Ιστορίες απόλυσης & ανεργίας: «Αυτή η Δευτέρα δεν θα είναι σαν τις άλλες Δευτέρες»….

BlackMediterraneanPirate  &  Θράκας Αναρμόδιος  &  Φωτεινή Παπαθανασίου   31-10-2011    21:10

short  link   wp.me/pPn6Y-b4c

Ενημέρωση   1-11-΄11  07:55  (προσθήκη κειμένων)

(Από Σωματείο «Η ΓΑΛΑΡΙΑ» (>>»Πηγή»)]

Αυτή η Δευτέρα δεν θα είναι σαν τις άλλες Δευτέρες.

Αυτή τη Δευτέρα δεν θα ξυπνήσω στις 5:00 τα χαράματα, δεν θα μαζέψω τα τάπερ με τα φαγητά της βδομάδας, δεν θα κάνω 100 χιλιόμετρα για να φτάσω στην δουλειά μου. Γιατί δεν έχω πλέον δουλειά.

Η εταιρία μου αποφάσισε πως δεν υπάρχει πλέον θέση για μένα, με αποζημίωσε και με έστειλε στο ταμείο ανεργίας.
Θα περιμένει κανείς από έναν πρόεδρο Σωματείου όπως εγώ να πει πως τίποτα δεν πάει χαμένο, ψηλά το κεφάλι συνάδελφοι, θα βρεθούμε στους δρόμους και πως όλοι ενωμένοι μπορούμε να τα καταφέρουμε.

 

Ωραία είναι όλα αυτά αλλά εγώ θα μιλήσω για συναισθήματα, για φόβους, για συμπεράσματα. Τα άλλα θα τα γράψω σε κάποια ανακοίνωση, μπας και την διαβάσει κανείς και αποφασίσει να σηκώσει τον κώλο του και βγει στους δρόμους.

 

Αυτή η Δευτέρα λοιπόν δεν θα είναι σαν τις άλλες Δευτέρες. Αυτή την Δευτέρα δεν θα είμαι εργαζόμενος εργάτης, αλλά άνεργος εργάτης.

 

Αλλά τελικά γιατί κάποιος γίνεται εργάτης?

 

Είναι εύκολη η απάντηση. Γιατί δεν μπόρεσε να γίνει κάτι άλλο. Ήταν η λογική κατάληξη για κάποιον που δεν τα πήγαινε καλά στο σχολείο ή επειδή ακολούθησε την δουλειά του πατέρα του, ή και για τα δύο μαζί.

 

Εκτός κι αν είσαι από μικρός μαλάκας και νομίζεις όπως εγώ, πως μόνο όποιος ζει μες την μουντζούρα μπορεί να λέει με περηφάνια πως είναι εργαζόμενος.

 

Αν έχεις και για πρότυπο έναν πατέρα μουντζούρη που πάντα έβριζε το «Δημόσιο» δεν θες και πολύ για να το πιστέψεις. Η αλήθεια είναι πως ο μπαμπάς έπαψε να βρίζει όλο το «Δημόσιο» από τότε που η αδερφή μου μπήκε στο «Δημόσιο».

 

Έτσι με άποψη και περηφάνια δήλωνα εργάτης στα 18 μου, έχοντας ως αφεντικό τον πατέρα μου και αγόραζα βιβλία του Μάρξ στα φεστιβάλ της ΚΝΕ, με επίτηδες μουτζουρωμένα χέρια για να δείχνω συνειδητοποιημένος εργάτης που μπορεί να μελετά και να καταλαβαίνει τον Μάρξ, καλύτερα από κάποιον διανοούμενο του κώλου…

 

Φυσικά τα βιβλία έμειναν στα ράφια αδιάβαστα γιατί και υπομονή δεν είχα αλλά ούτε και την ικανότητα να τα καταλάβω. Ίσως τώρα που θα έχω χρόνο να τα καταφέρω καλύτερα.

 

Εργάτης βέβαια παρέμεινα και στα 41 μου μέχρι την προηγούμενη εβδομάδα γιατί από δω και μπρος κανείς δεν ξέρει.

 

Αυτό που κέρδισα από την τελευταία μου δουλειά, εκτός της πίεσης και της αναγκαστικής χρήσης δύο χαπιών την ημέρα για να μην υπερβεί τα όρια και δεν προλάβω να δω τον Άρη πρωταθλητή, είναι η πλήρης επιβεβαίωση των όσων υποψιαζόμουν για μερικά δείγματα εργατών, αλλά πάντα ντρεπόμουν να τα εκστομίσω, γιατί η εργατική τάξη είναι και περήφανη και αθάνατη.

 

Επιβεβαιώθηκα λοιπόν για το τυπικότερο δείγμα εργάτη.

 

Τυπικό, τυπικότατο δείγμα εργάτη είναι αυτός που χορεύει όπως και δήποτε με τσιγάρο στο στόμα την μεγαλύτερη μελοποιημένη απάτη όλων των εποχών, -από τον «τραγουδιστή του λαού»- «Το μερτικό μου απ’ τη χαρά μου το ‘χουν πάρει άλλοι γιατί είχα χέρια καθαρά και μια καρδιά μεγάλη». Τι απάτη θεέ μου. Να ξέρεις πως ο άλλος είναι ο ρουφιάνος του αφεντικού, λουφάρει μόνιμα και προκλητικά, έχει σκοτωθεί με τα αδέρφια του για την κληρονομιά του πατρικού του, κάθεται στο τραπέζι μόνο αν θα τον κεράσεις, σε τρελαίνει στην τράκα και παρ’ όλα αυτά διαρρηγνύει τα ιμάτια του χορεύοντας ή μάλλον χοροπηδώντας σαν κατσίκι ταυτιζόμενος με τα καθαρά χέρια και την μεγάλη καρδιά.

 

Χειρότερος όμως εργάτης όλων είναι εκείνος που αναλαμβάνει χρέη εργοδηγού. Εδώ μιλάμε για περίπτωση που χρήζει ψυχιατρικής ανάλυσης. Καταρχάς το δέχεται ως αποτέλεσμα της ικανότητας του στη δουλειά και ως φυσική εξέλιξη που δικαιώνει τους κόπους ετών. Συνήθως είναι ανίκανος να γράψει σωστά ακόμα και το όνομα του και όμως κρατά με μεγάλη υπευθυνότητα και κύρος τις καταστάσεις των εργαζόμενων. Αναλαμβάνει να πιέσει, να εκβιάσει και να απειλήσει όσους αντιδρούν για τις συνθήκες και επιδεικνύουν διάθεση για συνδικαλισμό. Φυσικά οι εργάτες τους μισούν και θεωρούν τους εαυτούς τους ικανότερους από δαύτους για την θέση του εργοδηγού. Βέβαια δεν ξεχνούν να γελούν με κάθε κρύο αστείο τους, να τους κερνούν καφέ ή να τους τροφοδοτούν με αυγά ή κότες από το χωριό. Αφού δεν μπόρεσαν να γίνουν το σκυλί του αφεντικού ας γίνουν τουλάχιστον το τσιμπούρι του σκύλου του αφεντικού. Και πετυχημένος σκύλος αφεντικού είναι εκείνος με τα περισσότερα τσιμπούρια. Τελικά αφεντικά χωρίς εργάτες θα υπήρχαν. Χωρίς εργοδηγούς όχι.

 

Έμαθα όμως και τα βασικά προσόντα ανώτερου υπαλλήλου που χειρίζεται υποθέσεις που αφορούν εργάτες και εργασιακά θέματα. Τα προσόντα αυτά είναι μόνο ένα. «Πρώην Αριστερός». Το προσόν που ανοίγει όλες τις πόρτες.

 

Ξέρει καλύτερα από τον καθένα την ψυχολογία των εργατών, εκβιάζει και πιέζει με τον καλύτερο τρόπο και πάντα βγαίνει κερδισμένος. Ας το πάρουν υπόψιν τους οι νυν αριστεροί πως κέρδος έχεις αν είσαι «πρώην» αριστερός και όχι «νυν». Μια σοβαρή εταιρία πάντα προσέχει να προσλαμβάνει ένα τέτοιο χρήσιμο υπάλληλο στους κόλπους της.

 

Το άλλο που προσέχει πολύ, είναι η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ταύτιση της με τον στρατό.

 

Πρώτα απ’ όλα περνάς εξετάσεις όπως και στον στρατό. Έπειτα σου κάνουν εμβόλια όπως και στο στρατό. Μετά σου παρέχουν ομοιόμορφες φόρμες, άρβυλα και κράνη, όπως και στο στρατό. Ορκίζεσαι υπακοή υπογράφοντας σύμβαση που σου απαγορεύει να διαρρεύσεις οποιαδήποτε μυστικά της εταιρείας, δικαιούσαι άδεια όπως και στο στρατό και επιβιώνεις έχοντας βύσμα και ρουφιανεύοντας όπως και στο στρατό.

 

Τελικά αυτή η Δευτέρα δεν θα είναι σαν τις άλλες Δευτέρες. Ο φίλος μου ο Γιώργος θα πάει μόνος του για δουλειά και γω θα τρέχω στο ΙΚΑ και στον ΟΑΕΔ.

 

Μόνο σας παρακαλώ αν με δει κάποιος συνάδελφος απολυμένος στον δρόμο, ας μην με ξαναρωτήσει τι θα κάνουμε από δω και μπρος. Είμαι το ίδιο χεσμένος και πελαγωμένος που δεν θα μπορώ να του πω θα το παλέψουμε.
Το μόνο που θα του πω είναι πως έχουν κολλήσει στον εγκέφαλο μου οι στίχοι του Αγγελάκα από το «ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΔΡΟΜΟΣ», το «Δεν είμαι μόνος, Δεν είμαι ο μόνος Όλα είναι δρόμος.»

 

Καιρός συνάδελφοι να αρχίσετε να ακούτε Τρύπες (φτάνει πια ο Καζαντζίδης και τα λερωμένα χέρια) και να βγείτε στους δρόμους.

 

Πιαστείτε με κάποιον από το χέρι και μπείτε στην πορεία που θα περνά από δίπλα σας.

Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο όμορφοι είναι οι δρόμοι όταν τους περπατάς παρέα φωνάζοντας συνθήματα ενάντια σε όσους κατέστρεψαν τις Δευτέρες μας.

 

Αυτή η Δευτέρα δεν θα είναι σαν τις άλλες Δευτέρες.
Αλλά από δω και πέρα καμιά Δευτέρα δεν θα είναι σαν τις άλλες Δευτέρες.
Μέχρι να έρθει το Σαββατόβραδο που θα μοσχοβολά βασιλικό κι ασβέστη.

 

Τσελεπής Θεόδωρος
Ηλεκτροσυγκολλητής
Πρόεδρος Σωματείου «Η ΓΑΛΑΡΙΑ»
ΑΝΕΡΓΟΣ

ΠΗΓΗ: http://galaria2010.blogspot.com/

(http://galaria2010.blogspot.com/2011/10/blog-post_30.html)

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΤΟΤΕΧΝΙΤΩΝ ΚΑΙ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΟΥ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΔΡΟΜΟΥ

ΕΛΕΥΣΙΝΑ-ΚΟΡΙΝΘΟΣ-ΠΑΤΡΑ-ΠΥΡΓΟΣ-ΤΣΑΚΩΝΑ

«Η ΓΑΛΑΡΙΑ»

—————————————————————————————————————————————————————————————————————-

Δρόμος

Στίχοι: Γιάννης Αγγελάκας

Μουσική: Τρύπες

Πρώτη Εκτέλεση: Τρύπες

*

Δεν κοπάζει δεν σβήνει
στη καρδιά μου η φωτιά
που με τρώει και με ρίχνει
απ’ την Εδέμ στο πουθενά

Οι αιώνες ρωτάνε
πόσο ακόμα θα αντέξω
να τρικλίζω εκεί έξω
ξυπόλυτος μόνος

Και γω ψιθυρίζω
δικιά μου η χαρά
δικό μου το αίμα
δικός μου κι ο τρόμος

Δεν είμαι μόνος
Δεν είμαι ο μόνος
Όλα είναι δρόμος

Η φωτιά,η γιορτή,η απώλεια,ο πόνος
Ο κάθε μικρός θάνατος
κι ο μεγάλος ο ατέλειωτος κόσμος

Όλα είναι δρόμος…

—————————————————————————————————————————————————————————————————————-

Η σχετική εμπειρία του πολύ αγαπητού φίλου & Συν-Σχολιαστή

Θράκα Αναρμόδιου     (από τα σχόλια)

>>>

anarmodios
01/11/2011 στις 12:59 ΠΜ 

 

Α, ρε Θοδωρή

η πρώτη φορά που έμεινα άνεργος ήταν το χειμώνα του 1995. Μέχρι τότε άκουγα ιστορίες από άλλους για το τι ένιωθε κάποιος που έμεινε άνεργος και δεν τις πίστευα. Ηταν χειρότερα από όσο μπορούσα να φανταστώ.

 

Μέσα σ’ ένα τρίμηνο με είχε πάρει τόσο από κάτω που ένιωθα εντελώς άχρηστος και ανίκανος. Για πέταμα. Αρχισα να έχω κρίσεις αυτοπεποίθησης και να μην τα πολυλογώ κατέληξα να μένω άπλυτος κι αξύριστος για βδομάδες. Παρατημένος. Σαν εξόριστος από τον κόσμο ένιωθα. Σαν ένας ανέστιος, ένας που δεν ταίριαζε σε ένα σύμπαν όπου ολοι οι άλλοι ήταν φυσιολογικοί και μόνο εγώ ο αφύσικος. Ο αταίριαστος.

 

Ντρεπόμουνα. Ντρεπόμουνα φίλε μου και δεν τολμούσα να μιλήσω. Ενιωθα παντού όπου πήγαινα σαν παρείσακτος. Σαν άρρωστος που οι άλλοι θα τον απεφευγαν για να μην κολλήσουν.

 

Είχαν περάσει τα χρόνια και είχα ξεχάσει κάτι που όταν ήμουνα πιο νέος το ήξερα καλά πως γίνεται. Είχα ξεχάσει πως να επιβιώνω. Είχα ξεχάσει πως είναι το να κάνεις τηνοποιαδήποτε δουλειά σου τύχει δηλαδή. Οπως έκαμνα όταν πρωτο-ήρθα το ’78, έφηβος 18 χρονώ παιδάκι σ’ αυτή την πόλη. Τότε που δεν ρωτούσα “τι δουλειά;” αλλά έπαιρνα ότι δουλειά μου τύχαινε χωρίς να χολοσκάω για τα υπόλοιπα. Το είχα ξεχάσει αυτό.

 

Μάλιστα είχα αρχίσει να πιστεύω πως “εγώ” -εχ, αυτό το “εγώ”-, δεν θα έμενα ποτέ χωρίς δουλειά. Ημουν καλός στη δουλειά μου βλέπεις, ήμουνα γνωστός στο συνάφι μου, και στο κάτω κάτω ρε διάολε είχα κάνει και μια θητεία, τριετή παρακαλώ, στο προεδρείο του σωματείου μου. Τι στο καλό; “θα έμενα εγώ χωρίς δουλειά και μάλιστα καλή;”

 

Κι όμως. Εμεινα και την έφαγα τη μπάτσα για τα καλά. Και μετά, μετά που τελειώσαν και τα λίγα που είχα στην άκρη, άρχισε ο πανικός. Πανικός βαρβάτος. Κι ήμουνα πια ευχαριστημένος όταν είχα δυο δράμια τυρί στο ψυγείο για να βγάλω τη μέρα. Και τα γένια μεγάλωναν.

 

Πάνω κει όμως ήταν που φάνηκε ποιοι ήταν οι αληθινοί μου φίλοι και ποιοι όχι. Ποιοι νοιάστηκαν και ποιοι με απέφυγαν εντελώς. Σαν λεπρό. Ηταν κι αυτό ένα μικρό κέρδος.

 

Εκείνον τον χειμώνα έκανα όλα τα ρεπό των συναδέλφων. “Ρεπατζής” (λολ). Σαν τις παλιές πουτάνες τις “ρεπατζούδες”, άμα έχεις ακούσει. Οποιος βαριότανε να πάει στη δουλειά, του αρρώσταινε η μάνα ή του χάλαγε το αυτοκίνητο κι ήθελε να το πάει στο συνεργείο, σε εμένα τηλεφωνούσε να πάω στο πόδι του. Κι έτσι ξαναγνώρισα τις περιοχές της Θεσσαλονίκης που είχα πρωτογνωρίσει ως “μωσαϊκτσής” μεταξύ ’79-’81, και είχαν αλλάξει αρκετά από τότε (λολ). Κι είχα κι ένα κίνητρο να ξυρίζομαι συχνώτερα.

 

Σε λιγώτερο από χρόνο ξαναβρήκα δουλειά, άλλαξα αντικείμενο δηλαδή εντελώς για εντελώς. Και μόλις βρήκα δουλειά ξαναβρήκα και τον εαυτό μου. Αλλά είχα πάρει τα μαθήματα που μου χρειαζόταν. Και κυρίως πως δεν πρέπει να έχω ποτέ την μύτη ψηλά. Δεν κάνει καλό στην …ψυχολογία (λολ).

 

Τώρα είναι η δεύτερη φορά που είμαι άνεργος. Εκλεισα παραπάνω από χρόνο και τύχη καμμιά. Τώρα δεν είμαι βέβαια ο μόνος άνεργος. Είναι πολλοί. Και γι’ αυτό είναι και πολύ χειρότερα τώρα. Είμαστε πολλοί οι αξύριστοι. Οι αγέλαστοι. Οι απελπισμένοι. Και το πιο χειρότερο, έχουμε μεγαλώσει κι άλλο γαμώτη μου. Κι έχουμε και άλλες ευθύνες μια κι οι περισσότεροι δεν είμαστε μόνοι μας πια, κι αυτό το κάνει πιο δύσκολο. Τώρα πια δεν μας παίρνει ούτε να πανικοβληθούμε. Πρέπει και τον πανικό μας να κρύβουμε. Για να μην πανικοβληθούν οι “άλλοι”, ξέρεις.

 

Κι από την άλλη, ούτε “μωσαϊκά” έχει, ούτε μπετά και καλουπώματα, αλλά ούτε βιοτεχνίες τσαντών και ζωνών και σωληνουργίες με “ανειδίκευτους”. Τα σκίσαν όλα οι μάγκες.

 

Καλωσήρθες στην ανεργία φίλε, αν μπορεί να σταθεί τέτοιο καλωσήρθες. Και μη την πάρεις αψήφιστα. Είναι επικίνδυνο μεροκάματο η ανεργία. Από πολλές πλευρές. Αλλά ο άνθρωπος προσαρμόζεται. Τον προσαρμόζει η ανάγκη. Στην αρχή είναι τα δύσκολα. Δυο πράγματα παλεύει να σώσει ο άνεργος: την αξιοπρέπεια και τον αυτοσεβασμό του. Πάντα χάνει βέβαια. Αλλος λίγο άλλος πολύ. Πρέπει να μείνουμε μ’ αυτούς που θα χάσουν το πιο λίγο. Να κερδίσεις, δεν γίνεται. Κοιτάς να χάσεις όσα λιγώτερα γίνεται.

 

Θα περάσει.

 

Ενας ακόμη άνεργος Θόδωρος (ή Θραξ Αναρμόδιος)

 

ΥΓ. Θα συναντηθούμε στον “δρόμο” όλοι. Αργά ή γρήγορα.

 

ΥΓ2. Για τον Καζαντζίδη δεν το πιασα το υπονοούμενο καλά αλλά έχω να σου πω πως έχει πει πολλές τραγουδάρες. Εγώ δεν τον ήξερα. Μου τον μάθανε οι “λαϊκοί” όταν σαν νεαρός ροκάς πήγαινα με “το μπάσο του συγκροτήματος” τα σαββατοκύριακα στις ταβέρνες μαζί τους για το μεροκάματο, κι εκείνοι μου μαθαίνανε τους δρόμους και τα ακόρντα τα παράξενα. Εκτοτε εκτιμώ και τους “λαϊκούς” και τον Καζαντζίδη. Ως μαστόρους.

 

 

Αυτό εδώ είναι τραγούδαρος

 

 

 

Αλλά σπάνια θα βρεις να ξέρουνε να το χορεύουνε το αττάλικο το ζεϊμπέκικο. Κι άμα δεν ξέρει κάποιος,  γίνεται αρκούδι για να γελάνε οι άλλοι…

Πηγή: Η πένα του Θράκα Αναρμόδιου anarmodios  , 01/11/2011 στις 12:59 ΠΜ 

—————————————————————————————————————————————————————————————————————-

Η σχετική εμπειρία της πολύ αγαπητής φίλης Φωτεινής, καθώς και οι απαντήσεις της στις  αντίστοιχες «συμβουλές» των ψυχολόγων

[αναδημοσιεύουμε από το πολύ ενδιαφέρον και λογοτεχνικό ιστολόγιο ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ ΜΙΑΣ ΖΩΗΣ  (Φωτεινή Παπαθανασίου  ftnp730.blogspot.com /

καθώς και το σχόλιό της  ftnp730  , 20/07/2011 στις 9:29 ΜΜ ), αλλά και από εμάς/ ΣχΣ  wp.me/pPn6Y-9Ew]

>>>

Η ανεργία, το “στίγμα” της, οι (μη χρήσιμες) συμβουλές των ψυχολόγων και οι σχετικοί προβληματισμοί μιας άνεργης

BlackMediterraneanPirate   20-07-2011  10:00

short link     wp.me/pPn6Y-9Ew

Ενημέρωση  21-07-2011  (σχόλιο και συναισθήματα της φίλης Φωτεινής)

 

Όταν χάσεις τη δουλειά σου έχεις να αντιμετωπίσεις δύο πράγματα. Καταρχήν τον εαυτό σου και στη συνέχεια τον περίγυρό σου. Σίγουρα, στην αρχή, θα νοιώσεις θύμα και θα βρεθείς σε κατάσταση σοκ. Ενώ σιγά σιγά θα αρχίσεις να ντρέπεσαι γι’ αυτό και να κατηγορείς τον εαυτό σου για τη θέση στην οποία βρίσκεσαι.
Όσο για την αντίληψη των άλλων, που θεωρούν κοινωνικό στίγμα την ανεργία είναι βέβαιο ότι θα σε επηρεάσει.
Αν και δεν θα έπρεπε γιατί συνήθως αυτοί οι άνθρωποι είτε δεν έχουν βρεθεί ποτέ σε αντίστοιχη θέση -να χάσουν τη δουλειά τους-, είτε δεν μπορούν να αντιληφθούν τι συμβαίνει σήμερα στην αγορά εργασίας. Όλα αυτά μπορείς να τα πολεμήσεις και να σταθείς πάλι στα πόδια. Εξάλλου δεν είσαι ο πρώτος που χάνει τη δουλειά του.

Δεν λέω ότι είναι εύκολο, όμως πίστεψέ με δεν είναι ακατόρθωτο.

 

 

Για να ξεπεράσεις τη δική σου αρνητική στάση θα πρέπει:

Να κατανοήσεις τα γεγονότα

Η απώλεια εργασίας δεν είναι τίποτα το ασυνήθιστο κατά τη διάρκεια της επαγγελματική σου καριέρας, πόσο μάλλον στις μέρες μας που βιώνουμε μία βαθιά οικονομική κρίση. Πρέπει να το περιμένεις. Ο κίνδυνος της απόλυσης ελλοχεύει πάντα, ανεξάρτητα από το επίπεδο της ιεραρχίας, την εκπαίδευση ή τις δεξιότητες, που διαθέτει κάποιος. Ακόμα και η καλή απόδοση σε ορισμένες περιπτώσεις δεν έχει σημασία. Αν συμβεί μια συγχώνευση ή η εταιρία κάνει περικοπές και καταργήσει το τμήμα σου κάτι τέτοιο είναι αναπόφευκτο. Είναι μία κακιά στιγμή και δεν θα πρέπει να κατηγορήσεις τον εαυτό σου γι΄ αυτό, αλλά να κοιτάξεις μπροστά και να προχωρήσεις.

 

 

Να μην βλέπεις τον εαυτό σου ως άνεργο

Αν αρχίζεις να αποκαλείς τον εαυτό σου «άνεργο», είναι βέβαιο ότι θα σε επηρεάσει αρνητικά. Θεώρησε ότι είσαι σε ένα μεταβατικό στάδιο και αναζητάς κάτι άλλο που να σου ταιριάζει καλύτερα. Δεν ξέρεις τι καλό σου επιφυλάσσει το μέλλον, αν ακολουθήσεις έναν άλλον επαγγελματικό δρόμο.

 

 

Να χρησιμοποιήσεις το χρόνο σου στρατηγικά

Προσπάθησε να αξιοποιήσεις το χρόνο σου δημιουργικά. Το να παρακολουθείς μόνο τις νέες θέσεις εργασίας δεν είναι αρκετό. Ίσως αν ξεκινήσεις ένα σεμινάριο για να αποκτήσεις μία νέα πιστοποίηση στον τομέα σου να σε κάνει πιο ανταγωνιστικό στην αγορά. Επίσης, είναι η ιδανική περίοδος για να ξεκινήσεις μία ξένη γλώσσα, κάτι που δεν μπορούσες να το κάνεις τα προηγούμενα χρόνια λόγω της δουλειάς. Δεν πρέπει να ξεχνάς ότι αποκτώντας νέες δεξιότητες θα τονωθεί όχι μόνο το βιογραφικό σου, αλλά και η αυτοπεποίθηση σου.

 

 

 

Για να ξεπεράσεις την αρνητική στάση των άλλων θα πρέπει: 

Να αγνοήσεις τις γνώμες των άλλων

«Ποιος νοιάζεται τι σκέφτονται οι άλλοι;» αυτή θα πρέπει να είναι η απάντησή σου στα κουτσομπολιά του περίγυρου για την κατάστασή σου. Γιατί εδώ που τα λέμε, είτε είσαι άνεργος είτε όχι, αυτοί που θέλουν θα βρουν κάτι αρνητικό να σχολιάσουν θα το κάνουν. Εσύ το καλύτερο που έχεις να κάνεις για να προστατέψεις τον εαυτό σου είναι να τους περιφρονήσεις. Εξάλλου, δεν μπορούμε να ικανοποιούμε τους πάντες σ’ αυτή τη ζωή. Προτεραιότητα έχει ο εαυτός μας!

 

 

Να μην δίνεις τροφή για σχόλια

Μην κάνεις αντιληπτό το στίγμα της ανεργίας που σε επιβαρύνει στους άλλους. Δείξε ότι συνεχίζεις τη ζωή σου κανονικά. Επένδυσε σε νέες δεξιότητες, ασχολήσου με κάποιο χόμπι σου ή πήγαινε διακοπές αν έχεις την οικονομική δυνατότητα. Βλέποντας οι άλλοι μία τέτοια θετική στάση από την πλευρά σου, θα σταματήσουν να σε σχολιάζουν αρνητικά και να σε επηρεάζουν.

 

 

Πηγές: himaira.blogspot.com  ( Himaira: Πώς να ξεπεράσεις το «στίγμα» της ανεργίας )  & kouinet.gr

 

 

——————————————————————————————————————————————————

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΙΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΑΥΤΕΣ ΑΠΟ ΜΙΑ ΑΝΕΡΓΗ, 40 κάτι χρονών , ΜΗΤΕΡΑ 3 ΠΑΙΔΙΩΝ

>>>>>>

—————————————————————————————————————————————————

 

 

Το έχει η μέρα σήμερα,τα νεύρα μου δεν είναι και στα καλύτερά τους, καιρό τώρα θα μου πεις, αλλά ξεφυτρώνουν και κάτι δημοσιεύματα δεξιά και αριστερά στο  διαδίκτυο που καταφέρνουν και μου τα κάνουν κορδέλες . Όλη μέρα σήμερα πέφτω  πάνω  σε δημοσιεύματα  που αναφέρονται  σε μια μικρή τοσοδούλα λέξη, ΑΝΕΡΓΙΑ.

Άρθρα  για ποσοστά, την αύξηση , τις συνέπειες  που  έχει στον κοινωνικό ιστό ,στην κοινωνία , στην οικονομία , μπλα, μπλα, μπλα ,μπλα. Όλα καλά, τα έχω ξαναδιαβάσει , τα  έχω   ξανακούσει, και  όσο και να  με  ενοχλεί  να  με αντιμετωπίζουν σαν  ένα ακόμη ποσοστό , μιας και αν δεν σας το έχω ξαναπεί η ανεργία είναι ο εφιάλτης που ζω ένα χρόνο κοντά , αυτό που δεν αντέχω με τίποτα είναι να   πέφτω πάνω σε άρθρα ψευτοψυχολογικού περιεχομένου που αφορούν το ίδιο θέμα.

Ε, κάτι  τέτοια που  γράφονται  χωρίς κάποιον εμφανή λόγο παρά μόνο για το να  γεμίσουν   κάποια μπλόγκ είναι  το λιγότερο εμετικά , γιατί ειλικρινά το χειρότερο είναι πως είναι επικίνδυνα……………..

Κυκλοφόρησε λοιπόν στο διαδίκτυο  το άρθρο με τίτλο   ”Πώς να ξεπεράσεις το ”στίγμα” της ανεργίας”

Το διάβασα πριν ώρες αλλά ακόμη δεν μπορώ να το ξεχάσω.

Ένα τέτοιο άρθρο σου μένει αξέχαστο!

Και αλήθεια πως να μην μου μείνουν αξέχαστες όλες αυτές οι ” υπέροχες” λύσεις που δίνει στο πως ……

1. ” Να μην βλέπεις τον εαυτό σου ως άνεργο. Θεώρησε ότι είσαι σε ένα μεταβατικό στάδιο  και αναζητάς κάτι που σου ταιριάζει καλύτερα.”…….
ΚΡΙΣΗ ΠΡΩΤΗ, νόμιζα πως έφταιγε ο καύσωνας, το  είχα διαβάσει αυτό ?
Ωραία , είχα πια την απάντηση να δώσω στα παιδιά μου γιατί φύγαμε από
το σπίτι μας, γιατί μένουμε φιλοξενούμενοι σε ξένο σπίτι, ήταν τόσο απλό.
-Παιδάκια μου είμαστε σε μεταβατικό στάδιο και ψάχνουμε το καλύτερο
για  μας . Όχι , πως σας πέρασε από το μυαλό, η μαμά δεν είναι άνεργη,
κάνει αλλαγή καριέρας.

2. ”Να χρησιμοποιείς τον χρόνο σου στρατηγικά”
ΚΡΙΣΗ ΔΕΥΤΕΡΗ, ο παραλογισμός συνεχιζόταν .Πρέπει να εκμεταλλευτώ τον ελεύθερο χρόνο να κάνω καινούρια πράγματα που όταν είχα δουλειά και λεφτά δεν έκανα, να μάθω μια νέα γλώσσα, Ισπανικά ωραία πάντα ήθελα να μάθω Ισπανικά , το ότι δεν έχω ένα ευρώ στην τσέπη ούτε για το λεωφορείο για να ψάξω για δουλειά δεν πιστεύω να είναι θέμα? Θα βρω να μου κάνουν τσάμπα και κατ οίκον, ε βέβαια αυτά γίνονται κάθε μέρα .
-Λοιπόν παιδάκια μου , δεν πειράζει που φέτος η μανούλα σας έκοψε από τα Αγγλικά σας, το γυμναστήριο, μην στεναχωριέστε βρε μόλις μεγαλώσετε και γίνεται άνεργοι θα μάθετε όσες ξένες γλώσσες θέλετε. Τώρα θα μάθει η μαμά Ισπανικά να ” πλουτήσει” το βιογραφικό της……..
Να ρωτήσω κάτι τον συγγραφέα του άρθρου ? Όταν βάλω σαν προσόν την τρίτη ξένη γλώσσα μπορώ να αφαιρέσω την ηλικία μου(γκουχ σαράντα γκουχ) και ότι έχω τρία παιδιά? Γιατί κάπου είχα την αυταπάτη πως αυτά τα δύο στοιχεία κάπου κολλούσαν τους  μελλοντικούς εργοδότες μου.
Εκεί που είχα μείνει μισολιπόθυμη , με το στόμα ανοιχτό και το μυαλό κουρκούτι ήρθε το τελικό χτύπημα .

3. ”Να μην δίνεις τροφή για σχόλια.”
ΚΡΙΣΗ ΤΡΙΤΗ. Αυτό ήταν αριστερό κροσέ, με άφησε αναίσθητη.
Δεν πρέπει να αφήνω την ανεργία μου να φαίνεται, να αποκτήσω επιτέλους ένα χόμπι, αμάν πια τόση μιζέρια, να πάω διακοπές.

ΠΩΣ ΔΕΝ ΤΟ ΕΙΧΑ ΣΚΕΦΤΕΙ?? ΠΩΣ???

– Λοιπόν παιδάκια μου η μανούλα φεύγει, μην στεναχωριέστε που θα μείνετε μέσα στην κάψα του καλοκαιριού κλεισμένα μέσα στο σπίτι, που από μέρα σε μέρα μπορεί να κοπεί το ρεύμα , η γιαγιά θα σας φέρνει ένα πιάτο φαΐ όσο ακόμη παίρνει την σύνταξη, αλλά η μαμά θα πάει διακοπές γιατί πρέπει να δείξει σε όλους πως η ανεργία είναι βασικά καλοπέραση και πως αυτή δεν είναι χαζή να περνάει τον καιρό της δουλεύοντας όλη μέρα. Μα ναι , πως δεν είχα καταλάβει πόσο τυχερή είμαι !

Λοιπόν έχω μία ερώτηση ,

ΞΕΡΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΡΓΙΑ?

Πέρα από στατιστικές και νούμερα , πέρα από  δημοσιεύματα τέτοιου τύπου αν κάποιος ξέρει τι είναι ανεργία είναι ένας άνεργος και όλοι όσοι εξαρτιούνται από αυτόν.

Ανεργία σημαίνει να γυρνάς με ένα βιογραφικό στο χέρι , να έχεις κάνει το βιογραφικό σου  φέιγ βολάν , να φοράς ένα χαμόγελο στα χείλια και να τρέχεις για μια δουλειά που δεν έρχεται ποτέ γιατί είσαι πολύ μεγάλος , πολύ μικρός , με παραπάνω προσόντα ,με λιγότερα προσόντα, έφτασες την λάθος στιγμή , πρέπει να είσαι λίγο πιο ψηλός , λίγο πιο κοντός , λίγο πιο καλοβαλμένος , λιγότερο καλοβαλμένος,πάντα υπάρχει αυτό το λίγο που είσαι παραπάνω ή παρακάτω.

Ανεργία σημαίνει να γυρνάς κάθε μέρα στο σπίτι και τρία ζευγάρια μάτια να σε κοιτούν περιμένοντας από εσένα την λήξη του κινδύνου την επαναφορά στην κανονική τους ζωή.

Ανεργία είναι σε λίγο να μην έχεις σπίτι, να σε φιλοξενούν συγγενείς , να είσαι σαράντα να έχεις δουλέψει και απλά πια δεν είσαι κατάλληλος για τίποτα.

Ανεργία είναι ……….

Δεν μπορώ άλλο ρε παιδιά , κάτι τέτοια άρθρα δεν βοηθάνε κανέναν .

Αν θέλετε να γεμίσετε τις σελίδες σας τόσα θέματα υπάρχουν μην παίζεται με τους άνεργους .

Δεν είμαστε τα κακόμοιρα παιδάκια που κλαίγονται ενώ  θα έπρεπε να κάνουν διακοπές, ήμαρτον.

Δεν κλαιγόμαστε, διεκδικούμε θέσεις εργασίας, διεκδικούμε την ζωή μας , διεκδικούμε την αξιοπρέπειά μας και κάτι τέτοια άρθρα μας την στερούν.

Ελπίζω αυτός-ή που έγραψε αυτό το άρθρο να το σβήσει από την μνήμη του, να μην χρειαστεί να πέσει πάνω του αν κάποια στιγμή μείνει εκείνος άνεργος μιας και όπως είπε, στην σημερινή εποχή η ανεργία απειλεί όλους , αλλά δυστυχώς μόνο όσοι την ζούνε καταλαβαίνουν τι θα πει.

Πηγή: ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ ΜΙΑΣ ΖΩΗΣ  (Φωτεινή Παπαθανασίου  ftnp730.blogspot.com )

 

 

—————————————————————————————————————————————————————————————————————-

Από τη Φωτεινή, συναισθήματα και σκέψεις που βιώνουμε πολλοί/ές από εμάς:

Είναι τόσα πολλά αυτά που κάθε μέρα αντιμετωπίζουμε όσοι και κυρίως όσες έχουμε βρεθεί να παλεύουμε με το τέρας της ανεργίας. Δεν είναι λίγες οι φορές που στο τέλος οι μέρες μας βρίσκουν εξουθενωμένους, ανίκανους να πάμε παρακάτω, όταν αυτό το παρακάτω νιώθεις πως δεν υπάρχει πια.

 

Θέλει μεγάλο αγώνα να βρίσκεις τη δύναμη να μην τα παρατάς , όταν όλοι σε έχουν για τελειωμένο, να αγωνίζεσαι όταν κάθε αγώνας φαίνεται να έχει κριθεί εκ των προτέρων.
Είναι δύσκολο να μπορείς να διατηρείς την αξιοπρέπειά σου όταν μετά από τόσα χρόνια σε συντηρούν οι δικοί σου με μία σύνταξη, όταν αυτά που εσύ είχες δεν μπορείς να τα προσφέρεις στα παιδιά σου, όταν πια δεν ζεις αλλά παλεύεις με νύχια και με δόντια να επιβιώσεις.
Όταν λοιπόν κάποιοι μας ”ΣΤΙΓΜΑΤΊΖΟΥΝ” , όταν κάποιοι αντιμετωπίζουν την ανεργία σαν ψυχική ασθένεια, όταν κάποιοι τόσα απλοικά λαικίζουν εις βάρος μας, εγώ δεν το θεωρώ τυχαίο. Δεν είμαστε ούτε στίγματα , ούτε ασθενείς να μας τσουβαλιάσουν όλους μαζί και να μας βάλουν στο περιθώριο της κοινωνίας.
Αρκετά περιθώρια έχουν δημιουργήσει για να βολεύονται και να ενεργούν κατά πως τους συμφέρει. Μια χώρα μια σταλιά έχει γεμίσει κοινωνικά , πολιτικά , εθνικά , ιδεολογικά , περιθώρια και χώρεσαν πολλούς εκεί.
Εμάς δεν θα μας χωρέσουν .
Έχουμε τον ”ελεύθερο χρόνο ” να είμαστε στους δρόμους, μπορεί να μην πάμε διακοπές, αλλά θα κάνουμε διακοπές στους δρόμους και στις πλατείες τους, που είναι και τσάμπα.
Θα μεγαλώσουμε τα παιδιά μας, με νύχια και με δόντια , θα τα καταφέρουμε, αλλά να προσέχουν γιατί αυτά τα παιδιά θα γίνουν ο χειρότερος εχθρός τους.
Δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα παραπάνω, δεν έχουν τίποτε άλλο να μας πάρουν , η χρεωκοπία τους δεν μας αφορά ,χα και είναι γελοίο να ζητάνε από χρεωκοπημένους πολίτες να νοιαστούν για την χρεωκοπία του κράτους που τους οδήγησε εκεί.
Είμαστε έδω , ακόμη ζωντανοί, και πρέπει να μας φοβούνται, γιατί τίποτα δεν μας έμεινε παρα η αξιοπρέπειά μας, και αυτη θα την πουλήσουμε ακριβά.

 

 

Πηγή:  Η πένα της Φωτεινής  ftnp730  ,  20/07/2011 στις 9:29 ΜΜ  )

*******************************************************************************************************************************************

BlackMediterraneanPirate  

Σύντομος Σύνδεσμος    wp.me/pPn6Y-b4c