H εξέγερση των αράβων και η ελληνική ξεφτίλα

zapata freedom

Με τα μπλογκς δεν έχω ξανα ασχοληθεί.

Πριν 3 χρόνια ανακάλυψα το ίντερνετ και τότε περίπου το facebook.

Όταν ζούσαμε την εξέγερση του Δεκέμβρη ασχολήθηκα για πρώτη φορά στο facebook να φτιάξω ομάδα.Την ονόμασα «όχι άλλος ύπνος» και γνώρισα με αυτόν τον τρόπο καποιους σωστούς ανθρώπους που αλλιώς δεν θα τους γνώριζα.

Μετά όμως είδα ότι αυτές οι ομάδες του facebook δεν έχουν και μεγάλη σημασία. Υπάρχουν τόσες πολλές και ελάχιστες είναι αυτές εκεί που γίνονται ωραίες συζητήσεις.

Στην ζωή μου δεν έχω διαβάσει πολλά.Πολύ λιγότερα από όσα θα ήθελα. Αλλά έχω δουλέψει πολύ, πάρα πολύ.

Γεννημένος σε φτωχή οικογένεια, ορφανός από  πατέρα από όταν ήμουν 6 χρονών, στο μεροκάματα από τα 13 μου.

Τώρα έχω περάσει κατά πολύ τα 30 και ακόμη δουλέυω και χρωστάω!Πώς έγινε αυτό  ακόμη να το καταλάβω. Το χρήμα εύκολα χάνεται και  δύσκολα βγαίνει αν δουλεύεις

Από τα 25 μου άρχισα να διαβάζω κάποια πράγματα και  να κατεβαίνω σε κάποιες διαδηλώσεις.Ήταν όμως ο Δεκέμβρης που με ταρακούνησε.Που με έκανε να πω για πρώτη φορά ‘δεν πάει άλλο’. Και από τότε διαβάζω περισσότερο, ανησυχώ περισσότερο και ενδιαφέρομαι περισσότερο.

Τον τελευταίο καιρό είμαι πολύ αναστατωμένος. Αυτές οι εξεγέρσεις που γίνονται στις αραβικές χώρες με έχουν ταράξει.

Βλέπω λαούς που τους κοροιδευαμε να αγωνίζονται, να αντιστέκονται και να ξυπνάνε.Αυτό δεν το περίμενα να το δω.

Σήμερα έμαθα ότι ξέσπασε άλλη μια εξέγερση σε μια αραβική χώρα που δεν ήξερα ότι υπάρχει!Το Ομάν.Έχω χάσει τον λογαριασμό με τον αριθμό των χωρών που έχουν ξεσηκωθεί.

Εμείς εδώ τι περιμένουμε;Χτες έμαθα ότι θα έχω πάλι μείωση  μισθού και μου το είπαν με ένα τρόπο που λες και θα έπρεπε να χαρώ!Γιατί λέει είμαι τυχερός που ακόμη έχω δουλειά και οι άλλοι είναι άνεργοι.

Εγώ δεν ένιωσα καθόλου τυχερός. Τσαντίστηκα και τα πήρα στο κρανίο.Με δανεικά ζουσα και πριν την μείωση μισθού.Δεν φταναν 900 ευρώ για να ζήσουν 3 άνθρωποι.Και τώρα θα παίρνω 800. Ναι ξέρω ότι αλλοι πληρώνονται λιγότερο αλλά εγώ δουλεύω από τα 13 μου και σε αυτην την δουλειά είμαι οδηγός φορτηγού εδώ και 10 χρόνια.

Πόσο χαμηλά θα μας πάνε;

Πόσά ακόμη θα ανεχτούμε.

Στις 23 Φλέβάρη απέργησα και ας μην είμαι σε συνδικάτο ρισκάροντας πολλά γιατί και πριν μου πουν ότι θα μου μειώσουν τον μισθό ήμουν αγανακτισμένος.

Και όχι μόνο για τους μισθούς και την ακρίβεια. Νιώθω ότι κάποιοι εδώ μας κοροιδεουν και οτι τα κομματα ακομη και τα αριστερα αυτο το ανεχονται και το στηριζουν. Ανοιγω την τηλεοραση και με πιάνει ναυτία. Οι συζητήσεις με γνωστούς μέσα στην μιζέρια. Κάτι πάει πολύ στραβά και το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι.

Oι Άραβες το κατάλαβαν; Εμείς; Στην ξεφτίλα μας ακόμη;

Ο φίλος μου ο Πάνθηρας που μου πρότεινε να γράφω εδώ όταν θέλω και μπορώ μου είχε πει παλιά κάτι που μου έμεινε»όταν ο διανοούμενος εργαστεί και ο εργάτης σκεφτεί τότε θα είμαστε κοντά στην  επανάσταση»

Προσπαθώ να τηρήσω το δευτερο κομματι της πρότασης και ξέρω για αυτόν ότι προσπαθεί να τηρήσει το πρώτο.

Μου είπε ότι σε αυτό το μπλογκ επιτρέπονται οι φιλίες αλλά όχι οι κλίκες και ότι όλοι εδώ είμαστε ίσοι με αποκλειστικά δικαιώματα στην σελίδα μας όπως γράφει και πάνω στο μπλογκ  στο εμείς οι σχολιαστές.

Θα είμαι εδώ όσο αυτό ισχύει.

Το wordpress έχει πολύ εύκολα εργαλεία που μπορεί ο καθένας να χρησιμοποιήσει και έτσι μου έφυγε ο φόβος πως να το χρησιμοποιήσω.

Αυτή είναι η πρώτη μου δημοσίευση και το άγχος μου είναι μεγάλο γιατί δεν έχω τέτοια εμπειρία.

Σας φιλώ και ελπίζω να τα ξαναπούμε σύντομα!