Η Εργατική Πρωτομαγιά ή Labour Day σαξωνιστί, δεν είναι γιορτή ή ευκαιρία για εκδρομή και αργία. Είναι η ετήσια μνήμη ενός γεγονότος, της εξέγερσης των εργατών στο Σικάγο το 1886, και η ανανέωση της δέσμευσής μας ως πολιτών και εργαζομένων, στον μεγάλο και διαρκή αγώνα για καλυτέρευση των συνθηκών στην εργασία και στην ζωή μας. Και στο μετασχηματισμό της κοινωνίας σε ανθρώπινη.
Φέτος θα είναι μια πικρή Πρωτομαγιά. Γιατί πολλές από αυτές τις κατακτήσεις δύο αιώνων έχουν χαθεί. Ειδικά φέτος, δεν έχουμε τίποτε να γιορτάσουμε. Εχουμε όμως πολλά για να θυμώσουμε και πολλά για να οργιστούμε.
Να οργιστούμε για το οτι οι ηγεσίες αυτής της κοινωνίας έχουν κάνει την ζωή και την καθημερινότητα του λαού και των εργαζομένων μια κόλαση αδικίας, οδύνης και απελπισίας. Οτι έχουν ξαναγυρίσει το καθεστώς στην «αγορά εργασίας» περίπου στα όρια που ίσχυαν στην εκκίνηση της βιομηχανικής εποχής.
Και έχουμε επίσης πολλά, μα πάρα πολλά, για να ξύσουμε την κεφάλα μας και να προβληματιστούμε τι κάναμε ΕΜΕΙΣ στραβά, τι δεν υπολογίσαμε, που χαλαρώσαμε και που αφεθήκαμε και επαναπαυθήκαμε.
Ας μην ξεγελιόμαστε. Οπως ο κοινοβουλευτισμός είναι στην ουσία μια προσπάθεια απόσπασης δικαιωμάτων υπέρ των ευγενών, από την υπέρτατη αρχή, τον μονάρχη, έτσι και ο συνδικαλισμός και το εργατικό κίνημα λειτούργησε στις περισσότερες των περιπτώσεων, αυτούς τους δύο αιώνες, σαν προσπάθεια απόσπασης δικαιωμάτων υπέρ των εργαζομένων, από την εργοδοσία. Δεν πήγε πολύ μακρύτερα από την διεκδίκηση.
Δεν είναι λίγο βέβαια αυτό. Κανείς δεν μπορεί να μην αναγνωρίσει πως οποιαδήποτε προσπάθεια βελτίωσης των συνθηκών, γίνεται άδικα και στον βρόντο. Αρκεί να θυμηθούμε οτι την εποχή του Robert Owen (που είναι και ο εισηγητής των παιδικών σταθμών-νηπιαγωγείων, αν θυμάμαι καλά) το ωράριο ήταν 16 ώρες, η παιδική εργασία νόμιμη, η κοινωνική ασφάλιση άγνωστη. Οταν βελτιώνεται η ζωή αμέτρητων ανθρώπων, όταν απαλύνεται η οδύνη σε αυτόν τον ωκεανό του πόνου, τότε ξέρουμε οτι έγινε κάτι καλό και ωφέλιμο.
Ομως πρέπει να αναγνωρίσουμε ταυτόχρονα πως ο συνδικαλισμός και το εργατικό κίνημα δεν επέμεινε και δεν εργάστηκε ως όφειλε προς την κατεύθυνση του μετασχηματισμού της κοινωνίας και της οικονομικής διαδικασίας ώστε να μας προκύψει μια κοινωνία αντάξια για να ζουν άνθρωποι και όχι εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενοι. Κι έτσι οι όποιες κατακτήσεις των εργαζομένων, ήρθε η στιγμή να το καταλάβουμε πικρά αυτό, έμειναν ουσιαστικά ανοχύρωτες. Αρκεσε ένα «φύσημα» και μια δικαιολογία περί οικονομικής κρίσης για να τις ανακαλέσουν όλες πίσω. Είχαν βέβαια και την εξουσία για να το κάνουν αυτό.
Βέβαια αυτό που έγινε και με τον συνδικαλισμό στη χώρα μας (όσοι έχουν ελάχιστη συνδικαλιστική εμπειρία ξέρουν γιατί μιλάω) δεν μπορεί να περιγραφεί με λόγια και σε ένα κείμενο που οφείλει να μην υπερβαίνει τις 700 λέξεις. Απαιτούνται τόμοι.
Ομως είναι πάντα θέμα εξουσίας. Η οικονομική εκμετάλλευση, η οικονομική ανισότητα, είναι θέμα εξουσίας. Ο απλός άνθρωπος, ο εργαζόμενος, ο απλός πολίτης, δεν έχει καμμιά μα καμμιά πολιτική ισχύ. Μηδέν. Και οι κυβερνήσεις που νομίζει οτι είναι δικές του, είναι στην πραγματικότητα κυβερνήσεις της οικονομικής ολιγαρχίας.
Για όλα αυτά, αύριο η Πρωτομαγιά, δεν είναι γιορτή. Δεν είναι η γιορτή των κατακτήσεών μας. Είναι η ώρα που πρέπει να δείξουμε την οργή και την αποφασιστικότητά μας.
Να κατεβούμε όλοι στις συγκεντρώσεις. Να κατεβούμε και να μείνουμε εκεί. Να μην φύγουμε. Να αγνοήσουμε τα συνδικάτα των εργαζομένων (λέμε τώρα) που μας πηγαίνουν βόλτες και μετά μας διαλύουν. Να μείνουμε στις πλατείες. Να στήσουμε συνελεύσεις. Δικές μας. Οχι κομματικές. Οχι συνδικαλιστικές.
Να συζητήσουμε. Τι να κάνουμε. Τι κάναμε λάθος. Να ενωθούμε. Να μην επιτρέψουμε σε κανέναν να μας διχάσει. Αυτό είναι το μεγάλο τους όπλο. Ο διχασμός. «Μ’ αυτούς τους αριστερούς θα πας;» ή «Μ’ αυτούς τους δεξιούς θα πας;». Τέτοια μας λένε δυο αιώνες.
Για να μας κρύψουν το γεγονός πως με το σύστημά τους, την αντιπροσώπευση με μακρές θητείες, είτε δεξιούς είτε αριστερούς επιλέξουμε για να μας κυβερνήσουν, παίρνουμε ΤΟ ΙΔΙΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ. Την ίδια πολιτική. Και αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει μέχρι να κάνουμε γνήσια δημοκρατία. Μέχρι να ξαναγυρίσει η εξουσία στον φυσικό της ιδιοκτήτη, τον λαό.
Πάμε και μένουμε.
Θραξ Αναρμόδιος
Σχολιαστές Χωρίς Σύνορα COMMENTATORS WITHOUT FRONTIERS Comentadores SIN FRONTERAS 
«Να ενωθούμε. Να μην επιτρέψουμε σε κανέναν να μας διχάσει. Αυτό είναι το μεγάλο τους όπλο. Ο διχασμός»:
το κλασικό «διαίρει και βασίλευε»…
Σωστά τα λες, αγαπητέ φίλε Θραξ.
Ποιός τα ακούει, όμως… … …
Ήδη, είναι απογοητευτικό ότι ετοιμάζονται ξεχωριστές συγκεντρώσεις…
Έχουμε βουλιάξει και μερικοί συνεχίζουν το ίδιο βιολί… Πόσα έχουν να χωρίσουν πια; Ή, μήπως ζουν αλλού;
Ή μήπως είναι διαφορετικής καταγωγής από τους υπόλοιπους;
Επιτέλους πια: θα καταφέρουν κάποτε όλοι αυτοί, να συνεννοηθούν μεταξύ τους;
Όλοι εμείς, να συνεννοηθούμε μεταξύ μας;
Να σπάσουμε πια αυτό το κλασικό και τραγικό «διαίρει και βασίλευε» που μας μαστίζει, μας οδηγεί συστηματικά και προγραμματισμένα στον απόλυτο γκρεμό, αφού εξυπηρετεί ωραιότατα τα σχέδια της εξουσίας;
Τί ρόλο παίζουν κάποιοι επιτέλους;
Είναι πραγματικά με το λαό ή… … ..
Έχεις απόλυτο δίκιο όταν επισημαίνεις: «Ομως πρέπει να αναγνωρίσουμε ταυτόχρονα πως ο συνδικαλισμός και το εργατικό κίνημα δεν επέμεινε και δεν εργάστηκε ως όφειλε προς την κατεύθυνση του μετασχηματισμού της κοινωνίας και της οικονομικής διαδικασίας ώστε να μας προκύψει μια κοινωνία αντάξια για να ζουν άνθρωποι και όχι εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενοι. Κι έτσι οι όποιες κατακτήσεις των εργαζομένων, ήρθε η στιγμή να το καταλάβουμε πικρά αυτό, έμειναν ουσιαστικά ανοχύρωτες. Αρκεσε ένα “φύσημα” και μια δικαιολογία περί οικονομικής κρίσης για να τις ανακαλέσουν όλες πίσω. Είχαν βέβαια και την εξουσία για να το κάνουν αυτό.»
Απόλυτο δίκιο.
Το βιώνουμε, άλλωστε.
Το ζούμε καθημερινά.
Γράφεις: «Ομως είναι πάντα θέμα εξουσίας. Η οικονομική εκμετάλλευση, η οικονομική ανισότητα, είναι θέμα εξουσίας. Ο απλός άνθρωπος, ο εργαζόμενος, ο απλός πολίτης, δεν έχει καμμιά μα καμμιά πολιτική ισχύ. Μηδέν. Και οι κυβερνήσεις που νομίζει οτι είναι δικές του, είναι στην πραγματικότητα κυβερνήσεις της οικονομικής ολιγαρχίας.»
Πόσο σωστά το περιγράφεις, φίλε Θραξ, για μία ακόμη φορά.
Η εξουσία είναι εξουσία.
Όποια μορφή κι αν έχει.
Καμία έκπτωση.
Είναι ο απόλυτος αντίπαλός μας.
Είναι ο παντοτινός κι απανταχού εχθρός._
ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΚΑΙ ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ ΤΟΜΕΑ
ΖΗΤΩ Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ
ΌΛΟΙ ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΗΝ 1 ΜΑΗ ΣΤΙΣ 10.30 ΠΜ
ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΗΝ ΒΟΥΛΗ ΚΑΙ ΤΑ ΓΡΑΦΕΙΑ ΤΗΣ Ε.Ε
Εργαζόμενοι-ες
Η φετινή πρωτομαγιά συμπίπτει με τον ένα χρόνο που η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ οδήγησε την χώρα και τους εργαζόμενους στην νέα βαρβαρότητα του ΔΝΤ και της Ε.Ε. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με την ανοιχτή στήριξη του ΛΑΟΣ και την ουσιαστική στήριξη της ΝΔ, έχει εξαπολύσει μια άνευ προηγουμένου επίθεση σε βάρος των δικαιωμάτων μας με στόχο το φόρτωμα των βαρών της κρίσης στις πλάτες των εργαζομένων λαϊκών μαζών. Νέες μειώσεις μισθών και ουσιαστική κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, νέο επαχθές ασφαλιστικό, κατάργηση των κοινωνικών παροχών και των επιδομάτων ανεργίας! Η σχέση μισθών-κερδών ανατρέπεται ραγδαία μέρα με την μέρα υπέρ των κερδών, με την άμεση μείωση μισθών και συντάξεων, την κατάργηση των ΣΣΕ και την κυριαρχία ελαστικών και ευέλικτων μορφών εργασίας. Χιλιάδες εργαζόμενοι ζουν τον εφιάλτη της ανεργίας και των απολύσεων. Στο μαύρο αυτό φόντο έρχονται να προστεθούν και οι νέοι δυσβάσταχτοι φόροι για τον λαό η αύξηση του ΦΠΑ στον ψηλό συντελεστή, η αύξηση των τελών κυκλοφορίας κλπ, το κλείσιμο εκατοντάδων σχολείων, πανεπιστημίων και νοσοκομείων, το μαζικό ξεπούλημα κάθε δημόσια περιουσίας, από την ενέργεια ως τα νερά και από λιμάνια και τα αεροδρόμια έως τα νησιά και τα δάση.
Αγωνιστική ταξική ενότητα ενάντια σε κυβέρνηση – ΕΕ – ΔΝΤ
Εργαζόμενοι-ες
Η επίθεση που δεχόμαστε είναι ιστορικής σημασίας. Καταργούνται δικαιώματα δεκαετιών, επιστρέφουμε στον εργασιακό μεσαίωνα, φτιάχνουν έναν απάνθρωπο κόσμο για τα παιδιά μας. Απαιτείται ενωμένος, παλλαϊκός αγώνας διαρκείας, με απεργίες και διαδηλώσεις για να ανατρέψουμε αυτή την πολιτική, και την κυβέρνηση που την εφαρμόζει για να μην μας στείλουν 200 χρόνια πίσω. Στις συνθήκες αυτές, οι ηγεσίες των ΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ με διαφορετικό τρόπο, όχι μόνο δεν μπόρεσαν να ανταποκριθούν στοιχειωδώς στις απαιτήσεις της περιόδου, αλλά έγινε εμφανέστερο σε ευρύτερες μάζες εργαζομένων, η υποταγή της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας και η υπονόμευση των αγώνων, πράγμα που τους φέρνει σε σύγκρουση με τις ανάγκες της εργαζόμενης πλειοψηφίας. Μπροστά σε αυτή την κατάσταση δεν μας μένει άλλος δρόμος από το να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Να οικοδομήσουμε μέσα στα σωματεία μας την αγωνιστική ταξική ενότητα των εργαζομένων. Με αγώνες στα χέρια των ίδιων των εργαζόμενων,. Για να πάρουμε πίσω ότι μας πήραν και να διεκδικήσουμε τον πλούτο που παράγουμε. Για μια κοινωνία με τους εργαζόμενους στο τιμόνι. Να ενισχύουμε την ενότητα και την αλληλεγγύη μας για:
• Να μην πληρώσουμε την κρίση και το χρέος τους.
• Αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις τώρα. Μείωση των ωρών εργασίας και των χρόνων δουλειάς. Απαγόρευση των απολύσεων. Διαγραφή των χρεών των άνεργων και των φτωχών από τις τράπεζες.
• Αύξηση της φορολογίας του κεφαλαίου και μείωση της λαϊκής φορολογίας, ειδικά των έμμεσων φόρων, με κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη πλατιάς κατανάλωσης.
• Δωρεάν δημόσια παιδεία, υγεία, συγκοινωνίες, κοινωνικές υπηρεσίες.
Ο συντονισμός πρωτοβάθμιων σωματείων προτείνει σε όλα τα πρωτοβάθμια σωματεία σε όλους τους αγωνιζομένους κλάδους σε όλο το εργατικό ταξικό κίνημα να κλιμακωθούν οι αγώνες με απεργίες διαδηλώσεις συλλαλητήρια με πρώτο σταθμό μετά την πρωτομαγιά στις 6 Μάη για τον ένα χρόνο από το μνημόνιο με μεγάλο πανεργατικό πανκοινωνικό συλλαλητήριο και εν συνεχεία με κλιμάκωση της δράσης με απεργίες και αγώνες διάρκειας στον δρόμο για την πανεργατική απεργία της 11ης Μάη.
ΚΑΤΩ ΤΟ ΜΗΜΟΝΙΟ, ΤΟ ΣΥΜΦΩΝΟ ΓΙΑ ΤΟ ΕΥΡΩ, Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ.
ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ ΤΩΡΑ. «ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ» ΣΤΑ ΣΕΝΤΟΥΚΙΑ ΤΗΣ ΕΛΒΕΤΙΑΣ!
ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ
Συμφωνώ απόλυτα με τις επισημάνσεις σου. Αν γίνει άλλη μία (κατά παραγγελία) εκδρομή εκτόνωσης τίποτα δεν έχει να προσφέρει σε εμάς… Το να μείνουμε είναι καθοριστικό καθώς και το να μην ακολουθούμε σαν πρόβατα τον Παναγόπουλο ή τον όποιον είναι επιφορτισμένος να μας εκτονώσει…
Παρεπιπτόντως, ρίξτε και μία ματιά στην πρόταση για μία γενικότερη στάση και αντίδραση με ξεκίνημα την αυριανή μέρα… http://bloggingvsmanipulation.wordpress.com/2011/04/30/1st_may/
Το έγραψα πριν διαβάσω το δικό σου αλλά χρησιμοποίησα το δικό σου ως link στο «μένουμε»…
Δανείστηκα τη φωτό (ευχαριστώ εκ των προτέρων) που νομίζω ότι τα λέει όλα και πιστεύω ότι θα ήταν μία καλή ιδέα να μπει σε κάθε μπλογκ, είτε έχει σχετικό άρθρο είτε ως προσκλητήριο για την αυριανή συγκέντρωση.
@antinemecis
Τα jpg μου τα έστειλε σήμερα το απόγεμα ο Κωσταντίνος (http://kostasxan.blogspot.com) οταν είδε την ανάρτηση μάλλον. Εγώ ο άχρηστος, αν και προγραμματιστής, δεν τα ξέρω αυτά τα προγράμματα επεξεργασίας εικόνας. Νάναι καλά το παιδί. Θα χρειαστούμε τέτοια. Είναι και άλλα δύο που δεν τα χρησιμοποίησα, ε, θα τα βάλω κάποια στιγμή.
Νάσαι καλά φίλε.
Θραξ Αναρμόδιος