαγώματος «σου είπα, μου είπες, του είπε», παρόμοιο με αυτό που συναντάμε σε πολλά blogs, όπου μπαίνουμε να διαβάσουμε κάποια ενδιαφέροντα άρθρα και φεύγουμε τρέχοντας και δεν ξαναμπαίνουμε ποτέ, όταν ανακαλύπτουμε χαμηλό επίπεδο & κατινιά στα σχόλια, εν είδει χλευάσματος, σαχλαμάρας & αργοσχολίας.

 

 

Έχω παραπονεθεί πολλές φορές γι΄αυτό το θέμα. Δεν ξέρω αν κάποιοι άνθρωποι γουστάρουν να κατεβάζουν το επίπεδό τους χαμηλά. Εγώ δεν το επιθυμώ για τον εαυτό μου να συμμετέχω σε τέτοιες θλιβερές & αξιολύπητες καταστάσεις και γνωρίζω καλά πως δεν το επιθυμούν και οι  συν-Σχολιαστές μου από τους ΣχΣ.

Και, μάλιστα, σε στιγμές που «καίγεται η γούνα μας» στον τόπο αυτό και προσπαθούμε να επικοινωνήσουμε μεταξύ μας, ώστε να βρούμε λύσεις για το πώς θα μπορέσουμε να δραπετεύσουμε από το αδιέξοδο αυτό.

 

 

Απ΄την άλλη πλευρά, θεωρώ απαράδεκτη την προσβολή & τον χλευασμό κάθε ανθρώπου.

Ο κάθε άνθρωπος έχει την αξία του.

Μη χάνουμε κάθε σεβασμό στην προσωπικότητα, την προσπάθεια ή την ηλικία του άλλου.

 

 

Πώς θα το κάνουμε, δηλαδή.

Δεν μπορεί να εξαπολύεται επίθεση σε έναν άνθρωπο 71 ετών, που έχει κάνει την προσπάθειά του και δη από 20χρονους ή 25χρονους, που δεν έχουν καμία εμπειρία από τη ζωή και νομίζουν πως όλα τα ξέρουν.

Στον κ. Φωτόπουλο, αναφέρομαι.

Δεν γνωρίζω ακόμα τη θεωρία του, αφού δεν φρόντισε κανείς γνώστης της να μου την παραθέσει ή να μου την εξηγήσει με ψυχραιμία. Δεν μιλάω για κατεβατά και χιλιάδες σελίδες βιβλίων. Αλλά για τα βασικά της στοιχεία, ώστε να έχω μία πρώτη προσέγγιση και να μπορώ να σχηματίσω μία άποψη.

 

 

Όπως και να ΄χει, όμως το θέμα, από τα λίγα στοιχεία του βιογραφικού του που διάβασα, παρατήρησα πως ο άνθρωπος δεν είναι τυχαίος. Έχει προσπαθήσει. Και σε ξένη γη.

Που γνωρίζω καλά πως στην ξένη γη, για να αναγνωριστεί η αξία, πρέπει να είναι αυθεντική.

Εκεί δεν γίνονται χατίρια. Και ειδικά στο διεθνώς αναγνωρισμένο Πανεπιστήμιο της Αγγλίας όπου δίδασκε για πάνω από 20 χρόνια.

Δεν μεταφράζουν το βιβλίο σου σε πολλές ξένες γλώσσες (μέχρι και στα κινέζικα) αν λες μπαρούφες.

Κάτι θα προτείνει ο άνθρωπος μέσα σ΄αυτά τα βιβλία, δεν μπορεί.

 

 

Τώρα, αν κάποιος δεν συμφωνεί με τις εν λόγω θεωρίες, ας προτείνει τα επιχειρήματά του.

Ας μας εξηγήσει πού χωλαίνει η εν λόγω θεωρία.

Όχι επειδή του το είπε κάποιος ινστρούκτορας, αλλά επειδή κατανόησε ή εντρύφησε ο ίδιος προσωπικά.

Δεν έχει, όμως, καμία λογική να βρίζεις την προσπάθεια του άλλου και να μην εξηγείς το λόγο.

 

 

Έχει κάνει κάτι ο άνθρωπος αυτός και ενόχλησε;

Όποιος γνωρίζει, ας μας το πει. Με στοιχεία, όμως. Να το μάθουμε κι εμείς και να κρίνουμε.

 

 

Η συνείδησή μου, όμως, δεν μου επιτρέπει να βρίζονται οι προσπάθειες των ανθρώπων και οι ίδιοι άνθρωποι ανυπόστατα.

Δεν το δέχομαι, ρε παιδιά.

Αγανάκτησα.

 

 

Άκουσα πως συνέβη κάποια παρεξήγηση ανάμεσα στον κ. Δημήτρη Καζάκη και στο «Βαθύ Κόκκινο». Δεν ξέρω τι ακριβώς συνέβη. Όποιος γνωρίζει, ας μας πει 2 κουβέντες.

Εκτιμώ ιδιαίτερα και την προσπάθεια που κάνει το «Βαθύ Κόκκινο» και την προσπάθεια που κάνει ο κ. Καζάκης.  Μεγάλες & αξιοσέβαστες προσπάθειες και από τις 2 αυτές πλευρές.

Το «Βαθύ Κόκκινο» «έχει λιώσει» να δημοσιεύει, να ενημερώνει, να κάνει ραδιόφωνο, να «ανοίγει μάτια & μυαλά».  Του Καζάκη «έχει μαλλιάσει η γλώσσα του» να μιλάει ασταμάτητα σε κανάλια, σε πλατείες, στο ραδιόφωνο, να αποκαλύπτει.

 

 

Τι; Να ψάξω να βρω ποιος φταίει στην παρεξήγησή τους;

Δεν με αφορά. Μία παρεξήγηση, ήταν, ίσως, κι εύχομαι να διευθετηθεί.

 

 

Δεν μπορεί, όμως, κάποιος μετά απ΄ αυτό να βγει να βρίζει ανυπόστατα τον έναν ή τον άλλον, επειδή του το είπε κάποιος ινστρούκτορας και να απαλείφει με αυτό τον τρόπο διαμιάς όλη την προσπάθεια και τον αγώνα τους μέχρι τώρα.

Και μην μου μιλήσετε για συμφέροντα. Ποια συμφέροντα; Με δουλεύετε;

Βλέπω. Ξέρω να βλέπω και να παρατηρώ.

 

 

Ποιοί «μας άνοιξαν τα μάτια»;  Τα blogs, ο Καζάκης, ο Λαπαβίτσας κι η Σακοράφα, ο πάντα αξιοπρεπής Μανώλης Γλέζος, ο Άρης Χατζηστεφάνου & η Κατερίνα Κιτίδη με την «Χρεοκρατία» τους, ο Βατικιώτης, ο Χρυσόγονος, ο Γιάνης Βαρουφάκης, αλλά και οι μετανοημένοι Καθηγητάδες Συνταγματικού Δικαίου Μπέης & Κασιμάτης (λέω «μετανοημένοι», ας μου επιτραπεί, γιατί είχαν «θητεία» μέσα στο Σύστημα, ως σύμβουλοι πρωθυπουργών ή σε ανώτατες διοικητικές ή ακαδημαϊκές θέσεις, με την έννοια ότι, ίσως, θα μπορούσαν και να είχαν «προλάβει το κακό»∙ βέβαια, ποτέ δεν είναι αργά, εκτιμούμε την προσπάθειά τους ακόμη και τώρα), ακόμη και ο Μίκης Θεοδωράκης με τις συνεχείς παρεμβάσεις του που εξελίχθηκαν στη «Σπίθα» και αντιμετώπισαν/ αντιμετωπίζουν σωρεία αντιδράσεων για λόγους που ακόμα δεν έχω κατανοήσει και δεν έχω ασχοληθεί.

 

 

Ακόμα και άνθρωποι από το εξωτερικό, που θα μπορούσαν, ίσως, να χαρακτηριστούν έως και υπερβολικοί (δεδομένου του τρόπου που εκφράζονται), όπως ο Max Keiser ή ο Alex Jones. Μάθαμε κι απ΄ αυτούς κάποια πράγματα. Δεν χρειαζόταν να διαφυλάσσουμε «κάθε οξεία» που έλεγαν. Αφήνοντας έξω τις κατά τόπους υπερβολές, είχαμε τη δυνατότητα ν΄  απομονώνουμε τις πληροφορίες που μας ενδιέφεραν.

 

 

Και, φυσικά, ο αγώνας κάποιων έντιμων δημοσιογράφων (μην ακούω αντιρρήσεις, παρακαλώ∙ ναι, υπάρχουν και έντιμοι δημοσιογράφοι ακόμα∙ ας μην γενικεύουμε τα φαινόμενα, ούτε να «βάζουμε όλους τους ανθρώπους στο ίδιο καζάνι»), κυρίως από μικρότερα κανάλια ή sites κι όχι από τα «πρωτοκλασάτα» (δεν αναφέρω ονόματα γιατί ίσως ξεχάσω κάποιον και τον αδικήσω∙  ξέρουμε όλοι μας ποιοι είναι αυτοί).

 

 

Αυτό, επίσης, ήταν κι ένα θέμα ακόμα που επέμενα.

Πώς είχαμε παλιά τα «γαλάζια» & τα «πράσινα» ή τα «κόκκινα» καφενεία; Έτσι βρεθήκαμε και πάλι να έχουμε τα «γαλάζια» & τα «πράσινα» ή τα «κόκκινα» & τα «μαύρα» blogs.

 

 

Επέμενα συνέχεια.

Ας ξεκολλήσουμε επιτέλους από αυτές τις ταμπέλες που δεν οδήγησαν πουθενά.

Οπωσδήποτε, καταλαβαίνω πως κάποιος που έχασε τους παππούδες, τους γονείς του ή μέλη της οικογένειάς του στα βασανιστήρια και την εξορία, έχει ανατραφεί με συγκεκριμένο πολιτικό τρόπο και δεν μπορεί να δεχτεί.

Το ίδιο και ένας Μανιάτης, για παράδειγμα, που οι παππούδες του στήθηκαν στον τοίχο από αριστερούς. Μέρη όπως η Μάνη είναι χωρισμένα στα 2, ανάλογα πού κινήθηκαν οι δεξιοί και πού αριστεροί.

Και οι παλιές έχθρες διατηρούνται ακόμη και μέσα στην ίδια οικογένεια. Το γνωρίζω γιατί η οικογένεια της μάνας μου κατάγεται από εκεί: η μισή της οικογένεια είναι αριστεροί που είχαν βγει στα βουνά και η άλλη μισή οικογένεια δεξιοί έως και βασιλικοί. Τα αδέρφια τα ίδια μεταξύ τους. (Το γένος του σογιού αυτού που κατοικεί στη Μάνη και στην Κρήτη ήταν Πειρατές, επί των ημερών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας).

 

 

Καταλαβαίνω πως δεν αλλάζει η πολιτική τοποθέτηση και η ανατροφή απ΄ τα γεννοφάσκια.

Όμως, ο κόσμος αλλάζει κι εξελίσσεται.

Δεν μπορούμε να συνεχίζουμε να πατάμε στα παλιά μίση και έχθρες.

 

 

Επιβάλλεται πια να ανακαλύψουμε τα κοινά μας σημεία και να προσεγγίσουμε ο ένας τον άλλο. Δεν γίνεται διαφορετικά.

Αλλιώς, τα γνωστά «τσακάλια» θα εκμεταλλεύονται τις έχθρες μας, θα πατάνε επάνω σε αυτές και θα συνεχίζουν να λυμαίνονται τον τόπο και να τον καταστρέφουν.

 

 

Μετά από όλα αυτά είναι λογικό ότι θίχτηκαν κάποια αριστερά (έχω την εντύπωση) blogs, με τα οποία μάλιστα συνηθίζαμε να ανταλλάσσουμε απόψεις & άρθρα. Και οπωσδήποτε θίχτηκε και ο ίδιος ο κ. Φωτόπουλος (για του οποίου το έργο κανείς τελικά από τους γνώστες δεν φρόντισε να μας κάνει μία σωστή ενημέρωση).

Αυτό το διαπιστώσαμε σε ανακοίνωση στην ιστοσελίδα της Περιεκτικής Δημοκρατίας.

 

 

Απ΄ την άλλη πλευρά, βέβαια, όσοι αναγνώστες γνωρίζουν το έργο του κ. Φωτόπουλου κι έμπαιναν στο blog μας με σκοπό να τον υπερασπιστούν, αντί να φροντίσουν με ψυχραιμία κι επιχειρήματα να μας κάνουν μία σωστή ενημέρωση για το έργο του, έμπαιναν κι εκείνοι στο «παιχνίδι» του αλληλοβρισίματος & των τσακωμών, όπου αλληλο-εκτοξεύονταν απειλές & κατηγορίες ανυπόστατες περί «πρακτόρων», ακόμα και εναντίον του blog μας.

 

 

Ποιοι «πράκτορες» και «ινστρούκτορες» βρε παιδιά;

Τι λόγια είναι αυτά;

Καμία σχέση!

Απλοί καθημερινοί άνθρωποι είμαστε όλοι, που ανησυχούμε.

Ανησυχούμε για την πορεία του τόπου, του πλανήτη ολόκληρου, ανησυχούμε για το μέλλον μας, την επιβίωσή μας, το χαμόγελο και τα όνειρά μας που χάνονται κι απομακρύνονται ολοένα και πιο πολύ.

 

 

Όλη αυτή η κατάσταση, λοιπόν, που αναπτύχθηκε και περιέγραψα παραπάνω, μου θύμισε δεκαετία του 80, όπου φανατισμένοι πρασινοφρουροί & γαλάζιοι υποστηρικτές παλαιάς κοπής αλληλο-φαγώνονταν και σκοτώνονταν στο ξύλο στις αφισοκολλήσεις των δρόμων των μεγάλων πόλεων έως και των μικρών χωριών της Ελλάδας, για ένα ρουσφέτι, για μία θέση, για ένα κονδύλι, για μία επιδότηση, για το όνειρο μιας καλύτερης ζωής.

 

 

«Για ένα πουκάμισο αδειανό, για μιαν Ελένη», όπως είπε ο ποιητής, θα πρόσθετα.

Ή, τουλάχιστον, έτσι αποδείχτηκε. Τα αποτελέσματα, τα βιώνουμε σήμερα.

Θα μου πείτε: «Τι φταίει ο κόσμος; Πάλευε, αναζητούσε μία καλύτερη ζωή. Εξαπατήθηκε.»

Ναι, το κατανοώ, αφού, άλλωστε, είναι κάτι το οποίο βιώνω κι εγώ ο ίδιος επί του παρόντος.

 

 

Αυτό, όμως, που με ανησυχεί είναι ότι δεν βλέπω κάποια αλλαγή στα μυαλά και τη νοοτροπία των ανθρώπων.

Καμία προσπάθεια σύγκλισης.

Και πραγματικά δεν μπορώ να κατανοήσω αυτή τη στασιμότητα.

 

 

Δεν συναντήθηκε ο κόσμος, κατά τη διάρκεια της τελευταίας χρονιάς, στις πλατείες;

Δεν ήρθαν σ΄ επαφή; Δεν αγγίχτηκαν; Δεν μίλησαν μεταξύ τους; Δεν συζήτησαν μεταξύ τους; Δεν συμμετείχαν στις πολυάριθμες λαϊκές συνελεύσεις; Δεν μοιράστηκαν τις αγωνίες τους;

Δεν ακούσαμε; Δεν διαβάσαμε; Δεν μάθαμε περισσότερα για τη ζωή, από ανθρώπους που γνωρίσαμε και ήξεραν περισσότερα από εμάς, που μας ενημέρωσαν για καινούρια πράγματα, για το πώς λειτουργεί ο κόσμος και προς τα πού κατευθύνεται;

 

 

Όλο αυτό δεν λειτούργησε καθόλου;

Πάλι στα ίδια γυρίσαμε;

Ο κόσμος δεν βγήκε πιο ώριμος από όλη αυτή την επαφή;

Συνεχίζει να επαφίει την τύχη και τη ζωή του στα χέρια καθοδηγητών & ινστρουκτόρων κομματικού τύπου;

 

 

Δεν μπορούμε μόνοι μας, δηλαδή; Θέλουμε τον μπάτσο μας & τον αρχηγό μας;

 

 

Το έχω γράψει πολλές φορές και θα επιμείνω και πάλι.

Ας δώσουμε το χέρι ο ένας στον άλλο, ας μοιραστούμε με ειλικρίνεια & αλήθεια τις αγωνίες μας.

Ας ξεχάσουμε τις παλιές έχθρες & τα μίση.

Όλοι μαζί κατευθυνόμαστε προς τον γκρεμό.

Ας δώσουμε ένα χέρι, να κρατηθεί με ζεστασιά ο ένας απ΄ τον άλλον, ο ένας με τον άλλον.

 

 

Καλόπιστη διάθεση, κατανόηση, σεβασμός στην προσωπικότητα του «άλλου», αξιοπρέπεια, ευγενής άμιλλα, αξιοκρατία, ισονομία, κοινωνική δικαιοσύνη, σεβασμός στη φύση και τις δημιουργίες της, συντροφικότητα, αλληλεγγύη.

Για να γεμίσει ελπίδα η νέα χρονιά που θα ξεκινήσει.

Και για να δραπετεύσουμε από το μεγάλο κακό που ετοιμάζεται να μας βρει.

 

 

Εύχομαι «καλή χρονιά» σε όλους & όλες.

Ας είναι το 2012 γεμάτο με τις ελπίδες και τα όνειρα που μας στέρησε το 2011.

*

*

«Θέλετε ν΄ αποδομήσετε εντελώς τον άνθρωπο;

Πάρτε του την αξιοπρέπεια.

Τότε ο άνθρωπος μετατρέπεται σε κάτι που και τα ζώα δεν είναι».

(Hannah Arrendt)

 

 

********************************************************************************

 

 

BlackMediterraneanPirate

Σύντομος Σύνδεσμος             wp.me/pPn6Y-c8l