Κίτρινος Τύπος και Εκκλησία

Η σιωπή της Αριστεράς

Γράμμα από το Ληξούρι: Αναγνώστης Λασκαράτος

Κύριε Ροΐδη,

Δημοσιογράφος ενός μικρού καναλιού αποκάλυψε πρόσφατα πως ιερωμένος φερόμενος ως στενός συνεργάτης του αρχιεπισκόπου, ψάρευε εραστές στο Διαδίκτυο.

Οι κλασσικές δημοσιογραφικές υποκριτικές αντιδράσεις που συνοδεύουν συνήθως αυτές τις ειδήσεις είναι: «Πρωτοφανές, απίστευτο» κλπ και απλά αποδεικνύουν πως στη χρεοκοπημένη ηθικά Νέα Ελλάδα, ο φαρισαϊσμός αποτελεί καθεστώς και στα ΜΜΕ και στους αναγνώστες-θεατές τους. Δεν πιστεύω πως υπάρχει έστω και ένας νοήμων άνθρωπος που να πιστεύει πως οι άγαμοι ρασοφόροι ασκητεύoυν, πως είναι ποτέ δυνατόν αυτή η τάξη των μαλθακών καλοπερασάκηδων, που κατά κανόνα ολοφάνερα ενδίδει σε κάθε ανθρώπινο πάθος, να μην ικανοποιεί το σεξουαλικό ένστικτο που ο Θεός ή η Φύση όρισαν ως πρωταρχικό.

Είναι ηθική αυτή η δημοσιογραφική πρακτική της παραβίασης της ιδιωτικής ζωής των υψηλών ρασοφόρων; Υπό ορισμένες προϋποθέσεις ναι, αλλά εδώ σίγουρα δεν συντρέχουν. Η αποκάλυψη της ομοφυλοφιλίας των επισκόπων έχει την ηθική νομιμοποίηση πως αποκαλύπτεις μια νοσηρή διπροσωπία εξουσιαστών που δεν αποτελεί αυστηρά ιδιωτική υπόθεση. Οι άνθρωποι αυτοί μολύνουν την κοινωνία με τον ιό της υποκρισίας ή ακόμη παίρνουν στο λαιμό με τα υποκριτικά κηρύγματά τους τους αφελείς που παλεύουν μια ζωή ενάντια στη φύση και στον εαυτό τους με όλα τα επακόλουθα για τους ίδιους και για την κοινωνία. Σε περιπτώσεις μάλιστα κληρικών, όπως ο Χριστόδουλος, που αν και ομοφυλόφιλοι και ίσως και παιδεραστές, βρίζουν χυδαία τους ομοφυλόφιλους και βάζουν αθέμιτο βέτο στις όποιες εκσυγχρονιστικές προθέσεις των πολιτικών, η αποκάλυψη της διπλοπροσωπίας τους είναι δημοσιογραφικό χρέος. Άλλωστε η ίδια η «Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων», με αφορμή την προσπάθεια του υβριστή των ομοφυλόφιλων Χριστόδουλου να καλύψει την ομοφυλοφιλία των επισκόπων και τη δική του (φωτ.2), γνωμάτευσε πως εδώ το πράγμα διαφέρει, η ιδιωτική σφαίρα έχει άλλες διαστάσεις για τα δημόσια πρόσωπα, που δεν μπορούν να υποκρίνονται ανεξέλεγκτα και να πράττουν ιδιωτικά αντίθετα από αυτά που δημόσια επαγγέλλονται και διαδίδουν με το κύρος της θέσης τους. «Στις 12 Aπριλίου 2005 η Aρχή εξέδωσε την υπ’ αριθμόν 25 απόφασή της, «περί του δημοσιεύειν τα σκάνδαλα των κληρικών». (…) Στην απόφαση αναφερόταν ρητά ότι «η δημόσια γνώμη δικαιούται να γνωρίζει αν ένας μητροπολίτης που προβάλλει εαυτόν ως στερούμενο προσωπικής ζωής και ως παράδειγμα αρετής, αγνότητας, αγαμίας, πενίας κ.λπ. και ζητεί από το ποίμνιό του να μιμηθεί το παράδειγμά του, διάγει πράγματι βίο άκρως αντίθετο και σκανδαλώδη».

Είναι όμως ολοφάνερο πως οι (λαϊκοδεξιοί κατά κανόνα) δημοσιογράφοι αυτού του είδους των αποκαλύψεων, όχι μόνο δεν έχουν επιδείξει κανένα ενδιαφέρον για ζητήματα σεξουαλικής απελευθέρωσης της κοινωνίας και ηθικής κάθαρσης του κλήρου, καταπολέμησης του κοινωνικού συντηρητισμού και του φαρισαϊσμού, αλλά στην καλύτερη περίπτωση αποβλέπουν σε κυνήγι μαγισσών και ανεβασμένη ακροαματικότητα. Είναι γνωστά τα περιστατικά ακροδεξιών ευσεβών δημοσιογράφων λαθρόβιων εντύπων, που πλούτισαν εκβιάζοντας τους Ιεράρχες και είναι επίσης γνωστό πως συχνά οι αποκαλύψεις αυτές είναι αποτέλεσμα εμφύλιου πολέμου αλληλοεξόντωσης μεταξύ επισκόπων, ειδικά όταν χηρεύουν επισκοπικές έδρες και οι μνηστήρες δίνουν τη μάχη της διαδοχής.

H συγκεκριμένη περίπτωση νομίζω πως εντάσσεται στην προσπάθεια προειδοποίησης, ή απλά έκθεσης, του φιλικού στην κυβέρνηση αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου από τη λαϊκή Δεξιά. Η προέλευση όμως της αποκάλυψης, δεν μπορεί να εμποδίσει όσους θέλουν να προχωρήσει η κοινωνία να κάνουν διαφανή χρήση αυτών που ατιμώρητα και μέρα μεσημέρι χωρίς αντίδραση των θιγόμενων δημοσιοποιήθηκαν με σκοπό την αφύπνιση της κριτικής σκέψης και των συνειδήσεων, χωρίς βέβαια να επιδοθούν σε κυνήγι εντοπισμού προσώπων κλπ.

Την αυτονόητη για τους συντηρητικούς πολιτικούς στάση στο θέμα αυτό, περιγράφει ο Σπύρος Μαρκεζίνης. Λέω αυτονόητη γιατί τα δεξιά κόμματα έχουν κάθε πολιτικό και οικονομικό συμφέρον να συντηρούν την εκκλησιαστική Μαφία. Στο βιβλίο του “Τα εις Εαυτόν”, αποκαλύπτει πως όταν έγινε πρωθυπουργός, ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος Α΄, του περιέγραψε “τα της Εκκλησίας ως ανεπανόρθωτα. Εκτός της ανωμάλου οικονομικής διαχειρίσεως….μου επέδειξε σωρείαν φωτογραφιών αρχιερέων και πάντως ιερωμένων, εις ασέμνους στάσεις με τας ‘ανηψιάς’ των ή παιδάρια“. Το συμπέρασμα στο οποίο οδηγήθηκε ο Μαρκεζίνης, ήταν πως “πρέπει να αποφεύγεται οποιαδήποτε ανάμειξις με τα εκκλησιαστικά“. Μη θίγετε λοιπόν τα κακώς κείμενα.

Γεννιέται ένα ερώτημα: Γιατί ο προοδευτικός Τύπος και τα αριστερά κόμματα, αφήνουν ελεύθερο το γήπεδο στον Κίτρινο Τύπο, σιωπούν και συγκαλύπτουν αυτά τα νοσηρά φαινόμενα αντί να τα αναδείξουν, όχι σκανδαλοθηρικά με αναφορές σε ονόματα, λεπτομέρειες κλπ αλλά διαφωτιστικά και εποικοδομητικά για την κοινωνία στην κατεύθυνση της επίλυσης του προβλήματος της υποκρισίας και του αδικαιολόγητου κοινωνικού στιγματισμού της ομοφυλοφιλίας Είναι μάλιστα βασιλικότεροι του βασιλέως γιατί για να εξασφαλίσουν τη λήθη και το κουκούλωμα, δεν δημοσίευσαν ούτε την ανακοίνωση της ίδιας της Αρχιεπισκοπής η οποία κατά τα συνήθη δηλώνει πως δήθεν θα ερευνήσει κλπ χωρίς βέβαια να διευκρινίζει το είδος της υπόθεσης η οποία θα ακολουθήσει την κλασσική οδό της συγκάλυψης για τον κληρικό που είναι και υποψήφιος μητροπολίτης και που τώρα ως εκβιάσιμος έχει σχεδόν βέβαιη την εκλογή του: «Σχετικά με κληρικό της Ι.Αρχιεπισκοπής Αθηνών, για την περίπτωση του οποίου έγινε αναφορά στο πλαίσιο τηλεοπτικής εκπομπής, ο Μακαριώτατος διέταξε την άμεση διενέργεια ένορκης διοικητικής εξέτασης ….».

Είναι βέβαιο πως τίποτα δεν θα ανακοινωθεί και το χειρότερο, κανείς δεν θα ρωτήσει το γιατί, ούτε, φοβάμαι, ο δημοσιογράφος που έκανε την αποκάλυψη.

Αναρωτιέμαι ποια είναι η αμοιβή αυτής της Ομερτά; Αποκλείω πάντως η Αριστερά να αρκείται σε προσευχές του Αρχιεπισκόπου για άφεση των αμαρτιών της. Αν πάλι κίνητρό τους είναι η σταθερή τους θέση πως προστατεύουν ένα θύμα μιας (ανέντιμης ασφαλώς και συμφωνώ καταδικαστέας) υποκλοπής, ας βγουν παλικαρίσια να καταγγείλουν τις μεθόδους του δεξιού συναδέλφου τους, και ας ζητήσουν από την ΕΣΗΕΑ να πράξει τα δέοντα. Δεν μπορείς να τα έχεις και με την Κική και με την Κοκό. To λιγότερο που έπρεπε να επισημανθεί από τα έντυπα της Αριστεράς είναι πως ενώ η Εκκλησία προστατεύει τις ροζ κασέτες του κλέφτη μητροπολίτη Παντελεήμονα, παριστάνει πως ζητά ανακρίσεις για το video του αρχιμανδρίτη. Τηρούνται δυο μέτρα και δυο σταθμά λοιπόν; Από τη στιγμή που η Αριστερά ανάγει την κρατική Εκκλησία σε σοβαρό θεσμικό παράγοντα του δημόσιου βίου, γιατί αδιαφορεί για τα αίσχη της;

Η Δύση άνοιξε το στόμα της και μιλά ανοιχτά για την ανηθικότητα του κλήρου, για τις κακουργίες του σε βάρος παιδιών και για τις συνενοχές του πάπα Βενέδικτου. Στην Ανατολή όμως βασιλεύει η Ομερτά, ειδικά σε περιπτώσεις παιδεραστίας που ολοφάνερα συγκαλύπτει ο πατριάρχης.

Το γεγονός που αποκαλύφθηκε στη σκανδαλοθηρική εκπομπή του δεξιού δημοσιογράφου δεν είναι μεμονωμένο ή τυχαίο. Ούτε αποτελεί σύμπτωση πως τέτοια γεγονότα συμβαίνουν στις αρχιεπισκοπικές αυλές. Μια κοινωνία που έπιασε πάτο και υποτίθεται πως τώρα βρίσκεται σε φάση ανασυγκρότησης και αποβολής κακών συνηθειών οφείλει να πει φωναχτά πως αυτή η κατάσταση δεν πάει άλλο. Όταν η Εκκλησία μπαίνει φραγμός στο (ξεχασμένο και από το ΠΑΣΟΚ που το είχε εισηγηθεί με σχέδιο Νόμου, και από τους ΣΥΡΙΖΑ-Δημ.Αρ.) σύμφωνο συμβίωσης των ομοφυλόφιλων, δεν οφείλει κάποιος να της μιλήσει για το σχοινί στο σπίτι του κρεμασμένου και να την αναγκάσει να πάψει να παριστάνει τον Εισαγγελέα της Ηθικής και να ενεργεί ως ανάχωμα στη θεσμική πρόοδο; Δεν χρειάζεται η απαρίθμηση σκανδάλων του ιερατείου, αρκεί η κοινή λογική. Αυτοί που ενοχοποιούν το σεξ, αυτοί που δηλώνουν πως ζουν αφύσικα, δεν δικαιούνται να στερούν τα ατομικά δικαιώματα κανενός και να ενοχοποιούν την ειλικρίνεια.

Παραδοσιακά η Αριστερά δεν ασχολείται με τα εκκλησιαστικά. Καλύπτει αυτή την πρόδηλη αδυναμία της με την ανόητη δικαιολογία πως είτε δεν την αφορούν, είτε πως δεν ασχολείται με κουτσομπολιά και καλλιεργεί σχέσεις με επισκόπους που μπορεί καμιά φορά έχουν το όνομα του «φωτισμένου», αλλά ποτέ και τη χάρη του. Είναι προφανές πως αυτά είναι προφάσεις εν αμαρτίαις και απλά δεν θέλει να ανοίγει μέτωπα με τον κοινωνικό συντηρητισμό και με τη νοσηρή λαϊκή θρησκευτικότητα. Ξεχνά πως ΥΠΟΧΡΕΟΥΤΑΙ να το κάνει για δυο κυρίως λόγους

Α. Γιατί η Μαφία της Ιεραρχίας είναι τμήμα του πιο αντιδραστικού κομματιού του παρακρατικού μηχανισμού το απέδειξε επανειλημμένα στην ιστορική διαδρομή του Χριστιανισμού, από τη δημιουργία του ελληνικού κράτους και πρόσφατα στην Κατοχή, στον Εμφύλιο, στη Χούντα. Παράλληλα η μαύρη Εκκλησία είναι κρατική υπηρεσία και μάλιστα πολυπλόκαμη, πολυδάπανη, ληστρική, διαπλεκόμενη, ανάλγητη, προκλητική, διεφθαρμένη, με μη θεσμικές παρεμβάσεις, με αντισυνταγματική συμπεριφορά με χιλιάδες ανθρώπινα θύματα, κυρίως στο χώρο των ανηλίκων, των γυναικών, των ηλικιωμένων, των ανισόρροπων και των αγράμματων.

Β. Προσποιείται η αργόμισθη, συντηρητική Αριστερά πως ξεχνά την ιστορική της υποχρέωση να πολεμά τις προκαταλήψεις, την αμάθεια, τον συντηρητισμό, την υποκρισία, τη διαφθορά, την αγυρτία, το σκοταδισμό, το ψέμα, τη μισαλλοδοξία, το φασισμό, το ρατσισμό, τον εθνικισμό όλα δηλαδή τα Άνθη του Κακού που θρέφει η Εκκλησία, έχοντας μάλιστα φροντίσει να παρεμβαίνει αθέμιτα στη ζωή των ανθρώπων από τη βρεφική τους ηλικία με τη βάπτισή τους και από τα χρόνια της αθωότητας με προσηλυτισμό στα σχολεία και με σεξουαλική χειραγώγηση που διαστρέφει τον χαρακτήρα τους από την εφηβεία.

Η Αριστερά επαγγέλλεται τη ριζική αλλαγή της Κοινωνίας, ένα κομμάτι της θέλει και την Επανάσταση, αλλά αυτά τα πράγματα δεν γίνονται με αποβλακωμένους, εγκλωβισμένους και χειραγωγούμενους από σκοτεινούς κύκλους, πολίτες. Η στάση της Αριστεράς, όπως μάλιστα εκδηλώνεται απροκάλυπτα τώρα μάλιστα που η χώρα χρειάζεται επειγόντως εντιμότητα, κάθαρση και οικονομική ανόρθωση, είναι ανήθικη, πολιτικά ύποπτη και γίνεται αισχρή όταν πουλάει ακόμη και αυτονόητες θέσεις της, όπως η φορολόγηση της ζάπλουτης Εκκλησίας, η διερεύνηση των οικονομικών της σκανδάλων, η πάταξη της επιρροής της στη Δικαιοσύνη, η παρεμπόδιση της κακουργηματικής της δράσης στο χώρο των ανήλικων και ο χωρισμός της από το Κράτος, με άγνωστο αντίτιμο. Πρόσφατα ο Βαγγέλης Βενιζέλος προκάλεσε το κοινό αίσθημα με τα οικονομικά του κλήρου και προκάλεσε σωρεία επιθετικών αντιδράσεων από τους αναγνώστες του φιλοκυβερνητικού Βήματος, που για πολλοστή φορά διέλυσαν το μύθο που διακινεί συστηματικά η Αριστερά για να δικαιολογήσει την αβελτηρία της, πως τάχα ο λαός συμφωνεί με τις κλεψιές και με τα προνόμια της Εκκλησίας. Η Αριστερά κράτησε το στόμα της κλειστό για μια ακόμη φορά. Αυτού του είδους οι εκπτώσεις της όμως, που έχουν μάλιστα και πολιτικό κόστος, δεν μπορεί να γίνονται μόνο από ανοησία.

…

ΥΓ

Η ανήθικη Ηθική της Εκκλησίας.

Ι. Σύνοδος: Ίσως Εβραίοι-άρα αναξιόπιστοι οι εμπειρογνώμονες που θα εξετάσουν τις ροζ κασέτες του κλέφτη Αττικής Παντελεήμονα!!!

Εξετάζουμε μόνο «ροζ» κασέτες Σλαβομακεδόνων ιερέων!

Πηγή : Ροΐδη Εμμονές