Συναψεις

Ηρθα γιά ένα παγωτό κι έγινα εξέγερση, σαν το πέταγμα της πεταλούδας

σινικο φαινόμενο, που προκαλεί τριγμό σεισμό στην αλλη ακρη τειχους

συγχρονισμένο βήμα στρατιωτων στις γεφυρες του μισους

γκρεμίζει αριστουργήματα μηχανικης ,

μαστορων εξισωσεις την συνδεση του ασχετου δεν θα μπορεις να νιωσεις

Μοναχα ενα βήμα ακομη ολοι μαζι να ριξουμε τη γέφυρα και μας πάνω σ’αυτην

καμμια φαινομενη διαθεση δεν ειχα, ηρθα για ενα παγωτο με φιλο μου στενο

κι αν διάλεξα το μερος δε σημαίνει πως τέλεια ατζέντα ειχα φτιαγμένη

μεσα στων ομοιων μου τα στέκια εκεί που η βια συναντά την ιστορία

και λευτεριας αρώματα ροκ φτιαχνουν συγχορδια

Δεν ηξερα επανάσταση πως και γιατι ν’αρχισω

μα ενα γελιο μια βοη και μιας φιάλης ηχος

φάνηκαν πλεον προκλητικα

δεν μ’αφησαν να ζησω

και βαση δωσαν σοβαρη

σε λιγοστα μυαλα μες σε στολη κλεισμένα

λιποψυχες καρδιες μισθος στερησεων

καθηκοντα ανυπαρκτα κι ωράρια ανιας

και ματια που αντικρυζαν τη χλεύη κοινωνίας

Ηρθα για ενα παγωτο δεν ειμαι διαβασμένος

Μαρξ Λενιν Τροτσκυ και Προυντον

νοηματα αποστηθιση και μενος

δεν ειχα υπερασπισης , μητε ιδεας σθενος

να διαλεχθω υλιστικα σε συνελευσεων

μερη σε φορα μπλογκ κι ιστιοτοπους

με θερμη παθιασμενος

Σαν μια παρέα απο πνευστα σε Mails Davis

προβα κατ’απ τα τειχη Ιεριχους

καπνοι αλκοολ με σοδα

συντονισμός αρμονικος

πεφτανε τα τειχη απο μια διαθεση

ψυχής να φυγει απ’το πλανήτη

Το παγωτο μου ελιωσε βενζινα πια μυριζει

και μια ταξη εμπορικη και μια αγορα γκρεμιζει

η βια της καταστολης διαβητη εχει παθει

συγκοινωνουντα αγγεια λιπαρων κι υδατανθράκων μορια

απ’το κορμι που αιμορραγει

περνα στου κρατους τα ορια

Μια πολη αναποδα φωτια κι εξεγερση μυριζει

Μια χωρα αναποδα παντου τους νεους θυμος γεμιζει

και λεξεις γκραφιτι συνθηματα και οργη μια νεα τεχνη ανθιζει

Αναλυση και λεξεις περιττες πως να εκφρασουν ταχα

οτι ενα παγωτο αρκει να βγεις απο τη φακα

Αλλο ενα «παιδαριωδες» κειμενο για την 6η Δεκέμβρη