15 του ΔΕΚΕΜΒΡΗ

BLACKPANTHER (επιστρέφοντας στα παραδοσιακά μεγάλα κείμενα του)    http://wp.me/pPn6Y-4HP

[προειδοποίηση:το κείμενο είναι τεράστιο, δαιδαλώδες και σύνθετο  και θέλει υπομονή για να διαβαστεί όλο.

Θα μπορούσα να το σπάσω σε 5 διαφορετικές δημοσιεύσεις και επιφυλάσσομαι να το κάνω για κάποια κομμάτια του.Το αφήνω όμως εδώ ως μια δημοσίευση γιατί συνιστά μια ολότητα]

H 15 ΔΕΚΕΜΒΡΗ είναι ακόμη νωπή και φρέσκια.

Ο κόσμος προσπαθεί ακόμη να την αφομοιώσει.

Συνέβησαν τόσα πολλά σε τόσο λίγο χρόνο σε τόσο μικρό μέρος, με τόσο πολύ κόσμο και σε τόσα πολλά περιστατικά ώστε μόνο η θύμηση της να είναι ζαλιστική.

Τα γεγονότα της μέρας είχαν άμεσα παγκόσμιο αντίκτυπο  με έναν σοκαριστικό και σκανδαλώδες τρόπο καθώς τα εκτός ελλάδας ΜΜΕ προσπάθησαν να τα λογοκρίνουν.

Όμως στην εποχή μας οι απόπειρες λογοκρισίας γυρνάνε ανάποδα και τονίζουν ακόμη περισσότερο τις  τέως απόρρητες ειδήσεις.

Χαμός έχει γίνει σε αυτό το βίντεο που μεταδόθηκε από ρωσικό μέσο ενημερωσης και με το οποίο ενημερώθηκε κι ο υπόλοιπος πλανήτης.

(η μαγεία του παγκόσμιου, αδιαμεσολάβητου και αποκεντρωμένου ίντερνετ)

Το βίντεο έχει χαρακτηριστεί από το youtube ακατάλληλο παρότι έχει τεράστιο αριθμό από likes και παρότι απλά απεικονίζει τα  γεγονότα όπως αυτά έγιναν.

Το ποστάρω για πολλούς λόγους. Ένας από τους πολλούς είναι γιατί σε αυτό ξεμπροστιάζεται το ψέμμα της σημερινής χουντοτηλεόρασης.Όλα τα κανάλια αναμετάδωσαν τα γεγονότα με τεχνικές μοντάζ που αλλάζουν το νόημα τους.

Για παράδειγμα έδειξαν πλάνα που παραπλανητικά φαίνεται ένα κτίριο να καίγεται και τους διαδηλωτές να ορμάνε με μολότωφ για να κάψουν άλλα.

Κανένα κτίριο δεν κάηκε όμως!Κοιτάξτε προσεκτικά την στιγμή 1.41. Εκεί καθαρά φαίνεται ότι υπάρχει διμοιρία στην στοά και ότι διαδηλωτές επιτίθενται σε αυτήν.Οι φωτιές που φαίνονται να καίνε εσωτερικά το κτίριο είναι αντιφέγγισμα και όχι πραγματικές όπως άφησαν να εννοηθούν τα τηλεοπτικά πλάνα!Η στιγμή του 1.41 εξαφανίστηκε από το μοντάζ τους για να νομίζει ο κόσμος ότι πάλι κάποιοι ήθελαν να κάψουν στα τυφλά τα κτίρια του κέντρου!

Το βίντεο έχει προσελκύσει χιλιάδες σχόλια από όλο τον κόσμο και ακόμη και τώρα συνεχίζεται να σχολιάζεται με αμείωτη ένταση.

Τα σχόλια στην πλειοψηφία τους είναι διθυραμβικά και άκρως επαινετικά για την εξεγερσιακότητα του λαού μας.

Μηνύματα αλληλεγγύης από τουρκία, μακεδονία, πορτογαλία, βραζιλία,βουλγαρία,αλβανία,αμερική(παρα πολλά από εκει),ρουμανία,ιταλία,αγγλία(επίσης πάρα πολλά),σουηδία,ρωσία,κορέα,μπαγκλαντές,γαλλία,ισπανία,ιρλανδία,μεξικό,νιγηρία,νότια αφρική και αργεντινή.(τουλάχιστον αυτές τις εθνικότητες βρήκα διαβάζοντας κάποια από τα χιλιάδες σχόλια)

Έχουν ανοίξει εκεί ακόμη και φιλοσοφικές συζητήσεις για το πως είναι η ζωή χωρίς χρήμα και καπιταλισμό.

Τα γεγονότα έδωσαν σίγουρα παγκόσμια έμπνευση και κουράγιο.

Σχόλια όπως «οι Έλληνες ξέρουν πώς να εξεγείρονται»»έχουν τις καλύτερες τεχνικές αντιμετώπισης των ΜΑΤ»,»οι ταραχές στο Λονδίνο ήταν ένα sit in  μπροστά σε αυτό που έγινε στην Αθήνα»,»έτσι θα είναι η νέα Υόρκη μετά τα από δύο χρόνια»,»αυτή είναι χώρα, με αρχίδια όχι όπως εμείς οι κότες οι αμερικανοι»,»κοίτα!χρησιμοποιούν πυροσβεστήρα ψεκάζοντας. Τα ΜΑΤ Υπέροχη ιδέα!», «τους είχαμε πεθαμένους μετά από 5 Μάη αλλά κοίτα πόσο γρήγορα οργανώθηκαν και έκαναν αντεπίθεση!»,(Γερμανός)», «ξεκίνησε η παγκόσμια εξέγερση. Η Αθήνα δείχνει τον δρόμο(Γάλλος)», «ρε όλο τον κόσμο τον κάναν μια φαβέλα .κοίτα τι έκανε στην Ελλάδα το ΔΝΤ(βραζιλιάνος),», «μια μόνο λέξη respect»,»respect στο παλικάρι 1.30 χρόνο βίντεο»(Ιταλός),»αυτό είναι πόλεμος κυριολεκτικά !για ποια δημοκρατία μιλάτε στην Ευρώπη. Χούντα πινοσέτ έχει στην Ελλάδα και ο κόσμος εξεγείρεται»(Αυστραλός)»,»να είχαμε οι ιρλανδοί το θάρρος και τον τσαμπουκά των Ελλήνων και δεν θα είχαμε υποδουλωθεί. Αλλά για τον πούτσο είμαστε. Ρε ξυπνήστε»(ιρλανδός φυσικά)»,»βόμβες μολότοφ!ρε αυτό θέλουν για να τους λιώσουμε!την παλιά κλασική μέθοδο αντιμετώπισης των ΜΑΤ(Ισπανός)»,»ο Αϊνστάιν είχε πει ότι ο τέταρτος παγκόσμιος πόλεμος θα γίνει με φωτιές και πέτρες και ρόπαλα. Στην Αθήνα μόλις ξεκίνησε ο τέταρτος παγκόσμιος κατά των δυνάμεων του χρήματος και της καταστολής»(Ολλανδός)«,»σας αγαπάμε και είμαστε δίπλα σας, πολεμάτε για όλους μας(Μεξικανός)»,»δείχνετε τον δρόμο»(Ρώσος), «αλληλεγγύη από χ χώρα«(από όλες τις χώρες) είναι μόνο ενδεικτικά της βαθιάς εντύπωσης που προκάλεσαν τα γεγονότα σε ολόκληρο τον κόσμο.

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με την σειρά τους.

ΜΙΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΑΦΗΓΗΣΗ.

Μια μικρή αναδρομή από τις 5 Μάη.

Μετά την 5 Μάη και για λόγους που έχω εξηγήσει αλλού και θα ξαναεξηγήσω αλλού όλη η χώρα βρέθηκε σε μια κατάσταση παρακμής.

Η ψυχολογία της αντίστασης είχε χτυπηθεί και  στην θέση της είχε ανθίσει η ψυχολογία της ηττοπάθειας, της φαγωμάρας, της μιζέριας και της εσωστρέφειας.

Μετά την επιβολή του ΔΝΤ και τον γκεμπαιλικό τρόπο που η εξουσία χρέωσε ένα δικό της έγκλημα σε διαδηλωτές, η εξουσία πήρε το ελεύθερο να επιβάλει ό,τι της αρέσει και ότι είχε συμφωνήσει να περάσει για τα μεγάλα αφεντικά της.(ΔΝΤ και Τρόικα)

Σαρωτικά νομοσχέδια που διέλυαν εργασιακά δικαιώματα και συντάξεις όπως και στοχευμένες επιθέσεις σε διάφορους επαγγλεματικούς κλάδους πέρασαν με τις ελάχιστες δυνατές αντιστάσεις.

Όποτε ένας κλάδος έδειχνε μεγαλύτερα αποθέματα αντίστασης, οι χουντικές επιστρατεύσεις και η συκοφαντικές εκστρατείες από τα ΜΜΕ χρησιμοποιούνταν αποτελεσματικότατα σε χρόνο ρεκόρ.

Και ο πολύς κόσμος να μένει αποσβολωμένος, αποθαρρυμένος, βαρύθυμος και σοκαρισμένος στην απάθεια του…

Το καλοκαίρι πέρασε και οι ελπίδες για λαϊκή αντίσταση κατευθύνονταν προς τον Σεπτέμβρη.

Ο Σεπτέμβρης όμως υπήρξε ο χειρότερος όλων και με εξαίρεση τους φορτηγατζήδες δεν εκδηλώθηκε  καμιά σοβαρή προσπάθεια αντίστασης στο νέο καθεστώς.

Το αντίθετο!

Τότε ήταν που απογοητεύτηκαν και οι λιγοστοί που είχαν κρατήσει ψηλά το ηθικό τους ακόμη και μετά τα γεγονότα της 5 Μάη.

Τότε ήταν που στην Θεσσαλονίκη στην ΔΕΘ εμφανίστηκε το μάξιμουμ της πολυδιάσπασης και του κατακερματισμού και τότε στις 29 του έγινε το μεγαλύτερο φιάσκο στην ιστορία των προαναγγελμένων διαδηλώσεων.

Σε μέρα ευρωπαϊκής δράσης κατά της λιτότητας και της νεοφιλελεύθερης ευρώπης, η Αθήνα είχε 400 άτομα στην διαδήλωση…

Το ναδίρ είχε φτάσει.

Ο Οκτώβρης κύλησε μέσα στην εκλογολογία και μόνο κάποιες γενναίες αντιρατσιστικές διαδηλώσεις του έδωσαν άλλο τόνο.

Οι εκλογές όμως έδειξαν -έστω και σε αυτές τι μαύρες συνθήκες- την αλλαγή των συνειδήσεων που είχε  γίνει βαθύτερα.

Για πρώτη φορά από το 1946(χρονια που το τότε μεγαλύτερο κόμμα της ελληνικής κοινωνίας το ΚΚΕ απείχε από αυτές) η αποχή, τα άκυρα και τα λευκά ήταν περισσότερα από ολους τους έγκυρους ψήφους.

Ειδικά στην νεολαία αυτή η στάση άγγιξε και ξεπέρασε το 80%

Το καθεστωτικό κόμμα πήρε τους ψήφους του από γερόντια που είχαν τρομοκρατηθεί ότι αν δεν το ψηφίσουν θα χάσουν τις συντάξεις του.

Μέσα στο συρρικνωμένο εκλογικό σώμα εμφανίστηκε η ΑΝΤΑΡΣΥΑ (ιδιότυπος συνασπισμός της άκρας αριστεράς) να παίρνει εκατό χιλιάδες ψήφους και 2,5%

Σε αυτό επίσης εμφανίστηκε στην αθήνα να παίρνει 5,5% μια ανοιχτά ναζιστικη συμμορία, αυτή της χρυσής αυγής.

Τα αποτελέσματα ήταν πρωτοφανή και αν η τεράστια αποχή επέτρεψε στους καθεστωτικούς να εμφανιστούν ως πρώτο κόμμα τα προμηνυματα ήταν ανησυχητικά.

Η έπαρση βέβαια δεν έλειψε από τους φυτεμένα τσιράκια τους.

Ο πορνόγερος Χυτήρης δήλωνε απαξιωτικά«δεν μας ενδιαφέρουν όσοι δεν ψήφισαν.Δεν είναι ενεργοί πολίτες»

Ζήταγε μάλιστα να τον ευγνωμονούν αυτόν και το ΔΝΤ κόμμα του ως σωτήρεςπου  έσωσαν την χώρα από την χρεωκοπία!

{κρύβοντας βέβαια ότι αυτό που έκαναν  ήταν να χρεώσουν ακόμη περισσότερο την χώρα με ΔΝΤ-δάνεια καταστρέφοντας τις υποδομές και την ανάπτυξη της, οδηγώντας αδιάκριτα τον κόσμο στην εξαθλίωση, στην ανεργία, σε πρωτοκαπιταλιστικές εργασιακές συνθήκες, σε απόγνωση}

Πριν αλέκτωρ όμως λαλήσει τα γεγονότα αρχίζουν να παίρνουν άλλη τροπή.

Η 17 Νοέμβρη ήταν ανέλπιστα η μεγαλύτερη διαδήλωση του Πολυτεχνείου των τελευταίων 20 ετών, έστω σε ατμόσφαιρα που ακόμη κυριαρχούσε η ηττοπάθεια, η αδυναμία, ο φόβος, η πολυδιάσπαση.

Ήταν όμως η 6 Δεκέμβεη που προανήγγειλε πιο σίγουρα την 15.

Τότε τα πιτσιρίκια αψηφώντας ηττοπάθειες και φόβους, με την ορμή της ηλικίας τους τα έβαλαν στα ίσια με μια ανελεήτη αστυνομία που με την σειρά της τα ψέκασε και  τα χτύπησε χωρίς κανένα έλεος.

Η 6 Δεκμβρη ήταν για μένα  η μέρα που γύρισα ξανά στις διαδηλώσεις μετά τον Σεπτέμβρη.

Δεν είχα ιδιαιτερες προσδοκίες και κατέβηκα με την νηφαλιότητα του αντικειμενικού παρατηρητή.

Ήμουν στο κέντρο από το πρωί (στις πρώτες μαθητικές διαδηλώσεις) ως το βράδυ (στην περικύκλωση των εξαρχείων)

Αυτά που είδα κα έζησα με έκαναν να αναθαρρύσω και να βγώ απότομα από την ηττοπάθεια μου.

Όλο το κέντρο της αθήνας σφραγισμένο, όλες οι αστυνομικές δυνάμεις παρατεταγμένες και όμως ο κόσμος πολύς και σχετικά άφοβος.

Τα παιδιά (τα παιδιά μας) με μια οργή που ξεπέρναγε και αυτή του 2008 να βγάζουν γλώσσα στους φόβους και την παράλυση των ενηλίκων.

Μια εκατοντάδα από αυτά να μάχεται για ώρες στο σύνταγμα τόσο άνισα ενάντια σε όλους τους μπάτσους που ήταν εκεί.

(στους αναρχικούς χώρους η αψηφιά τους έγινε ανέκδοτο:έκαναν καγκελάκι στο σύνταγμα!)

Η αστυνομική καταστολή ήταν τόσο ξεδιάντροπη, τόσο δυσανάλογη που σε έβγαζε από τα ρούχα σου.

Αργότερα το βράδυ και ενώ υπήρχε γενναίος κόσμος να κατευθύνεται προς τα εξάρχεια οι μπάτσοι παίρνοντας τις εντολές από την χούντα που υπηρετουν, προχώρησαν σε τέτοιο μπλόκο στην περιοχή που πρέπει να ανατρέξεις στα παλιά ναζιστικά μπλόκα για να βρεις αντίστοιχο.

Ακόμη και σε τέτοιες συνθήκες περικύκλωσης από υπέρμετρες αστυνομικές δυνάμεις βρίσκονταν άνθρωποι με διάθεση να αντισταθούν.

Όμως οι περισσότεροι (και αναμεσα τους και γω)είχαν ήδη στραμμένο το μυαλό τους στις 15 Δεκέμβρη.

Μετά λοπόν την 6η Δεκέμβρη το ηθικό μου ήταν πια πλήρως αναπτερωμένο και περίμενα πώς και πώς την γενική απεργία.

Οι μέρες πέρναγαν και η προσμονή καταλάμβανε όλο και περισσότερους.

Το ιντιμίντια γέμιζε κάθε μέρα με νέα καλέσματα ακόμη και στον χώρο των αναλύσεων του.

Εκεί μέσα στην προσμονή μου δημοσίευσα δύο αναλύσεις μου που αφορούσαν την σημασία και τις προετοιμασίες της μέρας.

http://wp.me/pPn6Y-4zp και εδώ http://wp.me/pPn6Y-4xL

Παραμονη 15 Δεκέμβρη και η προσμονή έχει μετατραπεί σε έξαψη και αγωνία.

Τα μηνυματα έδειχναν ότι ο κόσμος θα κατέβει αλλά ήταν τόσες οι ήττες που είχαμε δεχτεί αυτόν τον χρόνο ώστε η απαισιοδοξία να μην θέλει να φύγει ολοσχερώς.(θα έχει τελικά κόσμο ή πάλι τα ίδια;θα μας την φέρουν πάλι όπως την 5 μάη😉

Στο ενδιάμεσο η κερατέα έχει ήδη εξεγερθεί και έχει στείλει την δικιά της σφραγίδα στις εξελίξεις.

ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ 15 ΔΕΚΕΜΒΡΗ…

Η αγωνία μεγαλώνει ώρα με την ώρα.

Το βράδυ ήταν αδύνατο να κοιμηθώ.

Ο καιρός έξω βροχερός και τόσο κρύος.

Πόσο θα αποτρέψει αυτό τον κόσμο;

Είναι καιρός να αποφασίζει ο καιρός για την μαζικότητα των διαδηλώσεων;

Τότε ακόμη είμαστε πολύ πίσω…

Το ξημέρωμα με βρίσκει σε υπερένταση.

Στις 9 το πρωί βάζω πρώτος την είδηση στο ιντιμίντια για τις σημερινές διαδηλώσεις. Εκεί τονίζω ότι ανεξάρτητα καιρού πρεπει να είμαστε όλοι κάτω.

Βλέπεις έχω την εμπειρια να έχω δει τα καιρικά φαινόμενα και ειδικά το κρύο να απομαζικοποιούν προαναγγελθέντες διαδηλώσεις στις οποίες αναμενόταν τεράστια συμμετοχή.

Εδώ είναι ελλάδα, όχι σουηδία. Ελάχιστες φορές οι  διαδηλώσεις εδώ σε κρύο και χωρίς ήλιο ήταν πετυχημένες.

Η ώρα πέρασε και πρέπει να φύγω!

Στο μετρό του Αιγάλεω συναντιέμαι με αναρχικούς συντρόφους της περιοχής και πάμε προς κέντρο.

Μια πρώτη ευχάριστη έκπληξη.

Τα βαγόνια είναι γεμάτα με κόσμο.Άραγε πάνε όλοι αυτοί στην διαδήλωση;

Ναι πάνε!

Στην ομόνοια κατεβαίνουν σχεδόν όλοι ανεξαιρέτως.

Μπουλούκια κόσμου κατευθύνονται προς την έξοδο.

Είμαστε και μεις έξω.

Δίπλα μας η συγκέντρωση του ΠΑΜΕ περιέργως σχετικά άμαζη και μικρή.

Μα τι γίνεται;

Κάθομαι με έναν φίλο μου έξω από την έξοδο του μετρό, πάνω στην ομόνοια περιμένοντας έναν άλλο σύντροφο.

Περιμέναμε 15 λεπτά και στο ενδιάμεσο τα βαγόνια του μετρό άδειασαν άλλες 2-3 φορές κόσμο  για την συγκέντρωση.

Πάλι ατελείωτα μπουλούκια που πήγαιναν στην συντριπτική τους πλειοψηφία προς την Πατησίων και το Μουσείο.

Η συγκέντρωση του ΠΑΜΕ παρέμενε άμαζη και άνευρη.

Πάμε και μεις τώρα προς το μουσείο.

Στην πατησίων προχωρώντας κοιτάω πίσω μου και βλέπω πλήθη κόσμου να ακολουθούν.

Ο Κόσμος καταφτάνει από πατησίων προς μουσείο κατά εκατοντάδες ή και χιλιάδες.

«ΡΕ,ΕΡΧΕΤΑΙ ΛΑΟΘΑΛΑΣΣΑ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!«

Τώρα πια μέσα μου είμαι σίγουρος.

Αυτή η μέρα δεν θα είναι σαν τις άλλες.

Μια ανακουφίση και μια ανανεωμένη αποφασιστικότητα με κατακλύζουν.

Λογιών-λογιών πανό γεμίζουν τους δρόμους.

Από τα πανό όλων των επαγγελματικών ειδικοτήτων και όλων των ομάδων της αριστεράς και της αναρχίας μέχρι αυτοσχέδια πλακάτ που στοχοποιούν τα χουντόΜΜΕ.

Η ατμόσφαιρα γιορταστική αλλά και κάπως σοβαρή.

Ένιωθες ότι πολλοί ήταν επιτέλους χαρούμενοι και αισιοδοξοι.

«επιτέλους, γύρισε ο κόσμος πίσω!»

Δεν ήταν ότι ξαφνικά ο κόσμος παράτησε την ηττοπαθή αυτοσυγκράτηση του και ήταν έτοιμος να εξεγερθεί ξανά αλλά περισσότερο ότι μέσα του ξεπάγωσε, ότι τα φτερά της αισιοδοξίας του αναστηθηκαν, ότι σήμερα θα αλλάξει σελίδα και θα ανοίξει μια νέα χωρίς την απάθεια, την ματαιότητα και την απαισιοδοξία της προηγούμενης.

Και κυρίως ένιωθες ότι σήμερα τελειώνει οριστικά και αμετάκλητα η αρνητική και δηλητηριώδης επιρροή της 5 Μάη.

Μπροστά από το μουσείο συναντάω τον φρεσκοαπολυμένο από το 902 αδερφό μου μαζί με έναν συνάδερφο του επίσης φρεσκοαπολυμένο από κει.

Μάλιστα για αυτόν ήταν μόλις η πρωτη του διαδήλωση.

Όπως μου είπε «ως τώρα όλο δούλευα και δεν είχα κατέβει ποτέ μου.Τώρα που είμαι άνεργος έχω όλο τον χρόνο και την διάθεση!»

Συζητάγαμε όχι χωρίς κάποια χαιρεκακία για το φιάσκο του ΠΑΜΕ  να μην έχει σήμερα  καθόλου κόσμο σε σχέση με τους υπόλοιπους.

«καλά να πάθει όταν λειτουργεί σαν απεργοσπάστης στους εργαζόμενους των επιχειρησεων του ΚΚΕ»

Μαζί μας ήταν και άλλοι φίλοι και αποφασίσαμε να πορευτούμε  όλοι μαζί με τα μπλόκα της ΑΚ

(παρά τις αντιρρήσεις μου.Μαζί τους είχα πορευτεί και στις 5 Μάη και είχα φρίξει με την ανακοινωση τους για τα γεγονότα:»διαδηλωτές δολοφόνησαν εργαζόμενους!«)

Δυστυχώς οι αντιρρήσεις μου δικαιώθηκαν.

Το μπλόκ τους παρότι μαζικό δεν απείχε πολύ από ένα τυπικό μπλόκο της αριστεράς.

Φοβισμένο και μαζεμένο απέναντι στους μπάτσους χωρίς καθόλου συγκρουσιακή διάθεση, σώθηκε  μόνο από τα συνθήματα που φωνάζονταν με πάθος.

Όταν είμασταν στην μέση της Σταδίου ακούγαμε τα κρότους λάμψεις που έρχονταν από το συνταγμα και σαν από μακρινό κύμα μας ερχόταν  όλος ο χαμός που γινόταν εκεί.

Περίμενα ότι όταν θα φτάναμε στο σύνταγμα θα κλιμακωνόταν αυτός ο  χαμός και οι συγκρούσεις θα γενικεύονταν σε όλη την πλατεία συντάγματος.

Αντίκρυσα κάτι διαφορετικό.

Τον δρόμο που οδηγεί προς υπουργείο παιδείας να είναι ερμητικά κλειστός από μπάτσους και την πλατεία συντάγματος γεμάτη πάλι από δαύτους.

«Μα που πήγε ο κόσμος που είχε περικυκλώσει το σύνταγμα;»

«Έτσι και τόσο  γρήγορα θα χαθεί ο χώρος του συντάγματος για τους διαδηλωτές;»

Το μπλόκο της ΑΚ δεν έκανε καμιά προσπάθεια να σπάσει τον αστυνομικό κλειό που είχε φράξει την πρόσβαση προς σύνταγμα και κατευθύνθηκε προς τον μόνο ανοιχτό δρόμο που οδηγούσε απευθείας στην πανεπιστημίου.

Εκεί η εικόνα ήταν διαφορετική.

Συγκρούσεις παντού και οδοφράγματα.

Και ξαφνικά μια ανατριχιαστική εικόνα:

Μπουλούκια ασφαλιτών πίσω από ματατζήδες  να βρίζουν τους διαδηλωτές χυδαία, κάνοντας κωλοδάκτυλα.

Ούτε με αυτούς όμως ασχοληθηκε το μπλόκο της ΑΚ και συνέχισε να διαδηλώνει χωρίς συγκρούσεις περνώντας ανάμεσα από τους εξεγερμένους διαδηλωτές.

Έτσι πέρασε και τα προπυλαία και συνέχισε να πηγαίνει με σχετικά ταχύ ρυθμό προς την πατησίων.

Τότε ήταν που το εγκαταλείψαμε ως μπλοκ γιατί απλά δεν θέλαμε μια τέτοια μέρα να φύγουμε από την διαδήλωση τόσο γρήγορα.(αργότερα μάθαμε ότι η ΑΚ συγκρούστηκε μαζί με άλλο κόσμο για να καταληφθεί το κτίριο της χουντοΓΣΕΕ.Δεν φρόντισαν να μας ενημερώσουν για κάτι τέτοιο, ούτε μπορούσαμε εμείς να το φανταστούμε.Αν το ξέραμε θα μέναμε μαζί τους…)

Κοντοσταθήκαμε και βλέπαμε τον κόσμο που συνέχισε να περνάει την πανεπιστημίου.

Πλήθη ατελείωτα.

Έβλεπες να γίνεται κάτι πρωτόγνωρο.

Αριστερά και δεξιά της πανεπιστημίου, κόσμος να συγκρούεται με γενναιότητα και αποφασιστικότητα και ανάμεσα τους να περνάνε κατά χιλιάδες οι διαδηλωτές χωρίς ούτε ένας να κατηγορεί για βία τους εξεγερμένους αλλά συνεχίζοντας να βρίζουν τους μπάτσους.

Κάποιοι (σχετικά λίγοι) παράταγαν τα μπλόκα τους και πηγαίναν με τους εξεγερμένους.

Περισσότερο όμως έβλεπες γιατί οι διαδηλωτές δεν ενίσχυαν τους εξεγερμένους.

Όχι από φόβο ή έλλειψη αποφασιστικότητας αλλά γιατί απλά ήταν άοπλοι και δεν ανέμεναν τέτοιας έντασης συγκρούσεις.

«Να κοίτα!αυτοί έχουν κράνη και μάσκες!έτσι πρέπει και μεις την άλλη φορά» ήταν μια φράση που σε διαφορες εκδοχές της ακουγόταν από πάρα πολλούς άοπλους και ειρηνικούς διαδηλωτές.

Το σίγουρο είναι λοιπόν ότι οι εξεγερμένοι μακριά απ’το να αντιμετωπιζονται εχθρικά από τους άλλους διαδηλωτές, απολαμβαναν την αμέριστη συμπαράσταση τους.

Ο αέρας γεμάτος χημικά, το κρύο μεγαλώνει.

Πολλοί αποχωρούν προς τα μετρό  γιατί δεν αντέχουν το συνεχιζόμενο και εντεινόμενο όργιο καταστολής.

Είναι υπερβολικά άοπλοι για να αντιμετωπισουν μια τέτοια αδίστακτη αστυνομική χούντα.

Φεύγουν όμως όχι ηττημένοι, όχι με το κεφάλι κάτω όπως έφευγαν στις 5 Μάη, αλλά με έναν αέρα υπεροχής και μια αίσθηση νίκης.Θα έχουν πολλά να διηγηθούν σε αυτούς που δεν ήρθαν, πολλά να σκεφτούν για το πώς θα κατέβουν την επόμενη φορά.

Στην πλειοψηφία τους είναι άνθρωποι νέοι και ζωντανοί. Ο ανθός της κοινωνίας μας.

Ο κόσμος που δεν αποχωρεί κατευθύνεται προς πολυτεχνείο.

Κάποιοι μένουν στην διασταύρωση πανεπιστημίου και πατησίων.

Ανάμεσα τους και μεις.

Δεν θα αφήσουμε τέτοια μέρα να ανοίξει τόσο γρήγορα η κυκλοφορία και άλλωστε υπάρχουν ακόμη κάποιοι που έρχονται καθυστερημένα στην ομόνοια και πρέπει να βρουν κόσμο να τους περιμένει.

Μαζεύεται ένα πληθος που με την ώρα αντί να λιγοστέψει μεγαλώνει  και το οποίο αν και όχι συγκρουσιακό είναι πάντως αποφασισμένο και αντιμπατσικό.

Άνθρωποι μεγάλης και μικρής ηλικίας, όλοι με αναπτερωμένο το ηθικό και την αίσθηση ότι σήμερα ζούμε μια Ιστορική μέρα.

Από μακριά βλέπουμε τον χαμό που γίνεται στο πολυτεχνείο και το νέφος των χημικών να έχει καλύψει τα πάντα και χαιρόμαστε που απασχολούμε κάποιες διμοιρίες ΜΑΤ που τις είχαν στείλει  να στέκονται κοντά μας και δεν μπορούν να πάνε προς τα κει.

Ξαφνικά εμφανίζεται στην άδεια πανεπιστημίου ένα κόκκινο αμάξι που έμοιαζε σε στυλ με αυτό που είχε καεί στην αρχή της εξέγερσης της 8 Δεκέμβρη του 8.Ένα αμάξι που έμοιαζε με μικρό πυροσβεστικό.

Από μέσα του, άτομα τραβούν φωτογραφίες!»ΡΕ ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΕΚΕΙ ΑΛΗΤΗ?«

Αμέσως επιταχύνει και πέφτει προς τα πάνω μας. Τελευταία στιγμή το αποφεύγουμε ξυστά και αυτό στρίβει προς Σταδίου.

Οι διμοιρίες κοιτάνε ατάραχα και έτοιμες να επέμβουν για να μας λιώσουν.

«ΡΕ ΤΙ ΧΟΥΝΤΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ!ΕΒΓΑΛΑΝ ΜΠΟΥΛΟΥΚΙΑ ΤΟΥΣ ΑΣΦΑΛΙΤΕΣ ΕΞΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΒΓΑΖΟΥΝ ΚΑΙ ΑΜΑΞΙΑ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ ΠΑΤΗΣΟΥΝ;»

Η ένταση μεγαλώνει.

Κάποιοι πάνε προς πολυτεχνείο.

Από πίσω μας εμφανίζεται από το πουθενά ένα μπλοκ (αν θυμάμααι καλά εργαζομένων στα φροντιστήρια) και βρισκόμαστε με μεγαλύτερη κάλυψη.

3-4 φορές αποπειράθηκε να ανοίξει η τροχαία την κυκλοφορία  και όλες απέτυχαν μπροστά στις ομάδες αυτόνομων διαδηλωτών που κράταγαν τον δρόμο κλειστό.

‘Εχω αρχισει να κατουριέμαι αφόρητα(και όλα είναι κλειστά και που να κατουρήσεις μέσα στα χημικά τους; )και να με βαράει η αϋπνία.

Οι άλλοι θέλουν να φύγουν.

Η ώρα είναι γύρω στις 4 και τετάρτο.

Με λύπη μου πρέπει να φύγω.

Έιναι όμως μια λύπη παροδική και επιφανειακή.

Μέσα μου κυριαρχεί η χαρά και μια υποψία θριάμβου.

Όταν αργότερα στο ίντερνετ είδα τις λεπτομέρεις και την συνολική εικόνα της μέρας, αυτή η υποψία μετατράπηκε σε βεβαιότητα.

Σήμερα γυρίσαμε σελίδα.

ΤΕΛΟΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ ΑΦΗΓΗΣΗΣ.

ΑΡΧΗ ΑΝΑΛΥΣΗΣ

Τελικά τι ήταν η 15 του Δεκέμβρη και γιατί αυτή η μέρα φέρνει τόση αισιοδοξία, τέτοια ανάταση, τόση ξαναγεννημένη ορμή;

Καταρχήν ήταν μια μέρα που γκρέμισε πολλούς αρνητικούς μύθους και έκανε ακόμη και τους αθεράπευτα ηττοπαθείς να σκεφτούν αλλιώς.

ΜΥΘΟΣ ΝΟ1 «ΔΕΝ ΞΑΝΑΚΑΤΕΒΑΙΝΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ»

Ο μύθος καλλιεργήθηκε από τα καναλια που χαίρονταν με την γενική απραξία αλλά στηρίχτηκε και από λιγόψυχες πολιτικές ομάδες που είχαν κυριευτεί από την γενική απογοήτευση.

Οι αριθμοί των διαδηλωτών ποικιλουν (κάποιοι έγραψαν ότι είχε πολύ περισσότερο κόσμο από την 5 Μάη και κάποιοι κατέβασαν τον αριθμό στους 65.000) αλλά το σίγουρο είναι ότι εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου κατέβηκαν μόνο στην αθήνα.

Έχω γράψει και αλλού ότι πρέπει να υπολογιζουμε τον αριθμό των διαδηλωτών όχι στατικά αλλά ως ροή όπου κάθε στιγμή άνθρωποι φεύγουν και έρχονται και να χρησιμοποιουμε τα μαθηματικά εργαλεία των παραγώγων και ολοκληρωμάτων για να υπολογίσουμε το συνολικό μέγεθος τους.

Η διαδήλωση ήταν απλωμένη σε τεράστια έκταση καλύπτοντας και πατησίων και σταδίου και τρίτη σεπτεμβρίου και το σύνταγμα.

Ακόμη και στο τελος της συνέχιζαν να έρχονται νέοι άνθρωποι.

Όμως υπάρχει κάτι περισσότερο.

Αυτός ο τεράστιος αριθμός διαδηλώτων κατέβηκε μέσα στο κρύο, και ενώ μόλις την προηγούμενη μέρα είχε ψηφιστεί νομοσχέδιο(και άρα το κατέβασμα παρουσιαζόταν άσκοπο) και ενώ είναι γνωστή η τρομερή χουντοκαταστολή που δεν διστάζει πουθενά για να εκφραστεί και ενώ το ΚΚΕ είχε σαμποτάρει την συμμετοχή σε αυτήν(η παπαρήγα σε συνέντευξη της παραμονή στον χατζηνικολάου δεν είχε κουβέντα να πει για τις 15…)

Κι όμως!Ούτε το πρόωρο χειμωνιάτικο κρύο, ούτε η ψήφιση του νομοσχεδίου ούτε το σαμποτάζ από το ΚΚΕ ματαίωσαν  την τρομερή συμμετοχή.

Ο μύθος συντρίφτηκε με τον πιο αναπάντεχο τρόπο στις πιο δύσκολες συνθήκες.

ΜΥΘΟΣ ΝΟ2:»ΟΙ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΑΣΚΟΠΕΣ, ΤΥΦΛΕΣ, ΑΠΟΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ»

Σύνθετος μύθος που βρέθηκε στις δόξες του μετά την 5 ΜΑΗ αλλά που στις 15 ΔΕΚΕΜΒΡΗ δέχτηκε το μεγαλύτερο πλήγμα του.

Οι συγκρούσεις ήταν με σκοπό, στοχευμένες, μεγέθυναν το μήνυμα της διαδήλωσης αντί να το αποπροσανατολίσουν και τελικά λειτούργησαν προς ώφελος μας με τον πιο ξεκάθαρο και κατηγορηματικό τρόπο.

Έδειξαν ότι η πιο οργανωμένη και βίαιη αστυνομία της Ευρώπης δεν είναι το αήττητο φόβητρο και ότι όταν έχει να αντιμετωπίσει αποφασισμένους και εξεγερμένους ανθρώπους τότε τα χάνει και ρεζιλεύεται διεθνώς.

Έδειξαν ότι αυτοί που χαρακτηρίζονταν προήγουμενα τρελομπάχαλοι και είχαν χρεωθεί άδικα και συκοφαντικά το έγκλημα στην μαρφίν είναι περισσότερο ώριμοι και συνετοί από όσο τους φανταζόταν ο κόσμος και ήταν αποφασισμένοι να αποδείξουν σε όλους τι πραγματικά είναι:

Μαχητές της Ελευθερίας και όχι εγκληματίες που καίνε εγκλωβισμένους από τα αφεντικά τους.

Οι μολότωφ έπεφταν εκεί που έπρεπε να πεσουν και όχι σε άσχετους στόχους.

Τα κτίρια δεν πειράχτηκαν (ίσως όχι μόνο για να μην ριψοκινδυνευτεί νέα ιστοριία μαρφίν αλλά και γιατί είμαστε σε μια εποχή που τα καμμένα κτίρια δεν έχουν κανένα συμβολισμό.Τα θέλουμε δικά μας, για τον κόσμο και τις ανάγκες του.Απαλλοτριώσεις και όχι καταστροφές.Αρκετά κτίρια καταστρέφει από μόνος του ο καπιταλισμός  μέσα στην κρίση του.)

Στόχος ήταν οι ρόμποκοπ μπάτσοι και τα οχήματα τους.

Αυτοί οι μπάτσοι που προηγούμενα σάπιζαν στο ξύλο 13χρονους και φώναζαν «ΧΟΥΝΤΑ-ΧΟΥΝΤΑ» όταν βαράγαν τον κόσμο στην κερατέα.

Αυτοί που την ίδια μέρα ψέκαζαν με χημικά γέρους ανθρώπους και όρμαγαν με τις μηχανές τους να πατήσουν κόσμο.

Οι «τρελομπάχαλοι» λοιπόν έδειξαν ότι είναι παλικάρια και αποφασισμένοι να τα βάλουν με την αστυνομική χούντα  όταν οι περισσότεροι δεν ένιωθαν ακόμη έτοιμοι για να το κάνουν.

Και το έκαναν με τέτοιο άψογο και στοχευμένο τρόπο ώστε να εμπνεύσουν πολλούς που δεν είναι στις τάξεις τους να ακολουθήσουν τον δρόμο τους.

Ήταν αυτοί που έκαναν όλο τον πλανήτη να παραμιλά και να θαυμάζει τους «Ελληνες που ξέρουν πώς να εξεγείρονται«

(τι ειρωνεία!οι περισσότεροι συγκρουσιακοί έχουν αποποιηθεί τον ζουρλαμανδύα της εθνικότητας και αυτοπροσδιορίζονται ως πολίτες του κόσμου ή απάτριδες…αλλά για τον υπολοιπο κόσμο θα είναι Έλληνες όπως λχ εμείς εδώ θα λέγαμε Γάλλους αυτούς που στην Γαλλία συγκρούονται ανάλογα…)

ΟΙ εξεγερμένοι που έδειξαν στους άλλους τον δρόμο.

Οι πυροσβεστήρες που κατέβασαν και τους χρησιμοποίησαν για να αναχαιτίζουν τις αστυνομικές επιδρομές είχαν έναν τρομερό συμβολισμό.

Ήταν σαν να έλεγαν:»τούτη την φορά αν μείνει κόσμος να καίγεται εγκλωβισμένος και το κράτος τον αφήσει να καεί θα είμαστε εμείς αυτοί που θα σβήσουμε την φωτιά»

Δεν ήμουν στις γραμμές τους αλλά τους υποστηρίζω με πάθος.

Στις 5 Μάη τσακωνόμουν με πολλούς από τον αναρχικό χώρο για το αν αυτοί που έκαναν το έγκλημα ήταν παρακρατικοί.

Σήμερα θα τσακωθώ με όσους τολμήσουν να χαρακτηρίσουν τους εξεγερμένους της 15 Δεκέμβρη σαν πληρωμένους ασφαλίτες.

Τολμούν κάποιοι να ισχυρίζονται αυτήν την αηδία και ενώ η σύγκρουση δεν μπορούσε να είναι  πιο στοχευμένη  και ενώ κανένα κτίριο δεν πειράχτηκε και ενώ οι περισσότεροι άοπλοι διαδηλωτές έβλεπαν φιλικά και με κατανόηση την δράση τους και ενώ οι πραγματικοί ασφαλίτες ήταν σε ομάδες ταμπουρωμένοι πίσω από τα ΜΑΤ και απειλούσαν τον κόσμο.

Το ψέμμα είναι τόσο μεγάλο ώστε όποιος σήμερα τολμά να βαφτίζει τους εξεγερμένους ως παρακρατικούς να είναι ο ίδιος ύποπτος για διασπορά παρακρατικής προπαγάνδας.

Το παρακράτος ξέρει ότι όχι μόνο οι εξεγερμένοι που πέταγαν με τρομερό σημάδι τις μολοτωφ τους—- ως το σημείο να εξακοντίζονται τα κράνη των μπάτσων όπως εξακοντίζονταν τα κράνη των ρωμαίων από τους γαλάτες—- δεν είναι σάρκα του αλλά είναι και οι χειρότεροι εχθροί του.

Έχει όλο το συμφέρον να τους συκοφαντήσει χυδαία αλλά ξέρει ότι σήμερα αυτή η συκοφαντία γίνεται πιστευτή μόνο στους πιο δειλούς και αφελείς.

ΜΥΘΟΣ ΝΟ3 ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ ΤΙΠΟΤΕ, Ο,ΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ, ΟΣΟΙ ΚΑΙ ΑΝ ΔΙΑΔΗΛΩΣΟΥΝ ΚΑΙ ΣΥΓΚΡΟΥΣΤΟΥΝ  ΤΟ ΑΥΤΙ ΤΟΥΣ ΔΕΝ ΙΔΡΩΝΕΙ.ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΑΓΓΙΖΕΙ ΚΑΝΕΙΣ.

Πολλά για αυτόν τον μύθο, την κατάρρευση του και ειδικά το σκέλος του που αφορά αν μπορούμε να τους αγγίξουμε έχει να διηγηθεί ο τέως-υπουργός Χατζιδάκης.

Αυτός γεύτηκηκε ένα μικρό δείγμα από την λαϊκή οργή και στάθηκε τυχερός που δεν είναι σήμερα πολιτικός που ψήφισε για το ΔΝΤ.

Η μεταχείριση που του επιφυλάχτηκε από τους απλούς λαϊκούς ανθρώπους ήταν ανθρωπιστική σε σχέση με αυτή που θα δέχονταν βουλευτές του ΠΑΣΟΚ ή του ΛΑ.Ο.Σ

Αυτό το ξέρουν βέβαια αυτοί οι χουντοβουλευτάδες και δεν είναι τόσο απρόσεκτοι και αφελείς όσο ήταν ο Χατζιδάκης.

Μετά τις 15 Δεκέμβρη, το αυτί τους έχει ιδρώσει για τα καλά και τα όνειρα τους διακόπτονται από φρικτούς εφιάλτες λυντσαρίσματος.

Έχουν χεστεί πάνω τους ειδικά όταν σκέφτονται ότι καμιά αστυνομία του κόσμου (ούτε η πιο μαζική και χουντική όπως είναι η ελληνική) δεν θα μπορέσει να τους σώσει.

Περισσότερο τρέμουν όταν αντιλαμβάνονται την γενική αποδοχή που είχε το ξύλο στον Χατζιδάκηστον ευρύτερο κόσμο  και πόσο αυτό άνοιξε την όρεξη του κόσμου για να έρθει η σειρά τους.

Τον τρόμο τους μοιράζονται και οι μεγαλοδημοσιογράφοι που στηρίζουν το ΔΝΤ. Η ώρα και για αυτούς έρχεται.Ειδικότερα φοβούνται αυτό: http://wp.me/pPn6Y-1eZ

Ακόμη και οι μεγαλοαστοί που βρίσκονται στους γυάλινους πύργους τους προφυλαγμένοι από ιδιωτικούς στρατούς και το κράτος ένιωσαν μια υποψία ανησυχίας.

Για πόσο η οργή θα κατευθύνεται στις μαριονέτες τους και θα αφήνει αλώβητρους τους ίδιους;

Γενικότερα το χουντοκαθεστώς έχει περάσει σε θεση άμυνας μετά τις 15.

Αναγγέλει μεγάλες μειώσεις τιμών σε είδη επιβίωσης με την ελπίδα να εκτονώσει όσο μπορεί την δυσαρέσκεια.

Είναι όμως  αργά.Too little, too late.

Μυθος ΝΟ4: Η ΚΑΤΑΡΑ ΤΗΣ ΜΑΡΦΙΝ ΘΑ ΜΑΣ ΚΥΝΗΓΑ ΓΙΑ ΧΡΟΝΙΑ.ΞΕΧΑΣΤΕ ΤΙΣ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΜΟΛΟΤΩΦ.Ο ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ ΠΕΘΑΝΕ.

Ειδική παραλλαγή του μύθου Νο2.

Τελικά η κατάρα της μαρφίν μας κυνήγησε μόνο για κάποιους μήνες και δεν πρόλαβε να κλείσει ούτε χρόνο.

Τώρα το ίδιο το γεγονός της Μαρφίν φαίνεται διαφορετικό και παίρνει τις σωστές διαστάσεις του.

Ένα σκοτεινό περιστατικό στο οποίο έδρασαν αδιευκρίνιστοι φυσικοί αυτουργοί και μπόρεσε να ολοκληρωθεί με την συνέργεια κράτους και εργοδοσίας και το οποίο χρησιμοποιηθηκε κυνικά από χουντοΜΜΕ και κυβέρνηση για να σπιλώσουν διαδηλωτές και εξεγερμένους που προσπαθούσαν να αποτρέψουν την επερχόμενη χούντα ΔΝΤ.

Ένα καθεστώς που κατάφερε να κρύψει τις δικές του ευθύνες για το έγκλημα και να συγκαλύψει τις εργοδοτικές ευθύνες εφαρμόζοντας την ναζιστική λογική της συλλογικής ευθύνης σε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους.

Είτε πρόκειται για παρακρατικούς είτε για άσχετους διαδηλωτές –που κινηθηκαν ανάποδα από την φορά της διαδήλωσης για να κάψουν κόσμο την στιγμή που  όλοι πήγαιναν να συγκρουστούν στο σύνταγμα–, είτε ως υποπεριπτωση ήξεραν ότι έχει κοσμο μέσα και εγκληματικά αδιαφόρησαν είτε δεν ήξεραν, η ουσία παραμένει μία:

Αυτό το έγκλημα δεν μπορούσε να αφορά τους εκατοντάδες χιλιάδες που διαδήλωσαν και εξεγέρθηκαν τότε και που αν ήξεραν ότι θα καεί κόσμος θα έτρεχαν να τον σώσουν.

Ας δούμε την αλήθεια κατάματα για την 5 Μάη.

ΟΙ διαδηλωτές έσωσαν κόσμο και δεν τον έκαψαν.Αν είχαμε 4 νεκρούς και όχι 20 (όπως είχε προαναγγείλει το κανάλι των αφεντικών Bloomberg)αυτό ήταν χάρη στην παρέμβαση των διαδηλωτών.

Η ρετσινιά του δολοφόνου και του συνένοχου που κολλήθηκε αδιάκριτα από τους μεγαλοδημοσιογράφους σε διαδηλωτές ήταν ό,τι πιο πρόστυχο έχει συμβεί στην ελληνική ιστορία.

Η μεθοδευμένη επιχείρηση ενοχοποίησης τόσου κόσμου βρήκε δυστυχώς τότε συμμάχους της σε όλο το φάσμα του πολιτικού κόσμου συμπεριλαμβανομένου και του αναρχικού.(απόδειξη ότι η πολιτική πανούκλα δεν γνωρίζει ιδεολογίες…)

Το λεγόμενο σύνδρομο της μαρφίν μπόρεσε να φυτευτεί στον κόσμο χάρη στην συνέργεια ομάδων όπως η ΑΚ και η συσπείρωση.

Αυτοί έκαναν ζημιά δυσανάλογη της επιρροής τους καθώς ήταν τα δικά τους κείμενα που χρησιμοποίησαν φασίστες και εμπαθείς βολεψάκηδες για να ενοχοποιήσουν τον αναρχικό κόσμο για το έγκλημα.

Αυτοί προχώρησαν σε μια ιδιότυπη Βάρκιζα με το καθεστώς χρεώνοντας το έγκλημα σε εξεγερμένους και απαιτώντας(!) να μην ενοχοποιησουμε αφεντικά και κράτος παραμονή της νέας χούντας τους.

Δεν θα γράψω άλλα για αυτό.

Έχω ήδη γράψει μεγάλα κείμενα για την ιστορία της 5 Μάη και της μαρφίν  και όταν όλα ήταν στην βράση τους.Ενδεικτικά παραθέτω αυτά:

http://wp.me/pPn6Y-NM , http://wp.me/pPn6Y-Q6 , http://wp.me/pPn6Y-ZD

Ξαναδιαβαζοντας τα κι όσο κι αν κάποιες σειρές σήμερα θα τις άλλαζα βλέπω ότι όχι μόνο αντέξαν στον χρόνο αλλα κι ότι σήμερα ειναι περισσότερο επικαιρα από την  την εποχή που γράφτηκαν.

Η 15 Δεκέμβρη πήρε όσο μπορούσε να πάρει εκδίκηση και για αυτούς τους νεκρούς.

Το αίμα τους χρησιμοποιηθηκε για να περάσει όλη χώρα στον γύψο, για να περάσουν χωρίς αντίσταση τα πολλαπλά εγκλήματα  τους.

Στο εξής αυτό δεν είναι δυνατό.

Στο εξής αυτό το έγκλημα στρέφεται σωστά ενάντια στους αυτουργούς του.

Στο κράτος και τους τραπεζίτες.

Ο ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ πήρε την εκδίκηση του απέναντι σε αυτούς που αναδρομικά ήθελαν να τον βγάλουν δολοφονικό.(με το αμίμητο:τυχαία δεν είχαμε τότε νεκρούς)

Και την πήρε όταν έπρεπε.Στην  καρδιά ενός άλλου Δεκέμβρη.

ΟΙ ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΙ ΤΗΣ ΜΕΡΑΣ.

Κάθε μεγάλο ιστορικό γεγονός μέσα από τις φωτογραφίες του, βγάζει τους συμβολισμούς του.

Και όσο πιο μεγάλο το γεγονός τόσο μεγαλύτεροι και βαθύτεροι οι συμβολισμοί του.

Δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς για τις 15 Δεκέμβρη. Οι φωτογραφίες της βγάζουν τρομερά μηνύματα που οδηγούν στο μέλλον.

Ας δούμε κάποια από αυτά.

Η κλούβα στις φλόγες.Οι μολότωφ έπεσαν εκεί που έπρεπε να πέσουν.Ποτέ άλλοτε στην Ελλάδα δεν υπήρξε τόσο στοχευμένη και συνειδητή σύγκρουση.Οι μολοτωφ δεν έπεσαν για το "ξεκάβλωμα" αλλά γιατί έχουμε πόλεμο με αυτό το καθεστώς.Μακάρι και στις επόμενες συγκρούσεις να τηρηθεί αυτή η σοβαρότητα από τους εξεγερμένους.

Όλα εδώ πληρώνονται!Τυχερός ο Χατζιδάκης που δεν είναι βουλευτής του χουντόΠΑΣΟΚ ή του ΛΑ.Ο.Σ.Τότε δεν θα τον έσωζε τίποτε.

Η ομπρέλλα σαν όπλο απέναντι στα καθάρματα του ΔΙΑΣ.Αν η νέα της χρήση γενικευτεί τότε δεν είναι απίθανο το χουντοκαθεστώς να καταθέσει ομπρελλονόμο που να απαγορεύει την χρήση ομπρέλλας σε διαδηλώσεις.Δίδαγμα:αν θέλεις να πολεμήσεις τότε όλα μπορούν να γίνουν όπλα.

Όχι!Δεν εξεγέρθηκαν μόνο οι αναρχικοί!Ακόμη και απλός κόσμος αψήφησε την αστυνομική τρομοκρατία και αναμετρήθηκε σώμα με σώμα με τους μπάτσους της.

Ένα ατελείωτο ποτάμι κόσμου.Χωρίς μαζικότητα δεν γίνεται τίποτα.Ακόμη και η ζηλευτή και γενναία εξεγερσιακότητα των λίγων δεν θα μπορούσε να εκφραστεί αν δεν είχε σημείο στήριξης από την μαζικότητα.

Αυτήν την φορά οι μολότωφ έπεσαν στοχευμένα σε σιδηρόφρακτες αστυνομικές δυνάμεις.Τα κτίρια δεν αγγίχτηκαν.

Διαδηλωτής κυνηγά ΜΑΤατζή.Οι ρόλοι αντιστράφηκαν, δείγμα της ανεβασμένης αυτοπεποιθησης και εξεγερσιακότητας του κόσμου.Εικόνα από το μέλλον.Προειδοποιηση προς τους μπάτσους:την επόμενη φορά μην κατέβετε, δεν θα γλιτώσετε από την λαϊκή οργή.Είστε στο πιο ανασφαλές επάγγελμα.Αφήστε τα αφεντικά σας χωρίς μαντρόσκυλα...

Ο πυροσβεστήρας σε χρήση από διαδηλωτή.Από όλο τον κόσμο αυτό χαρακτηρίστηκε έξυπνο και αποτελεσματικό.Κι αν το κράτος ή άλλοι ήθελαν πάλι να κάψουν κόσμο εδώ έχουμε πυροσβεστήρα για να την σβήσουμε.

ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΙ;

Το ερώτημα ανακύπτει παντού.

Η απεργία ήταν τρομερά επιτυχημένη, ο κόσμος κατεβηκε κάτω σε τρομερούς αριθμούς, οι συγκρούσεις ήταν άψογες και σωστές, το ηθικό άλλαξε, η αισιοδοξία γύρισε, η εξουσία είναι τρομοκρατημένη.

Αλλά ποια θα είναι η συνέχεια;

Απομένουν λιγότερο από δύο βδομάδες για να φύγει το 2010.

Το 2011 αχνοφέγγει.

Ο στόχος είναι τοποθετημένος όσο ψηλότερα γίνεται.

Να αντικαταστήσουμε το εγκληματικό σύστημα του χρήματος και των τραπεζιτών με ένα αλλο που να βασίζεται στην ανθωπινη, συνεργασία,αλληλεγγύη, ελευθερία.

Όπως γράφτηκε:»Τα δεδομένα άλλαξαν.Η 15 ΔΕΚΕΜΒΡΗ ήταν καμπή θετική όπως η 5 ΜΑΗ ήταν για άλλους λόγους καμπή αρνητική. Έφοδο στον ουρανό και αλλαγή της σκλαβωμένης,μίζερης, δειλής, αυτοκαταστροφικής και ανταγωνιστικής φύσης μας προς μια που είναι ελεύθερη,ηδονική, γενναία,αλληλέγγυη και συνεργατική. ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΔΕΙΞΕΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΜΕ ΠΟΙΟΥΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΥΝΕΡΓΑΣΤΕΙ«

Πόσο είμαστε έτοιμοι για αυτό;

Πόσο υπάρχουν αποφασισμένες υπάρξεις για να το υλοποιήσουν;

Κάθε ιστορικό έργο κινητοποιεί τα αντίστοιχα στελέχη του.

Κι αν το βρώμικο έργο της υποδούλωσης, της ανισότητας και της εκμετάλλευσης θέλει μικρόψυχα, σαδιστικά, ανταγωνιστικά και κακιασμένα ανθρωπάκια, το ιστορικό έργο της κοινωνικής απελευθέρωσης θέλει αντίστοιχα γενναίους, μεγαλόψυχους, συνεργάσιμους και έξυπνους ανθρώπους.

Υπάρχουν αυτοί;

Ίσως η πιο ελπιδοφόρα όψη της 15 Δεκέμβρη ήταν ακριβώς ότι τότε εμφανίστηκαν  ζωντανοί άνθρωποι υποψήφιοι να αναλάβουν ένα τέτοιο τεράστιο έργο.

Θα χρειαστούν αλλεπάλληλες εξεγέρσεις ακόμη και εξεγέρσεις μέσα στις εξεγέρσεις, έκρηξη αυτοοργανωμένων εγχειρημάτων, αμέτρητες προσωπικές υπερβάσεις και τρομερές συλλογικές και ατομικές προσπάθειες ώστε να φύγουμε οριστικά από αυτόν τον κόσμο που δίνει στα άψυχα αντικείμενα τα δικαιώματα των έμψυχων και υποβιβάζει τα έμψυχα σε κλίμακα χειρότερη από τα άψυχα του.Τον κόσμο του χρήματος, της εξουσίας, του παραγοντισμού και της ιεραρχίας, της μοχθηρίας και της γενικευμένης ανημπόριας και κοινωνικής ανευθυνότητας.

Το ζήτημα επιστρέφει πάλι στο  θέμα της ανθρώπινης φύσης και στο τι μπορεί ή δεν μπορεί να κάνει αυτή.

Και κει μας περιμένει πολύτιμο και αναντικατάστατο το έργο του Βίλχελμ Ράιχ αυτού του πολυπαρεξηγημένου επαναστάτη επιστήμονα που τόλμησε μπροστά από την εποχή του να θέσει ερωτήματα και να  δώσει απαντήσεις για τα ζητήματα της ανθρώπινης φύσης από ριζοσπαστική απελευθερωτική σκοπιά.

Φυσικά ή έκθεση του θέματος απαιτεί ξεχωριστό άρθρο και ήδη αυτό είναι τεράστιο και δαιδαλώδες.

Αρκεί εδώ να γράψουμε ότι αν δεν ξεμπλοκαριστεί η φυσική ενέργεια που ρέει μέσα μας, αν ξεμπλοκάροντας την δεν την κατευθύνουμε στα δευτερογενή σαδιστικά, αρπακτικά και εγκληματικά στρώματα μας που δημιουργηθηκαν ακριβώς γιατί αρχικά μπλοκαρίστηκε η φυσική ενέργεια μας, αν δεν κηρύξουμε πόλεμο στον μπάτσο, φασίστα, ασφαλίτη και εξουσιαστή που κρύβουμε μέσα μας, αν δεν ξεριζώσουμε την μικρότητα, την ανταγωνιστικότητα και την τάση μας να τερπόμαστε από τα τα ασήμαντα και να αποφεύγουμε τα ουσιώδη, τότε δεν μπορέσουμε να αναλαβουμε για πολύ καιρό ιστορικές ευθύνες ούτε να φερουμε κοινωνικές αλλαγές που να είναι μόνιμα υπέρ του ανθρώπου.

Για να το θέσω αλλιώς:λίγα πράγματα μπορούν να γίνουν από μπλοκαρισμένους ανθρώπους που δεν μπορούν να αναπνέουν βαθιά και ανεμπόδιστα και δεν έχουν μάθει να απολαμβάνουν την Ζωή ως το μεδούλι της.

Όσο τα παιδιά μας μεγαλώνουν σε περιορισμούς και άγχη, σε μίση ή νευρωτικές αγάπες που βάζουν όρους και όχι σε φυσικές αγάπες που τα εμπιστεύονται ακόμη και στα λάθη και τις αναζητήσεις τους τόσο ο κόσμος θα είναι γεμάτος με τυφλά μίση, με άγονες εκτονώσεις και με δουλοπρέπειες σε παράλογες εξουσίες.

Τα σημερινά παιδια ευτυχώς έφαγαν λιγότερο ξύλο και ταπεινώσεις από τα παλιότερα και δείχνουν πιο έτοιμα να απαιτήσουν τα ουσιώδη και πολύ πιο αποφασισμένα να μην κλειστούν σε κομματικά μαντριά .

Σε αυτά και στα παιδιά τους ανήκει αυτός ο κόσμος και μεις οι μεγαλύτεροι προσπαθούμε μόνο να ανοίγουμε δρόμους και να στεκόμαστε δίπλα τους.

Η 15 ΔΕΚΕΜΒΡΗ ήταν μια μέρα της νεολαίας.

Η 15 ΔΕΚΕΜΒΡΗ ήταν μια μέρα για όλο τον πλανήτη

Η 15ΔΕΚΕΜΒΡΗ ήταν η πρώτη εξέγερση κατά της ΧΟΥΝΤΑΣ.

Η 15 ΔΕΚΕΜΒΡΗ ήταν η αλλαγή σελίδας που όλοι θέλαμε.

Η 15 ΔΕΚΕΜΒΡΗ τελικά δεν ήταν τίποτα, όπως τίποτα  φαίνονται να είναι στο τέλος οι καταλύτες στις χημικές ενώσεις.

Όπως γράφτηκε:»15 ΔΕΚΕΜΒΡΗ δεν έγινε τίποτα.Μόνο όλα άρχισαν«

Στις επερχόμενες πολύ μεγαλύτερες εξεγέρσεις θα την μνημονεύοουμε ακριβώς έτσι.

Σαν την αρχή…